Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Ο αγώνας του Αγίου Γρηγορίου κατά της αιρέσεως όπως διαζωγραφίζεται στὴν Υμνογραφία.



πὸ τοὺς Μητροπολίτες πλέον δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἐλπίδα. Ὑπηρετοῦν μὲ συνέπεια τὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς Πανθρησκείας καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, φοβούμενοι τοὺς Οἰκουμενιστές!
Οἱ χιλιάδες, ὅμως, ἱερεῖς, οἱ θεολόγοι, οἱ εὐσεβεῖς πιστοί, δὲν βλέπουν ὅτι ἐμπιστεύονται ἀνθρώπους-Ἐπισκόπους ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται στὰ καθήκοντά τους, ποὺ ἔχει ξεφύγει ἀπὸ τὸ δρόμο ποὺ ὑποδεικνύουν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησιας; Δὲν βλέπουν ὅτι πλέον εἶναι «μισθωτοὶ» ποιμένες; Ὅσοι χριστιανοὶ πηγαίνουν ἀπὸ πρωΐ στοὺς Ναοὺς καὶ παρακολουθοῦν μὲ εὐλάβεια, τί ἀκοῦνε στὰ ψαλλόμενα καὶ ἀναγινωσκόμενα; Τί διαβάζουν στὰ Συναξάρια;
Δὲν μαθαίνουν ἀπὸ αὐτά, ὅτι οἱ Ἅγιοι ποὺ ἔζησαν σὲ καιρὸ αἱρέσεων, ΠΡΩΤΟ καὶ κύριο μέλλημά τους ἦταν ἡ καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων;
Μποροῦν νὰ μᾶς ὑποδείξουν Ἕνα Ἅγιο, ὁ ὁποῖος σὲ καιρὸ αἱρέσεως ἠσχολεῖτο μὲ συσίτια, συμμετεῖχε σὲ συλλείτουργα παρόντων τῶν αἱρετικῶν (Οἰκουμενιστῶν) Ἐπισκόπων καὶ συμμετεῖχε σὲ φιέστες ὑποδοχῆς τοῦ ἑκάστοτε μὴ καταδικασμένου ἀκόμα αἱρεσιάρχη;
Ἀσφαλῶς καὶ ὄχι. Διότι κάθε Ἅγιος, ὅταν ἀντιλαμβανόταν τὴν ὕπαρξη κάποιας αἱρέσεως, ὅταν μάθαινε ὅτι αἱρετικοὶ Ἐπίσκοποι, ἀρχιμανδρῖτες, ἱερεῖς ἁλώνιζαν τὴν Ἐκκλησία, ἀναλάμβανε ἀγώνα τιτάνιο κι πολλὲς φορὲς αἱματηρό, γιὰ νὰ ἀποκρούσει τὴν αἵρεση μὲ λόγια, μὲ συγγράμματα, μὲ συμβουλές, μὲ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὅταν αὐτοὶ μὲ τὴν βοήθεια τῆς κρατικῆς ἐξουσίας προσπαθοῦσαν νὰ καταλύσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ὑπαγάγουν ὅλους στὴν αἵρεση.
Καὶ τότε αὐτὸς ὁ ἀγώνας ἐγίνετο γιὰ μιὰ ὁποιαδήποτε αἵρεση. Σήμερα, ὅμως, δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ αἵρεση, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας, τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Οἱ Οἰκουμενιστὲς (εἴτε τὸ καταλαβαίνουν, εἴτε ὄχι) μᾶς ὁδηγοῦν στὴν Πανθρησκεία καὶ τὸν Ἀντίχριστο!
Ὅλοι ἐμεῖς λοιπόν, ὅσοι θέλουμε νὰ εἴμαστε πιστοί, πῶς ἀνεχόμαστε οἱ Ποιμένες μας νὰ ἀρκοῦνται σὲ μεγαλοπρεπεῖς Ἑσπερινοὺς καὶ Θ. Λειτουργίες, σὲ πολυαρχιερατικὰ συλλείτουργα, ὅπου ὁ ἕνας ἐγκωμιάζει τὸν ἄλλον Μητροπολίτη ὡς ἄλλο σύγχρονο Ἅγιο, τὴν στιγμὴ ποὺ αὐτοί, ὄχι μόνο δὲν μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους καὶ ἀρνοῦνται νὰ πολεμήσουν τὴν αἵρεση, ἀλλὰ καὶ ἀπαγορεύουν νὰ μιλᾶ κάποιος γι’ αὐτήν; Ποὺ ἤδη ἔχουν τιμωρήσει ἱερωμένους ποὺ τολμήσαν νὰ τὰ βάλουν μὲ τοὺς αἱρετικούς πατριάρχες καὶ μητροπολίτες, καὶ ἔφτασαν μάλιστα στὸ σημεῖο νὰ πάρουν Συνοδικὴ ἀπόφαση γιὰ περαιτέρω λογοκρισία καὶ φίμωση τῶν ἱστολογίων ποὺ ἀντιτίθενται στὴν Παναίρεση;
Αὐτὰ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι; Αὐτὰ ἔκανε ὁ Χριστός; Καὶ πῶς τολμοῦν οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι νὰ διακηρύσσουν αὐτάρεσκα ὅτι εὑρίσκονται «εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ», ὅταν δὲν κάνουν ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστός, οἱ Ἀπόστολοί του καὶ οἱ Ἅγιοι; Ὅταν δὲν «ἀπομειώνουν τὰ σκοτδη νφη τν αρσεων»; Ὅταν δὲν φράσσουν τὸ «ψυχόλεθρον τῶν αἱρέσεων» ποτάμι, ὅπως ἔκανε ὁ σήμερα ἑορταζόμενος ἅγιος Γρηγόριος;
Εἶναι καιρός, εἶναι ΕΠΕΙΓΟΝ, ἀφοῦ κανεὶς ἁρμόδιος δὲν κινεῖται, νὰ πάρουν τὴν πρωτοβουλία οἱ Πιστοί. Νὰ ζητήσουν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς ἐπισκόπους νὰ καταδείξουν τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Παναιρέσεως καὶ νὰ τοὺς ἀποκηρύξουν.
Νὰ ζητήσουν ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ἀναιρέσουν τὶς κακοδοξίες τῶν Παν-αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, «ἵνα διαφυλλάξουν τὴν ποίμνην τους». Ἂς τοὺς παρουσιάσουν οἱ πιατοὶ ὡς παράδειγμα τοὺς Ἁγίους, τὸν τρόπο ποὺ αὐτοὶ καταπολέμησαν τὶς αἱρέσεις. Τοὺς Ἁγίους μάλιστα τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου: Ἀθανάσιο, Κύριλλο, Βασίλειο, Γρηγόριο, Μάξιμο, Χρυσόστομο κ.λπ.
Καὶ σημειωτέον, οἱ Ἅγιοι πολέμησαν τὶς αἱρέσεις, πρὶν κάποια Σύνοδος καταδικάσει τοὺς αἱρετικούς. Προετοίμασαν οἱ Ἅγιοι τὸ κλίμα γιὰ τὴν σύγκληση Συνόδου. Ἑτοίμαζαν τὸ ὑλικὸ γιὰ τὴν Σύνοδο ποὺ στὴν συνέχεια κατεδίκαζε τοὺς αἱρετικοὺς: Ἀρειανούς, Πνευματομάχους κ.ἄ. Γιατί, ἀλήθεια! πῶς θὰ συγκληθεῖ μιὰ Σύνοδος γιὰ νὰ καταδικάσει μιὰ αἵρεση, ἂν προηγουμένως δὲν ἀρχίσει ἡ καταγγελία τῆς αἱρέσεως καὶ τῶν φορέων της ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους; Ἂν δὲν ἔχει ὑπάρξει μιὰ ζύμωση, μιὰ προεργασία, διαμαρτυρίες στὴν Σύνοδο, ἀποτειχίσεις κ.λπ.;
Εἴμαστε ὑποκριτές, ὅσοι ἀντιλαμβανόμαστε τὴν Παναίρεση, ἀλλὰ ἀρκούμαστε μόνο στὴν ἐπισήμανση. Καὶ καλὰ δὲν ἔχουμε τὸ θάρρος νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ αὐτήν, ἀποτειχιζόμενοι. Ὅμως, γιατί δὲν ἀπαιτοῦμε οἱ ἁρμόδιοι Ποιμένες, ποὺ γνωρίζουν (πρέπει νὰ γνωρίζουν) τὰ τῆς αἱρέσεως, νὰ δραστηριοποιηθοῦν κατ’ αὐτῆς;

Ἂς παρακολουθήσουμε στὴ συνέχεια στὰ τροπάρια (α) καὶ στὸ Συναξάρι τοῦ Ἁγίου (β), τὸν ἀγῶνα του ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου κατὰ τῶν αἱρέσεων κι ἂς τὰ συγκρίνουμε μὲ τὶς πράξεις τῶν συγχρόνων ἀδιαφόρων Ποιμένων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν καὶ ἂς πράξουμε τὸ αὐτονόητο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
(ΕΣΠΕΡΙΝΟ καὶ ΟΡΘΡΟ)
ρθρος εσεβεας φαεινς, κτνα τν τρισλιον, εσδεδεγμνος ξαντειλας, κα νκτα τν ζοφερν, δυσσεβν αρσεων, αγλῃ τν σοφν σου διδαγμτων, δωξας κα ψυχς, Πτερ τν πιστν κατεφαδρυνας.

εθροις τν σοφν, δογμτων σου πνσοφε, ρεου τν νον τν θολερτατον κατεξρανας, ν γαλν φυλττων τν πομνην σου, περκλυστον, καθπερ λογικν κιβωτν, ᾗπερ εσεβεας σπρματα, ναπθου τ κλλος τν λγων σου.


μνοις χρεωστικοῖς ἅπαντες, ἐπαινέσωμεν τὸν Θεολόγον· τοῦ Χριστοῦ τῆς ποίμνης τὸν φύλακα, ἀγρευτὴν τῶν λύκων δὲ πάνσοφον, ζιζανίων νόθων ἐλατῆρα· σπορέα ὀρθῶν δογμάτων τὸν πανθαύμαστον, διώκτην αἱρετιζόντων ἰσχυρότατον, τὸν ἐπαυξήσαντα ὄντως, ἐγρηγόρσει θείᾳ, τοῦ Χριστοῦ τὰ τάλαντα ὡς εἰκός, καὶ κόσμον φωτίσαντα, διδαχῶν θείαις λαμπρότησι.

Τῇ σφενδόνῃ τῶν λόγων σου τῶν ἐνθέων θεόπνευστε, κραταιῶς πανένδοξε ἐσφενδόνησας, καθάπερ λύκον τὸν Ἄρειον, καὶ πόρρω ἐδίωξας, ἐκ τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ποιμὴν ὁ πανάριστος, τὰ σὰ πρόβατα, περιθάλπων τῇ χλόῃ τῆς Τριάδος· διὰ τοῦτό σε τιμῶμεν Ποιμὴν Ποιμένων Γρηγόριε.

Θεολγῳ γλττῃ σου, τς συμπλοκς τν ητρων, διαλσας νδοξε, ρθοδοξας χιτνα, νωθεν ξυφανθντα τν κκλησαν, στλισας, ν κα φοροσα, σν μν κρζει, τος σος τκνοις. Χαροις Πτερ, θεολογας νος κρτατος.

Διατεμν τν το γρμματος σ γνφον, εσδυς τ πνεματι πρς φς πρτερον, κα τν κεθεν δεξμενος, φωτοχυσαν, θεολογας πντας πλοτισας, Γρηγριε πνσοφε, τς κκλησας φωστρ, τας στραπας δ τν λγων σου, σκοτδη νφη, τ τν αρσεων πεμεωσας, θεν αλζῃ νθα χος, ορταζντων γγλοις συνμιλος, κετεων παστως το σωθναι τς ψυχς μν.

δίκων Ἡγεμόνων, πρὸ βημάτων ἑστηκὼς Γρηγόριε, τοὺς αἱρετίζοντας πυρός, χαλεπώτερον φυσῶντας φορᾷ, εὐσεβείᾳ κατεπίμπρας τῇ Τριάδι βοῶν· Ὁ τῶν Πατέρων Θεός εὐλογητὸς εἶ.

Νοῒ πεφωτισμένῳ τὴν πηγήν, τῶν φωτισμάτων ἔφθασας· καὶ ταῖς ἐκεῖθεν ἀστραπαῖς, πυρπολούμενος κατέφλεξας, Εὐνομίου γλωσσαλγίας τῇ Τριάδι βοῶν· ὁ τῶν Πατέρων Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

 νοίξας καταρράκτας τῆς ἀβύσσου, τῶν σοφῶν δογμάτων σου, ἀναστομώσας τε πηγὰς τῆς σοφίας σου, κατέκλυσας τοὺς τῆς πλάνης ἀρχηγούς, καταστραπτόμενος τῷ ἑνιαίῳ φωτὶ καὶ τρισηλίῳ

Γεωπονσας τ γλσσῃ Θεηγρε, καρδας τας αλαξι σπρον τν νθεον, θεολογας πλοτισας, τς νωττω, τς κκλησας ἅπαν τ πλρωμα, ντεθεν ζιζνια πυρ το Πνεματος, τ τν αρσεων φλεξας, φιλοσοφας, τς θεϊκς τρεφμενος ρωτι, πτερ πατρων, κα ποιμν ποιμνων κα δξα πιστν, ἱερων φωστρ, οκουμνης τ κλος, παμμακριστε Γρηγριε.

Τ τς σοφας κρατρι προσπελσας, τ τμιον στμα σου, Πτερ Γρηγριε, θεολογας ξντλησας, τ θεον νμα, κα τος πιστος φθνως μετδωκας, αρσεων φραξας, ον τν ψυχλεθρον, τν βλασφημας νμεστον, ς κυβερντην, ερε κα γάρ σε Πνεμα τ γιον, ποσοβοντα κα λανοντα, ς νμων πνος, δυσσεβν τς ρμάς, ν Μονδι οσας, τν Τριδα καταγγλλοντα.   

Τν λραν το Πνεματος, τ τν αρσεων θριστρον, κα ρθοδξων δυσμα, τν δετερον πιστθιον, τν το Λγου ατπτην, τος δγμασι γενμενον, τν σοφν ρχιπομενα, τς κκλησας τ θρμματα, θεολογικος μνοις προσεπωμεν. Σ ε Ποιμν καλς, δος σεαυτν Γρηγριε, ς Διδσκαλος Χριστς, πρ μν, κα σν Παλῳ χορεεις, κα πρεσβεεις πρ τν ψυχν μν.

Τς καρδας τν πιστν, γεηπονν τ γλσσ σου Γρηγριε, εσεβεας ν ατας, ειθαλες βλστησας καρπος τ Θε, τς κανθδεις αρσεις πρρριζον κτεμν, κα κοσμν τος λογισμος καθαρτητι. Δι δεχμενος μν τ γκμια, θεα λρα, γργορος φθαλμς, τν ποιμνων Ποιμν, τν λκων γρευτς, πρσβευε κτενς, Θεολγε τ Λγ, πρ τν ψυχν μν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.