"Κοσμάς Φλαμιάτος", τευχ. 12, κυκλοφόρησε

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ #12 (2012)

του Περιοδικου για την ΑΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ

«ΚΟΣΜΑΣ  ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

«Σή­με­ρον ἓν εἶ­ναι ἀ­ναγ­καῖ­ον καὶ σω­τή­ρι­ον· νὰ ὁ­μο­λο­γή­σω­μεν μὲ εἰ­λι­κρί­νει­αν δι­ὰ τοῦ στό­μα­τος τοῦ ἁ­γί­ου Μα­ξί­μου “οὐ­αὶ ἡ­μῖν τοῖς ἀ­θλί­οις, ὅ­τι κα­τε­λί­πο­μεν τὴν ὁ­δὸν τῶν ἁ­γί­ων πα­τέ­ρων, καὶ δι­ὰ τοῦ­το ἔ­ρη­μοί ἐ­σμεν παν­τὸς ἔρ­γου πνευ­μα­τι­κοῦ”. Καὶ ὄ­χι μό­νον νὰ ὁ­μο­λο­γή­σω­μεν τοῦ­το, ἀλ­λὰ καὶ νὰ δι­ορ­θω­θῶ­μεν καὶ ἐ­πι­στρέ­ψω­μεν εἰς τὴν ὁ­δὸν τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων, εἰς ὅ­λους τοὺς το­μεῖς τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς ζω­ῆς καὶ δι­α­κο­νί­ας. Τοῦ­το θὰ εἶ­ναι ἡ με­γα­λυ­τέ­ρα προ­σφο­ρὰ ἡ­μῶν τῶν ὀρ­θο­δό­ξων πρὸς τὸν σύγ­χρο­νον κό­σμον, δι­ὰ τῆς ὁ­ποί­ας θὰ λυ­θοῦν πολ­λὰ προ­βλή­μα­τα, δι­ό­τι τοῦ­το θὰ εἶ­ναι γνη­σί­α μαρ­τυ­ρί­α τῆς ἀ­λη­θεί­ας, τῆς ὁ­ποί­ας ὁ ἄν­θρω­πος ἔ­χει ἀ­νάγ­κην σή­με­ρον ὅ­πως καὶ πάν­το­τε.­.­.­», ἐ­πι­ση­μαί­νει ὁ νό­μι­μος μη­τρο­πο­λί­της Ρά­σκας καὶ Πριζ­ρέ­νης Σεβ. κ. Ἀρ­τέ­μι­ος, ὁ μαρ­τυ­ρι­κὸς ἐ­πί­σκο­πος τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας «τῶν Κα­τα­κομ­βῶν» στὴ Σερ­βί­α, σὲ κεί­με­νό του ποὺ δη­μο­σι­εύ­ε­ται στὸ τεῦ­χος #12 τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος», τὸ ὁ­ποῖ­ο κυ­κλο­φο­ρεῖ μὲ πλού­σι­α, ἐν­δι­α­φέ­ρου­σα καὶ ἐ­πί­και­ρη ὕ­λη.

Στὸ τεῦ­χος #12 (Ἰ­α­νου­α­ρί­ου-Φε­βρου­α­ρί­ου 2012) δη­μο­σι­εύ­ον­ται τὰ κεί­με­να: • ΦΕΚΦ:­ «Δι­α­στρο­φὴ τῆς δι­δα­σκα­λί­ας τοῦ ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου» (α΄­.­), • Λε­όν­τιος Δι­ο­νυ­σί­ου:­ «Ὁ Μέ­γας Ἀ­θα­νά­σιος γι­ὰ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς: “Δι­α­τεί­να­τε τὰ σκέ­λη παν­τὶ πα­ρό­δῳ”» ● ΦΕΚΦ: «Τὸ μέ­γα χά­σμα με­τα­ξὺ οἰ­κου­με­νι­στῶν καὶ ἁ­γί­ου Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Πα­λα­μᾶ» • Ρά­σκας καὶ Πριζ­ρέ­νης κ. Ἀρ­τέ­μιος:­ «Ἀ­γά­πη καὶ Πα­ρά­δο­σις» • Γέ­ρων Φι­λό­θε­ος Ζερ­βᾶ­κος:­ «Φεύ­γε­τε τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς» • Ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­νά­σιος Μυ­τι­λη­ναῖ­ος:­ «Πε­ρὶ πνευ­μα­τι­κῆς ἀ­ναι­σθη­σί­ας» (α΄­.) • π. Ἰ­ω­άν­νης Ρω­μα­νί­δης:­ «Πε­ρὶ τῆς κο­σμι­κῆς καὶ θεί­ας σο­φί­ας», «Θέ­ω­σις καὶ ἁρ­πα­γὴ» • π. Εὐ­θύ­μιος Τρι­κα­μη­νᾶς:­ «Ἀ­παν­τή­σεις σὲ ἐ­πι­χει­ρή­μα­τα κα­τὰ τῆς Ἀ­πο­τει­χί­σε­ως (β΄­.­)­», «Ἕ­ω­λη ἡ σύγ­χρο­νη δι­δα­σκα­λί­α.­.­.» • Ἰ­ω­άν­νης Κορ­να­ρά­κης:­ «Γι­ὰ τὴ γλῶσ­σα τῶν λει­τουρ­γι­κῶν κει­μέ­νων» • Μέ­γας Λ. Φα­ράν­τος:­ «Κρι­τι­κὴ στὴ θε­ο­λο­γί­α τοῦ Μη­τρο­πο­λί­τη Περ­γά­μου Ἰ­ω­άν­νη Ζη­ζι­ού­λα (στ΄­. τε­λευ­ταῖ­ο)» • Δη­μή­τριος Τσε­λεγ­γί­δης:­ «Ἡ με­τὰ-Πα­τε­ρι­κὴ θε­ο­λο­γί­α συ­νι­στᾶ μί­α θε­ο­μα­χί­α» • Πα­να­γι­ώ­της Ση­μά­της:­ «Ἡ συμ­βο­λὴ τοῦ κ. Ζη­ζι­ού­λα στὴν ἐ­πι­βο­λὴ τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ» (α΄­.­), «Ἡ Ἀ­πο­τεί­χι­ση συ­στη­μα­τι­κὰ λο­γο­κρί­νε­ται ἀ­πὸ τὸν “Ὀρ­θό­δο­ξο Τύ­πο”» • Λαυ­ρέν­τιος Ντε­τζι­όρ­τζιο:­ ­«“Μι­ὰ κα­λὴ ἀ­τμό­σφαι­ρα!” Στιγ­μι­ό­τυ­πα καὶ δι­ά­λο­γοι (ἀ­πὸ τὴν Ἀ­κα­δη­μί­α Θε­ο­λο­γι­κῶν Σπου­δῶν Βό­λου)­», «Ὀ­κνη­ροὶ ἀρ­χι­ε­ρεῖς, ἱ­ε­ρεῖς κι ἐκ­κλη­σι­α­ζό­με­νοι (Πε­ρὶ με­τα­φρά­σε­ως και ὄ­χι μό­νον)» • ΦΕΚΦ:­ «Τὰ σχέ­δια τῶν οἰ­κου­με­νι­στῶν γι­ὰ τὴν ἅ­λω­ση τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας (συ­νέν­τευ­ξη τοῦ Μεσ­ση­νί­ας κ. Χρυ­σο­στό­μου)­», «Φέ­ρε­ται κα­τὰ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως, ἀλ­λὰ δι­και­ώ­νει τοὺς αἱ­ρε­τι­κοὺς (ὁ Ναυ­πά­κτου κ. Ἱ­ε­ρό­θε­ος)­», «Ἡ Ἱ­ε­ρὰ Σύ­νο­δος ἀρ­νεῖ­ται νὰ ἐ­ξε­τά­σει τὶς κα­ταγ­γε­λί­ες κα­τὰ τοῦ Περ­γά­μου κ. Ἰ­ω­άν­νη Ζη­ζι­ού­λα», «Τὸ βα­τρα­χά­κι, ἡ τρι­με­ρὴς συγ­κυ­βέρ­νη­ση καὶ ὁ Οἰ­κου­με­νι­σμός» • Ἑ­λέ­νη Λω­ρί­του:­ «Με­τα­φρα­στι­κὲς ἀ­να­τρι­χί­λες καὶ ψυ­χο­σω­μα­τι­κὰ σύν­δρο­μα».

• Πε­ρι­ο­δι­κὸ «Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος». Πλη­ρο­φο­ρί­ες, Συν­δρο­μές, Δι­εκ­πε­ραί­ω­ση: Τηλ. 697-2176314, 24310-43622, e-M­a­il: i­n­fo@d­e­g­i­o­r­g­io.gr

 * * * * * * * * * * * * * * *

 

Ημεριδα στην Ακαδημια Θεολογικων Σπουδων Βολου:

«το Ζητημα της Γλωσσας στην Λατρεια»

«Μιὰ καλὴ ἀτμόσφαιρα»!

Στιγμιότυπα καὶ διάλογοι

Γραφει ο Λαυρεντιος Ντετζιορτζιο

Εἰς τὸ ἄρτι κυκλοφορηθὲν ἑτεροχρονισμένο τεῦχος (#13, Ἰανουαρίου-Φεβρουαρίου 2012) τοῦ περιοδικοῦ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», πιθανὸν νὰ ὀφείλεται ἡ ἀχαρακτήριστη φράση τοῦ Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου «Τώρα φύγετε, ἔτσι κάνουν τὰ πρωτόκλητα σκυλιά!», ποὺ ἀπηύθυνε ὁ «ὀρθόδοξος ἐπίσκοπος» Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος πρὸς ὀρθοδόξως φρονοῦντα, ὀρθοτομοῦντα καὶ ἐνεργοῦντα μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Τὶς ἀμέσως προηγηθεῖσες ἡμέρες ἔλαβε τὸ ἐν λόγῳ τεῦχος, ὅπου δημοσιεύεται τὸ σημείωμα τοῦ ἐκδότη μὲ τίτλο: «“Μιὰ καλὴ ἀτμόσφαιρα»! Στιγμιότυπα καὶ διάλογοι», ἀπὸ τὴν ἡμερίδα περὶ «Τὸ ζήτημα τῆς γλώσσας στὴν λατρεία», τὸ ὁποῖο διεξήχθη στὴν αἱρετικὴ καὶ ἀθεολόγητη Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου, τῆς ὁποίας πρόεδρος καὶ μέντωρ εἶναι ὁ κ. Ἰγνάτιος.

Σὲ αὐτὸ περιλαμβάνεται καὶ ἡ ἑξῆς στιχομυθία μεταξὺ τοῦ ἐκδότη καὶ τοῦ οἰκοδεσπότη:

«Πάντως νὰ ξέρεις ὅτι ἐγὼ πολὺ σὲ ἀγαπάω, Λαυρέντιε! Ὅλους σᾶς ἀγαπάω κι ἂς µὲ κατηγορεῖτε...», µοῦ λέει κάποια στιγµὴ µειλίχιος ὁ κ. Ἰγνάτιος στὸ διάλειµµα.

«Μὰ κι ἐγὼ σᾶς ἀγαπάω, Σεβασµιώτατε», τοῦ ἀπαντῶ µειλιχιώτερος. «Γι᾿ αὐτὸ καὶ σᾶς τὰ “σούρνω”!... Καὶ νὰ ξέρετε, Σεβασµιώτατε, ὅσο περισσότερο σᾶς τὰ “σούρνω”, σηµαίνει ὅτι τόσο περισσότερο σᾶς ἀγαπάω!...».

Ὁ κ. Ἰγνάτιος γέλασε ἀµήχανα, γιατὶ ἡ στιχοµυθία γινόταν εἰς ἐπήκοον πολλῶν. Καὶ συνέχισε:

«Ἐγὼ δὲν ἔχω κάνει καµµίαν ὑποχώρηση στὴν Πίστη!... Ἐγὼ ὑπερασπίζοµαι τὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὸ ΠΣΕ καὶ παντοῦ...».

«Μὰ τί λέτε τώρα, Σεβασµιώτατε», τοῦ ἀπάντησα. «Ἀκριβῶς στὸ ΠΣΕ δὲν εἶναι ποὺ ἀποδεχθήκατε καὶ συνυπογράψατε τὴν κατάργηση τοῦ ἐνάτου ἄρθρου τοῦ Συµβόλου τῆς Πίστεως, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας δὲν εἶναι ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ µία µεταξὺ τῶν πολλῶν (330 τὸν ἀριθµὸ) αἱρετικῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ ΠΣΕ; Ἂν δὲν εἶναι αὐτὸ προδοσία, Σεβασµιώτατε, τότε τί εἶναι;»

«Δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγµατα, Λαυρέντιε...».

Κατόπιν τοῦ δημοσιεύματος αὐτοῦ ὁ «μειλίχιος» καὶ «εὐπροσήγορος» καὶ «πράος» κ. Ἰγνάτιος ἀποδιοργανώθηκε! Ἡ ἐξουσιαστικὴ αὐθεντία του ἐβλήθη καὶ τὸ δεσποτικὸ κύρος του ἐτρώθη! Πῶς νὰ μὴν πνέει μένεα κατὰ τῶν ζηλωτῶν-«ταλιμπάν», ποὺ ἀντιστέκονται καὶ «αὐθαδιάζουν»; Τὴν πλήρωσαν οἱ Βολιῶτες, ποὺ τοὺς βρῆκε πρόχειρους κι ἔχει «ἀνοιχτοὺς λογαριασμοὺς» ἐναντίον τους! Ἀντὶ γιὰ «σκυλιὰ» θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς χαρακτηρίζει χειρότερα, κι ἂν τὸν «ἔπαιρναν» οἱ καιροὶ μέχρι καὶ στὴν πυρὰ τῆς κατ’ ἀνατολὰς νοσταλγηθείσης Ἱερᾶς Ἐξετάσεως θὰ τοὺς ἔριχνε.

Τελικά, αὐτὴ ἡ πολυθρύλητη «ἀγάπη» τῶν οἰκουμενιστῶν εἶναι μιὰ μίζερη «ἀγάπη», εἶναι μιὰ «τζάμπα ἀγάπη», εἶναι μιὰ πολὺ σκληρὴ «ἀγάπη». Χωρὶς τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι «ἀγάπη». Εἶναι ἡ ἀντὶ-«ἀγάπη» τοῦ Ἀντιχρίστου!...

Ἀκολούθως δημοσιεύουμε τὸ ἀνωτέρω ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ γιὰ τὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος». ● Πατερικὴ Παράδοση

Περιχαρής, ἴσως γιατὶ θεώρησε ὅτι «µᾶς ἔφερε βόλτα», ἀλλὰ καὶ περίφροντις, γιατὶ «ποτὲ δὲν ξέρεις τί σοῦ σκαρώνουν αὐτοὶ οἱ “ταλιµπάν”», µᾶς ὑποδέχθηκε στὸ Συνεδριακὸ Κέντρο τῆς Μητροπόλεως Δηµητριάδος καὶ Ἁλµυροῦ ὁ ἐπιχώριος Μητροπολίτης κ. Ἰγνάτιος, ὅταν ἀρκετὰ µέλη (σχεδὸν οἱ µισοὶ ἐκ τῶν παρισταµένων) τοῦ τοπικοῦ Συλλόγου «Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης» καὶ τῆς πανελληνίου Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως «Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος» προσήλθαµε στὴν ἡµερίδα γιὰ τὴ µετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειµένων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µας.

Πρόκειται γιὰ τὴν ἡµερίδα ποὺ διοργανώθηκε στὶς 21 Ἰαν. 2012 ἀπὸ τὴν Ἀκαδηµία Θεολογικῶν Σουδῶν τοῦ Βόλου µὲ θέµα, «Τὸ ζήτηµα τῆς γλώσσας στὴν Λατρεία». Εἰσηγητὲς ὑπὲρ τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων ἦσαν ὁ Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παῦλος καὶ ὁ κ. Σταῦρος Ζουµπουλάκης (ἐκδότης τοῦ περιοδικοῦ «Νέα Ἑστία»), ἐνῶ κατὰ τῆς µεταφράσεως εἰσηγήθηκαν ὁ κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας (δηµοσιογράφος καὶ πολιτικὸς ἐπιστήµων) καὶ ὁ κ. Φώτιος Σχοινᾶς (καθηγητὴς φιλόλογος, Δρ φιλοσοφίας). Συντονιστὲς ἦσαν ὁ Δηµητριάδος κ. Ἰγνάτιος (πρόεδρος τῆς Ἀκαδηµίας) καὶ ὁ κ. Παντελῆς Καλαϊτζίδης (διευθυντὴς τῆς Ἀκαδηµίας).

Οἱ εἰσηγήσεις τοῦ κ. Χολέβα καὶ τοῦ κ. Σχοινᾶ ἦσαν ἐµπνευσµένες. Μὲ ὀρθόδοξο φρόνηµα καὶ µαχητικότητα ἔθεσαν τὸ ζήτηµα τοῦ ἀτόπου καὶ ἐπιζηµίου τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων, ἐνῶ ἀπάντησαν εὐστόχως σὲ ἕωλες θέσεις καὶ παρατηρήσεις τῶν θιασωτῶν τῆς µεταφράσεως. Ἀλλὰ ἐδῶ δὲν θὰ σταθοῦµε στὶς δικές τους εἰσηγήσεις.

● ● ●

«Χαίροµαι πολὺ ποὺ ἤλθατε», µοῦ εἶπε ὁ κ. Ἰγνάτιος µόλις µὲ εἶδε κι ἐγκαρδίως µὲ ἀσπάσθηκε. «Δὲν εἶναι καλύτερα νὰ διαλεγόµεθα, ἀντὶ νὰ φωνάζετε καὶ νὰ διαδηλώνετε στοὺς δρόµους;...»

«Καὶ τὰ δύο χρειάζονται, Σεβασµιώτατε· καὶ ὁ διάλογος καὶ οἱ φωνὲς εἶναι ἀπαραίτητες ἐκδηλώσεις, ἀναλόγως τῶν συνθηκῶν», τοῦ ἀπάντησα. «Ἄλλωστε ὅταν διαµαρτυρήθηκαµε γιὰ τὴ βράβευση τοῦ κ. Ζηζιούλα, ἀντὶ νὰ µᾶς καλέσετε µέσα, νὰ µᾶς κεράσετε κανένα ζεστὸ τσάι ―µὲ τέτοιο ψωφόκρυο ποὺ ἔκανε― καὶ νὰ µᾶς ἀκούσετε, ἐσεῖς µᾶς στείλατε τὴν Ἀστυνοµία ποὺ προπηλάκισε εὐσεβεῖς, εὐγενεῖς καὶ ἡλικιωµένους ἀνθρώπους...».

«Ὄχι, δὲν ἔστειλα ἐγὼ τὴν Ἀστυνοµία», ἐξανέστη ὁ κ. Ἰγνάτιος. «Ἐγὼ δὲν ξέρω πῶς ἦλθαν. Ἀπὸ µόνοι τους ἐνήργησαν...».

«Ἐλᾶτε, τώρα, Σεβασµιώτατε... Πῶς µπῆκε ἀπρόσκλητη ἡ Ἀστυνοµία στὸν ἰδιωτικὸ χῶρο σας πολλὴ ὥρα µετὰ τὴν παρουσία µας ἐκεῖ; Κι ἐνῶ µετὰ τὴν συνεν-
νόησή µας µαζί της διευθετήθηκε τὸ σηµεῖο ὅπου θὰ στεκόµασταν, ξαφνικὰ ἐνήργησαν γιὰ τὴν ἐκδίωξή µας, λέγοντας πὼς ἐσεῖς δώσατε αὐτὴ τὴν ἐντολή!»

«Ὄχι, ἐγὼ δὲν ἔδωσα καµµία ἐντολή... Ἐγὼ δὲν ξέρω τίποτα γι᾿ αὐτό...», ἐπέµεινε πολὺ ἐνοχληµένος.

● ● ●

«Πάντως νὰ ξέρεις ὅτι ἐγὼ πολὺ σὲ ἀγαπάω, Λαυρέντιε! Ὅλους σᾶς ἀγαπάω κι ἂς µὲ κατηγορεῖτε...», µοῦ λέει κάποια στιγµὴ µειλίχιος ὁ κ. Ἰγνάτιος στὸ διάλειµµα.

«Μὰ κι ἐγὼ σᾶς ἀγαπάω, Σεβασµιώτατε», τοῦ ἀπαντῶ µειλιχιώτερος. «Γι᾿ αὐτὸ καὶ σᾶς τὰ “σούρνω”!... Καὶ νὰ ξέρετε, Σεβασµιώτατε, ὅσο περισσότερο σᾶς τὰ “σούρνω”, σηµαίνει ὅτι τόσο περισσότερο σᾶς ἀγαπάω!...».

Ὁ κ. Ἰγνάτιος γέλασε ἀµήχανα, γιατὶ ἡ στιχοµυθία γινόταν εἰς ἐπήκοον πολλῶν. Καὶ συνέχισε:

«Ἐγὼ δὲν ἔχω κάνει καµµίαν ὑποχώρηση στὴν Πίστη!... Ἐγὼ ὑπερασπίζοµαι τὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὸ ΠΣΕ καὶ παντοῦ...».

«Μὰ τί λέτε τώρα, Σεβασµιώτατε», τοῦ ἀπάντησα. «Ἀκριβῶς στὸ ΠΣΕ δὲν εἶναι ποὺ ἀποδεχθήκατε καὶ συνυπογράψατε τὴν κατάργηση τοῦ ἐνάτου ἄρθρου τοῦ Συµβόλου τῆς Πίστεως, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία µας δὲν εἶναι ἡ Μία Ἁγία Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ µία µεταξὺ τῶν πολλῶν (330 τὸν ἀριθµὸ) αἱρετικῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ ΠΣΕ; Ἂν δὲν εἶναι αὐτὸ προδοσία, Σεβασµιώτατε, τότε τί εἶναι;»

«Δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγµατα, Λαυρέντιε...».

Ἐκείνη τὴ στιγµὴ τὸ βλέµµα τοῦ κ. Ἰγνατίου ἔπεσε σὲ κάποιον γνωστό του πίσω µου, µὲ τὸν ὁποῖο ἔπιασε κουβέντα κι ἄφησε ἀναπάντητη τὴν παρατήρησή µου!...

● ● ●

«Κι ἐσύ, ποὺ τὸ παίζεις ἀντί-οἰκουµενιστής, γιατὶ ἔβγαλες βιβλίο τοῦ Ζηζιούλα; Εἶσαι ἀσυνεπὴς καὶ κοροϊδεύεις τοὺς ἀντὶ-οἰκουµενιστὲς φίλους σου...», µοῦ ἀπευθύνει ξεκάρφωτα καὶ µὲ ἰταµότητα τὴν κατηγορία ὁ παρευρισκόµενος, στὴν προηγηθεῖσα µὲ τὸν Σεβασµιώτατο στιχοµυθία, κ. Καλαϊτζίδης, εἰς ἐπήκοον πολλῶν.

«Κάνετε λάθος, Κύριε. Δὲν ἐξέδωσα βιβλίο τοῦ Ζηζιούλα, ἀλλὰ βιβλίο γιὰ τὸν Ζηζιούλα!» τοῦ ἀπαντῶ.

«Ὄχι! Εἶναι βιβλίο τοῦ Ζηζιούλα!»

«Κάνετε λάθος, Κυριε! Τὸ ἔχετε διαβάσει;»

«Τὸ ἔχω διαβάσει καὶ εἶναι ὑπὲρ τοῦ Ζηζιούλα!»

«Τελικὰ ἀποφασίστε: Τὸ βιβλίο εἶναι τοῦ Ζηζιούλα ἢ ὑπὲρ τοῦ Ζηζιούλα; Τὸ ἔχετε πραγµατικὰ διαβάσει;»

«Τὸ ἔχω διαβάσει, εἶναι ὑπὲρ τοῦ Ζηζιούλα!»

«Λέτε ψέµατα, Κύριε, καὶ πρέπει νὰ ντρέπεστε!» τοῦ ἀπαντῶ µὲ δυνατὴ φωνή, κάνοντας πολλοὺς νὰ γυρίσουν πρὸς τὸ µέρος µας, γιατὶ µυρίστηκαν καυγά. «Τὸ βιβλίο δὲν τὸ ἔχετε διαβάσει!... Εἶναι βιβλίο γιὰ τὸν Ζηζιούλα καὶ ἀποκαλύπτει πολλὲς ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ κακοδοξίες του. Εἶναι βιβλίο κατὰ τοῦ Ζηζιούλα!...»

Ὁ κ. Καλαϊτζίδης θέλει νὰ συνεχίσει τὸ καυγά. Ἐγὼ ὑψώνω ἀκόµη περισσότερο τὴ φωνή:

«Λέτε ψέµατα, Κύριε, δὲν τὸ ἔχετε διαβάσει!... Κι ἂν τὸ ἔχετε διαβάσει, πάλι ψέµατα λέτε, γιατὶ τὸ βιβλίο δὲν εἶναι τοῦ Ζηζιούλα!... Ἀντιθέτως, τὸ περιεχόµενό του τὸν ἐκθέτει...»

Τότε ὁ κ. Ἰγνάτιος ―ποὺ οἱ φωνές µου προκάλεσαν τὴν προσοχή του― τὰ χρειάστηκε, γιατὶ ἔβλεπε πὼς τελικὰ δὲν θὰ ἀπέφευγε τὴ φασαρία. Παρεµβαίνει, λοιπόν, πρὸς τὸν ἄνθρωπό του λέγοντας:

«Σὲ παρακαλῶ, σταµάτα!...»

Ὁ κ. Καλαϊτζίδης, τὴν ἀνάγκη φιλοτιµίαν ποιούµενος, κάνει µεταβολὴ καὶ ἀποµακρύνεται.

● ● ●

Παρουσιάζω τὸ ἀκόλουθο χαρακτηριστικὸ ἐπεισόδιο ἀπὸ τὴ συζήτηση ἐπὶ τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Σισανίου καὶ Σιατίστης κ. Παύλου (ὑπὲρ τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων), ὁ ὁποῖος αὐθαιρέτως καὶ ἀντισυνοδικῶς µετέρχεται ἀπὸ πολλοῦ χρόνου τὴν πρακτικὴ τῶν µεταφράσεων.

«Ντετζιορτζιο: Τὸ ζήτηµα τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων, τὸ ἀντιµετωπίζουµε σὰν ἕνα αὐτόνοµο ζήτηµα. Ἀλλὰ δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα αὐτόνοµο ζήτηµα. Ἡ προσπάθεια καὶ ἡ ἐπιδίωξη τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων, γίνεται παράλληλα µὲ µία προσπάθεια νὰ ἀπορρίψουµε τοὺς Ἁγίους Πατέρες ὡς ξεπερασµένους, νὰ φέρουµε µιὰ ἀνατροπὴ στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη µας, νὰ τὰ φτιάξουµε µὲ τοὺς αἱρετικούς, νὰ δεχθοῦµε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ εἶναι µιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς “ἐκκλησίες”... Τὸ ζήτηµα τῆς µεταφράσεως ἔχει εἰσαχθεῖ στὰ πλαίσια αὐτῆς τῆς κατεύθυνσης τοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ ὑποστηρίζεται ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προωθοῦν τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουµενισµοῦ.

»Σιατιστης Παυλος: Δὲν ἔχω ἀντίρρηση ν᾿ ἀκούω τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων... Ὑπάρχει κάτι ποὺ µὲ ἐνοχλεῖ, ἂν καὶ πρέπει νὰ τὸ συγχωρῶ. Τὸ νὰ ἀµφισβητοῦνε τὶς προθέσεις µου. Λοιπόν, ἡ πρόθεσή µου δὲν εἶχε καµία σχέση µὲ ὅσα εἶπε προηγουµένως ὁ κ. Ντετζιόρτζιο σχετικά, ὅτι αὐτὸ τὸ θέµα ἔχει σχέση µὲ τὸν Οἰκουµενισµό, µ᾿ ὅλα αὐτά. Γιὰ νὰ καταλάβετε πόσο µ᾿ ἐνοχλεῖ, ἂν αὐτὸ δὲν ἦταν στὰ ὅρια τῆς συζήτησης, ἀλλὰ ἦταν µιὰ κουβέντα ἐκτός, θὰ τοῦ ἔκανα ἀγωγή. Τὴν ψυχή µου δὲν ἐπιτρέπω σὲ κανένα νὰ τὴν θίγει. Καὶ εἶναι παρὰ πολὺ σηµαντικὸ νὰ µάθουµε νὰ σεβόµαστε τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι νὰ θεωροῦµε ὅτι εἶναι δεδοµένη ἡ ἄποψή τους, γιατὶ ἐµεῖς θὰ τὸν κρίνουµε.

»Ντετζιόρτζιο: Ἀντὶ νὰ µὲ πείσετε, Σεβασµιώτατε, µὲ ἐπιχειρήµατα καὶ ἀγάπη σὰν ποιµένας καὶ πατέρας, θὰ µὲ πηγαίνατε στὰ δικαστήρια; Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, πατέρα.

»Σιατιστης Παυλος: Δὲν µὲ ἐνδιαφέρει νὰ σᾶς πείσω γιὰ τίποτα. Δὲν ἐπεχείρησα ποτέ µου νὰ ἀποκτήσω ὀπαδούς. Καὶ ἡ µεγαλύτερη τιµή µου εἶναι τὸ νὰ µὲ ἀµφισβητοῦνε. Μὲ ἐνδιαφέρει ἡ καρδία ἡ δική µου καὶ ἡ σχέση µου µὲ τὸ Θεό. Ἀλλοίµονο ἂν περίµενα ἀπ᾿ τὸν καθένα ποὺ κρίνει µὲ δικά του κριτήρια... Σέβοµαι τὸ βίωµά σας, ὅµως εἶναι πάρα πολὺ ἐπικίνδυνο πάντοτε νὰ ἀπολυτοποιοῦµε τὸ προσωπικό µας βίωµα... Αὐτὸ ἤθελα νὰ τονίσω κι ὄχι ὅτι θὰ σᾶς πήγαινα στὸ δικαστήριο. Τὸ εἶπα ἀκριβῶς γιὰ νὰ σᾶς δώσω αὐτὸ νὰ καταλάβετε. Γιατὶ εἶναι ἄλλο πρᾶγµα... αὐτὸ ποὺ εἶπα, ἡ ἀγωνία γιὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη µεριὰ ἀµέσως νὰ σοῦ κολλᾶνε µιὰ ταµπέλα οἱ ἄλλοι. Αὐτὲς τὶς ταµπέλες δὲν τὶς δέχοµαι µὲ τίποτα... Δέχοµαι τὴν ὁποιαδήποτε ἀπόρριψη, δὲν µὲ ἐνδιαφέρει· τὴν ἀκούω, τὴν προσέχω, κοιτάω ἂν ὄντως µὲ ἀφορᾶ, γιατὶ κανείς µας δὲν εἶναι ἀλάθητος, οὔτε κι ἐγὼ εἶµαι ἀλάθητος, ἀλλὰ εἶναι ἄλλο πρᾶγµα αὐτό... Νὰ σᾶς τὸ πῶ µὲ ἕνα ἄλλο παράδειγµα: εἶναι σὰν νὰ ἔχεις ἕνα καθαρὸ τραπεζοµάντηλο καὶ νὰ τὸ πιάνει ὁ ἄλλος µὲ λασπωµένα χέρια καὶ νὰ τὸ λερώνει. Ἐκεῖ ἔχω τὴν ἀντίδραση καὶ τὴν ἀντίσταση».

Σχολιο Λ.Ντ.: Ὁποῖος ποιµαντικὸς λόγος καὶ µάλιστα ἀρχιερατικός(!), ἢ µᾶλλον τρικυµία ἐν κρανίῳ!... Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι λίγο πρὶν ὁ Σεβασµιώτατος κ. Παῦλος εἶχε πεῖ: «Πρέπει νὰ µάθουµε ν᾿ ἀκοῦµε τοὺς ἄλλους, θὰ πρέπει νὰ σεβόµαστε τοὺς ἄλλους, µὲ τὴν ἔννοια νὰ µὴν τοὺς ἀποδίδουµε τὶς δικές µας ἐπιθετικὲς τάσεις». Ὅσο γιὰ τὸ «προσωπικό µου βίωµα», πρόκειται γιὰ τὴν πρὸ εἴκοσι ἐτῶν διὰ θαύµατος εἴσοδό µου στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! Ὁ ἐπίσκοπος τοῦ λογικοῦ ποιµνίου Του, κ. Παῦλος, ἐδίδαξε ὅτι τὸ θαῦµα δὲν εἶναι ἀπόλυτο, ἄρα εἶναι σχετικὸ ―καὶ µάλιστα ἐπικίνδυνο!!! Μήπως, λοιπόν, θεωρεῖ σχετικὰ καὶ ἐπικίνδυνα θαύµατα τὸν Εὐαγγελισµὸ τῆς Θεοτόκου, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ ὅλα ὅσα ὁ Ἴδιος ἢ διὰ τῶν Προφητῶν Του, τῶν Ἀποστόλων Του, τῶν Ἁγίων Του καὶ παντὶ τρόπῳ ἤθελε νὰ τελέσει, ἐτέλεσε καὶ τελεῖ; Κατόπιν αὐτῶν πῶς νὰ µὴν ἀναλογισθεῖ κανείς: «Μωραίνει Κύριος ὃν βούλεται ἀπωλέσαι»!...

● ● ●

Τὸ ἑπόµενο εἶναι ἄλλο, ἄκρως ἐνδιαφέρον, στιγµιότυπο ἀπὸ τὴ συζήτηση ἐπὶ τῆς εἰσηγήσεως (ὑπὲρ τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων) τοῦ κ. Σταύρου Ζουµπουλάκη, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἐξόχως ἀποκαλυπτικός, δηλώνοντας καθαρὰ τοὺς πραγµατικοὺς στόχους τοῦ ἐγχειρήµατος τῆς περὶ τῆς µεταφράσεως «ἀθώας» δηµοκοπικῆς κινήσεως. Γιατὶ κατὰ τὴν παροιµία: «Θέλει ἡ παρδάλω νὰ κρυφτεῖ, ἀλλὰ ἡ χαρὰ δὲν τὴν ἀφήνει!...».

«Καὶ βέβαια ἡ µετάφραση δὲν θὰ περιοριστεῖ µόνο στὰ λειτουργικὰ κείµενα. Ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ προχωρήσει ἡ µετάφραση τῆς ὑµνολογίας... Ἀλλὰ κι αὐτὴ ἀκόµα ἡ βυζαντινὴ µουσικὴ καὶ ἡ ἁγιογραφία καὶ πολλὰ ἄλλα πρέπει νὰ ἀνανεωθοῦν, νὰ ἐκσυγχρονιστοῦν!...» εἶπε ὁ κ. Ζουµπουλάκης, προκαλώντας τὶς ἔντονες διαµαρτυρίες τοῦ κοινοῦ, ἀκόµη καὶ ἐκείνων ποὺ ἦσαν ὑπὲρ τῆς µεταφράσεως.

«Εἶσαι Χριστιανὸς ἐσύ; Τελικά, τί εἶσαι;» τοῦ φώναξαν ἀρκετοὶ σὲ πολλοὺς τόνους ἱερᾶς ἀγανακτήσεως.

«Εἶµαι µαῦρος!... Εἶµαι ὁµοφυλόφιλος!... Εἶµαι φορέας τοῦ ΕΗΤΖ!... Εἶµαι ἑβραῖος!...» ἀπάντησε µὲ περισσὴ ἰταµότητα καὶ περισσότερη οἴηση ὁ κ. Ζουµπουλάκης.

Ἀλλὰ ἐὰν εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, τελικὰ δὲν τὸ ὁµολόγησε!!! Ἀπαξίωσε τοὺς ἀδελφούς του ―ἐὰν τελικὰ εἶναι ἀδελφός τους― καὶ ἀπαξιώθηκε ὁ ἴδιος!...

Ὁ παρακαθήµενός του κ. Ἰγνάτιος µειδιοῦσε µὲ ἱκανοποίηση καὶ συναινετικὰ καὶ συνέχαιρε ψιθυριστὰ τὸν κ. Ζουµπουλάκη γιὰ τὴν «πληρωµένη» καὶ «ἀποστοµωτικὴ» ἀπάντησή του σ᾿ αὐτοὺς τοὺς «ἀδιόρθωτους ζηλωτὲς-ταλιµπάν»!...

Σεβασµιώτατε, νὰ χαίρεστε τοὺς ἑταίρους τῆς Ἀκαδηµίας σας καὶ νὰ τιµᾶτε τοὺς συνεταίρους σας στὴν προδοσία τῆς Πίστεως!... Ἄξιος ὁ ὅποιος µισθός τους!... Ἀλλὰ ἄξιος κι ὁ δικός σας κόπος, νὰ τοὺς ἐπιλέξετε καὶ νὰ τοὺς ἐκπαιδεύσετε στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουµενισµοῦ!... Ἡ παροιµία λέει: «Κατὰ µάνα, κατὰ κύρη...»!!!

● ● ●

Οἱ ὑπὲρ τῆς µεταφράσεως τῶν λειτουργικῶν κειµένων εἰσηγητὲς εἶπαν πολλὰ περὶ τῆς «κατανοήσεως», περὶ τῆς δι᾿ αὐτῆς «µαζικοποιήσεως» τῆς Ἐκκλησίας δίκην πολιτικοῦ κόµµατος ἢ ἀθλητικοῦ σωµατείου, περὶ τῆς εὐρυτέρας συµµετοχῆς ―καὶ ἰδιαιτέρως τῶν νέων― στὴν λατρευτικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, περὶ τοῦ φιλανθρωπικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας... Εἶπαν πολλά, ἄρες µάρες...

Δὲν εἶπαν τίποτα γιὰ τὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Πίστεως, γιὰ τὴν κλήση καὶ τὴν οἰκονοµία τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸ πλάσµα Του, γιὰ τὴν παρουσία Του καὶ τὴ συµµετοχή Του στὴν τέλεση τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Παρακλήτου καὶ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος στὴν Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ µας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν θεία Μυσταγωγία. Δὲ εἶπαν τίποτα γιὰ τοὺς Ἁγίους µας καὶ τὴν προαπαιτούµενη ἁγιότητα τοῦ ἐπισκόπου, ποὺ δι᾿ αὐτῆς καὶ τῆς προσευχῆς του ―ὅταν εὑρίσκεται εἰς τύπον καὶ εἰς τόπον Χριστοῦ― τελεῖται καὶ συντελεῖται τὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Πίστεως, καὶ διὰ τῆς ὑπ᾿ αὐτοῦ ὑποβαλλοµένης κατανύξεως τῶν πιστῶν, κατὰ τὴν ὁποία πραγµατοποιεῖται ἡ ὑπερβατικὴ-ὑπέρλογη ἀντίληψη τῶν ἀκατανοήτων, ἡ µέθεξη στὴ χάρη Του καὶ στὴ δόξα Του.

Οὐδεµία ἀναφορὰ ἔκαναν οἱ µεταφραστὲς-εἰσηγητὲς στὸν Χριστὸ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ Ἅγιον Πνεῦµα, οὔτε κἂν στὸν Πατέρα. Ὁ Τριαδικὸς Θεός µας ἀπουσίαζε ἀπὸ τὶς εἰσηγήσεις τῶν «µεταφραστῶν». Μόνον µιὰ περιρρέουσα αἴσθηση περὶ κάποιου ἀφηρηµένου καὶ ἀπροσώπου «θεοῦ» κυριαρχοῦσε, ὡσὰν νὰ ἐπρόκειτο περὶ τοῦ Μέγα Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύµπαντος, τοῦ Μ.Α.Τ.Σ. τῆς Μασωνίας!!!

Μὲ ἀπόλυτη σαφήνεια ὁ λόγος τῶν µεταφραστῶν-εἰσηγητῶν ἀρθρώθηκε στὴν ἐγωπαθῆ, οἰηµατικὴ καὶ ὀρθολογιστικὴ γραµµὴ τῆς ἀτοµικῆς καὶ αὐτονοµηµένης ἀπὸ τὴν θεία Χάρη αὐθεντίας τοῦ ἐξουσιαστῆ-ἐπισκόπου, καὶ τοῦ ἐξ αὐτῆς τῆς αὐθαιρέτου αὐθεντίας «καθήκοντός» του νὰ παράσχει στὸ λογικὸ ποίµνιο τοῦ Κυρίου «κατανόηση», χάριν µαζικότητος καὶ συµµετοχῆς συµποσουµένων σὲ ἀριθµητικὰ µεγέθη. Ἀλλὰ τί θὰ κατανοήσουν οἱ «πολυπληθεῖς» συµµετέχοντες στὴ «λατρευτικὴ ζωὴ» µιᾶς Ἐκκλησίας χωρὶς τὸν Χριστό, χωρὶς τὸ Ἅγιον Πνεῦµα, χωρὶς τὸν Πατέρα; Μήπως στὴ θέση τοῦ ἐκδιωγµένου ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του Κυρίου καὶ Θεοῦ µας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑτοιµάζονται νὰ εἰσαγάγουν τὸν Ἀντίχριστο τῆς Πανθρησκείας, τὴν ὁποία ἀπεργάζονται οἱ Οἰκουµενιστὲς διὰ τῆς ἀποδοµήσεως τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, τῶν ἱερῶν Δογµάτων καὶ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας µας; Μὴ γένοιτο, Κύριε!... ●●●

Ὁ Ἰγνάτιος ὀνομάζει τούς πιστούς «σκυλιά»

«ΤΩΡΑ ΦΥΓΕΤΕ,

ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ

ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΑ ΣΚΥΛΙΑ»!

Δημοσιεύουμε τό παρακάτω κείμενο πού λάβαμε ἀπὸ πιστούς χριστιανούς τοῦ Βόλου, οἱ ὁποῖοι, ἐπιμένοντας ὀρθόδοξα καί ἑλληνικά, συνεχίζουν τήν ἀντίδρασή τους στήν καινοτομία τοῦ μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιου, νά διαβάζει —ὅταν δὲν εἶναι παρόντες οἱ ἀντιδρῶντες πιστοί(!)— τά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας στήν δημοτική. Καινοτομία πού καταλήγει  σ’ ἕνα κίτς ἄκουσμα.

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ ΤΟΥ 2012

Φαίνεται ὅτι ἡ Ἁγ. Παρασκευή –εἰδική προστάτις τῶν ματιῶν–τυφλώνει τόν δεσπότη τοῦ Βόλου Ἰγνάτιο («ὀφθαλμός γάρ τοῦ ἀνθρώπου ὁ νοῦς αὐτοῦ») νά λέει ἀνοησίες στή μνήμη της. Πέρσι ἦταν τά φαιδρά τοῦ Ὄσλο. Ἐφέτος τελειώνοντας τίς προφητεῖες –στά Ἀρχαῖα!– φανερά δυσφορώντας, καί μέ φωνή δεικνύουσα ἕνα πολύ ταραγμένο ἐσωτερικό κόσμο (ἀφοῦ καταπάτησε τό θέλημά του νά τά πεῖ στή Δημοτική), ἀπευθύνθηκε πρός ἐμᾶς καί γεμᾶτος δηλητήριο, εἶπε τά παρακάτω ἀπίστευτα καί ἀκατανόητα λόγια:

«Τώρα μπορεῖτε νά φύγετε! Ἔτσι κάνουν καί τά πρωτόκλητα σκυλιά»!

Ἔπειτα στράφηκε θριαμβολογῶν καί γελῶν στούς παπάδες του, καί τούς παρέσυρε κι αὐτούς μέ τήν ἐξυπνάδα του σέ χαζογέλωτες (σάν πραγματικά σκυλάκια πού κουνᾶνε τήν οὐρίτσα καί κάθονται σούζα στό ἀφεντικό τους μπροστά).

   Θέλουμε νά ρωτήσουμε τόν Σεβασμιώτατο, ἀλήθεια, τί ἐννοοῦσε ὅταν μᾶς ἀποκάλεσε «σκυλιά»; Ἐάν βεβαίως πιστεύει ὅτι ἡ παρουσία μας φυλάει τή μάντρα τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς προβατόσχημους λύκους (ὅπως ἡ ἀφεντιά του) καί τίς κακοδοξίες τους, ἔχει δίκιο· εἴμαστε μαντρόσκυλα ἕτοιμα νά  ἐκδιώξουν τούς διαφθορεῖς καί τούς ἀλλοιωτές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας καί Παραδόσεως καί τόν εὐχαριστοῦμε πολύ γιά τήν τιμή καί τόν ἔπαινο πού μᾶς ἔκανε –ἀλήθεια δέν τά ἀξίζουμε.

   Κατά τά ἄλλα, αὐτός ὁ «πρᾶος θεατρῖνος» παριστάνει τόν πνευματικό πατέρα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πού ἀποκαλεῖ τά ὑποτιθέμενα πνευματικά τέκνα του στήν Ἐκκλησία –ἐν ὥρᾳ Ἱερᾶς Ἀκολουθίας καί δή Πανηγύρεως– «σκυλιά»!!!  Νά τὸν χαίρεται ἡ Ἱ. Σύνοδος, οἱ συνεπίσκοποί του. Να τὸν χαίρεστε συνέλληνες! Νά τόν χαίρεστε Βολιῶτες! Μέ τέτοιους πνευματικούς ὁδηγούς ἡ ἑλληνική κοινωνία θά ἀνακάμψει!!!

   Μήπως ἐδῶ πρέπει νά ψάξετε γιά τούς πραγματικούς φασίστες καί ὄχι στούς δρόμους καί τίς μάντρες τοῦ Βόλου;

                    Μέ ἀγάπη, τά «σκυλιά» τοῦ Δεσπότη.

Σχόλιο ἱστολογίου «Πατερική Παράδοση»:

Ὑποτίθεται ὅτι, ὁλόκληρος Μητροπολίτης, ἐνεργεῖ ὑπεύθυνα, κατόπιν σκέψεως, μελέτης τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί προσευχῆς! Ὑποτίθεται ὅτι ἔχει κατασταλαγμένες θέσεις. Καὶ συγκεκριμένα, ἔχει ἀποφασίσει κατόπιν σοβαρῆς μελέτης, ὅτι ἡ μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη τῆς ἐποχῆς.

Καί ἀντί γιὰ ἕνα ὑπεύθυνο καὶ ἀταλάντευτο στὶς θέσεις του Μητροπολίτη, τί παρατηροῦμε; Ἕνα δειλό ἀνθρωπάκι, πού ὅταν συναντάει κάποιους ἀντιδραστικούς στό πρόγραμμά του (καί μιλᾶμε γιά ἄτομα μετρημένα στά δάκτυλα κάθε φορά), καταλαμβάνεται ἀπό πανικό, ὀπισθοχωρεῖ στίς ὑποτιθέμενες ἀναγκαῖες (στούς καιρούς μας) ἐκκλησιαστικά «ἀρχές του» καί ἀποδεικνύει πόσο ἀνάξιος εἶναι νά ἡγεῖται ὡς ποιμένας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐάν ἔχει δίκιο –κι ἄν εἶναι πράγματι ἄντρας– ἄς προχωρήσει· ἡ ἄτακτη ὑποχώρηση δέν τοῦ περιποιεῖ τιμή.

Εἶναι πράγματι κωμική ἡ συμπεριφορά του: Ὅταν δέν βλέπει ἀντίδραση, διαβάζει τίς μεταφράσεις τῶν ἱερῶν κειμένων στά κλεφτά καὶ  γρήγορα–γρήγορα, ἐνῶ οἱ παπάδες του –σά λαγωνικά– κάνουν ἐξονυχιστικό ἔλεγχο στήν ἐκκλησία, περνώντας ἀνάμεσα στό ἐκκλησίασμα καί κοιτώντας ξεδιάντροπα τούς ἀνθρώπους στά πρόσωπα, μή τύχει κι εἶναι κρυμμένος ἤ καμουφλαρισμένος ἀνάμεσα στὸ ἐκκλησίασμα κανένας «ὀρθόδοξος ταλιμπάν»! –ἔτσι μᾶς ἀποκαλοῦν.

Τοιοῦτος καί τοιοῦτος ἡγέτης εἶναι ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος πού ἐπειδή ἀργεῖ νά γίνει Ἀθηνῶν, μεγαλοκλασᾶτος Ἀρχιμανδρίτης του (κοντοῦ ἀναστήματος) ἑτοιμάζει νά ἀνοίξει τά φτερά του γιά Φαναρίους δόξας καί τιμάς, τό δέ  ἀστεῖο τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὅτι ἐνῶ ἐδῶ κόπτεται γιά τίς μεταφράσεις καί τούς νεωτερισμούς, ἐκεῖ, γενόμενος πατριαρχικός θά ξιφουλκεῖ ὑπέρ τῆς ἀρχαίας καὶ θὰ χρησιμοποεῖ ἐκεῖ, τὴν ξύλινη γλῶσσα τοῦ ...Πατριάρχη!

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΑΚΟΥΟΝΤΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ

Ἔθεσαν τὸν λύχνον τῆς ὁμολογίας «ὑπὸ τὸν μόδιον»!

Σήμερα γιορτάζουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι «τῷ κόσμῳ ἐδείχθησαν ὑπέρλαμπροι φωστῆρες τῆς ἀληθείας Χριστοῦ... ἑπόμενοι ταῖς τῶν Ἀποστόλων διδαχαῖς». Καὶ ὀνομάζονται ἀπὸ τὸν ὑμνογράφο «Πατέρες μακάριοι καὶ θεόφρονες», ὡς «τήξαντες τὰς αἱρέσεις, τῶν δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις» περὶ τοῦ «συνάναρχου Λόγου» Ἰησοῦ Χριστοῦ.

 Εἶναι αὐτοὶ ποὺ «τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος». Εἶναι αὐτοί, ποὺ ὁμολόγησαν τὴν ἀληθινὴ Πίστη περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ, καὶ λόγῳ αὐτῆς τῆς ὁμολογίας ἐδιώχθησαν, προπηλακίστηκαν, ἔχασαν τὸν θρόνο τους καὶ ὑπέστησαν τόσο καὶ τόσα δεινά, γιατὶ κράτησαν τὴν Πίστιν «ἐπὶ τὴν λυχνίαν», ὅπως ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, «λάμπειν πάσαις Ἐκκλησίαις τε καὶ ψυχαῖς, καὶ παντὶ τῷ τῆς οἰκουμένης πληρώματι, μηκέτι εἰκαζόμενον, μηδὲ τῇ διανοίᾳ σκιαγραφούμενον, ἀλλὰ καὶ φανερῶς ἐκλαλούμενον» (Γρηγορίου Θεολόγου).

Καὶ σήμερα, πολλοὶ Πατέρες «καίουσι» τὸν «λύχνον» τῆς ὁμολογίας καὶ μᾶς ἔμαθαν κι ἐμᾶς νὰ τὸν ἀνάψουμε. Μὰ κατόπιν (στοὺς ἐσχάτους καιροὺς ποὺ διανύουμε), ἔθεσαν αὐτὸν «τὸν καιόμενον λύχνον ὑπὸ τὸν μόδιον»· καὶ κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιον: «ὡς υἱοὶ τοῦ αἰῶνος ὄντες τούτου, φρονίμως πεποιήκασι (σ.σ. ἡ ἀσύνετος φρόνηση), κρύπτοντες ὑπὸ τὸν μόδιον τὸν ἑαυτῶν λύχνον, ἵνα νομίζηται φαίνειν, καὶ μὴ φαινόμενος ἀποσβεσθῇ καταγινωσκόμενος» (Μ. Ἀθανασίου).

Ἔτσι, ὅμως, θέτουν κι αὐτοὶ «στὸ θησαυροφυλάκιο» πρὸς φύλαξη, ὡς μουσειακὸ εἶδος κάποιες Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁδηγίες τῶν Πατέρων περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Ἀκούσαμε σήμερα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα νὰ συμβουλεύει τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει, ὢν αὐτοκατάκριτος». Καὶ ἄλλη φορὰ εἶπε: «...εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. κ΄ 29-30).

Καὶ ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος συμβουλεύει τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ποιά εἶναι ἡ πρακτικὴ τῶν ποιμένων σήμερα, ἀπέναντι στοὺς αἱρετικοὺς οἰκουμενιστές; «Παραιτοῦνται» σήμερα οἱ ποιμένες ἀπὸ ὅσους αἱρετίζοντες ἐπισκόπους προέρχονται «ἐξ ὑμῶν αὐτῶν» καὶ διδάσκουν ἐπὶ ἔτη τὴν βλάσφημη διδασκαλία περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας, «βαπτισματικῆς» θεολογίας, «εὐχαριστιακῆς» καὶ «μεταπατερικῆς» θεολογίας; Δυστυχῶς ὄχι. Κι ὅμως ἔχουν καταγγελθεῖ οἱ οἰκουμενισὲς ἐπίσκοποι, ἀλλὰ οἱ συνάδελφοί τους Μητροπολίτες ἔθαψαν τὶς καταγγελίες καὶ τὶς μηνύσεις ἐναντίον τους καὶ οὔτε ἐνημερώνουν τὸν κόσμο, οὔτε ἀπομακρύνονται ἀπὸ αὐτούς, οὔτε τοὺς ἀπομακρύνουν· ἀλλ’ ἀντίθετα τοὺς στέλνουν ―ὡς τὴν ἀφρόκρεμα Ὀρθοδοξου Ἤθους καὶ Πίστεως― στὰ διάφορα Συνέδρια, γιὰ νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσουν!

Οἱ κατηγορηθέντες γιὰ αἵρεση, στέλνονται νὰ ἐκπροσωπήσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!!!

Ποιοί εἶναι αὐτοί; Πρόκειται γιὰ τοὺς μητροπολίτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο, Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο καὶ Περγάμου κ. Ζηζιούλα. Καὶ πίσω ἀπὸ αυτούς, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος!

Ἀλλ’ ἀκούσαμε κι ἕναν ἀκόμη λόγο τοῦ Κυρίου σήμερα στὸ Εὐαγγέλιο: «Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων ...ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, μέγας κληθήσεται...».

Ὅσοι θέλουν νὰ θεωροῦνται ὄχι ἁπλῶς ὀπαδοί, ἀλλὰ καὶ «ἀντιπρόσωποι» τοῦ Κυρίου, γιατί «λύουν», παραβαίνουν  τὶς παραπάνω ἐνδεικτικὲς Ἐντολὲς τοῦ ἀποστόλου Παύλου;

Δυσκολεύονται τάχα νὰ ἐξακριβώσουν ποιοί εἶναι ψευδοποιμένες; Δύσκολο εἶναι νὰ διαβάσουν τὶς κακόδοξες δηλώσεις καὶ κακόδοξα ἔργα τῶν παραπάνω Ἐπισκόπων; Γιατί δὲν ἀποκαλύπτουν τὰ ὀνόματα τῶν ψεύτικων ποιμένων στὸ λαό; Δὲν γνωρίζουν ὅτι ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ μπορεῖ νὰ βοηθήσει τοὺς πιστοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς ψευδοποιμένες καὶ ἔτσι νὰ μὴ διακινδυνεύσουν τὴν σωτηρία τους ἐπικοινωνώντας μαζί τους; Γιατί, λοιπόν, δὲν τοὺς ἀποκαλύπτουν καὶ δὲν τοὺς κατονομάζουν οἱ πνευματικοί μας πατέρες;

Νὰ ὑποθέσουμε πὼς φοβοῦνται ἢ δειλιοῦν; Νὰ ὑποθέσουμε, δηλαδή, πὼς σκέφτονται: “Ἂν τοὺς ἀποκαλύψουμε, πρέπει πάραυτα, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων (καὶ χωρὶς νὰ περιμένουμε κάποια Σύνοδο νὰ τοὺς καταδικάσει) νὰ παύσουμε νὰ συλλειτουργοῦμε μαζί τους, ὅπως ἔκαναν οἱ Πατέρες ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε· πρέπει, ἐπίσης, νὰ παύσουμε νὰ παριστάμεθα σὲ φιέστες γιὰ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη...”.

Αὐτό, ἄρα, εἶναι ποὺ δὲν ἀντέχουν νὰ κάνουν οἱ σύγχρονοι ποιμένες;

Εἶναι ἀλήθεια πώς, γιὰ νὰ καταγγείλεις καὶ νὰ ἀπαιτήσεις νὰ ἀπομακρυνθεῖ ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Σαββᾶτος (ὁ φίλος καὶ προστατευόμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου) θέλει κότσια, βάζεις σὲ κίνδυνο τὶς «κοινωνικές σου» σχέσεις, τὸ θρόνο σου, κι ἂν εἶσαι ἱερέας, τὴν θέση σου καὶ τὴν ἐλευθερία κινήσεως ποὺ σοῦ παρέχει ὁ Ἐπίσκοπος, ὅσο τοῦ κάνεις ὑπακοὴ στὴν οἰκουμενιστικὴ γραμμή του.

Ἔτσι, τὸ «παραιτοῦ» τοῦ ἀπ. Παύλου, τὴν ἀπομάκρυνση δηλ. ἀπὸ τὸν φιλο-οικουμενιστὴ συν-επίσκοπό τους, δὲν τὴν ἀντέχουν οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι καὶ πολλοὶ ποιμένες καὶ γέροντες. Γι’ αὐτὸ καὶ δυὸ Μητροπολίτες ποὺ κατήγγειλαν καὶ ἀντιτάχθηκαν στὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ κ. Σαββάτου, δὲν ἄντεξαν νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς αἱρετικῆς δοξασίας του· μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες ὑποτάχθηκαν στὴν βούληση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, πίσω ἀπὸ τὸν ὁποῖον βρίσκεται ὁ Πατριάρχης καὶ πιὸ πίσω τὸ Βατικανό. (Στὸ βιογραφικό του, δὲν παρέλειψε ὁ κ. Σαββᾶτος νὰ μᾶς ἐνημερώσει πὼς σπούδασε ὡς ὑπότροφος στὰ διδακτήρια τοῦ Βατικανοῦ (1988-1991), λαβὼν δίπλωμα εἰδίκευσης στὴν “Πατερικὴ Θεολογία” καὶ στὴν ...“Οἰκουμενικὴ Κίνηση”!).

Τὸ ἐξωφρενικὸ δὲ εἶναι, ὅτι συνεχίζουν οἱ Ἐπίσκοποι νὰ συλλειτουργοῦν μὲ αὐτὸν ποὺ διαπίστωσαν πὼς ἐμμένει στὴν περὶ Οἰκουμενισμοῦ καὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας αἵρεση καί, ἀκόμα περισσότερο, ἐνῶ εἶχε ἐξαναγκασθεῖ σὲ παραίτηση ἀπὸ ἐκπρόσωπός μας στοὺς Διαλόγους μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, κατόπιν ἄνωθεν ἐντολῶν, ἀποδέχτηκαν οἱ συνεπίσκοποί του νὰ ὁρισθεῖ καὶ πάλι ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος! Αὐτὸς δηλ., ὁ μηνυθεὶς ἐπὶ αἱρέσει μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Σαββᾶτος. Ἴσως, γιατὶ ἀποτελεῖ θεολογικὸ βοηθὸ τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου στοὺς Διαλόγους, γνωστὸ μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζηζιούλα!

Παράκληση πρὸς ὅσους ἐπισκόπους καὶ ποιμένες καταδέχονται ἀκόμα νὰ ἀκοῦν καὶ νὰ προσέχουν τὸ λόγο καὶ τὶς γνῶμες λαϊκῶν· λόγο, ἀσφαλῶς, μὲ ἐλλείψεις καὶ πολλὲς φορὲς ἄκομψο, ὄχι ὅμως ἰδιοσύστατο καὶ ἰδιόγνωμο, ἀλλὰ λόγο ποὺ προσπαθεῖ μὲ ἀγωνία νὰ στηρίζεται κατὰ πάντα στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Πατέρες:

Ξεκαθαρεῖστε τὸ τοπίο ὡς πρὸς τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Λάβατε ὑπεύθυνη θέση. Εἶναι ἡ αἵρεση τῶν ἐσχάτων (π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος). Δὲν εἶναι ἁπλῶς αἵρεση, εἶναι παναίρεση (ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς). Ἀκολουθεῖστε τὰ βήματα τῶν Πατέρων ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε (ἀλλιῶς γιατί τοὺς τιμᾶτε), οἱ ὁποῖοι δὲν συνεκάλεσαν τὶς Συνόδους γιὰ νὰ ἐρευνήσουν μόνο, ἂν ὑπάρχει αἵρεση καὶ αἱρετικοί, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐξετάσουν καὶ δικάσουν τοὺς καταγγελθέντας αἱρετικοὺς (ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἤδη πολλοὶ πιστοὶ εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ), νὰ καλέσουν τοὺς αἱρετικοὺς σὲ μετάνοια καί, ταυτόχρονα, νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς (μὲ τὴν ἐπίσημη καταδίκη τῆς αἱρέσεως) ἀπὸ τὶς καταστρεπτικὲς συνέπειες τῆς αἱρέσεως.

Σημάτης Παναγιώτης

Η ΑΜΦΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΟΡΤΥΝΟΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΑΦΕΛΕΙΣ,

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ

Λέγει τὰ αὐτονόητα, ἀλλά ἀρνεῖται νὰ κάνει τὰ στοιχειώδη

Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας ἐντυπωσιάζει μὲ τὴν ἡμι-ορθόδοξη κατήχηση καὶ τὴν ἀντι-αιρετικὴ παραγωγὴ τῶν τελευταίων ἑβδομάδων. Ἔχει ἐπιδοθεῖ στὴ συγγραφὴ ἄρθρων-κηρυγμάτων⁽¹⁾, τὰ ὁποῖα ὅμως δὲν πείθουν γιὰ τὴν εἰλικρίνεια τῶν προθέσεών του, ἀλλὰ προέρχονται ἐκ τῆς σκοπιμότητος νὰ πείσει περὶ τῆς «ὀρθοδοξίας» του, τὴν ὁποία τραυμάτισε σοβαρότατα, ὅταν, φοβούμενος τὴν Πατριαρχικὴ «ράβδο», ἀπέσυρε τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ὡσὰν μιὰ γραία πού, μὴ γνωρίζουσα γραφὴ καὶ ἀνάγνωση, ...ἀγνοοῦσε τί εἶχε ὑπογράψει!

Κατέστη τοῖς πᾶσι φανερὸ τότε, ὅτι ἡ ἀπόσυρση τῆς ὑπογραφῆς του ἔγινε διὰ νὰ μὴν πέσει στὴν δυσμένεια τοῦ αἱρετίζοντος Πατριάρχη! Γι’ αὐτὸ ὑπῆρξαν πολλὲς ἀντιδράσεις ἐναντίον του καί, ὅπως εἶχε γραφεῖ σὲ ἱστολόγιο, «μὲ τὴν ἀνάκλησί του ὁ κ. Ἱερεμίας Φούντας ἐξευτέλισε σφόδρα τὸν ἑαυτό του, προκειμένου νὰ καταπραΰνη» τὸν ἔνοικο «τοῦ Φαναρίου, ποὺ “ἄναψε καὶ φούντωσε” μὲ ὅσους ὑπέγραψαν τὴν Ὁμολογία Πίστεως!».

Μάλιστα τότε, ἀκόμα κι ἕνας συνάδελφός του, ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ, εἶχε γράψει κείμενο-κατηγορητήριο πρὸς τὸν κ. Ἱερεμία, σημειώνοντας ὅτι οἱ ἐναντιώσεις ὅσων ἐνοχλήθηκαν ἀπὸ  τὴν “Ὁμολογία Πίστεως” (καὶ οἱ ὕβρεις τοῦ Γόρτυνος κ. Ἱερεμία κατὰ τῶν ὑπογραψάντων) εἶναι ἀστήριχτες «δυστυχῶς ...καὶ προσχηματικαὶ ἐκ σκοπιμότητος ἢ ἰδιοτελείας ὁρμώμεναι»!

Ἔρχεται, λοιπόν, σήμερα, ὁ κ. Ἱερεμίας νὰ «ἀποδείξει» μὲ τὰ ἄρθρα του τὴν Ὀρθοδοξία του, α) ἔχοντας ξεχάσει, ὅσα τότε ἔγραψε καὶ β) ἀφήνοντας ἔξω ἀπὸ τὴν κριτική του τὸν ἡγέτη τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχη Βαρθολομαῖο!!!

Θὰ τοῦ θυμίσουμε, λοιπόν, τί ἔγραφε τότε, καὶ θὰ περιμένουμε τὴν ἀπάντησή του, γιατὶ στὴν ἐποχὴ τῶν ἐσχάτων ποὺ βρισκόμαστε (ὅπως ὅλο καὶ περισσότεροι Πατέρες λένε, ἀλλὰ καὶ τὰ γεγονότα δείχνουν), πρέπει νὰ ἐμπιστευόμαστε μόνο ἀνθρώπους συνεπεῖς, τῶν ὁποίων οἱ λόγοι ἀκολουθοῦνται ἀπὸ πράξεις.

Ἀναδημοσιεύουμε, λοιπόν, κάποιες φράσεις ἀπὸ τὸ δακρύβρεκτο «Ἐγκύκλιο γράμμα» ποὺ ἀποτελεῖ τὴν πρώτη αἴτηση "συγνώμη" τοῦ Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἱερεμία ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος τὸν ἐπέπληξε ἐπειδὴ ὑπέγραψε τὴν "Ὁμολογία Πίστεως"  (amen).

Στὸ «Ἐγκύκλιο γράμμα» δικαιολογοῦσε στοὺς ἱερεῖς καὶ στοὺς μοναχοὺς τῆς Μητροπόλεως, πῶς, ἐξαπατηθείς, ὑπέγραψε τὴν «Ὁμολογία Πίστεως», νομίζοντας ὅτι δὲν στρέφεται «ἐναντίον Ἐκκλησιαστικῶν Ταγῶν καὶ μάλιστα ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου»!

Στὴ συνέχεια τοὺς πληροφοροῦσε ὅτι κάποιοι Ἱεράρχες τοῦ ἐξήγησαν ὅτι δὲν εἶναι «ἐκκλησιολογικὰ» σωστὸ δυό-τρεῖς Ἱερομόναχοι νὰ λαμβάνουν πρωτοβουλία γιὰ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, τὴν στιγμὴ ποὺ ὑπάρχουν τόσοι καὶ τόσοι Ἐπίσκοποι, καὶ μάλιστα νὰ ζητοῦν «νὰ ὑπογράψουμε τὸ κείμενό τους ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι»! (σ.σ. Πόσο μεγάλη γνώμη ἔχουν γιὰ τὸν ἑαυτό τους, ὥστε, ἀντὶ νὰ ἐπαινέσουν τοὺς Ἱερομόναχους γιὰ τὴν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἐγρήγορση καὶ ἀγωνιστικότητα ποὺ ἐπέδειξαν, αὐτοὶ θεώρησαν ταπεινωτικὸ ποὺ τοὺς ξυπνοῦσαν ἀπὸ τὸν μακάριο ὕπνο τους! Ὁποία κατάπτωση συγχρόνων Ἐπισκόπων!).

Τοῦ εἶπαν δὲ οἱ Ἱεράρχες αὐτοί, συνεχίζει, καὶ τὰ ἑξῆς: «Ὅταν εἶναι ὁ καιρὸς νὰ κάνουμε ἀγῶνες γιὰ τὴν Πίστη, θὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὸ κέλευσμα Αὐτῆς θὰ ἀκολουθήσει κλῆρος καὶ λαός»!!!

Ἐξομολογεῖτο πρὸς τοὺς ἱερεῖς του, στὴ συνέχεια, ὅτι τὸν ἔκαναν ν’ ἀλλάξει γνώμη καὶ νὰ πάρει πίσω τὴν ὑπογραφή του, καὶ τα λόγια ποὺ εἶπε γι’ αὐτὸν ὁ Πατριάρχης: «Πῶς τό ἔκανε αὐτό ὁ Γόρτυνος, Καθηγητής Πανεπιστημίου αὐτός, πού πρέπει νά βλέπει μέ θεολογική εὐρύτητα τά πράγματα;»!!!

Ὅλα αὐτὰ τὸν ἔκαναν νὰ σκεφθεῖ: «Τί, λοιπόν; ἔλεγα μέσα μου. Ἐγὼ εἶμαι ὀρθόδοξος καὶ οἱ Μητροπολίτες Σπάρτης καὶ Ναυπάκτου..., Δρυϊνουπόλεως, Ὕδρας καὶ Φλωρίνης, γιὰ παράδειγμα, ποὺ δὲν ὑπέγραψαν, δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι; Ἐγὼ εἶμαι ὀρθόδοξος καὶ οἱ Μητροπολίτες καὶ τόσοι-τόσοι ἄλλοι, ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο αὐτό, δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι; Στὴν συνείδησή μου ἡ σκέψη αὐτὴ μοῦ ἔφερε πραγματικὰ κρίση... Ὅταν δὲ ἔβλεπα τὰ Τίμια Πρόσωπα τῶν ἄλλων Ἀρχιερέων καὶ ἰδιαίτερα Αὐτὸν τὸν Ἀρχιεπίσκοπό μας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, ἔνοιωθα ἐντροπή..., γιατὶ ἐγὼ μὲ τὴν ὑπογραφή μου σὰν νὰ παρέστησα τὸν ἑαυτό μου ὀρθοδοξότερο ἀπὸ αὐτούς», καθὼς μάλιστα στὸν «χειροτονητήριο λόγο μου εἶχα ὑποσχεθεῖ..., τὰ ἀκριβῶς ἀντίθετα..., ὅτι σὲ ὅ,τι κάνω θὰ εἶμαι ἑνωμένος μὲ ὅλους τοὺς Ἱεράρχες καὶ δὲν θὰ προπορεύομαι στοὺς ἀγῶνες, γιὰ νὰ γίνομαι ἐγὼ μπροστάρης, ἀλλὰ θὰ ἀκολουθῶ»!

Στὴ συνέχεια ἐξηγεῖ: «Ἐπρόκειτο νὰ ἔλθει στὴν Τρίπολη ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους μας Κος Κος ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ... Ἔτσι λοιπὸν καὶ ἐγὼ τὸν ἐκάλεσα ...νὰ ἔλθει καὶ στὴν Δημητσάνα μας, γιὰ νὰ μᾶς εὐλογήσει». Ὅμως, «ἡ ἀπάντηση τοῦ Πατριάρχου ἦταν ἀρνητική... καὶ αὐτὸ πιὰ μοῦ ἔγινε μεγαλύτερη ὀδύνη, γιατὶ ἔγινα ἐγὼ αἰτία νὰ στερηθεῖ ἡ Ἐπαρχία μου τῆς εὐλογίας ...τοῦ Πατριάρχου τοῦ Γένους μας κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ. Μετὰ πιὰ ἀπὸ αὐτὸ ...ἀπέστειλα fax στὸ Πατριαρχεῖο» καὶ ζητοῦσα «συγγνώμη ἀπὸ τὸν Πατριάρχη μας γιὰ τὴν πικρία ποὺ τοῦ ἐπροξένησα: “Παναγιώτατε, ...καταθέτω τόν ἑαυτόν μου μέ τήν μικράν του δύναμιν ὡς στρατιώτην Σας διά ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγῶνες..., πρόθυμον εἰς τά κελεύσματά Σας μέχρι θυσίας. Οὐδέποτε ὅμως θέλω νά φαίνεται ὅτι προπορεύομαι ἐγώ μετ᾿ ἄλλων, δίχα καί ἐν ἀγνοίᾳ τῆς Κεφαλῆς τῶν Ὀρθοδόξων, τῆς Ὑμετέρας, λέγω, Παναγιότητος ἢ Ἱ. Συνόδου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ Προέδρου Αὐτῆς, προσκυνητοῦ μοι καὶ πολυσεβάστου Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου”»!

Αὐτὲς  τὶς πεποιθήσεις εἶχε ὁ κ. Ἱερεμίας τὸ 2009!

Τὰ δικά μας ἐρωτήματα, τώρα:

1) Ἀπὸ τότε, κ. Ἱερεμία, ὁ Οἰκουμενισμὸς μὲ μπροστάρη τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τὸν κ. Ζηζιούλα, καλπάζει καὶ ἔχει παραλύσει τὰ ὀρθόδοξα ἀντανακλαστικὰ τῶν πιστῶν ἕως ἐξαφανίσεως.

Οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς πραγματοποιοῦνται ἀνεξέλεγκτα καὶ μὲ ἕνα ἰλιγγιώδη πλέον ρυθμό· οἱ αἱρετικὲς θεωρίες τοῦ κ. Ζηζιούλα, τοῦ κ. Ἰγνάτιου Δημητριάδος καὶ τῆς Ἀκαδημίας Βόλου ἐξαπλώνονται· ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου, ὅπου διδάσκεται καὶ προωθεῖται ἡ Μεταπατερικὴ Θεολογία (τῆς ὁποίας ἰσχυρίζεσθε ὅτι εἶστε πολέμιος), στηρίζονται καὶ ἐπιβραβεύονται ἀπὸ τὸν Πατριάρχη σας καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ Οἰκουμενιστὲς τοῦ Φαναρίου.

Ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας, τοῦ ὁποίου τὶς αἱρετικὲς θέσεις περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» καυτηριάζετε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ τελευταῖα ἄρθρα σας, ἂν καὶ εἶχε παραιτηθεῖ, ἐξελέγη καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Σύνοδο νὰ μᾶς ἐκπροσωπήσει στὸ Π.Σ.Ε. Δηλαδή, ὅπως καταδεικνύουν τὰ γεγονότα, ἐκεῖ στὴ Σύνοδο ὅλα λειτουργοῦν σὰν μιὰ παιδικὴ χαρά· τὸ 2010 ὁ Μεσσηνίας κατηγορηθεὶς ἐπὶ αἱρέσει, εἶχε ἀπειλήσει μὲ παραίτηση, ἀλλὰ ἡ «σεβάσμια» καὶ «Ἱερὰ» Σύνοδος δὲν εἶχε κάνει δεκτὴ τὴν παραίτησή του! Τὸ 2011 ὁ Μεσσηνίας ἀναγκάζεται σὲ «τελεσίδικη» παραίτηση, λόγῳ τοῦ σάλου ποὺ προκαλοῦσαν οἱ συνεχιζόμενες ἄστοχες καὶ ἀντορθόδοξες πράξεις καὶ λόγοι του, καὶ σεῖς οἱ φύλακες τῆς Πίστεως, ποὺ τάχα θὰ ἀγωνιζόσαστε ὑπὲρ αὐτῆς, τὸν ἐπαναφέρετε, ὡσὰν νὰ μὴν εἶχε ἐκφράσει αἱρετικὲς θέσεις, ὡσὰν νὰ μὴν πιστεύει αὐτὲς τὶς αἱρετικὲς θέσεις ὡς καὶ σήμερα!

Τὸ ὅτι αἱρετίζει τὸ ἔχετε γράψει κι ἐσεῖς: Καὶ μόνο ἂν ποῦμε, γράψατε, (πόσο μᾶλλον ἂν αὐτὸ τὸ διδάξουμε κιόλας) πὼς ἡ Ἐκκλησία εἶναι διηρημένη εἶναι «μεγάλο λάθος καὶ αἵρεση αὐτό, ἂν τὸ ποῦμε»! Ὁ κ. Σαββᾶτος, ὅμως, καὶ τὸ ἔγγραψε, καὶ τὸ ὑποστήριξε, καὶ λοιδόρησε τὴν ΦΕΚΦ, καὶ ὕβρισε τὸν καθηγητὴ Τσελεγγίδη καὶ τὸν μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφεὶμ ποὺ τοῦ ὑποδείξαμε τὴν αἵρεσή του! Καὶ οἱ συνάδελφοί σας κι ἐσεῖς προσωπικά, ἀνέχεστε στὸ σῶμα τῆς Ἱεραρχίας ἕναν ἀμετανοήτως κηρύττοντα τὴν πλάνη, ἐπίσκοπο!

Καταλαβαίνουμε, βεβαίως, γιατὶ γίνονται ὅλα αὐτά· γιατὶ ὁ «πατερούλης» τοῦ Φαναρίου, σᾶς τὸ ἐπέβαλε! Ὅλα αὐτὰ γίνονται ὑπὸ τὰ «προστατευτικὰ» ὄμματα τοῦ Πατριάρχη καὶ ὑπὸ τὴν σκέπη του· τοῦ Πατριάρχη ποὺ δὲν δίστασε, πρὶν λίγες μέρες στὴν Κοζάνη, νὰ ἀποκαλέσει τὸν θεωρητικὸν τῆς αἱρετικῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας» καὶ γενικὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Ζηζιούλα, ὡς «τὸν στιβαρὸν θεολογικὸν βραχίονα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας»!

Ἡ πεποίθησή σας, λοιπόν, τὴν ὁποία τὸ 2009 μᾶς μεταφέρατε, ἦταν: «Ὅταν εἶναι ὁ καιρὸς νὰ κάνουμε ἀγῶνες γιὰ τὴν Πίστη, θὰ τὰ ἀποφασίσει ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὸ κέλευσμα Αὐτῆς θὰ ἀκολουθήσει κλῆρος καὶ λαός».

Αὐτὰ λοιπόν, τὰ ἐκθεμελιωτικὰ τῆς Πίστεως ποὺ συμβαίνουν δὲν εἶναι ἀρκετὰ γιὰ νὰ ἀποφασίσει τὸ ὑγιὲς μέρος τῶν μητροπολιτῶν τῆς Ἱεραρχίας τὸν ὑπὲρ τῆς Πίστεως ἀγῶνα; Ἐσᾶς προσωπικὰ δὲν σᾶς κάνουν νὰ ἀγανακτεῖτε γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως ποὺ συντελεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἀρχιερεῖς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐσεῖς (τί εἰρωνεία!) περιμένετε νὰ ἀγωνιστοῦν ὑπὲρ τῆς Πίστεως;

Βλέπετε, ἄραγε, νὰ ἀντιδρᾶ σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ θέματα Πίστεως ἡ Ἱεραρχία; Μήπως ἀντίδραση θεωρεῖτε τὴν προϋπάντηση τοῦ Πατριάρχη ἀπὸ 30 μητροπολίτες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦσαν καὶ κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐγκωμιάζατε, ὅπως ὁ λόγιος ἐπίσκοπος Ναυπάκτου, ὁ Φλωρίνης κ. ἄ., ποὺ ὑποδέχτηκαν καὶ λιβανίζουν τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν «στιβαρὸν θεολογικὸν βραχίονά» του κ. Ζηζιούλα; Ἢ μήπως, ἀλήθεια, βλέπετε τὸν Πατριάρχη νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία;

Τέτοιες συμπεριφορές, σεβασμιώτατε, μόνο σὲ σχιζοφρένεια μποροῦν νὰ ὁδηγήσουν τοὺς πιστούς· δηλαδὴ κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, στὸ τέλος «θὰ μᾶς τρελλάνετε» μὲ τὰ καμώματά σας. Εἶναι αὐτὴ συμπεριφορὰ σοβαρῶν ἐπισκόπων εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ, ποὺ θέλουν μάλιστα νὰ ἐμφανίζονται καὶ ὡς ἀγωνιστὲς καὶ οἱ μόνοι ἁρμόδιοι νὰ ἀφυπνίσουν τὸ ποίμνιο ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός;

Δυστυχῶς, κ. καθηγητά, μητροπολίτα κ. Ἱερεμία Φούντα, πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς Ἀρχιερεῖς ἀποτελοῦν τοὺς λύκους, ποὺ τάχα φυλᾶνε τὰ πρόβατα! Γιὰ σκεφθεῖτε μήπως κι ἐσεῖς συναριθμεῖστε σ’ αὐτούς. Ἐσεῖς, ποὺ ἐνῶ γνωρίζατε ἀπὸ χρόνων πολλῶν τὴν αἱρετίζουσα συμπεριφορὰ τοῦ Πατριάρχη, τοῦ ὑποσχεθήκατε ὅτι παραδίδετε «τὸν ἑαυτόν σας μέχρι θυσίας... ὡς πρόθυμον στρατιώτην δι’ ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς πίστεως... στὰ κελεύσματά» καὶ ὑπὸ τὰς διαταγάς, (ποιοῦ;) τοῦ οἰκουμενιστῆ πατριάρχη. Ἐσεῖς, ποὺ ἐσχάτως, χωρὶς νὰ ἀνασκευάσετε ὅσα ἔχετε πεῖ καὶ κάνει, χωρὶς νὰ μετανοήσετε, πράττετε τὸ εὔκολο: μιλᾶτε, χρησιμοποιώντας θεωρητικὰ «εὐσεβείας» ἐπίχρισμα γι’ αὐτὰ ποὺ στὴν πράξη δὲν κάνετε!

2)  Τότε, δηλώνατε στὸ «Ἐγκύκλιο γράμμα» σας, πὼς δὲν θεωρούσατε τὸν ἑαυτό σας ἱκανὸ νὰ δρᾶ ξεχωριστὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους συνεπισκόπους σας. Δὲν ἀντέχατε τὸ γεγονός, ἐσεῖς νὰ ἀγωνίζεστε ὑπὲρ τῆς Πίστεως, στενοχωρώντας «τά Τίμια Πρόσωπα τῶν ἄλλων Ἀρχιερέων», δηλαδὴ ἐκείνους ποὺ δὲν ἀγωνίζονταν ὑπὲρ τῆς Πίστεως! Καὶ λέγατε πὼς γι’ αὐτὸ «ἔνοιωθα ἐντροπή»(!), ἔνοιωθα «σὰν νὰ διαχωρίζομαι ἀπὸ ὅλους αὐτούς»! Ὅτι ἔτσι διαχωριζόσαστε ἀπὸ τὸν Χριστό, τὸ νοιώσατε ποτέ, σεβασμιώτατε; Πάντως, λίγες φορὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἕνας ἐπίσκοπος ἐκδηλώνει αἰσθήματα ντροπή, ἐπειδὴ ὑποστήριξε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη!

Ἀλλὰ ἂς δοῦμε πόσο σταθερὸς καὶ συνεπὴς εἶστε στὶς ἀπόψεις σας, σεβασμιώτατε. Μιὰ φορὰ προδώσατε τὶς ἀπόψεις σας (κατὰ τὰ λεγόμενά σας) τότε, τὸ 2009, καὶ γίνατε «μπροστάρης» ὑπογράφοντας τὴν «Ὁμολογία»! Μετὰ μετανοιώσατε γι’ αὐτὸ καὶ ἀποσύρατε τὴν ὑπογραφή σας. Καὶ τώρα, πάλι γινήκατε «μπροστάρης» μὲ τὴν ἀρθρογραφία σας, καυτηριάζοντας ἔμμεσα τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς μεταπατερικοὺς θεολόγους καὶ κατηγορώντας ἐκ νέου τὸν ὑποστηρίζοντα τὴν αἵρεση περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας κ. Σαββᾶτο καὶ τὸν κ. Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο, τὸν στυλοβάτη τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας!

Νὰ περιμένουμε, σεβασμιώτατε, πὼς αὔριο θὰ ἀλλάξετε καὶ πάλι, ἂν ὁ ψυχικὸς σας κόσμος βρεθεῖ σὲ ἄλλη ψυχικὴ κατάσταση; Ἢ μήπως νὰ περιμένουμε ὅτι θὰ τολμήσετε νὰ πολεμήσετε τὴν κεφαλὴ τῆς αἱρέσεως, τὸν κ. Βαρθολομαῖο;

Μακάρι νὰ γινόταν κάτι τέτοιο. Τότε χαρὰ ἐν τῷ οὐρανῷ! Πῶς εἶναι δυνατόν, ὅμως, νὰ προχωρήσετε σὲ κάτι τόσο γενναῖο ἐσεῖς, κ. Ἱερεμία Φούντα; Ἐσεῖς ποὺ κολακεύοντας αἰσχρὰ τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη, καὶ χρησιμοποιώντας κριτήριο νηπίου (ἐσεῖς ὁ πανεπιστημιακὸς δάσκαλος!) δώσατε πιστοποιητικὸ Ὀρθοδοξίας στὸν κ. Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, μὲ μόνο κριτήριο τὸ ὅτι γονάτισε στὸν τάφο τοῦ γέροντος Παϊσίου!!!

Γράψατε στὸ ἴδιο ὡς ἄνω «Ἐγκύκλιο γράμμα» πρὸς τοὺς ἱερεῖς σας τὸ ἑξῆς φοβερὸ καὶ ἀμίμητο: «Τώρα συγκρίνετε καὶ πεῖτε μου: Ποιός εἶναι ὀρθόδοξος; ...Μερικοὶ τάχα ἀγωνιστὲς (σ.σ. ἐννοεῖ ὅσους τὸν κατηγόρησαν ἐπειδὴ ὑποτάχτηκε στὸν Πατριάρχη καὶ πῆρε πίσω τὴν ὑπογραφή του) ποὺ δὲν ἔχουν νοῦν καθαρὸ γιὰ νὰ δοῦν τοὺς ἁγίους..., ἢ ὁ Πατριάρχης μας, πού, ὅπως τὸ βλέπουμε σὲ φωτογραφία, κάνει γονατιστὸς Τρισάγιο στὸν Τάφο τοῦ πατρὸς Παϊσίου;!»!!!

Ἔλεος πιά, κ. Φούντα! Καὶ ἡ κολακεία, καὶ ἡ προπαγάνδα, καὶ ἡ ὑποτίμηση τῆς νοημοσύνης τῶν ποιμνίων σας ἔχουν καὶ τὰ ὅριά τους!»

Θεσσαλονίκη, 11 Ἰουλίου 2012

«τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας

ἥτις λίαν εὔφρανε τοὺς ὀρθοδόξους, καὶ κατῄσχυνε τοὺς κακοδόξους,

κυρώσασα θαυμαστῶς, ἃ οἱ τότε Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν»,

καὶ οἱ σύγχρονοι “πατέρες” κακῶς καταλύουσι!

«ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”

__________________________________________

(1) Ἀναφερόμαστε σὲ τελευταῖα ἄρθρα του, ὅπως Ι) «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι Ἀποστολικὴ γιατὶ εἶναι Πατερική. Πατερικὴ καὶ ὄχι μεταπατερική!», «Ἀθεολόγητος καί βλάσφημος ὁ λόγος, μεγαλοσχήμου κληρικοῦ, ὁ ὁποῖος ὀνόμασε τὸν Πάπα “ἁγιώτατο”!...», ΙΙ) «Ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία, εἶναι ΜΙΑ. Καὶ αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΟΝΟΝ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», ΙΙΙ) «Μία ἡ πραγματικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ», IV) «Λανθασμένη ἡ ἔκφραση “διηρημένη Ἐκκλησία”. Ὄχι ἕνωση μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς χωρὶς τὴ μετάνοιά τους» κ. ἄ.

Λογοκρισία εκκλ. ειδήσεων

ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ, ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΔΕΧΘΗΚΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΛΕΙΣΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΤΑΙ

ΣΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ»

Τὰ μέλη τοῦ ἄτυπου συμβούλιο τῶν ἱερωμένων τοῦ «Ὀρθ. Τύπου» ὄχι μόνο δὲν καταγγέλλουν προσωπικὰ ἢ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς διδάσκοντες τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν τὴν πληροφορία περὶ τῆς ἀποτειχίσεως κάποιων πιστῶν· ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν καὶ τὰ κείμενά τους, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι αὐτὴ ἦταν ἡ πρακτικὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τοῦ 15^ου ἱεροῦ Κανόνα. Ἐπὶ πλέον ἀρνοῦνται νὰ ἐξηγήσουν γιατὶ δίδαξαν μὲν τὴν ἀποτείχιση ἐπὶ μία δεκαετία, τώρα δέ, δὲν ἐφαρμόζουν ἐκεῖνα ποὺ δίδαξαν. Ἀλήθεια, τί φοβοῦνται; Μήπως ἐκτεθοῦν στὸ ποίμνιό τους; Μήπως παύσουν νὰ τοὺς προσκαλοῦν γιὰ ὁμιλίες οἱ προκλητικὰ ἀνεχόμενοι τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι παράλληλα  προσκαλοῦν ἢ τιμοῦν ἐμμετικὰ τὸν ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Βαρθολομαῖο καὶ τὸν θεωρητικὸ τῆς ἴδιας παναιρέσεως κ. Ζηζιούλα;  Ἢ φοβοῦνται, ὅτι οἱ λίγοι πιστοὶ (ποὺ δὲν ἔχουν ναρκωθεῖ ἀκόμα ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) θὰ τοὺς ζητήσει εὐθύνες;

Π.Σ.

(Τὴν ἐπιστολή φιλοξενεῖ τὸ 12ο τεῦχος τοῦ περιοδ. «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»)

Πρὸς τὸν Δ/ντῆ τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου» (28/5/2012)

κ. Ζερβέ,

     Χαίρετε,

Στὸ ἄρθρο σας μὲ τίτλο «ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ» διερωτάστε δικαίως καὶ εὐλόγως: «Ἔκαναν λάθος οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἀνεκήρυξαν Ἁγίους ἢ εὑρίσκονται εἰς πλάνην οἱ σύγχρονοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι δὲν καθοδηγοῦνται εἰς τὰς πράξεις των ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς συνέβαινε μὲ τοὺς ἀντιαιρετικοὺς–ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ ἀπὸ στρατιάς «συμβούλων»; Μὲ τὰς ἐνεργείας–πράξεις των τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ οἱ Οἰκουμενισταὶ Μητροπολῖται σκανδαλίζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ κλονίζουν τὴν ἐμπιστοσύνην του πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως».

Παρόμοιο εὔλογο ἐρώτημα διατυπώνουμε κι ἐμεῖς, τόσους μῆνες τώρα: Κάναμε κάποιο λάθος ποὺ ἀποτειχισθήκαμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἐπισκόπους (τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς ἀντικανονικὲς ἐνέργειες τῶν ὁποίων μὲ τόσο θάρρος, ἐσεῖς προσωπικά, στηλιτεύετε στον «Ὀρθόδοξο Τύπο»); Δὲν ἐφαρμόσαμε τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων; Καὶ γιὰ νὰ ἐπαναλάβουμε τὸ ἐρώτημά σας: «Ἔκαναν λάθος οἱ Πατέρες», ποὺ δίδαξαν μὲ λόγια καὶ παράδειγμα (μάλιστα κατοχυρωμένα μὲ ἱ. Κανόνα) τὴν διακοπὴ μνημοσύνου; Κάνουμε κι ἐμεῖς λάθος ποὺ ἀκολουθοῦμε τὴ διδασκαλία τους καὶ ἐφαρμόσαμε νομίμως τὸν ΙΕ΄ ἱερὸ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ οἱ Πατέρες ἐθέσπισαν; Ὑπ’ ὄψιν ὅτι συνειδητὰ δὲν καταφύγαμε οὔτε ἐνταχθήκαμε στὶς Παλαιοημερολογίτικες σχισματικὲς καὶ ἀλληλομισούμενες παρατάξεις. Καὶ ἐπίσης, συνειδητὰ δὲν ἀποφύγαμε νὰ δημιουργήσουμε κάποια παράταξη.

Καὶ περαιτέρω: Ὅλες οἱ ἐνέργειές μας ἔγιναν μὲ πλήρη διαφάνεια. Καὶ τὸ κείμενο τῆς Ἀποτειχίσεως δημοσιεύσαμε σὲ τευχίδιο, καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, μὲ τὸν ὁποῖον συνεργαζόμαστε, κυκλοφόρησε βιβλίο, στὸ ὁποῖο μὲ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ἀποδεικνύει τὸ νόμιμο καὶ ἀναγκαῖο τῆς Ἀποτειχίσεως. Κάναμε, λοιπόν, ἄσχημα ἐμεῖς ποὺ διαμαρτυρόμαστε, ἢ «οἱ Οἰκουμενισταὶ Μητροπολῖται ποὺ σκανδαλίζουν τὸν πιστὸν λαὸν καὶ κλονίζουν τὴν ἐμπιστοσύνην του πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως» καί, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει ὀργανωμένη ἀπομάκρυνση ἀπ’ αὐτούς, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ καὶ μὲ θρασύτητα καὶ ἰταμότητα συνεχίζουν τὸ φθοροποιό τους ἔργο;

Τὸ ἐρώτημά μας λοιπόν, εἶναι: Γιατί ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος», ὁ ὁποῖος δημοσιεύει κάθε εἴδους ἐκκλησιαστικὴ εἴδηση καὶ σημαντικότατα ἐκκλησιαστικὰ θέματα, (πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶναι δευτερότερα καὶ ἐπουσιώδη), γιατί ἀρνεῖται νὰ πληροφορήσει τὸ ἀναγνωστικό του κοινό γιὰ τὴν διακοπὴ μνημονεύσεως (ἔστω κι ἂν τὴν ἐκλαμβάνουν μερικοὶ ὡς προαιρετικὴ ἐνέργεια); Γιατί «ἔθαψε» αὐτὴν τὴν ἐκκλησιαστικὴ εἴδηση; Δὲν ἔχει ὑποχρέωση νὰ ἐνημερώση τὸ κοινό του ὡς πρὸς τὸ θέμα αὐτό; Δὲν ἔχει ὑποχρέωση –ἂν ὑποθέσουμε ὅτι εἶναι αντικανονικὴ ἡ ἐνέργειά μας–, νὰ τὴν καυτηριάσει, ὅπως κάνει γιὰ κάθε τέτοια ἐνέργεια ποὺ πληροφορεῖται ἡ ἐφημερίδα σας, ὥστε νὰ προφυλαχθοῦν κάποιοι καὶ νὰ μὴ πέσουν στὴν «παγίδα» μας;

Γιατί μιὰ ἐφημερίδα χριστιανική, στὴν ὁποία πρέπει νὰ πνέει πνεῦμα Κυρίου –ἄρα πνεῦμα ἐλευθερίας– γιατί κι αὐτὴ προβαίνει σὲ λογοκρισία; Γιατί οἱ ἀντι- οικουμενιστὲς Πατέρες φοβοῦνται νὰ πάρουν θέση γιὰ τὸ θέμα, θετική ἂν αὐτὴ εἶναι ἡ γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἡ ἐνέργεια τῆς ἀποτειχίσεως ἔχει σχέση μὲ τὴ σωτηρία μας, ἀρνητικὴ δέ, ἂν δὲν εἶναι πατερικὴ ἡ ἐνέργεια αὐτή, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ μὴ πελαγοδρομοῦμε καὶ διακινδυνεύουμε τὴ σωτηρία μας, ἂν ἔχουμε κάνει λάθος; Γιατί δὲν τὸ κάνετε αὐτό, ἔστω ὡς ἔνδειξη ἀγάπης γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας;

Δυστυχῶς, ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη κάποιων ἐκφράζεται πρὸς τὴν κατεύθυνση τῆς ἀπομονώσεώς μας, χωρὶς νὰ μᾶς ἐξηγήσουν μὲ γραπτὰ κείμενα, ἂν ἔχουμε ξεφύγει ἀπὸ τὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων. Τί ἄραγε δείχνει αὐτό: περιφρόνηση ἢ ἀδυναμία ἀπαντήσεως; Κι ἂν συμβαίνει τὸ δεύτερο, μήπως φανερώνει ἄρνηση νὰ πορευτοῦν (οἱ μὴ θέλοντες νὰ ἀπαντήσουν) στὴν γραμμὴ τῶν Πατέρων;

Ἀποστείλαμε κείμενο, μὲ τὴν ἴδια λογική, καὶ πρὸς τὸν κ. Ἰω. Τάτση, σχολιάζοντας τὸ ἄρθρο του (ποὺ δημοσιεύετε στὸν τελευταῖο Ὀρθ. Τύπο μὲ τίτλο: «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΟΙΜΗΝ»), ἀλλὰ ὁ κ. Τάτσης μᾶς τίμησε μὲ τὴν σιωπή του. Κατόπιν τὸ ἀναρτήσαμε στὸ διαδίκτυο (τό στείλαμε καὶ σὲ σᾶς), ἀλλὰ κι ἀπὸ σᾶς εἰσπράττουμε τὴν ἴδια σιωπή.

Θέλαμε μιὰ ἀπάντηση, γιὰ νὰ διασκεδάσουμε τοὺς λογισμοὺς ποὺ μᾶς περιτριγυρίζουν. Θὰ τὴν περιμένουμε.

Μὲ ἐκτίμηση

Σημάτης Παναγιώτης

Περί προσκυνήσεως Θεοῦ

Δαμασκηνοῦ Ἰωάννου

«Περὶ προσκυνήσεως, τί ἐστι προσκύνησις;

Προσκύνησις τοίνυν ἐστὶ σημεῖον ὑποπτώσεως, τουτέστιν ὑποβάσεως καὶ ταπεινώσεως. Τρόποι δὲ προσκυνήσεώς εἰσι πλεῖστοι.

Πόσοι τρόποι προσκυνήσεως;

Πρῶτος τρόπος προσκυνήσεως ὁ κατὰ λατρείαν, ἣν προσάγομεν μόνῳ τῷ φύσει προσκυνητῷ θεῷ, καὶ οὗτος κατὰ διαφόρους τρόπους. Πρῶτον μὲν κατὰ τὸν τῆς δουλείας· προσκυνοῦσι γὰρ αὐτῷ πάντα τὰ κτίσματα ὡς δοῦλοι δεσπότῃ, «ὅτι τὰ σύμπαντα» γάρ, φησί, «δοῦλα σά», καὶ οἱ μὲν ἑκουσίως, οἱ δὲ ἀκουσίως. Οἱ μὲν γνώσει ἑκουσίως προσκυνοῦσιν ὡς οἱ εὐσεβεῖς, οἱ δὲ ἐπιγινώσκοντες καὶ μὴ θέλοντες ἀκουσίως προσκυνοῦσιν ὡς οἱ δαίμονες· ἄλλοι μὴ εἰδότες τὸν φύσει θεὸν προσκυνοῦσιν ἀκουσίως, ὃν ἀγνοοῦσιν.

Δεύτερος τρόπος ὁ κατὰ θαῦμα καὶ πόθον, καθ' ὃν προσκυνοῦμεν τῷ θεῷ διὰ τὴν φυσικὴν δόξαν αὐτοῦ· μόνος γάρ ἐστι δεδοξασμένος οὐκ ἔκ τινος ἔχων τὴν δόξαν, ἀλλ' αὐτὸς ὢν πάσης δόξης αἴτιος καὶ παντὸς ἀγαθοῦ φῶς ἀκατάληπτον, γλυκασμὸς ἀνείκαστος, κάλλος ἀμήχανον, ἀγαθότητος ἄβυσσος, σοφία ἀνεξιχνίαστος, ἀπειροδύναμος δύναμις, μόνος ἄξιος δι' ἑαυτὸν θαυμάζεσθαι προσκυνεῖσθαί τε καὶ δοξάζεσθαι καὶ ποθεῖσθαι.

Τρίτος τρόπος ὁ τῆς εὐχαριστίας ὑπὲρ τῶν γεγονότων εἰς ἡμᾶς ἀγαθῶν· πάντα γὰρ τὰ ὄντα χρεωστεῖ εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ καὶ προσφέρειν ἀένναον προσκύνησιν, ὅτι τε ἐξ αὐτοῦ ἔχει τὸ εἶναι τὰ πάντα καὶ ἐν αὐτῷ συνίσταται καὶ πᾶσι μεταδίδωσιν ἀφθόνως τῶν ἑαυτοῦ δωρεῶν καὶ δίχα αἰτήσεως καὶ θέλει πάντας σωθῆναι καὶ μετέχειν τῆς ἑαυτοῦ ἀγαθότητος καὶ μακροθυμεῖ ἐφ' ἡμῖν ἁμαρτάνουσι καὶ ἀνατέλλει τὸν ἥλιον ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους καὶ βρέχει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ δι' ἡμᾶς καθ' ἡμᾶς γέγονε καὶ θείας κοινωνοὺς φύσεως ἐποίησεν ἡμᾶς, ὅτι «ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα», ὥς φησιν Ἰωάννης ὁ θεολόγος ἐν τῇ καθολικῇ ἐπιστολῇ.

Τέταρτος τρόπος ὁ κατ' ἔνδειαν καὶ ἐλπίδα εὐεργεσιῶν, καθ' ἃς ἐπιγινώσκοντες, ὡς οὐ δυνάμεθα ἐκτὸς αὐτοῦ ποιεῖν οὐδὲν ἢ ἔχειν ἀγαθόν, προσκυνοῦμεν αἰτοῦντες παρ' αὐτοῦ ἕκαστος, οὗ αἰσθάνεται ἐνδεῶς ἔχειν καὶ ὃ ποθεῖ, ῥυσθῆναί τε κακῶν καὶ τυχεῖν ἀγαθῶν.

Πέμπτος τρόπος ὁ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐξομολογήσεως· ἁμαρτάνοντες γὰρ προσκυνοῦμεν καὶ προσπίπτομεν τῷ θεῷ δεόμενοι συγχωρηθῆναι τὰ πταίσματα ὡς δοῦλοι εὐγνώμονες. Καὶ οὗτος ὁ τρόπος τρισσός ἐστιν· ἢ γὰρ κατ' ἀγάπην λυπεῖταί τις ἢ ὡς μὴ ἀποτύχῃ τῶν τοῦ θεοῦ εὐεργεσιῶν ἢ δεδιὼς τὰς κολάσεις. Καὶ ἔστιν ὁ μὲν πρῶτος ἐξ εὐγνωμοσύνης καὶ πόθου αὐτοῦ τοῦ θεοῦ καὶ υἱϊκῆς διαθέσεως, ὁ δεύτερος μισθωτικῆς, ὁ δὲ τρίτος δουλικῆς».

(Δαμασκηνοῦ Ἰωάννου, Λόγοι ἀπολογητικοι πρὸς τοὺς διαβάλλοντας τὰς ἁγίας εἰκόνας, TLG, Section 3,24, line 1).