Ποιός προωθεί τον Οικουμενισμό, Σεβασμιώτατοι

 Γιατί βάζετε στην …ατιμωτική εξαίρεση τον Βαρθολομαίο και δεν τον ελέγχετε; Τόσο πολύ τον μισείτε; Ή, μήπως, τον φοβάστε; Αν κρατάτε το στόμα σας κλειστό γιατί φοβάστε ότι θα πάρει μέτρα εναντίον σας ο Βαρθολομαίος, τον Θεό δεν τον φοβάστε; Ή, μήπως, δεν γνωρίζετε ότι ο Βαρθολομαίος προωθεί τον Οικουμενισμό και συνδράμει την προσπάθεια της πανστρατιάς του Σκότους, που αποσκοπεί στην επιβολή ...της μιας παγκόσμιας θρησκείας, παράλληλα με την μία παγκόσμια ηλεκτρονική;

Σεβόμενοι το φθέγμα του ομολογητή της αγίας πίστης μας, Ιωσήφ του Βρυεννίου: «Ουκ αρνησόμεθα σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σου το πατροπαράδοτον σέβας, εν σοι εγεννήθημεν και σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα, ει δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα», σας παρακαλώ, πέστε μας, τι άλλο μένει να κάνει ο Βαρθολομαίος, για να του θυμίσετε ότι το σύστημα της Εκκλησίας είναι Συνοδικό, το πολίτευμά της είναι Συνοδικό και εφόσον σας αγνοεί ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ;

Παρ’ ότι ανάμεσά σας υπάρχει η τιμητική εξαίρεση, ο Πειραιώς Σεραφείμ, ακόμη και αυτός ...ενώ περισπούδαστα και με τη δεινότητα που τον διακρίνει, ξεσκεπάζει και κατακεραυνώνει τα σχέδια του Οικουμενισμού και των πρωταγωνιστών του, αποφεύγει να αναφερθεί ονομαστικά στον Βαρθολομαίο! Αυτός ο δισταγμός, όταν αποτελεί γνώρισμα δικό σας, μας απελπίζει στον αφάνταστο βαθμό. Τι φοβάστε ότι μπορεί να πάθετε;

Κάποια στιγμή ο Βαρθολομαίος θα κοιτάξει πίσω του και θα διαπιστώσει ότι είναι μόνος του! Θα διαπιστώσει επίσης ότι έχει καταστεί από οικουμενικός πατριάρχης, …τιτουλάριος «οικουμενικός πατριάρχης»! Εκείνη την ώρα θα υποχρεωθούν να συνεκτιμήσουν το ίδιο γεγονός και οι αρχιαιρεσιάρχες παπικοί, οι οποίοι αγκαλιάζονται μαζί του, πιστεύοντας αφελώς ότι ο Βαρθολομαίος είναι η …Ορθοδοξία!

  Υπάρχουν δικτάτορες και δικτάτορες, αλλά τη συμπεριφορά του Βαρθολομαίου δεν μπορεί να τη συναγωνιστεί κανείς! Αντίθετα με το δημοκρατικό πνεύμα του Ευαγγελίου, κόντρα στην Αγία Παράδοση, που είναι ο λαϊκός θησαυρός της Ορθοδοξίας και χωρίς να ρωτήσει έστω και ένα …διάκο συμπάσης της Ορθοδοξίας, πόσο μάλλον τον λαό του Θεού, που είναι ο φύλακας της Αγίας Πίστης μας, παριστάνει τον …πάπα

ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ, ΙΒ΄.

Ο Εἰσαγωγικὰ  στὴ  σημερινὴ  ἀνάρτηση: Ο

      Στὴ σημερινὴ συνέχεια τῶν ἀπαντήσεων τοῦ π. Εὐθύμιου στὴν Ἱ. Μ. Πειραιῶς, παρατίθενται συγκλονιστικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὸν βίο ἑνὸς ἀγνώστου στοὺς πολλοὺς Ἁγίου, τοῦ ἁγ. Στεφάνου τοῦ Νέου, ποὺ συγκινοῦν κάθε πιστὸ καὶ τὸν κάνουν νὰ συνειδητοποιήσει πόσο μακριὰ βρισκόμαστε ἐμεῖς σήμερα ἀπὸ τοὺς ὁμολογητὲς-ἀγωνιστές Ἁγίους τῆς ἐποχῆς τῆς Εἰκονομαχίας· τότε, ὁ ἅγιος Στέφανος καὶ χιλιάδες ἄλλοι πιστοὶ ἀντιτάχθησαν, ΠΡΙΝ τὸ ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικὸ ὄργανο –ἡ Σύνοδος– καταδικάσει τοὺς Εἰκονομάχους καὶ ἀπομακρύνθηκαν (ἀποτειχίστηκαν) ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους, τοὺς ἀντίστοιχους τοῦ πατρ. Βαρθολομαίου καὶ Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα.

  Καθὼς στοιχειοθετούσαμε τὴν πλήρη ἁγιοπατερικῶν νοημάτων ιβ΄ συνέχεια τοῦ π. Εὐθυμίου, καί, συγχρόνως, τὰ ἀντίστοιχα λογικοκρατούμενα, φτηνὰ καὶ ἱστορικῶς ἀστήρικτα (κοινῶς ψευδῆ) ἐπιχειρήματα τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ Γραφείου τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, κατέκλυσε θλίψη τὴν καρδιά μας γιὰ τὴν ἐμμονή τους νὰ ἀποδείξουν τὰ ἀναπόδεικτα.

    Ἡ ἁγιομαχικὴ μανία ποὺ ἔχει καταλάβει ἀπὸ πέρυσι τὸν π. Παῦλο κυρίως, καὶ τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς εἶναι ἀνεξήγητη. Χθὲς ξαναθυμήσαμε τὴν ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς πρὸς τὸν Ἱερομόναχο Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ (12/2/2012), διὰ τῆς ὁποίας τὸν ἐπαινοῦσε, γιὰ τὸ ἴδιο βιβλίο, γιὰ τὸ ὁποῖο φέτος τὸν κατηγορεῖ! Πέρυσι ἔβρισκε  «ἐξαίρετον καὶ ἐκπληκτικὸν ἐξ ὀρθοδόξου  ἐπόψεως» τὸ βιβλίο του καὶ ἀναγκαῖον διὰ τὴν «ὑπεράσπισιν  τῆς  κανονικῆς  ἀληθείας».

(Δὲς http://katanixis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_30.html).

         Καὶ πρὶν στεγνώσει τὸ μελάνι τῶν ἐπαίνων πρὸς τὸν Ἱερομόναχο, ἔδωσε ἐντολή-εὐλογία στὸ Ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο τῆς Μητροπόλεως νὰ γράψουν βιβλίο ἐναντίον τοῦ π. Εὐθυμίου! (Νὰ ἔλαβε, ἄραγε, ἄνωθεν ἐντολές;). Καὶ διὰ τοῦ βιβλίου αὐτοῦ –πονηρὰ καὶ ἀνεπαίσθητα– ἐπιχειροῦν νὰ ἀναιρέσουν οἱ πατέρες τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἀκόμα καὶ τὴν δυνητικὴ ἑρμηνεία τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος, ἐνέργεια ποὺ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος θεωροῦσε κατὰ πάντα ὀρθόδοξη!!!

     Ὁ π. Ἐπιφάνιος δηλαδὴ δίδασκε, πὼς ἐὰν διαπιστωθεῖ ἡ αἱρετικὴ διδασκαλία Ἐπισκόπου, ἐπιτρέπεται ἡ διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου καὶ ἡ Ἀποτείχιση ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο, ΠΡΙΝ νὰ καταδικαστοῦν οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοὶ ἀπὸ Σύνοδο, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησιας καὶ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα. Ὁ “ἁγιομάχος” Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ τὸ ἐπιτελεῖο του, ἀμφισβητοῦν πλέον κι αὐτὴ τὴ θέση! (Κατὰ τὰ ἄλλα ...σέβονται(!) τὸν π. Ἐπιφάνιο καὶ χρησιμοποιοῦν τὸ κῦρος του, ὅπου τοὺς συμφέρει).

     Τὸ κείμενο ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι εὔγλωττο καὶ καταδεικνύει ποῦ εὑρίσκεται ἡ ἀλήθεια.

 

ΙΒ΄ Μέρος

Θά ἀναφερθῶ ἐν συνεχείᾳ στό κεφάλαιο τῆς μελέτης σας «Ἡ ἀποτείχισις στά χρόνια τῆς εἰκονομαχίας». Ἐδῶ πατέρες, εἶναι ὁλοφάνερη ἡ πρόθεσί σας, ὅπως γίνεται καί σέ ὅλη τήν κριτική μελέτη σας, νά μᾶς παρουσιάσετε τά γεγονότα τῆς ἱστορίας κατά τέτοιο τρόπο, ὥστε νά φανῆ ὅτι ἡ ἀποτείχισις τῶν ἁγίων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἔγινε  μετά ἀπό τήν συνοδική καταδίκη τῆς αἱρέσεως τῆς εἰκονομαχίας καί, ὡς ἐκ τούτου, ἡ σημερινή ἀναμονή τῆς καταδίκης τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία γίνεται ἀπό τούς ἀντιοικουμενιστές μέ βάσι τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος, εἶναι νόμιμη καί κατά πάντα σύμφωνη μέ τήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας.

Δέν ἀντιλαμβάνεσθε, ἴσως, οὐδόλως ὅτι κατ’ αὐτόν τόν τρόπο παίζετε κι ἐσεῖς τόν ρόλο σας καί μάλιστα κατά τρόπον ἄψογο, στήν ὀργανωμένη καί καλά μελετημένη πορεία τῆς αἱρέσεως, ὥστε ἐσεῖς, ὡς ἀντιοικουμενιστές καί πολέμιοι τῆς αἱρέσεως, νά γίνετε οἱ ὁδηγοί τῶν Ὀρθοδόξων στήν ἀδράνεια καί τόν ἐφησυχασμό. Νά τούς ὁδηγήσετε σὲ τέτοιου εἴδους ἀντιδράσεις, οἱ ὁποῖες δέν πλήττουν τήν αἵρεσι καί τούς αἱρετικούς, ἀλλά ἁπλῶς καθησυχάζουν τίς συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων, (π.χ. ὁμολογίες πίστεως καί χαρτοπόλεμος). Κυρίως ὅμως, νά προκαλέσετε τήν ἐκ τῶν ἔσω διάσπασι τοῦ ὀρθοδόξου ἀγῶνος, ἐφ’ ὅσον, οὔτε ἐσεῖς ἐξέρχεσθε ἀπό τήν αἱρετική παράταξι καί τό στρατόπεδο τῆς Ν. Ἐποχῆς, οὔτε καί ἀφήνετε νά ἐξέλθουν διά τῆς ἀποτειχίσεως οἱ βουλόμενοι καί θέλοντες νά ἀγωνισθοῦν ὀρθοδόξως.

Ἐσεῖς πατέρες, ὅπως φαίνεται, ἔχετε πρωταρχικό ρόλο στήν ὅλη πορεία τῆς αἱρέσεως, μεγαλύτερο ἴσως καί ὁπωσδήποτε σημαντικώτερο ἀπό τούς πρωτεργάτες τῆς αἱρέσεως (Βαρθολομαῖο, Ζηζιούλα κλπ.), διότι ἡ ἐπιτυχής πορεία καί ἔκβασις μιᾶς καλά μελετημένης καί σωστά προγραμματισμένης ἐκστρατείας ἐναντίον τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, στηρίζεται πρωτίστως στήν ἐπιτυχή διάσπασι, στήν ἐκ τῶν ἔσω ἐξουδετέρωσι καί στόν ἔνδοθεν ἀποπροσανατολισμό τοῦ ὀρθοδόξου μετώπου. Πιστεύω ὅτι, ὅταν αὐτά κατορθώσετε νά τά στηρίξετε καί στούς Ἁγίους, τότε ἡ ἐπιτυχία σας θά εἶναι πλήρης.

Ἐπειδή, ὅπως ἀνέφερα καί σέ ἄλλο σημεῖο, (εἶναι ὅμως πολύ σημαντικό καί πρέπει νά τονισθῆ) δέν ἔχετε οὔτε ἕνα ἁγιογραφικό καί πατερικό κείμενο νά παρουσιάσετε, πού νά συνηγορῆ ἤ ἔστω νά ὑπαινίσσεται τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος, προσπαθεῖτε μονίμως στήν μελέτη σας, νά στηριχθῆτε σέ ἱστορικά γεγονότα, τά ὁποῖα ἀγωνίζεσθε νά προσαρμόσετε στήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος, βοηθούμενοι ἀπό τήν ἔλλειψι ἐπαρκῶν ἱστορικῶν στοιχείων καί, βεβαίως, ἀπό τήν χρονική ἀπόστασι κατά τήν ὁποία αὐτά ἱστορικά ἐξελίχθηκαν.

Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, παρουσιάζετε τήν ἁγία Γραφή καί τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων νά ἔρχωνται σέ πλήρη ἀντίθεσι μέ τά ἱστορικά αὐτά γεγονότα, ἐνῶ ἡ ὀρθόδοξος μέθοδος εἶναι  νά ἀνακαλύψωμε σ’ αὐτά ὅλα τήν ἐσωτερική ἑνότητα καί ἁρμονία πού ὑπάρχει, ἀκόμα καί ὅταν ἐξωτερικά κάπου φαίνεται ὅτι δέν ἐναρμονίζονται. Δηλαδή τά ἐναρμονισμένα κατά τό πνεῦμα τῶν Πατέρων, ἐσεῖς τά φέρετε σέ ἀντίθεσι, ἐνῶ θά ἔπρεπε τά ἐξωτερικῶς διεστῶτα νά τά φέρετε σέ συμφωνία.  Θεωρῶ τελικά, πατέρες, ὅτι ἡ ἐπιτυχία ὡς πρός τήν ἐπικράτησι τῆς αἱρέσεως, στηρίζεται κυρίως σέ ἐσᾶς (ἐννοῶ ὅσους ἔχουν τέτοια φρονήματα) καί λιγότερο στούς καθαρόαιμους  πρωτεργάτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἐρχόμενος, μετά τά ἀνωτέρω, εἰς λεπτομερέστερη ἀνάλυσι αὐτοῦ τοῦ κεφαλαίου τῆς μελέτης σας ἔχω νά ἀναφέρω τά ἑξῆς. Γράφετε εἰς τό κεφάλαιο αὐτό στήν σελ. 34 τῆς κριτικῆς μελέτης σας: «Κατά περίεργο τρόπο ὅμως ἀγνοεῖ (σκόπιμα ἄραγε;) τόν Μεγάλο Πατέρα καί διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας μας Ὅσιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Ὁ Μέγας αὐτός Πατήρ ὑπῆρξε ὁ πνευματικός ἡγέτης τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος κατά τῶν Εἰκονομάχων, ὄχι μόνον διότι μέ τίς τρεῖς περίφημες πραγματεῖες του “Περί τῶν ἱερῶν εἰκόνων”, κονιορτοποίησε κυριολεκτικά τά θεολογικά ἐπιχειρήματα τῶν εἰκονομάχων, ἀλλά καί διότι πρωτοστάτησε στήν σύγκληση Τοπικῆς Συνόδου στή Συρία τό 726 (δηλαδή μέ τήν ἔναρξη τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος), ἡ ὁποία καταδίκασε τήν αἵρεση. Μέ τήν Σύνοδο αὐτή ἔχουμε τήν πρώτη καταδίκη τῆς αἱρέσεως καί, ἑπομένως, ἡ αἵρεση ἦταν ἤδη κατεγνωσμένη Συνοδικά ἀπό τό 726».

Μέ αὐτά πού ἀναφέρετε, πατέρες, θέλετε νά παρουσιάσετε, ἄν σᾶς ἑρμηνεύω σωστά, ὅτι οἱ Ἅγιοι τῆς πρώτης περιόδου τῆς εἰκονομαχίας ἀποτειχίστηκαν ἀπό μία κατεγνωσμένη συνοδικά αἵρεσι, ἔχοντες ὡς ὁδηγό (πέρα ἀπό τή συνοδική καταδίκη τῆς αἱρέσεως) καί τίς θεολογικές πραγματεῖες τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Αὐτό ἄλλωστε τό ἀναφέρετε καί κατωτέρω ὅπως θά ἰδοῦμε. Γιατί ὅμως, προκειμένου νά στηρίξετε αὐτό πού ἰσχυρίζεσθε, δέν ἀναφέρετε καί κάποιον ἅγιο τῆς περιόδου αὐτῆς, πού νά ἀνέφερε κάτι, ἔστω ὡς ὑπαινιγμό, μέ τό ὁποῖο νά φαίνεται ὅτι ἀποτειχίσθηκε ἀπό τόν εἰκονομάχο Πατριάρχη του, ἐπειδή στηρίχθηκε στή Σύνοδο αὐτή τῆς Συρίας ἤ στόν Ἅγ. Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό;

Εἶναι χαρακτηριστικό, πατέρες, ὅτι ὅλες οἱ ἀναφορές καί οἱ συζητήσεις τῶν Ἁγίων τῆς περιόδου αὐτῆς, ἀναφέρουν τήν περί εἰκόνων Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας καί  μνημονεύουν (ἀλλὰ καί στηρίζονται) στήν διδασκαλία τῶν παλαιῶν ἀναγνωρισμένων Ἁγίων καί ὄχι τῶν συγχρόνων των κληρικῶν καί θεολόγων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν ἀκόμα ἀναγνωρισθεῖ ὡς Ἅγιοι. Καί εἶναι λογικό αὐτό, οἱ Ἅγιοι δηλαδή τῆς περιόδου αὐτῆς, νά μήν στηρίζωνται οὔτε σέ πρόσφατες καί μή ἀναγνωρισμένες Συνόδους, οὔτε σέ προσφάτους καί μή ἀναγνωρισμένους Ἁγίους, διότι ἁπλούστατα, ἄν ἐστηρίζοντο εἰς αὐτά, θά ἠδύναντο ἄριστα οἱ εἰκονομάχοι νά ἀντιπαρατάξουν πρόσφατες εἰκονομαχικές Συνόδους καί δικούς τους συγχρόνους εἰκονομάχους πατέρες, οἱ ὁποῖοι ὑπερμάχησαν καί θεολογικά ὑπεστήριξαν τήν αἵρεσι.

Θά προσπαθήσω, πατέρες, νά σᾶς ἀποδείξω τό πόσο τά ἐπιχειρήματά σας εἶναι ὄχι μόνον ἄστοχα, ἀλλά δυστυχέστατα δὲν εἶναι ὀρθόδοξα, ἀντίθετα εἶναι ἐπιχειρήματα ποὺ βοηθοῦν καὶ στηρίζουν τὴν ἀνεμπόδιστη ἐξάπλωσι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τὴν ἀπόδειξι αὐτή μᾶς τήν προσφέρει ὁ βίος τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Στεφάνου τοῦ νέου, ὁ ὁποῖος ἔζησε καί ἐμαρτύρησε κατά τήν πρώτη περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καί μάλιστα πολύ πρίν τήν Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Ὁ βίος του καί ἡ ὁμολογία του εἶναι συγκλονιστική καί ὠφελιμώτατη ὄχι μόνο γιά μᾶς, ἀλλά καί γιά ὅσους μελετήσουν τίς σκέψεις καί ἀπόψεις μας, ἀναιρεῖ δέ ὅλα τά ἐπιχειρήματά σας καί τά διαλύει ὡς ἱστόν ἀράχνης.

Κατ’ ἀρχάς εἶναι συγκλονιστικό τό γεγονός πού περιγράφεται στόν βίο του, ὅτι δηλαδή οἱ εἰκονομάχοι καί ἐν προκειμένῳ ὁ ἔξαρχος καί ἐκπρόσωπος αὐτῶν, ὁ αὐτοκράτωρ Κων/νος ὁ Κοπρώνυμος, δέν ὑπελόγισε, οὔτε ἔδειξε τό παραμικρό ἐνδιαφέρον, οὔτε γιά τίς ὀρθόδοξες Συνόδους ὑπέρ τῶν εἰκόνων πού ἀναφέρετε, οὔτε γιά τίς θεολογικές πραγματεῖες τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, οὔτε γιά τά ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα, τά ὁποῖα τόν ἐστηλίτευαν, ἀλλά μόνον γιά τούς ἀποτειχισμένους τῆς περιοχῆς τῆς Κων/πόλεως, τούς ὁποίους περιφρονητικά ἀποκαλοῦσαν «ἀμνημονεύτους», ὡς ἀποκομμένους δηλαδή ἀπό τήν ἰδική τους ἐκκλησιαστική κοινωνία.

Τό ἀκόμη φοβερώτερο εἶναι ὅτι οὔτε ἡ Σύνοδος τῆς Ἱέρειας τῶν τριακοσίων πενῆντα (350) περίπου εἰκονομάχων Ἐπισκόπων εἶχε γιά τόν αὐτοκράτορα καί τούς εἰκονομάχους τόση ἰσχύ καί ἀξία, ὅση θά ἔπαιρνε ἄν κατώρθωναν νά πείσουν νά ὑπογράψη τίς ἀποφάσεις της ὁ ἔξαρχος καί πνευματικός ἀρχηγός τῶν ἀποτειχισμένων, δηλαδή ὁ ἅγιος Στέφανος ὁ νέος, ὁ ἡγούμενος τοῦ ὄρους τοῦ Αὐξεντίου. Κατάλαβαν καλά, δηλαδή, οἱ εἰκονομάχοι, ὅτι μόνο τότε μποροῦσαν νά ἐπιβάλλουν τήν αἵρεσι, ἄν προσεταιρίζοντο ἤ ἐξουδετέρωναν τόν ἅγιο Στέφανο. Τότε θά καταξιώνετο ἡ αἵρεσις καί θά ἀποκτοῦσε καθολική ἰσχύ.

Ὑπ’ ὄψιν ὅτι γιὰ ἐμᾶς σήμερα, οἱ εἰκονομάχοι Ἐπίσκοποι, εἶναι ἀναμφισβήτητα αἱρετικοί, γιατί γνωρίζουμε τήν τελεσίδικη καταδίκη τους μετὰ τὴν ἐπικράτησι τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιά τούς Χριστιανούς ὅμως ἐκείνης τῆς ἐποχῆς,

Πονηρά πάθη και δυσεβή δόγματα

 

 Στήν Η΄ ὁμιλία του ὁ Ἅγιος Πατήρ λέγει:

«Οὕτω πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεόν ἐν μιᾷ τρισυποστάτῳ καὶ παντοδύναμῳ θεότητι καί τούς ἐν τοιαύτῃ πίστει τῷ Θεῷ εὐαρεστήσαντας ἀνακηρύττομεν, τούς δέ μή οὕτω πιστεύοντας, ἀλλ’ ἰδίας αἱρέσεως ἤ ἄρξαντος ἤ τοῖς ἄρξασιν εἰς τέλος ἐπακολουθήσαντας, ἀποβαλλόμεθα.

     Τοῦτο δέ ἐστε γινώσκοντες, ἀδελφοί, ὅτι τά πονηρά πάθη καί τά δυσεβῆ δόγματα δι’ ἀλλήλων εἰσάγεται, λαβόντα χώραν ὑπό τῆς τοῦ Θεοῦ δικαίας ἐγκαταλείψεως»

(Γρηγορίου Παλαμᾶ Ἔργα, Ε.Π.Ε., Θεσ/νίκη 1985, τόμ. 9, σελ. 224, § 10).

 

 

 

ΜΙΑ ΖΟΦΕΡΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΗ

 

 ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΝΑΥΑΓΙΩΝ

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ-ΣΩΤΗΡΙΑ: Πολλές φορές συμβαίνει νά μή μποροῦμε νά κατανοήσουμε πῶς καί γιατί οἱ σύγχρονοι ἀποστάτες τῆς Ὀρθοδοξίας Οἰκουμενιστές (μεγαλόσχημοι Κληρικοί καί Θεολόγοι) ἐνῶ ἔχουν «μόρφωσιν εὐσεβείας» τολμοῦν χωρίς φόβο Θεοῦ καί ὑπερβαίνουν τά ὅρια πού ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, καταφρονοῦν Ἀποφάσεις Ἁγίων Συνόδων καί περιφρονοῦν μέ προκλητική ἄνεση, μᾶλλον δέ ἀναισχυντία τήν ἁγιασμένη ὀρθόδοξη Παράδοση.

       Πολλά μποροῦν νά λεχθοῦν πρός ἑρμηνείαν αὐτοῦ τοῦ φαινομένου, τό ὁποῖο ἤδη ἔχει λάβει διαστάσεις πνευματικῆς «λοιμικῆς νόσου», ἡ ὁποία μολύνει ὅλο καί περισσοτέρων τόν νοῦ καί τήν διάνοια. Μία ἐπισήμανση τοῦ Θεοφόρου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας καί τρισμεγίστου Θεολόγου Της, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ νικήσαντος, Χριστοῦ τῆ δυνάμει, τίς πλάνες καί αἱρέσεις τοῦ ἀντιχρίστου Παπισμοῦ κατά κράτος, μᾶς διαφωτίζει σχετικῶς. Πρόκειται γιά μία ζοφερή πλευρά (ὡς μία ἐπιπλέον αἰτιολογία καί ἐξήγηση) τῶν περί τήν Πίστιν ναυαγίων, ἡ ὁποία εἰδικῶς στήν ὑπόθεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί δή τῆς λεγομένης «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν» (Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας) ἔχει δείξει, ὑπό τήν πίεση πολλῶν σκανδάλων καί ἀποκαλύψεων, τό φρικτό καί ἀποκρουστικό πρόσωπό της. Πρόκειται γι’ αὐτό πού ἐκφράζει ἡ γνωστή ρήση «φαῦλος βίος, φαῦλα δόγματα τίκτει»!

        Ἐπειδή, λοιπόν, ἡ Προδοσία καλπάζει καί τά σχέδια ὄντως σκοτεινῶν δυνάμεων προωθοῦνται εἰς βάρος τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους μας, ὀφείλομε νά μιλήσωμε ξεκάθαρα. Ναί, πίσω ἀπό τήν ἐπί δεκαετίες μάταιη καί ἀντορθόδοξη ἐπιχείρηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ περί ἑνώσεως Ὀρθοδοξίας καί Παπισμοῦ κρύπτεται, μεταξύ ἄλλων, καί ἕνας ἄλλος «–ισμός», ὁ ὁποῖος ἔνθεν κακεῖθεν τρέφεται καί τροφοδοτεῖται. Καί ὄχι μόνον δέν ἐπιτρέπει καθαρές σκέψεις, ἀλλά κάποτε «καθοδηγεῖ» κιόλας  τά πράγματα. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ μέγας ἀντιπαπικός Θεολόγος καί Καθηγητής τῆς Δογματικῆς στό Α.Π.Θ. Πρωτ. Ἰωάννης Ρωμανίδης(+) ἀναφερόμενος στήν ἐμπειρία του ἀπό τήν συμμετοχή του στούς Διαλόγους, εἰδικῶς μέ τούς Παπικούς, ἔκανε εὐθέως λόγο (εἴμαστε κι ἐμεῖς προσωπικῶς μάρτυρες τούτου) περί μεγάλου κινδύνου ἐκ τοῦ κυναιδισμοῦ (!). «Ἀπειλούμεθα πρίν ἀπό τόν Οἰκουμενισμό, ἀπό τόν κυναιδισμό», μᾶς ἔλεγε χαρακτηριστικῶς. Ὁ νοῶν, νοείτω!

      Ἄλλωστε καί τά τεράστια σκάνδαλα στόν χῶρο τοῦ Παπισμοῦ περί παιδεραστίας κ.ο.κ. αὐτά ἐπιβεβαιώνουν. Φαίνεται, ὅμως, ὅτι αὐτά, ἀντί ὡς δυσώδη κρούσματα καί μᾶλλον πάγιες καταστάσεις καί παθογένειες στόν χῶρο τοῦ συγχρόνου Παπισμοῦ νά προβληματίζουν καί ἀπωθοῦν κάποιους «ὀρθοδόξους» καί διά ἁπλή συναναστροφή μετά τῶν ὑπευθύνων, περιέργως πως τούς ἀφήνουν ἀδιαφόρους ἤ μᾶλλον τούς ἕλκουν πρός μεγαλυτέρα προσέγγιση.

         Ἴλεως γένοιτο, σέ ὅλους μας, ὁ Θεός!

 

Πηγή: http://epistrofi-sotiria.blogspot.gr