Θέματα αιρέσεων Ζηζιούλα που δεν αγγίζουν Επίσκοποι, και διάφοροι αντι-Οικουμενιστές

Φιλορθόδοξος Ἕνωσις "Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος"

Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἀσχολούμαστε μὲ τὶς ἀτυχεῖς θέσεις καὶ διδασκαλίες τοῦ μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα. Καὶ σὲ ἄλλα ἄρθρα ἀσχοληθήκαμε μὲ τὶς κακοδοξίες του, χωρὶς ὁ ἴδιος νὰ θελήσει νὰ ἀπαντήσει καὶ νὰ διευκρινήσει αὐτά, ποὺ μὴ ἀντικρουόμενα, καταγράφονται ὡς αἱρετικὲς διδασκαλίες. Ἴσως, θεωρεῖ ὅτι εἶναι ἀνάξιο σὲ ἕνα Ἀκαδημαϊκὸ δάσκαλο τῆς περιοπῆς του, νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἀσημότητες. Τοῦτο ὅμως δὲν τὸν τιμᾶ ὡς ποιμένα, ἂν νιώθει ὅτι ἔχει (ἐκτὸς τὶς ἄλλες περγαμηνές) καὶ αὐτὴ τὴν ἰδιότητα. Ἐμεῖς, παρόλο ποὺ δὲν ἔχουμε τὶς περγαμηνές του, καὶ ἀφοῦ, ἐκεῖνοι ποὺ ἔπρεπε καὶ μποροῦν, οἱ Ἐπίσκοποι, δὲν ἀσχολοῦνται μὲ τὶς κατευθυνόμενες οἰκουμενιστικὲς ἰδέες του, θὰ συνεχίσουμε νὰ τὶς ὑπενθυμίζουμε, σύμφωνα μὲ τὶς μικρές μας δυνατότητες.

Ἐπανερχόμαστε λοιπόν, καὶ παραθέτουμε

Α. εἰσαγωγικὰ ἕνα ἐνημερωτικὸ μικρὸ τμῆμα ἀπὸ ἄλλο ἐκτενὲς ἄρθρο μας μὲ τίτλο «Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΖΗΖΙΟΥΛΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ» τὸ ὁποῖο ἔμεινε ἀναπάντητο (τὸ ἄρθρο στὴν διεύθυνση:

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2011_10_30_archive.html

καὶ στὴ συνέχεια, παραθέτουμε

Β. ἕνα τμῆμα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο «Χριστός, Κτιστὸς καὶ Ἄκτιστος, Ἕκτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος» τῆς Δρ θεολογίας Δέσποινας Ἀγορίτσα, διὰ τοῦ ὁποίου δίδονται οἱ δέουσες ἀπαντήσεις στὸν κ. Ζηζιούλα.

(Τὶς ὑποσημειώσεις τοῦ τμήματος τοῦ βιβλίου ποὺ παραθέτουμε, τὶς ἐντάξαμε στὸ κείμενο μὲ μικρότερα γράμματα).

Α. «Στὶς 23 Φεβρουαρίου 2008 στὴν Ἀκαδημία τοῦ Βόλου ὁ κ. Ζηζιούλας, ἐρωτώμενος γιὰ τὸ Μυστήριο τῆς Ἱεραρχίας, δὲν διστάζει νὰ συγκρίνει τὰ ἀσύγκριτα· τολμᾶ νὰ εἰσάγει τὴν «εἰδωλολατρικὴ» ἔννοια τῆς ἀναλογίας μεταξὺ τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος· καὶ θεολογεῖ περὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος μὲ ἐφόδιο ὄχι τὸν θεῖο φωτισμό, ἀλλὰ τοὺς φαυλεπίφαυλους ὀρθολογιστικοὺς συλλογισμούς, ποὺ ἀνέκαθεν ἐξάγουν τὰ βατικάνεια, προτεσταντικὰ καὶ οἰκουμενιστικὰ ἐργαστήρια. Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ κάνει μὲ ποιά σκοπιμότητα; Γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ Πρωτεῖο τοῦ Πάπα! Μᾶς διδάσκει, λοιπόν, τὴν κακόδοξη θεωρία ὅτι, μέσα στὴν Ἁγία Τριάδα ἔχουμε «διαβάθμηση»! Μᾶς λέγει, «οὔτε λίγο οὔτε πολύ, ὅτι ὁ Κύριος εἶναι δεύτερος Θεός». Ἂς ἀκούσουμε τοὺς κακόδοξους καὶ βλάσφημους λόγους του τοὺς ὁποίους δὲν εἴδαμε νὰ ἀναιρέσει:

«Ὁ πρῶτος λοιπὸν αὐτομάτως γεννᾷ τὴν Ἱεραρχία. Ὀντολογικὰ ἡ Ἱεραρχία ὑπάρχει καὶ στην Ἁγ. Τριάδα. Ἡ πηγή, ἡ Ἀρχή, εἶναι ὁ Πατήρ, ἀπὸ ’κεῖ πηγάζουν τὰ πρόσωπα τῆς Ἁγ. Τριάδος. Στὴν Ἁγία Τριάδα, λοιπόν, ἔχουμε μία διαβάθμιση,  δὲν ἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξη, ἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μεταφέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλον. Ἐὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰ ἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα, τότε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆς αἰτιότητος. Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέψουμε. Ἡ αἰτιότητα εἶναι βασικὸ στοιχεῖο τῆς Ἑτερότητος. Ἡ Ἑτερότητα στὴν Ἁγία Τριάδα δὲν ἀναδύεται ἔτσι φυσικά, αὐτομάτως. Ὑπάρχει ἕνα πρόσωπο, πρέπει νὰ προέρχεται ἐλεύθερα. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ εἰσάγουμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο, αὐτὴ τὴν αἰτιότητα, εἰσάγουμε Ἱεραρχία».

(Γιὰ τοὺς δύσπιστους, ὑπάρχει Video, στὸ ὁποῖο μπορεῖ κανεὶς νὰ δεῖ καὶ νὰ ἀκούσει τὸν κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα νὰ διδάσκει μὲ στόμφο καὶ ἔμφαση τὶς κακοδοξίες του (ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ 26ο λεπτό καὶ μετά). Ἡ διεύθυνση εἶναι:

http://amethystosbooks.blogspot.gr/2013/02/blog-post_9372.html

Β. Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Δέσποινας Ἀγορίτσα,

Χριστός, Κτιστὸς καὶ Ἄκτιστος

«1. Ἡ ἀρίθμηση στήν Πατερική θεολογία. Ἡ χρήση τῶν ἀριθμῶν

Στά θέματα τῆς ἀριθμολογίας, ἡ Ἐκκλησία ἦρθε ἀντιμέτωπη μέ τή μεγάλη παράδοση τοῦ Νεοπλατωνισμοῦ... Ἡ χρήση τῶν ἀριθμῶν ἀπό τούς Πατέρες ὑπηρετεῖ τήν ἀνάγκη γιά τή διάκριση καί διασάφηση ἐννοιῶν πού ὁρίζουν τό δόγμα... Οἱ Καππαδόκες ἀκολουθοῦν τήν Ἀριστοτελική θέση γιά νά ἐπισημάνουν πώς, ὅπως στά κοσμικά μεγέθη ἡ ἀνάγκη καί ἡ χρήση τῆς ἀριθμήσεως δέ μεταβάλλει τήν οὐσία τους, ἔτσι ὅσα ἡ θεολογία ἀριθμεῖ δέ μεταβάλλουν τήν οὐσία τους, οὔτε ὑποβιβάζεται ἡ ἀξία τους· οἱ ἀριθμοί, ἕνα στοιχεῖο τῆς λογικῆς γνώσεως, χρησιμοποιοῦνται γιά νά δηλωθεῖ τό ποσόν, τό πλῆθος τῶν πραγμάτων. (ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Καισαρείας, Περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ΙΖ΄. PRUCHE, (SC 17bis), 43:29-31. PG 32, 148Β· «...Οὐ τοίνυν ἐπειδή ἑαυτοῖς σημεῖα πρός τήν τοῦ ποσοῦ γνῶσιν ἐπενοήσαμεν, ἤδη καί τήν φύσιν τῶν σημειωθέντων ἡλλάξαμεν»· καὶ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Καισαρείας, στὸ ἴδιο, 44:6. PG 32, 148D: «ὁ δέ ἀριθμός σημεῖον γνωριστικόν τοῦ ποσοῦ τῶν ὑποκειμένων ἐπινενόηται»).

Ἡ χρήση τοῦ ἀριθμοῦ στή μελέτη τοῦ Τριαδικοῦ δόγματος δέν σημαίνει σύνθεση ἤ διαίρεση, διότι ἡ θεία φύση εἶναι «ὑπέρ ἀριθμόν»(*), ἀλλά δηλώνει τήν ἑνότητα καί τήν Τριαδικότητα τῆς Θεότητας(**), τήν τάξη