Ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ κατὰ του αιρετικού ΕΥΝΟΜΙΟΥ

«(Εὐνόμιος). Σᾶς παρακαλῶ νὰ μὴ ἀφήσετε νὰ σκοτισθῇ ἡ διάνοιά σας μὲ τὸ νὰ δίδετε σημασίαν εἰς ἀξιώματα ἢ νὰ ἀναγνωρίζετε εἰς τὴν τάξιν τῶν προγενεστέρων “κάτι τὸ περισσότερον, καὶ νὰ βουλώνετε τὰ αὐτιά σας εἰς τοὺς μεταγενεστέρους σας”.

(Βασίλειος). Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέγεις; Νὰ μὴ ἀναγνωρίζουμε κάτι περισσότερον εἰς τοὺς προγενεστέρους μας; Νὰ μὴ σεβώμεθα τὸ πλῆθος ὅλων ἐκείνων ποὺ εἶναι σήμερα Χριστιανοί, καὶ ἔγιναν Χριστιανοί, ἀφ’ ὅτου ἄρχισε νὰ κηρύσσετε τὸ Εὐαγγέλιο; Νὰ μὴ ὑπολογίζωμεν τὸ μέγα ἀξίωμα ἐκείνων ποὺ διέλαμψαν μὲ τὰ ποικίλα πνευματικὰ χαρίσματά των; Ἐναντίον αὐτῶν ὅλων ὅμως ἔστρεψας ἐχθρικὴν καὶ πολεμίαν τὴν νεωτεριστικὴν αὐτὴν πονηρὰν ὁδὸν τῆς αἱρέσεώς σου! Τί θέλεις νὰ κάμωμεν; Νὰ κλείσωμεν “μιὰ γιὰ πάντα” τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας, καί, ἀφοῦ κατὰ τὴν διάνοιάν μας ἀπομακρύνωμεν τὴν μνήμην κάθε ἁγίου, νὰ φέρωμεν ὁ καθένας μας τὴν καρδίαν του καὶ νὰ τὴν ὑποτάξωμεν εἰς τὰ σοφιστικὰ συμπεράσματά σου;». (Μ. Βασιλείου, Ἀνατρεπτικὸς τοῦ ἀπολογητικοῦ τοῦ δυσσεβοῦς Εὐνομίου, Ἔκδ. «Ὠφελίμου Βιλίου», μτφρ. ἀρχιμ. Μελετίου Καλαμαρᾶ [μετέπειτα Μητροπ. Πρεβέζης], σελ. 21-22. Τὸ κείμενο τοῦ Μ. Βασιλείου παρατίθεται στὸ τέλος).

Ἐδῶ ὑποσημειώνει ὁ μεταφραστής:

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὁ Εὐνόμιος εἶναι τὸ τυπικὸν παράδειγμα τῆς μανίας τῶν αἱρετικῶν κατὰ τῆς παραδόσεως! Δὲν θέλει νὰ ἀναγνωρίζωμεν εἰς τοὺς προγενεστέρους “κάτι περισσότερον”! Ἐρωτῶμεν: Ἐκεῖνοι ποὺ παρέλαβον ἀπὸ τὸν Κύριον καὶ παραδίδουν τὴν θείαν Του ἀποκάλυψιν εἰς ἡμᾶς δὲν ἔχουν “κάτι τὸ περισσότερον”; Τὸ ὀρθόδοξον φρόνημα εἶναι “ἀντικειμενικὴ κατανόησις” τῆς ἀλήθειας. Ὁ Εὐνόμιος εἶχεν ἐντελῶς ἀποστῆ τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος. Εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ἦτο τέλειος προτεστάντης. Ἔτεινεν ὡς καὶ αὐτοὶ εἰς μίαν ἐντελῶς ὑποκειμενικὴν κατανόησιν τῆς θείας ἀληθείας. Ἐξετίμα τὴν “βίωσιν” καὶ τὴν “νέαν κατανόησιν”!...».

ΣΧΟΛΙΟ:

Ἡ μετα-πατερικὴ Ἀκαδημία Βόλου, κατηγορούμενη ἐπισήμως γιὰ τὶς αἱρετικὲς μεταπατερικὲς ἀποκλίσεις της (ἰδίως στὴν Ἡμερίδα τοῦ Πειραιῶς) ἀπὸ Ἐπισκόπους, Καθηγουμένους, καθηγητὲς Πανεπιστημίου καὶ τοὺς ὑπὲρ χίλιους θεολόγους, κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ κατέκλυσαν τὸ σταδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας, ἐπιχειρεῖ τελευταίως νὰ συσκοτίσει τὴν ἀλήθεια.

Πρὸς τοῦτο ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης ἔδωσε τὴν γνωστὴ ἀστήρικτη καὶ ἀθεολόγητη ἑρμηνεία στὸν ὅρο «μετα-πατερικὴ» θεολογία· εἶπε (θεωρώντας πὼς οἱ ἀκροατές του εἶναι νήπια): «Αὐτό, ποὺ καλοῦμε “μετα-πατερική”, δὲν εἶναι “ἀντιπατερικὴ” θεολογία, ἀλλὰ θεολογία “μετά”,  δηλαδή,  μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες»!!!

Καὶ γιὰ ν’ ἀποδείξει πόσο «μαζὶ» μὲ τοὺς Πατέρες εἶναι, ἄρχισε νὰ διοργανώνει Ἡμερίδες ἀφιερωμένες καὶ σὲ ἐκείνους τοὺς Ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ...ἀποκαλύπτουν τὴν αἵρεση τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας! Ξεκίνησε μὲ ἕνα ἀφιέρωμα στὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, στὴν ὁποία προλογικὰ ὁ Δημητριάδος εἶπε:

«πρέπει νὰ ἀναβαπτιζόμαστε διαρκῶς στὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων, νὰ τοὺς γνωρίζουμε οὐσιαστικά, γιὰ νὰ γινόμαστε ἐκφραστές τους στὴν ἐποχή μας».

Ἀνακοινώθηκε δὲ καὶ ἄλλη παρόμοια Ἡμερίδα.

Δι’ αὐτῶν, εἶναι φανερό, ὅτι προσπαθεῖ ὁ κ. Ἰγνάτιος καὶ οἱ ὑπόλοιποι «μεταπατερικοὶ» νὰ διασκεδάσουν τὰ πράγματα καὶ νὰ παρουσιάσουν πρόσωπο θεολόγων ποὺ προωθοῦν μὲν τὴν μετα-πατερικὴ αἱρετικὴ θεολογία, ἀλλὰ σέβονται καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση!

Ὅμως δὲν καταφέρνουν νὰ κρύψουν κάτω ἀπὸ τὴν προβιὰ τῆς εὐσέβειας τὴν συνειδητὴ μανία διαστροφῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Μόνο ἀναβαπτισμὸς στοὺς Πατέρες δὲν ἀποτελοῦν οἱ Ἡμερίδες αὐτές, ἀντίθετα βάπτισμα στὶς ποικίλες Οἰκουμενιστικὲς αἱρέσεις. Ὁ ὁρισμὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι: ἀνοχή, σύγχυση, διαστροφή, ἀνάμειξη τῶν πάντων, «φωτὸς καὶ σκότους, Χριστοῦ καὶ Βελίαρ»!

Ἔτσι στὴν Ἡμερίδα γιὰ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, ὁ κ. Τσίγκος Βασίλειος ὑπὸ τὰ μειδιάματα τοῦ κ. Ἰγνάτιου Γεωργακόπουλου, ἐκφώνησε μιὰ ὁμιλία, ποὺ καὶ νὰ τὴν εἶχε «παραγγείλει» ὁ Δημητριάδος, δὲν θὰ γινόταν καλύτερη! Διότι ὁ κ. Τσίγκος –ἐπιστημονικῇ ἀδείᾳ!– διέστρεψε φρικτὰ τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, προσαρμόζοντάς την στὶς προδιαγραφὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ στὶς προδιαγραφὲς τοῦ Μασωνισμοῦ. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι αὐτὸ τὸ ἔκανε συνειδητά, ἀφοῦ εἶναι γνώστης καὶ ἐπὶ χρόνια μελετητὴς τοῦ ἔργου τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου.

Τὸ ἀκόμα χειρότερο εἶναι ὅτι δέχτηκε νὰ «χρησιμοποιηθεῖ» ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἰγνάτιο Γεωργακόπουλο, ἐναντίον τοῦ Συλλόγου μας καὶ ἐναντίον τῆς ἐπιλογῆς μας νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ ἀποτειχίσεως, τὸ νόημα καὶ τὶς προϋποθέσεις τῆς ὁποίας κατακρεούργησε ὁ κ. Τσίγκος!

Θὰ πάρει ὅμως σύντομα τὴν δέουσα ἀπάντηση, ὄχι ἀπὸ μᾶς. ἀλλὰ ἀπὸ τὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου ποὺ διέστρεψε ἢ ...παρέλειψε νὰ παρουσιάσει!

Στὰ ἴδια πλαίσια κινοῦνται ὅλοι οἱ μετα-πατερικοὶ θεολόγοι, ὅπως ἀντιλαμβάνεται κανείς, διαβάζοντας τὴν παρακάτω ἀνάρτηση στὸν "Ἀμέθυστο" 

Αρχές της Ιεραποστολής των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και η πρόσληψή τους από τη σύγχρονη Οικουμενική Κίνηση

Στὸ τέλος τῆς ἀνάρτησης ὑπάρχει τὸ ἑξῆς ἐπιτυχημένο σχόλιο.

ΣΧΟΛΙΟ: Όπου αναφέρεται χριστιανισμός εννοείται η καθολική εκκλησία. Άς προσέξουμε πόσο πολύτιμο είναι αυτό τό κείμενο.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΛΗΦΘΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΙΔΙΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ.

Τό σύστημα αυτό αποδίδεται μέ μία μόνον έννοια : ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ.  Σημαίνει ότι αφαιρώ ένα τμήμα πού μέ ενδιαφέρει από ένα σύνολο στό οποίο υπηρετεί καί λόγω τού οποίου δημιουργήθηκε καί τό χρησιμοποιώ γιά νά δώσω ζωή στό δικό μου νεκρό σύστημα.

 Άς τό δούμε καλύτερα: αφαιρώ ένα ζωτικό όργανο από έναν ζωντανό οργανισμό γιά νά συνεχίσει νά ζεί ο δικός μου ετοιμοθάνατος.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΟΡΓΑΝΩΝ. Οταν ο δότης υφίσταται εγκεφαλικό θάνατο. όπως συμβαίνει σήμερα στήν ορθοδοξία.

Δέν θά τής κλέψουν τούς νεαρούς απογόνους, όπως κάνουν οι θεολογικές σχολές, μεταμορφώνοντάς τους σέ γεννίτσαρους κατά τής ορθοδοξίας πού τούς γέννησε, αλλά θά τής κλέψουν καί όλα τά ζωτικά όργανα, ελπίζοντας στήν νεκρανάσταση τού οικουμενισμού.

ΜΑΤΑΙΩΣ. ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ , ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΕΤΑΙ .

ΦΕΛΛΟΙ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ.

Αμέθυστος 

Στὴ συνέχεια παραθέτουμε τὸ κείμενο τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ ὁποίου τὴν μετάφραση δημοσιεύσαμε στὴν ἀρχή:

«ΕΥΝ. Αἰτοῦμαι δὲ πρὸ πάντων ὑμᾶς, ...μήτε μὴν ἀξιώμασι προσέχοντας ἀμαυροῦσθαι τὴν διάνοιαν, ἢ τῇ τάξει τῶν προλαβόντων τὸ πλέον νέμοντας, ἀποφράττειν τὰς ἀκοὰς τοῖς ὑστέροις.

ΒΑΣ. Τί λέγεις; Μὴ νείμωμεν τὸ πλέον τοῖς προλαβοῦσι; μὴ αἰδεσθῶμεν τὸ πλῆθος τῶν τε νῦν ὄντων Χριστιανῶν, καὶ τῶν ὅσοι γεγόνασιν ἀφ' οὗ

κατηγγέλη τὸ Εὐαγγέλιον; μὴ λογισώμεθα τὸ ἀξίωμα τῶν ἐν παντοίοις χαρίσμασι διαφανέντων πνευματικοῖς, οἷς ἅπασιν ἐχθρὰν καὶ πολεμίαν τὴν πονηρὰν ὁδὸν ταύτην τῆς ἀσεβείας ἐκαινοτόμησας; ἀλλὰ μύσαντες ἁπαξαπλῶς τοὺς τῆς ψυχῆς ὀφθαλμοὺς, καὶ παντὸς ἁγίου μνήμην τῆς διανοίας ὑπερορίσαντες, σχολάζουσαν καὶ σεσαρωμένην τὴν ἑαυτοῦ καρδίαν ἕκαστος ταῖς παραγωγαῖς σου καὶ τοῖς σοφίσμασι φέροντες ὑποθῶμεν;».

(Μ. Βασιλείου Ἅπαντα, τόμ. 9ος, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου, Ἀθῆναι 1974, σελ. 160-161).

Περί Αναστάσεως αγ. Συμεών Νέου Θεολόγου

Ἀδελφοί καί πατέρες... ἄς δοῦμε, ἐάν νομίζετε, καί ἄς ἐξετάσομε καλῶς, ποιό εἶναι τό μυστήριο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ μας, τό ὁποῖο γίνεται μυστικῶς πάντοτε σέ ἐμᾶς πού θέλομε, καί πῶς μέσα μας ὁ Χριστός θάπτεται σάν σέ μνῆμα, καί πῶς ἀφοῦ ἑνωθεῖ μέ τίς ψυχές, πάλι ἀνασταίνεται, συνανασταίνοντας μαζί του καί ἐμᾶς. Αὐτός εἶναι καί ὁ σκοπός τοῦ λόγου.

Ὁ Χριστός καί Θεός μας, ἀφοῦ ὑψώθηκε στό σταυρό καί κάρφωσε (Κολ. 2, 14) σ᾿ αὐτόν τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου (Ἰω. 1, 25) καί γεύτηκε τό θάνατο (Ἐβρ. 2, 9), κατῆλθε στά κατώτατα μέρη τοῦ ᾅδη (Ἐφ. 4, 9, Ψαλ. 85, 13). Ὅπως λοιπόν ὅταν ἀνῆλθε πάλι ἀπό τόν ᾅδη εἰσῆλθε στό ἄχραντό Του σῶμα, ἀπό τό ὁποῖο ὅταν κατῆλθε ἐκεῖ δέν χωρίσθηκε καθόλου, καί ἀμέσως ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς καί μετά ἀπ᾿ αὐτό ἀνῆλθε στούς οὐρανούς μέ δόξα πολλή καί δύναμη (Ματθ. 24, 30, Λουκ. 21, 27), ἔτσι καί τώρα, ὅταν ἐξερχόμαστε ἐμεῖς ἀπό τόν κόσμο καί εἰσερχόμαστε μέ τήν ἐξομοίωση (Ρωμ. 6, 5, Β´ Κορ. 1, 5, Φιλ. 3, 10) τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου στό μνῆμα τῆς μετάνοιας καί ταπεινώσεως, αὐτός ὁ ἴδιος, κατερχόμενος ἀπό τούς οὐρανούς, εἰσέρχεται σάν σέ τάφο μέσα στό σῶμα μας καί, ἑνούμενος μέ τίς δικές μας ψυχές, τίς ἀνασταίνει, ἀφοῦ αὐτές ἦταν ὁμολογουμένως νεκρές, καί τότε δίνει τή δυνατότητα, σ᾿ αὐτόν πού ἀναστήθηκε ἔτσι μαζί μέ τόν Χριστό, νά βλέπει τή δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.

Ἀνάσταση λοιπόν τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ δική μας ἀνάσταση, πού βρισκόμαστε κάτω πεσμένοι. Διότι ἐκεῖνος, ἀφοῦ ποτέ δέν ἔπεσε στήν ἁμαρτία (Ἰω. 8, 46, Ἐβρ. 4, 15. 7, 26), ὅπως ἔχει γραφεῖ, οὔτε ἀλλοιώθηκε καθόλου ἡ δόξα του, πῶς θ᾿ ἀναστηθεῖ ποτέ ἤ θά δοξασθεῖ, αὐτός πού εἶναι πάντοτε ὑπερδοξασμένος καί πού διαμένει ἐπίσης πάνω ἀπό κάθε ἀρχή καί ἐξουσία (Ἐφ. 1, 21); Ἀνάσταση καί δόξα τοῦ Χριστοῦ εἶναι, ὅπως ἔχει λεχθεῖ, ἡ δική μας δόξα, πού γίνεται μέσα μας μέ τήν ἀνάστασή Του,

Η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ»

 Η «ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ»

 Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Πηγή: katanixis

Τις άγιες αυτές μέρες μου έρχεται στον νου αυτό που πριν από 350 χρόνια είχε πει προφητικά ο Όσιος Νείλος από το Άγιο Όρος χωρίς φυσικά να γνωρίζει την σημερινή κατάσταση: «Θα έρθει η εποχή που οι αρχιερείς και ιερείς, (εκτός ολίγων εξαιρέσεων), θα είναι άντρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδό από την αριστερά και οι εκκλησίες θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλλοίμονο τότε σε αυτούς τους χριστιανούς που βρίσκονται στον κόσμο».
Σήμερα δυστυχώς ζούμε σε αυτή την εποχή. Μια ιεραρχία της ελληνορθόδοξου εκκλησιάς που είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει είναι ένα και το αυτό, γι αυτό και παίρνει να εύσημα, (στην ουσία είναι όνειδος), από τους πολιτικούς που τους βολεύει άριστα αυτή η κατάσταση. Το χειρότερο όμως είναι ότι ενώ η χώρα καταστρέφεται, ενώ η ορθοδοξία απαξιώνεται και διώκεται όλο και πιο φανερά, ενώ οι Έλληνες βυθίζονται στην απελπισία, η ιεραρχία της ελληνικής εκκλησίας είναι σκανδαλωδώς απούσα.
Πριν κοιμηθεί ο μεγάλος εκείνος γέροντας του αγίου Όρους, (ευλογημένο το όνομα του), είχε πει αυτά τα λόγια που ταιριάζουν τέλεια στην σημερινή συγκυρία: «Αν η εκκλησία δεν μιλά για να μην έρθει σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν για να τα έχουν καλά με όλους γιατί τους βοηθούν σε ιδρύματα, τότε ποιος θα μιλήσει;».

Η ελληνική ιεραρχία ενδιαφέρεται για τους λαθρομετανάστες, για τους μουσουλμάνους, για το προδοτικό πολιτικό σύστημα, για τους απατεώνες που κατέκλεψαν το ελληνικό κράτος, για τους αρτίστες και για τις εμετικές δημόσιες σχέσεις της διεφθαρμένης ελίτ που έσυρε την χώρα στον γκρεμό. Καμία παρέμβαση για τον πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας, καμία παρέμβαση για την εκστρατεία ηλεκτρονικού φακελώματος των Ελλήνων πολιτών, κουβέντα για το φασιστικό νομοσχέδιο που υποχρεώνει όλους τους Έλληνες να γίνουν άθελα τους δωρητές σώματος, κουβέντα για την εκστρατεία αποκαθήλωσης όλων των ελληνορθόδοξων θρησκευτικών συμβόλων από τους δημόσιους χώρους, κουβέντα για την εκστρατεία αποχριστιανοποίησης της ελληνικής νεολαίας, κουβέντα για την διάλυση μέσω νομοσχεδίων της ελληνικής οικογενείας, για την νομιμοποίηση της συμβίωσης. Η ίδια η κεφαλή της ιεραρχίας ευλόγησε αυτόν τον αρχηγό κόμματος που δηλώνει επίσημα άθεος, που δεν βαφτίζει τα παιδιά του, που συζεί με την γυναίκα του χωρίς να έχει τελέσει το μυστήριο του γάμου.
Και συνεχίζει ο μεγάλος γέροντας: «Αν δεν αντιδράσουμε θα σηκωθούν οι πρόγονοι μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα μας εμείς τι κάνουμε γι αυτήν; Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία με την παράδοση της τους αγίους και τους ήρωες της πολεμάτε από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε. Είναι φοβερό!

Είπα σε κάποιο.

-Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;

-Τι να πεις μου λέει, αυτός όλος βρωμάει.

-Αν βρωμάει αυτός γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον. Τίποτα τον αφήνουν. Ένα πολιτικό τον έφτυσα. Πες του λέω δεν συμφωνείς με αυτό; Τίμια πράγματα, θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα».

Αλήθεια και εμείς που είμαστε το «αγαθόν ποίμνιο» τι κάνουμε βλέποντας τους ιεράρχες να γίνονται σύγχρονοι πόντιοι Πιλάτοι και να προτιμούν την «εκκλησία του καναπέ»;

Θα περίμενε κανείς η ιεραρχία να σταθεί στο ύψος της και να στήσει «φράγμα» αντίστασης σε όλο αυτόν τον κατήφορο. Αντί αυτού έχουμε αλλεπάλληλα κηρύγματα στην γραμμή του, «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Έχουμε γεμίσει από Φαρισαίους που είναι πρωταθλητές στου τεμενάδες όπως οι μουσουλμάνοι και που προβάλλονται σαν μεγάλοι ιεράρχες με δεκάδες συγγράμματα και «φλογερά κηρύγματα» την ίδια ώρα που το πλοίο βουλιάζει και μας παρασέρνει όλους στον βυθό. Γραμματείς και Φαρισαίοι που οργανώνουν συνέδρια με βαρύγδουπους τίτλους όπως, «Αριστερά και Εκκλησία», ευλογώντας κάθε προσπάθεια για την απαξίωση και στη συνέχεια εξαφάνιση της εκκλησίας. Γραμματείς και Φαρισαίοι που εμφανίζονται «εκσυγχρονιστές» και χαλιναγωγούν το ποίμνιο να κάνει υπομονή και να μην θυμώνει με τους κυβερνώντες που το έχουν καταδικάσει σε θάνατο. Γραμματείς και Φαρισαίοι που έκαναν δημόσιες σχέσεις με κοινούς απατεώνες γιατί τους έδιναν χρήματα να προβάλουν το δικό τους έργο. Μέχρι και με εμίρηδες είχαν επαφές για να τονώσουν τα οικονομικά της εκκλησίας. Αλήθεια η εκκλησία έχει την ανάγκη απο τον διάβολο για να σταθεί στα πόδια της;

Κάποτε ο μεγάλος δάσκαλος της Ορθοδοξίας, ο πατήρ Ρωμανίδης, είχε πει ότι η κρίση που περνά η εκκλησία είναι η τελευταία και αν δεν την ξεπεράσει τότε δεν θα υπάρχει πια τίποτα. Δεν γίνεται μια εκκλησία που έχει ιστορία μαρτύρων, που έχει θυσιάσει αμέτρητους ιεράρχες για τον ελληνισμό, που το ράσο της έγραψε την δική του μοναδική ιστορία, σήμερα να έχει καταντήσει άλλο ένα γρανάζι ενός κατεστημένου και ενός συστήματος που πρόδωσε ότι ιερό και όσιο έχει παρουσιάσει ο Ελληνισμός και η Ρωμιοσύνη. Οι λόγοι και τα κηρύγματα μας περίσσεψαν, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι μας έπνιξαν, «οι συμφορές έρχονται καλπάζοντας», ήταν το μήνυμα του Εφραίμ της Αριζόνας. Εμείς θα καθίσουμε στον καναπέ να παρακολουθούμε από την οθόνη την καταστροφή μας; Θα τους επιτρέψουμε να μας δώσουν το τελειωτικό χτύπημα;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος