Διαβάσαμε τὴν «Ἀπάντηση σέ σχόλιο τοῦ κ. Παναγιώτη
Σημάτη» τοῦ Ἀρχ/του Παύλου Δημητρακοπούλου προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ «Παναγίας
Μυρτιδιωτίσσης» Πειραιῶς. Μέ ἀφορμή αὐτὴν τὴν ἀπάντηση παρακινηθήκαμε νά προβοῦμε
εἰς τίς ἑξῆς ἐπισημάνσεις πρός τόν προαναφερόμενο ἀγαπητό Ἀρχιμανδρίτη.
Ἀγαπητέ μας π. Παῦλε, προτοῦ προβοῦμε
στόν σχολιασμό τῆς ἀπαντήσεώς σας πρός τόν κ. Παναγιώτη Σημάτη, θεωροῦμε πώς
πρωτίστως ἐνδείκνυται ὁ σχολιασμός τοῦ ἄρθρου σας τοῦ δημοσιευθέντος ὑπό τόν
τίτλον: «Δέν συγκλονίζεται λοιπόν ἡ Ἱεραρχία μας»; Στίς πρῶτες τρεῖς
παραγράφους, π. Παῦλε, ἄνευ πάσης ἀμφιβολίας, διαφαίνεται καθαρά πώς εἴσθε
πεπεισμένος γιά δύο ἀναμφισβήτητες ἀλήθειες:
α) Πώς ἀπό πολλῶν ἐτῶν ἡ Ἐκκλησίας μας
χειμάζεται ἀπό τήν «φοβερώτερη ἐκκλησιολογική αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν», τήν
παναίρεση (καί πλέον πανθρησκεία) τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
β) Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας συμπορεύεται ἐνσυνείδητα
μέ τόν Οἰκουμενισμό, υἱοθετήσασα ἔργῳ καί λόγῳ ὡς ἐπίσημη γραμμή πλεύσεώς της
τήν φοβερή αὐτή παναίρεση– πανθρησκεία, παρά τά ὅσα ψεύδη καί ἐφησυχαστικές ἀναφορές
–πρός τούς ἀνησυχούντας πιστούς– ἐπιστρατεύονται γιά τήν συγκάλυψη τῆς
διολισθήσεως τῆς Ἐκκλησίας (διά τῶν συγχρόνων ἐκπροσώπων της) στήν «φοβερή αὐτή θύελλα», ὅπως ὀρθῶς τήν χαρακτηρίζετε.
Στίς ἑπόμενες