Γ΄ Μια Απολογία-Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού (που το κόστος της ήταν η "καθαίρεση"), συκοφαντείται συνειδητά από γνωρίζοντας, και κακοποιείται από τους αγνοούντας

Γ΄ ΜΕΡΟΣ

 ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΝ  ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΠΡΟΣ ΤΟ  ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΝ  ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τριακαμηνᾶ

 Γ΄ ΜΕΡΟΣ

5) Διά τήν ε' κατηγορία (ἐπί κακοβούλῳ ἐξυβρίσει, ἔργῳ καί λόγῳ τοῦ Ποιμενάρχου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου....) σᾶς ἐκθέτω τά ἀκόλουθα:

Κατ' ἀρχάς ἀνεφέρθη ὁ κ. Ἰγνάτιος Λάπας σέ ὕβρεις κακόβουλες τίς ὁποῖες κατέφερα ἐναντίον του καί ἐναντίον τῆς Συνόδου, χωρίς νά ἀναφέρη συγκεκριμμένα τίς φράσεις καί τούς λόγους μου, μέ τούς ὁποίους καί τούς ἐξύβρισα. Ἐπίσης ἀνέφερε στήν ἴδια παράγραφο ὅτι ἔχω ὀπαδούς, πρᾶγμα τό ὁποῖον εἶναι ὄντως ὕβρις καί συκοφαντία χαλκευμένη ἐκ μέρους του ἐναντίον μου. Διότι μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ἔχει κανείς ὀπαδούς, ἐφ' ὅσον αὐτή δέν εἶναι σύλλογος ἤ ποδοσφαιρική ὁμάδα. Ἀνεφέρθην λοιπόν ἀνωτέρω ὅτι ἐρχόμενος στήν Λάρισα δέν ἡγήθην κάποιου ἀγῶνος, οὔτε ἠθέλησα νά αὐτοπροβληθῶ ἤ νά ἔχω ἰδιοτελῆ συμφέροντα.

Εἶδα ἁπλῶς τόν ἀγῶνα τῶν Λαρισαίων σύμφωνον μέ τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσι καί ἠγωνίσθην καί ἐγώ μαζί των, ὡς εἷς ἐξ αὐτῶν, ἐναντίον τοῦ σάπιου ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου, ὅπως ἔκανα καί πρίν ἔλθω στήν Λάρισα.

Βεβαίως πάντοτε προσπαθῶ νά ἐνημερώνω τούς ἀνθρώπους πού μέ πλησιάζουν καί τούς ἐφιστῶ τήν προσοχή, ὅσον ἀφορᾶ τούς καλούς καί τούς κακούς ποιμένες, τίς πλάνες οἱ ὁποῖες ὑφέρπουν σήμερα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἐκκοσμίκευσι ἡ ὁποία τήν διαβρώνει, τίς σκοτεινές δυνάμεις οἱ ὁποῖες τήν κατευθύνουν, τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ ὁποία τήν κατατρώγει κλπ. Ἐπίσης σέ ὅ,τι τούς λέγω τούς ἀντιδιαστέλλω τίς γραφές, τούς πατέρες καί τούς Ἱερούς Κανόνες, ὥστε νά εἶναι εἰς θέσιν νά κρίνουν μόνοι των καί νά ξεχωρίσουν τό σωστό ἀπό τό νόθο, τό ὑγιές ἀπό τό ἄρρωστο, καί τό καθαρό ἀπό τό σάπιο.

Εἶναι βεβαίως φυσικό οἱ Ἐπίσκοποι νά ἐνοχλοῦνται ἀπό αὐτήν τήν ἐνημέρωσι, διότι, ὅπως λέγει ἁπλά ὁ λαός, «ὁ μυγιασμένος μυγιάζεται». Ἄν δηλαδή ἀνῆκαν οἱ Ἐπίσκοποι στόν χῶρο τῶν σωστῶν, τῶν καθαρῶν, τῶν Ὀρθοδόξων, θά ἔπρεπε νά χαροῦν διότι ἐνημερώνεται ὁ λαός, προκειμένου νά μήν πέση σέ παγίδες. Τώρα ὅμως ἐπειδή προφανῶς δέν ἀνήκουν σ' αὐτήν τήν κατηγορία, αὐτά τά θεωροῦν ὕβρεις ἐναντίον των καί ὁμαδοποιήσεις, ὁπότε μᾶς δίδουν νά καταλάβωμε ὅτι θέλουν τούς χριστιανούς στά μέτρα των, γιά νά μποροῦν νά σταθοῦν στή Λάρισα καί ὅπου ἐτοποθετήθη ἕκαστος παριστάνοντας τόν ποιμένα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ἄν τώρα θεωρεῖται ὕβρις τό «ἀνάξιος», τό «τά χέρια σου στάζουν αἷμα» ἤ τό «μοιχεπιβάτης», καλόν θά ἦτο ὁ κ. Ἰγνάτιος Λάπας νά μᾶς ἀποδείξη ὅτι δέν εἶναι ἀνάξιος, μοιχεπιβάτης κλπ. ὁπότε ἐγώ, ἐφ' ὅσον εἶναι λογικές καί σύμφωνες μέ τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι οἱ ἀποδείξεις καί τά στοιχεῖα, τά ὁποῖα θά δοθοῦν, θά καταλάβω τό λάθος μου καί θά ζητήσω δημοσίως συγγνώμη.

Τή λέξι «ἀνάξιος» ἄλλωστε ἡ Ἐκκλησία τήν ἔχει τοποθετήσει μέσα στό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης διά νά ἐκφράζη ὁ λαός τήν γνώμη του καί νά καθορίζη τήν στάσι του ἀπέναντι στούς ἱερεῖς καί τούς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι χειροτονοῦνται. Ἡ δέ λέξις «μοιχεπιβάτης» ἐχρησιμοποιήθη ἀπό τόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο διά τόν Ἀρσάκιο, ὁ ὁποῖος κατέλαβε τόν θρόνο του, ὅταν αὐτός ἐξωρίσθη καί τόν ὠνόμασε στίς ἐπιστολές του μοιχό καί προβατόσχημο λύκο. Φυσικά θά συμφωνήσετε καί σεῖς ὅτι οἱ ἅγιοι δέν ὑβρίζουν, ἀλλά ἀποδίδουν στόν καθένα τόν χαρακτηρισμό σύμφωνα μέ τά ἔργα του καί τοῦτο διά τήν ἐνημέρωσι καί ἀσφάλεια τοῦ λαοῦ.

Ὕβρις λοιπόν πρέπει νά θεωρηθῆ σύμφωνα μέ τά ἀνωτέρω, τό νά ἐκφρασθῆ κάποιος μέ λόγια χυδαῖα καί ἀπρεπῆ καί ὄχι τό νά ἐκφρασθῆ μέ εὐπρεπῆ λόγια, χαρακτηριστικά ὅμως τῶν πράξεών του. Ἔτσι λοιπόν δέν εἶναι ὕβρις ὅταν εἰποῦμε ὅτι κάποιος εἶναι μοιχός, ὁμοφυλόφιλος, ἀνήθικος κλπ. Μπορεῖ ὅμως νά εἶναι συκοφαντία, ἐάν ἀποδειχθοῦν ψευδεῖς οἱ κατηγορίες, ὁπότε τιμωρεῖται αὐτός ὁ ὁποῖος, ἄν καί εὐπρεπῶς ὡμίλησε, ἐσυκοφάντησε. Διά τοῦτο στήν ἑρμηνεία τοῦ ΝΕ΄ ἀποστολικοῦ κανόνος, τόν ὁποῖον ἐν προκειμένῳ ἐπικαλεῖται ὁ κατήγορός μου κ. Ἰγνάτιος Λάπας, ὁμιλεῖ ὁ ἅγ. Νικόδημος γιά τήν τιμή τήν ὁποία πρέπει νά ἀποδίδωμε στόν Ἐπίσκοπο λόγῳ τοῦ ἀξιώματός του. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ὕβρις τήν ὁποία ἀναφέρει ὁ κανών, εἶναι λέξεις χυδαῖες καί προσβλητικές ὡς μή εὐπρεπεῖς καί μόνον. Ἄν ὅμως ἡ ὕβρις ἐκφρασθῆ μέ κόσμιες καί πατερικές λέξεις, οἱ ὁποῖες ἐπιβεβαιώνουν τήν συμπεριφορά καί χαρακτηρίζουν τό πρόσωπο, τότε ἡ ὕβρις δέν καταλογίζεται ὡς ἄδικη πράξι.

Ὁ Στ' τῆς Β' Οἰκουμενικῆς Συνόδου κανόνας, τόν ὁποῖο ἐπίσης ἐπικαλεῖται ὁ κατήγορός μου, προφανῶς πρός ἐντυπωσιασμό, εἶναι ἐκτός θέματος, διότι ἀναφέρεται στίς προϋποθέσεις πού πρέπει νά πληροῦν οἱ μάρτυρες προκειμένου νά τούς δεχθῆ εἰς ἀκρόασιν ἕνα ἐκκλησιαστικό δικαστήριο.

Ἐν κατακλεῖδι αὐτῆς τῆς παραγράφου ἔχω νά ἀναφέρω ὅτι δέν εἶναι στόν χαρακτῆρα μου νά ὑβρίζω, οὔτε νά συκοφαντῶ, διότι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἡ ὕβρις ἀναφέρεται στόν Θεό, κατά τό πατερικό «ἡ προσκύνησις ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει», ὁπότε καί ἡ ὕβρις ἐπί τό πρωτότυπο διαβαίνει.

6) Διά τήν στ' κατηγορίαν (ἐπί βαναύσῳ διαταράξει τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης ἐκκλησιαστικῆς συναθροίσεως...) σᾶς ἐκθέτω πρός ἐνημέρωσι τά κάτωθι:

Κατ' ἀρχάς στήν δι' ἀέρος διαμαρτυρία μου τήν 15/5/2004 ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγ. Ἀχιλλείου, πετοῦσα μέ τό ὑπερελαφρό ἀεροπλάνο μόνος μου, χωρίς συνοδηγό ἤ συνεπιβάτη καί δέν θά ἤθελα νά ἐμπλέκετε ἄλλους, ὅταν ἀποδίδονται οἱ κατηγορίες.