Δ΄ ΜΕΡΟΣ
ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΝ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟΝ ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθύμιου Τριακαμηνᾶ
Δημοσιεύουμε σήμερα τὸ Δ΄ μέρος τοῦ
Ἀπολογητικοῦ Ὑπομνήματος τοῦ π. Εὐθύμιου. Νὰ ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ἡ δημοσίευση
γίνεται, ἐπειδὴ πρόσφατα ἐπανῆλθαν στὸ φῶς τῆς δημοσιότητος τὰ ψεύδη ποὺ
διαδίδονται στὴν Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ στὴ Μητρόπολη Λαρίσης (ἐκεῖ ὅπου
λειτουργεῖ καὶ ἐξομολογεῖ ὁ ἀδίκως τιμωρηθεὶς π. Εὐθύμιος) σχετικά μὲ τὴν
διάτρητη καταδικαστικὴ ἀπόφαση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου.
Μὲ τὸ Ὑπόμνημα του αὐτὸ (ὅπως θὰ διαπιστώσει ὁ
ἀναγνώστης) ὁ π. Εὐθύμιος ἀπαντᾶ μὲ ἀδιάψευστα στοιχεῖα στὶς ψευδέστατες, ἀνύπαρκτες, κακόβουλες καὶ στημένες κατηγορίες ποὺ τοῦ ἀπηύθυναν οἱ «ἄδικοι
Ἐπίσκοποι Δικαστές» (κατὰ τὴν διατύπωση συνεπισκόπου τους), καὶ καταδεικνύει μὲ ἀτράνταχτα παραδείγματα τὸ γιατί οἱ
σύγχρονοι Ἐπίσκοποι συμμετέχουν στὴν
αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν πληγὴ τῆς σύγχρονης
ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως.
Αὐτοὶ λοιπόν, οἱ
Ἐπίσκοποι τὸν κατεδίκασαν, ἐπειδὴ ἀγωνίζεται ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἐπειδὴ
δὲν ἔτυχε νὰ ἔχει κατηγορηθεῖ μὲ τέτοιου εἴδους βαρύτατες κατηγορίες, μὲ τὶς ὁποῖες
κατηγορήθηκαν συγκεκριμένοι Ἐπίσκοποι. Δὲν κατηγορήθηκε δηλαδή, ὁ π. Εὐθύμιος, οὔτε
γιὰ κατάχρηση εκατομμυρίων, οὔτε γιὰ ἀλλοίωση τῆς εὐαγγελικῆς ἠθικῆς καὶ
σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν μὲ κάποια συνέντευξή του σὲ πορνοπεριοδικό, οὔτε γιὰ
αἵρεση· δὲν κατηγορήθηκε ὅτι ἔχει ἀρχοντικά, καὶ βίλλες, ἢ ὅτι ἔχει μερσεντὲς
καὶ μερικὲς ἑκατοντάδες φανταχτερὲς καὶ πολυδάπανες στολές ἢ ὅτι κυκλοφορεῖ
κουστουμαρισμένος ὡς ἄλλος ραββίνος στὰ διεθνῆ fora καὶ στὶς ἐκθέσεις, ἐνέργειες στὶς ὁποῖες μποροῦν ἀσύδοτα καὶ ἀτιμώρητα νὰ προβαίνουν
κάποιοι ἀπὸ τοὺς σύγχρονους δεσποτάδες κατασκανδαλίζοντας τοὺς πιστούς, καὶ γιὰ
τὶς ὁποῖες οἱ συνεπίσκοποί τους, ἀντὶ νὰ καταδικάσουν, τοὺς καλύπτουν, τοὺς ἀθωώνουν
ἢ καὶ τοὺς ἐμπιστεύονται (ὡς ἐπιβράβευση) ἐπίζηλες ἐκκλησιαστικὲς θέσεις.
Ὁ π. Εὐθύμιος ζεῖ σὲ ἕνα σπήλαιο ποὺ διαμόρφωσε ὡς κατοικία, λειτουργεῖ μὲ τὴν μία
λειωμένη ἱερατική του στολή, ἔχει ἀφιερώσει τὴ ζωή του στὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Πατέρων κι ἀγωνίζεται ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
ποὺ συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα αὐτοὶ ὑπηρετοῦν.
Αὐτὴ εἶναι ἡ «ἁμαρτία» του κατὰ τὴν
δεσποτοκρατία!
«Πατερικὴ Παράδοση»
Μέρος
Δ΄
10. Διά τήν ι' κατηγορίαν (ἐπί παρερμηνείᾳ καί
διαστροφῇ τῶν Ἱερῶν Γραφῶν καί τῶν Πατερικῶν κειμένων) τοῦ κατηγορητηρίου
ἔχω νά ἀναφέρω τά ἀκόλουθα:
Εἶναι καί εἰς αὐτήν τήν παράγραφον
προφανής ἡ προσπάθεια ἀποπροσανατολισμοῦ καί παραπληροφορήσεως καί μάλιστα σέ
τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά χρησιμοποιῆ ὁ κατήγορος Ἰησουΐτικες μεθόδους. Αὐτό
φαίνεται καθαρά ἀπό δύο σημεῖα τῆς παραγράφου τά ὁποῖα ἀκολούθως ἀναφέρω καί ἐπεξηγῶ.
α)
Ἀναφέρονται συγκεκριμένως εἰς τήν παράγραφον αὐτήν ἐπί λέξει τά ἑξῆς: «ἐν ᾗ
ἀγνοεῖ πᾶν ὅ,τι ὁ θεῖος πατήρ τῆς ἐκκλησίας ἡμῶν Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος πιστεύει
διά τήν Ἀρχιερωσύνη, ἅτινα τόμους ὁλοκλήρους καλύπτουσι τῆς Ὀρθοδόξου
Πατρολογίας...». Καί βεβαίως εἶναι ἀπολύτως σωστά αὐτά τά ὁποῖα γράφονται,
διότι ὄντως ὁ ἅγιος ἔθεσε τήν ἀρχιερωσύνη εἰς τό ὕψος τό ὁποῖον ἔπρεπε. Τό θέμα
ὅμως δέν εἶναι τί ἐπίστευε ὁ ἅγιος διά τήν ἀρχιερωσύνη, ἀλλά τί ἐπίστευε διά
τούς ἀρχιερεῖς, διά τούς φορεῖς δηλαδή αὐτοῦ τοῦ ἀξιώματος. Ἐπειδή λοιπόν
καί ὁ κατήγορός μου Ἐπίσκοπος Λαρίσης (σ. ιστολ.: Ἰγνάτιος Λάπας) προφανῶς
γνωρίζει ὅτι ἄλλα ἐπίστευε ὁ ἅγιος διά τήν ἀρχιερωσύνη καί ἄλλα διά τούς
ἀρχιερεῖς, ἀναφέρει στό κατηγορητήριο τήν ἀρχιερωσύνη, διά νά καλυφθῆ πίσω ἀπό
αὐτήν καί νά συσκοτίση κατά τρόπον, ὅπως προανέφερα, ἰησουΐτικο τά
πράγματα καί νά δώση στόν λαό νά πιστεύση ὅτι ὁ ἅγιος αὐτός, ὅπως καί ὅλοι οἱ
ἄλλοι ἅγιοι, δέν ἔκαναν διάκρισι μεταξύ καλοῦ Ἐπισκόπου καί κακοῦ, μεταξύ καλοῦ
ποιμένος καί κακοῦ.
β)
Ἀναφέρονται ἐπίσης εἰς αὐτήν τήν παράγραφον τά ἑξῆς: «Ἤ ἀγνοῶν τι ὁ ἱερός
πατήρ ἔλεγε εἰς τό ποίμνιόν του διά τόν διάδοχόν του, τό ὁποῖον ὡς γνωστόν
παρεκίνει αὐτόν νά ἀκολουθοῦν, αὐτός ἐξεγείρει τούς πιστούς». Καί ἐδῶ
ὑπάρχει ἄφθονη συσκότησις καί συγχρόνως παραπληροφόρησις. Θέλει ὁ κατήγορός μου
καί εἰς αὐτό τό σημεῖο νά παρουσιάζη τόν ἅγιο ὡς ἐπιβάλλοντα στό ποίμνιό του
τήν τυφλή ὑπακοή στούς Ἐπισκόπους ὅ,τι καί ἄν αὐτοί διδάσκουν καί μέ οἱονδήποτε
τρόπο ἐκλέγονται.
Δι'
αὐτόν τόν λόγον ξεκινώντας ἀπό τόν χρυσορρήμονα ἅγιο θά ἀναφέρω καί γνῶμες
ἄλλων ἁγίων διά νά καταδείξω τήν μεταξύ τῶν ἁγίων συμφωνία εἰς τό ὅτι ὑπάρχουν
καλοί καί κακοί ἐπίσκοποι· καί τούς μέν καλούς πρέπει νά ἀγαποῦμε, νά σεβώμεθα
καί νά ἀκολουθοῦμε, ἐνῶ ἀντιθέτως τούς κακούς πρέπει νά μή τούς τιμοῦμε, οὔτε
νά τούς ἀκολουθοῦμε, ἀλλά νά τούς ἀποστρεφώμεθα. Ἰδιαιτέρως δέ καί πρωτίστως
αὐτό ἰσχύει ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι σφάλλουν σέ θέματα τῆς πίστεως.
Κατ'
ἀρχάς τήν διάκρισι τοῦ καλοῦ καί κακοῦ ποιμένος τήν κάνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος
(Ἰωάν. 10, 1-16) λέγοντας ὅτι