"Δίκαιοι εις αιώνα ζώσι" . Ἐκοιμήθη ὁ καθηγητὴς Ἰωάννης Κορναράκης

Ἐκοιμήθη ὁσιακὰ

ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς

Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

καὶ διὰ βίου Ὀρθόδοξος ἀγωνιστὴς

Ἰωάννης Κων. Κορναράκης

«Αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ»


___________________________________

 Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "zoiforos"

Εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα στις 12.50 τα ξημερώματα, πλήρης ημερών, σε ηλικία 87 ετών, έχοντας οσιακά τέλη, ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Κορναράκης.

Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεσθή την Δευτέρα στις 3:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, περιοχής Τούφα Χαλανδρίου. 

Ο Ιωάννης Κορναράκης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1926. Σπούδασε Θεολογία στη θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ψυχοπαθολογία και θεραπευτικές κλινικές εφαρμογές στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Innsbruck, Χριστιανική Παιδαγωγική και Ποιμαντική στο Πανεπιστήμιο του Strasbourg και Ψυχολογία του Βάθους και ποιμαντική φροντίδα των ψυχασθενών στη Ρωμαιοκαθολική Σχολή του Πανεπιστημίου του Munster. Το 1960 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. με θέμα "Η βίωσις του πάθους κατά την διδασκαλίαν της Αγίας Γραφής". Το 1966 έλαβε από την ίδια Σχολή τον τίτλο του υφηγητή με την εργασία του "Η νεύρωσις ως αδαμικόν πλέγμα. Συμβολή εις την Ποιμαντικήν Θεολογίαν". Το 1968 εξελέγη εντεταλμένος Υφηγητής και το 1974 Έκτακτος Καθηγητής από την ίδια Σχολή με ανάθεση της διδασκαλίας του μαθήματος της Ποιμαντικής Ψυχολογίας. Το 1978 εξελέγη Τακτικός Καθηγητής στην Έδρα της Ποιμαντικής Ψυχολογίας και Εξομολογητικής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και υπηρέτησε μέχρι το 1993. 

Ο Κύριος να τον αναπαύσει εν σκηναίς δικαίων, "Καλό Παράδεισο" και "Καλή Ανάσταση"!

___________________________________

Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο "Ἀποτείχιση"

 

Με βαθυτατη  θλιψι ανακοινωνουμε στους αναγνωστες και στους επισκεπτες μας οτι ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ εν Κυριω ο ευλαβεστατος Αγωνιστης και ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Καθηγητης κ. Ιωαννης Κορναρακης.


Επειδη ο αγαπητος μας Καθηγητης προσεφερε οσον ολιγοι πολλα και μεγαλα στον Αντιοικουμενιστικο αγωνα εθλιβημεν βαθυτατα διοτι φευγει απο κοντα μας ενας  Μεγαλος Αγωνιστης της Πατρωας Ευσεβειας.



Βεβαιως θα χαρουν και θα πανηγυρισουν οι Παναθλιοι Οικουμενιστες για την μεγαλη απωλεια που θα υποστουν οι Αντιοικουμενιστες με την κοιμησι του εκλεκτου Καθηγητου μας, αλλα ειμεθα βεβαιοι οτι ο Θεος και οι πρεσβειες του Αγωνιστου Καθηγητου θα αναπληρωση το κενο με καποιον νεο Αγωνιστη που θα εμφανιση ο Θεος για να αγωνισθη τον καλον αγωνα της Πιστεως.


Ο ιστολογος της Αποτειχισης τα τελευταια χρονια συνδεθηκε ιδιαιτερα με τον κ. Καθηγητη και επικοινωνουσε τακτικοτατα εστω και τηλεφωνικα μαζι του και με τις σοφες και στοχευμενες συμβουλες του, ενισχυε παντοτε τις φαρετρες μας για την μαχη και τον πολεμο κατα των εχθρων της Πιστεως και της Ευσεβειας.


Ο Θεος ας αναπαυση την αγια ψυχη του. 

Γέρων Παϊσιος: Όχι στο σύστημα "βάζω την ουρά κάτω από τα σκέλια", αλλά ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ στα έσχατα χρόνια της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού!

Ὁ ἀσυμβίβαστος  π. Παΐσιος

-Γέροντα, πρέπει πάντα να ομολογούμε το «πιστεύω» μας;

-Χρειάζεται διάκριση. Είναι φορές που δεν πρέπει να μιλήσουμε και άλλες φορές που πρέπει να ομολογούμε με παρρησία το «πιστεύω» μας, γιατί φέρουμε ευθύνη, αν δεν μιλήσουμε.
Σε αυτά τα δύσκολα χρόνια ο καθένας μας πρέπει να κάνει ότι γίνεται ανθρωπίνως και ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως να το αφήνει στον Θεό. Έτσι θα έχουμε ήσυχη την συνείδησή μας ότι κάναμε εκείνο που μπορούσαμε. Αν δεν αντιδράσουμε, θα σηκωθούν οι πρόγονοί μας από τους τάφους.

Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτήν; Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε! Είναι φοβερό! Είπα σε κάποιον: «Γιατί δεν μιλάτε; Τι είναι αυτά που κάνει ο τάδε;». «Τι να πεις, μου λέει, αυτός όλος βρωμάει». «Αν βρωμάει όλος, γιατί δεν μιλάτε; Χτυπήστε τον». Τίποτε, τον αφήνουν. Έναν πολιτικό τον έφτυσα. «Πες, του λέω, «δεν συμφωνώ με αυτό». Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα; 

Αν οι Χριστιανοί δεν ομολογήσουν, δεν αντιδράσουν, αυτοί θα κάνουν χειρότερα. Ενώ, αν αντιδράσουν, θα το σκεφτούν. Αλλά και οι σημερινοί Χριστιανοί δεν είναι για μάχες. Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν γερά καρύδια, άλλαξαν όλο τον κόσμο. Και στην Βυζαντινή εποχή μια εικόνα έβγαζαν από την Εκκλησία και αντιδρούσε ο κόσμος. Εδώ ο Χριστός σταυρώθηκε, για να αναστηθούμε εμείς, και εμείς αδιαφορούμε! 

Αν η Εκκλησία δεν μιλάει, για να μην έρθει σε ρήξη με το κράτος, αν οι μητροπολίτες δεν μιλούν για να τα έχουν καλά με όλους γιατί τους βοηθάνε στα Ιδρύματα, οι Αγιορείτες πάλι αν δεν μιλούν για να μην τους κόψουν τα επιδόματα [1], τότε ποιος θα μιλήσει; 
Είπα σε κάποιον ηγούμενο: «Αν σας πουν ότι θα σας κόψουν τα επιδόματα», να πείτε: «Θα κόψουμε και εμείς την φιλοξενία», για να προβληματιστούν. Οι καθηγητές Θεολογίας δεν φωνάζουν, γιατί λένε: «Είμαστε υπάλληλοι, θα χάσουμε τον μισθό μας, και μετά πως θα ζήσουμε;»…
Η παρουσία των Χριστιανών είναι πλέον ομολογία πίστεως. Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο, αλλά την σιωπή του θα την εκμεταλλευτούν οι άλλοι και θα πουν: «Ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν, επομένως είναι με το μέρος μας». Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς, θα γίνει μεγαλύτερο κακό. Έτσι θα τονωθούν λίγο οι πιστοί, αλλά και θα εμποδιστούν λίγο όσοι πολεμούν την Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν είναι δικό τους καΐκι, να κάνουν βόλτες· είναι το σκάφος του Χριστού. Αυτοί είναι κατακριτέοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχουν μεγάλο μισθό, πολυτελές αυτοκίνητο, να τρέχουν στις διασκεδάσεις. Και ύστερα κάνουν νόμο να παντρεύονται με πολιτικό γάμο, νομιμοποιούν τις αμβλώσεις. Με τις βλάσφημες ταινίες που παρουσιάζουν, θέλουν να γελοιοποιήσουν τον Χριστό. Το κάνουν, για να πουν, «αυτός ήταν ο Χριστός, τώρα θα έρθει ο Μεσσίας», και να παρουσιάσουν μετά τον «Μεσσία» τους. Εκεί το πάνε.
-Οι άνθρωποι γέροντα, τα πιστεύουν και βλάπτονται!
-Ο βλαμμένος βλάπτεται. Τα πιστεύει, γιατί θέλει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να αναπαύσει τον λογισμό του. Με όλα αυτά τα βλάσφημα πάνε να δικαιολογήσουν ηθικές αταξίες. Το έχουν παρακάνει. Είχαν κάνει μήνυση ότι η ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» [2] προσβάλλει την θρησκεία και οι εισαγγελείς είπαν· «Δεν είναι τίποτε». Τέτοιες βλασφημίες δεν ακούστηκαν ποτέ! Για μας η διαμαρτυρία για την βλάσφημη εκείνη ταινία ήταν ομολογία πίστεως. Βέβαια με όλα αυτά τα βλάσφημα γίνεται και ένα καλό· χωρίζει η ήρα από το σιτάρι, κοσκινίζεται ο κόσμος».
Σημειώσεις:
[1] Ο γέροντας εννοεί την οικονομική χορηγία, δηλαδή ένα ποσό χρημάτων το οποίο το Ελληνικό κράτος ανέλαβε την υποχρέωση από το 1924 να δίνει κάθε χρόνο στις Ιερές Μονές του Αγίου Όρους, επειδή οι Μονές έδωσαν στους πρόσφυγες τα μετόχια τους, από τα οποία είχαν το λάδι, το σιτάρι, το κρασί κλπ της χρονιάς.
[2] Η βλάσφημη ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» η οποία σκηνοθετήθηκε από τον Μαρτίν Σκορτσέζε, παίχτηκε για λίγο σε κινηματογράφους των Αθηνών το 1988 και προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών από μέρους των πιστών και της Ελλαδικής Εκκλησίας, ώστε να σταματήσει η προβολή της. Ο γέροντας, παρ' όλη την δυσκολία που είχε από τον πόνο λόγω της κήλης, βγήκε από το Άγιο Όρος με άλλους Αγιορείτες και παραβρέθηκε στο συλλαλητήριο που έγινε στην Θεσσαλονίκη, ενισχύοντας με την παρουσία του τον πιστό λαό. (Από το βιβλίο, «Πνευματική αφύπνιση», τόμος Β).

Πηγή: sophia-siglitiki.blogspot.gr/Αέναη επΑνάσταση