ΜΕΤΑΣΤΑΣΙΣ-ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ τῆς Θεοτόκου, π. Αθαν. Μυτιληναίος

Ὁμιλία π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

Τὸ κείμενο τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Ἀθανασίου,μὲ κάποιες συντομεύσεις:

Ἀπὸ τὰς θεομητορικὰς ἑορτάς, ἀγαπητοί, ξεχωρίζει ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ περιλαμβάνει, πρῶτον, τὸν θάνατον καὶ τὴν ταφήν της καὶ δεύτερον, τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Μετάστασίν της εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά, τῆς ἑορτῆς, περιλαμβάνονται κατὰ ἕναν θαυμαστὸν τρόπον εἰς τὸ πρῶτον τροπάριον τῆς Λιτῆς, τὸ ὁποῖον ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἔπρεπε τοῖς αὐτόπταις τοῦ Λόγου καὶ ὑπηρέταις, καὶ τῆς κατὰ σάρκα Μητρὸς αὐτοῦ, τὴν Κοίμησιν ἐποπτεῦσαι…»: Ἔπρεπε, λέγει, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι στάθηκαν αὐτόπται τοῦ Θεοῦ Λόγου, ...οἱ περιγράψαντες τὴν ζωήν του, ἔπρεπε νὰ σταθοῦν καὶ αὐτόπται καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ νὰ ἐποπτεύσουν τὴν δικήν της τὴν Κοίμησιν·

 «…τελευταῖον οὖσαν ἐπ' αὐτῇ μυστήριον»: καὶ τὸ ὁποῖον -ἡ Κοίμησίς της- εἶναι τὸ τελευταῖον εἰς αὐτὴν μυστήριον. Ἀπ’ ὅλα τὰ μυστήρια τὰ ὁποῖα συνέβησαν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμὸν ἕως τὴν Ἀνάστασίν της καὶ τὴν Ἀνάληψίν της·  

«… ἵνα μὴ μόνον τὴν ἀπὸ γῆς τοῦ Σωτῆρος ἀνάβασιν θεάσωνται, ἀλλὰ καὶ τῆς Τεκούσης αὐτὸν τῇ μεταθέσει μαρτυρήσωσι»: ὥστε νὰ μὴν εἶναι μόνον μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἀναστάσεως καὶ Ἀναλήψεως καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου·

«…Διόπερ πάντοθεν, θείᾳ δυνάμει περαιωθέντες, τὴν Σιὼν κατελάμβανον»: γι’ αὐτὸ τὸ λόγο,

Οι "αγιογραφίες" αιρετιζόντων Πατριαρχών καὶ ο αρχιμ. π. Δαμασκηνὸς Λιονάκης

Στὸ τέλος θὰ τοὺς ἁγιοποιήσουν λόγοις καὶ ἔργοις!

 

ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ «ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ» ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ,

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ!

Ἡ πρώτη ἐπίσημη «γιάφκα» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ποὺ λειτούργησε ἐπὶ δεκαετίες, καλυμμένη πίσω ἀπὸ τὸ προσωνύμιο «Ὀρθόδοξη», εἶναι ἡ «Θεολογικὴ Ἀκαδημία Κρήτης»!

 Ἡ δεύτερη ἐπίσημη καὶ συντόμως ἀποκαλυφθεῖσα «γιάφκα» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, καλυμμένη κι αὐτὴ πίσω ἀπὸ τὸ προσωνύμιο «ὀρθόδοξη», εἶναι ἡ «Ἀκαδημία  Θεολογικῶν Σπουδῶν» Βόλου!

Ψηφιδωτό-ἁγιογραφία τοῦ Παύλου Σαρφάτη στὸν ἱ. Ναὸ Ευαγγελίστριας (Ν. Ἰωνία Βόλου) σὲ ἀνάμνηση τῆς ἐπισκέψεως (1990) τοῦ Πατριάρχη Δημητρίου. Ἀναπαριστᾶ τὸν πατρ. Δημήτριο τὸν τότε Δημητριάδος Χριστόδουλο, τὸν ἀρχιεπ. Σεραφείμ, τὸν νῦν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν π. Θωμᾶ Συνοδινό, τὸν πρ. Θεσσαλιώτιδος Θεόκλητο Κουμαριανό!

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῶν δύο "ὀρθόδοξων" Θεολογικῶν Ἀκαδημιῶν, προσπάθησαν νὰ «ἁγιογραφήσουν» ἀπὸ ἕνα Πατριάρχη. Καὶ τὸ πέτυχαν, ἀλλὰ μόνο στὸν ψυχρὸ τοῖχο, χωρὶς ἀντίκρυσμα στὴν οὐράνια πραγματικότητα! Διότι καὶ οἱ δύο Πατριάρχες (ὁ Δημήτριος καὶ περισσότερο ὁ Βαρθολομαῖος) προωθοῦν, ὄχι τὴν ἁγιότητα, τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἀλλὰ τὴν δαιμονικότητα τῆς αἱρέσεως, τῆς ἐσχάτης μάλιστα παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Καὶ εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἐπιτυχία ἀποδοχῆς τῶν "ἁγιογραφηθέντων", ὥστε πλέον νὰ ὑποστηρίζουν (τοὺς ἀρχηγέτες τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) "ὀρθόδοξοι" ἱερωμένοι φανερά, ὡς τὸ πιὸ φυσικὸ πρᾶγμα τοῦ κόσμου καὶ σύμφωνο μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση· οἱ δὲ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι νὰ μὴ τολμοῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς κακόδοξες θέσεις τους ἢ νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς, διακόπτοντες τὴν μετ’ αὐτῶν κοινωνία.

Πρόσφατο παράδειγμα:

Ἕνας ἄσχετος μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἱερωμένος (ὁ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Μ. Κυδωνίας καὶ Ἀποκορώνου ἀρχιμ. Δαμασκηνὸς Λιονάκης) ἔχοντας ἀπόλυτα ἀφομοιώσει τὴν πατριαρχικὴ οἰκουμενιστικὴ κακοδοξία, καὶ ἀποδεικνύοντας ἔμπρακτα ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης ἔχει οἰκουμενιστικοποιηθεῖ, ἔγραψε χθὲς ἕνα ἄρθρο, μὲ τὸ ὁποῖο ὑποστηρίζει ὠμά