ΑΝΑΚΟΛΟΥΘΗ
ΚΡΙΤΙΚΗ
ΘΕΟΛΟΓΟΥ
ΠΕΡΙ
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ
«Ἡ ἔξυπνη
ἀλεποῦ πιάνεται
κι ἀπ’ τὰ τέσσερα», κύριε Νούση!
Ὁ κ.
Νούσης δημοσίευσε ἕνα νέο ἄρθρο μὲ τίτλο «Η
πλάνη της σύγχρονης Αποτείχισης (υπό την αγιοπνευματική ιεροκανονική
ερμηνευτική ματιά του γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου)». Σ’ αὐτό, καταπιάνεται
μὲ τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως, ξεκινώντας μ’ ἕνα μεθοδολογικὸ λάθος καὶ
ἐπαναλαμβάνοντας καὶ ἐφαρμόζοντας ἐκεῖνο ἀκριβῶς ποὺ κατηγορεῖ. Δηλαδή,
ἐξετάζει τὴν ἀποτείχιση, ὄχι ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς
ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, ἀλλὰ ὑπὸ τὸ πρίσμα ἑνὸς σύγχρονου θεολόγου, τοῦ
ἀειμνήστου ἀρχιμανδρίτου π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, ὁ ὁποῖος εἶναι σεβαστὸς
γιὰ τὴν ὁσία ζωή του καὶ τὴν προσφορά του στὴν Ἐκκλησία, πλὴν ὅμως ἀμφισβητεῖται
ἡ θέση του, ἀκριβῶς στὸ θέμα τῆς διακοπῆς τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετίζοντες
Ἐπισκόπους, δηλ. τὸ θέμα τῆς ἀποτειχίσεως (κι ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Παλαιοῦ).
Κι αὐτὲς τὶς
ἀμφισβητούμενες καὶ ἐλεγχόμενες θέσεις τοῦ π. Ἐπιφάνιου (ποὺ θεωρεῖ ὅτι εἶναι ὁ
«καινός αστήρ της Ορθοδοξίας», ἀλήθεια
ποιός τὸν ἀνεκήρυξε μεγαλύτερο τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ καθ’ ὅλα ἀλάνθαστο;), αὐτὲς
τὶς θέσεις ὁ κ. Νούσης τὶς ἐκλαμβάνει -παρὰ πᾶσαν δεοντολογίαν- καὶ τὶς
παρουσιάζει ὡς καθοδηγητικὲς θέσεις, γιὰ νὰ κρίνει τὴν ἀποτείχιση, ὅσους
ἀποτειχιστήκαμε καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, οἱ ὁποῖοι στηρίζουμε τὶς
ἐνέργειές μας, ὄχι σὲ ἕνα μόνο ἀρχιμανδρίτη, ἀλλὰ στὴν διαχρονικὴ θέση τῆς
Ἐκκλησίας, ὅπως τὴν δίδαξαν καὶ τὴν ἐφάρμοσαν οἱ Ἅγιοι.
Στὴ συνέχεια προχωρεῖ ὁ κ. Νούσης σὲ χαρακτηρισμοὺς
καὶ «πνευματικὲς» ἐκτιμήσεις τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὁμιλεῖ γιὰ «άκριτους ζηλωτισμούς και σοβαρά και καλοπροαίρετα άτομα και είναι κρίμα
να χάνονται και να αδικούνται ψυχές από τη μοχθηρία και πονηρία του αρχεκάκου
όφεως, του λάθρα επιμελώς κρυπτομένου όπισθεν πάντων τούτων των εκκλησιολογικών
εκτροπών, εκτρόπων και διαστροφών». Καὶ ποιός σᾶς διαβεβαίωσε ὅτι ἔχετε τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως, ὡς νὰ εἶσθε ἕνας χαρισματικὸς
γέρων, ὥστε νὰ ἔχετε καταλάβει
πὼς ὁ π. Εὐθύμιος κι ἐμεῖς ἔχουμε πέσει σὲ θανάσιμα πνευματικὰ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα
«είναι λίαν επαχθή μέσα στην ύπουλη
πνευματικά ιοβόλα αδιαφάνεια και αδυναμία στη συνειδητοποίηση και στον αισθητό
εντοπισμό τους» καὶ πὼς «κατ’ ουσίαν
πρόκειται για την πνευματική πορνεία και μοιχεία μέσα από την άνομη και
παράλογη και άθεσμη ηδονή του Εγώ σε βάρος της ενηδόνου άκτιστης κοινωνίας μετά
του Κυρίου»;
Πιὸ κάτω, φέρνοντας ὡς παράδειγμα τὴν
πολεμικὴ τοῦ π. Ἐπιφανίου πρὸς τοὺς σχισματικοὺς παλαιοημερολογῖτες, καὶ συγχέοντας
τὸ σχίσμα μὲ τὴν ἀποτείχιση, καὶ ἀποκρύπτοντας μὴ δίνοντας τὴν ἀναγκαία προσοχὴ
στὴ θέση τοῦ π. Ἐπιφανίου ὅτι ὅσοι ἀποτειχίζονται
καλῶς κάνουν, ἀλλὰ πρέπει νὰ μείνουν
ὡς τὴν ἀποτείχιση καὶ νὰ μὴ δημιουργήσουν ἄλλη Ἐκκλησία, παραθέτει τὸ παρακάτω
ἀπόσπασμα τοῦ π. Ἐπιφανίου:
«...ποία
έσται η ευθύνη ημών, αν υποκαταστήσωμεν ημείς την κρίσιν της Εκκλησίας, επειδή
νομίζομεν ότι γνωρίζομεν την κρίσιν του Θεού; Δεν είνε απείρως προτιμότερον, ως
ταπεινότερον και ασφαλέστερον, το να επώμεθα ταις αποφάσεσι της Εκκλησίας;
Αδελφέ μου, είνε εσχάτη πλάνη η γνώμη ότι ημείς είμεθα ασφαλείς γνώσται της
ψήφου του Θεού. Ουαί, χιλιάκις ουαί, τη Εκκλησία, όταν τα άτομα, και μάλιστα οι
λαϊκοί, κηρύττωσιν επαναστάσεις του είδους αυτού»!!!
Καὶ ποιά εἶναι ἡ ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας κ. Νούση;
Ἡ δική σας κρίση; Ἡ κρίση τοῦ π. Ἐπιφανίου; Ἡ ἀδιαφορία, «ἀ-κρισία», ἡ ἔνοχη σιωπὴ
καὶ ὁ φόβος νὰ πάρουν θέση γιὰ τὸ θέμα οἱ σύγχονοι Ἐπίσκοποι, παρὰ μάλιστα τὶς ἔγγραφες
ὀχλήσεις δύο τουλάχιστον Μητροπολιτῶν; Ἢ μήπως "ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας" εἶναι ἡ κρίση τοῦ ἡγέτη τῆς παναιρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου;
Μήπως, κ. Νούση, τὴν «ἀπόφαση» τῆς Ἐκκλησίας
τὴν ἐκφράζουν καλύτερα ἀπὸ σᾶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες; Μήπως γι’ αὐτὸ τὴν παρουσίαση
τῶν κειμένων τὴν ὑποτιμᾶτε; Μήπως γι’ αὐτὸ γράφετε: «Είναι γεγονός ότι αν θέλεις να στηρίξεις μια θέση, μπορείς να εφεύρεις
πολλούς τρόπους, μάλιστα να βρεις και αγιογραφικά και πατερικά ερείσματα, με
τις κατάλληλες, εννοείται, ερμηνευτικές χειρουργικές επεμβάσεις και τις κατά το
δοκούν προσεγγίσεις»; Κι ἐσεῖς τί κάνετε
κ. Νούση; Κάτι χειρότερο. Κάνετε ἐκεῖνο ποὺ κατηγορεῖτε, χρησιμοποιώντας ἐκεῖνες
τὶς γνῶμες τοῦ π. Ἐπιφάνιου ποὺ σᾶς «βολεύουν» καὶ μάλιστα διαστρεβλώνοντας τὸ
πνεῦμα του καί, συγχρόνως, ἀποφεύγετε νὰ χρησιμοποιήσετε τὰ ἑκατοντάδες χωρία τῶν
Πατέρων ποὺ ἐμεῖς ἔχουμε παρουσιάσει. Γιατί δὲν τὰ ἀναιρεῖτε, κύριε, παρουσιάζοντας
τὰ σημεῖα ποὺ τὰ διαστρέψαμε ἢ παρουσιάζοντας τὰ ἀντίθετα πατερικὰ κείμενα; Μήπως
γιατί δὲν ὑπάρχουν;
Νά, γιατί σᾶς ταιριάζει ἡ παροιμία: «Ἡ ἔξυπνη ἀλεποῦ πιάνεται κι ἀπ’ τὰ τέσσερα».
Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν διδασκαλιῶν
τῶν Ἁγίων Πατέρων περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ἀποτειχίσεως, εἶναι
γιὰ σᾶς «ἐπαναστάσεις», λοιπόν; Γιὰ τὸν
π. Ἐπιφάνιο, πάντως, δὲν ἦταν, γιατὶ ὅσα ἔγραφε τὰ ἔγραφε γιὰ τὰ παλαιοημερολογίτικα
σχίσματα, τὴν σύμφωνη μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση ἀποτείχιση (ἔστω καὶ ὡς
δυνητική) τὴν ἀποδεχόταν. Ἐσεῖς γιατί ἐπικαλεῖσθε τὸν π. Ἐπιφάνιο καὶ μπασταρδεύετε
ἀκόμα καὶ τὴν ἀμφισβητούμενη περὶ ἀποτειχίσεως θέση του;
Καὶ στὸ σημεῖο αὐτό, ὑπερβαίνετε σὲ αὐστηρότητα
τὸν π. Ἐπιφάνιο καὶ ἐκεῖ ποὺ αὐτὸς βλέπει τοὺς Παλαιοημερολογῖτες ὡς «καλοπροαίρετα πλάσματα», ἐσεῖς ὡς κριτὴς
ἁγιότερος αὐτοῦ, μεταφέρετε ἀντὶ γιὰ τοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογῖτες, σ’ ἐμᾶς
τὶς κατηγορίες, συμφωνεῖτε καὶ ἐπαυξάνετε· μᾶς βλέπετε ὡς ἀγγίζοντας «τὰ ἀκραῖα ὅρια τοῦ ἑωσφορισμοῦ»! (Καλωσύνης σας!). Γράφετε:
«Φοβάμαι ότι εδώ δεν είναι ακριβώς έτσι
τα πράγματα, τουλάχιστον σε ικανό αριθμό περιπτώσεων. Κατά τα υπόλοιπα συμφωνώ
και επαυξάνω. Λίαν χαρακτηριστικές και αξιοπρόσεχτες οι φράσεις του πατρός, που
περιγράφουν το κρυπτόμενο αυτό πάθος της υπερηφανείας, που ενίοτε αγγίζει τα
ακραία όρια του εωσφορισμού».
Κοιταχτεῖτε στὸν «καθρέπτη», κύριε Νούση.
Καταλαβαίνετε γιὰ ποιόν καθρέπτη ὁμιλῶ. Ἐμεῖς τὸ προσπαθοῦμε καὶ ἀπὸ μιᾶς ἀπόψεως
σᾶς εὐχαριστοῦμε ποὺ μᾶς δώσατε ἄλλη μιὰ εὐκαιρία νὰ ἐπιβεβαιώσουμε, ὅτι τὰ
φτηνὰ ἐπιχειρήματα καὶ ἡ ἀδιάκριτη κριτική σας δὲν κλονίζουν τὴν πατερικὴ
διδασκαλία περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, τὴν ὁποία μὲ προσοχὴ ἀκολουθοῦμε.
Αὐτὰ τὰ ὀλίγα, περιμένοντας τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ
ἄρθρου σας γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε, ἂν χρειαστεῖ.
Σημάτης Παναγιώτης
