"ΤΟ ΦΡΙΚΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ"

Παρακολουθήσαμε αὐτὲς τὶς μέρες στὰ ἱστολόγια τὰ γενόμενα εἰς τὸ Μνημόσυνο γιὰ τὰ τρία χρόνια ἀπὸ τῆς ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη.

Μᾶς ἐξέπληξε τὸ ψέμα ποὺ ἐκφώνησε ὁ τρόφιμος τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ὁ μητροπολίτης Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἄνευ νύμφης  καὶ ποιμνίου, ἔχει ὡς προίκα τὴν μητρόπολη Προικο-ννήσου.

Περιμέναμε ἀπὸ τὸν Προικοννήσου, ὅταν ἀποδοκιμάστηκε ἕνα τέτοιο ψέμα, ποὺ λέχθηκε στὸ Μνημόσυνο τοῦ ἀγωνιστῆ Αὐγουστίνου Καντιώτη καὶ ἀμαυρώνει τὴν μνήμη του, περιμέναμε πὼς ἀκαριαία θὰ τὸ διέψευσει ἢ τουλάχιστον θὰ ζητοῦσε συγγνώμη. Τίποτα, ὅμως ἀπ’ αὐτά. Καμιά εὐαισθησία ἀπὸ τὸν κ. Ἰωσήφ.

Καὶ σήμερα ποὺ εἴδαμε νὰ ἐπαναφέρει τὸ θέμα ἄλλο ἕνα ἱστολόγιο («Τρελλογιάννης») θεωρήσαμε ὅτι πρέπει νὰ δημοσιεύσουμε τὴν εἴδηση-ρεπορτὰζ καὶ στὸ δικό μας ἱστολόγιο, ἐπι πλέον δὲ

α) νὰ προσθέσουμε ἕνα ντουκουμέντο: μιὰ ἐπιστολὴ τοῦ πρώην Παραμυθίας Παύλου πρὸς τὸν Πατριάρχη Δημήτριο, τὸν ὁποῖο ἀπειλοῦσε ὅτι ἂν συνεχίσει τὴν οἰκουμενιστικὴ τακτικὴ τοῦ Ἀθηναγόρα, θὰ προβεῖ στὴν Διακοπὴ καὶ τοῦ δικοῦ του Μνημοσύνου. (Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Παραμυθίας Παῦλος μαζί μὲ τὸν Καντιώτη καὶ τὸν Ἐλευθερουπόλεως εἶχαν διακόψη τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα).

Καὶ διερωτᾶται κάθε πιστὸς ποὺ γνώρισε τὸν Καντιώτη: ἦταν δυνατὸν ὁ ἤπιων τόνων Παραμυθίας νὰ στείλει αὐτὴν τὴν Ἐπιστολή, καὶ ὁ λιονταρόψυχος Καντιώτης νὰ πῆγε στὸ Φανάρι νὰ ζητήσει συγγνώμη;(!)

Φρονοῦμε, πὼς καὶ μόνο αὐτὴ ἡ ἐπιστολή, πέρα ἀπὸ τὴν μετέπειτα δράση, τὰ κηρύγματα καὶ τὴν στάση τοῦ Καντιώτη, καταδεικνύει  τὸ μέγεθος τοῦ ψεύδους ποὺ ἐκστόμισαν (χωρὶς ἀποδείξεις) Ἐπισκοπικά χείλη.

β) μὲ τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπισημάνουμε:

* Τὴν δειλία τῆς Ἱ. Μ. Φλωρίνης, καὶ ἰδίως τοῦ Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος, ἔχασε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν εὐκαιρία νὰ δείξει τὴν εὐγνωμοσύνη του πρὸς τὸν πνευματικό του Πατέρα. Δὲν τόλμησε νὰ ἀποστομώσει τοὺς ὑβριστές του, πολιτογραφήθηκε (φαίνεται ὁριστικά) στοὺς ἐχθρούς του!

* Τὴν τόλμη τοῦ μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ἱερεμία (ἀρκεῖ νὰ μὴν εἶναι περιστασιακή), ὁ ὁποῖος τίμησε τὸν πνευματικό του Πατέρα Αὐγουστῖνο.

* Τὴν ἀκόμα μεγαλύτερη τόλμη τοῦ ἱερέως π. Ἐλευθέριου Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος δὲν λογάριασε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ πέσει στὴν δυσμένεια τοῦ Δεσπότη

Σχόλιο επί του Ημερολογιακού

Σχόλιο ἐπὶ τοῦ διαλόγου μὲ ἀφορμὴ τὸ τελευταῖο

ἄρθρο  περὶ  τοῦ  ἡμερολογιακοῦ  ζητήματος

τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ.

Τοῦ κ. Λαυρέντιου Νετζιόρτζιο, συγγραφέως καὶ Προέδρου τῆς «Φιλορθοδόξου Ἑνώσεως “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

Προϋπόθεση τῆς «κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ «ἑνότητα τῆς Πίστεως»∙ ἡ δὲ «ἑνότητα τῆς Πίστεως» ὑπάρχει ὅταν τηρεῖται τὸ ἱερὸ

Εὐαγγέλιο καὶ ἡ ἱερὰ Παράδοσις ὅπως ἑρμήνευσαν καὶ ἐδίδαξαν καὶ ἐνομοθέτησαν καὶ μᾶς παρέδωσαν οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας Του. Οὐδαμοῦ τῆς ἁγιοΠατερικῆς Διδασκαλίας διδάσκεται κάποια ἄλλη προϋπόθεση τῆς «κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» καὶ οὐδαμοῦ τῆς ἑκκλησιαστικῆς ἱστορίας μαρτυρεῖται κάτι διαφορετικό. Αἵρεση εἶναι ἀκριβῶς ἡ ἀντὶ-ἁγιοΠατερικὴ διατάραξη καὶ διάσπαση τῆς «ἑνότητος τῆς Πίστεως» ὡς προϋποθέσεως τῆς «κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Οἱ ἀκολουθοῦντες τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο ―πάτριο ἑορτολόγιο προτιμοῦν νὰ τὸ λένε― μέσα ἀπὸ τὴν ἕωλη ἐπιχειρηματολογία τους καὶ τὶς ἀντιφατικὲς τοποθετήσεις καὶ ἀναφορές τους, τελικῶς καταλήγουν νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο εἶναι ἀποκλειστικῶς τὸ μέσον τῆς κοινῆς λατρείας διὰ τῆς ὁποίας ἐπιτυγχάνεται ἡ «ἑνότητα τῆς Πίστεως». Ὡστόσο ὁ ἰσχυρισμός τους δὲν