Συμπόρευση, σεβαστοὶ πατέρες,
μὲ τοὺς προωθοῦντες τὸν Οἰκουμενισμό;
(Τά λαϊκὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας
γιατί δὲν ἀντιδροῦν;)
(Τά λαϊκὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας
γιατί δὲν ἀντιδροῦν;)
«Ἀπομάκρυνση τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας
ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές»
τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ
...Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά οἱ Αντιοικουμενιστές καί φαινομενικά πολέμιοι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οὐδόλως μᾶς διασφαλίζουν, κατά τήν γνώμη μου, τήν ἰδιότητα τοῦ πραγματικοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας, μέ τίς διακηρύξεις των, τίς ὁμολογίες πίστεως, τίς συνάξεις καί τόν ἐν γένει πόλεμο καί ἐν τέλει χαρτοπόλεμο, διότι κατ’ οὐσίαν ἐπικοινωνοῦν ἐκκλησιαστικῶς πλήρως μέ τήν αἵρεσι, ὑπάγονται στούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους καί στίς κατ’ ἐπέκτασι αἱρετικές Συνόδους τῶν Νεοημερολογιτῶν, τούς μνημονεύουν ὡς Ὀρθόδοξους, αὐτούς πού κατά τά ἄλλα καταδικάζουν ὡς αἱρετικούς καί δημιουργοῦν κατ’ οὐσίαν μία νέα ὁδό Ὀρθοδοξίας, ἄγνωστη παντελῶς στούς ἁγίους Πατέρες, ἡ ὁποία προσδιορίζει ἐν καιρῷ αἱρέσεως τόν ὄντως Ὀρθόδοξο μόνο ἀπό τό φρόνημά του καί ὄχι ἀπό αὐτούς μέ τούς ὁποίους ἐκκλησιαστικά ἐπικοινωνεῖ καί μνημονεύει· ἐπί πλέον δέ ἡ νέα αὐτή ὁδός τῆς Ὀρθοδοξίας τούς διασφαλίζει τά ἀξιώματα καί τίς θέσεις των μέσα στήν Ἐκκλησία καί τούς δίδει τόν τίτλο τοῦ Ὀρθοδόξου ἀκόπως καί χωρίς θυσίες οὐσιαστικές καί ἐπίπονες, πρᾶγμα ὄντως πρωτοφανές καί ἀδιανόητο στήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως διαχρονική ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας.
Συμβαίνει δηλαδή στίς ἡμέρες μας αὐτό τό ὁποῖο δριμύτατα κατηγορεῖ ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, τό νά διώκεται δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξος πίστις καί οἱ ὑπερασπιστές της καί εἰδικά οἱ ἀξιωματοῦχοι καί μεγαλόσχημοι «νά τελοῦν ἐν ἀδείᾳ»!