Ἕνα ΧΑΣΤΟΥΚΙ στὸν ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ
ἢ
ΔΙΑΚΟΠΗ τοῦ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ του;
Εἶναι ἀναμφισβήτητο γιὰ κάθε
Ὀρθόδοξο, ὅτι σήμερα οἱ πιστοὶ ζοῦμε περικυκλούμενοι ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Παναίρεση τὴν ὀνόμασε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας ὁ
π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος.
Εἶναι ἀναμφισβήτo ὅτι ὅλοι οἱ
συνειδητοὶ Ὀρθόδοξοι αὐτὸ τὸ ξέρουν.
Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ἀρχηγέτης
τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, μὲ συμπαραστάτες-πιόνια
του τὸν Ἀλεξανδρείας Θεόδωρο, τὸν Σερβίας Εἰρηναῖο, τὸν Ἱεροσολύμων Θεόφιλο καὶ
θλιβερὰ ἐξαπτέρυγα κάποιον Ἐπίσκοπο Περγάμου (Ἰωάννη Ζηζιούλα), κάποιον Δημητριάδος
Ἰγνάτιο, κάποιον Μεσσηνίας Χρυσόστομο.
Εἶναι ἀναμφισβήτητο ὅτι ἡ Ἁγία
Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, αἰῶνες τώρα, διδάσκουν νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τοὺς
αἱρετικούς, εἴτε αὐτοὶ εἶναι καταδικασμένοι (ἡ ἀπομάκρυνση τότε εἶναι αὐτονόητη),
εἴτε αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀκόμα καταδικασθεῖ, ἀλλὰ λυσσασμένα (ὅπως π.χ. ὁ Ζηζιούλας καὶ ὁ
Βαρθολομαῖος) πρωτοστατοῦν στὴν διάδοση τῆς σατανοκίνητης αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
τῆς ὁποίας προΐστανται, διὰ Διαλόγων, διὰ συμπροσευχῶν, διὰ κακοδόξων διδασκαλιῶν· ἡ ἀπομάκρυνση τότε εἶναι τὸ ζητούμενο, καὶ ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ
μιὰ πράξη ὁμολογίας.
Εἶναι ἀναμφισβήτητο, λοιπόν, ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία καὶ πράξη τῆς Ἐκκλησίας: «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε», «αἱρετικὸν ἄνθρωπο παραιτοῦ» καὶ «χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγε» (προφ. Ἡσαΐα καὶ ἀπόστ. Παῦλος, Εὐαγγ. Ἰωάννης).
Εἶναι ἀναμφισβήτητο, λοιπόν, ὅτι αὐτὸ ἀποτελεῖ τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία καὶ πράξη τῆς Ἐκκλησίας: «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε», «αἱρετικὸν ἄνθρωπο παραιτοῦ» καὶ «χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγε» (προφ. Ἡσαΐα καὶ ἀπόστ. Παῦλος, Εὐαγγ. Ἰωάννης).
Αὐτὸ τὸ ἀναμφισβήτητο, τ ὸ ἀ μ φ ι σ β η τ ο ῦ ν,
ὅμως, οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι καὶ πνευματικοί. Μὲ ποικίλες δικαιολογίες καὶ ὀρθολογικὲς
ἑρμηνεῖες, πηγαίνουν κόντρα στὴν Ἱερὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ διδάσκουν
ὅτι μποροῦμε νὰ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὴν αἵρεση, ἕως ὅτου αὐτὴ καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο!!!
Καὶ τὸ λέγουν αὐτό, ὡσὰν νὰ μὴ γνωρίζουν ὅτι οἱ κακόδοξες διδασκαλίες τῶν Βαρθολομαίου-Ζηζιούλα, ἔχουν ἤδη καταδικασθεῖ ἀπὸ τὶς προηγηθεῖσες Οἰκουμενικὲς Συνόδους!!! Ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, δηλαδή, ποὺ θέσπισε ἡ Πρώτη καὶ Δεύτερη Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε πίστη σὲ Μία Ἐκκλησία καὶ ὄχι σὲ πολλές, ὅπως διδάσκουν οἱ Ἐπίσκοποιὁ Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης καὶ Ἰωάννης Ζηζιούλας, μόνιμοι κάτοικοι τοῦ Φαναρίου!
Τί, λοιπόν; Ἕνα χαστοῦκι στὸ Βαρθολομαῖο, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ σήμερον τιμωμένου Ἁγίου Νικολάου, ἢ διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου του, διακήρυξη λόγοις καὶ ἔργοις, ὅσων λίγων Ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν ἀποδέχονται ἀκόμα τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ὅτι εἶναι ἀνεπιθύμητος στὴν Ἑλλάδα;
Καὶ τὸ λέγουν αὐτό, ὡσὰν νὰ μὴ γνωρίζουν ὅτι οἱ κακόδοξες διδασκαλίες τῶν Βαρθολομαίου-Ζηζιούλα, ἔχουν ἤδη καταδικασθεῖ ἀπὸ τὶς προηγηθεῖσες Οἰκουμενικὲς Συνόδους!!! Ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, δηλαδή, ποὺ θέσπισε ἡ Πρώτη καὶ Δεύτερη Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι, διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε πίστη σὲ Μία Ἐκκλησία καὶ ὄχι σὲ πολλές, ὅπως διδάσκουν οἱ Ἐπίσκοποιὁ Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης καὶ Ἰωάννης Ζηζιούλας, μόνιμοι κάτοικοι τοῦ Φαναρίου!
Τί, λοιπόν; Ἕνα χαστοῦκι στὸ Βαρθολομαῖο, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ σήμερον τιμωμένου Ἁγίου Νικολάου, ἢ διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου του, διακήρυξη λόγοις καὶ ἔργοις, ὅσων λίγων Ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν ἀποδέχονται ἀκόμα τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ὅτι εἶναι ἀνεπιθύμητος στὴν Ἑλλάδα;
"Πατερική Παράδοση"
______________________________
Πηγή: "Τρελογιάννης"
Γιατί δεν μας σκανδαλίζει
το χαστούκι του αγίου Νικολάου
To
χαστούκι του αγίου Νικολάου, πού κατά τα άλλα υπήρξε κανόνας πίστεως
ακριβής και εικονα αληθινοτάτη της πραότητος, στον αιρεσιάρχη και
βλάσφημο Άρειο, είναι γεγονός πού σκανδαλίζει πιστούς και απίστους.
Από
την Εκκλησιαστική Ιστορία μαθαίνουμε πώς όταν στην Α΄εν Νικαία
οικουμενική Σύνοδο, ο αιρεσιάρχης Άρειος αποκάλεσε ανερυθρίαστα τον Υιό
και Λόγο του Θεού κτίσμα και άνθρωπο και γεννητό(δημιουργημένο) εν τω
χρόνω, αφήνοντας τινά υπονοούμενα για την σαρκική γέννηση Του από την
Παρθένο Μαρία(στηριζόμενος σε ψυχρή λογική και θράσος), ο αγνός και
ζηλωτής ιερέας Νικόλαος, εμπνευσθείς θείου ζήλου και αγανακτήσεως έκαμε
το πρωτάκουστο και παράδοξο, να σηκωθεί εν μέσω ιεράς συνάξεως Πατέρων
και να ραπίσει στο πρόσωπο με σφοδρότητα τον πρωτοπρεσβύτερο από την
Αλεξάνδρεια , μην αντέχοντας την βλασφημία.Τότε , ο Άρειος
εκμεταλλευόμενος με δόλο την βίαια αντίδραση του αγνού ιεράρχη
επικαλέστηκε τον αρχαίο νόμο της θανατώσεως αυτού πού θα εράπιζε κάποιον
ενώπιον βασιλέως. Οι αντιδράσεις ορθοδόξων και αιρετικών κατά του
αγίου Νικολάου ήταν άμεσες, και ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε να φυλακίσει
τον άγιο, αφού πρώτα του αφαίρεσε τα αρχιερατικά του διακριτικά.Όμως ,
την νύχτα φώς έλουσε το κελί του προσευχόμενου ιεράρχη και ο ίδιος ο
Χριστός και η Παναγία εμφανίστηκαν για να προσφέρουν στον φυλακισμένο
άγιο ωμόφορο και ευαγγέλιο , τα αρχιερατικά διακριτικά (πρβλ την εικόνα
του αγίου). Όταν σε αυτή την περιβολή τον βρήκαν την επομένη,
βασιλέας, πατέρες και φύλακες, αναγνώρισαν το θαύμα και του έδωσαν
χάρη, αποκαθιστώντας τον στον ιερό αξίωμα και αναγνωρίζοντας πώς ότι
έπραξε ήταν αποτέλεσμα ιερού ζήλου και όχι θράσους ή μικροψυχίας και
οργής.
Πολλοί
χριστιανοί σκανδαλίζονται για το τόλμημα του αγίου Νικολάου. Η
ευαγγελική εντολή