Ὁ κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος μᾶς «τίμησε»
Χριστουγεννιάτικα μὲ τὸ ἄρθρο του «ΘANAΣIMO ΛAΘOΣ OPΘOΔOΞΩN EΞ AITIAΣ TΩN
OIKOYMENIΣTΩN» σὲ διάφορα ἱστολόγια, καταφερόμενος σὲ ὅσους ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ
τοὺς Οἰκουμενιστές (ἀποτειχίστηκαν).
Θὰ τοῦ ἀπαντήσουμε
ἐν καιρῷ, διότι (παρὰ τὸν σεβασμὸ ποὺ ἔχουμε καὶ δείξαμε πρὸς τὸ πρόσωπό του)
τὸ θέμα δὲν εἶναι προσωπικό, ἀλλὰ πρωτίστως θέμα Πίστεως. Ἐδῶ νὰ σημειώσουμε, ὅτι
δὲν εἴμαστε μόνοι μας οἱ λαϊκοί, ἔχουμε πνευματικό πατέρα. Δὲν ἀρνούμαστε τὴ Θ.
Κοινωνία, ἀλλὰ τὴ δεχόμαστε μόνο ἀπὸ ἀποτειχισμένους
ἱερεῖς. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό (χειρότερο ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμὸ τὸν
θεωρεῖ ὁ κ. Σωτηρόπουλος) κατανοεῖται ἀπὸ τοὺς Πατέρες ὡς μὴ συμμετοχὴ στὰ Μυστήρια τῶν αἱρετικῶν.
Δημοσιεύουμε, λοιπόν,
παλαιότερα κείμενα τοῦ κ. Σωτηρόπουλου, διὰ τῶν ὁποίων ὁ ἴδιος ἀπαντᾶ στὸν ἑαυτό
του! Πρόκειται γιὰ μιὰ παλιότερη ἀνάρτησή μας, μὲ τὴν ὁποία καταγγείλαμε τὸν ἄδικο
καὶ φασιστικὸ ἀφορισμό του ἀπὸ τὸν Πατριάρχη. Τὸ ἕνα δημοσιεύτηκε στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο», φ. 1680,
2007 μὲ τίτλο "Σαθρὰ ἐπιχειρήματα".
Α΄
ΤΟ ΚΑΚΟ μὲ τοὺς οἰκουμενιστὲς ἐκκλησιαστικοὺς ἡγέτες παράγινε. Καὶ ἀπὸ τὶς διαμαρτυρίες τῶν εὐσεβῶν δὲν ἱδρώνουν τὰ αὐτιά τους. Ὅλο τὸν ἱδρῶτα τους ἔχυσαν κατὰ τὸν ἀγῶνα καὶ τὴν ἀγωνία τους ν΄ ἀναρριχηθοῦν στοὺς ὑψηλοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θρόνους. Καὶ γιὰ ἄλλη περίπτωση δὲν ἄφησαν οὔτε μιὰ σταγόνα ἱδρῶτος. Γι’ αὐτὸ οἱ εὐσεβεῖς ζητοῦν νὰ γίνη κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγετῶν κάτι ἰσχυρότερο ἀπὸ τὶς διαμαρτυρίες. Καὶ ἰσχυρότερο ἀπὸ τὶς διαμαρτυρίες εἶνε τὸ νὰ παύσουν κληρικοὶ τὸ
μνημόσυνο προϊσταμένων, ἰδίως δὲ τοῦ ἀρχιοικουμενιστοῦ Πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου. Ἡ παῦσι τοῦ μνημοσύνου θὰ στοιχίση στοὺς ἐνόχους. Καὶ ἴσως σκεφθοῦν τὶς εὐθῦνες καὶ τὴν ἐνοχή τους, καὶ ἀλλάξουν μυαλὸ καὶ τακτική.
Ἀλλ' ἐκτὸς τῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ π. Εὐθυμίου
Τρικαμηνᾶ καὶ ἑνὸς ἢ δύο ἀκόμη κληρικῶν, θὰ εὑρεθοῦν ἄλλοι
ἥρωες κληρικοί, γιὰ νὰ
παύσουν καὶ αὐτοὶ τὸ
μνημόσυνο ἐνόχων στὸ ὕψιστο ζήτημα τῆς Πίστεως; Ἡ παῦσι τοῦ μνημοσύνου δὲν στοιχίζει μόνο στοὺς ἐνόχους· στοιχίζει καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ παύουν τὸ μνημόσυνο, στοιχίζει ἀπηνεῖς
διωγμούς.
Γι’ αὐτὸ καὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι προηγουμένως ἦταν ὑπὲρ τῆς
παύσεως τοῦ
μνημοσύνου, τώρα, κατόπιν, ὅπως
φαίνεται, καταθλιπτικῶν πιέσεων,
καὶ ὑπολογισμοῦ
συνεπειῶν, κόστους δηλαδὴ σ’
αὐτούς, λέγουν, ὅτι δὲν πρέπει νὰ παυθῆ
τὸ
μνημόσυνο τοῦ
Πατριάρχου καὶ ἄλλων. Καὶ γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν παλινῳδία τους
φέρουν δύο ἐπιχειρήματα.
Δὲν πρέπει, λέγουν, νὰ γίνη παῦσι τοῦ μνημοσύνου χάριν τῆς ἑνότητος τῆς ἐκκλησίας, καὶ γιὰ νὰ μὴ καθαιρεθοῦν οἱ παύοντες τὸ μνημόσυνο καὶ βρεθοῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας.
Σαθρὰ τὰ ἐπιχειρήματα καὶ ἀντίθετα πρὸς τοὺς Ι. Κανόνες,
τὸν ΛΑ΄ Ἀποστολικὸ καὶ τὸν ΙΕ' τῆς
Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὁποίων δύναται κληρικὸς νὰ παύση τὸ μνημόσυνο προϊσταμένου γιὰ θέμα πίστεως καὶ δικαιοσύνης.
Κατὰ τὸν ΙΕ' Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου οἱ παύοντες τὸ μνημόσυνο δὲν προσβάλλουν τὴν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλ' ἐνεργοῦν ὑπὲρ τῆς ἑνότητας· δὲν δημιουργοῦν σχίσμα, ἀλλ' ἐνεργοῦν κατὰ τοῦ σχίσματος. Ἐπὶ λεξει ὁ Κανὼν λέγει: «Οὐκ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν,
καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωση τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμαν, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι».
Ἐπίσης ὁ Κανὼν γι' αὐτοὺς τοὺς κληρικοὺς λέγει, ὅτι, ὄχι μόνο δὲν ὑπόκεινται σὲ ἐπιτίμιο, ἄλλα καὶ εἶνε ἄξιοι τιμῆς. Καὶ συνεπῶς, ἂν ἀδίκως καθαιρεθοῦν, δὲν εἶνε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλ' ἀξιώτερα μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Καθαιρέθηκαν ἀδίκως καὶ μεγάλοι Πατέρες καὶ εἶνε οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι τῆς ἐκκλησίας
Ἂς παυθῆ λοιτὸν τὸ μνημόσυνο τῶν προδοτῶν
τῆς
Πίστεως, μήπως μετανοήσουν καὶ σωθοῦν. Αὐτὸ ἐπιβάλλει ἡ ἀγάπη πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτούς.
Β΄
Κανάλι Πατρῶν SuperB – Ἔτος 1996
Ἐκπομπὴ Βαγγέλη Κουτρουμπέλη
Θέμα: «Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἡ Ἀλήθεια»
Καλεσμένος ὁ κ. Νῖκος Σωτηρόπουλος
Ν. Σωτηρόπουλος: Νὰ σᾶς διακόψω. Εἴπατε ὅτι ἑτοιμάζεται μιὰ νέα Φερράρα-Φλωρεντία. Δὲν ἑτοιμάζεται, ἤδη ἔχει
γίνει μιὰ νέα
Φερράρα-Φλωρεντία τὸ 1993 στὸ
Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου, ὅπου ἀπὸ τὶς δεκαπέντε (15) τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἐννέα (9) Ὀρθοδόξων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν τῶν περισσοτέρων ὑπέγραψαν τὴν ἐπαίσχυντη συμφωνία, σύμφωνα
μὲ τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐξισώνεται μὲ τὸν Παπισμό· καὶ μάλιστα ὁ Παπισμὸς ἔχει τὸ προβάδισμα. Ἔγινε ἡ νέα Φερράρα-Φλωρεντία. Στὴ συμφωνία αὐτὴ λένε ὅτι ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία (ποὺ δὲν εἶναι Ἐκκλησία, εἶναι αἵρεσις), αὐτὴ, λέει, ἔχει τὴ συνείδηση ὅτι εἶναι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία καὶ κατόπιν ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπὸ ἀντίδραση καὶ ἀπὸ ἀντιζηλία πρὸς τοὺς Παπικοὺς εἴπαμε, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία. Ἀγαπητὲ τηλεθεατά, ἔγινε ἡ Φερράρα καὶ
ἡ
Φλωρεντία καὶ
κοιμᾶται
ὁ
πολὺς
Ὀρθόδοξος
κόσμος,
γιατὶ οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ ποὺ διαμαρτύρονται εἶναι λίγοι».
«Οἱ κοσμικοὶ Δεσποτάδες...
εἶναι ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ; Μόνο τὰ μυστήρια ἰσχύουν ἀπ’ αὐτούς, ἐπειδὴ
εἶναι χειροτονημένοι Ὀρθόδοξοι. Κατὰ τὰ ἄλλα εἶναι συμφορά...
Δὲν ἔχουμε ἥρωες. Ἔχουμε καλοὺς ἱερεῖς, ἀλλὰ ὄχι τόσο καλούς, ὥστε νὰ μὴν εἶναι δειλοί. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι πνεῦμα δυνάμεως καὶ ὄχι δειλίας, νὰ δώσει στοὺς ἱερεῖς δύναμη ἀπὸ τὴ δύναμη ποὺ ἔδωσε τὴν Πεντηκοστή, ὥστε νὰ γεννηθοῦν ἥρωες μέσα στὴν Ἐκκλησία, ποὺ νὰ μὴν ὑπολογίζουν
κακοὺς ἐπισκόπους, ἀλλὰ νὰ ὑπολογίζουν τὸ Χριστό.
Τηλεθεατής: Γιατί αὐτοὶ οἱ καλοὶ Ἐπίσκοποι, δὲν κόβουν τὸ Μνημόσυνό του;
Ν. Σωτηρόπουλος: Γιατὶ δὲν εἶναι τόσο καλοί, ὥστε νὰ μὴν εἶναι δειλοί. Δὲν θέλουν νὰ ἔχουν περιπέτειες...
Ὁ Οἰκουμενισμὸς
δὲν
εἶναι
παναίρεση, εἶναι
πανθρησκεία, θρησκευτικός συγκρητισμός. Εἶναι χειρότερος κι ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμό, διότι θέλει νὰ ἑνώσει ὅλες τὶς αἱρέσεις κι ὅλες τὶς ψεύτικες θρησκεῖες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία. Εἶναι ἀνατροπὴ τῶν πάντων».
