Προς Επισκόπους και Ποιμένες που πονούν την Εκκλησία!

Ὅλο καὶ περισσότερο πλησιάζουμε πρὸς τὴν πλήρη ἐπικράτηση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στοὺς χώρους τῆς θεσμικῆς Ἐκκλησίας. Τὰ σημάδια εἶναι ἁπτὰ καὶ εὐδιάκριτα. «Μαύρισε» καὶ «κοκκίνισε» τὸ Ὀρθόδοξο σύμπαν ἀπὸ Ἀνατολικοὺς καὶ Δυτικοὺς Οἰκουμενιστές.

Χειροφίλημα Πάπα από Ορθ. Επίσκοπο!

Οἱ μόνοι ποὺ δὲν θέλουν νὰ τὸ δοῦν, δὲν ἀντέχουν νὰ τὸ ἀφουγκραστοῦν, νὰ τὸ συζητήσουν καὶ νὰ ἀλλάξουν τὴν τακτικὴ τῆς σιωπῆς, τῆς συμπορεύσεως ἢ καὶ τῆς προδοσίας, εἶναι οἱ πνευματικοὶ ταγοί!

Δὲν γνωρίζουν ἄραγε ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία; Δὲν παρακολουθοῦν (ἀπὸ ἀδιαφορία; σνομπισμό; πεῖσμα;) ὅσες πληροφορίες-φωτογραφίες-video δημοσιεύονται τὰ τελευταῖα χρόνια καὶ μᾶς ἐνημερώνουν πλήρως γιὰ τὶς παρόμοιες συνθῆκες, ὡς πρὸς τὴν

ἐμφάνιση καὶ ἐπικράτηση τῶν αἱρέσεων στὶς παλαιότερες ἐποχές;

Τί νὰ τοὺς πρωτοθυμίσουμε;

Νὰ τοὺς θυμίσουμε τὸν Νεστόριο; Τότε, μόλις αὐτὸς καὶ ἡ «παρέα» του ξεκίνησαν τὸν Νεστοριανισμό, οἱ μὲν λαϊκοί, –μοναχοὶ καὶ ἡγούμενοι τῆς Κων/πόλεως– ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ τοὺς τότε Ἐπισκόπους ποὺ «σιγόνταραν» τὸν Νεστόριο (φωτοαντίγραφα τῶν περισσοτέρων σημερινῶν Ἐπισκόπων ποὺ σιγοντάρουν τὸν Βαρθολομαῖο), οἱ δὲ Ἐπίσκοποι Κύριλλος Ἀλεξανδρείας καὶ Κελεστίνος Ρώμης –Ἅγιοι τώρα– ὑποστήριξαν καὶ ἐπαίνεσαν τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴν ἀποτείχιση αὐτή. Ταυτόχρονα ἔστειλαν μήνυμα στὸν Νεστόριο καί, καθὼς αὐτὸς ἔμενε ἀμετανόητος, τοῦ ἔθεσαν διορία δέκα μόλις ἡμερῶν(!!!) γιὰ νὰ ἀποκηρύξει τὴν βλάσφημη θεωρία του.

Κι άλλο χειροφίλημα!

Παρόμοιες καταστάσεις παρατηροῦμε ὅτι συνέβησαν καὶ κατὰ τὴν ἐμφάνιση τῶν ἄλλων αἱρέσεων.

Δὲν περίμεναν, δηλαδή,  οἱ Πατέρες πρῶτα νὰ ἐπικρατήσουν οἱ αἱρετικοί (ὅπως συμβουλεύει ὁ π. Ἐφραίμ), οὔτε νὰ ἔρθει πρῶτα τὸ “κοινὸ ποτήριο” (intercommunio) καὶ μετὰ νὰ ἐπέμβουν καὶ νὰ ἀποτειχισθοῦν (ὅπως ἀντιπατερικὰ διδάσκει ὁ Πειραιῶς καὶ τὸν ἀκολουθοῦν σ’ αὐτὸ οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές)· ἀλλά, ἅμα τῇ ἐμφανίσει τῆς αἱρέσεως ἐκινητοποιοῦντο, ἐστηλίτευαν τὴν αἵρεση, κατονόμαζαν τοὺς αἱρετικούς, ἀπομακρύνοντο ἀπ’ αὐτούς, οἱ δὲ ἱερωμένοι δὲν ἐμνημόνευαν στὴν Ἐκκλησία τοὺς κανονικοὺς μὲν (τυπικά) καὶ θεσμικούς, πλὴν αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους.

Ἀδελφοὶ Ἱεράρχες τῶν "ἀδελφῶν ἐκκλησιών"!!!

Γιατί, οἱ σύγχρονοι Ποιμένες, δὲν κάνουν τὸ ἴδιο; Γιατί δὲν ἀπαιτοῦν ἀπὸ τοὺς ἀντίστοιχους τοῦ Νεστορίου Ἐπισκόπους, Βαρθολομαίους καὶ Ζηζιοῦλες, νὰ ἀρνηθοῦν τὶς κακοδοξίες τους καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὴν Μία Πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας;

Γιατί δὲν παρακαλοῦν, ὀρθότερα γιατὶ (ἀφοῦ πρόκειται περὶ θεμάτων Πίστεως), γιατί δὲν ἀπευθύνονται ἀπαιτητικὰ πρὸς αὐτοὺς ζητώντας νὰ «ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς ἀληθείας»;

Γιατί δὲν τοὺς λέγουν:

Το φίλημα του Ἰούδα, σὲ Ὀρθ. Θ. Λειτουργία!

• Μετανοεῖστε, Πατριάρχα Βαρθολομαῖε μετὰ τῶν ὁμοφρόνων σας, γιὰ τὶς κακόδοξες διδασκαλίες σας, ποὺ ἀντιβαίνουν σὲ θεμελιώδη Ἄρθρα τῆς Πίστεώς μας, ὅπως: Τὴν ταύτιση τῆς «Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας» μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ τὸν Προτεσταντισμό.

• Μετανοεῖστε γιὰ τὴν ἀποδοχὴ καὶ διδασκαλία τῆς Οἰκουμενιστικῆς κακοδοξίας ὅτι ὅλες οἱ αἱρετικὲς Ὁμολογίες ἔχουν Βάπτισμα.

• Μετανοεῖστε γιὰ τὶς δηλώσεις ὅτι ἔχουμε τὸν ἴδιο Θεὸ μὲ τοὺς Μουσουλμάνους καὶ τοὺς Ἑβραίους, ἀλλὰ καὶ τόσες ἄλλες κακόδοξες θέσεις.

Δωρίζει Κοράνιο. Έχουμε τόν ἴδιο "Θεό"!

• Δηλώσατε, ἐσεῖς ἰδιαίτερα, Πατριάρχα κ. Βαρθολομαῖε ὅτι ἀρνεῖσθε, ὅσα ὁ Μητροπολίτης Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας ἐξέμεσε βλάσφημα ρήματα τὰ τοῦ Ἀρείου –αἱρετικὲς δηλ. θέσεις δεκαετιῶν– πού, ἂν καὶ καταγγέλθηκαν πρόσφατα μὲ ἐπίσημη Μηνυτήρια Ἀναφορὰ πρὸς τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας, ἐσεῖς, ὄχι μόνο δὲν τὶς ἀποσύρατε, ἀλλὰ ὁ ἀρχηγὸς τῶν Ἀνατολικῶν Οἰκουμενιστῶν κ. Βαρθολομαῖος, τὰ ἀποδέχτηκε ἐμμέσως μέν, ἀλλὰ ἀναμφισβητήτως, ἀφοῦ ἐπαίνεσε τὸν κ. Ζηζιούλα (μετὰ τὴν ...καταγγελία!) ὡς τὸν «δεξιὸ βραχίονα τοῦ Φαναρίου»!

Ἅγιος ἀσπασμός Ἀποστόλων

Ἐσεῖς, Σεβασμιώτατοι, θαρρῶ οἱ περισσότεροι, πρώτη φορὰ θὰ ἀκοῦτε ὅτι τὸ πρωτοκορυφαῖο δεκανίκι τοῦ Φαναριώτικου Οἰκουμενισμοῦ, ὁ κ. Ζηζιούλας, πρεσβεύει αἱρετικὲς θέσεις, ὡς ἐκεῖνες τοῦ Ἀρείου. Καὶ δὲν τὰ γνωρίζετε, γιατὶ δὲν σᾶς ἀπασχολεῖ ἡ εἰς Χριστὸν» Πίστη! Γιατὶ μὲ ἄλλα ἀσχολεῖστε. Ἀκοῦστε τες, λοιπόν:

Βδελυρὸς ἀσπασμὸς Βαρθολομαίου-Πάπα!

«Στὴν Ἁγία Τριάδα, λοιπόν, ἔχουμε  μία  διαβάθμιση,  δὲν ἔχουμε αὐτόματη συνύπαρξη, ἀλλὰ ἔχουμε ὕπαρξη ἡ ὁποία μεταφέρεται ἀπὸ τὸν ἕναν στὸν ἄλλον. Ἐὰν βάλουμε τὰ πρόσωπα νὰ ἐμφανίζονται ἔτσι ταυτόχρονα, τότε καταργοῦμε τὴν ἔννοια τῆς αἰτιότητος. Ἡ αἰτιότητα δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ παραβλέψουμε»!!!

Τί ἐνδιαφέρει τὸν Ζηζιούλα ἡ θεολογία τῶν Ἁγίων περὶ τῆς ἀκτίστου Ἁγίας Τριάδος; Αὐτὸς ἐνδιαφέρεται νὰ διασώσει φιλοσοφικὲς ἔννοιες κλειδιά, ὅπως ἡ αὐτοῦ μεγαλειότης ἡ «αἰτιότητα». Ἢ μᾶλλον, ἐνδιαφέρεται δι’ αὐτῶν νὰ οἰκοδομήσει τὸ παγκόσμιο Παπικὸ πρωτεῖο!

Ὁ μεγάλος αἱρετικὸς Ζηζιούλας, φιλεῖ τὸ χέρι τοὺ αἱρεσιάρχη Πάπα!

Νά, λοιπόν, αὐτὰ εἶναι κάποια ἀπὸ τὰ πειστήρια τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Θὰ συνεχίσετε, Σεβασμιώτατοι, Πανοσιολογιώτατοι καὶ Αιδεσιμιολογιώτατοι νὰ δέχεσθε τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἱεράρχες ὡς συλλειτουργούς σας; Θὰ συνεχίσετε νὰ ὑποδέχεσθε στὶς Μητροπόλεις σας καὶ στοὺς ναοὺς μὲ τιμὲς καὶ προσφωνήσεις καὶ ψαλμοὺς τοὺς αἱρετίζοντες Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους, ψάλλοντες τὸν ὕμνο: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Θὰ συνεχίσουν οἱ ἁπλοὶ ἱερεῖς καὶ ὁ πιστὸς λαός, παρασυρμένοι εἰς τὴν «πλατεῖα ὁδὸ» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, «τὴν ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλεια» νὰ μνημονεύουν, νὰ ἐπικοινωνοῦν μὲ τοὺς τοιούτους καὶ νὰ δέχονται τὶς εὐλογίες τους;

Σημάτης Παναγιώτης

"Αὕτη ἡ νίκη ἡ νικήσασα" τοὺς Ὀρθοδόξους! Ἔτσι, θριαμβολογοῦν ἀπὸ τὸ 2006 γιὰ τὴν νίκη τους οἱ Οἰκουμενιστές.
Οἱ Ὀρθόδοξοι Ποιμένες τί κάνουν;  Περιμένουν τὸ μοιραῖο;

Το ταμείο του Θεού, Διήγημα, Ντετζιόρτζιο Λαυρέντιου

Τὸ ταμεῖο τοῦ Θεοῦ 

Διήγημα

τοῦ Λαυρεντίου Ντετζιόρτζιο

Τσιγκουνιὲς μεγάλες ἔχουν πιάσει τὸν τελευταῖο καιρὸ τὸν ἄλλοτε ἀνοιχτοχέρη κύριο Εὐδαίμονα. Οὔτε κἂν τὶς δεκάρες του δίνει πλέον στοὺς ἐπαῖτες τοῦ δρόμου.
     Ἀκόμα κι ἐκείνη ἡ ἀξιοπρεπὴς γυναικεία φυσιογνωμία, φασκιωμένη στὸ τσεμπέρι τῆς ἀπελπισίας κι ἀπαγκιασμένη στὸ ἀπόμακρο καὶ ἀπλανὲς βλέμμα της, μὲ τὴν πρόχειρη ταμπέλα «Εἶμαι καρκινοπαθής, βοηθεῖστε με» στὸ στῆθος, ποὺ τακτικὰ τῆς ἔδινε ἕνα ὁλόκληρο εὐρὼ   ―καὶ ντρεπόταν γιὰ τὴν εὐτελὴ ἐλεημοσύνη του―  τὸν ἀφήνει τώρα ἀδιάφορο.
     Ἀλλὰ καὶ στὴν ἐκκλησία δὲν ρίχνει στὸν δίσκο οὔτε δεκάλεπτο.      Περιέργως πῶς καὶ ξαφνικά, ἔκοψε τὸ πάθος του ν’ ἀγοράζει ἐφημερίδες καὶ περιοδικὰ μὲ τὶς ἑλκυστικὲς προσφορές, βιβλία καὶ cd, ποὺ γέμιζαν τὸ σπίτι ἀτσαλιὰ καὶ προκαλοῦσαν τὶς διαμαρτυρίες τῆς κυρίας Μουρμουρίτσας:
     «Ἐπιτέλους, βρὲ Εὐδαίμων, ἔκανες τὸ σπίτι ἀποθήκη. Δὲν μπορῶ νὰ τὸ νοικοκυρέψω...».

Ὅμως ἡ μεγάλη δυσαρέσκεια τῆς κυρίας Μουρμουρίτσας εἶναι ἄλλη. Καλὸς ἄνθρωπος ὁ κ. Εὐδαίμων, πιστὸς σύζυγος καὶ τρυφερὸς πατέρας, ἐργατικὸς καὶ τίμιος οἰκογενειάρχης∙ δὲν τὸ ἀνεῖται∙ ἀλλὰ ἰδιότροπος ἄνθρωπος...
     Ἔχει ἀρχὲς καὶ ἀξίες, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ ν’ ἀλλάξει ἢ ἐστω νὰ μετριάσει τὴν ἀφοσίωσή του σ’ αὐτές. Εἶναι νὰ μὴ δώσει κάπου τὴν καρδιά του καὶ νὰ μὴν μπεῖ κάτι στὸ ξεροκέφαλό του!...
     Ὅμως ὁ κ. Εὐδαίμων ἔχει μιὰ συνήθεια, ποὺ τὴν κολακεύει ὡς γυναίκα καὶ ὡς σύζυγο. Θυμᾶται πάντα τὴν ἐπέτειο τοῦ γάμου τους! Τριάντα ἕξι χρόνια ἀνελλιπῶς. Μὲ τὰ λουλούδια του, μὲ τὶς εὐχές του, μὲ τὸ «τὲτ α τὲτ» ἀτμοσφαιρικὸ δεῖπνο τους, μὲ τὰ γλυκόλογά του, μὲ τὰ δωράκια καὶ τὰ δῶρα του, ἀναλόγως τῆς οἰκονομικῆς καταστάσεώς του κάθε φορά.
     Ἴσως ὁ κ. Εὐδαίμων, ἀκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ τρέφει πρὸς τὴν συμβία του, νὰ γνωρίζει ὅτι αὐτὲς οἱ χειρονομίες ἐκδίδουν «ἀπαλλακτικὸ βούλευμα» γιὰ ὅλα τὰ συζυγικὰ παράπονα καὶ τὶς οἰκογενειακὲς γκρίνιες τῆς χρονιᾶς!...
     Ἔ, λοιπόν, φέτος ὑπῆρξαν ἀλλαγές. Θυμήθηκε, βεβαίως, τὴν ἐπέτειό τους ἀλλὰ τὴν τίμησε «στεγνά». Ἡ ἀνθοδέσμη ἦταν λιτή, μόλις ἕνα συμβολικὸ τριαντάφυλλο∙ τὸ συνηθισμένο καὶ ἀναμενόμενο ἀτμοσφαιρικὸ δεῖπνο δὲν ἔγινε σὲ πολυτελὲς ἑστιατόριο, ἀλλὰ ἦταν ἕνα κοινὸ γεῦμα στὴν ταβέρνα τῆς γειτονιᾶς∙ καὶ τὸ δῶρο; ἕνα δωράκι πολὺ εὐτελὲς καὶ ὀλίγον «κίτς»!...
     Ἡ κυρία Μουρμουρίτσα, περισσότερο ἔκπληκτη παρὰ θυμωμένη, δὲν παραπονέθηκε, ὅπως τὸ συνηθίζει∙ τὸν κοίταξε ὅμως ἀνήσυχη κι ἀπορημένη... Ἀλλὰ ὁ κ. Εὐδαίμων δὲν κατάλαβε, ἢ ἔκανε πὼς δὲν κατάλαβε...

Ὁ κ. Εὐδαίμων φέτος ἔκανε κι ἄλλα περίεργα πράγματα γι’ ἀνοιχτοχέρη ἄνθρωπο. Ἄλλαξε τὶς πάγιες συνήθειές του καὶ τὶς γνωστὲς συμπεριφορές του...
     Στὶς γιορτὲς τῶν παιδιῶν καὶ τῶν ἐγγονιῶν του, τὰ Χριστούγενα, τὴν Πρωτοχρονιά, τὸ Πάσχα, συνήθιζε νὰ χαρίζει δῶρα ἢ νὰ κερνάει χρηματικὰ ποσά, ἄλλοτε μικρὰ κι ἄλλοτε μεγάλα. Φέτος τὰ δώρα του εἶναι «φτηνιάρικα». Στοὺς μεγάλους τὰ ἔκοψε τελείως καὶ στὰ παιδιὰ τὸ χαρτζιλίκι μειώθηκε δραματικά...
     Ὅλοι στενοχωρήθηκαν καὶ γκρίνιαξαν γιὰ τὶς περικοπές, ἀλλὰ ὁ κ. Εὐδαίμων δὲν ἔδωσε καμμίαν ἐξήγηση, δὲν ἀνέφερε καμμία δικαιολογία.
     Ὅλοι κατάλαβαν ὅτι ὁ κύριος Εὐδαίμων ἔβγαλε καινούργια «χούγια». Ἡ οἰκογένειά του δὲν ἀπόρησε πολύ, οὔτε κι ἔγινε ἰδιαίτερη κουβέντα γι’ αὐτό.
     Ὁ κ. Εὐδαίμων, ἄλλωστε, συνήθιζε κάθε τόσο νὰ παρουσιάζει νέα «χούγια», καινούργιες ἀπόψεις καὶ ρηξηκέλευθες ἀντιλήψεις. Δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν παρακολουθήσουν. Ὅποτε ἐπιχείρησε ―με λαχτάρα, εἶναι ἀλήθεια― νὰ τοὺς κάνει κοινωνοὺς τῶν ἰδεῶν του, νὰ τοὺς ἐξηγἠσει σχετικά, ἐκεῖνοι δὲν κατάλαβαν κι ἔμειναν μὲ τὴν ἐντύπωση ὅτι ὅσο γερνάει τόσο περισσότερο παραξενεύει, ἂν καὶ ὅσο τὸν θυμοῦνται πάντα ἔτσι παράξενος ἦταν... Καὶ ὁ κ. Εὐδαίμων, μὲ πολὺ λύπη καὶ ἀπογοήτευση, ἔπαψε πλέον νὰ τοὺς ἐξηγεῖ.

Ἔτσι, λοιπόν, ἄρχισε τὸ νέο βιολί του. Μόλις γύριζε στὸ σπίτι ἄδειαζε τὶς τσέπες του∙ ξεχώριζε τὰ κέρματα ἀπὸ πενηντάλεπτο καὶ κάτω καὶ τὰ ἔριχνε σ’ ἕνα σακκούλι.
     Τὶς Κυριακὲς διάλεγε κέρματα ἀπὸ ἕνα ἕνα εὐρὼ καὶ κάτω. Τὶς γιορτὲς διάλεγε κέρματα ἀπὸ δύο εὐρὼ καὶ κάτω. Τὶς καθημερινὲς ὑπολόγιζε τὸ κόστος τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν περιοδικῶν, ποὺ δὲν ἀγόραζε πιά, κι ἔριχνε τὸ ποσὸν στὸ σακκούλι.
     Στὶς γιορτὲς τῶν παιδιῶν του ὑπολόγιζε τὰ ποσὰ ποὺ θὰ τοὺς ἔδινε ἢ θὰ ξόδευε γιὰ νὰ τοὺς ἀγοράσει δῶρα καὶ τὰ ἔριχνε στὸ σακκούλι∙ τοὺς ἐπιδαψίλευε μόνον τὶς εὐχές του.
     Στὶς γιορτὲς τῶν ἐγγονιῶν του ὑπολόγιζε τὰ ποσὰ ποὺ θὰ ξόδευε γιὰ δῶρα καὶ χαρτζιλίκια, ἀφαιροῦσε τὰ μισὰ καὶ τὰ ἔριχνε στὸ σακκούλι∙ μὲ τὰ ὑπόλοιπα οἰκονομοῦσε τὴ χαρά τους.
     Ἡ κυρία Μουρμουρίτσα στερήθηκε τὴν πολυτέλεια τῆς ἐπετείου τους∙ ἀλλὰ ὄχι καὶ τὴν ἐπέτειό τους.
     Καὶ τὸ σακούλι φούσκωνε καὶ φούσκωνε καὶ παρα- φούσκωνε μὲ κέρματα καὶ χαρτονομίσματα.

Δυὸ ὀλοστρόγγυλα τεράστια μάτια γεμάτα ἔκπληξη κι εὐγνωμοσύνη, ἕνα ἀμήχανο κι ἀπορημένο χαμόγελο, δυὸ χείλη στεγνὰ ποὺ ψέλλιζαν εἰλικρινεῖς εὐχαριστίες καὶ καρδιακὲς εὐχὲς, ἔστεκαν πάνω ἀπὸ τὴν πρόχειρη πινακίδα τῆς καρκινοπαθοῦς∙ καὶ κάτω ἀπὸ τὴν πινακίδα, δυὸ χέρια σκελετωμένα κρατοῦσαν ἕναν μισανοιγμένο φάκελο, φουσκωμένο μὲ χαρτονομίσματα...
     Ὁ κύριος Εὐδαίμων μόλις ποὺ ἔπνιξε τὸν λυγμὸ τῆς συγκινήσεώς του.

Πῆρε τὸ βλέμμα του ἀπὸ τὸ ἀναστημένο πρόσωπο ποὺ ἔλαμπε χαρὰ καὶ κοίταξε μὲ ἀμηχανία πέρα μακριά, στὸ πουθενά...

     Εὐχήθηκε βιαστικὰ «Καλὰ Χριστούγεννα καὶ καλὴ ὑγεία» μέσ’ ἀπ’ τὰ δόντια του∙ ἔκανε ἀπότομα μεταβολὴ καὶ τό ‘βαλε σχεδὸν στὰ πόδια, καταντροπιασμένος!
     Ἕναν ὁλόκληρο χρόνο εἶχε μαζέψει στὸ σακκούλι του, στὸ πουγγὶ τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸ ἔκρυβε στὸ εἰκονοστάσι του, μόνον χίλια διακόσια εὐρώ...

Σημείωση: Πρβλ. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Λόγος περὶ ἐλεημοσύνης, στὸ: Migne, Ἑλληνικὴ Πατρολογία, τόμ. 51, σελ. 953-962.

Ποιός είναι χριστιανός!

 

Εκείνος όπου θα ιατρευθεί από τα πάθη του, έγινε και χριστιανός

 

Ἀπὸ "Τρελογιάννης"

ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

…Δια τούτο ανάγκη είναι να ιατρευθή η ασθένειά μας από τον Χριστόν, όπου ήλθεν εις την γην μόνος ιατρός αληθινός, δια να ιατρεύση τας ασθενείας μας, δια τας οποίας αμαρτάνομεν. Ότι ούτος εστίν ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου. Η οποία είναι η ασθένεια της φθαρτής φύσεως η­μών. Διατί, αφ’ ου παρέβη ο Αδάμ την εντολήν του Θεού, και εξωρίσθη από τον παράδεισον, κάθε άνθρωπος έγινεν άρρωστος, και ασθενής.

    
      ...Λοιπόν εκείνος όπου ιατρευθή από τας ασθενείας του, έγινε και χριστιανός. Ει δε και έχει ακόμι ασθενείας απ’ αυτάς όπου είπαμεν, είναι φανερόν, πως δεν ιατρεύθη ακόμι. Και τούτο το παθαίνει, ή από άγνοιαν, ή από αλογίαν, ωσάν όπου δεν εξεύρει τι λέγει προς τον Θεόν, όταν προσεύχεται, και ποίας ασθενείας παρακαλεί τον Θεόν να του ιατρεύση. Και ανίσως αποθάνη ανιάτρευτος, θέλει καίεται πάντοτε μέσα εις την κόλασιν, και να μην ελευθερώνε­ται ποτέ από την φλόγα εκείνην. Δια τούτο πρέπει να κλαίη τινάς πικρώς εις τέτοιαν ελεεινήν κατάστασιν όπου εκαταντήσαμεν.

       Άνθρωποι χριστιανοί να φωνάζουν νύκτα, και ημέραν το Άγιε επίσκεψαι, και ίασαι τας ασθενείας η­μών, και ο Κύριος να μη δύναται να τους ιατρεύση, με το να μην έχουν αυτοί είδησιν, ποίαις είναι οι ασθένειαίς τους, δια τας οποίας παρακα­λούν, και με όλον όπου αύται είναι τόσαι πολλαί, και διάφοροι. 
       Αυτή είναι η αφορμή της απωλείας όπου χάνονται τόσοι χριστιανοί, και πτωχοί, και πλούσιοι, και άρχοντες, και ιδιώται, και νέοι, και γέροντες, και μοναχοί, και ιερείς. Διότι μία ιατρεία είναι τούτων όλων κοινώς των ασθενειών, η κοινωνία θείας φύσεως, ήγουν το να λάβη τινάς την θείαν χάριν.

      …Διότι κάθε άνθρωπος, ή σοφός, ή άσοφος, ή γνωστικός, ή ανόητος, ή στοχαστικός, ή αστόχαστος, ή παιδευμένος, ή απαίδευτος, ή πλούσιος, ή πτωχός, όσα καλά και αν κάμνη εις την παρουσαν ζωήν, όσα και αν αγωνίζεται, και κοπιάζη, ανίσως δεν συμβάλλουν, εις το να υγιάνη η ψυχή του από τας ασθενείας της, όλα εί­ναι μάταια, και ανωφελή, και κάμνουν την ψυχήν να μείνη έξω από την βασιλείαν των ουρανών. Διατί η βασιλεία των ουρανών δέχεται μόνον τας ψυχάς εκείνας όπου είναι υγιείς, και δεν έχουν καμμίαν ασθένειαν. 

     
     ...Λοιπόν κάθε άνθρωπος ας μη καταγίνεται, μήτε ας επιμελήται εις την παρούσαν ζωήν δια άλλο τίποτε, έξω μόνον δια τούτο, πως να ευρεθή η ψυχή του εις την υστερινήν ημέραν του θανάτου του υγιή, και ελευθερωμένη από κάθε πάθος κοσμικόν, και σαρκικόν. 

      … αναγκαίον είναι να ευρεθή εν ημέρα κρίσεως υγιής από τα πάθη της, δια να μη τα δράξη το πυρ της γεέννης, και την κρατήση μέσα εις την άσβεστόν του κάμινον, και την κατακαίη αιωνίως. Ότι το πυρ της γεέννης, δεν ημπορεί να καίει άλλους, αλλά μόνον εκείνους όπου έμειναν εις την παρούσαν ζωήν ανιάτρευτοι κατά τας ψυχάς τους, και ετζί ανιάτρευτοι επήγαν και εις την άλλην ζωήν.

πηγή: ΑΓ. ΣΥΜΕΩΝ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ
 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ,  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ