Άγιος Μάρκος και Ναυπάκτου Ιερόθεος: Μακρυά από τους φιλενωτικούς

Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Περί του "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με"

Μάρκος ο Ευγενικός:

Περί των λόγων που περιέχει η θεία ευχή, δηλ. το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με"

Συνοπτικά σχόλια

Χάρη στις θεολογικές εργασίες στον άγιο Μάρκον Εφέσου του σέρβου ιερομονάχου Ειρηναίου Μπούλοβιτς, εξακριβώθηκε ότι ο «Θαυμάσιος λόγος», για το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, που παρεδόθη ως έργον ανωνύμου, ανήκει στον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, τον μέγαν αγωνιστή της Ορθοδοξίας.

Πράγματι, το πρωτότυπο κείμενο, πού έχουμε υπ' όψιν και απ' όπου έγινε νέα μετάφραση, δεν

Άνθιμος Θεσσαλονίκης: «Η Εκκλησία στηρίζει το μνημονιακό καθεστώς» (Νίκος Χειλαδάκης)

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

«Μπράβο»! Στην Βίβλο όσοι ασχολούνται και την μελετούν γνωρίζουν καλά ότι τον Ιησού Χριστό τον σταύρωση οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Σήμερα την χώρα αυτή την σταυρώνουν όλοι αυτοί οι περίλαμπροι ρασοφόροι που έχουν συνταχτεί με τους άθεους, προδότες πολιτικούς και όλους τους εχθρούς της Ορθοδοξίας και του έθνους και με αυτούς που εξοντώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τον ελληνικό λαό και το ίδιο τους το ποίμνιο.

Αλήθεια τι εντύπωση  προκαλεί στους εκκλησιαζο-μένους όταν ο ίδιος ο Παναγιότατος Θεσσαλονίκης δηλώνει πως, «Η Εκκλησία χάλασε τα σχέδια σε κάποιους που ήθελαν να εξεγερθεί ο λαός», (αγιορείτικο Βήμα 19/1). Δηλαδή παραδέχεται ότι με τις χιλιάδες μερίδες που προσφέρει ελεημοσύνη η εκκλησία σε ένα λαό που έχει καταστραφεί από μια προδοτική πολιτική ηγεσία και έχει φτάσει στο σημείο να μην έχει, όχι μόνον πού την κεφαλή κλίναι, αλλά και τον ίδιο τον επιούσιο, σώζει αυτό το ίδιο το καθεστώς που έχει καταστρέψει τον ελληνικό λαό και έχει επιβάλλει την πιο σκληρή μεταπολεμική κατοχή στην χώρα. Αυτή είναι η εκκλησιαστική ιεραρχία που έχει ταχτεί να σώζει και να υπερασπίζεται το ποίμνιο;  Δηλαδή  να μην μιλάμε, να τρώμε τις μερίδες τους και να σιωπάμε  στην καταστροφή της ίδιας μας της πατρίδας! Ο πάτερ Παΐσιος,

ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Ο ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ καὶ  ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ διευθυντοῦ τοῦ περιοδικοῦ ποὺ ἐκδίδει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος "Θεολογία" κ. Γιαγκάζογλου, ἐκλεκτοῦ τοῦ Ἀρχιεπ. Ἱερωνύμου καί, βεβαίως, τοῦ μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιου !

Καὶ ἡ Ἱ. Σύνοδος τί κάνει: Μὴ τὴν ξυπνᾶτε· κοιμᾶται μακαρίως! Χειμέρια Οἰκουμενιστικὴ νάρκη!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ

"ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Κείμενο - φωτογραφίες: Ιδιωτική Οδός

Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορήθηκε ο συλλογικός τόμος με τίτλο: ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ και υπότιτλο: Ο διάλογος και η κριτική για το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, σε επιμέλεια Σταύρου Γιαγκάζογλου, Αθανασίου Νευροκοπλή και Γεωργίου Στριλιγκά. 

Η παρουσίαση αυτού του συλλογικού τόμου έγινε σήμερα Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014,

ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ: Για να διαλυθεί η σύγχυση που διακατέχει τον π. Ιωήλ, ας διαβάσει τι λέει ο π. Άγγελος

Το σχόλιο:
 
π. Ιωήλ,

Σας απαντά ο π. Άγγελος Αγγελακόπουλος στο τελευταίο άρθρο του περί του Μεσσηνίας (Ο υποστηρικτής του πρωτείου και του Πάπα), ο οποίος διετέλεσε και στο αντιαιρετικό γραφείο της Μητρ. Πειραιώς. Δυστυχώς έχετε ταυτίσει πάτερ, την αποτείχιση (ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΕ΄ ΙΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΕ) με το σχίσμα και δυστυχέστερα διαψεύδετε και τον ίδιο τον π. Επιφάνιο που σέβεσθε και συχνά επικαλείσθε.

Άλλο οι παλαιοημερολογίτες και άλλο οι προσφάτως αποτειχισμένοι αδελφοί, οι οποίοι ανήκαν σε Μητροπόλεις —άνδρα του Οικουμενισμού— και διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τον οικείο επίσκοπό τους εξαιτίας της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Χωρίς να επικαλείσθε ούτε ένα πατερικό χωρίο, εσκεμμένα συγχέετε το σχίσμα με την αποτείχιση και με δόλο παραπλανάτε το ποίμνιο που σας εμπιστεύθηκε ο Θεός. Είναι σίγουρο ότι θέλετε να γίνετε επίσκοπος και κάνετε τυφλή υπακοή στο ΣΕΠΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ (όπως λέτε)  KAI TOYΣ ΔΟΥΛΙΚΑ ΥΠΑΚΟΥΟΝΤΕΣ  σ' αυτό ανωτέρους σας. Κρίμα που κάνατε τον κόπο να γράψετε ένα κείμενο χωρίς ερείσματα αγιοπατερικά και αγιογραφικά για να μας πείσετε, δυστυχώς πετύχατε το αντίθετο.

ΕΝΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΣ

Καὶ τὸ (ἑπόμενο τοῦ σχολίου) ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἀγγέλου Ἀγγελακόπουλου, ποὺ ἐναντιούμενος στὶς ἀστήρικτες θέσεις τοῦ  Μεσσηνίας Χρυσοστόμου (ἄρα καὶ στὶς παρόμοιες τοῦ Ἀρχιμ. π. Ἰωὴλ Κωστάνταρου), ὑποστηρίζει τὴν «ἱεροκανονικά κατοχυρωμένη (δυνατότητα), μέ βάση τόν ΙΕ΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου ἐπί Μ. Φωτίου (861), νά ἀσκήσει προαιρετικά καί δυνητικά τό δικαίωμα νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του».

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστομος ἱσχυρίζεται στό κείμενό του ὅτι «ὁποιαδήποτε ἐνδοεκκλησιαστική τάση ἀνάπτυξης τῆς θεωρίας ὅτι «ὁ ἐπιβεβλημένος σωτήριος, κανονικός καί ἁγιοπνευματικός δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικοῦ καί λαϊκοῦ, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία, ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται, συνυπεύθυνοι καί συγκοινωνοί τῆς αἱρέσεως καί τῆς πλάνης», εἶναι ὡς προτάσεις, ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτες, οἱ ὁποῖες αὐτόματα συνεπάγονται καί τήν ἐκκλησιαστική αὐτονόμηση, μέ κανονικές συνέπειες».

Μέ τόν παραπάνω ἀπαράδεκτο ἰσχυρισμό καί μέ ἀπειλές περί κανονικῶν συνεπειῶν, ὁ Σεβ.    κ. Χρυσόστομος καταδεικνύει τό πόσο πολύ φοβᾶται τήν ἀντίδραση κλήρου καί λαοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἱεροκανονικά κατοχυρωμένος, μέ βάση τόν ιε΄ Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου ἐπί Μ. Φωτίου (861), νά ἀσκήσει προαιρετικά καί δυνητικά τό δικαίωμα νά διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ ἐπισκόπου του, ὁ ὁποῖος δημοσία καί γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρύσσει καί διδάσκει ἐπ’ Ἐκκλησίας αἵρεση, κατεγνωσμένη ἀπό ἅγιες Συνόδους καί Πατέρες.  

Ὁ ιε΄ Ἱερός Κανών διορίζει ἐπακριβῶς ὅτι : «Τά ὁρισθέντα περί πρεσβυτέρων καί Ἐπισκόπων καί Μητροπολιτῶν πολλῷ μᾶλλον ἐπί Πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε εἴ τις Πρεσβύτερος ἤ Ἐπίσκοπος, ἤ Μητροπολίτης τολμήσοι ἀποστῆναι τῆς πρός τόν οἰκεῖον Πατριάρχην κοινωνίας, καί μή ἀναφέροι τό ὄνομα αὐτοῦ κατά τό ὡρισμένον καί τεταγμένον, ἐν τῆ θείᾳ Μυσταγωγίᾳ, ἀλλά πρό ἐμφανείας συνοδικῆς καί τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσοι· τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία Σύνοδος πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι εἴ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καί ταῦτα μέν ἐσφράγισταί τε καί ὥρισται περί τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων, και σχίσμα ποιούντων καί τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων. Οἱ γάρ δι’ αἵρεσίν τινα παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς προς τόν καλούμενον Ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι».

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἑρμηνεύοντας τόν παραπάνω Ἱερό Κανόνα, ἀναφέρει : «Ἑκεῖνα ὁποῦ οἱ ἀνωτέρω Κανόνες (ιγ’ καί ιδ’) ἐδιώρισαν περί Ἐπισκόπων καί Μητροπολιτῶν, τά αὐτά διορίζει, καί πολλῶ μᾶλλον, ὁ παρών Κανών, περί Πατριαρχῶν, λέγων ὅτι, ὅστις Πρεσβύτερος ἤ Ἐπίσκοπος ἤ Μητροπολίτης ἤθελε χωρισθῆ ἀπό τήν συγκοινωνίαν τοῦ Πατριάρχου αὐτοῦ, καί δέν μνημονεύη τό ὄνομα αὐτοῦ κατά τό σύνηθες (ὁ Μητροπολίτης δηλ. μόνος˙ ὁ γάρ Πρεσβύτερος τοῦ Ἐπισκόπου του τό ὄνομα μνημονεύει, ὁ δέ Ἐπίσκοπος τοῦ Μητροπολίτου του) πρό τοῦ νά φανερώσουν τά κατά τοῦ Πατριάρχου αὐτῶν εἰς τήν Σύνοδον καί παρά τῆς Συνόδου αὐτός νά κατακριθῆ˙ οὖτοι, λέγω, πάντες νά καθαίρωνται παντελῶς, οἱ μέν Ἐπίσκοποι καί Μητροπολῖται, πάσης Ἀρχιερατικῆς ἐνεργείας, οἱ δέ Πρεσβύτεροι, πάσης Ἱερατικῆς. Πλήν ταῦτα μέν νά γίνωνται, ἐάν δι’ ἐγκλήματα τινά, πορνείαν θετέον ἱεροσυλίαν καί ἄλλα, χωρίζονται οἱ Πρεσβύτεροι ἀπό τούς Ἐπισκόπους των, οἱ Ἐπίσκοποι ἀπό τούς Μητροπολίτας των, καί οἱ Μητροπολίτες ἀπό τούς Πατριάρχας των». Μέ ὑποσημείωσι στό σημεῖο αὐτό ἀναφέρει ὁ ἅγιος : «Ἀγκαλά καί ὁ λα΄ Ἀποστολικός ἀνεύθυνον κρίνει καί τόν χωριζόμενον, ἐάν γνωρίζει αὐτόν καί ἄδικον». Ἐάν δέ οἱ ρηθέντες πρόεδροι ἦναι αἱρετικοί καί τήν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παρρησία… (Μέ ὑποσημείωσι στό σημεῖο αὐτό ἀναφέρει ὁ ἅγιος : «Ἀπό τόν λόγον τοῦτον τοῦ Κανόνος φαίνεται ὅτι δέν πρέπει τινάς νά χωρίζηται, κατά τον Βαλσαμῶνα, ἀπό τόν Ἐπίσκοπόν του, ἐάν αὐτός ἔχη μέν καμμίαν αἵρεσιν, τήν φυλάττει, ὅμως, εἰς τό κρυπτόν καί δέν τήν κηρύττει˙ τυχόν γάρ αὐτός πάλιν ἀφ’ἑαυτοῦ μετά ταῦτα νά διορθωθῆ») …καί διά τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτούς ὑποκείμενοι, καί πρό τοῦ νά γένη ἀκόμη συνοδική κρίσις περί τῆς αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον διά τόν χωρισμόν δέν καταδικάζονται, ἀλλά καί τιμῆς τῆς πρεπούσης, ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν μέ τόν χωρισμόν αὐτόν, ἀλλά μᾶλλον ἠλευθέρωσαν τήν Ἐκκλησίαν ἀπό τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν»[5].

Ὁ παραπάνω Ἱερός Κανῶν εἶναι σύμφωνος καί μέ ἄλλους Ἱερούς Κανόνες Τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ὅπως ὁ λα΄ Ἀποστολικός, ὁ στ΄ τῆς ἐν Γάγγρα Τοπικῆς Συνόδου (340), ὁ ε’ τῆς ἐν Ἀντιοχεία Τοπικῆς Συνόδου (341), οἱ ι΄, ια΄ και ζβ΄ τῆς ἐν Καρθαγένη Τοπικῆς Συνόδου (419), ὁ ιη’ τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου (451), οἱ λα΄ καί λβ΄ τῆς ΣΤ΄ Οἰκ. Συνόδου (691), καί οἱ ιβ΄, ιγ΄, ιδ΄ τῆς ΑΒ΄ Συνόδου (861).

Ἀλήθεια, ἀπό ποῦ συμπεραίνει ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστομος ὅτι «ἡ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται, συνυπεύθυνοι καί συγκοινωνοί τῆς αἱρέσεως καί τῆς πλάνης, εἶναι ὡς προτάσεις, ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτες, οἱ ὁποῖες αὐτόματα συνεπάγονται καί τήν ἐκκλησιαστική αὐτονόμηση, μέ κανονικές συνέπειες»;

π. Άγγελος Αγγελακόπουλος