ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ Η ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
ΜΕ ΜΟΧΛΟ ΠΙΕΣΗΣ ΟΥΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ

  Oι παπάδες στην πρώτη γραμμή όπως αναφέρει και η εφημερίδα La Croix

Ουνίτης ευλογεί αντικυβερνητικούς διαδηλωτές(WP)

Βρυξέλλες Πορφύρης Δ/Σταφυλά Π  για το pentapostagma.gr

«Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία  δύναται να επιφέρει σημαντικές συνέπειες στις σχέσεις συμφιλίωσης ορθοδόξων και καθολικών”, παραδέχεται το “aleteia” (διεθνές καθολικό μέσο). Συνεχίζει:
Ενδεικτικό της θρησκευτικής έντασης είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση Ianoukovitch είχε απειλήσει την ουκρανική  ”ελληνοκαθολική” Εκκλησία «με παύση των δραστηριοτήτων της και με αναστολή της λειτουργίας της», αν οι ιερείς της δεν σταματήσουν τις αγρυπνίες  στο πλευρό των διαδηλωτών στην πρωτεύουσα.
Αυτές οι  αγρυπνίες έδωσαν σκηνές μιντιακής και πολιτικής εκμετάλλευσης όπου μέλη του κλήρου πρωτοστάτησαν ή εικόνες από εκκλησίες κατ΄όψιν ορθόδοξες όπου μεταφέρονταν τραυματίες. Μεγάλα ονόματα του διεθνούς καθολικισμού όπως ο Καρδινάλιος της Ν.Υόρκης Timothy Dolan εξέφρασαν την υποστήριξή τους στο φιλοευρωενωσιακό κίνημα.Ο ψευδοπατριάρχης Φιλάρετος των ουνιτών, το θρησκευτικό σκέλος των φιλοευρωενωσιακών κινημάτων, αιτιολογεί την βία: « οι άνθρωποι ήλπιζαν ότι θα υπογραφόταν η συμφωνία με την Ε.Ε. κάτι που δεν έγινε ».

 Αντίθετα, ο Πατριάρχης Κύριλλος ο 1ος από τη Μόσχα κάλεσε τους ανθενωτικούς συμπεριλαμβανομένου του κλήρου “να αντισταθούν στην  απορρόφηση της Ουκρανίας από την βέβηλη Δύση”, μήνυμα που εκπεφρασμένα ενόχλησε τον καθολικισμό.« Όταν ένα μέλος του κλήρου εμφανίζεται στα οδοφράγματα και προκαλεί τα άτομα αυτό δεν είναι ένα μήνυμα της Εκκλησίας » δήλωσε o Kύριλλος.
Ο αντικανονικός Πατριάρχης Κιέβου, Φιλάρετος που δια της διάσπασης της Ορθόδοξης Εκκλησίας διευκόλυνε και την πολιτική διάσπαση και πυροδότησε το εμφυλιακό κλίμα,  δηλώνει “ότι επιθυμεί απαγκίστρωση από την ρώσικη αυτοκρατορία”. Ουσιαστικά, επιλέγει την τιάρα των δυτικών και την αυτοκρατορία των αισθήσεων του δυτικού πολιτισμού.
Εντός της επικράτειας η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής πέρα από τη γλωσσική διαφορά -ρωσόφωνοι και ουκρανόφωνοι- επιβαρύνεται και από το θρησκευτικό σχίσμα που πάντα ιστορικά προηγείται ή έπεται από μια πολιτική διάσπαση ή απόσχιση.Η Ουκρανία είναι διηραιμένη ανάμεσα στη Ανατολή που είναι Oρθόδοξη και στη Δύση που είναι πλειοψηφικά Kαθολική.Υπάρχουν 3 κυρίαρχες εκκλησίες:
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας που ανήκει στο Πατριαρχείο Μόσχας η μόνη κανονική και αναγνωρίσιμη από τον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο.Προίσταται ο μητροπολίτης Κιέβου, Βλαδίμηρος.Η Ορθόδοξη Εκκλησία που ανήκει στο Πατριαρχείο της Μόσχας είναι η πιο πολυάριθμη.
Η μικρή αλλά μεγάλης επιρροής ελληνοκαθολική Eκκλησία( υπό τη δικαιοδοσία του Βατικανού αλλά διατηρούν το ορθόδοξο τελετουργικό, οι λεγόμενοι “ουνίτες”) που απαριθμεί  μόλις 5.000.000.Ο πρώην πρόεδρος Ιouchetchenko όταν επεδίωξε απεξάρτηση από Ρωσία κατά την Πορτοκαλί Επανάσταση είχε υποστηριχθεί σθεναρά από τους πιστούς αυτής της Εκκλησίας.(La Vie/ Le monde )
Η “Ορθόδοξη Εκκλησία του Κιέβου” (“Πατριαρχείο του Κιέβου”, που δεν αναγνωρίζεται από τα υπόλοιπα ορθόδοξα πατριαρχεία) που αν και επίσημα δεν είναι ακόμη υπό την δικαιοδοσία της Υψηλής Πύλης του Βατικανού, ενεργεί μόνο γι’ αυτό και τους πολιτικούς εκφραστές του.Είναι η απόλυτη “ουνία” με την απόλυτη κάλυψη της μη ακόμη ενσωμάτωσής της στη Ρώμη. Η Σύνοδος της Ρώσικης Εκκλησίας το 1997 την ανακήρυξε σχισματική και την αναθεμάτισε. Προσφάτως αναγνώρισε τις βαπτίσεις της ελληνοκαθολικής εκκλησίας (επίσημα ουνίτικης) . Iδρύθηκε το 1992 από τον τότε μητροπολίτη Φιλάρετο που απεχώρησε από την κανονική Εκκλησία, και νυν αυτοανακηρυχθέντα “Πατριάρχη  Κιέβου”.
Eν τω μεταξύ υπάρχει και ένα σεβαστό ποσοστό της τάξης του 27 % που είναι Προστεστάντες και οι οποίοι συνεχώς διαμαρτύρονται μέσω ΜΚΟ για τα δικαιώματά τους.

Τα γεγονότα ήταν αναμενόμενα.
O προκάτοχος του Κύριλλου, Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλέξιος ο 2ος, σε συνέντευξη στο AFP (2004) κατηγορούσε τον τότε Πάπα ότι “επιχειρεί και πραγματώνει διεμβόλιση της Oρθοδοξίας δια του προσηλυτισμού”.Είχε εστιάσει στο φαινόμενο του ουνιτισμού στην Ουκρανία.Οι Oυνίτες της Oυκρανίας είναι οι καθολικοί που διατηρώντας το απόλυτα βυζαντινό /σλάβικο τελετουργικό στη λατρεία αλλά και στην παράδοση, προσηλυτίζουν τους πιστούς ορθόδοξους. Ο Αλέξιος, είχε προειδοποιήσει εγκαίρως για τον πρωτεύοντα ρόλο του Βατικανού στο Ουκρανικό: “Από την στιγμή που η ελληνοκαθολική Eκκλησία της Ουκρανίας βρίσκεται υπό την δικαιοδοσία του Πάπα της Ρώμης, η συνέχεια θα εξαρτηθεί από τη θέση του Βατικανού. Eκατοντάδες χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί στην Ουκρανία βιώνουν ένα καθεστώς διωγμού μειονότητας.”Διαβλέποντας την επερχόμενη κρίση είχε τονίσει ότι  η ελληνοκαθολική Eκκλησία της Ουκρανίας “επιδεινώνει την κατάσταση,αναπτύσοντας τον θρησκευτικό της επεκτατισμό στο Νότο και την Ανατολή της Ουκρανίας σε περιοχές παραδοσιακά ορθόδοξες και κατ΄αυτό τον τρόπο  αποπειράται να εμφυτεύσει τον ουνιτισμό εκεί όπου ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ”.

Σε μια εποχή όπου ακόμα οι Oυνίτες δεν είχαν το σημερινό status του “Πατριαρχείου του Κιέβου”, ο Αλέξιος είχε προειδοποιήσει για τις κινήσεις του τότε καρδινάλιου Husar, Ουνίτη Αρχιεπισκόπου της παραμεθόριας με τα πολωνικά σύνορα πόλης Livn. Είχε εναντιωθεί στον  Husar  ο οποίος διεκδικούσε το δικαίωμα μεταφοράς της επισκοπικής του έδρας από το Livn στο Κίεβο.Όπερ και εγένετο το 2005. «Αυτό θα αποτελέσει -όπως και αποτέλεσε- μια παράλληλη (υπονομευτική ) δομή στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας που είναι μια αυτόνομη εκκλησία υπό την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας.(περιοδικό FE TRANSMESA E SANTA TRADICION No 125)
Η Δύση έπαιξε το σίγουρο χαρτί του Καθολικισμού, της Σταυροφορίας των αυθορμήτως «εξεγερμένων” για να προωθήσει τον πολιτικοοικονομικό της και πνευματικό  επεκτατισμό.

 

To φωτορεπορτάζ είναι από το Washington Post (20/02/14)

Πηγή: http://lithosfotos.blogspot.co.uk/2014/02/blog-post_5936.html

ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ, Ν. Πανταζή, θεολόγου

ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ

του Αποτειχισθέντος θεολόγου, Νικολάου Πανταζή

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου!»

(Λουκά 12, 20).

 Τὸ θέμα αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο ἐπίκαιρα ἀσχολεῖται ὁ κ. Πανταζῆς, εἶναι σπουδαιότατο. Ἔχουν μιλήσει γι’ αὐτὸ παλαιότεροι καὶ νεώτεροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ κάποιες θέσεις γύρω ἀπὸ τὸ «Μυστήριο τοῦ Θανάτου» πάντα προβλημάτιζαν τοὺς Χριστιανούς. Γιὰ τὸ θέμα ἔχει ἔχει ἀσχοληθεῖ καὶ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου στὸ βιβλίο του «Ἡ Ζωὴ μετὰ Θάνατον» ἀπ’ ὅπου τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα.

 «Στο θέμα αυτό αναφέρεται και ο άγιος αναφέρεται και ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, τονίζοντας ιδιαίτερα ότι εκείνος πού έχει το Φως του Θεού νικά τους δαίμονες πού έρχονται πλησίον του, γιατί οι δαίμονες καίγονται από το θειο Φως. Αυτό γίνεται και τώρα, όσο ο άνθρωπος ευρίσκεται στην θεωρία και ενδύεται το Φως του Θεού. Πολύ περισσότερο θα γίνη κατά την έξοδο της ψυχής από το σώμα. Λέγει ότι δεν θα υπάρχει κανένα όφελος για τον Χριστιανό από τον πνευματικό αγώνα πού διεξάγει, εάν δεν καταφλεχθή ο διάβολος από το Φως του Θεού. Πράγμα το όποιο σημαίνει ότι η ουσία και ο σκοπός της πνευματικής ζωής είναι να ενωθεί ό άνθρωπος με το Φως. Γράφει ο άγιος Συμεών:

“Ει μη ο άρχων έλθοιε του σκότους και την δόξαν ίδοι συνούσα μοι την σήν και αισχυνθή εις άπαν, ό σκοτεινός καταφλεχθείς απροσίτω φωτί σου, και αι δυνάμεις άπασαι συν αυτώ εναντίαι τραπήσονται σημείωσιν σφραγίδος σής ίδουσαι, κάγώ δε διελεύσομαι θαρρών τη χάριτι σου, ατρέμας όλος, και προς σε εγγίσω και προσπέσω, τί μοι των νυν το όφελος εν εμοί γινομένων;”».

ΤΑ  ΤΕΛΩΝΙΑ

του Αποτειχισθέντος θεολόγου, Νικολάου Πανταζή

Πολλοί μοντέρνοι, οικουμενιστές θεολόγοι-θολολόγοι, σπέρνουν ζιζάνια συγχύσεως και απιστίας στις ψυχές των πσιτευόντων. Αμφισβητούν την ύπαρξη των Τελωνίων. Λένε: "Τελώνια δεν υπάρχουν". Και το λέγουν αυτό επειδή, κατά βάθος, δεν θέλουν να υπάρχουν. Δεν τους συμφέρει να υπάρχουν. Αλλιώς καήκανε!

Δεν έχουμε σκοπό να τρομοκρατήσουμε κανέναν. Δυστυχώς, οι πλείστοι ιερείς αποφεύγουν να ενημερώσουν τους πιστούς για τα Τελώνια. Τα γράφουμε για αληθή ενημέρωση, γνώση και ωφέλεια. Για συναίσθηση και προετοιμασία. Για μετάνοια.

Ο Θάνατος είναι αναπόσπαστο, πραγματικό γεγονός της ζωής μας. Πολλοί φοβούνται ακόμη και στο άκουσμα της λέξεως «θάνατος». Ακούνε για Κηδεία και τρέμουν ακόμη και την σκιά τους! Όσα όμως «ξύλα κι’ αν χτυπήσουν», (μια φράση βλάσφημη με ειδωλολατρική επίδραση), όσα «φτου και μακρυά από μας» και «έξω από ‘δω» κακομοίρικα κι' αν πουν, θέλουν δε θέλουν, μια μέρα κι' αυτοί αντιμέτωποι με το θάνατο, θα βρεθούν...

Ο θάνατος έρχεται για όλους μας, χωρίς καμία εξαίρεση, πλουσίους, φτωχούς, αξιωματούχους, πολιτικούς, ακόμη και για αυτούς τους Οικουμενιστάς Εκκλησιαστικούς Ηγέτες που νομίζουν πως είναι αθάνατοι, επίγειοι "θεοί"...

Ακόμη και αυτοί που δεν πιστέυουν στο Θεό, κάποτε πεθαίνουν, έστω κι' αν προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εαυτούς τους λέγοντας απλά και φιλοσοφικά πως «περνούν από την ύπαρξη στην ανυπαρξία».

Ακόμη και αυτοί οι μηδενιστές, με μυαλό όρνιθας, οι κουτορνίθιοι καζαντζακικοί, που θεωρούν ότι μετά το θάνατο «εκμηδενίζονται», πηγαίνουν στο μηδέν, στο τίποτα, στο άπειρο, αυτοί που με άπειρη και ανέσπερη βλακεία αναγράφουν εκκωφαντικά τη φτήνια τους, διαφημίζουν τη ρηχότητα και διατυμπανίζουν τη μηδαμηνότητά τους στα ηλίθια μπλουζάκια τους: "Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος!", κι' ας είναι σκλάβοι αλυσοδεμένοι στις φοβίες και τα πάθη τους, μα και αυτοί μια μέρα θα πεθαίνουν.

  Θα πεθάνει και ο άπιστος σκεπτικιστής, που τάχα "δε φοβάται θάνατο" και παριστάνει τον παλληκαρά, ο κάποτε υποτίθεται ατρόμητος θα μείνει κυριολεκτικά εμβρόντητος και ως ιχθύς άφωνος στον θεοσκότεινο Άδη και στους φρικιαστικούς, μανιακούς και λυσσασμένους δαίμονες που θα απαιτούν οπωσδήποτε την ψυχή του!

Για τους πιστούς, Ορθόδοξους Χριστιανούς, το θέμα έχει λυθεί οριστικά. Πιστεύουμε στο Χριστό ως Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός, τον Αναστάντα Κύριο (με κυρίαρχη εξουσία στη ζωή και το θάνατο) ο Οποίος με την Αγία Του Ανάσταση το απέδειξε και διέλυσε κάθε μας φοβία.

Ο Θεάνθρωπος δίδαξε ότι υπάρχει ψυχή, υπάρχει αιώνια ζωή. Υπάρχει ο θάνατος ο σαρκικός, υπάρχει και ο πνευματικός. Υπάρχει όμως και ο ειδικός, ανατρεπτικός θάνατος του Χριστού.

Ακόμη και στην πνευματική μας γέννηση και αναγέννηση, στη Βάπτισή μας, «εις τον θάνατον Αυτού εβαπτίσθημεν!».

Ακόμη και στη Κηδεία μας «ο θάνατος ουκέτι κυριεύει» αλλ’ ομολογούμε την Ανάσταση και στρεφόμαστε κατά την Ανατολή, γι’ αυτό και τοποθετούμε μόνο Εικόνα

Κυριακή της Απόκρεω και αγ. Πολυκάρπου

23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Τὸ βῆμά σου φρικτόν, καὶ ἡ κρίσις δικαία, τὰ ἔργα μου δεινά, ἀλλ' αὐτός, Ἐλεῆμον, προφθάσας με διάσωσον, καὶ κολάσεως λύτρωσαι, ῥῦσαι, Δέσποτα, τῆς τῶν ἐρίφων μερίδος, καὶ ἀξίωσον, ἐκ δεξιῶν σου με στῆναι, Κριτὰ δικαιότατε.

Τρόμος ἀδιήγητος καὶ φόβος ἐκεῖ, ἥξει γὰρ Κύριος, καὶ τὸ ἔργον μετ' αὐτοῦ, ἑκάστου τῶν ἀνθρώπων, καὶ τὶς ἐντεῦθεν λοιπὸν ἑαυτὸν μὴ πενθήσει;

Ἐν ἀβύσσῳ πταισμάτων κυκλούμενος, τὴν ἀνεξιχνίαστον τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἐπικαλοῦμαι ἄβυσσον. Ἐκ φθορᾶς ὁ Θεός με ἀνάγαγε. 

Ὢ ποία ὥρα τότε, καὶ ἡμέρα φοβερά, ὅταν καθίσῃ ὁ Κριτὴς ἐπὶ θρόνου φοβεροῦ! βίβλοι ἀνοίγονται, καὶ πράξεις ἐλέγχονται, καὶ τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους δημοσιεύονται. Ἄγγελοι περιτρέχουσιν, ἐπισυνάγοντες πάντα τὰ ἔθνη. Δεῦτε ἀκούσατε βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες, δοῦλοι καὶ ἐλεύθεροι, ἁμαρτωλοὶ καὶ δίκαιοι, πλούσιοι καὶ πένητες, ὅτι ἔρχεται Κριτής, ὁ μέλλων κρῖναι πᾶσαν τὴν οἰκουμένην΄ καὶ τίς ὑποστήσεται ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ, ὅταν Ἄγγελοι παρίστανται, ἐλέγχοντες τὰς πράξεις, τὰς διανοίας, τὰς ἐνθυμήσεις, τὰ ἐν νυκτὶ καὶ ἐν ἡμέρᾳ; ὢ ποία ὥρα τότε! Ἄλλὰ πρὸ τοῦ φθάσαι τὸ τέλος, σπούδασον κράζουσα, ψυχή· Ὁ Θεός, ἐπίστρεψον, σῶσόν με, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος.