Ὁ
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας, ἐξέδωσε, ὡς εἴθισται, «Ποιμαντορικὴ
Ἐγκύκλιος γιὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2014».
Δυστυχῶς, ὅμως, τὸ συμπέρασμα ὅσων γράφει στὴν
Ἐγκύκλιό του, ὅσον ἀφορᾶ τὸ πρακτικὸ μέρος –τὴν ἀντιμετώπιση δηλαδὴ τῶν συγχρόνων αἱρετικῶν–
δὲν εἶναι ἀντάξια, οὔτε τῶν Ἁγίων
Πατέρων ποὺ θηριομάχησαν γιὰ τὴν «φίλη
Ὀρθοδοξία», οὔτε ἀντάξια τῶν ἐσχάτων καιρῶν ποὺ διερχόμαστε.
Ἀντίθετα,
ἀκολουθεῖ τὴ γραμμὴ τοῦ «Χαρτοπόλεμου», ὅπως ὀνόμασε ὁ
ἀείμνηστος καθηγητὴς Κορναράκης (δάσκαλος τοῦ Σεβασμιωτάτου) τὸν διὰ γραμμάτων ἀντιπατερικὸ τρόπο ἀντιμετώπισης
τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀπὸ τοὺς συγχρόνους Ποιμένες καὶ Ἐπισκόπους,
ἰδίως δὲ αὐτοὺς ποὺ ἐλπίζαμε ὅτι θὰ ἦσαν ὁδηγοί μας στὸν πόλεμο κατὰ τῆς
συγχρόνου αἱρέσεως.
Τὸ
πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου μοῦ εἶναι οἰκεῖο, γιατὶ κάποιο διάστημα ὡς φοιτητὲς συγκατοικήσαμε,
αἰσθάνομαι δὲ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸ πρόσωπό του, γιατὶ σὲ δύσκολους καιροὺς μοῦ
συμπαραστάθηκε. Γι’ αὐτὸ καὶ μὲ μεγάλη δυσκολία ἀπευθύνθηκα πρὸς αὐτὸν
προσωπικά, πρώτη, δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ μὲ ἐπιστολὴ καὶ τηλεφωνικὴ ἐπικοινωνία
(ἐκτὸς ἀπὸ δεκάδες δημοσιεύσεις καὶ βιβλία ποὺ τοῦ ἔστειλα), παρακαλώντας τον
νὰ πάρει θέση (βοηθώντας καὶ μένα ὡς Ποιμένας), ὥστε νὰ ξεκαθαριστοῦν κάποια
πράγματα, σχετικὰ μὲ τὴν αἵρεση τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴ στάση μας
ἀπέναντι σ’ αὐτὴ τὴν Παναίρεση. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἀπάντηση δὲν πῆρα, ὅπως καὶ ἀπὸ
τοὺς ἄλλους ἀντι-Οἰκουμενιστές.
Ἐπειδή,
λοιπόν, ὅταν ὁ ἀγώνας εἶναι γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν διατήρηση ἀπαραχάρακτης τῆς
Ἱ. Παραδόσεως, δὲν πρέπει οἱ γνωριμίες μας μὲ ἀγαπητὰ πρόσωπα νὰ μᾶς ἀποτρέπουν
νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὴν Ἀλήθεια, ἀναγκάζομαι, μετὰ ἀπὸ καιρό,
νὰ ἀσχοληθῶ πάλι μὲ ἐνέργειά του· ἔρχομαι νὰ σχολιάσω τὴν τελευταία Ἐγκύκλιό (θὰ
τὴν βρεῖτε ἐδῶ),
ἐπειδὴ νομίζω πὼς δὲν ἐκφράζει τὴν
γραμμὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλ’ ἀντίθετα συντελεῖ στὴν κατάργησή της, κάνοντας αὐτὸ ποὺ εὔχονται οἱ Οἰκουμενιστές.
Γράφει
στὴν ἀρχὴ τῆς Ἐγκυκλίου: «Η Ορθοδοξία μας,
εορτάζει σαν πνευματική μητέρα με τα παιδιά της τη νίκη της κατά των αιρέσεων
και τον θρίαμβο της κατά των ποικιλώνυμων εχθρών της... Η Ορθόδοξος Εκκλησία
...διετήρησε ορθή, ανόθευτη, αυθεντική τη διδασκαλία του Χριστού μας... Έχει
κυρίως και προπαντός την ίδια πίστι, το ίδιο πνεύμα, το ίδιο ήθος με την πρώτη Εκκλησία»!!!
Ἀλήθεια,
ἀπὸ ποῦ βγάλατε τὸ συμπέρασμα, Σεβασμιώτατε, ὅτι τότε καὶ σήμερα ἔχουμε «τὸ ἴδιο πνεῦμα»
μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες; Βλέπετε, ἔστω καὶ μὲ τὰ κυάλια, κάποιον Ποιμένα σήμερα,
νὰ θυσιάζεται γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως ἔναντι τῶν ἀθέων, ἢ ἔναντι τῶν Παναιρετικῶν
Οἰκουμενιστῶν;
Μὲ
ποιό «πνεῦμα» καὶ ποιό τρόπο οἱ Ἅγιοι Πατέρες νίκησαν
τὶς αἱρέσεις; Μήπως μὲ τὴ μέθοδο
