Προφητείες Αγίων, Σημεία Καιρών, Αφορμή για Μετάνοια

Τὸ παρακάτω ἄρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε πρὶν ἀπὸ 5 χρόνια. Τὸ 2009. Τότε, ἡ πλειονότητα τῶν χριστιανῶν, ἔβλεπε ὅλες αὐτὲς τὶς προφητεῖες –ποὺ κάποιες ἁγιασμένες ψυχὲς διετύπωσαν– ἂν ὄχι ὡς κάτι ἐξωπραγματικό, ὁπωσδήποτε ὅμως, σὰν κάτι μακρινὸ καὶ χρονικὰ ἀπροσδιόριστο. Κι ὅσους τὶς ἐπεκαλοῦντο –μήπως καὶ ξυπνήσουν κάποιες κοιμισμένες πνευματικὲς εὐαισθησίες μέσα μας, μήπως κι ἁρπάξουμε τὴν εὐκαιρία τῆς μετανοίας– τοὺς ἔβλεπαν σὰν ζώντας καὶ ἐρχόμενους ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο.

Οἱ ἐξελίξεις ὅμως δικαιώνουν τὶς ἀνησυχίες. Πολιτικές, οἰκονομικὲς καὶ ἐκκλησιαστικές. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἐδῶ ἡ κατὰ γράμμα πραγματοποίηση τῶν Προφητειῶν, ἢ κάποιες συμβολικὲς ἐκφράσεις καὶ ὑπερβολές· δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει οὔτε τό πότε ἀκριβῶς. Αὐτὰ εἶναι ἄλλων εὐθύνη νὰ τὰ φανερώσουν. Μᾶς ἐνδιαφέρει ὅτι τὰ ἔσχατα διανοίγονται μπροστά μας καθαρότερα, καὶ παρὰ ταῦτα ἡ μετάνοια μας θολὴ καὶ ἀβέβαιη. Τὴν ἀπωθοῦμε σὲ κάποια, δικῆς μας προτιμήσεως καὶ ἐπιλογῆς, "ἔσχατα"!
Τὰ θηρία τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι ἐδῶ καὶ βρυχῶνται. Μὲ πρῶτο τὸν Οἰκουμενισμό. Κι ἐμεῖς, ἢ ἐπικοινωνοῦμε μαζί του, ἢ ἐν διαιρέσει ὀμφαλοσκοποῦμε γιὰ τὸ δυνητικὸ ἢ τὸ ὑποχρεωτικὸ τοῦ Κανόνος, ἀντὶ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς παρευθύς!
Ἡ περίοδος τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μᾶς προετοιμάζει γιὰ τὴ μετάνοια, τὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας· μᾶς προειδοποιεῖ:

«Ἐγγίζει ψυχὴ τὸ τέλος, ἐγγίζει καὶ οὐ φροντίζεις, οὐχ ἑτοιμάζῃ. Ὁ καιρὸς συντέμνει, διανάστηθι, ἐγγὺς ἐπὶ θύραις ὁ Κριτής ἐστιν, ὡς ὄναρ, ὡς ἄνθος ὁ χρόνος τοῦ βίου τρέχει, τί μάτην ταραττόμεθα;».

Ἐμεῖς, ὅμως –δυστυχῶς– βλέπουμε τὰ σημάδια, ἀλλὰ ἐθελοτυφλοῦμε. Εἶναι ἐκπληκτικὴ ἡ ἀδιαφορία μας. Προφητευμένη ὅμως ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος εἶπε γιὰ τοὺς ἔσχατους χρόνους:

«Καὶ καθὼς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε οὕτως ἔσται καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε ὁ Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας. ὁμοίως καὶ ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ· ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν· ᾗ δὲ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λὼτ ἀπὸ Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καὶ θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καὶ ἀπώλεσεν ἅπαντας.  κατὰ τὰ αὐτὰ ἔσται ᾗ ἡμέρᾳ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτεται» (Λουκ. 17, 26-30).

 (Μετάφραση: Και καθώς έγινε κατά τις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και κατά τις ημέρες του Υιού του ανθρώπου:  έτρωγαν, έπιναν, πάντρευαν, νυμφεύονταν, μέχρι την ημέρα που εισήλθε ο Νώε στην κιβωτό και ήρθε ο κατακλυσμός και τους εξολόθρεψε όλους.  Όμοια επίσης θα είναι καθώς έγινε κατά τις ημέρες του Λωτ: έτρωγαν, έπιναν, αγόραζαν, πουλούσαν, φύτευαν, οικοδομούσαν.  Αλλά την ημέρα που εξήλθε ο Λωτ από τα Σόδομα έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους εξολόθρεψε όλους.  Κατά τον ίδιο τρόπο θα είναι την ημέρα που ο Υιός του ανθρώπου θα αποκαλυφτεί).

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΓΙΩΝ - ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - ΜΕΤΑΝΟΙΑ

  Πηγή: "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ"

 Ο Θεός από αγάπη μας προειδοποιεί για τα επερχόμενα δεινά, αλλά εμείς λόγω απιστίας αδιαφορούμε. Μένουμε αμετανόητοι και θα είμαστε αναπολόγητοι όταν θα ξεσπάσουν, σαν ένας δεύτερος κατακλυσμός.

Ας προσέξουμε και ας μετανοήσουμε τώρα, διότι αν αρχίσουν θα είναι πολύ αργά. Αναφέρονται μερικές εκ των προφητειών, που θα έπρεπε να κηρύττονται από τον «Kλήρο» συνεχώς, αλλά δυστυχώς λόγω αδιαφορίας και απιστίας αποσιωπούνται... ΟΥΑΙ!!!

► ΕΥΑΓΓ. ΛΟΥΚΑ, Κεφ. κα΄, στ. 35-36: «Ως παγίς γάρ επελεύσεται επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης τής γής, αγρυπνείται ούν εν παντί καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθήται εκφυγείν πάντα τά μέλλοντα».
► ΕΑΓΓ. ΜΑΡΚΟΥ, Κεφ. ιγ΄, στ. 6-10: «Πολλοί γάρ ελεύσονται επί τω ονόματί μου λέγοντες ότι εγώ ειμί, και πολλούς πλανήσου-σιν. Όταν δε ακούσητε πολέμους και ακοάς πολέμων, μη θροείσθε· δεί γάρ γενέσθαι, αλλ΄ ούπω το τέλος. Εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισμοί κατά τόπους, καί έσονται λιμοί και ταραχαί. Αρχαί ωδίνων ταύτα». στ. 19: «Έσονται γάρ αι ημέραι εκείναι θλίψις, οία ου γέγονε τοιαύτη απ΄ αρχής κτίσεως ής έκτισεν ο Θεός έως τού νύν καί ου μή γένηται».
► ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, Κεφ. ιστ΄, στ. 18-21:

«Καί εγένοντο αστραπαί καί φωναί και βρωνταί, καί σεισμός εγένετο μέγας, οίος ούκ εγένετο αφ΄ ου οι άνθρωποι εγένοντο επί της γής, τηλικούντος σεισμός ούτω μέγας. Καί εγένετο η πόλις η μεγάλη είς τρία μέρη, καί αι πόλεις των εθνών έπεσαν. Καί Βαβυλών η μεγάλη εμνήσθη ενώπιον τού Θεού δούναι αυτή τό ποτήριον τού οίνου του θυμού τής οργής αυτού. Καί πάσα νήσος έφυγε, καί όρη ούχ ευρέθησαν. Καί χάλαζα μεγάλη ως ταλαντιαία καταβαίνει εκ τού ουρανού επί τούς ανθρώπους· καί βλασφήμησαν οι άνθρωποι τόν Θεόν εκ τής πληγής τής χαλάζης, ότι μεγάλη εστίν η πληγή

αύτη σφόδρα».

► ΠΡΟΦ. ΗΣΑїΑΣ, Κεφ. ιγ΄, στ. 9: «Ιδού γάρ ημέρα Κυρίου έρχεται ανίατος θυμού καί οργής