Κάποιους, τα Πυθαγόρεια σύμβολα, αντί να τους χωρίζουν, τους ενώνουν!

Ὁμιλεῖ ὁ κ. Γ. καρατσαφέρης στο arttv, καὶ λέγει τὰ ἑξῆς ἐφηρμοσμένα Οἰκουμενιστικά, πρὸς ἐμπέδωση τοῦ ΛΑΟΥ:

Ἐμένα μὲ ἐνδιαφέρει ἕνα πρᾶγμα, νὰ μπορῶ νὰ κάνω τὸ σταυρό μου καὶ νὰ βλέπω καὶ τὸν δίπλα νὰ κάνει τὸ σταυρό του. Καὶ μπορῶ σὲ ὁποιονδήποτε χῶρο νὰ αἰσθάνομαι κοντά στὸν Θεό μου, ἐὰν μοῦ ἐπιτρέπεται νὰ κάνω τὸ σταυρό μου. Ὅταν κάποια περίοδο ζοῦσα στὴν Ἀγγλία, δίπλα στο σπίτι μου ἦταν μία Ἐκκλησία ἡ ὁποία δὲν ἦταν Ὀρθόδοξη. Πῆγα μία μέρα, βρῆκα τὸν ἱερέα καὶ τοῦ λέω. Ἐγὼ εἶναι Ὀρθόδοξος, μπορῶ νὰ ἔρχομαι ἐδῶ τὴν ὥρα τῆς Λειτουργίας καὶ νὰ προσεύχομαι στὸ Χριστό; Μοῦ λέει, βεβαίως. Πῆγα... Δὲν πιστεύω σ’ αὐτὰ ποὺ πιστεύουν. Ἀλλὰ ἔχουμε μία κατακλεῖδα ὅλοι. Πιστεύουμε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ καθένας ἀπὸ τὴν πλευρά του. Ὁ καθένας θεωρεῖ τὸν ἄλλο αἱρετικό. Ἀλλὰ στὴν οὐσία ὅμως, ἡ κατάληξη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Καταλαβαίνω ὅλους αὐτοὺς ποὺ μιλᾶνε ἐναντίον τοῦ Πάπα, τὸ «καταρᾶσθε τὸν πάπα» τοῦ πατροΚοσμᾶ, ὅλα αὐτὰ τὰ ξέρω πάρα πολὺ καλά. Ἀλλὰ ἡ βάση εἶναι μία. Ὅταν ἔχουμε τὴν ἀπειλὴ τοῦ Ἰσλαμισμοῦ ποὺ πολλαπλασιάζεται, εἶναι μεγάλη πολυτέλεια νὰ βλέπουμε αὐτὰ τὰ ὁποῖα μᾶς χωρίζουν καὶ νὰ μὴ βλέπουμε αὐτὰ τὰ ὁποῖα μᾶς ἑνώνουν...

Κάποιοι ἐνοχλοῦνται καὶ ἔχουν μείνει συνδεδεμένη σὲ κάποια ...τσιτάτα κάποιων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ἔγιναν κάτω ἀπὸ κάποια συγκεκριμένη ἱστορικὴ περίοδο, μὲ συγκεκριμένες ἀνάγκες...

Ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ δένουμε τὰ μάτια μας. Μὲ ρωτᾶνε: Ἔχεις ἐμπιστοσύνη στὸν Οἰκουμενικὸ πατριάρχη; Εὐτυχοῦμε νὰ ἔχουμε ἕνα πανέξυπνο ἄνθρωπο. Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σπάνια μυαλά...

https://www.youtube.com/watch?v=I0fEyRVK2bQ&index=2&list=PL_4mo_gQkzFlU6pMWxquqKDp-GJqFn93x

Νὰ πῶ κάτι γιὰ τὸν Πατριάρχη. Ἐγὼ νομίζω ὅτι εἶναι ἴσως ὁ εὐφυέστερος ἄνθρωπος ποὺ ἔχω γνωρίσει στὴ ζωή μου. Ἔχει γίνει τὸ κόμμα (τοῦ ΛΑ.Ο.Σ.) τὸ Μάϊο, τότε ποὺ μ’ ἔδιωξε ὁ Καραμανλῆς.

Ἔχω ἀρχίσει λοιπόν καὶ μελετάω τὸ σῆμα τοῦ κόμματος. Τί σηματοδοτεῖ αὐτὸ τὸ κόμμα. Ὕστερα ἀπὸ ἕνα μῆνα, δύο, τρεῖς ἔχω βγάλει τὸ σῆμα καὶ τὸ φοράω. Δὲν τὸ ξέρει κανείς. Ἑπτασφράγιστο μυστικό, εἶναι. Θέλει ἀποκωδικοποιητές. Οὐδεὶς γνώριζε τί (μηνύματα, συμβολισμοὺς) ἔκρυβε. Μετὰ ἀπὸ δύο τρία χρόνια εἶχα πεῖ μερικὰ πράγματα γιὰ τὸ σῆμα. Κι ἔρχεται ὁ Βαρθολομαῖος καὶ ζητάει νὰ μὲ δεῖ. Καὶ πηγαίνω ἐπάνω καὶ φοράω τὸ σηματάκι, τόσο δά!

–Καλῶς τον, μοῦ λέει. Ἄ, αὐτὰ τὰ τρίγωνα σημαίνει αὐτό. Αὐτὰ τὰ χρώματα σημαίνει αὐτό. Αὐτοὶ οἱ κύκλοι σημαίνει αὐτό.

Καὶ μοῦ κάνει ὅλη τὴν ἀνάλυση τοῦ σήματος, τὀ ὁποῖο τὸ εἶχα βασίσει ἐγὼ στὰ Πυθαγόρεια. Χωρὶς νὰ τὸ ξέρει! Δὲν τὸ εἶχα συζητήσει οὔτε μὲ τὴ γυναίκα μου. Ἁπλῶς, εἶχα βρεῖ ἕνα σῆμα ποὺ νὰ σηματοδοτεῖ κάποια πράγματα. Καὶ τοῦ λέω: Μὲ ἐκπλήσσετε.

Δὲν εἶναι (ὁ Πατριάρχης τυχαία προσωπικότητα. Ἔχει πολλοὺς ἐχθρούς, γιατί εἶναι ὑπερκινητικός...

https://www.youtube.com/watch?v=Gsb4-SFuPyc&list=PL_4mo_gQkzFlU6pMWxquqKDp-GJqFn93x&index=1

Πολιτικοεκκλησιαστικὴ διπλωματία εἰς τὴν Ρώμην εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, π. Θεόδωρου Ζήση

Τὴν ἡμέρα τῆς ἐπιδημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν Πεντηκοστὴ τῶν Ὀρθοδόξων, ἐπέλεξε ὁ πάπας Φραγκίσκος γιὰ νὰ καλέσει Χριστιανούς, Ἰουδαίους καὶ Μουσουλμάνους νὰ προσευχηθοῦν ὑπὲρ τῆς εἰρήνης στὴν πολύπαθη Μέση Ἀνατολή. Δὲν θὰ μποροῦσε βέβαια νὰ ὑπολογίζει στὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ᾽ αὐτὴν τὴν ἐπικοινωνιακὴ φιέστα γιὰ δύο λόγους.

Ἐν πρώτοις, γιατὶ ὁ Παπισμός, ὡς μεγίστη αἵρεση, στερεῖται τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν ἐπιδημεῖ ἐκεῖ καὶ δὲν ἐνεργεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια, ἀπὸ τὸτε ποὺ ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τὸ 1054.Ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης οἱ Λατῖνοι, ἐπειδὴ μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Filioque ὕβρισαν καὶ ἐταπείνωσαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἔχασαν τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μὲ συνέπεια ὅλα σ᾽ αὐτοὺς νὰ εἶναι μία καινοτομία καὶ πλάνη, καὶ τὸ μόνο

«Οι ληστές της Θείας Διδασκαλίας»

«Οι ληστές της Θείας Διδασκαλίας»

Ένα βιβλίο που ξεσκεπάζει τους σύγχρονους
ψευδοδιδασκάλους  στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Σήμερα μόνο το 3% των Ελλήνων εκκλησιάζονται συστηματικά. Πάνω από το 90%  αυτού  του ποσοστού γνωρίζει  για την Πίστη , τον  δρόμο και τον τρόπο της εν Χριστώ σωτηρίας πολύ λιγότερα από όσα  γνωρίζει για τα Τούρκικα σήριαλ , το ποδόσφαιρο  ή τις συνταγές μαγειρικής.  Κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη  «οι αδιάφοροι χριστιανοί  δεν θα σωθούν, όχι γιατί δεν πιστεύουν αλλά γιατί δεν ξέρουν σε τι πιστεύουν».

Απ΄την άλλη μεριά, η «Νέα Τάξη» πραγμάτων ή αλλιώς η  «Παγκοσμιοποίηση» , απαιτεί και οικοδομεί  μια νέα παγκόσμια θρησκεία για να κάνει εφικτή την διακυβέρνηση   όλου του κόσμου. Στο γενικευμένο κλίμα αδιαφορίας για την Πίστη, "Ορθόδοξοι"  ποιμένες  συνεργάζονται συστηματικά για την  εξάπλωση αυτής της νέας παγκόσμιας θρησκείας που ονομάστηκε από τους εμπνευστές  της Οικουμενισμός.

Σε όλη την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας   υπεισέρχονταν  σε αυτήν μεθοδικά και ύπουλα «υπάλληλοι», «μισθωτοί», «λύκοι» και «φίδια» ( χαρακτηρισμοί  που απέδωσαν ο Χριστός και οι Απόστολοι στους ψευδοδιδασκάλους) που διέφθειραν πνευματικά  τα λογικά πρόβατα του  Χριστού  εξυπηρετώντας τα προσωπικά τους πάθη .  Μεγάλο τμήμα των πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας σήμερα μολύνεται  από τις κακοδοξίες και τα  έργα  αιρετικών και αιρετιζόντων μασκοφόρων

Ανακρίβειες αθέλητες (π. Έπιφάνιου) ψεύδη καὶ συκοφαντίες ἠθελημένες (κ. Τελεβάντου)!

Ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος ἔχει ἐπανειλημμένως συλληφθεῖ νὰ ψεύδεται καὶ νὰ διαστρέφει τὶς θέσεις μας, ἰδίως ὡς πρὸς τὴν ἀποτείχιση, παρὰ τὶς διαψεύσεις τῶν ὅσων κακόβουλα γράφει ποὺ κατὰ καιροὺς  κάνουμε, μὲ εὐγενικὸ πάντα τρόπο καὶ χωρὶς νὰ ἀναφερόμαστε στὸ πρόσωπό του, λόγῳ τῆς ἐπικοινωνίας ποὺ παλαιότερα εἴχαμε.

Παλιά ΦΩΤΟ από το ιστολ. Τελεβάντος

Δυστυχῶς, ὅταν τοῦ «μπεῖ μιὰ ἰδέα στὸ μυαλὸ» δύσκολα τὴν ἀποβάλλει, ὅπως διαπιστώνω ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, ὅσον χρόνο ἐπικοινωνούσαμε μὲ e-mail, τὰ ὁποῖα διατηρῶ. Τοῦ ἔγραψα, τότε, ὅτι εἶναι λάθος (ἀποτελοῦσε φαντασίωσή του) νὰ ταυτίζει τὸν κ. Ἀθανάσιο Σακαρέλλο μὲ 3-4 ἄλλα ὑπαρκτὰ πρόσωπα (ὅπως τοῦ κ. Τσολογιάννη)!  Αὐτὸς ἐπὶ μῆνες ἀκόμα ἐπέμενε περιπαίζοντας καὶ εἰρωνευόμενος τὸν κ. Σακαρέλλο κακοηθέστατα, γιὰ κείμενα ποὺ δὲν εἶχε γράψει καὶ ἀναρτήσεις ποὺ δὲν εἶχε κάνει καί, ἀσφαλῶς, οὔτε κἂν τὶς εἶχε διαβάσει!!!

Τὸ ἴδιο συνέβη ἀργότερα ὅταν ταύτιζε τὸν π. Μελέτιο Βαδραχάνη μὲ κάποιους ἱστολόγους (καὶ πάλι μὲ τὸν κ. Τσολογιάννη!!!. Γνώριζα πολὺ καλὰ ὅτι ὁ π. Μελέτιος ὄχι μόνο δὲν ταυτιζόταν, μὰ δὲν εἶχε καμία συνεργασία μὲ τὰ πρόσωπα αὐτά. Μὲ ἕνα μάλιστα ἱστολόγο  (μὲ τὸν ὁποῖο τὸν ταύτιζε ὁ κ. Τελεβάντος) ὁ π. Μελέτιο εἶχε καὶ ἀντίθετες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις! Ὅταν καὶ πάλι τοῦ ἔγραψα ὅτι κάνει λάθος καὶ ἐκθέτει πρόσωπα, καὶ τὸν διαβεβαίωσα γι’ αὐτό, δὲν πείστηκε, ἀλλὰ μοῦ ζήτησε ...ἀποδείξεις!!! (ἀστυνομικῆς ἢ εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς; δὲν μοῦ ἐξήγησε!). Συνέχισε δὲ ψευδέστατα νὰ τὸν ὑβρίζει (ἐνθυμοῦμαι τὶς εὐτελεῖς ὕβρεις του στὸν ἱστότοπο "ksipnistere") καὶ νὰ τὸν εἰρωνεύεται ἀφιλάνθρωπα καὶ χυδαιότατα, νὰ ταυτίζει καὶ νὰ καταφέρεται κατὰ τοῦ π. Μελετίου, ὡς νὰ ἀποτελεῖται καὶ συστεγάζει ὁ π. Μελέτιος ἐν ἑαυτῷ ...κάποια ἄλλα πρόσωπα, 2 ἢ 3 μαζί!

Καὶ ὅλα αὐτά, ἐπειδὴ δὲν τοῦ κάναμε τὴ χάρη νὰ ΜΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΜΕ, ὅπως φορτικὰ (ἀκόμη καὶ τηλεφωνικὰ ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ) προσπαθοῦσε νὰ μᾶς πείσει!

Ὅπως μὲ τοὺς ἀνωτέρω, ἔτσι καὶ μὲ ὅσους τελικὰ δὲν τὸν ἀκούσαμε καὶ ἀποτειχιστήκαμε, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔχει κάνει τὶς ἀντίθετες –σὲ σχέση μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας– ἐπιλογές του, μὲ ἀναπόδεικτο εἰσαγγελικὸ λόγο, καὶ στηριζόμενος σὲ παρερμηνεῖες τῶν γραπτῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ π. Ἐπιφανίου, μᾶς ὀνόμαζε αὐθαίρετα, πότε ἐν δυνάμει σχισματικοὺς καὶ πότε σχισματικοὺς λόγῳ τῆς ἀποτείχισης, χωρὶς οὐδεμία Πατερικὴ μαρτυρία (παρόλο ποὺ ἐγγράφως ὑποσχέθηκε τὸ 2010 ὅτι ἐν καιρῷ θὰ ἀποδείξει μὲ πατερικὸ λόγο τὸ ἐσφαλμένο τῆς ἀποτειχίσεως), στηριζόμενος κυρίως στὸν π. Ἐπιφάνιο.

Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχουμε φιλοξενήσει δεκάδες κείμενα τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (πέρα ἀπὸ δικά μας κείμενα) μὲ ἑκατοντάδες Πατερικὲς μαρτυρίες, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ μέσα σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα (ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ Ἐπίσκοποι διδάσκουν ἀποδεδειγμένα κακοδοξίες) τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, εἴτε αὐτοὶ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο εἴτε ὄχι. Ὁ κ. Τελεβάντος ὅμως, στηριζόμενος στὴν δική του θεωρία καὶ αὐθεντία (καὶ θεωρῶν τὸν ἑαυτό του κάτι σὰν ἰντερνετικὸ Πάπα) συνεχίζει νὰ βάλει ἐναντίον μας συκοφαντικὰ καὶ ἀναπόδεικτα. Ἀποφύγαμε, χρόνια τώρα, νὰ ἀπαντήσουμε, ἀλλὰ εἶναι καιρὸς νὰ δοθεῖ μιὰ ἀπάντηση προσωπική. Νὰ τονίσουμε δέ, ὅτι μὲ ὅσα γράφει -πέρα ἀπὸ τὶς συκοφαντίες- καὶ ἐνῶ νομίζει ὅτι συνεισφέρει στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα, δὲν κάνει τίποτε ἄλλο (εἴτε τὸ καταλαβαίνει εἴτε ὄχι) παρὰ νὰ ρίχνει νερὸ στὸ μύλο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ὁ κ. Τελεβάντος, λοιπόν, διαγράφει τοὺς προηγούμενους Πατέρες καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἱερὸ Κανόνα καὶ μᾶς παραπέμπει σὲ σύγχρονους Πατέρες τῶν δικῶν του προδιαγραφῶν, τῶν ὁποίων μάλιστα τὸ πνεῦμα διαστρέφει. Δὲν καταλαβαίνει ὅτι στὴ βιασύνη του νὰ πολεμήσει ἐμᾶς (ποὺ τολμήσαμε νὰ μὴν ἐφαρμόσουμε τὶς ὑποδείξεις του περὶ ἀποτειχίσεως), καθίσταται θεομάχος, διαστρεβλώνοντας ἕνα Ἱερὸ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς μάλιστα νὰ ἔχει καταφέρει νὰ ἀποδείξει μὲ Πατερικὸ λόγο ὅτι ὁ ΙΕ' Κανόνας δὲν ἐπιτρέπει τὴν ...Ἀποτείχιση(!), ὅπως περίπου ὑποσχέθηκε!!!

Στηρίζεται -ὡς εἰς αὐθεντία- στὸν μακαριστὸ καὶ σεβαστὸ γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν εἶναι Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ὁποίου τὸ βιβλίο «Τὰ Δύο Ἄκρα» (ποὺ τὸ συνιστᾶ ὁ κ. Τελεβάντος ὡς τὴν συνισταμένη τῆς Πατερικῆς σοφίας) περιέχει σημαντικὲς ἀνακρίβειες καὶ λάθη ὡς ἔχον ἄλλη στοχοθεσία, ἀφοῦ ἀπαντοῦσε σὲ προβλήματα τῶν δεκαετιῶν 1960 καὶ 1970 συνδιάζοντάς τα πάντα μὲ τὸ τότε μεγάλο πρόβλημα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Δὲν καταλαβαίνει, ὅτι παραποιώντας τὴ σκέψη τοῦ ἀείμνηστου π. Ἐπιφάνιου, τὸν ἐκθέτει; Διότι τὸ βιβλίο "Τὰ Δύο Ἄκρα":

1) Δὲν γράφτηκε γιὰ τοὺς ἀποτειχισμένους, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἰδιόρυθμη ἀποτείχιση τῶν Παλαιοημερολογητῶν καὶ ὅσους προσέφευγαν σ’ αὐτούς τότε, 2) Ἔχει κάποιες λανθασμένες θέσεις ἀκριβῶς στὸ θέμα περὶ Ἀποτειχίσεως καὶ 3) Δυστυχῶς γιὰ τὸν κ. Τελεβάντο ποὺ ἄλλοτε τὸ ἀποκρύβει καὶ ἄλλοτε τὸ συσκιάζει, ὁ π. Ἐπιφάνιος  δὲν θεωροῦσε ἀντιεκκλησιαστικὴ πράξη τὴν Ἀποτείχιση, ὅταν ἐφαρμόζεται ὅπως τὴν νομοθετεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνας τῆς ΑΒ΄ Συνόδου καὶ δὲν θεωροῦσε τοὺς ἀποτειχισμένους σχισματικοὺς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἐναντιωνόταν  σὲ ὅσους φλέρταραν μὲ τὶς ἰδέες τῶν Γ.Ο.Χ.

Παρουσιάζουμε κάποια σημεῖα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος ἀποδεχόταν τὴν Ἀποτείχιση, ὅπως ἐφαρμόζεται σήμερα, ἂν καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα δείχνει νὰ ὑπαναχωρεῖ ἀπ΄ αὐτὴ τὴ θέση, γεγονὸς ποὺ τὸν παρουσιάζει στὸ ἴδιο του βιβλίο νὰ φάσκει καὶ νὰ ἀντιφάσκει. 

 Δὲν ἀναφερόμαστε στὴν διαφωνία ποὺ ὑπάρχει γιὰ τὸ δυνητικὸ ἢ προαιρετικὸ τοῦ Ἱ. Κανόνος. Τὸ θέμα (ἂν καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι λυμένο ἀπὸ τοὺς Πατέρες) συζητεῖται. Ἤδη ἡ ἀπόπειρα τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς (διὰ τῆς συγγραφῆς βιβλίου) νὰ ἀποδείξει τὸ δυνητικό, δὲν ἀπέδωσε, ἀντίθετα οἱ ἱερεῖς της ὑπεστήριξαν ἀντιπατερικὲς θέσεις, ὅπως ἀπέδειξε ὁ π. Εὐθύμιος, καὶ ἔκτοτε σταμάτησαν νὰ γράφουν, γιὰ νὰ μὴν ἐκτεθοῦν περισσότερο. Ὁ μόνος ποὺ ὑποστήριξε τὴν ἀποτυχημένη προσπάθεια τῆς Ι. Μ. Πειραιῶς ἦταν ὁ κ. Τελεβάντος, χωρὶς προσφυγὴ σὲ Πατερικὰ κείμενα (ἀφοῦ δὲν ὑπάρχουν, ἀλλιῶς θὰ τὰ εἶχε βρεῖ ἀπὸ τὸ 2010 ποὺ ψάχνει) καὶ μὲ μοναδικὸ ἐπιχείρημα τὴν δική του ...παπικῆς ἐμβέλειας καὶ αὐθεντίας θέση!

Ἂς δοῦμε, ὅμως, τί γράφει γιὰ τὴν Ἀποτείχηση ὁ π. Ἐπιφάνιος:

"Αἱρετικοὶ (Ἐπίσκοποι) εἶναι ...καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες οὔτε καταδικάσθησαν ἀκόμη ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἐξῆλθον αὐτοβούλως ἐξ αὐτῆς, ἀλλὰ διατελοῦσιν ἀκόμη ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Μία τοιαύτη εἶνε ἡ περίπτωσις τοῦ Πατριάρχου. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔχει κηρύξει αἱρετικὰ φρονήματα (σ.σ.: πόσο μᾶλλον ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος!)... Συνεπῶς εἶνε ἀκόμη ἀγωγὸς χάριτος. Τελεῖ μυστήρια. Ἡμεῖς τί δυνάμεθα νὰ πράξωμεν; α) Νὰ προσευχώμεθα ὑπὲρ ἀνανήψεως καὶ μετανοίας αὐτοῦ. β) Νὰ διαμαρτυρώμεθα κατ' αὐτοῦ καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα. Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).

Καὶ παρακάτω: "Οἱ ἱεροὶ Κανόνες παρέχουσι δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου τοῦ αἱρετικὰς διδασκαλίας κηρύσσοντος Ἐπισκόπου ἢ Πατριάρχου. (σελ. 90).

Στὴ σελ. 75 βαπτίζει μὲν τὸν ΙΕ΄ Κανόνα ὡς δυνητικόν, (ἡ γνωστή του θέση ποὺ ἀμφισβητεῖται), ἀλλ’ ὅμως δέχεται, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν κ. Τελεβάντο ποὺ μᾶς συκοφαντεῖ ὡς σχισματικούς, ὅτι ὁ διακόπτων τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου «"πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως", οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου εἶνε». Καὶ στὴν ἑπομένη σελίδα 76, γράφει: «Ὁ παύων τὸ μνημόσυνον τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου Κληρικός, ἀρκεῖται εἰς τοῦτο, ἀποφεύγει νὰ μνημονεύει ἑτέρου καὶ ἀναμένει ἐν ἠρεμίᾳ συνειδήσεως τὴν κρίσιν τῆς Συνόδου» (Ἡ ἀραίωση τῶν γραμμάτων τοῦ π. Ἐπιφανίου).

         Βέβαια ἔχει ἀποδειχθεῖ (κι ἂς ἀποδείξει μὲ κείμενα ὁ κ. Τελεβάντος τὸ ἀντίθετο) ὅτι οἱ Πατέρες δίνουν ἄλλο νόημα, βαθύτερο, στὴν ἀποτείχιση, ἀλλὰ εἴπαμε ἐδῶ θέλουμε νὰ καταδείξουμε τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἐναντίον μας συκοφαντία τοῦ κ. Τελεβάντου: Χρησιμοποιεῖ τὴν αὐθεντία τοῦ π. Ἐπιφάνιου, γιὰ νὰ μᾶς κατηγορήσει ὡς σχισματικούς, τὴν στιγμὴν ποὺ ὁ π. Ἐπιφάνιος θεωρεῖ ὡς πιστοὺς τηρητὰς Ἱ. Κανόνος τοὺς ἀποτειχισθέντας ποὺ δὲν μνημονεύουν ἄλλου Ἐπισκόπου. Ὅπως ἀκριβῶς στὴν περίπτωσή μας: ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μνημονεύει "πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων". (Μᾶς ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μοναχὸς Νικόδημος Μπιλάλης, πρὶν δυὸ χρόνια περίπου, ὅταν τὸν συναντήσαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος: "Ἐγὼ εἶχα πεῖ, πρὶν μιὰ πολλὰ χρόνια στὸν π. Εὐθύμιο, νὰ μνημονεύουν οἱ ἀποτειχισμένοι πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων").

Στὴν συνέχεια θὰ μείνουμε σὲ ἕνα ἀθέλητο λάθος τοῦ π. Ἐπιφάνιου, πάνω στὸ ὁποῖον στηρίζεται γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν «ἄχρι καιροῦ» ἀνοχὴ πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς θεωρία του. Ἑτοιμάζουμε δὲ σχολιασμὸ καὶ ἄλλων σημείων τοῦ βιβλίου του γιὰ νὰ ἐξετάσουμε παρόμοια θέματα.

Αὐτὸ τὸ κάνουμε γιὰ νὰ καταλάβει κάποτε ὁ κ. Τελεβάντος (ἢ μᾶλλον κάποιοι ποὺ τὸν διαβάζουν) ὅτι ἡ ἀσφάλεια βρίσκεται στὴ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων", καὶ ὄχι σὲ κάποια γνώμη σεβαστοῦ καὶ ἁγίου ἀνδρός, ὅταν αὐτὴ διαφέρει σὲ κάποιο σημεῖο ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα, τὸ βιβλίο του "Τὰ Δύο Ἄκρα" (ποὺ μᾶς προτείνει νὰ διαβάσουμε) δὲν θὰ ἀποτελέσει «καλή μαθητεία»· κι ἀκόμα ὅτι δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ὑπερεκκλησία, κρίνοντας καὶ εἰρωνευόμενος τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα. Αὐτὸ δὲν δείχνει τουλάχιστον ἀγάπη.

Ἴσως μᾶς κατηγορήσει ὁ κ. Τελεβάντος γιὰ ἀσέβεια πρὸς τὸν π. Ἐπιφάνιο. Πρὶν τὸ κάνει, ἂς προσπαθήσει νὰ ἀντικρούσει τὶς θέσεις μὲ θεολογικὰ-ἱστορικὰ ἐπιχειρήματα κι ὄχι μὲ προσωπικούς του ἀφορισμούς, καὶ ἂς μάθει ὅτι δὲν ἀσεβεῖ ἐκεῖνος ποὺ ἐρευνᾶ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει ὅτι ἔχει ἀνασκευασθεῖ ἡ ἱστορικὴ ἀνακρίβεια τοῦ π. Ἐπιφάνιου καί, παρόλα αὐτά, ὁ κ. Τελεβάντος συνεχίζει ἠθελημένα νὰ τὴν χρησιμοποιεῖ καὶ νὰ ἐκθέτει ἔτσι τὸν π. Ἐπιφάνιο.

(Ἂν δὲν ἔχει διαβάσει αὐτὰ ποὺ θὰ