Ὁ κ. Τελεβάντος συνεχίζει τὶς συκοφαντίες ἐναντίον μας, διαστρεβλώνοντας ἀκόμα καὶ τὶς θέσεις τοῦ π. Ἐπιφάνιου!!!

Ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος ἔχει ἐπανειλημμένως συλληφθεῖ νὰ ψεύδεται καὶ νὰ διαστρέφει τὶς θέσεις μας, ἰδίως ὡς πρὸς τὴν ἀποτείχιση, παρὰ τὶς διαψεύσεις τῶν ὅσων κακόβουλα γράφει ποὺ κατὰ καιροὺς  κάνουμε, μὲ εὐγενικὸ πάντα τρόπο καὶ χωρὶς νὰ ἀναφερόμαστε στὸ πρόσωπό του, λόγῳ τῆς ἐπικοινωνίας ποὺ παλαιότερα εἴχαμε.

Παλιά ΦΩΤΟ από το ιστολ. Τελεβάντος

Δυστυχῶς, ὅταν τοῦ «μπεῖ μιὰ ἰδέα στὸ μυαλὸ» δύσκολα τὴν ἀποβάλλει, ὅπως διαπιστώνω ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, ὅσον χρόνο ἐπικοινωνούσαμε μὲ e-mail, τὰ ὁποῖα διατηρῶ. Τοῦ ἔγραψα, τότε, ὅτι εἶναι λάθος (ἀποτελοῦσε φαντασίωσή του) νὰ ταυτίζει τὸν κ. Ἀθανάσιο Σακαρέλλο μὲ 3-4 ἄλλα ὑπαρκτὰ πρόσωπα (ὅπως τοῦ κ. Τσολογιάννη)!  Αὐτὸς ἐπὶ μῆνες ἀκόμα ἐπέμενε περιπαίζοντας καὶ εἰρωνευόμενος τὸν κ. Σακαρέλλο κακοηθέστατα, γιὰ κείμενα ποὺ δὲν εἶχε γράψει καὶ ἀναρτήσεις ποὺ δὲν εἶχε κάνει καί, ἀσφαλῶς, οὔτε κἂν τὶς εἶχε διαβάσει!!!

Τὸ ἴδιο συνέβη ἀργότερα ὅταν ταύτιζε τὸν π. Μελέτιο Βαδραχάνη μὲ κάποιους ἱστολόγους (καὶ πάλι μὲ τὸν κ. Τσολογιάννη!!!. Γνώριζα πολὺ καλὰ ὅτι ὁ π. Μελέτιος ὄχι μόνο δὲν ταυτιζόταν, μὰ δὲν εἶχε καμία συνεργασία μὲ τὰ πρόσωπα αὐτά. Μὲ ἕνα μάλιστα ἱστολόγο  (μὲ τὸν ὁποῖο τὸν ταύτιζε ὁ κ. Τελεβάντος) ὁ π. Μελέτιο εἶχε καὶ ἀντίθετες ἐκκλησιολογικὲς θέσεις! Ὅταν καὶ πάλι τοῦ ἔγραψα ὅτι κάνει λάθος καὶ ἐκθέτει πρόσωπα, καὶ τὸν διαβεβαίωσα γι’ αὐτό, δὲν πείστηκε, ἀλλὰ μοῦ ζήτησε ...ἀποδείξεις!!! (ἀστυνομικῆς ἢ εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς; δὲν μοῦ ἐξήγησε!). Συνέχισε δὲ ψευδέστατα νὰ τὸν ὑβρίζει (ἐνθυμοῦμαι τὶς εὐτελεῖς ὕβρεις του στὸν ἱστότοπο "ksipnistere") καὶ νὰ τὸν εἰρωνεύεται ἀφιλάνθρωπα καὶ χυδαιότατα, νὰ ταυτίζει καὶ νὰ καταφέρεται κατὰ τοῦ π. Μελετίου, ὡς νὰ ἀποτελεῖται καὶ συστεγάζει ὁ π. Μελέτιος ἐν ἑαυτῷ ...κάποια ἄλλα πρόσωπα, 2 ἢ 3 μαζί!

Καὶ ὅλα αὐτά, ἐπειδὴ δὲν τοῦ κάναμε τὴ χάρη νὰ ΜΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΜΕ, ὅπως φορτικὰ (ἀκόμη καὶ τηλεφωνικὰ ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ) προσπαθοῦσε νὰ μᾶς πείσει!

Ὅπως μὲ τοὺς ἀνωτέρω, ἔτσι καὶ μὲ ὅσους τελικὰ δὲν τὸν ἀκούσαμε καὶ ἀποτειχιστήκαμε, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔχει κάνει τὶς ἀντίθετες –σὲ σχέση μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας– ἐπιλογές του, μὲ ἀναπόδεικτο εἰσαγγελικὸ λόγο, καὶ στηριζόμενος σὲ παρερμηνεῖες τῶν γραπτῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ π. Ἐπιφανίου, μᾶς ὀνόμαζε αὐθαίρετα, πότε ἐν δυνάμει σχισματικοὺς καὶ πότε σχισματικοὺς λόγῳ τῆς ἀποτείχισης, χωρὶς οὐδεμία Πατερικὴ μαρτυρία (παρόλο ποὺ ἐγγράφως ὑποσχέθηκε τὸ 2010 ὅτι ἐν καιρῷ θὰ ἀποδείξει μὲ πατερικὸ λόγο τὸ ἐσφαλμένο τῆς ἀποτειχίσεως), στηριζόμενος κυρίως στὸν π. Ἐπιφάνιο.

Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχουμε φιλοξενήσει δεκάδες κείμενα τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (πέρα ἀπὸ δικά μας κείμενα) μὲ ἑκατοντάδες Πατερικὲς μαρτυρίες, ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ μέσα σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα (ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ Ἐπίσκοποι διδάσκουν ἀποδεδειγμένα κακοδοξίες) τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, εἴτε αὐτοὶ ἔχουν καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο εἴτε ὄχι. Ὁ κ. Τελεβάντος ὅμως, στηριζόμενος στὴν δική του θεωρία καὶ αὐθεντία (καὶ θεωρῶν τὸν ἑαυτό του κάτι σὰν ἰντερνετικὸ Πάπα) συνεχίζει νὰ βάλει ἐναντίον μας συκοφαντικὰ καὶ ἀναπόδεικτα. Ἀποφύγαμε, χρόνια τώρα, νὰ ἀπαντήσουμε, ἀλλὰ εἶναι καιρὸς νὰ δοθεῖ μιὰ ἀπάντηση προσωπική. Νὰ τονίσουμε δέ, ὅτι μὲ ὅσα γράφει -πέρα ἀπὸ τὶς συκοφαντίες- καὶ ἐνῶ νομίζει ὅτι συνεισφέρει στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα, δὲν κάνει τίποτε ἄλλο (εἴτε τὸ καταλαβαίνει εἴτε ὄχι) παρὰ νὰ ρίχνει νερὸ στὸ μύλο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ὁ κ. Τελεβάντος, λοιπόν, διαγράφει τοὺς προηγούμενους Πατέρες καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἱερὸ Κανόνα καὶ μᾶς παραπέμπει σὲ σύγχρονους Πατέρες τῶν δικῶν του προδιαγραφῶν, τῶν ὁποίων μάλιστα τὸ πνεῦμα διαστρέφει. Δὲν καταλαβαίνει ὅτι στὴ βιασύνη του νὰ πολεμήσει ἐμᾶς (ποὺ τολμήσαμε νὰ μὴν ἐφαρμόσουμε τὶς ὑποδείξεις του περὶ ἀποτειχίσεως), καθίσταται θεομάχος, διαστρεβλώνοντας ἕνα Ἱερὸ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς μάλιστα νὰ ἔχει καταφέρει νὰ ἀποδείξει μὲ Πατερικὸ λόγο ὅτι ὁ ΙΕ' Κανόνας δὲν ἐπιτρέπει τὴν ...Ἀποτείχιση(!), ὅπως περίπου ὑποσχέθηκε!!!

Στηρίζεται -ὡς εἰς αὐθεντία- στὸν μακαριστὸ καὶ σεβαστὸ γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν εἶναι Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ὁποίου τὸ βιβλίο «Τὰ Δύο Ἄκρα» (ποὺ τὸ συνιστᾶ ὁ κ. Τελεβάντος ὡς τὴν συνισταμένη τῆς Πατερικῆς σοφίας) περιέχει σημαντικὲς ἀνακρίβειες καὶ λάθη ὡς ἔχον ἄλλη στοχοθεσία, ἀφοῦ ἀπαντοῦσε σὲ προβλήματα τῶν δεκαετιῶν 1960 καὶ 1970 συνδιάζοντάς τα πάντα μὲ τὸ τότε μεγάλο πρόβλημα τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Δὲν καταλαβαίνει, ὅτι παραποιώντας τὴ σκέψη τοῦ ἀείμνηστου π. Ἐπιφάνιου, τὸν ἐκθέτει; Διότι τὸ βιβλίο "Τὰ Δύο Ἄκρα":

1) Δὲν γράφτηκε γιὰ τοὺς ἀποτειχισμένους, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἰδιόρυθμη ἀποτείχιση τῶν Παλαιοημερολογητῶν καὶ ὅσους προσέφευγαν σ’ αὐτούς τότε, 2) Ἔχει κάποιες λανθασμένες θέσεις ἀκριβῶς στὸ θέμα περὶ Ἀποτειχίσεως καὶ 3) Δυστυχῶς γιὰ τὸν κ. Τελεβάντο ποὺ ἄλλοτε τὸ ἀποκρύβει καὶ ἄλλοτε τὸ συσκιάζει, ὁ π. Ἐπιφάνιος  δὲν θεωροῦσε ἀντιεκκλησιαστικὴ πράξη τὴν Ἀποτείχιση, ὅταν ἐφαρμόζεται ὅπως τὴν νομοθετεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνας τῆς ΑΒ΄ Συνόδου καὶ δὲν θεωροῦσε τοὺς ἀποτειχισμένους σχισματικοὺς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἐναντιωνόταν  σὲ ὅσους φλέρταραν μὲ τὶς ἰδέες τῶν Γ.Ο.Χ.

Παρουσιάζουμε κάποια σημεῖα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος ἀποδεχόταν τὴν Ἀποτείχιση, ὅπως ἐφαρμόζεται σήμερα, ἂν καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα δείχνει νὰ ὑπαναχωρεῖ ἀπ΄ αὐτὴ τὴ θέση, γεγονὸς ποὺ τὸν παρουσιάζει στὸ ἴδιο του βιβλίο νὰ φάσκει καὶ νὰ ἀντιφάσκει. 

 Δὲν ἀναφερόμαστε στὴν διαφωνία ποὺ ὑπάρχει γιὰ τὸ δυνητικὸ ἢ προαιρετικὸ τοῦ Ἱ. Κανόνος. Τὸ θέμα (ἂν καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι λυμένο ἀπὸ τοὺς Πατέρες) συζητεῖται. Ἤδη ἡ ἀπόπειρα τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς (διὰ τῆς συγγραφῆς βιβλίου) νὰ ἀποδείξει τὸ δυνητικό, δὲν ἀπέδωσε, ἀντίθετα οἱ ἱερεῖς της ὑπεστήριξαν ἀντιπατερικὲς θέσεις, ὅπως ἀπέδειξε ὁ π. Εὐθύμιος, καὶ ἔκτοτε σταμάτησαν νὰ γράφουν, γιὰ νὰ μὴν ἐκτεθοῦν περισσότερο. Ὁ μόνος ποὺ ὑποστήριξε τὴν ἀποτυχημένη προσπάθεια τῆς Ι. Μ. Πειραιῶς ἦταν ὁ κ. Τελεβάντος, χωρὶς προσφυγὴ σὲ Πατερικὰ κείμενα (ἀφοῦ δὲν ὑπάρχουν, ἀλλιῶς θὰ τὰ εἶχε βρεῖ ἀπὸ τὸ 2010 ποὺ ψάχνει) καὶ μὲ μοναδικὸ ἐπιχείρημα τὴν δική του ...παπικῆς ἐμβέλειας καὶ αὐθεντίας θέση!

Ἂς δοῦμε, ὅμως, τί γράφει γιὰ τὴν Ἀποτείχηση ὁ π. Ἐπιφάνιος:

"Αἱρετικοὶ (Ἐπίσκοποι) εἶναι ...καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες οὔτε καταδικάσθησαν ἀκόμη ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἐξῆλθον αὐτοβούλως ἐξ αὐτῆς, ἀλλὰ διατελοῦσιν ἀκόμη ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Μία τοιαύτη εἶνε ἡ περίπτωσις τοῦ Πατριάρχου. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔχει κηρύξει αἱρετικὰ φρονήματα (σ.σ.: πόσο μᾶλλον ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος!)... Συνεπῶς εἶνε ἀκόμη ἀγωγὸς χάριτος. Τελεῖ μυστήρια. Ἡμεῖς τί δυνάμεθα νὰ πράξωμεν; α) Νὰ προσευχώμεθα ὑπὲρ ἀνανήψεως καὶ μετανοίας αὐτοῦ. β) Νὰ διαμαρτυρώμεθα κατ' αὐτοῦ καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα. Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).

Καὶ παρακάτω: "Οἱ ἱεροὶ Κανόνες παρέχουσι δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου τοῦ αἱρετικὰς διδασκαλίας κηρύσσοντος Ἐπισκόπου ἢ Πατριάρχου. (σελ. 90).

Στὴ σελ. 75 βαπτίζει μὲν τὸν ΙΕ΄ Κανόνα ὡς δυνητικόν, (ἡ γνωστή του θέση ποὺ ἀμφισβητεῖται), ἀλλ’ ὅμως δέχεται, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν κ. Τελεβάντο ποὺ μᾶς συκοφαντεῖ ὡς σχισματικούς, ὅτι ὁ διακόπτων τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου «"πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως", οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου εἶνε». Καὶ στὴν ἑπομένη σελίδα 76, γράφει: «Ὁ παύων τὸ μνημόσυνον τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου Κληρικός, ἀρκεῖται εἰς τοῦτο, ἀποφεύγει νὰ μνημονεύει ἑτέρου καὶ ἀναμένει ἐν ἠρεμίᾳ συνειδήσεως τὴν κρίσιν τῆς Συνόδου» (Ἡ ἀραίωση τῶν γραμμάτων τοῦ π. Ἐπιφανίου).

         Βέβαια ἔχει ἀποδειχθεῖ (κι ἂς ἀποδείξει μὲ κείμενα ὁ κ. Τελεβάντος τὸ ἀντίθετο) ὅτι οἱ Πατέρες δίνουν ἄλλο νόημα, βαθύτερο, στὴν ἀποτείχιση, ἀλλὰ εἴπαμε ἐδῶ θέλουμε νὰ καταδείξουμε τὸ ψεῦδος καὶ τὴν ἐναντίον μας συκοφαντία τοῦ κ. Τελεβάντου: Χρησιμοποιεῖ τὴν αὐθεντία τοῦ π. Ἐπιφάνιου, γιὰ νὰ μᾶς κατηγορήσει ὡς σχισματικούς, τὴν στιγμὴν ποὺ ὁ π. Ἐπιφάνιος θεωρεῖ ὡς πιστοὺς τηρητὰς Ἱ. Κανόνος τοὺς ἀποτειχισθέντας ποὺ δὲν μνημονεύουν ἄλλου Ἐπισκόπου. Ὅπως ἀκριβῶς στὴν περίπτωσή μας: ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς μνημονεύει "πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων". (Μᾶς ἔλεγε ὁ ἀείμνηστος μοναχὸς Νικόδημος Μπιλάλης, πρὶν δυὸ χρόνια περίπου, ὅταν τὸν συναντήσαμε στὸ Ἅγιον Ὄρος: "Ἐγὼ εἶχα πεῖ, πρὶν μιὰ πολλὰ χρόνια στὸν π. Εὐθύμιο, νὰ μνημονεύουν οἱ ἀποτειχισμένοι πάσης Ἐπισκοπῆς Ὀρθοδόξων").

Στὴν συνέχεια θὰ μείνουμε σὲ ἕνα ἀθέλητο λάθος τοῦ π. Ἐπιφάνιου, πάνω στὸ ὁποῖον στηρίζεται γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν «ἄχρι καιροῦ» ἀνοχὴ πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς θεωρία του. Ἑτοιμάζουμε δὲ σχολιασμὸ καὶ ἄλλων σημείων τοῦ βιβλίου του γιὰ νὰ ἐξετάσουμε παρόμοια θέματα.

Αὐτὸ τὸ κάνουμε γιὰ νὰ καταλάβει κάποτε ὁ κ. Τελεβάντος (ἢ μᾶλλον κάποιοι ποὺ τὸν διαβάζουν) ὅτι ἡ ἀσφάλεια βρίσκεται στὴ «συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων", καὶ ὄχι σὲ κάποια γνώμη σεβαστοῦ καὶ ἁγίου ἀνδρός, ὅταν αὐτὴ διαφέρει σὲ κάποιο σημεῖο ἀπὸ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα, τὸ βιβλίο του "Τὰ Δύο Ἄκρα" (ποὺ μᾶς προτείνει νὰ διαβάσουμε) δὲν θὰ ἀποτελέσει «καλή μαθητεία»· κι ἀκόμα ὅτι δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ὑπερεκκλησία, κρίνοντας καὶ εἰρωνευόμενος τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα. Αὐτὸ δὲν δείχνει τουλάχιστον ἀγάπη.

Ἴσως μᾶς κατηγορήσει ὁ κ. Τελεβάντος γιὰ ἀσέβεια πρὸς τὸν π. Ἐπιφάνιο. Πρὶν τὸ κάνει, ἂς προσπαθήσει νὰ ἀντικρούσει τὶς θέσεις μὲ θεολογικὰ-ἱστορικὰ ἐπιχειρήματα κι ὄχι μὲ προσωπικούς του ἀφορισμούς, καὶ ἂς μάθει ὅτι δὲν ἀσεβεῖ ἐκεῖνος ποὺ ἐρευνᾶ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐκεῖνος ποὺ γνωρίζει ὅτι ἔχει ἀνασκευασθεῖ ἡ ἱστορικὴ ἀνακρίβεια τοῦ π. Ἐπιφάνιου καί, παρόλα αὐτά, ὁ κ. Τελεβάντος συνεχίζει ἠθελημένα νὰ τὴν χρησιμοποιεῖ καὶ νὰ ἐκθέτει ἔτσι τὸν π. Ἐπιφάνιο.

(Ἂν δὲν ἔχει διαβάσει αὐτὰ ποὺ θὰ παραθέσουμε στὴ συνέχεια –καὶ τὰ ὁποῖα ἔχουμε δημοσιεύσει ἐδῶ καὶ πολλοὺς μῆνες στὸ ἱστολόγιό μας– τότε ποιά ἠθικὴ δεοντολογία καὶ ποιά ἐντιμότητα τοῦ ἐπιτρέπει νὰ μᾶς συκοφαντεῖ χωρὶς νὰ γνωρίζει τὶ γράφουμε; Αν τὰ ἔχει διαβάσει, τότε εἶναι ἀκόμα χειρότερο, γιατί πάλι μᾶς συκοφαντεῖ συνειδητά, ἢ τέλος πάντων, πρὶν ἀποδείξει τὸ τυχὸν λάθος μας).

Ἡ συνέχεια ἐδῶ:

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_19.html#more

Μὲ ἀφορμὴ τὴν Ανακομιδή λειψάνων του Γέροντος Γερβασίου Παρασκευοπούλου

Από το βίο και τις διδαχές του Γέροντος Γερβασίου

Ο Γέροντας της Πάτρας
π. Γερβάσιος

Ο Γέροντας Γερβάσιος σε ηλικία δεκατριών ετών επισκέφθηκε την ιερά μονή Κερνίτσης. Έχοντας τον ιερό πόθο της αφιέρωση στο Θεό και βλέποντας τις τοιχογραφίες, είπε: «Αξιώσέ με, Θεέ μου, να κολλήσω κι εγώ στον τοίχο, να γίνω άγιος».

      Έλεγε ο Γέροντας Γερβάσιος σχετικά με τη διαφύλαξη των λογικών προβάτων από τους επερχόμενους λύκους: «Πως θα τα αφήσουμε χωρίς ποιμένα, έρμαια στα νύχια τους; Θα δώσουμε λόγο, γιατί ο Κύριος γι΄ αυτά έχυσε το αίμα του».

        Ο Γέροντας Γερβάσιος είχε παιδική ψυχή, ενώ ήταν άτεγκτος στο να στηλιτεύει την αμαρτία οπουδήποτε τη συναντούσε, ιδιαίτερα δε στους κληρικούς, αφού προηγουμένως πολεμούσε την αμαρτία νικηφόρως στον ίδιο τον εαυτό του.

     Ο Γέροντας Γερβάσιος συνήθιζε να φυτεύει δέντρα σε διάφορες περιοχές, έχοντας πάντα κοντά του παιδιά του κατηχητικού. Το 1929 φύτεψε ένα πεύκο κοντά στο ησυχαστήριο του Προφήτου Ηλιού, αφού προηγουμένως ανέγνωσε ειδική ευχή. Το 1960 το πεύκο αυτό μαζί με άλλα κόπηκε για να χρησιμοποιηθεί η ξυλεία στην παιδική κατασκήνωση των Συχαινών.

      Τότε όμως διαπιστώθηκε ότι στον κορμό του πεύκου είχε σχηματιστεί ένας περίτεχνος σταυρός. Το γεγονός πιστοποιήθηκε από τον οικείο μητροπολίτη. Ο Γέροντας Γερβάσιος από ταπείνωση απέδωσε το θαύμα στα αγαθά και αναμάρτητα παιδιά, που τον είχαν βοηθήσει να φυτέψει το πεύκο.

Από το βιβλίο του Πρεσβ. Διονυσίου Τάτση, Νέον Γεροντικόν. Ο συγγραφέας συγκαταλέγει τον Γέροντα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο στη χορεία δεκαπέντε συγχρόνων Γερόντων των οποίων διασώζει αξιοσημείωτα στοιχεία του βίου και των διδαχών τους.

Πηγή: "Θρησκευτικά"

Ο Αχειροποίητος Σταυρός του π. Γερβασίου (ἀπὸ ἱστολόγιο "ΑΛΟΨΙΣ")

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ (1877-1964). Ιδρυτής Κατηχητικών Σχολείων και Αναπλαστικής Σχολής Πατρών Για όσους δεν γνωρίζουν τον μακαριστό γέροντα π. Γερβάσιο και την πραγματικά ουράνια παρουσία του εδώ στη γη σας αναφέρουμε δύο μόνο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής του. Η πρώτη του μέριμνα ήταν το παιδί. Είναι ο πρώτος ιδρυτής στην Ελλάδα οργανωμένων Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Σχολείων και από το 1923 ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της συστάσεως Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Νηπιαγωγείων. Εις τα "παιδία του" αυτά αφιέρωσε τις ύστατες σκέψεις του και τους παλμούς των τελευταίων του ημερών. Κρατώντας το "ιστορικό" ραβδί του, με το οποίο επί 50 έτη εποίμανε τα πρόβατα του αρχιποίμενος Χριστού και το οποίο εφάνταζε στα παιδικά μάτια "ως άλλη ράβδος Μωυσέως", έλεγε λίγο πριν την αποστολική ημέρα της 30ης Ιουνίου 1964, κατά της οποίαν εξεδέμησε προς Κύριον: "Σας εμπιστεύομαι τα παιδία μου, τα νήπιά μου, το αύριον του Έθνους, τας χρυσάς ελπίδας του αιωνίου μέλλοντός μου...". Και όπως είχε πει χαρακτηριστικά ένας Άγιος της Εκκλησίας μας: «Εις το πρόσωπόν του βλέπω τον αυριανόν "ταγόν" της Εκκλησίας μας, τον γνήσιον ποιμένα του χριστεπωνύμου πληρώματος...» (Άγιος Νεκτάριος Κεφαλάς, Επίσκοπος Πενταπόλεως) Ο Αχειροποίητος Σταυρός του π. Γερβασίου Τον Φεβρουάριο του 1929 στις 17 του μηνός ο π. Γερβάσιος μαζί με τους μαθητές των κατηχητικών σχολείων εφύτευσαν στον περίβολο του Προφήτου Ηλιού όπου κατ' αρχήν ελειτούργουν οι παιδικαί κατασκηνώσεις αφού ανεγνώσθη ειδική ευχή, κορμούς δένδρων (πεύκων). Όταν το καλοκαίρι όμως του 1960 χρειάστηκαν ξύλα για τις κατασκηνώσεις που πλέον είχαν μεταφερθεί σε προάστιο των Πατρών, στα Συχαινά, ο κορμός εκείνος του δένδρου αποκόπηκε για να χρησιμοποιηθεί ως καυσόξυλα. Και ω του Θαύματος!!!  Καθώς το έκοβαν βρήκαν μέσα στους κορμούς του δένδρου να αποτυπώνεται ένας αχειροποίητος Τίμιος Σταυρός. Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΩΣ ΑΠΟΤΥΠΩΘΕΙΣ ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΙΣ ΚΟΡΜΟΝ ΔΕΝΔΡΟΥ ΠΕΥΚΟΥ Σε εόρτια εκδήλωση που επακολούθησε τον Σεπτέμβριο του 1960 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κυρός Κωνσταντίνος είπε ότι «η ανεύρεσις εις τον κορμόν του δένδρου του Τιμίου Σταυρού προβάλλει μίαν ακόμη θαυματουργικήν εκδήλωσιν της θείας Δυνάμεως, ενισχύει και ενδυναμώνει την πίστιν των Χριστιανών και επιβραβεύει το πολυετές ιεραποστολικόν έργον του πατρός Γερβασίου, ο οποίος, παρά την προκεχωρημένην ηλικίαν του, εξακολουθεί αόκνως και μετά ζήλου αμειώτου να εργάζεται δια την ηθικήν ανάπλασιν της κοινωνίας». ΕΥΛΑΒΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΕΠΙ ΤΗ ΑΝΕΥΡΕΣΕΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΚΟΡΜΟΝ ΠΕΥΚΗΣ ΠΛΗΘΗ ΠΙΣΤΩΝ ΣΥΝΕΡΡΕΥΣΑΝ ΕΙΣ ΣΥΧΑΙΝΑ Κατόπιν πρωτοβουλίας του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Κωνσταντίνου, ετελέσθη το απόγευμα της Κυριακής ειδική εορτή εις την Αγίαν Παρασκευήν Συχαινών, όπου λειτουργούν αι κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου, επί τη ανευρέσει, θαυματουργικώς απετυπωμένου, του Τιμίου Σταυρού επί κορμού δένδρου πεύκου εις τον περίβολον του προφήτου Ηλιού, όπου κατ' αρχήν ελειτούργουν αι εν λόγω παιδικαί κατασκηνώσεις. Παρ' όλον τον καύσωνα και παρά την έλλειψιν συγκοινωνίας μέχρι των κατασκηνώσεων, συνέρρευσαν προχθές δια να παρακολουθήσουν την εορτήν πλήθη συμπολιτών. Ο Σεβασμιώτατος, συνοδευόμενος υπό του πρωτοσυγκέλλου, πανοσ. αρχιμ. Ιεροθέου Τσαντίλη, έφθασεν εις τα Συχαινά την 6ην μ.μ. γενόμενος δεκτός υπό του π. Γερβασίου και πολλών ιερέων, ενώ οι κατηχητόπαιδες έψαλλον εκκλησιαστικά άσματα. Ο κ. Κωνσταντίνος προσεκόμισεν, εντός ειδικώς κατασκευασμένου πλαισίου, το τεμάχιον του κορμού του δένδρου, εφ ου έχει αποτυπωθή, κατά τρόπον πράγματι θαυματουργικόν, ο Τίμιος Σταυρός. Το τεμάχιον τούτο θα φυλάσσεται εις τον ναόν της Αγίας Παρασκευής Συχαινών. Άμα τη αφίξει του Σεβασμιωτάτου, ετελέσθη υπό του ηγουμένου της Ι. Μονής Γηροκομείου, πανοσ. αρχιμ. Αρτεμίου Δρόσου Εσπερινός, κατά την διάρκειαν του οποίου ωμίλησεν ο π. Γερβάσιος, ειπών μεταξύ άλλων, ότι η πεύκη, εις τον κορμόν της οποίας ανευρέθη θαυματουργικώς απετυπωμένος ο Τίμιος Σταυρός, είχε φυτευθή υπό μαθητών του κατηχητικού σχολείου του προφήτου Ηλιού την 17ην Φεβρουαρίου 1929, αφού ανεγνώσθη ειδική ευχή και απεκόπη προ ενός και πλέον μηνός δια να χρησιμοποιηθή ως καυσόξυλα εις την κατασκήνωσιν Συχαινών. Μετά τον Εσπερινόν, ο Σεβασμιώτατος κ. Κωνσταντίνος ανέγνωσε τους ειδικούς χαιρετισμούς, μεστούς υψηλών εννοιών και βαθυστοχάστων φράσεων, προς τον ζωοποιόν Σταυρόν, ενώ τα πλήθη παρηκολούθουν εν ζωηρά κατανύξει και συγκινήσει. Τέλος ωμίλησεν ο Σεβασμιώτατος, τονίσας ότι η ανεύρεσις εις τον κορμόν του δένδρου του Τιμίου Σταυρού προβάλλει μίαν ακόμη θαυματουργικήν εκδήλωσιν της θείας Δυνάμεως, ενισχύει και ενδυναμώνει την πίστιν των Χριστιανών και επιβραβεύει το πολυετές ιεραποστολικόν έργον του πατρός Γερβασίου, ο οποίος, παρά την προκεχωρημένην ηλικίαν του, εξακολουθεί αόκνως και μετά ζήλου αμειώτου να εργάζεται δια την ηθικήν ανάπλασιν της κοινωνίας. Κατόπιν, τα πλήθη ησπάσθησαν το ξύλον του Σταυρού, τεμάχιον του οποίου, σημειωτέον, φυλάσσεται και εις τον ναόν του προφήτου Ηλιού. (ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΑΤΡΩΝ, 6 Σεπτεμβρίου 1960)

Απάντηση στην Elen

Απάντηση στην Elen

Νικολάου Πανταζῆ

Ο χρήστης Elen Parisi άφησε ένα νέο σχόλιο στην ανάρτηση "Ερμηνευτικό Σφάλμα  Χριστοϋφαντου του Νικολά...":

"Δεν εχει σημασία το Ονοματεπώνυμο, φίλε Νικο. Σημασια εχει η εξήγηση της ευχής που δίνει ο π. Θ. Ζήσης. Ο κ. Σηματης (δυνατός Θεολόγος) ας μας πει την θεση του για το θεμα της πρώτης ευχής. Εμείς θα ρωτήσουμε τον κ.Τσελεγγιδη."

Απάντηση:

Βεβαίως και έχει σημασία, σεβαστή "Elen" και το γνωρίζεις πολύ καλά αυτό. Εκτός αν ο π. Θ. Ζήσης που αναφέρεις, του αρέσει το κρυφτό...

Βεβαίως και έχει σημασία διότι το Ονοματεπώνυμό σου είναι δηλωτικό των αγαθών ή όχι προθέσεών σου, περιληπτικό των διαθέσεών σου και αποκαλυπτικό προτέρων θέσεών σου, στάσεώς σου και υγιούς ή όχι νοοτροπίας σου.

Εσύ εξ' αλλου, τι έχεις να φοβηθείς ή να καλύψεις; Εφ' όσον δημοσίως με κατηγορείς "πως κάνω το κορόϊδο", εφ' όσον με κοροϊδεύεις και συ (μπαίνοντας στη πολύ μεγάλη και ατελείωτη ουρά εμπαικτών) τότε ποια λογική και ποιά αντικειμενικότητα εξυπηρετεί η προκατειλημμένη τοποθέτησή σου;

Έχει και παραέχει σημασία το Ονοματεπώνυμό μας και κατά βάθος θα ήθελες και συ να είχε πρόσωπο και υπόσταση η εμφάνιση και εκπροσώπισή σου, μιας και είσαι και συ Χριστεπώνυμη και γερονταδο-επώνυμη.

Σημασία δεν έχει, τι έχει να πει ο π. Θ. Ζήσης αλλά ο ίδιος ο Συγγραφέας της Ευχής. Η μία Ευχή μιλά για Ευστάθεια-σταθερότητα Αγίων (Ορθοδόξων εννοείται) Εκκλησιών στην Πίστη και η άλλη μιλά Ευχή μιλά για επισύναψη και επαναγωγή των πεπλαμηνένων στην Ορθοδοξία.

Ξεχωριστή η κάθε μία με διακριτούς ρόλους κι' ας βγει να με διαψεύσει η σεβαστή Χριστοϋφαντος. 

Σημασία έχει, αγαπητή "Elen" πως δεν είμαστε όλοι μεταξύ μας αγαπητοί και μονιασμένοι "έχοντες το αυτό νοϊ", "μία καρδία και ψυχή".
Σημασία έχει πως τρωγώμαστε και αλληλομαχαιρώμαστε πισόπλατα.

Σημασία έχει πως θέλησα να εκφράσω μια στ' αλήθεια ευγενική και καλόπιστη διαφωνία - και το τόνισα αυτό ευθύς εξ' αρχής - ως προς την κρίσιμη χρήση της Ευχής, υπενθυμίζοντας την βάναυση κατάχρησή τους εκ μέρους των Οικουμενιστών, τους οποίους θέλω να πιστεύω και συ αποτάσσεσαι και πολεμείς.

Σημασία έχει πως βαλθήκατε όλοι εσείς να μας βγάλετε εχθρούς με την Χριστοϋφαντο ενώ για μένα δεν έχει σημασία εάν είναι γυναίκα ή άνδρας όπως με κατηγόρησε ανώνυμος πάλι σχολιαστής.

Σημασία έχει πως ένας άγνωστος και τελείως απόμακρος "από τα Χίλια μιλιά" πατέρας τριών μικρών παιδιών, έγινε ξαφνικά ο στόχος της άχαρης πολεμικής σας.

Σημασία για σας, δεν έχουν τα  γραφόμενά μου, αλλά το ότι είμαι Αποτειχισμένος και αγαπώ και ακολουθώ τον πνευματικό μου, τον π. Ευθύμιο και είμαι "άρα σχισματικός εκτός εκκλησίας" και εχθρός σας!

Σημασία για σας, δυστυχώς, δεν έχει τι διδάσκουν οι Θεοφόροι, Χριστοφόροι και Πνευματοφόροι Άγιοι Πατέρες, αλλά τι λένε αυτοί οι νεογεροντάδες που αναφέρεις, που βάζουν τη γνώμη τους υπεράνω των Πατρέων, που υποβαθμίζουν και ακυρώνουν τη Διαχρονική Γραμμή των Πατέρων ως εσφαλμένη και σχισματοποιό και προτείνουν λύσεις δικές τους συμβιβαστικές, συνυπαρξιακές και συνοδοιπορειακές, ξεπερασμένες και ενοχοποιητικές.

Ανατριχιάζω και απορώ πως τους ασπάζεστε ενώ απορρίπτετε τους Αληθινούς Πατέρες αλλά και τους σημερινούς ταπεινούς και διωκωμένους ένεκεν Χριστού πατέρες οι οποίοι εφαρμόζουν απροκατάληπτα τους πρώτους.

Σημασία έχει τι απολογία θα δώσουμε ο καθένας μας εν εκείνη τη ημέρα για το εάν και κατά πόσον διατηρήσαμε ανόθευτη την Αγία Ορθόδοξή μας Πίστη ή την "φιλτράραμε" μέσα από το πρίσμα του κάθε κ. Τσελεγγίδη που διαφθείρει την διδασκαλία του Ιερού και Μεγάλου Φωτίου η οποία διδάσκει Ορθή και Ορθόδοξη Αποτείχιση η οποία δεν αποτελεί σχίσμα και δεν θέτει a priori τους τιμημένους που την εφαρμόζουν "εκτός Εκκλησίας".

Εύχομαι να είμαι "αυτός εγώ ανάθεμα" εκτός βασιλείας υπέρ όλων σας που με λοιδορείτε, προκειμένου την Αγιοπατερική Αλήθεια να δείτε και να ασπαστείτε. Αυτήν και όχι εμένα, τον τρεπτό και θνητό, θέλω ν' ακολουθείτε.

Να χαρείτε. Χαίρε χαράν Χριστού!

Νίκος Πανταζής

Επώνυμα, άφοβα και ακάλυπτα.