Η διαμαρτυρία των Αγιορειτών προς υπουργό Παιδείας και ο γ. Αγάθων! (Από τον "Ορθ. Τύπο")

Μὲ τὸν τίτλο «Ἀποκαλυπτικὴ συζήτησις Ἁγιορειτῶν Πατέρων μὲ τὸν ὑπουργὸν Παιδείας κ. Λοβέρδον» δημοσίευσε ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» Ἐπιστολὴ μοναχῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους (25 Ἰουλίου, φ. 2032, σελ. 1 καὶ 7).

Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιστολή, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Φιλοθέου Νικόδημος, εἶχε γίνει ἀποδέκτης τῆς ἀνησυχίας καὶ τῆς δυσαρέσκειας πολλῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι  ἡ Κυβέρνηση προσπαθεῖ (διὰ τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ τῶν ἑκατέρωθεν φιλοφρονήσεων) νὰ καλύψει τὴν προδοτικὴ γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία πολιτική. Ἀνέλαβε λοιπὸν ὁ Ἡγούμενος Νικόδημος νὰ ἐκφράσει τὶς ἀνησυχίες τῶν Ἁγιορειτῶν γιὰ τὴν πολιτικὴ τῆς Κυβερνήσεως στὸν Ὑπουργό.

Τότε, ἐπενέβη ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Κωνσταμονίτου Ἀγάθων «γιὰ νὰ σταματήσει αὐτὴν τὴν κόντρα, ποὺ χαλοῦσε τὴν ὡραία ἀτμόσφαιρα τῆς πανήγυρης!» καὶ ἀσφαλῶς νὰ ...βγάλει τὸν Ὑπουργὸ ἀπὸ τὴν δύσκολη θέση!

Ὁ Γέροντας Ἀγάθων, ὅπως εἴδαμε ἄλλες δυὸ φορές, ἔδρασε πυροσβεστικά, ὁμολογώντας μὲν ὅτι ἡ ἀντίθεος δράση τῶν Οἰκουμενιστῶν πρέπει νὰ ἀντιμετωπισθεῖ μὲ τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν ἡγετῶν του Πατριαρχῶν καὶ Ἐπισκόπων, ἀποτρέποντας ὅμως μὲ τὰ λόγια καὶ τὸ παράδειγμά του αὐτὴν τὴν ἀναγκαία ἐνέργεια, ἐπειδὴ οἱ συνάδελφοί του Ἡγούμενοι (ὅπως διέγνωσε καὶ τοῦ εἶπε ὁ γέροντας Ἐφραίμ), «τὰ τρία τὰ ἄλλα τὰ ἀδέλφια σου δὲν μποροῦν νὰ σὲ ἀκολουθήσουν. Δὲν ἔχουν αὐτὸ τὸ σθένος, δὲν ἔχουν αὐτὴν τὴν ἱκανότητα, δὲν ἔχουν αὐτὰ τὰ προσόντα»!(*)

Τώρα, ποὺ κάποιο ἀπὸ τὰ ἀδέλφια του βρῆκε τὸ σθένος νὰ ἀντιδράσει (ἔστω πρὸς Ὑπουργό, ἄνθρωπο τῆς ἴδιας Νεοταξικῆς νοοτροπίας σὲ πολιτικὸ ὅμως ἐπίπεδο), ὁ γ. Ἀγάθων ἀποτρέπει αὐτὴν τὴν ἀντίδραση, τὴν διαμαρτυρία πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Λοβέρδο (ὁ ὁποῖος ὡς γνωστὸν ὑποστήριξε τοὺς σαϊεντολόγους ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας). Καὶ τὸν ἀποτρέπει «γιὰ νὰ μὴ χαλάσει τὴν ὡραία ἀτμόσφαιρα!».

Πράγματι περίεργος ὁ ρόλος του!

Παραθέτουμε σὲ φωτοαντίγραφο ἀπὸ τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τὴν ἐπιστολὴ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

(*) Τὰ σχετικὰ δημοσιεύματα γιὰ τὸν γ. Ἀγάθωνα, ἐδῶ:

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_18.html

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_608.html

http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/07/blog-post_7781.html

Απάντηση Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Άνθιμου σε Ανδρέα Λοβέρδο, τέσσερις Μητροπολίτες Θράκης και Θεολογική Σχολή για την ίδρυση Τμήματος Ισλαμικών Σπουδών

«Ἤκουσα ἀπὸ τὸν Τηλεοπτικὸ Σταθμὸ ΣΚΑΪ τὴν συζήτηση γιὰ τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται νὰ ἱδρυθῇ στὴ Θεσσαλονίκη ‘Κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν’ μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ.

Τὴν προσπάθεια αὐτὴ ἐνέκρινε κατὰ πλειονοψηφία τὸ Τμῆμα Θεολογίας καὶ ἀπέῤῥιψε κατὰ πλειονοψηφία τὸ Τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας.

Ἡ προσπάθεια αὐτὴ εἶναι κατὰ τὴν ἄποψή μου καὶ τὴν αἴσθηση τοῦ λαοῦ τῆς Θεσσαλονίκης ἐγκληματική.

Ἐνῷ τὸ πρόβλημα τῆς Θράκης μας εἶναι τόσο σοβαρό, οἱ δικοί μας θέλουν νὰ ἐπεκτείνουν τὴν παρουσία τῶν Ἰσλαμιστῶν στὴ Θεσσαλονίκη!

Πέραν αὐτοῦ, τίθεται τὸ ἐρώτημα:

Εἶναι δυνατὸν ποτὲ νὰ συνυπάρξῃ τὸ Ἰσλὰμ μὲ τὴν ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Θεολογία;

Ἐὰν τελικὰ αὐτὸ συμβῇ, μέσα σὲ δυὸ χρόνια οἱ Τοῦρκοι θὰ ὑπερηφανεύωνται ὅτι ἐπεκτείνονται ἀπὸ τὸν Ἕβρο μέχρι τὴν Θεσσαλονίκη!

Οἱ Τοῦρκοι ἐμπαίζουν σαράντα χρόνια τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μας γιὰ τὴν ἐπαναλειτουργία τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, καὶ ἐμεῖς τοὺς λέμε περάστε στὴ Θεσσαλονίκη. Εἶναι ἔγκλημα αὐτὸ ποὺ ἐπιχειρεῖται.

Ὁ ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Ἀνδρέας Λοβέρδος, τὸν ὁποῖο γνωρίζω καὶ ἐκτιμῶ, γιὰ νὰ δικαιολογήσῃ τὴν θετικὴ ἄποψή του ἐπὶ τοῦ θέματος, ἐχρησιμοποίησε ὡς ἐπιχείρημα, ὅτι οἱ τέσσαρες Μητροπολῖτες τῆς Θράκης, οἱ ὁποῖοι μοῦ εἶναι πολὺ ἀγαπητοί, συμφωνοῦν στὴ λειτουργία Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ ΑΠΘ !

Κύριε Ὑπουργέ, συγγνώμη, ἀλλὰ θέσατε, παρακαλῶ, τὸ ἐρώτημα στὸν Γενικὸ Γραμματέα Θρησκευμάτων, λόγῳ ἁρμοδιότητος, τὸ ἑξῆς ἐρώτημα:

Τέσσαρες ἢ καὶ περισσότεροι Μητροπολῖτες ἐπαρχιοῦχοι, ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίσουν ἐνυπογράφως, ἐπὶ ἑνὸς οἱουδήποτε ζητήματος, τὸ ὁποῖον ἀφορᾷ σὲ μία ἄλλη Μητρόπολη;

Δηλαδὴ οἱ τέσσαρες Μητροπολῖτες τῆς Θράκης θὰ ἀποφασίσουν γιὰ τὴν λύση ἑνὸς σοβαροτάτου προβλήματος, τὸ ὁποῖον ἀφορᾷ στὴν Ἀποστολικὴ καὶ ἱστορικὴ Μητρόπολη τῆς Θεσσαλονίκης; Κύριε ἐλέησον.

Ὅσον γιὰ τὰ ἄλλα ποὺ ἐλέχθησαν στὴν ἐκπομπὴ τοῦ ΣΚΑΪ ἐκ μέρους τοῦ Δημάρχου κ. Μπουτάρη καὶ τῶν ἐκφωνητῶν-δημοσιογράφων βρίθουν ἐσφαλμένων ἐκτιμήσεων καὶ διατυπώσεων.

Εἶναι χρέος ὅλων μας νὰ ἀξιολογήσωμε τὴν προσπάθεια τῆς Τουρκίας νὰ ἐπεκταθῇ καὶ πάλι στὴ Βαλκανικὴ μὲ πονηροὺς τρόπους καὶ νὰ προσέξωμε τὶς φρικαλεότητες στὸ Ἱρὰκ καὶ στὴ Συρία γιὰ θρησκευτικοὺς λόγους.

Ἡ Ἑλλάδα μας εἶναι ὀρθόδοξη χριστιανικὴ χώρα καὶ μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Δὲν δεχόμεθα ἰσλαμοτουρκικὲς παρουσίες στὴν πατρίδα μας.

+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ

Πηγή: "Τρελογιάννης"

Νίκος Χειλαδάκης, Πολιτικοί και ιεράρχες έν «συμπνοία καταστροφής»

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ  ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΕΝ «ΣΥΜΠΝΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ανάμεσα στα τόσα δεινά που έχει επισωρεύσει η μνημονιακή κατοχή στην χώρα μας, υπάρχει και ένα πολύ καλό σημείο που δεν θα πρέπει να το αγνοούμε. Αυτό είναι ότι με όλη αυτή την ζοφερή κατάσταση, με όλη αυτή την λαίλαπα, με όλη αυτή την επιχείρηση κατεδάφισης της ελληνορθόδοξης ταυτότητας μας, φάνηκε ξεκάθαρα ποιοι και πόσοι υποκριτές και φαρισαίοι κυκλοφορούν ανάμεσα μας, για όσους φυσικά παραμένουν ακόμα όρθιοι και δεν αρέσκονται να  παριστάνε τους… τυφλούς  και τους κωφάλαλους.

  Κάποιοι ποιμένες αρέσκονται να φωτογραφίζονται με τους δημίους του ελληνισμού και της ορθοδοξίας και να ευλογούν τις πράξεις τους, αρέσκονται να κάνουν κηρύγματα υποκριτικού ευσεβισμού, βλέπε ραγιαδίστικης υποταγής στα κατοχικά μνημόνια, αρέσκονται να εμφανίζονται συμπροσευχόμενοι με οικουμενι- στικές «παρέες», να ευλογούν την καταστροφή της χώρας και ακόμα χειρότερα να προτρέπουν το ποίμνιο που βρίσκεται στην πιο ελεεινή θέση εδώ και δεκαετίες, να συνετιστεί και να μην βγάζει μιλιά σε όλη αυτή την θύελλα που απειλεί πλέον με ολοκληρωτικό αφανισμό τον ελληνισμό  και την ίδια την Ορθοδοξία.

Με περισσή αφέλεια, (;;;), τέσσερεις μητροπολίτες της Θράκης, σύμφωνα με δήλωση του αξιότιμου κυρίου υπουργού Παιδείας (βλέπε υπουργού ολοκληρωτικής διάλυσης της παιδείας), συμφωνούν και επικροτούν την δημιουργία τμήματος Ισλαμικών σπουδών στην Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης.

Αλήθεια κύριοι δεσποτάδες, που δεν λέτε λέξη για το κατάντημα της χώρας, για την καταρράκωση της ελληνικής κοινωνίας, για τη πρωτοφανή θρησκευτική αποστασία, έχετε υπόψη σας ότι η Θεολογική Σχολή της Θεσσαλονίκης είναι ομολογιακή και ότι σε αυτή διδάσκεται, από τότε που ιδρύθηκε, η Θεολογία και η Ποιμαντική της Μιας Καθολικής Ορθόδοξη και Αποστολική Εκκλησίας;

Αλλά αν αυτό το γράφετε στα παλαιοτέρα των χρυσοποίκιλτων υποδημάτων σας, έχετε υπόψη ότι εδώ και αρκετό καιρό στην χώρα αυτή  εξελίσσετε, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση, μια άνευ προηγούμενου, οργανωμένη από την τουρκική μαφία και τις ίδιες τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, μια εισβολή δεκάδων χιλιάδων μουσουλμάνων με κύριο στόχο την αλλαγή της εθνοθρησκευτικής δομής έτσι ώστε σε λίγο καιρό να γίνουμε μια περιθωριοποιημένη μειονότητα;

Σεβασμιότατοι δεσποτάδες, δεν ενδιαφέρεστε καθόλου για την δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου στην περιοχή σας που έχει καταστεί, με τις «ευλογίες» όλων σας, το  πραγματικό διοικητήριο της Θράκης και το τέλειο όχημα για την προώθηση της τουρκικής προπαγάνδας που επιδιώκει, απροκάλυπτα πλέον, την απόσχιση της δυτικής Θράκης και την δημιουργία θρακικού μουσουλμανικού κράτους υποτελές στην  «μητέρα πατρίδα», την Τουρκία; «Ίδετε ότι εκτετυφλώνται πάντες ουκ έγνωσαν φρονήσαι πάντες κύνες ενεοί ου δυνήσονται υλακτείν ενυπνιαζόμενοι κοίτην, φυλούντες νυστάξαι» (Ησ. Νστ 10).

Είναι καταπληκτικό το πως σε μια προδοτική πολιτική ηγεσία, που έχει παραδώσει την εθνική κυριαρχία σε εχθρούς του ελληνισμού, που πολεμά με λύσσα και με δεκάδες νομοσχέδια την εθνική και θρησκευτική ταυτότητα μας, έχει συνταχτεί μαζί της η θρησκευτική ιεραρχία (ή μέρος της). Αυτή η ιεραρχία ή κάνει πως δεν βλέπει όλα όσα συμβαίνουν με το χαρακτηριστικό ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας, ή ακόμα χειρότερα, στηρίζει αυτή την εθνοκτόνο και ορθοδοξοκτόνο πολιτική της Νέας Τάξης.

Είναι αυτοί που αντί να ξεσηκωθούν για την αιρετική θρησκευτική αποστασία της ίδιας της κεφαλής της ορθοδοξίας, αρέσκονται σε πονηρές υπεκφυγές, αντί να ξεσηκωθούν για το εξόντωση  της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή  του ίδιου του ποιμνίου τους, για την λεηλασία των ιερών και των όσιων, αυτά που κράτησαν επί αιώνες στην ύπαρξη τον ελληνισμό, κρύβονται πίσω από τις τιάρες τους και ευλογούν όλη αυτή την εθνοθρησκευτική θύελλα. Πολιτικοί και Ιεράρχες, (και φυσικά υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις), έχουν γίνει ένα και το αυτό στην εξόντωση του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Έχουν γίνει ένα και το αυτό στην πυρπόληση όλων των πατροπαράδοτων αξιών μας. Έχουν γίνει ένα και το αυτό στην εθνικό ξεπούλημα και στην προώθηση του ισλαμισμού και όλων των ανθρώπινων διαστροφών που μας τις σερβίρουν σαν «πρόοδο» και «εκσυγχρονισμό». Ισλαμιστές σφαγείς και αδίστακτοι ομοφυλόφιλοι, θα επιβάλλονται σαν τα σύμβολα του νεοελληνισμού πάνω στα αποκαΐδια της ίδιας μας της ύπαρξης εν ονόματι του «αντιρατσισμού»  και των ανθρωπίνων «δικαιωμάτων».

«Οι μεν πολιτικοί ηγέτες ευθύνεται σε βαθμό κακουργήματος διότι συμμετέχοντες εις τις αδικίες κλπ παρανομούν μη εφαρμόζοντες τους νόμους δια περιορισμό και εξαλειψιν της κοινωνικής αδικίας και δια προστασίαν και σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητος. Οι δε πνευματικοί άρχοντες ευθύνονται γιατί ανεχόμενοι τις αντιχριστιανικές και αντικοινωνικές αυτές καταστάσεις, αρνούνται –φοβούνται να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας και προφητικού λόγου ελέγχου-έλεγχου εις όσα αρνητικά συμβαίνουν» (από Χρυστοΰφαντο).

Πολλοί υποστηρίζουν ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν γιατί κάπου είχαμε ξεφύγει. Αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες αντίστασης μας, από τις ευθύνες να υπερασπιστούμε την ίδια μας την ύπαρξη και το αυτεξούσιο μας. Αλλιώς  κανείς δεν θα είχε αγωνιστεί να μην πέσει το Βυζάντιο στους εχθρούς. Σήμερα οι «εχθροί» δεν παιανίζουν αλαλάζοντας τα φλάμπουρα της ημισελήνου (τουλάχιστον όχι ακόμα), έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης, αλλά οθόνες, «δημοκρατικές διαδικασίες» και άφθονο «εκσυγχρονισμό» και τώρα έναν «όμορφο» οικουμενισμό.  Ω μη γένοιτο! Ότι σχέδια και να έχουν, με όσες δυνάμει και να πολεμούν έχει και ο Παντοδύναμος τα δικά Του σχέδια!

Η Ορθόδοξη παράδοση δεν είναι μια αόριστη διατήρηση "φορκλορικών" στοιχείων

     Νά, μία, ἡ σημαντικότερη(;) ἀπὸ τὶς νῖκες τοῦ  Οἰκουμενισμοῦ:

«Τι είναι ακμή και τι είναι παρακμή στον Χριστιανισμό; Το ότι είμαστε τόσο επηρεασμένοι από τους Δυτικούς, Λατίνους και Προτεστάντες, είναι ολοφάνερο... Υπάρχει η Ορθόδοξη παράδοση που σώζεται μέχρι σήμερα σε μας, αλλά δεν καταλαβαίνει κανείς ακριβώς από τι συντίθεται αυτή η παράδοση και πώς μπορεί να κρίνη»!

(π. Ἰωάννης Ρωμανίδης)

  Πηγή: "Τρελογιάννης"

π. Ι. Ρωμανίδης

 Η Ορθόδοξη παράδοση είναι η μετάδοση όλης της αποκαλυπτικής αλήθειας των Προφητών, Αποστόλων και Πατέρων, αλλά συγχρόνως και η μετάδοση της μεθοδολογίας για να φθάση κανείς στην θεοπτία. Υπάρχουν μερικά ερμηνευτικά κλειδιά που δείχνουν τι είναι και τι δεν είναι παράδοση και πότε έχουμε ακμή και παρακμή της Ορθοδόξου παραδόσεως.

«Πρέπει να καθορίσουμε καθαρά το τι είναι παράδοση και το τι μπορεί να θεωρήται ακμή και παρακμή της παραδόσεως. Αν δεν καθορισθή αυτό το πράγμα σαφώς και με ακρίβεια, τότε συνέχεια, ως Ορθόδοξοι θα παραπαίουμε, και μπορεί να βρισκόμαστε σε κατάσταση ακμής και να λέμε ότι είμαστε σε παρακμή ή να βρισκόμαστε σε κατάσταση παρακμής και να το λέμε ακμή. Αυτό εξαρτάται από τα κριτήρια που χρησιμοποιεί ο καθένας.

Τι είναι ακμή και τι είναι παρακμή στον Χριστιανισμό; Το ότι είμαστε τόσο επηρεασμένοι από τους Δυτικούς, Λατίνους και Προτεστάντες, είναι ολοφάνερο».

Όλοι ομιλούμε για Ορθόδοξη παράδοση, αλλά δεν εντοπίζουμε τι ακριβώς είναι και από τι συντίθεται.

«Υπάρχει η Ορθόδοξη παράδοση που σώζεται μέχρι σήμερα σε μας, αλλά δεν καταλαβαίνει κανείς ακριβώς από τι συντίθεται αυτή η παράδοση και πώς μπορεί να κρίνη».

Το κέντρο της Ιεράς Παραδόσεως είναι η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση. Δίνουμε σημασία στον φωτισμό που ακολουθεί την κάθαρση και προηγείται της θεοπτίας, γιατί ο φωτισμός, δηλαδή η μέθεξη της φωτιστικής ενεργείας του Θεού, είναι η βάση της μεθέξεως της θεοπτικής ενεργείας του Θεού.

Βασικά κριτήρια της Παραδόσεως είναι η Αγία Γραφή, μέσα στην οποία γίνεται συνεχώς λόγος για τα στάδια της τελειώσεως, την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση, που οδηγεί στην Πεντηκοστή. Δεν μπορεί να αξιολογηθή η Ορθόδοξη παράδοση έξω από την Πεντηκοστή.

«Η Αγία Γραφή πάντοτε είναι το βασικό κριτήριο της παραδόσεως, οπότε όλοι οι Πατέρες που συμφωνούν με την Αγία Γραφή, είναι μέσα στην παράδοση.

Εξ επόψεως εμπειρίας της θεοπνευστίας ύψιστη μορφή αποκαλύψεως είναι η Πεντηκοστή. Η ανωτέρα περίπτωση θεοπνευστίας είναι η Πεντηκοστή, που είναι μετά την Παλαιά Διαθήκη και πριν από την Καινή Διαθήκη. Οπότε, το κριτήριο της θεοπνευστίας είναι η ίδια η Πεντηκοστή».

Αλλά η Ορθόδοξη παράδοση είναι συνεχής μέσα στην Εκκλησία και διατυπώνεται και στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και στα έργα των Πατέρων.

«Μετά, είναι η συνεχής παράδοση της Εκκλησίας, των Πατέρων, των Αγίων, η λεγομένη εκκλησιαστική παράδοση. Μετά έχουμε τις αποφάσεις των Τοπικών Συνόδων. Μετά, όμως έχουμε και την πνευματική κατάσταση των Επισκόπων, που συνέρχονται στις Συνόδους».

Πρέπει να βλέπουμε την παράδοση ολοκληρωμένα, ότι, δηλαδή, είναι ολόκληρη η ζωή της Εκκλησίας, ακόμη «και η μουσική της Εκκλησίας έχει δογματικό χαρακτήρα». Και όλες τις λειτουργικές τέχνες δεν μπορεί κανείς να τις βλέπη έξω από την ουσία της Ορθοδόξου παραδόσεως, που είναι τα στάδια της πνευματικής τελειώσεως, τα οποία οδηγούν στην Πεντηκοστή.

«Για ορισμένους παράδοση μπορεί να είναι, ας πούμε, ορισμένες λειτουργικές παραδόσεις, εικονογραφικές παραδόσεις, μουσικές παραδόσεις, παραδόσεις αμφιέσεως του κλήρου, μπορεί να είναι τα γένεια, ας πούμε.

Υπάρχει μια πολύ βαθιά αίσθηση στον ελληνικό λαό, ότι πρέπει να διατηρηθούν οι παραδόσεις, έχουν μια πεποίθηση, ότι κάποτε ο λαός αυτός ήτανε θαυματουργός, έκανε σπουδαία πράγματα ιστορικά και από εθνικής απόψεως και από θρησκευτικής απόψεως, και από αυτής της απόψεως μοιάζουν πολύ με τους Άραβες οι Έλληνες, διότι και οι Άραβες είχαν μια ένδοξη ιστορία με τεράστια πολιτική δύναμη».

Όταν δούμε την παράδοση έξω από την Πεντηκοστή και από ό,τι οδηγεί σε αυτή, είναι μια απλή δεισιδαιμονία.

«Δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι θρησκευόμενοι είναι θρησκευόμενοι δεισιδαιμονικά, δηλαδή έχουν μια συναίσθηση περί της διατηρήσεως της παραδόσεως, χωρίς να έχουν συναίσθηση του τι είναι αυτή η διατήρηση της παραδόσεως και ποιος είναι ο σκοπός».

Οι περισσότεροι που ομιλούν για παράδοση, είναι συντηρητές της παραδόσεως, δηλαδή διαφυλάσσουν τα εξωτερικά σχήματα της παραδόσεως και αγνοούν τον εσώτερο πυρήνα τους.

Πηγή: Σεβ. Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου: "Εμπειρική Δογματική τής Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη". Τόμος Α'.

Οι "Μεταπατερικές εκβλαστήσεις" επιβεβαιώνονται!

«Λίγα λόγια για την ανάρτηση του κ. Σημάτη "Μεταπατερικές εκβλαστήσεις".

Το πρόβλημα που έχει η συλλογιστική σας είναι ότι θεωρείτε ότι οι παλαιοί Πατέρες ήσαν Αγιοι (και πράγματι είναι), και επομένως οι γνώμες τους ισχύουν εσαεί, και για κάθε περίσταση, ενώ οι σημερινοί Επίσκοποι είναι ελεεινοί και τρισάθλιοι, ανίκανοι, αιρετικοί, ανόητοι να κατανοήσουν τα θέματα, φοβιτσιάρηδες, θεσιθήρες, αρχομανείς, κλπ.

Ομως, οι σημερινοί Επίσκοποι δεν προσεύχονται? Δεν λειτουργούν? Δεν παρθενεύουν? Δεν έλαβαν την Χάριν του Αγίου Πνεύματος κατά την χειροτονία τους? Δεν κάνουν όλα τα έργα που οφείλουν στην Μητρόπολη τους?

Για ποιό λόγο λοιπόν να τους θεωρήσουμε όπως ανέφερα προηγουμένως? Επειδή δεν αποτειχίζονται και δεν συμφωνούν με αυτή την τακτική?

Το Αγιον Πνεύμα που εφώτιζε τους παλαιούς Πατέρες, μπορεί να φωτίζη και τους σημερινούς να μήν αποτειχιστούν, πιθανόν διότι σήμερα είναι διαφορετικές οι συνθήκες. Εχουμε εμείς την διορατική ικανότητα να το διαψεύσουμε? Υποχρεούται το Αγιον Πνεύμα να συμφωνή με την αποτείχιση?

Ο Παράκλητος ευρίσκεται συνεχώς μέσα στην Εκκλησία. Οπως εφώτιζε τον Μέγα Βασίλειο τότε, έτσι φωτίζει και σήμερα τον τάδε Επίσκοπο, τον τάδε ασκητή, τον τάδε μοναχό.

Να μην έχετε αμφιβολία γι αυτό».

Μοῦ ἀποδίδετε θέσεις ποὺ δὲν διετύπωσα.

Ἀσφαλῶς καὶ δὲν ἦσαν Ἅγιοι ὅλοι οἱ παλαιοὶ Ἐπίσκοποι. Ἀνάμεσά τους ὑπῆρχαν καὶ ἀδιάφοροι, καὶ ἀνάξιοι, καὶ φοβιτσιάρηδες, καὶ ἔκφυλοι, καὶ αἱρετικοί. Ὅσων ὅμως φανέρωσε ὁ Θεὸς τὴν ἁγιότητα, εἶναι ἀναμφισβήτητα Ἅγιοι καὶ ἄξιοι μιμήσεως. Ἐκτὸς αὐτοῦ, ὅμως, ὅταν ἀναφερόμαστε στοὺς Ἁγίους, ἰδιαίτερα γιὰ θέματα Πίστεως, ἐπιλέγουμε τὴν διδασκαλία τους ἐκείνη, ποὺ ἐκφράζει τὶς διαχρονικὲς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συμφωνεῖ μὲ τὶς θέσεις τῶν ἄλλων Ἁγίων, δηλαδὴ