Μεταξάκης, Χρυσόστομος Σμύρνης, Κιτίου Χρυσόστομος, Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς

Τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς δικαίως καὶ ἐπαινετῶς ἀσχολεῖται μὲ σημερινή του Ἀνακοίνωση-ἄρθρο (τὴν ἀναδημοσιεύουμε στὴν συνέχεια) μὲ τὸ Συμπόσιο ποὺ διοργανώθηκε στὴν Κύπρο πρὸς «τιμὴν τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Μελετίου Μεταξάκη» τὸν ὁποῖο χαρακτηρίζει ὡς «μεγάλη ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα»!

Καὶ ἀσχολεῖται μὲ τὸ Συμπόσιο αὐτό, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, διότι συνδιοργανώτρια τοῦ Συμποσίου ἦταν καὶ ἡ Ἱ. Μητρόπολις Κιτίου, γιὰ τὴν ὁποία ἀποτελεῖ σοβαρότατο ὀλίσθημα καὶ λάθος ὁ χαρακτηρισμὸς ὡς ἐκκλησιαστικῆς προσωπικότητος, καὶ μάλιστα μεγάλης, ἑνὸς Πατριάρχου παγκοίνως γνωστοῦ ὡς Μασώνου. Εἶναι (γράφει τὸ ἐπὶ τῶν αἱρέσεων γραφεῖο) «τραγικὸ λάθος νὰ ἐμφανίζεται μιὰ Μητρόπολη συνδιοργανώτρια ἑνὸς συμποσίου, προκειμένου νὰ τιμήσει  ἕνα πρόσωπο ποὺ εὐθύνεται τὰ μέγιστα γιὰ τὴν συνεχιζόμενη ἐδῶ καὶ ἕναν σχεδὸν αἰῶνα τραγωδία τοῦ παλαιοημερολογητικοῦ σχίσματος τῆς Εκκλησίας μας».

Καὶ ἐπειδὴ κάποιοι ἀμφισβητοῦν τὰ περὶ Μασωνικῆς ἰδιότητος τοῦ Μεταξάκη, τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων, ἀναδημοσιεύει ἕνα ἀποκαλυπτικὸ ἄρθρο ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Τεκτονικὸν Δελτίον» τοῦ 1967, μὲ τίτλο «Διάσημοι τέκτονες: Μελέτιος Μεταξάκης», στὸ ὁποῖο δίδονται λεπτομέρειες γιὰ τὴν μασωνικὴ ἰδιότητα τοῦ Πατριάρχη Μελέτιου Μεταξάκη.

Ὡς ἐδῶ καλά. Θὰ θέλαμε νὰ μᾶς ἀπαντήσει τὸ Γραφεῖο ἐπὶ τῶν Αἱρέσεων τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, σὲ ἕνα ἄλλο συναφὲς θέμα.

Οἱ Μασῶνοι στὰ βιβλία τους, συγκαταλέγουν στοὺς διασήμους καὶ ἐπιφανεῖς τέκτονες καὶ ἕναν ἄλλο σύγχρονο τοῦ Μεταξάκη Ἐπίσκοπο, τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης. Τὴν Μασωνικὴ ἰδιότητα τοῦ Σμύρνης, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Μασωνικὴ Στοά, τὸν Ν. Ψαρουδάκη καὶ ἄλλους, τὴν κατέδειξε καὶ ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς, ὄχι μόνο προσκομίζοντας στοιχεία ἀπό ἀρχεῖα μασωνικῶν στοῶν, ἀλλά παρουσιάζοντας τὶς ἴδιες τὶς ἰδέες του ποὺ περιέχονται στὰ ἔργα τοῦ Ἐθνομάρτυρα Χρυσοστόμου Σμύρνης καὶ στὴν ζωή του. Δυστυχῶς, ὅμως, αὐτὴ ἡ ἀποκάλυψη τοῦ π. Εὐθυμίου, θορύβησε ὑπερβαλλόντως τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἡ ὁποία παρανόμως ἁγιοποίησε τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης, καὶ ἀποτέλεσε μία ἀπὸ τὶς ἕωλες καὶ ἀστεῖες κατηγορίες ἐναντίον του: "ἐπὶ ἀσεβείᾳ πρὸς τὴν Ἱερὰν μνήμην τοῦ Ἁγ. Ἐθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Σμύρνης",  στήν ὁποία κυρίως στηρίχθηκαν γιά νά τοῦ ἐπιβάλλουν τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως!!
Στὴν δίκη ἄτυπα (ἐκτὸς τῆς αἰθούσης, περιφερόμενος στούς διαδρόμους τοῦ Συνοδικοῦ μεγάρου, προφανῶς γιὰ νὰ ἐνημερώνει τὸν αὐτοεξαιρεθέντα τῆς προεδρίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαστηρίου Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο) παρευρίσκετο καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, καὶ ἄρα ἔχει πολύ καλή  γνῶσιν τοῦ θέματος.

Μπορεῖτε, λοιπόν, ὡς Μητρόπολις Πειραιῶς, νὰ μᾶς ἐνημερώσετε: ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης, ὡς ἀναφερόμενος ἐξ ἴσου μὲ τὸν Μεταξάκη στὰ Μασωνικὰ βιβλία ὡς Μασῶνος, (δὲς τὸ ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Σεραφεὶμ Ζήση, ἐδῶ) εἶχε μασωνικὲς ἰδέες καὶ ἰδιότητα;

Ἡ δημοσίευση τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς στὶς "Ἀκτίνες":

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 23η Οκτωβρίου 2014

ΕΥΛΟΓΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ

         

Στις 11 του μηνός Οκτωβρίου ε. ε. διεξήχθη συμπόσιο στην Κύπρο προς τιμήν του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Μελετίου Μεταξάκη. Συνδιοργανωτές του Συμποσίου: ο Δήμος Λάρνακος, η Ιερά Μητρόπολις Κιτίου και το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Θέμα του Συμποσίου: «Μελέτιος Μεταξάκης: Πτυχές της ζωής και της δράσης μιας μεγάλης εκκλησιαστικής προσωπικότητας».

    
     Με την ανακοίνωση του εν λόγω Συμποσίου δεχτήκαμε πολλές οχλήσεις από πιστούς της τοπικής μας Εκκλησίας, οι οποίοι ζητούσαν να πληροφορηθούν για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του μακαριστού Πατριάρχη και ορισμένοι να διαμαρτυρηθούν, διότι υπάρχουν στοιχεία, τα οποία τον καθιστούν υπόλογο στη συνείδηση του χριστεπώνυμου πληρώματος. Πολλοί από αυτούς, και δικαίως, του καταλογίζουν το μέγιστο μερίδιο ευθύνης για το επώδυνο Παλαιοημερολογητικό Σχίσμα στην Εκκλησία της Ελλάδος, το οποίο προκλήθηκε με την όλως αυθαίρετη και βεβιασμένη αλλαγή του ημερολογίου–εορτολογίου του 1924. Είναι δε σε όλους γνωστόν ότι ο εν λόγω Πατριάρχης υπήρξε ο κύριος εμπνευστής,υπέρμαχος και προωθητής αυτής της αλλαγής. Άλλωστε πολλοί σύγχρονοι γέροντες αποφάνθηκαν πως ο κυρός Μελέτιος Μεταξάκης, για να φανεί αρεστός στους αιρετικούς Δυτικούς «κατήργησεν το παλαιόν εορτολόγιον και εισήγαγεν το Γρηγοριανόν, το Παπικόν, όλως αυθαιρέτως, όλως απερισκέπτως, αντικανονικώς, παρανόμως» (Άγιος Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος).

       Ερευνήσαμε τις πηγές προκειμένου να δώσουμε λόγο ακριβή και υπεύθυνο στους πιστούς μας, σχετικά με τη βιωτή του μακαριστού Πατριάρχου. Με λύπη και πόνο ψυχής βρήκαμε ένα κείμενο το οποίο δίνει από μόνο του τις εξηγήσεις, που ζητούν οι πιστοί για το πρόσωπο αυτό. Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό άρθρο στο περιοδικό «Τεκτονικόν Δελτίον», (αριθμ. 71, Ιανουάριος–Φεβρουάριος 1967, του Αλεξάνδρου Ζερβουδάκη, με τίτλο: «Διάσημοι τέκτονες: Μελέτιος Μεταξάκης», σελ. 25-50), του οποίου παραθέτουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα[1]:
    «Με τις ψυχικές αρετές που ήταν προικισμένος ο Μελέτιος, με την τετράγωνη λογική του, το ανεξάρτητο

Μασωνία και Οικουμενισμός ξεβαπτίζουν τους Έλληνες. Θα τους αφήσουμε να φτάσουν έως το τέλος;

Αν αυτό το ερώτημα το έκανε κάποιος πριν από τρεις περίπου δεκαετίες, θα τον κοιτούσαν παράξενα μη αντιλαμβανόμενοι τι εννοεί και κάποιοι ίσως να τον θεωρούσαν και… φρενοβλαβή. Από τότε φαίνεται πως πέρασαν πολλοί «αιώνες». Από τότε που εκείνος ο περίφημος τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, ο πολύς Χένρι (που φαίνεται πως… ξέχασε να αποδημήσει εις Κύριον όπου, θέλει δεν θέλει, κάποτε θα δώσει απολογισμό των έργων του), είχε δηλώσει πως θα πρέπει να εξαφανίσουμε τις ελληνικές πολιτιστικές και θρησκευτικές αξίες, άρχισε να εφαρμόζεται ένα μεγάλο σχέδιο αποταύτισης μας που την αποκορύφωση του την βλέπουμε σήμερα.

Το σχέδιο αυτό κλήθηκαν να το υλοποιήσουν μια σειρά από πολιτικούς προδότες, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια έχουν βρει σαν πολύτιμο στήριγμα και σύμμαχο στις προδοτικές τους επιλογές και την επίσημη εκκλησιαστική ιεραρχία, (βλέπε πρόσφατη δήλωση του υπουργού Παιδείας κ. Λομβέρδου και νομικού υποστηριχτή της διαβολικής και παράνομης σε πολλές χώρες αίρεσης των Scientology, ότι η πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία βασίζουν μαζί σε πλήρη σύμπνοια στην …ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας).

Το σχέδιο άρχισε να εφαρμόζεται με δειλά βήματα ακόμα απο την δεκαετία του εβδομήντα. Ο τότε και επίσημα αρχιμασόνος πρωθυπουργός, έκανε τις ολέθριες  μεταρρυθμίσεις στην παιδεία που άρχισε να παίρνει τον μεγάλο της κατήφορο. Κατάργησε τα αρχαία ελληνικά και το πολυτονικό, και η ελληνική ταυτότητα έχανε ένα μεγάλο και βασικό συστατικό της χάριν της «προόδου» και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της. Στη συνέχεια όταν εισήλθαμε πανηγυρικά στην ευρωπαϊκή οικογένεια, της οποίας το έμβλημα με τα δώδεκα αστέρια μας θυμίζει αυθόρμητα την πόρνη της Αποκάλυψης, το σχέδιο άρχισε να προχωρεί με αργούς στην αρχή ρυθμούς και με μεγάλη επιτάχυνση στη συνέχεια.

Από την δεκαετία του ογδόντα μια πολιτική σοσιαλιστική παράταξη που επαγγέλλονταν την ανάστατη της χώρας, εδραίωσε ένα σύστημα που υπήρχε και πριν αλλά τώρα αυτό γίνονταν η επίσημη λεηλασία του κρατικού κορβανά και το δημόσιο εδραιώθηκε όσο ποτέ πριν σαν ένα κομματικό υποχείριο των εκάστοτε κυβερνητικών αρχών.

Παράλληλα ένας αλλοπρόσαλλος αρχιεπίσκοπος, που από την μια είχε το προτέρημα να ξεσηκώνει τον κόσμο ενάντια σε νεοταξικά νομοσχέδια, όπως αυτό της απάλειψης του θρησκεύματος, στη συνέχεια όμως τον εγκατέλειπε στην τύχη του, (ενώ έκανε και το φοβερό και ασυγχώρητο λάθος να επιτρέψει στον παγκόσμιο αρχιαιρεσιάρχη και από τους ηγέτες της Νέας Τάξης, τον πάπα της Ρώμης, να έρθει και να μολύνει με την παρουσία του τα χώματα της ορθόδοξης Ελλάδας), ακύρωσε με την όλη στάση του ένα σοβαρό ανάχωμα αντίστασης.

Από εκεί και πέρα τελέστηκε η μεγάλη σύζευξη σε μια αρμονική προδοσία της πολιτικής και εκκλησιαστής ηγεσίας για την καταστροφή της ελληνορθόδοξης ταυτότητας του ελληνικού λαού. Ο σημερινός πολιτικός ηγέτης της χώρας, είναι αυτός που άνοιξε από τις αρχές του 1990 τα σύνορα και άρχισε η μεγάλη εισβολή των ξένων, κυρίως μουσουλμανικών στοιχείων, που την δεκαετία του 2000 και πιο πολύ την τρέχουσα δεκαετία έχει λάβει την μορφή ασύλληπτης χιονοστιβάδας που απειλεί πλέον να αλλοιώσει οριστικά και επιθανάτια την πληθυσμιακή δομή της πατρίδας μας χωρίς καμία αντίδραση.

Μια σειρά αντιχριστιανικών και αντεθνικών νομοσχεδίων επιβλήθηκαν από την πολιτική κλίκα και επικροτηθήκαν από την εκκλησιαστική ιεραρχία που έχει συνταχτεί απόλυτα με τους πρωτεργάτες της εξόντωσης της ταυτότητας μας. Προώθηση της φυσικής ανωμαλίας με νόμο, κατάργηση της ελληνορθόδοξης αποκλειστικότητας μας κατοχυρωμένη και συνταγματικά, προώθηση με διάφορους νόμους ενός Ισλάμ σαν τον καλύτερο τρόπο της νόθευσης κάθε εθνικοθρησκευτικής ακεραιότητας μας και συνάμα με όλα αυτά διάλυση του κοινωνικού ιστού, αποχαύνωση του λαού με τον καθημερινό βομβαρδισμό κατευθυνόμενων προδοτικών ΜΜΕ.

Σήμερα φτάσαμε στο σημείο αποκορύφωμα όπου όποιος δηλώνει πως εξακολουθεί να θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και Ορθόδοξο να χαρακτηρίζεται ρατσιστής, φασίστας και …χρυσαυγίτης, (από μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Μέγα στις 22 Οκτωβρίου). Όποιος αντιτίθεται στην εισαγωγή του Ισλάμ στην Ανωτάτη Θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης πάλι να θεωρείται φασίστας, ρατσιστής και εχθρός της «προόδου» της χώρας μας. Όποιος δεν πιστεύει στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το σύγχρονο χάλι και κατάντημα της και στις μέχρι σήμερα στρατηγικές συμμαχίες μας που μας ξεπούλησαν σε κάθε εθνική κρίση, θεωρείται επικίνδυνος και θα πρέπει να εξοβελίζεται στο περιθώριο και να καταδικάζεται στην αφάνεια και το χειρότερο στην οικονομική καταστροφή του. 

Παράλληλα η προετοιμασία για την τελική επίλυση, βλέπε ξεπούλημα όλων των εθνικών θεμάτων, έχει ήδη γίνει και τώρα δεν απομένει παρά το τελευταίο βήμα. Αλήθεια ποια σοβαρή χώρα που σέβεται την ύπαρξη της, θα στέκεται «στήλη άλατος» όταν βλέπει να παραβιάζονται σχεδόν καθημερινά τα σύνορα της, είτε θαλάσσια, είτε αέρος, και να ασχολείται με το... «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»;  Προσέξτε λοιπόν μην τυχόν και δηλώσετε σε δημόσιο χώρο πως εξακολουθείτε να θεωρείται τον εαυτό σας σαν Έλληνα και ακόμα περισσότερο σαν πιστό Ορθόδοξο!

               Αλήθεια φτάσαμε μέχρι εδώ; Ως πότε θα ανεχόμαστε την

αυτοκαταστροφή μας από μια ομάδα μειοδοτών και από μια ιεραρχία αποστατών ποιμένων που εναγκαλίζεται με όλη αυτή την μειοδοσία; Ως εδώ και μη παρέκει! Καιρός να συμμαζευόμαστε, να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας και να ξεσηκώσουμε καινούργιους Καποδιστρίες. Δόξα τον Παντοδύναμο υπάρχουν και σήμερα πολλοί. Το δικαίωμα να είμαστε και να δηλώνουμε δημόσια Έλληνες Ορθόδοξοι, μας το έχουν πλήξει, μας το έχουν τραυματίσει, αλλά κανείς δεν θα μπορέσει, όσο υπάρχουμε, να μας το εξαφανίσει ολοκληρωτικά. 

Ἀλλοιώθηκαν καὶ τὰ κριτήρια τοῦ Ναυπάκτου γιὰ τοὺς Διαλόγους; ΣΧΟΛΙΟ για την Ορθόδοξη στάση.

  

Πολὺ σημαντικὰ τὰ στοιχεῖα αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου. Δυστυχῶς, ὅμως, τὸ συμπέρασμα τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου εἶναι σαφῶς ἐπηρεασμένο ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ  "ιντελιγκέντσια".
(Τὸ σχόλιο στὸ τέλος).

"Πατερική Παράδοση"

• ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ 1965 ΕΓΙΝΕΝ ΑΡΣΙΣ ΤΗΣ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑΣ, ΕΝΩ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕΝ ΑΡΣΙΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.

• ΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΑΒΕΝΝΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ.

• ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΘΑ ΕΙΣ ΜΗΔΕΝΙΚΗΝ ΒΑΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΥΝΙΑΣ.

• ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΘΗ ΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ. ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΕΓΙΝΑΝ ΑΛΛΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ.

• Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΦΡΑΣΕΩΣ «ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ".

• Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΙ ΑΓΙΟΙ.

• ΤΙ ΛΕΓΕΙ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥΣ Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΝ, Θ. ΖΗΣΗΝ, ΤΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΝ, ΙΩΑΝΝΗΝ ΡΩΜΑΝΙΔΗΝ Κ.Α.

• ΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΝΑ ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΚΡΙΣΙΜΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ
ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ-ΠΑΠΙΚΩΝ

Τοῦ Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεου

Ὁ ὁμότιμος καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης Ἀντώνιος Παπαδόπουλος, γνωστός μου ἀπό τά φοιτητικά μου χρόνια, μέ τόν ὁποῖο διατηροῦμε συχνή ἐπικοινωνία καί ἀνταλλάσσουμε θεολογικές ἀπόψεις, μοῦ ἔστειλε τήν εἰσήγησή του τήν ὁποία ἔκανε πρόσφατα στήν συνάντηση «Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν» στήν Μονή Βλατάδων Θεσσσαλονίκης, ἡ ὁποία ἔχει τίτλο: «Ὁ Διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν ὁδεύει πρός καταλλαγή;». Στήν εἰσήγηση αὐτή διερευνᾶ καί ἐξετάζει, ὅπως φαίνεται ἀπό τό ἐρωτηματικό πού θέτει, ἄν ὁ διάλογος αὐτός ὁδηγῆται πρός τήν καταλλαγή, τήν συμφιλίωση τῶν δύο πλευρῶν.

Τό κείμενο τῆς εἰσηγήσεως εἶναι ἐνδιαφέρον, γιατί ἀφ’ ἑνός μέν κάνει μιά συνοπτική ἱστορική ἀναδρομή τοῦ θέματος αὐτοῦ, ἀφ’ ἑτέρου δέ περιέχει σημαντικά σημεῖα, τά ὁποῖα κανείς πρέπει νά ἀνατρέξη σέ πολλές πηγές γιά νά τά βρῆ. Γιά μένα ἦταν γνωστά τά στοιχεῖα αὐτά ἀπό τίς μελέτες μου, ἀλλά χάρηκα πού τονίζονται καί ἀπό τόν καθηγητή. Ἡ εἰσήγηση, ὅπως μέ πληροφόρησε ὁ ἴδιος, θά μεταφρασθῆ στά Ἰταλικά καί θά δημοσιευθῆ ἀργότερα μαζί μέ τίς ἄλλες εἰσηγήσεις πού ἔγιναν στήν συνάντηση αὐτή.

Στήν συνέχεια, θά παρουσιάσω τό διάγραμμα τῆς εἰσηγήσεως αὐτῆς καί θά τονίσω μερικά ἐνδιαφέροντα σημεῖα της.

1. Τό περιληπτικό διάγραμμα τῆς εἰσηγήσεως

Ὁ καθηγητής Ἀντώνιος Παπαδόπουλος στήν ἀρχή τῆς εἰσηγήσεώς του ὁριοθετεῖ τό θέμα του, ὁρίζοντας τόν ὅρο «καταλλαγή». Γράφει:

«Καταλλαγή δέ σημαίνει ἀκατάσχετη ἀγαπολογία οὔτε ἐναγκαλισμοί μέ ὑπερβάλλουσα ἁβρότητα, καί πρό πάντων πυρετώδη διπλωματία. Καταλλαγή, ὅρος ἄκτιστος, σημαίνει μέθεξη τῆς δόξης καί τῆς λαμπρότητος τοῦ Κυρίου τῆς δόξης, τόν ὁποῖο ἐσταύρωσαν (Α΄ Κορ. 2,8). Δόξα, λαμπρότητα, δύναμη, ἐνέργεια-ἐνέργειες οὐσιώδεις, εἶναι ρήματα πού μᾶς μεταφέρουν στήν ἄκτιστη πραγματικότητα, τήν ὅραση τοῦ ἐνυποστάτου φωτός. Ὁδεύει, λοιπόν, ὁ διάλογος Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν πρός μέθεξη τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, ὅς ἐσταυρώθη καί ἀνεστήθη, καί κάθεται στά δεξιά τοῦ Πατρός ἄφθαρτος καί ἀθάνατος καί κατά τήν ἀνθρώπινη φύση του;».

Θά δοῦμε στήν συνέχεια ὅτι αὐτή ἡ θέση εἶναι σημαντική καί ἀποτελεῖ τήν θεολογική ἀρχή τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν μελῶν της, πού οὐσιαστικά δηλώνει τήν ἑνότητα τῶν Ἀποστόλων καί τῶν θεουμένων στό μυστήριο τῆς Πεντηκοστῆς. Δέν πρόκειται γιά μιά ἑνότητα κοινωνική, ἠθική, ἀλλά κατ’ ἐξοχήν θεολογική. 

Στό κείμενο τοῦ 1965 πού ἀνακοινώθηκε, στήν μέν ἑλληνική γλώσσα γίνεται λόγος γιά ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, στό δέ λατινικό κείμενο γίνεται λόγος γιά ἄρση ἀκοινωνησίας.... Τό θέμα εἶναι σοβαρό, γιατί ἄλλο εἶναι τά ἀναθέματα τοῦ 1054 καί ἄλλο εἶναι ἡ ἀκοινωνησία τοῦ 1009.

Στήν συνέχεια ἀναφέρεται στό πῶς ἄρχισε ὁ διάλογος μέ τίς δύο ἐγκυκλίους