Συμμετοχὴ Βαρθολομαίου καὶ Μονοφυσιτη στους εορτασμούς για τα 50 χρόνια του οικουμενιστικού ιδρύματος «Pro Oriente»!

Φωτογραφίες από την συμμετοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στους εορτασμούς για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του οικουμενιστικού ιδρύματος «Pro Oriente»  Πηγή: "Ἀκτίνες"

Βιέννη 8/11/2014 - Σύμφωνα με ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀνεχώρησε, «ἀεροπορικῶς εἰς Βιέννην, προκειμένου νά συμμετάσχῃ εἰς τούς ἑορτασμούς ἐπί τῇ 50ετηρίδι ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ ἐκεῖσε ἑδρεύοντος Ἱδρύματος «Pro Oriente», ὡς καί νά παραλάβῃ ἐπισήμως παρά τῶν ὑπευθύνων τῆς τοπικῆς ΡΚαθολικῆς Ἐκκλησίας τάς πρός τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Αὐστρίας δωρεάς ἑνός Ναοῦ καί ἑνός οἰκοπέδου πρός ἵδρυσιν Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Μονῆς». 

Δείτε και: -Αναζητούν οικουμενιστές μοναχούς για το πρώτο ορθόδοξο (οικουμενιστικό) Μοναστήρι στην Αυστρία.

Τα τζαμιά των ..."ατζαμήδων" για το δημόσιο συμφέρον! Μ. Βολουδάκη

Πηγή: Ενοριακή Ευλογία

Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. Μια από τις έννοιες του να μην αλλαξοπιστήσουν οι Χρισταινοί, υποχωρώντας στις πιέσεις των Τούρκων και των λυκοποιμένων αιρετικών!

Ο άγιος χριστιανών και Τούρκων!

Ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (10 Νοεμβρίου)

Ο Οσιώτατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιον Αρσένιο).
Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιον Γεώργιο που  τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχεν ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο  στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα  στην  Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος. Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.
Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή  Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου όπου αργότερα κάρηκε Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος. Δυστυχώς όμως δε χάρηκε πολύ την ησυχία του, διότι εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη μεγάλη από δασκάλους και ο Μητροπολίτης Παΐσιος ο Β’, τον χειροτόνησε Διάκο και τον έστειλε στα εγκαταλειμμένα παιδιά. Αυτό φυσικά γινόταν στα κρυφά, με χίλιες δυό προφυλάξεις, για να μη μάθουν τίποτε οι Τούρκοι. Στο τριακοστό έτος της ηλικίας του χειροτονήθηκε στην Καισσάρεια Πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου και την ευλογία ως Πνευματικός.

Άρχισε πια η πνευματική του δράση να γίνεται μεγαλύτερη και να απλώνεται. Με την άφθονη Θεία Χάρη που τον προίκισε ο Θεός θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των πονεμένων ανθρώπων. Είχε πολλή αγάπη στον Θεό και προς την εικόνα Του, διότι, όταν έβλεπε πολύ πόνο και καταπίεση Τουρκική, η αγάπη τον έβγαζε έξω από τον εαυτό του και έξω από το χωριό του και αγκάλιαζε και τα γύρω χωριά. Θεράπευε τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους. Για τον Άγιον δεν είχε καμιά σημασία, διότι έβλεπε στο πρόσωπό τους, την με πολλή αγάπη πλασθείσα εικόνα του Θεού. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος με τη χάρη του Θεού. Στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, αφού τις διάβαζε ευχή ή έδιδε ‘φυλακτό’ που ήταν ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με κάποιες ευχές που τις έγραψε ο ίδιος. Διάβαζε το Άγιο Ευαγγέλιο σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως στους τυφλούς, βουβούς, χωλούς, παραλυτικούς, δαιμονισμένους και γινόντουσαν καλά, μόλις τελείωνε την ανάγνωση. Πολλοί Χριστιανοί και Τούρκοι είχαν θεραπευθεί, αφού πήραν χώμα από το κατώφλι του κελιού του και αναμιγνύοντας το με λίγο νερό το έπιναν, πιστεύοντας ότι θα εθεραπεύοντο και η πίστη τους που είχαν στον Άγιο, έκανε το θαύμα. Χρήματα φυσικά δε δεχόταν ποτέ, ούτε κι έπιανε στα χέρια του. Συνήθιζε να λέγει ‘η πίστη μας δεν πουλιέται’.

Βίωνε ολοκληρωτικά και ‘έπασχε τα Θεία’. Ζούσε με αυταπάρνηση, διότι πολύ πρώτα τον Θεό και μετά την εικόνα Του, τον πλησίον. Αιματηρούς αγώνες και προσπάθειες κατέβαλε για να διατηρήσει τους συγχωριανούς και τους συμπατριώτες του στην πίστη του Χριστού, στην Ορθόδοξη πίστη, για να μην κλονιστούν και αλλαξοπιστήσουν στις  χαλεπές εκείνες ημέρες και εποχές, από τις πολλές και διάφορες πιέσεις που δεχόντουσαν από τους Τούρκους, αλλά και από τους διάφορους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, που προσπαθούσαν να λυμάνουν την ποίμνη του Χριστού.

Το κελί του, μικρό, απέριττο, ευρισκόταν μέσα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως κατόρθωνε να ζει και εκτός του κόσμου. Σε αυτό, καθώς και για τα Θεία του κατορθώματα, πολύ τον βοηθούσαν οι δύο ημέρες (η Τετάρτη και η Παρασκευή) που έμενε έγκλειστος στο κελί του, προσευχόμενος. Οι οποίες καρποφορούσαν περισσότερο πνευματικά τότε, διότι αγίαζαν και την εργασία των άλλων ημερών. Ώρες έμενε γονατιστός προσευχόμενος στον Θεό για τον λαό Του, που τον είχε εμπιστευθεί στα ασκητικά χέρια του δούλου Του Αρσενίου. Η μεγάλη ευαισθησία Του Αγίου Πατρός δεν άντεχε να κάνει κανένα κακό στην πλάση. Ιδιαίτερα στα ζώα. Ποτέ του δεν κάθησε σε ζώο να το κουράσει, για να ξεκουράσει τον εαυτό του. Προτιμούσε πάντοτε να βαδίζει πεζός και όπως συνήθιζε ξυπόλυτος. Είχε πάντοτε μπροστά του τον Χριστό που ποτέ Του δεν κάθησε σε ζώο – μόνο μια φορά – κι όπως χαρακτηριστικά έλεγε: ‘εγώ που είμαι χειρότερος κι από το γαϊδουράκι, πώς να καθήσω σ’αυτό;’

Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατάφευγε σ’ ορισμένες ‘ιδιοτροπίες’ [γι' αυτό από κάποιους εντάσσεται στους διά Χριστόν σαλούς]. Παρουσιαζόταν σαν σκληρός, θυμώδης, οξύθυμος, απόπερνε τις διάφορες γυναίκες, που από αγάπη για αυτόν και ευγνωμοσύνη προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, με διάφορους τρόπους, να του μαγειρεύουν και να του στέλλουν φαγητό. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον πιστό του φίλο και ψάλτη Πρόδρομο τα εξής: ‘Εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγερο που τον υπηρετούν γυναίκες, δεν είναι καλόγερος’.
Όταν ύψωνε τα χέρια του για να παρακαλέσει για κάτι τον Θεό, άρχιζε να τον παρακαλεί προσευχόμενος και φωνάζοντας, ‘Θεέ μου!’ λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς πως έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν τον άφηνε, εάν δεν του έκανε το αίτημά του. Εμείς όπως έλεγαν οι Φαρασιώτες ‘στην Πατρίδα μας τι θα πει γιατρός, δεν ξέραμε. Στον Χατζεφεντή τρέχαμε. Στην Ελλάδα μάθαμε από

Αν είχε γίνει κάτι τέτοιο σε τζαμί; ή Περί Νεοταξικής και Οικουμενιστικής ανεκτικότητας!

Βεβήλωση του Αγίου Χαράλαμπου στον Τσεσμέ – έστησαν παζάρι μέσα στην εκκλησία

Σε  ευτελή εκθεσιακό κέντρο  έχει μετατραπεί ο καθεδρικός ορθόδοξος ναός του Αγίου Χαραλάμπους στην Κρήνη (Τσεσμέ), δημιουργώντας μας προβληματισμό και απογοήτευση για την προκλητική αυτή συμπεριφορά του Τουρκικού Υπ. Πολιτισμού, βεβήλωσης των Ελληνικών χριστιανικών και  πολιτιστικών μνημείων στην Τουρκία.

Μετά τους βανδαλισμούς εκκλησιών στην Καππαδοκία κατά την διάρκεια γυρισμάτων των τουρκικών σήριαλ, τον διαγωνισμό για την δημιουργία ξενοδοχειακής μονάδας μέσα στον χαρακτηρισμένο αρχαιολογικό χώρο του  ελληνικού χωριού  Λιβίσι, που παραμένει χωριό φάντασμα μετά την μικρασιατική καταστροφή, την μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά, τώρα έχουμε και την μετατροπή τους σε παζάρια, με εσώρουχα και πανέρια!

Ο δημοσιογράφος Ιωσήφ Παπαδόπουλος, επισκέφθηκε τον Τσεσμέ από την Χίο, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου και περιγράφει στο Δίκτυο Μικρασιάτης, την απογοήτευση που ένιωσε στη θέα του παζαριού μέσα στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους. «Με ενόχλησε αφάνταστα αυτό που είδα, πρόκειται για βεβήλωση ενός θρησκευτικού χώρου, ανεξάρτητα τι πιστεύει κανείς, είναι προσβολή της ιστορίας και της αλήθειας. Οπως γράφω και στο βίντεο δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος αλλά την οργή που ένιωσα στην εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους δεν μπορώ να την περιγράψω.Aηδίασα με την εικόνα του ιερού χώρου να έχει γεμίσει με καλτσάκια, βρακάκια και, φυσικά, εκατοντάδες σημαίες με την ημισέληνο να στολίζουν ακόμη και τον χώρο όπου κάποτε υπήρχε η Ιερή Τράπεζα! Μετά βίας διατήρησα την ψυχραιμία μου.» (δείτε στο βίντεο από το 7:27-9:01).

Σημειώνουμε ότι πριν λίγο διάστημα στο άκουσμα και μόνο της είδησης ότι τελείωσαν οι εργασίες αναστήλωσης από το Υπ. Πολιτισμού της Τουρκίας στον Αγιο Χαράλαμπο και της ιστορικής πρώτης λειτουργίας του μετά από το 1922, ανήμερα της εορτής του Αγίου Χαραλάμπους στις 10 Φεβρουαρίου 2015, από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, έχει ήδη ξεκινήσει κινητοποίηση από τους Μικρασιάτες καταγόμενους από Τσεσμέ, Κάτω Παναγιά, Αλάτσατα, Ρείσντερε κλπ για να παρακολουθήσουν από κοντά την ιστορική αυτή στιγμή.

mikrasiatis.gr