Α΄ Μέρος
Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η
Εἶναι
γνωστό ὅτι προσφάτως πραγματοποιήθηκε ἡ πολυσυζητημένη Ἡμερίδα μέ τό ὡς ἄνω
θέμα, ἡ ὁποία κατά βάσιν ἀφοροῦσε τήν δογματική καί ἐκκλησιολογική στάσι καί
θέσι τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ αἱρέσεως, ἡ ὁποία στίς ἡμέρες μας σηματοδοτεῖ τήν
στάσι τῶν Ὀρθοδόξων στήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Ἡ
παροῦσα μικρά προσωπική ἀποτίμησις αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, εἰς τήν ὁποία ἤμουν
παρών, θά χωρισθῆ στίς ἑξῆς ἑνότητες:
1.
Γενική κριτική τῆς ἐν λόγῳ Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως
καί διεξαγωγῆς της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι πού εἶχε στό ἀκροατήριο.
2.
Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς μέ θέμα: «Ἡ
ἀποτείχιση ὑπό τό φῶς τῆς ζωῆς καί τῶν ἀγώνων τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου», τόν ὁποῖο (ὅσιο Θεόδωρο) ἐπισταμένα ἔχω μελετήσει προσωπικά κι ἔχω
δημοσιεύσει βιβλία, ἄρθρα καί μελέτες σχετικά μέ τήν προσωπικότητα καί τή στάσι
του.
3. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Βασιλείου Παπαδάκη, καθηγουμένου τῆς
ἱερᾶς Μονῆς Ἁγ. Ἀναστασίας στήν Κρήτη, μέ θέμα: «Ἡ Διακοπή τῆς
Ἐκκλησιαστικῆς Κοινωνίας σύμφωνα μέ τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία».
4. Κριτική τῆς εἰσηγήσεως τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Φωτόπουλου, μέ
θέμα: «Ἀκοινωνησία καί ἀποτείχιση σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τόν βίο τῶν
ἁγίων Πατέρων».
5. Κριτική τῆς συζητήσεως ἡ ὁποία ἐπακολούθησε καί κατά τήν ὁποία ἀπεδείχθη
ὅτι ὄχι μόνον δέν ἀνέπαυσαν οἱ ὁμιλητές – εἰσηγητές οὐδένα ἀκροατή τῆς
Ἡμερίδος, ἀλλά ἀπεναντίας ἐξοργίστηκαν ἅπαντες ἐξαιτίας τοῦ προσχηματισμένου
καί σκοπίμου τρόπου διεξαγωγῆς της.
6. Συμπεράσματα διά τήν πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν εἰς τό προσεχές καί
ἀπώτερο μέλλον, βάσει τῶν εἰσηγήσεων τῆς Ἡμερίδος, ἐφ’ ὅσον αὐτές ὁριοθετοῦν
τίς θέσεις ὅλων τῶν ἡγετῶν τοῦ Ἀντιοικουμενισμοῦ.
Θεωρῶ ὡς εὐλογία Θεοῦ τήν διεξαγωγή αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, διότι προσδιώρισε
καί διεκήρυξε κατά τόν πλέον ἐπίσημο τρόπο τήν γραμμή καί πορεία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν,
τά ἐρείσματα καί ἐπιχειρήματά των καί, κατά τό δή λεγόμενο, ἀπεκάλυψε «πολλῶν καρδιῶν διαλογισμούς» πρός
γνῶσιν καί ἐγρήγορσι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν ὄψει τῶν ἐπερχομένων δεινῶν.
1. Γενική
κριτική τῆς Ἡμερίδος ὡς πρός τόν σκοπό καί τόν τρόπο ὀργανώσεως καί διεξαγωγῆς
της, τά συμπεράσματα καί τήν ἀπήχησι τήν ὁποία εἶχε στό ἀκροατήριο.
Διά νά κατανοηθῆ τό πλαίσιο καί ἡ ἀνάγκη τῆς διεξαγωγῆς αὐτῆς τῆς
Ἡμερίδος πρέπει περιληπτικά νά ἀναφερθοῦν τά ἑξῆς ἱστορικά στοιχεῖα.
Τό 2012 ἐξέδωσα ἕνα μικρό βιβλίο μέ τίτλο «Ἡ Διαχρονική Συμφωνία τῶν
Ἁγίων Πατέρων γιά τό Ὑποχρεωτικό τοῦ 15ου Κανόνος τῆς Πρωτοδευτέρας
Συνόδου περί Διακοπῆς Μνημονεύσεως Ἐπισκόπου Κηρύσσοντος ἐπ’ Ἐκκλησίας
Αἵρεσιν». Εἰς αὐτό προσπάθησα νά ἀποδείξω ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες
καί ἡ διδασκαλία ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν Ἁγίων διδάσκουν τήν ἐκκλησιαστική
ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες καί Ἐπισκόπους, ἐφ’ ὅσον
αὐτοί διακηρύσσουν μέ λόγια καί ἔργα, καί δή συνοδικῶς, κάτι ἀντίθετο
(αἱρετικό) ἀπό τήν διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς καί τήν ἰσόκυρο μέ αὐτήν Ὀρθόδοξο
Παράδοσι, ἡ ὁποία ἐκφράζεται μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί τήν διδασκαλία τῶν
Ἁγίων.
Στό τέλος τοῦ αὐτοῦ ἔτους (2012) τό λεγόμενο Γραφεῖο ἐπί τῶν Αἱρέσεων καί Παραθρησκειῶν τῆς
Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξέδωσε μία κριτική μελέτη
ἑξῆντα (60) περίπου σελίδων μέ τίτλο: «15ος Κανών
Πρωτοδευτέρας Συνόδου καί Ἀποτείχισις. Κριτική μελέτη στό σύγγραμμα τοῦ
Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο “Ἡ Διαχρονική Συμφωνία...
ἐπ’ Ἐκκλησίας Αἵρεσιν“».
Εἰς αὐτήν τήν μελέτη οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ ὡς ἄνω Γραφείου ἐπί τῶν Αἱρέσεων
προσπάθησαν νά ἀποδείξουν ὅτι ἡ διαχρονική πορεία τῶν Ὀρθοδόξων ἐν καιρῷ
αἱρέσεως δέν εἶναι ἡ ἀποτείχισις καί ἀπομάκρυνσις ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες
κι Ἐπισκόπους, ἀλλά ἀντιθέτως ἡ παραμονή, ἐνσωμάτωσις καί συνοδοιπορία ἐκκλησιαστικῶς μέ αὐτούς, μέχρι νά
καταδικασθοῦν αὐτοί καί, μάλιστα, ὀνομαστικῶς ἀπό τή Σύνοδο, ἡ ἀναγνώρισίς των
εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ, ἡ μνημόνευσίς των κατά τήν Θ. Λειτουργία κλπ.
Εἰς αὐτήν τήν μελέτη τῶν ὑπευθύνων τοῦ Γραφείου αὐτοῦ ἀπάντησα καθηκόντως
μέ νεώτερη μελέτη μου, ἀναιρώντας διεξοδικῶς ὅλα τά ἐπιχειρήματά των,
