Τοῦ θεολόγου Νικολάου Πανταζῆ
Ο ΑΣΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
Ο ψευτοθεός των ανέμων
Αίολος, κράταγε ένα μυστήριο ασκί, τσουβαλοταμπακιέρα, όπου γαϊδουρόδενε
τους διάφορους ορμητικούς ανέμους κι’ επέτρεπε να πνέουν επιβουλευτικά, κατά
βούληση δική του. Για κακή του τύχη και για «γκαντεμιά», παρέδωκε το
κατσικοασκό του στον Οδυσσέα το τρανό, τον οποίο ασκό από περιέργεια παραβίασαν
οι «ατακτούληδες» Ναυτούληδες και ο σκασμένος ο ασκός απ’ κακό του, άξαφνα ξεφούρνισε
ταραχοποιούς βοριάδες με απρόβλεπτες συνέπειες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Ο ιερός ασκός του αληθώς
Αγίου Γέροντος Παϊσίου άνοιξε… Η Τράπεζα της Επιστολής γέμει. Τρυφήσατε,
διαφθείρατε και παραχαράξατε πάντες. Μηδείς απέλθει στερούμενος ομολογιακού
κειμένου…
Ο κάθε «πικραμένος»
δεσπότης, ξεφουρνίζει και ξορκίζει της Αποτειχίσεως τους καλικάντζαρους ώστε
ν’ απαλύνει την τυρρανούσα εαυτόν ενοχή του και να αποπλύνει απελπισμένα της
μολυσματικής κοινωνίας ανομήματα, μη μόναν όψιν. Τα αρχιερατικά συμπλέγματα
απωθημένων ενοχών ξεσπούν σε βοριάδες νέων εποχών, οι οποίοι
ξεπροβάλλουν ξέφρενα εκ σιγονταρο-οικουμενιστικών ασκών.
Στο θεατρινίστικο και
αυτοπεριγελαστικό κήρυγμά του, ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας, (χωρίς τα
«κ».) ξεκινά με μία κωμικοτραγικά αλλόκοτη και τραγελαφικά γελοία παράσταση, με
το βαρύτατο και επιτακτικό ρητό, το οποίο αφορά όλους μας, ανεξαρτήτως θέσεως
και σχέσεως με την Εκκλησία: «Πράξις, θεωρίας επίβασις».
Του το εύχομαι ολοψύχως!
Πριν επιχειρήσει όμως να
εξαπατήσει το κοινό του περισσότερο, τονίζω στη δεσποτοσύνη του πως ο καίριος
και φρικτός αυτός λόγος αφορά κυρίως τον ίδιο, που τόσο ασύνετα,
άσοφα και αδιάκριτα εκσφενδονίζει. Ας επιβιβαστεί, ας αναβιβάσει πια, τον
περισπούδαστο δεσποτικό του εαυτό, από την απεχθή, χαρτοπολεμική θεωρία
στην ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ!
Όταν τότε, το ποίμνιό του
τον ιδεί, να εφαρμόζει πρωτίστως το Αγιοπατερικό αυτό ρητό ο ίδιος,
