Τελικά, κάποιοι "εξέστησαν"! Περί "συμπροσευχῶν" αδιάκριτη διδασκαλία της "Χριστοϋφάντου"!!

Τί κρίμα, “Χριστοΰφαντε”! Παραθέτεις τὴν παρακάτω ὀρθόδοξη διδασκαλία: «Ἡ συμπροσευχή προϋποθέτει τήν κοινή πίστη. Ἕνας Ὀρθόδοξος δέν μπορεῖ παρά νά συμπροσεύχεται μόνον μέ Ὀρθοδόξους. Ἡ συμπροσευχή δέν ἐπιτρέπεται οὔτε "κατ᾽ οἰκονομίαν" ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους στήν Ἐκκλησία. Οὐδείς Ἅγιος εἶχε καί ἔχει συμπροσευχές μέ αἱρετικούς».

Ἀλλὰ κακοδόξως διδάσκεις ὅτι ὑπάρχει μιὰ ἐξαίρεση! Ναί, μὲν μὲ τοὺς ἄλλους αἱρετικοὺς δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἐπικοινωνία, ἀλλὰ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς μποροῦμε νὰ ἔχουμε!!! Διδάσκεις ἀκόμα, ὅτι ὅσοι ἔχουν διακόψει τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας!

       Ἤπιες, φαίνεται, τὸ νερὸ τῆς λησμονιᾶς, καὶ ξέχασες ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος (καὶ ἄλλοι Ἅγιοι) ἐπαινοῦσαν ὅσους διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο τοῦ Νεστορίου, πρὶν ἀκόμα τὸν καταδικάσει Σύνοδος!

   Κρίμα, “Χριστοΰφαντε”! Αὐτὴ ἡ ἀντίφασή σου, εἶναι σκέτη τρέλα!

 

Τῆς "Χριστοΰφαντου" ἀπὸ τὰ "Θρησκευτικά"                                                   

    Οἱ οἰκουμενιστές ἐκμεταλλεύονται κάθε εὐκαιρία γιά νά συμπροσευχηθοῦν μέ ὅλο τό φάσμα τῶν αἱρετικῶν καί κακοδόξων, ἀλλά καί τῶν ἀλλοθρήσκων.

Αὐτό ὅμως γιά κάθε ὀρθόδοξο εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτον, διότι ἡ συμπροσευχή προϋποθέτει τήν κοινή πίστη καί τήν λειτουργική κοινωνία.

Ἕνας Ὀρθόδοξος δέν μπορεῖ παρά νά συμπροσεύχεται μόνον μέ Ὀρθοδόξους.

Ἀνέκαθεν αὐτή ἦταν ἡ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας καί αὐτό τό ἐκφράζουν ἐξ ἀρχῆς οἱ 45ος καί 65ος Ἀποστολικοί Κανόνες.

Καθώς η «κοινωνία» με τους Οικουμενιστές «εξελίσσεται» σύμφωνα με τα σχέδιά τους!

Ὁ Μ. Βασίλειος θεωρεῖ ὅτι συνεργάζεται καὶ «κοινωνεῖ» κανεὶς μὲ κάποιον κατὰ τρεῖς τρόπους.

Πρῶτον, ὅταν συμμετέχει στὸ ἴδιο ἔργο: «Κατὰ τὸ ἔργον, ὅταν ἀλλήλοις ἐπὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ συλλαμβάνωνται πρὸς τὴν ἐνέργειαν».

Δεύτερον, ὅταν κάποιος δὲν συμμετέχει μέν, ἀλλὰ ἀποδέχεται τὴν γνώμη ἐκείνου ποὺ ἐνεργεῖ κάποιο ἔργο, καὶ τότε κοινωνεῖ: «Κατὰ δὲ γνώμην, ὅταν συγκατάθηταί τις τῇ διαθέσει τοῦ ποιοῦντος, καὶ συναρεσθῇ».

Τρίτον·  ὑπάρχει, λέγει, κι ἕνας ἀκόμα τρόπος κοινωνίας, ποὺ πολλοὶ δὲν τὸν ἀντιλαμβάνονται, ἀλλὰ μᾶς τὸ ὑποδεικνύει ἡ Ἁγία Γραφή. Λογίζεται, δηλαδή, ὅτι κοινωνεῖ κανεὶς μὲ τὸ κακὸ καὶ τὴν αἵρεση, ἀκόμα καὶ στὴν περίπτωση πού, ναὶ μὲν δὲν συνεργάζεται, ναὶ μὲν δὲν συμφωνεῖ μὲ τὸν κακὸ ποὺ διαπράττεται καὶ τὴν αἵρεση ποὺ διδάσκεται ἀπὸ τὸν αἱρετικό, ἀλλ’ ὅμως, ἐνῶ γνωρίζει τὸ κακὸ ποὺ γίνεται, ἐφησυχάζει, καὶ δὲν ἐλέγχει: «Ἑτέρα δὲ κοινωνία τοὺς πολλοὺς λανθάνουσα ἐμφαίνεται τῇ ἀκριβολογίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς· ὅταν μήτε συνεργασάμενος, μήτε συγκαταθέμενος τῇ διαθέσει, γνοὺς δὲ τὴν κακίαν τῆς γνώμης ἀφ' ἧς ποιεῖ, ἐφησυχάσῃ, καὶ μὴ ἐλέγξῃ».

Ἀλλὰ στὸ τέλος διακρίνει καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση «μὴ κοινωνίας» ὅμως ἐδῶ. Αὐτὴ εἶναι ἐκείνη ποὺ συμβαίνει, ὅταν κάποιος συνεργάζεται μὲν μὲ κάποιον ποὺ φαίνεται ὅτι κάνει κάτι καλό, χωρὶς νὰ γνωρίζει ὅμως ὅτι αὐτός, ὁ φαινομενικὰ καλός, δὲν ἔχει καλὴ διάθεση καὶ καλὸ σκοπό. «Ὁ δὲ συνεργαζόμενος μέν τινι τὸ ἀγαθὸν ἀγαθῇ γνώμῃ, ἀγνοῶν δὲ αὐτοῦ τὴν κακίαν τῆς τε διαθέσεως καὶ τοῦ σκοποῦ, οὐκ ἐν τῷ συνεργάζεσθαι ἔγκλημα ἕξει κοινωνίας, ἀλλ' ἐν τῷ κεχωρίσθαι τῆς τοῦ ἀλλοτρίου διαθέσεως, φυλάσσειν δὲ ἑαυτὸν ἐν τῷ κανόνι τῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης».

 Καὶ τὸ ἐρώτημα: Ὅσοι συγκοινωνοῦν, συνεργάζονται, ἐπικοινωνοῦν ἐκκλησιαστικὰ μὲ τοὺς ἐγχώριους Οἰκουμενιστὲς Μητροπολίτες, δὲν γνωρίζουν τὶς διαθέεις τους;

Τὸ εὐρύτερο κείμενο τοῦ Μ. Βασιλείου:

ΕΡΩΤΗΣΙΣ Θʹ.

Εἰ χρὴ συγκοινωνεῖν τοῖς παρανομοῦσιν, ἦ τοῖς ἀκάρποις ἔργοις τοῦ σκότους, κἂν μὴ ὦσι τῶν ἐμοὶ πιστευθέντων οἱ τοιοῦτοι.

ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ.

Παράνομος μέν ἐστιν πᾶς ὁ μὴ ὁλόκληρον τὸν νόμον φυλάξας, ἢ καὶ ὁ μίαν ἐντολὴν παραβάς. Ἐν γὰρ τῇ ἐλλείψει καὶ τοῦ μικροῦ τὸ πᾶν κινδυνεύει. Τὸ γὰρ παρ' ὀλίγον γεγονὸς οὐ γέγονεν. Ὥσπερ

"ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ": Ο Οικουμενισμός στο σχολείο! Αλλά οι Επίσκοποι περί άλλα τυρβάζουν.

Περί του βιβλίου Θρησκευτικών Γ΄ Δημοτικού

(Ο Θεός στη ζωή μας)

 Εἰσαγωγικὸ Σχόλιο ἀπὸ «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»: 

Ἔχει μαλλιάσει ἡ γλώσσα πολλῶν νὰ καταγγέλλουν τὴν ἄθλια Ἐργολαβία Ἀλλοτριώσεως, Πνευματικῆς Γενοκτονίας καὶ λοβοτομῆς εἰς βάρος τῶν παιδιῶν ποὺ γίνεται  μέσῳ τῶν σχολικῶν βιβλίων. Ἰδοὺ κατωτέρω τί ἐπισημαίνει μιὰ μάνα. Ἰδοὺ πῶς καταγράφεται ἡ ἀγωνία της γιὰ τὸ ἀφιόνι, μὲ τὸ ὁποῖο ποτίζονται τὰ παιδάκια τοῦ Δημοτικοῦ. Ἀλλὰ κανένας ἂς μὴ ἐνοχλεῖται. Τώρα ἀσχολούμαστε μὲ …τὸ Γιούρογκρουπ!

Καλησπέρα σας!

Είμαι μια μητέρα τριών παιδιών. Το μεγαλύτερο παιδί μου πηγαίνει στην Γ’ Δημοτικού και με αυτήν την επιστολή μου θα ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μου για το επαίσχυντο βιβλίο των Θρησκευτικών της Γ΄ Δημοτικού.

Ας ξεκινήσω με κάποια σχετικά “ανώδυνα” σχόλια. Κατ’ αρχάς, πρόκειται για ένα εξαιρετικά κακογραμμένο βιβλίο, χωρίς κανένα ειρμό ή λογική και ιδιαίτερα χαοτικό: Ακολουθίες, Μυστήρια, ιστορίες από την Παλαιά Διαθήκη (ενίοτε αποσπασματικά δοσμένες -“λογοκριμένες”-, βλ. το κεφάλαιο που αναφέρεται στους Πρωτοπλάστους), ανθρωπιστικά μηνύματα, Χριστιανικές εορτές-βίοι Αγίων, αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη, παραδοσιακά έθιμα