ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Καί ὅτι πρέπει νά καταφρονοῦμε τά παρόντα

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα, ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήν ὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτή δεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει.

Πραγματικά ὅλοι ὅσοι ἀναστήθηκαν ἀπό τούς νεκρούς ἀναστήθηκαν ἀπό ἄλλους καί, ἀφοῦ ἀπέθαναν πάλι, ἐπέστρεψαν στή γῆ. Ὁ δέ Χριστός, ἀφοῦ ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, δέν κυριεύεται πλέον καθόλου ἀπό τόν θάνατο. Διότι μόνο αὐτός, ἀφοῦ ἀνέστησε τόν ἑαυτό του τήν τρίτη ἡμέρα, δέν ἐπέστρεψε πάλι στή γῆ, ἀλλά ἀνέβηκε στόν οὐρανό, καθιστώντας τό φύραμά μας πού εἶχε λάβει ὁμόθρονο μέ τόν Πατέρα ὡς ὁμόθεο.

Γι᾿ αὐτό εἶναι ὁ μόνος πού ἔγινε ἀρχή τῆς μελλοντικῆς ἀναστάσεως ὅλων καί ὁ μόνος πού κατέστη ἀπαρχή τῶν νεκρῶν καί πρωτότοκος ἀπό τούς νεκρούς καί πατέρας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Καί

Λόγια Αγιορειτών Πατέρων για την διαδικτυακή από-κτήνωση του ανθρώπου.

ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑΝ  και οι αρχαίοι Έλληνες «μηδεν άγαν» δηλαδή μην παίρνεις τα άκρα.

Όμως ο υποσχόμενος Παράδεισος που μας προσφέρει ο διαδικτυακός  κόσμος της οθόνης, μας ωθεί από την χρήση στην κατάχρηση, κάνοντάς μας καθημερινά να τον προσκυνούμε «εν όλη ψυχή, καρδία και διανοία»  σαν το άγαλμα του Ναβουχοδονόσορα.

 Παραθέτουμε λίγα πνευματικά λόγια από σύγχρονους Αγιονορείτες Πατέρες για την Θεοποίηση της Οθόνης, πάσης φύσεως, μήπως και προβληματιστούμε λίγο:

  -Αφού φτάσαμε σε σημείο να στεκόμαστε περισσότερη ώρα στα ίντερνετ, τα Φεϊσμπουκ και στα τα κινητά παρά στο Eικονοστάσι μας, τότε  είμαστε άξιοι της κατάντιας μας.

 -Αντί να  κρατάμε στο χέρι μας τοι  κομποσχοίνι, αναβαστάμε όλη την ημέρα το κινητό. "κινητέον μάλλον ή αναπνευστέον".

-Και το κινητό είναι ένα μικρό και εισαγωγικό σφράγισμα, αφού το έχεις στο δεξί σου χέρι (χρήση) και στο κεφάλι σου (αυτί). Και μην ξεχνάτε ότι και αυτό έχει εσωτερικά το γραμμωτό σύστημα barcode 666

 -Με τις πολλές ασχολίες και μέριμνες  ξεχνάμε τον Θεό.

Όπως επέβαλε ο Φαραώ στους Εβραίους  μεριμνώδεις  εργασίες για να ξεχάσουν τον Θεό.

Έτσι ο σκοπός των δαιμόνων  είναι να ξεχνάμε τον Θεό! (μέριμνες, facebook ζάλη, πληροφορίες, κινητά ίντερνετ …)

  -Ακόμη και Ιερείς και Μοναχοί ξημεροβραδιάζονται στις οθόνες και στα Φείσμπουκ, ξεχνώντας ότι Το κύριο έργο  τους είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και μετά οι υπόλοιπες δραστηριότητες.

 -Να μπαίνουμε στο Ίντερνετ Γέροντα  να ενημερωνόμαστε;

Ποτέ δεν υπήρξε εποχή με τόση πληθώρα πληροφοριών και παράλληλα με τόση φτώχια προσευχής και πνευματικής ζωής.

Αντί λοιπόν  να χάνεστε με τις ώρες στο Facebook και στα κινητά, δεν κάνετε καλύτερα λίγη  προσευχή και κομποσχοίνι; Πιο πολύ θα βοηθήσετε και θα βοηθηθείτε έτσι!

  -Έπεσες σε μία βαριά αμαρτία;

Την προετοίμασες ήδη από το δωμάτιό σου, από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού  σου, ετοίμασες από πριν το έδαφος, απλώς τώρα εκδηλώθηκε η πνευματική κατάστασή σου.

 -Το νέο είδος των σημερινών ανθρώπων θα αποτελείται από ανθρώπους ψυχασθενείς, μπερδεμένους, με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης, υπερπληροφορημένους  διαδικτυακά σαν ζαλισμένα κοτόπουλα. Η μόνη σίγουρη παρηγοριά τους θα είναι το καταφύγιο της φαντασίας τους (οθόνη-facebook/κινητά) όπου θα αποσύρονται όταν δεν θα αντέχουν την τραγική πραγματικότητα.

 -Wi-fi έχετε τώρα όλοι στα σπίτια σας. Ακόμη και η κουτσή Μαριώ.

 Το wi-fi όμως του Θεού ,που είναι το Άγιο Πνεύμα το έχουμε στην ζωή μας; Χωρίς αυτό δεν μπορούμε ούτε να προσευχηθούμε ούτε Παράδεισο να κερδίσουμε.

 -Θα εξοικειωθεί τόσο απόλυτα  ο άνθρωπος με την ζωή του  διαδικτύου facebook,κινητά κ.α. που το επερχόμενο χάραγμα της αποκαλύψεως 666 θα το δεχτεί ή μάλλον εναγωνίως θα το ζητήσει, ως υπαρξιακή ανάγκη  για να μπορεί συνεχίσει να ζει και να εξυπηρετεί την κατά φαντασίαν  εγωκεντρική  ζωή του.

   Επιμέλεια:

π. Διονύσιος Ταμπάκης - Ναύπλιον

Η Εκκλησία της Ελλάδος ενώπιον της Πανορθοδόξου Συνόδου, π. Β. Βολουδάκη

Τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη

Πολλὲς φορὲς καὶ σὲ πάμπολλα δημοσιευμένα ἄρθρα ἔχει γίνει ἀναφορὰ στο Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως για να κατηγορηθῇ ὡς ἐκκοσμικευμένος Ἐκκλησιαστικὸς Ὀργανισμός που προωθεῖ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ τὴν ἔνωση τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τις αἱρέσεις, σχεδὸν πάντοτε, ὅμως, γίνεται τούτη ἡ ἀναφορὰ χωρὶς να ἀναζητοῦνται οἱ βαθύτεροι λόγοι αὐτῆς τῆς δραστηριότητός του, ἰδίως κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τῆς Πατριαρχείας τοῦ Ἀθηναγόρου μέχρι σήμερα, ὅπου ὁ ῥόλος τῶν Η.Π.Α. στην ἐκλογὴ καὶ στην καθοδήγηση τῶν Πατριαρχῶν εἶναι ἀπολύτως ἀπόλυτος!

Οἱ Η.Π.Α., ἀπὸ τῆς Προεδρίας τοῦ Τρούμαν καὶ ἐντεῦθεν, ἔχουν δώσει –διὰ τῆς διπλωματικῆς ὁδοῦ– ὑπερεξουσίες στό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ὄχι, βεβαίως, γιά νά προαχθῇ τὸ ἔργο τῆς Ὀρθοδοξίας –κάθε ἄλλο– ἀλλὰ για να ἐλέγχῃ μέ ἕνα καὶ μοναδικὸ ἀνθρωπο τὴν Οἰκουμενικὴ Ὀρθοδοξία. Αὐτὸς εἶναι, ἄλλωστε, καὶ ὁ λόγος πού δεν ἔχει ἐπιτραπεῖ στήν  Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀμερικὴς νά ἀποκτήσῃ αὐτοκεφαλία. Κρύπτεται ἡ Ἀμερικανικὴ πολιτικὴ πίσω ἀπὸ τὴν Τουρκία καὶ ἀσκεῖ τίς πιέσεις της σὲ ὁλοκλήρη τὴν Ὀρθοδοξία διὰ τοῦ Πατριάρχου, μέσῳ τῆς Τουρκίας, χωρὶς να ἀποκαλύπτεται τὸ πρόσωπό της καὶ οἱ δόλιοι σκοποὶ της, παριστάνοντας  ὑποκριτικὰ καί…τὸν διαμεσολαβητῆ (!), ὁ ὁποῖος, βεβαίως, δεν προσφέρει ἀπολύτως τίποτα γιά τὴν ἐπικράτηση «τοῦ Λόγου τῆς Ἀληθείας». Μιά ὑποκρισία, δηλαδή, ποὺ θὰ ἀπεκαλύπτετο, ἂν ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς εἶχε πραγματικὴ καὶ ἀνεπηρέαστη ἐξουσία.

Για τοὺς λόγους αὐτοὺς ἡ τακτικὴ τοῦ Πατριαρχείου δέν ἀντέχει σὲ Θεολογικὴ κριτική, μᾶλλον δὲ καὶ ἀντιμετωπίζεται ἀπὸ τοὺς Πατριαρχικούς μέ σαρκασμὸ καὶ εἰρωνία μιά τέτοιου εἴδους κριτική, ἀφοῦ μέ αὐτὴ μας τὴν ἀντιμετώπιση τοὺς δίδουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἴμαστε ἀφελεῖς καὶ δέν καταλαβαίνουμε τί εἶναι αὐτό πού ἐπιδιώκεται καὶ ἐξυφαίνεται ‘’πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη μας’’.

Ποία θεολογικὴ κριτικὴ να ἀσκηθῇ, ἄλλωστε, σὲ Ἐπισκόπους,  οἱ ὁποῖοι, ἀπειλούμενοι ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ ποινὴ ἐκπτώσεως ἀπὸ τοῦ Θρόνου τους, ἀπαγορεύουν τὴν προσέλευση στην Ὀρθοδοξία σὲ ἑτεροδόξους, λέγοντάς τους ὅτι οἱ αἱρέσεις καὶ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τὸ ἴδιο καὶ γι’ αὐτὸ δέν χρειάζεται νά βαπτισθοῦν Ὀρθόδοξοι; Σὲ ποιούς  ἄλλους, ἄραγε, θὰ ταίριαζε περισσότερο ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Ἁγίας Γραφῆς «λύκοι βαρεῖς, μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου», ἂν ὄχι σὲ Ἐπισκόπους μέ αὐτὴν τὴν ‘’ποιμαντική; Ποία θεολογικὴ κριτικὴ να ἀσκηθῇ σὲ Ἐπισκόπους που ἀνατρέπουν –μόνο μὲ αὐτὴν τους τὴν τακτικὴ– «ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας» καὶ παρουσιάζουν ὡς Ἐκκλησία τὸν «πυθμένα τοῦ Ἅδου»;

Ὅλα αὐτὰ τὰ προτάξαμε μέ βαθὺ προβληματισμό, ἀπευθυνόμενοι μέ βαθύτατον σεβασμὸν πρὸς τὴν