ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΕΘΟΔΙΟΥ

«Ὀρθρίσας, προσευχαῖς συνέλαβες, θεῖον φόβον ἐν τῇ γαστρί σου, καὶ τέτοκας Πνεύματι τῇ ποίμνῃ σου, δογμάτων ὅρους, δι' ὧν τὰς αἱρέσεις ἀποφράττουσα, εἰς γῆν ὀρθοδοξίας ἐμπλατύνεται».

Ὁ ἅγιος Μεθόδιος, ποὺ σήμερα ἑορτάζουμε, ἔζησε στὴν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας καὶ ὑπῆρξε ἀρχιδιάκονος τοῦ ἁγίου Νικηφόρου, Πατριάρχου Κων/πόλεως. Ὅμως, ὅταν καθαίρεσε τὸν Πατριάρχη Νικηφόρο μιὰ Ὀρθόδοξη, γιὰ τὴν ἐποχή του, Σύνοδος (μὲ τὴν ὁποία κοινωνοῦσε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ πιστῶν), ὁ ἅγιος δὲν παρέμεινε σὲ κοινωνία μὲ τὴν νόμιμη -θεσμικά- Σύνοδο, ἀλλὰ ἔφυγε στὴν Ρώμη γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ ἀπ’ ἐκεῖ τὴν ἀλήθεια τῆς Πίστεως, ποὺ πλέον δὲν ἐξέφραζε ἡ νόμιμη Σύνοδος!

Ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Κων/πολη, κατηγορήθηκε ὅτι ὑποκινοῦσε στάση καὶ σχίσμα, γι’ αὐτὸ συνελήφθη, τοῦ δόθηκαν 700 μαστιγώσεις (κατὰ διαταγὴ τοῦ Αὐτοκράτορα Μιχαὴλ τοῦ Β΄) καὶ στὴν συνέχεια τὸν φυλάκισαν σὲ ἕνα τάφο μαζὶ μὲ δύο κακοποιούς! Ἐκεῖ ἔμεινε 9 χρόνια ὑπομένοντας, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ τὴν δυσωδία ἀπὸ τὸ πτῶμα τοῦ ἑνὸς κακοποιοῦ, ὁ ὁποῖος πέθανε μετὰ ἀπὸ ἕνα χρόνο!

Στὴν συνέχεια ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο αὐτοκράτορα Θεόφιλο, τοῦ ὁποίου ἔλυσε μιὰ θεολογικὴ ἀπορία καὶ ἐτέθη ὑπὸ περιορισμὸ μέσα σὲ ἕνα Ναό, ἀλλὰ κοντὰ στὸ Παλάτι, μὴ ἀρνούμενος νὰ προσφέρει τὶς συμβουλές του στὸν αἱρετικὸ Αὐτοκράτορα, ὅποτε τοὺς τὶς ζητοῦσε!

Ὅταν πέθανε ὁ Θεόφιλος ἐλευθερώθηκε, ἔχοντας χάσει ἀπὸ τὶς κακουχίες τὰ μαλλιά του καὶ συγκρατώντας μὲ δυσκολία στὴ θέση τους τὰ σπασμένα ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Εἰκονομάχους σαγόνια του, μὲ κάποιες ὑφασμάτινες λωρίδες!

Τὸ 843 Σύνοδος τὸν ἐξέλεξε Πατριάρχη καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῆς Αὐτοκράτειρας Θεοδώρας προχώρησαν στὴν ἐπίσημη ἀποκατάσταση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων.

Ἐπειδὴ ἡ Σύνοδος καὶ ὁ Πατριάρχης ἅγιος Μεθόδιος καθαίρεσε μὲν τοὺς Ἐπισκόπους καὶ Ἡγουμένους ποὺ εἶχαν κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, φέρθηκε δὲ μὲ ἀνεκτικότητα στοὺς ἁπλοὺς κληρικοὺς καὶ προχώρησε σὲ χειροτονίες, προκάλεσε ἀντιδράσεις τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς Στουδίου. Μετὰ μάλιστα κάποια μέτρα ποὺ πῆρε κατὰ τῶν συγραμμάτων τοῦ ἁγ. Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, προκλήθηκε ἐξέγερση τῶν Στουδιτῶν, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ  Ἅγιος νὰ τοὺς ἀναθεματίσει!

Ἀργότερα προσεβλήθη ἀπὸ ἐπώδυνη ἀσθένεια, τὴν ὁποία −ὁ ἴδιος− ἀπέδωσε στὴν μεγάλη αὐστηρότητα τὴν ὁποία ἔδειξε στοὺς Στουδίτες καὶ γι’ αὐτὸ ἀναθεώρησε τὶς ἐναντίον τους ἀποφάσεις.

Ἐκοιμήθη στὶς 14 Ἰουνίου τοῦ 847.

Σχόλια:

• Βέβαια, γιὰ μᾶς σήμερα, μετὰ τὸ «Θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας», ἡ Σύνοδος ἐκείνη δὲν θεωρεῖται Ὀρθόδοξη. Τότε ὅμως, ἀποτελοῦσε ἀπόφαση τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας! Ὁ ἅγιος Μεθόδιος δὲν ὑπάκουσε στὶς ἀποφάσεις τῆς –τυπικά- Ὀρθόδοξης Συνόδου καὶ ἄρα (σύμφωνα μὲ τὶς θεωρίες τῶν συγχρόνων ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) διέπραξε σχίσμα καὶ ἦταν ἐκτὸς Ἐκκλησίας! Ἀλλὰ τὸ κριτήριο τῶν Ἁγίων δὲν εἶναι οἱ ἀποφάσεις Συνόδων, ἀλλὰ οἱ ἀποφάσεις ἐκείνων τῶν Συνόδων ποὺ εἶναι σύμφωνες μὲ τὴν Ἀλήθεια, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

• Ἡ ἀνυπακοὴ ποὺ ἔδειξε στὴν νόμιμη Σύνοδο καὶ τὴν βασιλικὴ ἐξουσία, στηριζόταν στὴν Ἁγία ζωή του, τὴν ἄσκηση, τὴν ὑπακοὴ στὶς θεῖες Ἐντολές, τὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν· καὶ τοῦ ἐστοίχισε διώξεις καὶ βασανιστήρια. Αὐτὴν τὴν «ἁγία ἀνυπακοὴ»  ἀποφεύγουν οἱ ἡγέτες τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγώνα, γι’ αὐτὸ καὶ ἀρνοῦνται νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς νόμιμους (καὶ σήμερα) πλὴν παναιρετικοὺς Πατριάρχες, καὶ Ἐπισκόπους, καὶ Συνόδους. Ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ ὅσους ἐναντιωνόμαστε πρὸς τὴν Παναίρεση, κινδυνεύουμε νὰ μὴ συνεχίσουμε αὐτὸν τὸν ἀγώνα, ὅταν τὰ πράγματα δυσκολέψουν περισσότερο, ἂν δὲν ἀγωνιστοῦμε πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή, ποὺ μὲ τὴ ζωή του μᾶς ἔδειξε ὁ Ἅγιος.

• Ὁ ἅγιος δὲν ἀρνήθηκε τὴν ἐπικοινωνία (“διάλογο”) μὲ τὸν σκληρὸ Εἰκονομάχο (αἱρετικό) αὐτοκράτορα Θεόφιλο, ἐφ’ ὅσον δεχόταν τὶς θεολογικὲς συμβουλές του, χωρὶς νὰ ἔχει μαζί του κάποια περαιτέρω ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

• Ὁ ἅγιος Μεθόδιος θεώρησε ὅτι ἔσφαλε, παρὰ τὴν ἁγιότητά του, στὴν ἀπόφαση τῆς τιμωρίας τῶν Στουδιτῶν μοναχῶν. Ἂς τὸ δοῦν αὐτὸ κάποιοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, ποὺ θεωροῦν ἐκ Θεοῦ κάθε ἀπόφαση συγχρόνου Γέροντα ἢ Πνευματικοῦ, παρότι ἀποδεικνύεται πὼς δὲν συμβαδίζει μὲ τὴν διαχρονικὴ στάση τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἔναντι τῶν ἡγετῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Λόγος εις το "Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων" (Όσιος Βασίλειος, Επίσκοπος Σελευκείας)

Κυριακή Β' Ματθαίου: 

Ἡ Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ τῆς Θείας Λειτουργίας.

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (δ' 18 – 23).

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ περιπατῶν ὁ Ἰησοῦς παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τὸν λεγόμενον Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, βάλλοντας ἀμφίβληστρον εἰς τὴν θάλασσαν· ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς· καὶ λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ προβὰς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄλλους δύο ἀδελφούς, Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ Ζεβεδαίου τοῦ πατρὸς αὐτῶν καταρτίζοντας τὰ δίκτυα αὐτῶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς. οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ. Καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. 

Ἀπόδοση:

Καθώς ο Ιησούς περπατούσε στην όχθη της λίμνης της Γαλιλαίας, είδε δύο αδέρφια, το Σίμωνα, που τον έλεγαν και Πέτρο, και τον αδερφό του τον Ανδρέα, να ρίχνουν τα δίχτυα στη λίμνη, γιατί ήταν ψαράδες. «Ακολουθήστε με», τους λέει, «και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων». Κι αυτοί αμέσως άφησαν τα δίχτυα και τον ακολούθησαν.

Προχωρώντας πιο πέρα από ’κει, είδε δύο άλλους αδερφούς, τον Ιάκωβο, γιο του Ζεβεδαίου, και τον αδερφό του τον Ιωάννη. Βρίσκονταν στο ψαροκάικο μαζί με τον πατέρα τους το Ζεβεδαίο και τακτοποιούσαν τα δίχτυα τους. Τους κάλεσε, κι αυτοί άφησαν αμέσως το καΐκι και τον πατέρα τους και τον ακολούθησαν.

Ο Ιησούς περιόδευε όλη τη Γαλιλαία. Δίδασκε στις συναγωγές τους, κήρυττε το χαρμόσυνο μήνυμα για τον ερχομό της βασιλείας του Θεού, και γιάτρευε τους ανθρώπους από κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία.

(Επιμέλεια κειμένου: Κωνσταντίνα Κυριακούλη)

Βασιλείου Σελευκείας:

Λόγος εἰς τὸ

«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»

…«Περιπατών» λέγει «παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον (δίκτυ) εις την θάλασσαν. Ήσαν γαρ αλιείς. Και λέγει αυτοίς. Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ».

Ω της αληθώς μεγάλης βουλής και της αθανάτου σοφίας! Θέλοντας να διδάξει τους ανθρώπους πράγματα παράδοξα και δόγμα νέον και πολιτείαν ουράνιον, και αναζητώντας εκείνους που θα υπηρετήσουν ένα τέτοιο δόγμα, παρέβλεψε πόλεις, διέγραψε δήμους, δεν εζήτησε τη βοήθεια κάποιας βασιλείας, περιφρόνησε τη δύναμη του πλούτου, εμίσησε την ισχύ των ρητόρων, δεν εστήριξε την ελπίδα του σε γλώσσες φιλοσόφων. Παρέτρεξε έθνη και δεν υπελόγισε ούτε σε στρατιωτική προπαρασκευή ούτε σε ικανότητα χειρών ούτε σε ταχύτητα ποδών. Και γιατί απαριθμώ τα ανθρώπινα πλεονεκτήματα; Αφήνοντας τις τάξεις των αγγέλων να παραμένουν στην ησυχία, περιήρχετο λιμένες και ποταμούς, ακρογιαλιές και εργαστήρια, θέλοντας να δανεισθεί από αυτά τους υπηρέτες των δογμάτων. Και παρουσιαζόμενος ενώπιόν τους παρακαλούσε λέγοντας: «Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Εσάς, λέγει, ήλθα να θηρεύσω. Αλιείς επιζητώ και όχι βασιλείς. Ναύτες προτρέπω, όχι δυνάστες. Παύσετε να αγωνίζεσθε κατά της αψύχου θαλάσσης. Μεταφέρετε για χάρη μου την αλιευτική τέχνη στην ξηρά. Εδώ υπάρχει πέλαγος ασεβείας. Σ’ αυτό απλώστε προς χάριν μου τα δίκτυα σας και θηρεύσετε την ευσέβεια. «Δεύτε οπίσω μου» μαθηταί ιδικοί μου και καθηγηταί της Οικουμένης. Χρησιμοποιήστε την τέχνη σας για αλιεία ουράνια. Θάλασσα ειδωλολατρίας απλώνεται παντού, από νέφος πολυθεΐας καλύπτεται η κτίσις. Βυθός ασεβείας έχει κατακλύσει τα πάντα. Πνίγονται άνθρωποι κάτω από τα δαιμονικά κύματα. Πλήρης ο κόσμος από τη δυσωδία των αιμάτων, μολύνεται από τις ζωές που θυσιάζονται. Σε αλιείς θα αναθέσω τη θεραπεία τους, την ιδική σας τέχνη επιζητεί το πάθος τούτο. Ας χρησιμοποιήσουμε σωτήριο φάρμακο για την κτίση που κινδυνεύει.

«Δεύτε οπίσω μου. Οι δε, αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ». Συντρέχει από τον πόθο του Δεσπότου ο χορός των μαθητών. Δεν εθεώρησε ως φαντασία την κλήση, ούτε το μέγεθος της υποσχέσεως τους στέρησε τις ελπίδες, ούτε τους ανάγκασε να εκστομίσουν παρόμοια λόγια προς τον Δεσπότη: Γιατί μας χλευάζεις άνθρωπε, βλέποντάς μας να παλεύουμε με τα κύματα; Γιατί εμπαίζεις τον κόπο μας με λόγια άξια γέλωτος; Μας βλέπεις να ταλαιπωρούμεθα με τη θάλασσα, και ενώ η τέχνη κηρύττει την ευτέλεια, εσύ λέγεις «Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων»; Ποίον πλούτον επικαλούμενοι, ειπέ μας, θα ελκύσουμε τους ακροατάς; Μήπως θα τους δείξουμε τα σχισμένα δίκτυα και θα συλλάβουμε σαν θηράματα τους λαούς; Ποίαν ρητορικήν ικανότητα χρησιμοποιώντας θα σαγηνεύσουμε με την καλλιέπεια του λόγου τις ακοές; Ή μήπως με ναυτικές εκφράσεις θα αιχμαλωτίσουμε τις ψυχές των βασιλέων; Ιχθείς εμάθαμε να αλιεύουμε, όχι ανθρώπους.

Τίποτε από αυτά δεν είπαν, ούτε εσκέφθησαν, αλλά πραγματικά, αφού τους διαπέρασε ο λόγος σαν άγκιστρο, ακολούθησαν τον Δεσπότη που τους ωμιλούσε και εδιδάσκοντο μυστικώς τον τρόπο της αλιείας. Να αγρεύουν μάθαιναν, και εκείνα που επρόκειτο να πράξουν, τα υπέμειναν πρώτα εμπράκτως. Έλεγε: «Δεύτε», και καλούμενοι ακολουθούσαν. Ω! η έμπρακτος απόδειξις των λόγων! «Δεύτε», εγώ παρασκευάζω το δόλωμα με τα δικά σας λόγια. Εγώ θα επιστρέψω πόλεις και λαούς με τις φωνές τις δικές σας, σεις είσθε η απαρχή της αλιείας μου. Σας καλλιεργώ χρησιμοποιώντας προς τούτο εσάς τους ίδιους. Μου ήταν δυνατόν να χρησιμοποιήσω βασιλείς ως υπηρέτες. Μου ήταν δυνατόν να προσελκύσω γλώσσες ρητόρων για να υπηρετήσουν το δόγμα μου. Ημπορούσα να εμπιστευθώ στα αγγελικά τάγματα το κήρυγμα. Αλλά τότε η σπουδαιότης των υπηρετών θα αποσπούσε από εμένα τη δοξολογία. Διότι η δύναμις του υπηρετούντος υποκλέπτει τη δόξα του ενεργούντος. Δεν δέχομαι να υπηρετηθώ από τον πλούτο, μήπως συνεργαζόμενος νοθεύσει το θαύμα. Εσάς ευρίσκω έμπιστους φύλακες των θαυμάτων μου. Διότι από όποιους δεν διαθέτουν κανένα ανθρώπινο πλεονέκτημα, από εκείνους διαφυλάττεται ακεραία η δύναμις της Θεότητος. Έτσι θαυμάζεται και ο στρατιώτης, όταν επιτύχει κάποιο ανδραγάθημα με όπλα ευτελή. Η αρετή θέλει να διαμοιράζεται τη δόξα του κατορθώματος με εκείνον που το κατόρθωσε.

Ας αναχαιτισθούν τα λόγια της απιστίας, ας φραγεί η γλώσσα, δεν χωρεί συκοφαντία. Ας μη λέγει κάποιος ασεβής, όταν βλέπει πόλεις και χώρες να αυτομολούν σύσσωμες προς το κήρυγμα: πώς δεν θα έπειθε ο Χριστός, αφού προέβαλε τους σοφιστάς ως κήρυκες; Εφόβισε με όπλα και υπέταξε ψυχές. Δεικνύοντας χρήματα δελέασε οφθαλμούς. Με τον φόβο κυρίευσε τη γνώμη. με πλήθη έφερε τα πλήθη με το μέρος του.

Σεις όμως, απογυμνωμένοι από όλα αυτά, απογυμνώστε από κάθε πρόφαση τους συκοφάντες. «Δεύτε οπίσω μου, και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων». Γίνετε μετά την θάλασσα αλιείς της ξηράς, ας περιβληθεί με δίκτυα η γη. Από τώρα θα είσθε αλιείς ανθρώπων. Επειδή οι άνθρωποι επινόησαν τους αλληλοσπαραγμούς κατά το παράδειγμα των ιχθύων, ας συλληφθούν από τα μεγάλα σας δίκτυα, ας υποστούν ό,τι και οι ιχθείς για να σωθούν.

Αμέσως σαν να διαπέρασε άγκιστρο τις ακοές τους, ηκολούθησαν προθύμως αυτόν που αναζητεί ελεύθερα θύματα. Και χαιρετώντας τα δίκτυα απαρνήθηκαν τη θάλασσα και ακολούθησαν τα νεύματα του Σωτήρος. Έτσι λοιπόν, αφού προμηθεύθηκαν τα δίκτυα του Δεσπότου και έγιναν μαθηταί της παραδοξοτάτης αλιείας, όταν ο Κύριος ανελήφθη εις τους ουρανούς, οι μαθηταί αλίευαν με τα δίκτυα της χάριτος τα γένη των ανθρώπων. Και χρησιμοποιώντας τη νέα τέχνη σε συγκεντρώσεις Ιουδαίων, συνέλαβαν αμέσως τρεις χιλιάδες. Δευτέρα βολή, και τα δίκτυα ήρπασαν πέντε χιλιάδες. Ίσως ποθείτε να μάθετε το δόλωμα με το οποίο συνέλαβαν τους πέντε χιλιάδες. Ήταν ένας χωλός εμπρός στην ωραία πύλη, τον οποίο η φύσις, αδρανοποιώντας τις βάσεις των ποδών με μίαν ασθένειαν, τον παρέδωσε στη χάρη να τον μεταχειρισθεί όπως θέλει. Και αφού τον έδεσε ο Πέτρος με το άγκιστρο της πίστεως, έκαμε όλον τον δήμο δεσμώτη της γλώσσης του. Έγινε και εκείνος ο μέγας Κορνήλιος θήραμα αυτής της σαγήνης.

Αφού συνέλαβαν έτσι τους Παλαιστίνιους, έφεραν στις νήσους την τέχνη της χάριτος, σαγηνεύοντας μετά την ξηρά τη θάλασσα. Είδαν την Κύπρο, αφού είχαν την Αντιόχεια. Μετά από αυτό κατέλαβαν την Παμφυλία. Εσυλήθη η Μακεδονία. Η Θράκη προσέτρεξε, η Ελλάς συνελήφθη από την γλώσσα. Η Ρώμη έκρυψε το διάδημα και προσεκύνησε το κήρυγμα του σταυρού. Αλλεπάλληλες πόλεις εδέχθησαν αυτομάτως να συλληφθούν από τα αποστολικά δίκτυα. Δεν έπαυσαν να τα απλώνουν μέχρι που όλος ο περίβολος της οικουμένης συνελήφθη από τα δεσποτικά δίκτυα. Αλλά ω των παραδόξων και υπερφυσικών γεγονότων! Επειδή ο διάβολος πλήττεται με αυτά που βλέπει, μην υποφέροντας να βλέπει τη σωτηρία εξαπλουμένη, μηχανεύεται να θανατώσει τους κήρυκες, σαν να διεγείρει κάποια αγριότερα θαλάσσια κήτη εναντίον των αλιέων. Αλλά εκείνοι τον μεν θάνατον δέχονται, δεν έπαυσαν όμως την αλιεία και μετά το τέλος τους. Εργάζονται και μετά τον θάνατο το πρόσταγμα του Δεσπότου, και μολονότι κρύπτονται στον τάφο, δεν λησμόνησαν την αποστολή τους. Διότι και οι τάφοι ομιλούν, όταν θελήσει η χάρις. Επειδή είναι αληθής εκείνος που τους εκάλεσε λέγοντας: «Δεύτε και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων».

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

(5ος αιών - Migne, P.G. τομ. 85, στ. 332. Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 131 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)