«Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, Η Ελλαδική Ορθοδοξία θύμα των οικουμενιστικών ανοιγμάτων...

Μὲ τίτλο «Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, Ἡ Ἑλλαδικὴ Ὀρθοδοξία θῦμα τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων τοῦ κ. Χριστόδουλου», δημοσίευσε ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» (14 Ἰουλίου 2006, φ. 1651, σελ. 1 καὶ 5) ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου Ἰωάννη Κορναράκη.

Προχθὲς (12/7/2015) συμπληρώθηκαν δύο χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμησή του. Δημοσιεύουμε τὸ ἀξιόλογο ἐκεῖνο ἄρθρο, ποὺ περιέχει βαρυσήμαντες ἐπισημάνσεις, τὶς ὁποῖες, τὸ καθημερινῶς ἐπιβαρυνόμενο ἀπὸ τὸν Οἰκουμενιστικὸ ἰό ἀνοσοποιητικὸ σύστημα τῶν ὀρθοδόξων, παραβλέπει!

Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ὁ Κορναράκης, διαπιστώνει ὅτι ὁ Ἀρχιεπ. Χριστόδουλος τότε (ἕνα μεγάλο μέρος τῶν Ἐπισκόπων σήμερα) «δείχνει νὰ ἔχει ξεχασμένη τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία του», τὴν συνείδηση ὅτι «ἀνήκει στὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία!».

«Λεκτικῶς βέβαια, δὲν παύει νὰ χρησιμοποιεῖ τοὺς ὅρους Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀλλὰ μόνο στὶς περιπτώσεις, ποὺ εἶναι ἀνάγκη, οἱ ὅροι αὐτοί, νὰ λειτουργήσουν ὡς ἐγγύηση δῆθεν τῆς Ὀρθοδοξίας… τῶν οἰκουμενιστικῶν του ἀνοιγμάτων!

»Εἶναι γνωστὴ πλέον ἡ μέθοδος τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία, μέθοδος, μὲ ἐργαλεῖο τὴ διγλωσσία, ἀναιρεῖ μιὰ δοκιμασμένη ἀλήθεια, ἀφοῦ προηγουμένως τὴν ἐπικαλεσθεῖ καὶ τὴν τονίσει ὡς ἐπιχείρημα μιᾶς συγκεκριμένης θέσεως, γιὰ νὰ ἀκυρώσει στὴ συνέχεια μὲ τὴν “ἀλήθεια”, ποὺ ἐκείνη θέλει νὰ σερβίρει! Ὅλοι οἱ οἰκουμενιστὲς κληρικοὶ καὶ θεολόγοι ἐκθέτουν τὶς ἀνορθόδοξες θεωρίες τους “πλουμισμένες” μὲ τοὺς ὅρους Πατερικὴ θεολογία, Ὀρθόδοξη Παράδοση!».

Καὶ ἀναφέρει τὸ παράδειγμα τῆς ἀποδοχῆς ἀπὸ ΟΛΟΥΣ τοὺς Ὀρθοδόξους Ποιμένες (πρωτίστως) τοῦ καταστατικοῦ τοῦ Π.Σ.Ε. (εἴτε θεωρητικά, εἴτε στὴν πράξη), σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τὸν χαρακτηρισμὸ «Ἐκκλησία» τὸν χρησιμοποιοῦμε πλέον γιὰ «κάθε προτεσταντικὴ ὁμάδα ἢ σωματεῖο. Μιὰ τέτοια, ὅμως, ἀναγνώριση βρίσκεται ἄραγε στὰ ὅρια τῶν Ἐκκλησιολογικῶν ὁρίων τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως; Ἀσφαλῶς ὄχι! Ἀλλὰ τότε ποῦ μετατίθεται, ἡ πίστη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, στὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;». Ἀσφαλῶς στὸ περιθώριο τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων, δηλ. στὸ περιθώριο τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας ὅλων τῶν οἰκουμενιστῶν τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Σημαντικὴ εἶναι καὶ ἡ παρακάτω διάκριση περὶ ταῆς οἰκονομίας, ποὺ πιπιλίζουν σήμερα οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ λεγόμενοι «ἀντι-Οἰκουμενιστές»!

«Ὁ ὅρος οἰκονομία εἶναι μονοσήμαντος στὸ ἐκκλησιαστκὸ λεξιλόγιο! Εἶναι ὅρος ἀποκλειστικὰ ποιμαντικὸς καὶ δὲν ἔχει σχέση μὲ θεολογικές-δογματικὲς μειοδοσίες πρὸς τοὺς αἱρετικούς! Ἡ κατ’ οἰκονομία θεολογία δὲν εἶναι ὀρθόδοξη θεολογία ἀλλὰ αἱρετικὸ κατασκεύασμα γιὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα!».

Στὴν συνέχεια τὸ φωτοτυπημένο ἄρθρο τοῦ Κορναράκη.

Ἄραγε, η Ηγουμένη Φιλοθέη, θα τον ακούσει; !!!

Συμβουλή — ἔλεγχος τοῦ ἁγίου Παΐσιου

πρὸς τὴν Ἡγουμένη Φιλοθέη!

          Ἡ Ἡγουμένη τῆς Ἱ. Μονῆς ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σουρωτῆς, Φιλοθέη, παρουσίασε ὡς Ὀρθόδοξο τὸν κινοῦντα τὰ νήματα τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὸν ὀρθόδοξο χῶρο κ. Βαρθολομαῖο καὶ τοῦ εὐχήθηκε:

“νὰ συνεχίσετε νὰ ὀρθοτομεῖτε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας”!!!

              Δηλαδή, νὰ συνεχίσει νὰ ὀρθοτομεῖ τὶς κακόδοξες θέσεις του περὶ «διηρημένης» Ἐκκλησίας, «ἀδελφῶν» Ἐκκλησιῶν, «βαπτισματικῆς» θεολογίας καὶ λοιπὲς κακοδοξίες του;

Ὁ ἅγιος Παΐσιος, ὅμως, συμβουλεύει πὼς ἂν βλέπουμε καὶ παρουσιάζουμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους σὰν Ἁγίους, «βάζοντας καλὸ λογισμό», τότε μπορεῖ νὰ βλάψουμε! Μπορεῖ δηλαδή, λέγει ὁ ὅσιος Παΐσιος, «νὰ πῆ ὁ ἄλλος: "Ἔ, ἀφοῦ τὸ κάνει αὐτὸ ὁ τάδε ποὺ εἶναι Ἅγιος, καλὸ θὰ εἶναι"»!!!

Κι ἂν ὁ Ἅγιος διδάσκει ὅτι μπορεῖ νὰ κάνουμε κακὸ στὰ καθημερινὰ θέματα, ἂν —ἀπὸ καλὸ λογισμό— ἀφήνουμε τὸν ἄλλο νὰ πιστεύει ὅτι κάποιος κακὸς εἶναι καλός, τί νὰ ποῦμε τώρα, στὴν περίπτωση τοῦ Πατριάρχη, ποὺ πρόκειται γιὰ θέματα Πίστεως;

Τώρα ποὺ ἡ Ἡγουμένη προσκάλεσε στὸ Μοναστήρι, ἐπιμελήθηκε τὴν πανηγυρικὴ παρουσία τοῦ ἡγέτη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὸν παρουσίασε καὶ ὡς “ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας”;

Τώρα, δὲν εἶναι φυσικὸ νὰ ποῦν οἱ χιλιάδες πιστῶν ποὺ προσκύνησαν τὸν αἱρετίζοντα κ. Βαρθολομαῖο καὶ πῆραν τὶς εὐλογίες του· νὰ ποῦν, οἱ ἑκατοντάδες χιλιάδες πιστῶν ποὺ παρακολούθησαν τὴν Θ. Λειτουργία:

Ἔ, ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης συμπροσεύχεται καὶ ἔχει αὐτὲς τὶς θέσεις περὶ "πολλῶν" Ἐκκλησιῶν κ.λπ., γιατί νὰ δώσουμε σημασία σὲ ὅλα, ὅσα λένε, κάποιοι; Ὁ Πατριάρχης εἶναι Ὀρθόδοξος· ἀκόμα καὶ ὁ λόγιος Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος παρευρέθηκε καὶ πῆρε τὶς εὐλογίες του!!! Ἄρα ὅ,τι κάνει, καλὸ θὰ εἶναι· ἀπὸ ἀγάπη τὸ κάνει γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τὸν λόγο "ὀρθοτομεῖ"!!!

Ἄραγε ἡ Ἡγουμένη θὰ λάβει ὑπ' ὄψιν της αὐτὲς τὶς συμβουλὲς τοῦ Ὁσίου Παϊσίου; Θὰ τὸν ἀκούσει καὶ θὰ πράξει τὰ δέοντα;
   
     Τὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:

Ἀπό τὸ βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, "Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου", σελ. 473.

Ευχές του Μητροπολίτη Κώου στη μουσουλμανική κοινότητα Κω για το Ραμαζάνι

Πηγή: "Ἐν τούτῳ Νίκα"

ΠΗΓΗ: ''ΑΜΕΝ.GR'

ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΤΟ «ΠΗΔΑΛΙΟ». Έργο περιφρονημένο απ΄ όσους το ερμηνεύουν δυτικότροπα.

ΤΟ «ΠΗΔΑΛΙΟ» ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», Νο 2
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Kρατοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοσι, ὡς μοναδικὲς πηγὲς τῆς πίστεώς μας. Ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἀπορρίπτουμε. Δὲ μπορεῖ νὰ σταθῇ ἡ Γραφὴ χωρὶς τὴ βεβαίωσι τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ἡ Ἱερὰ Παράδοσις διακρίνεται σὲ ἀποστολικὴ παράδοσι, αὐτὴ ποὺ παρέδωσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ πατερικὴ παράδοσι, αὐτὴ ποὺ παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς πατέρας μέχρι τῆς τελευταίας Ζ΄ (7ης) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας συνεχίζεται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὅσων παρέδωσαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ παράδοσις βρίσκεται μέσα στὸ Πηδάλιο. Μέσα στὸ Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας εἶνε οἱ ὅροι, οἱ κανόνες, οἱ ἀποφάσεις τῶν Τοπικῶν καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μέσα σ᾿ αὐτὸ λαλοῦν οἱ μεγάλοι πατέρες, «τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου» (δοξαστ. ἁγ. Πατέρων). Αὐτοὶ δίδουν, μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τὴ λύσι τῶν προβλημάτων ποὺ προκύπτουν μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Συνεπῶς οἱ προτεστάντες ἔχουν τὴ Γραφὴ καὶ τὴν ὑπερτονίζουν καὶ οἱ χιλιασταὶ ἔχουν τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὴ μαθαίνουν ἀπ᾿ ἔξω, ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία της.

Ἐμεῖς κατέχομε τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία, καὶ εἴμεθα ἔνοχοι ποὺ δὲν τὴν μελετοῦμε. Ἐμεῖς ἔχομε τὴν ἁγία Γραφὴ καθὼς ἑρμηνεύθη ἀπὸ τοὺς πατέρας καὶ τὰς Τοπικὰς καὶ Oἰκουμενικὰς Συνόδους. Αὐτὸς εἶνε ὅρος ἀσφαλείας. Διότι ἂν ἀφαιρέσουμε τὸν ὅρον αὐτόν, λέγει ὁ ὁμώνυμός μου ἅγιος Αὐγουστῖνος, ἡ ἁγία Γραφὴ καταντᾷ βιβλίο ὅλων τῶν αἱρέσεων. Ὅλες οἱ αἱρέσεις στηρίζονται στὴν παρερμηνεία τῆς ἁγίας Γραφῆς. Ὄχι διότι φταίει ἡ ἁγία Γραφή ―κάθε ἄλλο, ἄπαγε τῆς βλασφημίας―, ἀλλὰ φταίει ὁ ἄνθρωπος, ποὺ δὲν κάνει καλὴ χρῆσι τῆς ἁγίας Γραφῆς. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος λέει· Προσέξτε, ὑπάρχουν μερικὰ χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς, τὰ ὁποῖα, ἂν δὲν τὰ ἑρμηνεύσωμε ὀρθά, δημιουργοῦν ζητήματα μέσα στὴν Ἐκκλησία (βλ. B΄ Πέτρ. 3,16).

Στοὺς πειρασμοὺς τοῦ Χριστοῦ (βλ. Ματθ. 4,1-11) ἔχουμε μιὰ μάχη, ποὺ καὶ οἱ δύο πλευρὲς χρησιμοποιοῦν ὡς ὅπλο τὴν ἁγία Γραφή. Ὁ σατανᾶς πολεμᾷ διαστρεβλώνοντας τὰ χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς, καὶ ὁ Χριστὸς τὸν ἀντικρούει καὶ τὸν κατατροπώνει μὲ τὴ σωστὴ ἑρμηνεία τῶν χωρίων.
Ἂν κανεὶς διαβάσῃ τὴν ἁγία Γραφὴ χωρὶς τὴ βοήθεια τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ, παρερμηνεύοντάς την, νὰ πέσῃ σὲ πολλὲς αἱρέσεις. Μπορεῖ νὰ φτάσῃ στὶς πιὸ παράξενες ἑρμηνεῖες καὶ νὰ πέσῃ στὰ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα ἀκόμα.

Ποιός θὰ ἑρμηνεύσῃ λοιπὸν ἕνα χωρίο, ποὺ ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται εὔκολο ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶνε βαθὺ καὶ δύσκολο, ὁ ἄλφα καὶ ὁ βῆτα; Θὰ τὸ ἑρμηνεύσουμε καθὼς τὸ ἑρμηνεύουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.

Ἡ ἑρμηνεία τῶν Πατέρων ἐπάνω στὴν ἁγία Γραφὴ εἶνε τὸ Πηδάλιο, ποὺ εἶνε ἔργο κυρίως τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Δὲν λέει βέβαια τίποτα δικό του. Ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Νικόδημος ὑποσημειώσεις μόνο ἔχει, καὶ ἑρμηνεία ἔχει ποὺ εἶνε ἀξιοθαύμαστη. Ἀνοίγοντας τὸ Πηδάλιο ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τῶν πατέρων· ὄχι ἑνὸς καὶ δύο, ἀλλὰ ὁλοκλήρου συνάξεως ἁγιωτάτων πατέρων, ἑκατό, διακοσίων, τριακοσίων, τετρακοσίων, πεντακοσίων, ἑξακοσίων ἁγίων πατέρων. Ὅλοι αὐτοὶ συνῆλθαν καὶ ἑρμήνευσαν τὰς γραφὰς καὶ μᾶς ὑπέδειξαν μὲ ποιό τρόπο πρέπει νὰ ζοῦμε. 

Tὸ Πηδάλιο περιφρονεῖται!

Mὰ τώρα τὸ Πηδάλιο περιφρονεῖται. Εἶνε ἕνα σημεῖο τῶν καιρῶν λυπηρὸ καὶ αὐτό. Τὸ εἶχα αἰσθανθῆ ὡς φοιτητὴς πανεπιστημίου, ὅπου καθηγηταί, ὀρθόδοξοι μὲν ἀλλὰ προτεσταντίζοντες, ὡμιλοῦσαν περιφρονητικὰ γιὰ τὸ «Πηδάλιο». Μόνο κάτι ταπεινοὶ Χριστιανοί, πιστὰ τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, εἶχαν τὸ «Πηδάλιο», ποὺ ἦτο ἐξηντλημένο καὶ ἄγνωστο στὸ εὐρὺ κοινό.

Οἱ πατέρες, λέγανε οἱ καθηγηταὶ ἐκεῖνοι, ἤτανε παλιοὶ ἄνθρωποι, καθυστερημένα πνεύματα τοῦ καιροῦ ἐκείνου… Καὶ τώρα ἄλλοι, σύγχρονοί μας, δημιούργησαν τὸν λεγόμενο «νεοπατερισμό». Δηλαδή, οἱ νέοι ἀρχιερεῖς εἶνε κι αὐτοὶ πατέρες.

Ὅπως δημιουργήθηκε ὁ νέος ὅρος «νεορθόδοξοι», ἔτσι δημιουργήθηκε καὶ ὁ «νεοπατερισμός». Ὅλες αὐτὲς εἶνε ἀποκλίσεις ἀπὸ τὴν αὐστηρὰν γραμμὴν τῆς παραδόσεως. Νεορθόδοξο κίνημα, εἶνε αὐτὸ τοῦ Γιανναρᾶ.
Mέσα σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο ζοῦμε καὶ πρέπει νὰ ὁμολογήσω εἰλικρινῶς, ὅτι κ᾿ ἐσεῖς κατά κάποιον τρόπο εἶστε ἐπηρεασμένοι ἀπ᾿ αὐτά, καὶ εἴμεθα ὑπεύθυνοι καὶ ἐμεῖς. Δὲν ἐκτιμᾶται τὸ Πηδάλιο.

Στὸ Ἅγιον Ὄρος κάθησε καὶ τὸ κατήρτισε ὁ ἅγιος Νικόδημος. Δὲν ἔγραψε δικά του λόγια. Ἁπλῶς ἑρμήνευσε σὲ ἁπλῆ γλῶσσα τοὺς ἱεροὺς κανόνας τῶν πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, γιὰ νὰ εἶνε καταληπτοί. Τὸ Πηδάλιο περιέχει ἑρμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ εἶνε ἀσφαλὴς ὁδηγὸς πρὸς πορεία χριστιανική.

Εἶνε μιὰ ὑποτίμησις τοῦ «Πηδαλίου» αὐτὸ ποὺ γίνεται. Γι᾿ αὐτὸ πέσαμε σὲ ἠθικολογία….

Ὅπως καταντοῦμε, ξέρετε, οἱ θεωρούμενοι ὀρθόδοξοι θὰ ἀρνηθοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ―ὑπάρχει προφητεία, ὅτι πατριάρχαι ἀρχιεπίσκοποι ἐπίσκοποι ἱερεῖς θὰ προδώσουν τὴν Ὀρθοδοξία―, καὶ θὰ τὴν ὑποστηρίξουν ἄνθρωποι ἄλλοι.

Oἱ μὲν προτεστάντες λένε «μόνο Γραφή», οἱ ἄλλοι λένε «ὄχι Γραφή», καὶ ἔρχεται στὸ μέσον ἡ Ἐκκλησία ἡ Ὀρθόδοξος καὶ λέει· «Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς» (Ἰωάν. 5,39). Νὰ διαβάζετε τὴν ἁγία Γραφή, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸ δικό σας πνεῦμα, ποὺ μπορεῖ νὰ πλανηθῇ, ἀλλ᾿ ὅπως τὴν ἑρμηνεύουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.