Έκκληση στον Καλαβρύτων: Ειναι έσχατος καιρός να αποκηρύξετε τις Οικουμενιστικές σας θέσεις.

Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη

«Ἄραγε, ὁ “Ὀρθόδοξος Τύπος” ποὺ δημοσιεύει τὰ ἄρθρα τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων καὶ τὸν παρουσιάζει ὡς Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο στοὺς πιστούς, τὸν ἔχει ρωτήσει ἂν ἀρνήθηκε ποτέ, ὅσα βλάσφημα οἰκουμενιστικὰ ἔχει δηλώσει ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσεως καὶ Πίστεως! (Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ “Ὀρθ. Τύπος” ἔχει δημοσιεύσει μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀντορθόδοξες δηλώσεις του, ὅταν πράγματι ἀγωνιζόταν χωρὶς συμβιβασμοὺς γιὰ τὴν Πίστη!).

1.   Γιατί, ἄραγε, ὑποστήριξε ὁ κ. Ἀμβρόσιος μὲ πάθος τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα;

2.   Πόσο συνδέεται μὲ τὴν ὑποστήριξη αὐτή, ἡ προσπάθεια νὰ δώσει Ὀρθόδοξο ναὸ στὸ Αἴγιο -πέντε χρόνια μετά- σὲ Παπικούς  (ὅπως γράφει στὴν «Ἀπολογία» του ὁ παπα-Κώστας); Πόσο συνδέεται καὶ μὲ ὅσα δήλωσε-δίδαξε τὸ λαὸ πολλάκις ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὅτι «ὁ Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός»! «Ὅτι ὁ παπισμός δὲν εἶναι αἵρεση»! Πόσο θεολόγος καὶ Ποιμένας εἶναι ἕνας Ἐπίσκοπος, ὅταν διδάσκει στὸ λαὸ ὅτι οἱ κακοδοξίες αὐτὲς περὶ Παπισμοῦ εἶναι θεολογούμενα; Γράφει: Αὐτὰ «εἶναι  τὰ  λεγόμενα “θεολογούμενα”… Κάποια στιγμὴ ἡ  ἐκκλησία θὰ ἀποφασίσει»! Ὅταν διδάσκει ὅτι «οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα καὶ θαύματα»; Ὅτι «τὸ  Filioque εἶναι μία ἀπὸ τὶς θεολογικὲς  διαφορές μας. Εἶναι  θέμα  ἑρμηνείας. Δὲν  εἶναι  αἵρεσις· …μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις…  Ἀλλά, ἂν τὸ στέλλει τὸ Ἅγ. Πνεῦμα ὁ Πατὴρ  καὶ ὁ Υἱός,  ἐγὼ δὲν ἤμουνα σύμβουλος ἐκεῖ γιὰ νὰ δῶ τί ἔγινε. Δὲ θὰ σᾶς διδάξω ποτὲ ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικός»!

3.   Γιατί ἀμφισβητεῖ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Δίδαξε: «Δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση ποὺ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ». Καὶ ὅτι «Ἕνας ὁ ὁποῖος  ὁμολογεῖ τὸν  Τριαδικὸ Θεὸ εἶναι χριστιανός, καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος, μπορεῖ νὰ εἶναι Καθολικός,  μπορεῖ νὰ εἶναι Διαμαρτυρόμενος»! (Τί παραπάνω λένε οἱ πρωτοκλασᾶτοι Οἰκουμενιστές;).

 ΕΝΑΣ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΠΑΣ

ΚΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ

ΜΗΤΡ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ!

 Σχεδὸν πέρασε ἕνας μήνας ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, τοῦ μοναδικοῦ ἀντι-Παπικοῦ καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῆ ἱερέα τοῦ Αἰγίου, ποὺ διώχθηκε γιὰ τὶς ὀρθόδοξες θέσεις του καὶ τοὺς ἀγῶνες του, ὅσο κανεὶς ἄλλος παπὰς στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο.

Εἶχα τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἔχω πνευματικὸ καὶ ἐξομολόγο 25 περίπου χρόνια, νὰ εἶμαι 20 χρόνια κατηχητὴς στὴν Ἐνορία του καὶ νὰ δακτυλογραφήσω ἑκατοντάδες κείμενά του (διατηρῶ πολλὰ ἀπὸ τὰ ἀντίστοιχα χειρόγραφα), ὑπὸ τὴν καθοδήγησή του δέ, ξεκίνησα σιγά-σιγὰ νὰ δημοσιεύω καὶ κάποια δικά μου κείμενα.

Δίνω αὐτὲς τὶς λίγες πληροφορίες γιὰ νὰ κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης τὴν ἀγανάκτησή μου, ὅταν ἔμαθα πώς, κατὰ τὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία, ἐκφωνήθηκαν ἐπικήδειοι λόγοι ἀπὸ προσφιλεῖς ἱερεῖς, ποὺ γνώρισαν ἀπὸ κοντά τοὺς ἀγῶνες του καὶ τοῦ συμπαραστάθηκαν ποικιλοτρόπως, ἰδίως κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἀσθενείας του, ἀλλὰ μὲ τοὺς λόγους τους αὐτοὺς σκιαγράφησαν ἕναν ἄλλο παπα-Κώστα. Ἀποσιωπήθηκαν, δηλαδή, στοὺς ἐπικήδειους λόγους οἱ ἀντι-Παπικοὶ καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστικοί του ἀγῶνες καὶ οἱ διώξεις του ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο· ἀποσιωποιήθηκε ἡ γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἀποστασιοποίηση ἀπὸ τὸν κ. Ἀμβρόσιο, καὶ ἡ μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος ἀποτείχισή του ἀπ’ αὐτόν, πρὶν οἱ ἀσθένειές του τὸν ἀναγκάσουν νὰ ἀποτραβηχτεῖ.

Κι αὐτὴ ἡ παραποίηση τῆς ἱστορικῆς του πορείας ἔγινε, γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν σὲ σύγκρουση οἱ ὁμιλητὲς μὲ τὸν Δεσπότη τοῦ Αἰγίου, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἐξουσία! Ἕνας ἐκ τῶν ὁμιλητῶν, μάλιστα, εἶχει καὶ ἰδιαίτερο λόγο· ἤθελε νὰ παρουσιάσει τὸν παπα-Κώστα ὑπάκουο στὴν "Ἐκκλησία", ΔΗΛΑΔΗ στὸν Δεσπότη κι αὐτὸ δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὴν ἀντι-οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Γέροντα! Οἱ ἐκφωνήσεις τῶν λόγων ἦταν «καιρὸς» Ὁμολογίας, ἀλλὰ δὲν τὸν ἐκμεταλλεύτηκαν! Τὸ κόστος τοῦ νὰ ἐλέγχεις σήμερα σὲ καιροὺς Οἰκουμενισμοῦ τοὺς ἡγέτες του, εἶναι ἔργο δυσβάστακτο!

Ἔτσι οἱ ὁμιλητές, ἀντὶ γιὰ τὸν ἀγωνιστὴ παπα-Κώστα, παρουσίασαν ἕνα παπαδάκο ὑπάκουο σ’ ἕνα φιλοπαπικὸ Δεσπότη, καὶ ἔγινε προσπάθεια νὰ ἀποδειχθεῖ ὡς ἰσχύον καὶ στὴν περίπτωση τοῦ παπα-Κώστα τὸ Οἰκουμενιστικό-Ζηζιούλιο ἐπισκοποκεντρικὸ σλόγκαν:

Μόνο ὅταν εἶσαι ἑνωμένος μὲ τὸν Ἐπίσκοπο, ἀνήκεις στὴν Ἐκκλησία, ἔστω κι ἂν ὁ Ἐπίσκοπος αὐτὸς δὲν ἐκφράζει τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας!

Δηλαδή, ἐπαναλήφθηκε ἄλλη μιὰ φορά, μιὰ θεατρικὴ παράσταση, σὰν κι αὐτὴ ποὺ παίχτηκε στὴν κηδεία τοῦ ἀείμνηστου ἀγωνιστῆ θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου. Τότε ὁ μεγάλος Δεσπότης τοῦ Φαναρίου διέταξε (καὶ ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας ἔντρομος ὑπήκουσε καὶ ἀποδέχτηκε τὶς ἐντολὲς τοῦ αἱρετικοῦ), νὰ κηδευθεῖ ὁ Σωτηρόπουλος (ποὺ ἀντικανονικὰ καὶ παράνομα εἶχε ἀφορίσει), ἀλλὰ ἀπαγόρευσε κατὰ τὴν νεκρώσιμη Ἀκολουθία νὰ ἀκουστεῖ ἡ ἀλήθεια γιὰ τοὺς ἀγῶνες τοῦ Σωτηρόπουλου κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν! Ἀπαγόρευσε στὸν θεολόγο κ. Βλαχογιάννη νὰ ἐκφωνήσει ἐπικήδειο λόγο παρὰ τὶς διαμαρτυρίες του! Ὁ μόνος ἐπικήδειος ποὺ ἀκούστηκε ἦταν ἐκείνος τοῦ π. Δανιὴλ Ἀεράκη, προσαρμοσμένος στὶς ἐπιθυμίες τοῦ Δεσπότη τοῦ Βοσπόρου!

Ὡς ἐκ τούτου ἀναγκάστηκα νὰ δημοσιεύσω δύο κείμενα (ἐδῶ κι ἐδῶ) γιὰ νὰ ἀποκαταστήσω τὴν πραγματικότητα. Τοῦτο ἐνόχλησε σφόδρα τὸν μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο, ὥστε ἔγραψε καὶ ἀνάρτησε στὴν ἱστοσελίδα του ἕνα κείμενο μὲ ὑβριστικοὺς χαρακτηρισμοὺς καί, χωρὶς νὰ ἀναιρέσει οὔτε λέξη ἀπ’ ὅσα ἔγραψα, ρίχνει τὴ “λάσπη”: ὁ Σημάτης «ΨΕΥΔΕΤΑΙ σε πολλά σημεία! ΨΕΥΔΕΤΑΙ δε ΑΣΥΣΤΟΛΩΣ». Μόνο ποὺ ξέχασε νὰ ἐπισημάνει τὰ σημεῖα στὰ ὁποῖα …ψεύδομαι! Δὲν ἀναφέρει οὔτε …ἕνα γιὰ δεῖγμα!!! Γιατί; Διότι φοβᾶται τὸν διάλογο καὶ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ ἐλάμβανε! Γιὰ τοῦτο μάλιστα πρόλαβε νὰ γράψει ὅτι δὲν θὰ συνεχίσει τὴν ἀντιπαράθεση, γιὰ νὰ μὲ ἀποτρέψει νὰ ἀπαντήσω. Μόλις δεῖ τὴν ἀπάντηση, ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι θὰ ἀλλάξει γνώμη. Τὸ συνηθίζει!

Ταυτόχρονα μοῦ ἀπέστειλε καὶ μιὰ Ἐπιστολὴ στὴν ὁποία συνεχίζει τὸ ὑβρεολόγιο καὶ …ἰδιωτικῶς καὶ διὰ τῆς ὁποίας ἀποδεικνύει ὅτι δὲν κατάλαβε τίποτα ἀπὸ ὅσα ἔκανε ἐναντίον τῆς Πίστεως τῆς ὁποίας ἐτάχθη φρουρός! Δὲν κατάλαβε γιὰ ποιό λόγο ἐνεργήσαμε, ὅπως ἐνεργήσαμε, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ ἀειμνήστου π. Κωνσταντίνου!

Ἔτσι ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων:

Α. Δὲν μετανόησε γιὰ τὴν προσπάθειά του νὰ παραχωρήσει Ναὸ σὲ Παπικούς! Δὲν μετανόησε ποὺ συγκάλεσε Ἱερατικὴ Σύναξη μὲ μοναδικὸ θέμα τὴν παραχώρηση αἴθουσας ἢ Ὀρθόδοξου Ναοῦ σὲ αἱρετικούς, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποσπάσει ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς του τὴν συναίνεση, ὥστε νὰ μοιραστεῖ μαζί τους καὶ νὰ μὴ σηκώσει μόνος τὴν κατακραυγή «τῶν γνήσιων πιστῶν», ὅπως εἰρωνεύεται ἐμᾶς ποὺ τότε ἀντιδράσαμε! (Αὐτὰ τὰ γράφει ὁ π. Κων/νος Παλαιολογόπουλος στὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” κι ὄχι ἐγώ).

Συνεχίζει νὰ ἐπαναλαμβάνει τὶς ὑποκριτικὲς ἐξηγήσεις καὶ παραπλανητικὲς διαβεβαιώσεις ὅτι δὲν ἔδωσε τελικὰ Ναό, ὡσὰν ἐμεῖς νὰ εἴπαμε ὅτι ἔδωσε. Ἐμεῖς ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ ἀγωνιστήκαμε κι αὐτὸ ἀποτρέψαμε: Νὰ ματαιώσουμε τὴν ὑπόσχεση ποὺ εἶχε δώσει στὸν «φραγκόπαπα Βιδάλη» (κατὰ τὴν γραπτὴ μαρτυρία τοῦ ἀείμνηστου π. Κωνσταντίνου), ὥστε τελικὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ παράδοση  Ἱεροῦ Ναοῦ στοὺς Παπικούς!  Ἔγραψε σχετικὰ ὁ π. Κωνσταντῖνος γιὰ τὸ θέμα:

«Ισχυρίζεσθε, (Σεβασμιώτατε) ότι εις την Σύναξιν της 8ης Φεβρουαρίου έληξε το θέμα παραχωρήσεως Ναού εις τους Ρωμαιοκαθολικούς και “έχει δηλωθή κατά τον πλέον επίσημον τρόπον ότι εκ μέρους της ιεράς Μητροπόλεως ούτε Ναός ούτε αίθουσα πρόκειται να παραχωρηθή”. Αυτό όμως το γράψατε εκ των υστέρων, επειδή συμφέρει. Ούτε όμως εις την Σύναξιν ειπώθηκε (ὅτι τάχα τὸ θέμα ἔληξε), ούτε εις την δημοσιότητα εδόθη (πριν εμείς ξεκινήσουμε την Διαμαρτυρίαν), ούτε ο Φραγκόπαπας εδήλωσεν εις την συνέντευξίν του, ότι έλαβε τοιαύτην απορριπτικήν του αιτήματός του απάντησιν. [σ.σ. Στὴν Σύναξη ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Ἀμβρόσιος εἶχε ἐπιτρέψει νὰ εἶναι παρὼν ὁ αἱρετικὸς ἱερέας κ. Βιδάλης, ἦταν δὲ παρὼν καὶ ὁ ἀείμνηστος π. Κωνσταντῖνος, μάρτυς ἀδιάψευστος ὅτι ὁ Μητροπολίτης ψεύδεται, δηλώνων ὅτι τὸ θέμα εἶχε λήξει τότε!]

…Την 13/3/2006 ο Φραγκόπαπας κ. Βιδάλης εις συνέντευξίν του εδήλωνε: Για “ένα διάστημα μου  είχε  (ΗΔΗ)  παραχωρήσει (εννοεί την Σεβασμιότητά σας) μια αίθουσα στο (εκκλησιαστικό) Ίδρυμα Άγιος Χαράλαμπος. Έκανα 3-4 φορές λειτουργία” εκεῖ. Εξυπηρετήθη, έστω και προσωρινώς, με παραχώρησιν εκκλησιαστικού χώρου ο Φραγκόπαπας κ. Βιδάλης. Και εις την ερώτησιν του δημοσιογράφου: “Το θέμα, από της πλευράς της ιεράς Μητροπόλεως θεωρείται λήξαν. Από την δική σας;” απάντησε ο κ. Βιδάλης: “Σε εμένα δεν μου απάντησε καθόλου (ο Μητρ. κ. Αμβρόσιος). Τι εννοεί λήξαν; Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς εννοεί”.

Κρίμα, Σεβασμιώτατε! Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια γράφετε τὰ ἴδια ἀναπόδεικτα πράγματα! Γράφετε —στὴν προσωπικὴ ἐπιστολὴ ποὺ μοῦ ἀποστείλατε— ὅτι τὸ θέμα ἐθεωρήθη λῆξαν, ἀλλὰ σᾶς διαψεύδει ὁ π. Κωνσταντῖνος· σᾶς διαψεύδει ὁ παπικὸς ἱερέας Βιδάλης ποὺ κουβαλήσατε στὴν Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Ἱερέων, γιὰ νὰ τοὺς «ἐπηρεάσει» μαζὶ μὲ τὶς δικές σας παρεμβάσεις στὴ Σύναξη (ὅπως πάλι στὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” του γράφει ὁ π. Κων/νος). Σᾶς διαψεύδουν καὶ ἄλλοι, ὅπως στὸ βιβλίο ποὺ μὲ ἀναγκάσατε νὰ συγγράψω, ἔχω ἀποδείξει χωρὶς νὰ τὸ διαψεύσετε!

[Νὰ σημειώσω ἐδῶ, ὅτι προσπαθήσατε νὰ ἐξαναγκάσετε τὸν π. Κωνσταντῖνο, σὲ κάποια συνάντηση ποὺ εἴχατε μαζί του, νὰ ἀνακαλέσει καὶ νὰ ἀποσύρει τὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” (ποὺ εἴχαμε δημοσιεύσει, τυπώσει καὶ διανείμει), τότε, στὴν ἀρχὴ τῆς ἀσθένειάς του! Τότε ποὺ εἶχε ἀκόμα δυνάμεις ἀντιστάσεως, καὶ μπόρεσε διπλωματικὰ ἔστω, νὰ ἀρνηθεῖ νὰ τὴν ἀποσύρει πείθοντάς σας (ὅπως μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε) ὅτι εἶναι καλύτερο νὰ μὴν γίνει αὐτὴ ἡ Δήλωση ἀνάκλησης, διότι «τὸ θέμα θὰ ἔλθει πάλι στὴν ἐπικαιρότητα καὶ αὐτό, Σεβασμιώτατε, δὲν σᾶς συμφέρει»!]

Β. Ἀναφέρει ὁ Καλαβρύτων στὰ κείμενά του καὶ ὀλίγα τινὰ περὶ Ἀποτειχίσεως. Καὶ ἀποδεικνύει μὲ αὐτὰ ὅτι οὔτε γνώριζε τὴν ὀρθόδοξη Πατερικὴ διδασκαλία περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ Ἀποτειχίσεως, οὔτε φρόντισε νὰ τὴν μάθει, παρὰ τὴν συζήτηση ποὺ ἔχει ἀνοίξει, παρὰ τὴν σχετικὴ Ἡμερίδα ποὺ ἔγινε στὴν Μητρόπολη Πειραιῶς πρὶν μερικοὺς μῆνες. Μοῦ γράφει:

«Ἐφ’ ὅσον ἔχετε ἀκολουθήσει τὴν ὁδὸν τῆς “Ἀποτειχίσεως” διατί ἀσχολεῖσθε μαζί μας; Διαχωρίσατε τὴν θέσιν σας, ἐξήλθετε ἐκ τῆς μάνδρας τῆς Ἐκκλησίας μας! Διατί ἆραγε συνεχίζετε νὰ ἀσχολῆσθε μαζί μας;».

α) Ἡ Ἀποτείχιση, Σεβασμιώτατε, εἶναι ἐνέργεια ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση καὶ ἔχει μάλιστα κατοχυρωθεῖ καὶ σὲ εἰδικὸ Κανόνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ ἁγίου Φωτίου! Εἶναι δικαίωμα τῶν πιστῶν, καὶ ἡ ἐφαρμογή του δὲν μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία (ὅπως κακόδοξα γράφετε), ἀφοῦ τὸν Κανόνα τὸν θέσπισε ἡ ἴδια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅποιος τὸν ἐφαρμόζει, δὲν ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας, ἁπλῶς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος τυπικὰ μόνο εἶναι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἰσχὺ τὰ μυστήριά του, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ εἶναι ἐκτὸς τῆς Ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τὴν ἀθετεῖ. Δέχεσθε Σεβασμιώτατε τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας;

β) Μὲ τὴν Ἀποτείχιση, βέβαια, ὅπως ἀθεολόγητα γράφετε, δὲν σταματάει ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ. Συνεχίζεται, ἕως ὅτου νὰ ἐκλείψουν οἱ λόγοι ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὴν Ἀποτείχιση. Νὰ παύσει, δηλαδή, ὁ Ἐπίσκοπος νὰ συμμετέχει καὶ νὰ ἀποδέχεται τὰ ψηφίσματα τοῦ Π.Σ.Ε. Νὰ παύσει νὰ πιστεύει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση. Νὰ παύσει νὰ διδάσκει ὅτι οἱ παπικοὶ ἔχουν μυστήρια καὶ θαύματα...

Γ.  Ἂν τελευταῖα σπάνια ἀναφέρομαι στὸ ὄνομά του, παρότι κείμενα καὶ ἐνέργειές του μᾶς προκαλοῦν, τὸ κάνω γιὰ βασικοὺς λόγους. Διότι ἔχει “δημιουργήσει” τὴν ἐντύπωση καὶ τὴν ἔχει διασπείρει στοὺς συμπατριῶτες μου (καὶ ὅπου ἀλλοῦ διὰ τῶν ἀναρτήσεων τοῦ ἱστολογίου του φτάνουν τὰ ἄρθρα του) ὅτι ἀπὸ ἐμπάθεια ἐνεργῶ ἐναντίον του. Τοῦτο βέβαια δὲν εἶναι ἀληθές. Ἀφήνοντας λοιπόν ἀσχολίαστες πολλὲς ἐνέργειές του ποὺ ἅπτονται τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, εὐελπιστοῦσα ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ διαλύσω αὐτὴ τὴν ἐντύπωση ἀπὸ ὅλους, κυρίως ὅμως ἀπὸ τὸν ἴδιο. Κι ἴσως αὐτὸ βοηθοῦσε νὰ ἀναθεωρήσει κάποιες ἐνέργειές του ποὺ μὲ ὁδήγησαν νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο κι ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅπως ἀποπροσανατολιστικὰ καὶ δόλια ἐπαναλαμβάνει. Ὅμως, μὲ τὴν τελευταία ἀπάντησή του μὲ ἀπογοήτευσε καὶ πάλι. Ἀλλὰ καθῆκον μας εἶναι νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε «εἰς τέλος» γιατὶ μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν πορεία μας καὶ τὴν κατάληξή μας.

Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, κάνω ἄλλη μιὰ προσπάθεια παρουσιάσεως θεμάτων Πίστεως στὰ ὁποῖα ὁ Μητροποπολίτης Καλαβρύτων, ἀνάγκασε τὸν π. Κωνσταντῖνο καὶ ἐμένα νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ αὐτόν. (Γιὰ τὰ ἄλλα θέματα ποὺ σᾶς ἀφοροῦν προσωπικά, ὅπως ἔχετε διαπιστώσει, ἀποφεύγω νὰ πάρω θέση, γιατὶ αὐτὰ εἶναι «ἄλλου παπὰ Εὐαγγέλιο»!).

Προτείνω, λοιπόν, ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας νὰ ἀπαντήσει στὰ ἑξῆς θέματα Πίστεως:

1. Στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, μαζὶ μὲ τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο,  ἦταν παρὼν ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἐπροσώπων (παρατηρητής) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐκπροσωποῦσε δηλαδὴ τοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς καὶ ὅλους τοὺς πιστούς Ἕλληνες, φυσικὰ κι ἐμένα. Ἐκεῖ (στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε) ἐλήφθησαν ἀποφάσεις ποὺ «δολοφονοῦν» τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Στὸ Porto Alegre συγκεκριμένα, οἱ ἐκπρόσωποί μας δέχθηκαν, ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων:

i) Ὅτι τὴν Ἐκκλησία τὴν ἀποτελοῦν ὅλες μαζί, οἱ 350 αἱρετικὲς “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε.», ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες ἀριθμεῖται ὡς ἰσότιμος καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνήθηκαν ἐμπράκτως τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε «πίστιν εἰς “Μίαν Ἐκκλησίαν”!

ii) Δέχθηκαν, ὅτι ἤδη «εἴμαστε ἑνωμένοι» (ἀοράτως!) μ’ αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων, ἀλλὰ ἀποβλέπουμε στὴν ἐπίτευξη “πλήρους ὁρατῆς ἑνότητας”.

iii) Ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος”!

iv) Ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ κοινὴ ὀρθὴ Πίστη, ἡ Παράδοση καὶ ἡ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ τὸ “βάπτισμα”!

Εἶναι σαφὲς ὅτι αὐτὰ ἀποτελοῦν παραδοχὲς αἱρετικῶν πιστευμάτων τῶν Ὁμολογιῶν ποὺ συνανήκουν −μὲ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες− στὸ Π.Σ.Ε. Βέβαια ὁ εὔκολος στὴν εὕρεση προσχημάτων μητροπολίτης Καλαβρύτων −γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν στάση του− ἰσχυρίστηκε ὅτι α) παρότι ἡ μετάφραση μέρους τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε. εἶχε δημοσιευθεῖ πρὶν δυὸ χρόνια (τὸ 2007), δὲν εἶχε λάβει τὴν ἐπίσημη ἀπόφαση στὰ χέρια του! (Ὡσὰν τὶς ἑκατοντάδες παρεμβάσεις του γιὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ θέματα νὰ τὶς ἔκανε, ἀφοῦ πρῶτα πῆρε ἀπὸ δικαστικὸ κλητήρα ἐπὶ ἀποδείξει τὰ ἐπίσημα ἔγγραφα!), β) ὅτι δὲν ἦταν Ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ Παρατηρητής, καὶ ὅτι, μάλιστα ἔφυγε πρὶν τὴν ὑπογραφὴ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε. Αὐτὸ ἀντικειμενικὰ εἶναι σωστό. Ἀλλά…

Κάνουμε τὴν ἑξῆς ὑπόθεση, γιὰ νὰ καταλάβει ὁ ἴδιος ἀλλὰ καὶ ὅσοι διαβάσουν τὸ παρόν, πόσο φτηνὴ εἶναι αὐτὴ ἡ δικαιολογία. Ἐὰν ἦταν ἀκροατὴς σὲ ἕνα Συνέδριο ἢ σὲ ἕνα Δημοτικὸ Συμβούλιο, καὶ ὅταν ἔφευγε αὐτὸ τὸ Συμβούλιο ἔβγαζε ἀπόφαση γιὰ τὴν κατάσχεση κάποιων οἰκοπέδων τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας καὶ κατασκευὴ έκεῖ κινηματογράφου, γυμνιστικοῦ κέντρου καὶ ἄλλων χώρων ψυχαγωγίας, τί θὰ ἔκανε; Θὰ ἀντιδροῦσε δυναμικά, ἢ θὰ ἰσχυριζόταν ὅτι αὐτὸς παρέστη ὡς ἀκροατὴς καὶ ἀπουσίαζε ὅταν ἐλήφθη ἡ ἀπόφαση καὶ ἄρα, οὔτε εὐθύνη ἔχει, οὔτε ὀφείλει νὰ ἀντιδράσει στὴν ἀπόφαση αὐτή; Ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀντιδροῦσε μὲ σφοδρότητα (ὅπως ἔχει ἀντιδράσει σὲ πάμπολλες περιπτώσεις, κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν ἀποφάσεων ποὺ τὶς γνώρισε διὰ μέσου τῶν ἐφημερίδων καὶ τῆς τηλεοράσεως καὶ οἱ ὁποῖες, μάλιστα, δὲν εἶχαν ἄμεση σχέση μὲ τὴν Μητρόπολή του).

Γιὰ χωράφια, λοιπόν, καὶ περιουσιακὰ στοιχεῖα θὰ ἀντιδροῦσε, γιὰ τὴν κατεδάφιση τῆς Πίστεως καὶ τὸ ξεπούλημα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶναι τὸ κύριο καὶ πρώτιστόν του καθῆκον, ἔδειξε ἔνοχη οἰκουμενιστικὴ σιωπή! Γιατί, λοιπόν, γιὰ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε (ὅταν τὶς ἔμαθε) δὲν ἀντέδρασε, δὲν ἐξέδωσε ὀργίλες Ἀνακοινώσεις καὶ δὲν ἔδωσε Συνεντεύξεις, ὅπως πολλάκις ἔκανε ἀκόμα καὶ ἐναντίον πολιτικῶν προσώπων καὶ καλλιτεχνῶν; Εἶναι δυνατὸν Ἐπίσκοπος νὰ «ξεσηκώνει» τὸν κόσμο γιὰ ἕνα τραγούδι τοῦ Σάκη Ρουβᾶ(!), νὰ μέμφεται τὸν Πατριάρχη ποὺ ζήτησε «ἕνα μπλουζάκι ἀπὸ τὸ Ρουβᾶ» καὶ νὰ μὴν διαμαρτύρεται τουλάχιστον μὲ τὸν ἴδιο θορυβώδη τρόπο ποὺ συνηθίζει (γιὰ νὰ βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος ἢ γιὰ “ποιμαντικοὺς” λόγους;) γιὰ κορυφαῖα θέματα Πίστεως; Καὶ μὴν μᾶς πεῖ ὅτι περιμένει τὴν ἀντίδραση τῆς Συνόδου (ποὺ σιώπησε ὁμοίως καὶ σιωπᾶ …μακαρίως), γιατὶ θὰ τοῦ θυμίσουμε δεκάδες παρεμβάσεις του παρὰ τὴν σιωπὴ τῆς Συνόδου!!!

Γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ Οἰκουμενιστικὴ πτώση τοῦ Καλαβρύτων γιὰ τὴν συμμετοχή του στὸ Συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (συμμετοχὴ ἀναγνώρισης τῶν «ἐκκλησιῶν»), ποὺ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ: ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ» ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, π. Αγγέλου Αγγελακόπουλου

Δὲν παραλείπει ὁ Οἰκουμενιστὴς πατριάρχης Βαρθολομαῖος συχνά-πυκνὰ νὰ μᾶς θυμίζει τὴν διαστροφικὴ τῆς Πίστεως ἀποστολὴ στὴν ὁποία ἐργολαβικῶς ἐπιδίδεται. Ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες τοποθέτησαν πάνω ἀπὸ ὅλα τὴν Πίστη, ἔδωσαν προτεραιότητα στὴν «Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν», «ἡγοῦντο πάντα σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδίσουν», ἐθεώρουν «ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ» τοὺς διαστρέφοντας ἔστω καὶ μιὰ «ἐλάχιστη» Ἐντολή.

Ἀλλὰ ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος ἄλλα διδάσκει: ἂν καὶ μιλᾶ ὡς Ἀρχιερέας τοῦ Θεοῦ, προπαγανδίζει τὴν ἕνωση μὲ αὐτοὺς ποὺ δαιμονικὰ παραμένουν «ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ»· λησμονεῖ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτως τοὺς ἀνθρώπους ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»· ξεχνᾶ ὅτι οἱ Ἅγιοί μας ἦταν ἀντίθετοι σ’ αὐτὴν τὴν ἐγκόσμια λογικὴ ποὺ λέει: «Ἂς πραγματοποιήσωμεν  πρῶτον  τὴν  ἑνότητα,  δηλ. ἡνωμένην δρᾶσιν, ὅσον ἀφορᾶ τὰ ἐγκόσμια προβλήματα,  καὶ κατόπιν ἂς προχωρήσωμεν εἰς συζητήσεις περὶ τῆς “ἑνώσεως” εἰς τὴν πίστιν… Ὁ προσανατολισμὸς αὐτὸς παραθεωρεῖ σαφέστατα τὴν ἐντολὴν τοῦ Χριστοῦ: “Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ...καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν” (Ματθ. 6,33)»⁽ⁱ⁾

Ἀκόμα καὶ ὁ Φλωρόφσκυ «ἐφιστᾶ τὴν προσοχὴ στὸν κίνδυνο  ὅτι  μιὰ ἱκανοποιητικὴ συνεργασία τῶν διηρημένων χριστιανῶν ἐπὶ κοινωνικῶν θεμάτων, ἢ στὸ πεδίο τῶν διεθνῶν ὑποθέσεων, χωρὶς κάποια βαθύτερη ὤθηση γιὰ τελικὴ ἕνωση σὲ μιὰ Ἐκκλησία (σ.σ. δηλ. χωρὶς μετάνοια τῶν αἱρετικῶν), μπορεῖ νὰ ἀμαυρώσει  ἢ ἀκόμα καὶ νὰ καταστρέψει τὸ ὅραμα τῆς ἀληθοῦς χριστιανικῆς Ἑνότητας, ἡ ὁποία εἶναι ...ἡ ἕνωση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας»⁽ⁱⁱ⁾ «“Δὲν θὰ ἦτο –ἐρωτᾶ– μία παράλογος κατάστασις, ἐὰν οἱ χριστιανοὶ ἠδύναντο νὰ ἔχουν συμφωνίαν εἰς πράγματα ἐγκόσμια, τὰ ὁποῖα ἀπὸ πνευματικῆς ἀπόψεως εἶναι ἐπουσιώδη καὶ ὅμως νὰ διαφωνοῦν εἰς πράγματα οὐσιώδη καὶ πνευματικά; Δὲν θὰ ὑπεδήλωνε ὅτι ὅλαι αἱ δογματικαὶ ἢ ὁμολογιακαὶ διαφωνίαι εἶναι ἄνευ οὐδεμίας ζωτικῆς σπουδαιότητος;»⁽ⁱⁱⁱ⁾

Ἀλλὰ καὶ ὁ καθηγητὴς Μουρατίδης ἔγραφε: «Ἐν τῷ χώρῳ τοῦ Π.Σ.Ε. συντελεῖται, ὅ,τι κατηγορηματικώτατα ὑπὸ ...τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου ἀποκλείεται καὶ καταδικάζεται, ἤτοι ἡ συνεργασία μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως... ἐπὶ θεμάτων πίστεως, ὡς καὶ ἡ ἐν συνεργασίᾳ σύνταξις θεολογικῶν κειμένων καὶ ἡ ἀπὸ κοινοῦ συμετοχὴ εἰς λατρευτικὰς συνάξεις καὶ ἡ ἀπὸ κοινοῦ ἐκπροσώπησις τῆς χριστιανικῆς θρησκείας ἐπὶ τῶν μεγάλων προβλημάτων τῆς ἀνθρωπότητος...»^(iv)

Ὅλα αὐτὰ ὁ Πατριάρχης τὰ ἔχει διαγράψει, διαστρέψει καὶ ἀντιστρέψει, γι’ αὐτό γράφει:

«Ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι, εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τούς Καθολικούς στήν ὑπεράσπιση τῆς Γῆς, πού μοιραζόμαστε… Ἡ εὐγενική ἀναφορά, πού ἔκανε στό πρόσωπό μας ὁ ἀδελφός Πάπας Φραγκίσκος δέν μᾶς ἐξέπληξε… Ὑπάρχει κάτι περισσότερο: αὐτό, πού ἑνώνει τίς δύο Ἐκκλησίες, εἶναι πολύ πιό σημαντικότερο ἀπό ἐκεῖνο, πού τίς χωρίζει. Καί οἱ δύο ὀφείλουν νά ἔχουν στό νοῦ τους αὐτή τήν ἄποψη καί νά δεσμευτοῦν γιά τήν ἑνότητα. (σ.σ. Πιὸ σημαντικότερο, λοιπόν, ἡ ἑνότητα, ΧΩΡΙΣ τὴν Πίστη καὶ τὴν Ἀλήθεια!). Πέρα ἀπό τίς θρησκευτικές καί δογματικές διαφορές, εἴμαστε χρήσιμοι στή Γῆ, πού μοιραζόμαστε, στή δημιουργία, πού μᾶς προσφέρθηκε ὡς πολύτιμο καί εὔθραυστο δῶρο ἀπό τόν Δημιουργό μας... Οἱ Ἐκκλησίες μας ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι δέν μποροῦμε νά πράξουμε διαφορετικά ἀπό τό νά «ὑπηρετοῦμε καί νά διατηροῦμε» τό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, γεγονός πού ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ ρόλου μας, ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς χριστιανικῆς κοινότητας, ὅπως ἐπίσης καί δέσμευση γιά τήν κοινωνική δικαιοσύνη στόν κόσμο»^(v). (σ.σ. Προέχει ἡ "ὑπηρέτηση" καὶ ἡ "διατήρηση" τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀνθρώπου, χωρὶς τὴν ὁποία ἀναπόφευκτα τὸ δημιούργημα, ἡ κτίση διαφθείρεται).

«Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, πάνω ἀπό ὁποιεσδήποτε δογματικές διαφορές, πού μπορεῖ νά χαρακτηρίζουν τίς διάφορες χριστιανικές ὁμολογίες, καί πέρα ​​ἀπό ὁποιαδήποτε θρησκευτική διαφωνία, πού μπορεῖ νά διαχωρίσει τίς διάφορες θρησκευτικές κοινότητες, ἡ γῆ μᾶς ἑνώνει μέ ἕνα μοναδικό καί ἐξαιρετικό τρόπο» »^(vi).

Ὥστε πάνω ἀπὸ τὴν Πίστη εἶναι «ἡ γῆ ποὺ μᾶς ἑνώνει»!

Κι ἀφοῦ μᾶς ἑνώνει ἡ γῆ, τί χρειάζεται ἡ Πίστη; Ἄραγε δὲν διάβασε ποτέ του ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸ «γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσει»; (Γεν. γ´ 19).

Οἱ παραπάνω σκέψεις μᾶς δημιουργήθηκαν διαβάζοντας τὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου, τὸ ὁποῖο καὶ παραθέτουμε στὴν συνέχεια.

Θὰ κάνουμε, ὅμως, ἕνα ἀκόμα σχολιασμὸ σὲ μιὰ θέση τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση ποὺ περιέχεται στὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἀγγέλου. Γράφει ὁ π. Θεόδωρος:

«Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ κατατρώγει καὶ φθείρει ἐσωτερικὰ τὴν Ἐκκλησία καθ᾽ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ 20οῦ αἰῶνος, καὶ ἡ καταστροφική της δύναμη ἔχει κορυφωθῆ στὶς ἡμέρες μας, ἀφοῦ ἔχει κατορθώσει νὰ προσηλυτίσει μεγάλο ἀριθμὸ κληρικῶν καὶ θεολόγων»!

Ὁμολογεῖ ἐδῶ ὁ π. Θεόδωρος ὅτι ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑπάρχει 100 χρόνια· δὲν εἶναι ἀκίνδυνη γιὰ τοὺς πιστούς· δὲν  ἔχει φολκλορικὸ χαρακτῆρα· δὲν παίζει ἀθώα παιχνίδια, ἀντίθετα ἔχει καταστροφικὴ δύναμη,  κατατρώγει καὶ φθείρει ἐσωτερικὰ τὴν Ἐκκλησία, ἔχει σωτηριολογικὲς ἐπιπτώσεις στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν! Κι ὅμως, κι αὐτός, καὶ ὁ π. Ἄγγελος καὶ οἱ ὁμόφρονές τους, διαπιστώνουν τὴν τραγικότητα τοῦ προβλήματος, ἀλλὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση ποὺ κατατρώγει ψυχές, καὶ δὲν συμβουλεύουν τοὺς πιστοὺς νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ὥστε νὰ σωθοῦν καὶ νὰ μὴν καταποθοῦν!

Πατέρες, συνειδητοποιεῖτε τί κάνετε;

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ: ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ»

ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος

εφημ. Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Ν. Καλλιπόλεως Πειραιώς

Ἐν Πειραιεῖ    25-6-2015

          

Πηγή: "Κατάνυξις"

Στίς 18-6-2015 ὁ αἱρεσιάρχης «πάπας» Φραγκίσκος ἐξέδωσε νέα παπική ἐγκύκλιο γιά τήν οἰκολογία μέ τίτλο «Laudato Si» (Νά εἶναι εὐλογημένο) καί «Sulla cura della casa comune» (Ἐπί τῆς φροντίδας τοῦ κοινοῦ μας οἴκου). Σέ μεγάλο μέρος τῆς ἐγκυκλίου γίνεται μνεία στίς οἰκολογικές θέσεις τοῦ «πράσινου», ὅπως ἀποκαλεῖται, οἰκουμενιστοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Ὁ βετεράνος τοῦ οἰκουμενισμοῦ Σεβ. Μητρ. Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας ἦταν μεταξύ ἐκείνων, πού παρουσίασαν   τήν ἐγκύκλιο τοῦ «πάπα» γιά τό περιβάλλον στή διεθνή κοινή γνώμη^[1].

Ὁ οἰκουμενιστής Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, προβαίνοντας σ’ ἕνα φιλοπαπικό παραλήρημα, σέ συνέντευξή του στήν ἐφημερίδα