Ο πολλαπλασιασμός των άρτων
(Αγ.
Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Πηγή: «alopsis»
Όλα όσα κάνει ο Ύψιστος, είναι απαραίτητα. Δεν κάνει
τίποτα άσκοπο, τίποτα υπερβολικό, τίποτα που να μη χρειάζεται. Γιατί μερικοί άνθρωποι περιφέρονται τόσο
άσκοπα και κάνουν τόσο αδιάφορα πράγματα; Επειδή δεν είναι βέβαιοι για το σκοπό
της ζωής τους, για τον προορισμό του επίγειου ταξιδιού τους. Γιατί μερικοί
άνθρωποι υπερφορτώνονται με άσκοπες υποχρεώσεις, προβαίνουν σε υπερβολικές
ενέργειες, σε σημείο που να μην μπορούν να κινούνται ελεύθερα κάτω από τέτοιο
βάρος υποχρεώσεων; Επειδή δε γνωρίζουν το ένα πράγμα, «ου εστι χρεία».
Για να
βοηθήσει ο Κύριος τον άνθρωπο να μαζέψει το διασκορπισμένο νου του, να
θεραπεύσει τη διχασμένη καρδιά του και να συγκροτήσει την ανεξέλεγκτη δύναμή
του, αποκάλυψε τον ένα και μοναδικό στόχο που είναι απαραίτητος: τη Βασιλεία
του Θεού. Πόσο άσκοπη είναι αλήθεια η ζωή τού ανθρώπου που αγωνίζεται να
επιτύχει διάφορους στόχους! Πόσο αναίσθητη είναι η διχασμένη καρδιά! Πόσο
αδύναμη είναι η θέληση, όταν η δύναμή της κατακερματίζεται!
Ενός εστι χρεία. Μόνο ένα πράγμα μας χρειάζεται: η
Βασιλεία τού Θεού. Ο θαυματουργός Χριστός προσπάθησε
να στρέψει τα μάτια και την προσοχή όλων των ανθρώπων προς αυτόν τον προορισμό.
Όποιος σκέφτεται έτσι, έχει ένα μόνο στόχο: το Θεό. Ένα αίσθημα: την αγάπη. Μια
νοσταλγία: να πλησιάσει το Θεό. Μακάριος είναι εκείνος που έφτασε σ' αυτό το
μέτρο. Ο άνθρωπος αυτός έχει γίνει σαν το φακό που συγκεντρώνει τις ακτίνες τού
ήλιου για να δημιουργήσει φωτιά.
Τα λόγια που είπε ο Χριστός στη Μάρθα, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί
πολλά· ενός δέ εστι χρεία» (Λουκ. ι' 41, 42), ήταν στην πραγματικότητα ένας
έλεγχος, μια προειδοποίηση στον κόσμο ολόκληρο. Κι αυτό το ένα που έχουμε
πραγματική ανάγκη, είναι η Βασιλεία του Θεού (βλ. Ματθ. στ' 33). Για όλα όσα
είπε και έκανε ο Κύριος, είχε στο νου του το στόχο αυτό. Εκεί είχε συγκεντρωθεί
όλη η φλόγα που φωτίζει τους ταξιδιώτες εκείνους που περιφέρονται γύρω από τις
χαράδρες και τους ανεμοστρόβιλους της πρόσκαιρης αυτής ζωής.
Όλα όσα κάνει ο Ύψιστος, είναι απαραίτητα. Τα πάντα
γίνονται μ' αυτόν τον ύψιστο, το μοναδικό στόχο. Όλα είναι απαραίτητα, τόσο τα
λόγια που λέει όσο και τα έργα που κάνει. Δεν υπάρχει ούτε ένας αργός λόγος,
ούτε ένα αχρείαστο έργο. Και πόσο καρποφόρα ήταν τα λόγια και τα έργα Του! Πόσα
εκατομμύρια φορές έχει καρποφορήσει κάθε λόγος και κάθε Του πράξη, ως τις μέρες
μας! Πόσο γλυκός, ευωδιαστός και ζωογόνος είναι ο καρπός αυτός!
Γιατί ο
Κύριος δε μετέτρεψε τις πέτρες σε ψωμιά όταν του το ζήτησε ο σατανάς; Σε δυο μεταγενέστερες περιπτώσεις, όταν γύρω του
υπήρχε ένα πεινασμένο πλήθος, πολλαπλασίασε το λίγο ψωμί σε μια τεράστια
ποσότητα, ώστε μετά τη διατροφή τού πλήθους, περίσσεψε περισσότερο ψωμί απ' όσο
ήταν αρχικά. Το πρώτο θαύμα όμως (η μετατροπή των λίθων σε ψωμί), ήταν κάτι
αδόκιμο, ανάρμοστο, άτοπο. Το δεύτερο θαύμα (ο πολλαπλασιασμός των άρτων) ήταν
κατάλληλο, απαραίτητο και ταιριαστό.
Γιατί ο
Κύριος δεν έδωσε «σημείον εκ του ουρανού»
στους Φαρισαίους, όταν του το ζήτησαν; Δεν
έδωσε τέτοια σημεία από τον ουρανό σε αμέτρητες περιπτώσεις, όπως σε
θαύματα-θεραπείες άρρωστων, λεπρών, δαιμονισμένων, δεν ανέστησε νεκρούς; Κάθε
σημείο από τον ουρανό στους φθονερούς Φαρισαίους όμως θα ήταν ανάρμοστο,
ακατάλληλο και υπερβολικό, ενώ σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν κατάλληλο,
απαραίτητο και ταιριαστό.
Γιατί ό
Κύριος δε μετακίνησε όρη από ένα σημείο σε άλλο ή δεν τα έριξε στη θάλασσα; Θα μπορούσε να το κάνει κι αυτό, δεν υπάρχει
