Οχληρές και δυσοίωνες εκκλησιαστικές καταγραφές

Χρ. Βιβλιογραφία

 επικαιρα θεματα

«Ζητῶ νά βρῶ χριστιανό, ζητῶ νά βρῶ χριστιανό, μά πουθενά δέν τόν εὑρίσκω. Ψάχνω καί ὅλο ψάχνω, ψάχνω παντοῦ, μά δέν τόν εὑρίσκω. Ὅθεν ἔρχομαι μέσα στό ἱερό, ἕως μέσα στό θυσιαστήριο, ἐδῶ ἐλπίζω νά βρῶ  χριστιανό, μάλιστα ἕνα ἅγιο, ἕνα ἀσκητή, ἕνα θαυματουργό, ἕνα διδάσκαλο, μά δέν τόν εὑρίσκω ἀνάμεσα σέ τόσους κληρικούς, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, πατριάρχες. Ἐδῶ ὦ Θεέ μου, ἐδῶ τί βλέπω; Ἐδῶ βλέπω εἰς τήν ἔπαρσιν Ἑωσφόρους, εἰς τήν φιλαργυρίαν Ἰούδας, εἰς τά σαρκικά Ἐπικούρους, εἰς τήν ἀμάθειαν ζῶα, εἰς τήν πονηρίαν Δαίμονας».

(Ἠλία Μηνιάτη: «Διδαχαί καί Λόγοι», ἐκδ. «Φῶς», 1974)

• ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡ. Βαρθολομαῖος: «Ἡ ἐπανένωση τῆς Ὀρθόδοξης καί Καθολικῆς Ἐκκλησίας συνιστᾶ καθῆκον τῆς ἐποχῆς μας»!

• ΧΩΡΙΣ ΠΛΕΟΝ κανένα δισταγμό, χωρίς πλέον κανένα πρόσχημα, σέ μιά σημαντική συνέντευξη σέ αὐστριακή ἐφημερίδα ὁ Πατρ. κ. Βαρθολομαῖος σημειώνει πώς «ἡ ἀποκατάσταση τῆς διάσπασής της καί ἡ ἐπανένωση τῆς Ἐκκλησίας συνιστᾶ μεγάλο καθῆκον τῆς ἐποχῆς μας, καί παραπέμπει στά πρῶτα βήματα πού ξεκίνησαν σέ αὐτή τήν κατεύθυνση πρίν ἀπό 50 χρόνια ὁ Πάπας Παῦλος ὁ Ἕκτος καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας», ἐνῶ, ὅπως παρατηρεῖ, «ὁ ἐπίσημος Θεολογικός Διάλογος ἀνάμεσα στίς Ἐκκλησίες βοήθησε νά ἐξαλειφθοῦν παρεξηγήσεις καί διαφορές ἀπόψεων» (;;;).

• Ὁ πατήρ Ἰωάννης ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ εἶχε προφητέψει ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ὀγδόντα ὅτι θά ἔρθει ἡ μέρα πού δέν θά ὑπάρχει πλέον τίποτα στήν ὁρατή ἐκκλησία πού θά μαρτυρᾶ τήν Ὀρθοδοξία, καθώς αὐτή θά ἔχει ἐγκαταλειφθεῖ ἀπό τούς ἴδιους τούς ἱερεῖς της. Τώρα διαφαίνεται πώς ὅλα εἶχαν σχεδιαστεῖ μέ τόν καλύτερο τρόπο καί οἱ ἀνύποπτοι εὐλαβεῖς σύμφωνα μέ τά σχέδια τους θά ἔπεφταν σάν «ὥριμα φροῦτα» στόν λάκκο τῆς καταστροφῆς.

• ΚΑΘΗΚΟΝ τῆς ἐποχῆς μας, Παναγιώτατε, εἶναι νά διατηρήσουμε

Περί ανειλικρινούς φίλου

ΠΕΡΙ ΑΝΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Πηγή: «agioritikovima»

Ο ανειλικρινής φίλος είναι άνθρωπος ιδιοτελής, άφιλος, κρυψίνους, εγωϊστής, υποκριτής. Φοράει το προσωπείο της φιλίας για να ωφεληθεί από οτιδήποτε χρήσιμο μπορεί να προκύψει. Λέει ψέματα όταν μιλάει για φιλία και έχει δόλο μέσα του όταν παριστάνει τον αφοσιωμένο.

Ο ίδιος θέλει τη βοήθεια του φίλου του, όταν όμως εκείνος του ζητάει βοήθεια, την αρνείται, προφασιζόμενος χίλιες δυο δικαιολογίες. Επιδεικνύει φιλία όταν όλα πάνε καλά, αλλά όταν ο φίλος του περνάει δύσκολα τον απαρνείται. Τον θυμάται όταν αυτός είναι ευτυχισμένος και από μακριά ζητάει να μάθει γι' αυτόν. Εύχεται ευτυχία σ' αυτόν που ήδη ευτυχεί και υγεία στον υγιή.

Σ' αυτόν που πράττει σωστά, του εύχεται ευπραγία. Ενώ έχει δόξα, του εύχεται ευδοξία, κι ενώ ο φίλος του είναι πλούσιος, του στέλνει πλούσια δώρα, κάνει δε ότι μπορεί για να δείξει φιλία προς επίδειξη.

Τον ξεχνάει όμως γρήγορα όταν πέσει σε ατύχημα και δεν ρωτάει γι' αυτόν. Ενώ είναι γείτονάς του, δεν ενδιαφέρεται τον αποφεύγει και τον καταριέται. Του καταλογίζει ανοησία για το γεγονός ότι δυσκολεύεται κάπου, τον ξεχνάει στην ασθένειά του, δεν τον πλησιάζει στη δυστυχία του, σαν ατυχήσει τον αποστρέφεται, ταπεινωμένο τον εξουθενώνει, όταν πτωχεύσει δεν θέλει καν να τον βλέπει, όταν πεινάει δεν τον φροντίζει, ακόμα και όταν πάει να πεθάνει δεν τον ελεεί. Τέτοιος είναι ο ανειλικρινής φίλος.

"ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ". Εκδόσεις ΑΘΩΣ)

"ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ". Εκδόσεις ΑΘΩΣ)

Το ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ και η ΠΡΟΤΡΟΠΗ για «ΥΠΝΩΣΗ» του Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ και όχι "όξυνση" και αντιπαράθεση με τον κ. Βαρθολομαίο!

Πηγή: "Ἀναστάσιος"

Ἕνα Ἀνακοινωθὲν ἄχρωμο ―ποὺ δὲν διαφέρει ἀπὸ ἐκεῖνα τοῦ Βατικανοῦ ἢ κάποιας πολιτικῆς ἢ οἰκολογικῆς ὀργανώσεως― ἐξέδωσε σήμερα τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο περαιωθείσης τῆς Συνάξεως τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου.

Ἡ Σύναξη τῶν ἡγετῶν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ.κ. Βαρθολομαίου καὶ Ζηζιούλα, ποὺ δὲν σεβάστηκε τὶς σωτηριολογικὲς συνιστῶσες τῶν Εὐαγγελικῶν Ἐντολῶν, τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ χρησιμοποίησε τοὺς Ἕλληνες –κυρίως– Μητροπολίτες ποὺ παρέστησαν ἐκεῖ, γιὰ τὴν προώθηση τῶν «κατακτητικῶν» καὶ Οἰκουμενιστικῶν στόχων του, κάνει ἔκκληση γιὰ …σεβασμὸ στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο!

Ἡ Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου μὲ τὶς θέσεις της ἀνασταυρώνει τὸν Χριστό· ἐξισώνει τὶς θρησκεῖες καὶ τὶς χριστιανικὲς» ὁμολογίες μὲ τὴν Ἐκκλησία Του, (ἀπενοχοποιώντας τοὺς ἡγέτες ὅλων αὐτῶν τῶν φονταμενταλιστικῶν μορφωμάτων τῆς βίας καὶ τῆς διαιρέσεως) καὶ διδάσκει ὅτι οἱ Θρησκεῖες, οἱ ὁποῖες εἶναι δημιουργήματα τοῦ διαβόλου καὶ προηγήθηκαν τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Λόγου ὡς «κλέπται καὶ λῃσταί» (Ἰω. ι΄ 8) καὶ ποὺ συνεχίζουν τὸ ληστρικὸ ἔργο τους καὶ σήμερα, πὼς αὐτὲς οἱ θρησκεῖες καὶ αἱρέσεις εἶναι δυνατὸν νὰ ἑνώσουν τοὺς λαούς, καὶ νὰ συντελέσουν στὸ εἰρηνοποιὸ ἔργο Ἐκείνου ποὺ εἶναι ἡ μοναδικὴ «εἰρήνη ἡμῶν»!

Καὶ αὐτὰ μὲν γιὰ τὸ Ἀνακοινωθὲν τοῦ Πατριαρχείου.

Ὅμως κλήθηκε σὲ ἐκπομὴ τοῦ ραδιοφώνου (ἐδῶ) νὰ σχολιάσει «ἐκκλησιαστικὰ καὶ πνευματικὰ» τὸ θέμα αὐτὸ τῆς προσκλήσεως στὸ Φανάρι «καὶ Ἱεραρχῶν ποὺ ἀνήκουν στὶς Νέες Χῶρες, κάτι ποὺ δὲν ἔχει ξαναγίνει» ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς. Καὶ  ὁ κ. Σεραφείμ, ἀντί -εὐκαιρίας δοθείσης- νὰ σχολιάσει ὅλα αὐτὰ τὰ ἀντι-Κανονικὰ καὶ βλάσφημα ποὺ ἔγιναν καὶ εἰπώθηκαν στὴ Σύναξη τοῦ Φαναρίου (ἐδῶ), προτίμησε νὰ ἀπαντήσει ...διπλωματικά! Αὐτὸ εἶπε, «δὲν εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ δώσουμε μεγαλύτερη σημασία, διότι οἱ καιροὶ εἶναι πάρα πολὺ δύσκολοι καὶ θὰ πρέπει ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα νὰ μπαίνουν σὲ μιὰ διαδικασία ὑπνώσεως, ὄχι ὀξύνσεως», γιὰ νὰ λάβει τὰ συγχαρηρήρια τοῦ δημοσιογράφου: «Εἶσθε ἐξαιρετικός· ἀντιλαμβάνομαι ὅτι ὁ εὐφυὴς Ἱεράρχης λέει αὐτὰ ποὺ πρέπει, ὅταν πρέπει, ὅπως πρέπει, τὴν κατάλληλη στιγμή».

Ἁπλῆ διγλωσσία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν ἢ μακαρία «ὕπνωση» ποὺ ἐπέβαλε τὸ Φανάρι;

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

 Συνῆλθε, τῇ προσκλήσει καί ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ἀπό 29ης Αὐγούστου μέχρι καί τῆς 2ας Σεπτεμβρίου 2015, ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, εἰς Σύναξιν ἡ σεβασμία Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου μετά καί τῶν Ἱεραρχῶν τῶν ὑπό τήν κανονικήν αὐτοῦ προστασίαν Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν Φιλλανδίας καί Ἐσθονίας καί τῶν ὑπ᾿ αὐτόν Οὐκρανῶν καί Καρπαθορρώσσων.

Κατ᾿ αὐτήν συνεζητήθησαν, κατόπιν ἐμπεριστατωμένων εἰσηγήσεων, μέ πρώτην αὐτήν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τά θέματα τῆς πορείας πρός τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον, τῶν Διαλόγων μετά τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, τῆς Βιοηθικῆς, τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος κ.ἄ.

 Μετ᾿ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος συνεζητήθη τό μεταναστευτικόν πρόβλημα μέ τήν ποιμαντικήν, ἀνθρωπιστικήν καί τάς ἄλλας διαστάσεις αὐτοῦ.

Συναφῶς, ἡ Σύναξις τῆς ἀνά τήν οἰκουμένην Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐξ ἀφορμῆς τῶν τελευταίων γεγονότων ἀπευθύνει πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν ἔκκλησιν πρός σεβασμόν τῆς ἱερότητος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, τοῦ καί ἱερέως τῆς κτίσεως καί ἔχοντος ἀπό Θεοῦ τήν ἐντολήν διαφυλάξεως αὐτῆς. Συναφῶς, ἡ Σύναξις ἀποκηρύσσει πᾶσαν μορφήν βίας, φανατισμοῦ, ἀποϊεροποιήσεως, ἥτις καθιστᾷ τόν ἄνθρωπον ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως.

Ἡ Ἱεραρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὑπό τάς παρούσας περιστάσεις, μετά πολλοῦ προβληματισμοῦ καί βαθείας θλίψεως, διαπιστώνει ὅτι ἀκόμη καί σήμερον σταυρώνεται ὁ Χριστός καί χριστιανικοί πληθυσμοί αὐτόχθονες ἐν Μέσῃ Ἀνατολῇ καί ἐν Ἀφρικῇ μέ πλουσίαν πολιτιστικήν κληρονομίαν καί προσφοράν, ἀναγκάζονται ὑπό τήν πίεσιν καί τήν βίαν τῶν θρησκευτικῶν φονταμενταλιστῶν νά ἐγκαταλείψουν τάς πατρογονικάς των ἑστίας καί πρόσφυγες, ὅπως ἄλλοτε ὁ Χριστός, διωκόμενος ὑπό τοῦ Ἠρώδου ἔφυγεν εἰς Αἴγυπτον, νά ζητήσουν τήν φιλόξενον ἀσφάλειαν τῆς Δύσεως, ἀφέντες εἰς ἐρείπια τά μνημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ των, τά ὁποῖα ἐσεβάσθησαν οἱ αἰῶνες.

Ἐνώπιον τῆς τραγικῆς αὐτῆς πραγματικότητος, ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἀναμιμνησκομένη τῶν ἰδικῶν της δεινῶν, ἵσταται ἀλληλέγγυος πρός τάς χριστιανικάς ταύτας κοινότητας καί στηρίζει ἐνώπιον τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν τό δικαίωμα παντός λαοῦ νά λατρεύῃ ἐλευθέρως τόν Θεόν αὐτοῦ καί νά διακηρύσσῃ ὅτι ἡ θρησκεία πρέπει νά ἑνώνῃ τούς λαούς καί τούς πολιτισμούς καί νά καθίσταται θεμέλιον πολιτισμοῦ καί ἀνθρωπιᾶς.

Ὡσαύτως, οἱ Ἱεράρχαι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στρέφουν τήν σκέψιν καί τήν προσευχήν των πρός τάς χιλιάδας τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας καί εὔχονται διά τήν παῦσιν τῶν διαιρέσεων καί τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἑνότητος τοῦ εὐσεβοῦς οὐκρανικοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τήν πίστιν καί τό βάπτισμα παρά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Οἱ συναχθέντες Ἱεράρχαι ἀπευθύνουν τήν εὐλογίαν αὐτῶν εἰς τούς πιστούς τῶν ἑκασταχοῦ θεοσώστων ἐπαρχιῶν τῆς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας, ὡς καί πρός «πᾶσαν ψυχήν Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων», ὁμοῦ μέ τήν ἔκφρασιν τοῦ σεβασμοῦ των πρός τούς Μακ. Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τήν εὐχήν νά ἴδουν πραγματοποιουμένην κατά τό προσεχές ἔτος τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 2ᾳ Σεπτεμβρίου 2015 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Ένας δάσκαλος και 84 μαθητές του ομολογητές ενώπιον του ειδωλολολάτρη Αυτοκράτορα! Οι 84 Επίσκοποι θα τους μιμηθούν, ενώπιον των νεο-ειδωλολατρών Οικουμενιστών;

Ὁ μάρτυς Βαβύλας

καὶ 84 συμμάρτυρες μαθητές του

(4 Σεπτεμβρίου)

ΜΗΤΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

84 παιδιὰ ὁμολόγησαν Χριστό καὶ θανατώθηκαν!

Δεκάδες Ἐπίσκοποι φοβοῦνται νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ εἰδωλολατρεία τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τῆς φατρίας του, ποὺ ἀρνεῖται τὴν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τὴν μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας! Καὶ κοντά τους, τόσοι ἄλλοι!

Λέει, ἀγαπητοί μου, λέει κάπου ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι οἱ ἀπόστολοι, πού κήρυτταν μέσα σέ τόσα ἐμπόδια καί τόσους κινδύνους τό Εὐαγγέλιο, εἶχαν γίνει «θέατρον τῷ κόσμῳ, καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις». Ὅπως ἕνας, δηλαδή, πού ἀνεβαίνει στή σκηνή τοῦ θεάτρου γίνεται θεατός ἀπό ὅσους παρακολουθοῦν, καί ἄλλοτε τόν χειροκροτοῦν καί ἄλλοτε τόν ἀποδοκιμάζουν, ἔτσι καί οἱ ἀπόστολοι. Παρουσιάστηκαν στόν κόσμο σάν σέ μεγάλο θέατρο καί ἄνθρωποι καί ἄγγελοι παρακολουθοῦσαν τή δράσι τους. Ἦταν ἡ χαρά τῶν πιστῶν, τῶν ἀγγέλων καί τῶν ἀρχαγγέλων, ἀλλά καί ἡ λύπη τῶν μοχθηρῶν καί κακῶν ἀνθρώπων καί τῶν σκοτεινῶν πνευμάτων, τῶν δαιμόνων. Ὅλος ὁ κόσμος τούς παρακολουθοῦσε. Ἔρχονταν στιγμές πού οἱ ἀπόστολοι δοκιμάζονταν σκληρά καί οἱ θεαταί κρατοῦσαν τήν ἀναπνοή τους. “Αλλά τί χαρά αἰσθάνονταν οἱ χριστιανοί καί οἱ ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ, ὅταν ἔβλεπαν ὅτι οἱ ἀπόστολοι μετά ἀπό γιγάντιο ἀγώνα κατώρθωναν νά βγαίνουν νικηταί!

Ἀλλ΄ ὅ,τι συνέβαινε μέ τούς δώδεκα ἀποστόλους συμβαίνει μέ ὅλους τούς ἥρωες τοῦ Χριστιανισμοῦ. Οἱ ἅγιοι γίνονται θέατρο.

***

Στό παγκόσμιο αὐτό θέατρο θά ἐμφανισθῆ τώρα ἕνας ἅγιος, πού ἡ Ἐκκλησία μας τόν γιορτάζει στίς 4 Σεπτεμβρίου. Εἶνε ὁ ἅγιος μάρτυρας Βαβύλας. Πατρίδα του ἦταν ἡ Μικρά Ἀσία. Γεννήθηκε στή Νικομήδεια, πού ἦταν τότε μιά λαμπρή πόλις.

Αὐτοκράτορας τότε στήν Ἀνατολή ἦταν ἕνας φοβερός ἐχθρός τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ Μαξιμιανός. Ἀπ΄ τό μυαλό τοῦ Μαξιμιανοῦ πέρασε ἡ ἰδέα, ὅτι θά κατώρθωνε νά ξερριζώση τό Χριστιανισμό. Μάταιη ἰδέα! Διότι ὁ Χριστιανισμός δέν εἶνε ἕνα ἀνθρώπινο κατασκεύασμα, ἀλλά εἶνε δένδρο οὐράνιο, πού τό φύτεψε ἐδῶ στή γῆ ὁ Χριστός καί τό πότισε μέ τό αἷμα του καί κανένας μά κανένας, οὔτε ἄνθρωπος οὔτε διάβολος, δέν θά μπορέση νά τό ξερριζώση. Πέφτουν φύλλα, τσακίζονται κλαδιά, φαίνεται γυμνό τό δένδρο, ἀλλά ἡ ρίζα του μένει γερή καί σέ λίγο πάλι τό δένδρο γεμίζει ἄνθη καί καρπούς. Δένδρο ἀειθαλές.

Τήν ἐποχή αὐτή τοῦ διώκτου αὐτοῦ τοῦ Χριστιανισμοῦ ἔζησε ὁ ἅγιος Βαβύλας. Ἡ δουλειά του ἦταν δάσκαλος. Δάσκαλος ὄχι εἰδωλολάτρης, ἀλλά χριστιανός, πού προσπαθοῦσε νά φυτέψη μέσα στίς καρδιές τῶν παιδιῶν τό Χριστό. Καί ἐπειδή ἡ χριστιανική διδασκαλία ἀπαγορευόταν, ὁ Βαβύλας μάζευε τά παιδιά σέ κάποιο μακρινό μέρος ἔξω ἀπό τήν πόλι. Ἐκεῖ, μακριά ἀπό τά μάτια τῶν εἰδωλολατρῶν, ὁ Βαβύλας δίδασκε. Τό κρυφό αὐτό σχολειό τοῦ Βαβύλα μᾶς θυμίζει τά φοβερά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας, πού καί τότε τά χριστιανόπουλα διδάσκονταν τή νύχτα σέ μοναστήρια καί ἐξωκκλήσια μέ τό φῶς τοῦ καντηλιοῦ ἀπό εὐλαβεῖς ἱερεῖς «τά γράμματα, τοῦ Θεοῦ τά πράματα».

Ἕνα τέτοιο κρυφό σχολειό εἶχε ἱδρύσει κάτω ἀπό μια γέφυρα τῆς Νικομήδειας ὁ ἅγιος Βαβύλας. 84 ἦταν τά παιδιά πού φοιτοῦσαν στό χριστιανικό αὐτό σχολειό τοῦ Βαβύλα. Καί ἦταν πολύ συγκινητικό νά βλέπη κανείς τά παιδιά αὐτά νά ξεκινοῦν καί νά πηγαίνουν ἐκεῖ ν ἀκούσουν τά λόγια τοῦ Χριστοῦ.

Ἀλλά κάποιος εἰδωλολάτρης πρόδωσε τό κρυφό αὐτό σχολειό. Πῆγε στό Μαξιμιανό καί κατάγγειλε τό γεγονός. Εἶπε, ὅτι κάποιος πού λέγεται Βαβύλας κάτω ἀπό τήν γέφυρα μαζεύει κρυφά τά παιδιά καί τά διδάσκει νά σέβωνται τόν Ἐσταυρωμένο καί νά ἀποστρέφωνται τούς Θεούς. Ὁ αὐτοκράτορας διέταξε νά πᾶνε στρατιῶτες καί νά ἐρευνήσουν τό μέρος, κι ἄν βροῦν τέτοιο σχολειό, νά τό διαλύσουν, νά πιάσουν τό χριστιανό δάσκαλο καί τούς μαθητάς καί νά τούς ὁδηγήσουν μπροστά του. Οἱ στρατιῶτες ἐκτέλεσαν τή διαταγή. Πῆγαν, ἐρεύνησαν καί ἀνακάλυψαν τό κρυφό σχολειό. Ἔπιασαν τό Βαβύλα καί τούς 84 μαθητάς. Καί νά τώρα ὅλοι μαζί, δάσκαλος καί μαθηταί, μπροστά στόν εἰδωλολάτρη αὐτοκράτορα. Δάσκαλος καί μαθηταί ἦταν ὅλοι ἀποφασισμένοι νά μήν ἀρνηθοῦν την πίστι τους.

Στό Βαβύλα ἀπευθύνεται πρῶτα ὁ αὐτοκράτορας καί ὠργισμένος τόν ρωτάει: Γιατί, Βαβύλα, εἶσαι τόσο πλανεμένος καί πιστεύεις ἕναν ἄνθρωπο, πού σταυρώθηκε καί πέθανε πάνω στό σταυρό; Γιατί δέν προσκυνᾶς τά εἴδωλα, πού προσκυνάει ὅλη ἡ οἰκουμένη; Γιατί ξεγελᾶς τά παιδιά τῶν ἀνοήτων χριστιανῶν καί τά διδάσκεις νά μήν προσκυνοῦν τούς θεούς; … Αὐτές ἦταν οἱ κατηγορίες.

Σ΄ αὐτές ὁ Βαβύλας ἀπάντησε:

–Οἱ θεοί πού προσκυνᾶνε οἱ εἰδωλολάτρες εἶνε δαιμόνια, ἐνῶ ὁ δικός μου Θεός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἶνε ὁ ἀληθινός Θεός, πού ἔκανε τόν οὐρανό καί τή γῆ. Σεῖς ὅμως οἱ εἰδωλολάτρες εἶστε τυφλοί καί δέν βλέπετε τήν ἀλήθεια.

Ὕστερα ἀπό τή θαρραλέα αὐτή ὁμολογία ὁ Μαξιμιανός διέταξε τέσσερις στρατιῶτες, νά χτυποῦν μέ πέτρες τά διάφορα μέρη τοῦ σώματος τοῦ ἁγίου. Τό σῶμα κοκκίνισε ἀπό τό αἷμα. Ἀλλά σ΄ αὐτή τήν κατάστασι ὁ Βαβύλας ἔμεινε πιστός καί δόξαζε τό θεό μεγαλοφώνως καί ἔλεγε:

–Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, σ’ εὐχαριστῶ, γιατί ἐμένα τόν γέροντα καί ἀδύνατο μέ ἐνίσχυσες, ὥστε νά ἀποδειχθῶ πιό ἰσχυρός ἀπό ἕνα βασιλιᾶ πού εἶνε νέος καί ἔχει τόση δύναμι. Σύ, Χριστέ, ἐνισχύεις τούς μικρούς καί ἀδυνάτους τῆς γῆς, γιά νά νικοῦν τους μεγάλους καί ἰσχυρούς καί νά δοξάζεται τό ὄνομά σου τό ἅγιο…

Ὁ Μαξιμιανός τότε ἐξωργίστηκε περισσότερο καί διέταξε νά τόν ρίξουν στή φυλακή.

Ὕστερα ὁ Μαξιμιανός στράφηκε πρός τά 84 παιδιά. Στήν ἀρχή προσπάθησε μέ λόγια γλυκά νά τά κάνη νά ἀρνηθοῦνε τό Χριστό.

–Παιδιά μου, τούς εἶπε, σάν μυαλωμένα ἀκοῦστε τά λόγια μου, θυσιάστε στούς Θεούς, κι ἐγώ θά σᾶς πάρω στά ἀνάκτορα, θά ζῆτε μαζί μου καί θά ἔχετε ὅλα τά ἀγαθά… Στήν πρότασι αὐτή δύο ἀπό τά παιδιά, ὁ “Αμμώνιος καί ὁ Δονᾶτος, ἀπάντησαν καί εἶπαν:

–Ἐμεῖς πιστεύουμε στό Χριστό καί ποτέ δέν θά θυσιάσουμε στούς θεούς σας, πού εἶνε κουφοί καί ἄλαλοι…

Ὁ βασιλιᾶς, πού δέν περίμενε μιά τέτοια ἀπάντησι ἀπό τά παιδιά, ἐξωργίστηκε καί ἄφησε τίς κολακεῖες καί διέταξε νά τά δείρουν πολύ καί νά τά ρίξουν στή φυλακή, καί νά τά ἀφήσουν χωρίς ψωμί καί τροφές γιά νά πεθάνουν ἀπό την πείνα. Ἔπειτα διέταξε νά κρεμάσουν μπροστά στά μάτια τους τόν δάσκαλό τους, νά τόν χτυποῦν μέ νεῦρα βοδιῶν, καί νά καλοῦν τά παιδιά ἕνα – ἕνα μέ τή σειρά νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό. Ἀλλά κανένα ἀπό τά παιδιά δέν ἀρνήθηκε τό Χριστό. Τέλος ὁ Μαξιμιανός, βλέποντας τή μεγάλη ἐπιμονή τους, διέταξε νά θανατωθοῦν μέ τό ξίφος. Ὅταν δε ὅλοι ὡδηγοῦνταν στόν τόπο τῆς έκτελέσεως, ὁ Βαβύλας ἔψαλλε: «Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός».

***

Ἔτσι μαρτύρησε ἕνας δάσκαλος καί μαζί του 84 μαθηταί, καί ἄφησαν παράδειγμα γιά διδασκάλους καί μαθητάς. Εἴθε ὅλοι οἱ διδάσκαλοι καί μαθηταί τῆς πατρίδος μας ἀπό τό ὑπέροχο παράδειγμα ἐκείνων καί μέσα στή σημερινή μας γενιά, γενιά ἀπιστίας καί διαφθορᾶς, νά μένουν ἀκλόνητοι στή χριστιανική πίστι καί ἀρετή. Οἱ διδάσκαλοί μας νέοι Βαβύλαι καί οἱ μαθηταί ὅμοιοι μέ τούς 84 ἥρωας μαθητάς τοῦ κρυφοῦ σχολειοῦ τῆς Νικομήδειας.

Πηγή: "Αὐγουστίνος Καντιώτης"