«Τοὺς Ἁγίους φανερώνει καὶ ἀναδεικνύει πρῶτα ὁ Θεὸς μὲ διάφορα σημεῖα
τῆς Χάριτος, μυροβλυσία καὶ ἀφθαρσία λειψάνων, θαύματα, ἔκτακτα ἄλλα χαρίσματα
παραμυθίας καὶ διδαχῆς, τοὺς ἀναγνωρίζει καὶ τοὺς ἀποδέχεται ἡ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀκολουθεῖ ὡς ἐπισφράγισμα ἡ
ἐπίσημη ἔνταξή τους στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας
καὶ ὄ χ ι τὸ ἀ ν τ ί σ τ ρ ο φ ο, ὅπως γίνεται στὸν Παπισμό,
ὅπου, ἐπειδὴ ὡς αἵρεση στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος ποὺ ἀναδεικνύει τοὺς
Ἁγίους, ἀναλαμβάνουν τὰ παπικὰ δικαστήρια κυριολεκτικὰ τὴν "ἁγιοποίηση" ὅσων
προήγαγαν, ἐνίσχυσαν καὶ ἐστερέωσαν τὸν Παπισμό.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ἡ μόνη
ἀληθὴς Ἐκκλησία καὶ ταμιοῦχος τῆς Θείας Χάριτος συνέχισε καὶ στὸν 20ὸ αἰώνα καὶ
θὰ συνεχίσει καὶ στοὺς ἑπόμενους αἰῶνες νὰ παράγει Ἁγίους, ὡς καρποὺς τοῦ ἐν
αὐτῇ οἰκοῦντος καὶ ὁδηγοῦντος εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν Ἁγίου Πνεύματος».
Θεοδώρου Ζήση, Ὅσιος
Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924-1884) Ἡ σημασία του γιὰ τὴν ὀρθόδοξη Πίστη καὶ ζωή, Περιοδικὸ «Θεοδρομία», τ. 2, Ἀπρ.-Ἰουν. 2015, σελ. 182.
Ἀπὸ τὰ σημεῖα ποὺ ἡ Ἁγιοπατερική μας Παράδοση ζητᾶ (ὅπως
τὰ συνοψίζει ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης), μόνο τὸ σημεῖο τῆς Διδαχῆς μένει νὰ ἐξετάσουμε
στὴν περίπτωση τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, ἀφοῦ τὰ ἄλλα δὲν ἰσχύουν.
Ἐδῶ, ὅμως, τὰ ἐρευνηθέντα
κείμενα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης, εἶναι γεμᾶτα ἀπὸ διδασκαλίες μασωνικῶν καὶ Οἰκουμενιστικῶν
κακοδοξιῶν!!! Τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, ποὺ τὰ ἀποκαλύπτει, ἐξαντλήθηκε
καὶ γίνεται προσπάθεια νὰ ἐπανεκδοθεῖ.