Ἕνα ἀκόμα
θαυμάσιο ἀποκαλυπτικὸ ἄρθρο τοῦ π. Ἀναστάσιου Γκοτσόπουλου. Τὸ ἔγραψε ὁ π.
Ἀναστάσιος καὶ τὸ δημοσίευσαν τὰ
ἐκκλησιαστικὰ ἱστολόγια, ἔχοντες ἀσφαλῶς κατὰ νοῦν, ὅτι ἀποδεικνύουν
περίτρανα ἄλλη μιὰ φορά –καὶ πειστικά– τὴν σχέση τοῦ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα (καὶ ἄρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) μὲ τὴν θεοσοφία καὶ τὸν Μασωνισμό· ὅτι συνεπῶς (καὶ
ἐφ’ ὅσον οἱ ἴδιοι οἱ Φαναριῶτες,
ἀκόμα καὶ πρόσφατα, μὲ καμάρι διατείνονταν ὅτι ἀκολουθοῦν τὴν γραμμὴ τοῦ Ἀθηναγόρα) εἶναι φανερὸ ὅτι ὑπάρχει
ἡ ἴδια σχέση καὶ συνεχίζεται ἀπὸ τὸν Οἰκουμενιστῆ
πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς παρατρεχάμενους τοῦ Φαναρίου ἡ ἴδια γραμμή!
Ὅμως, αὐτὴ εἶναι ἡ μιὰ πλευρά, τὸ ἕνα συμπέρασμα.
Ἡ ἄλλη, ἐπίσης σημαντικὴ παράμετρος, εἶναι ὅτι:
α) Παρότι ἡ σχέση Θεοσοφίας-Μασωνισμοῦ- Οἰκουμενισμοῦ - Ν. Τάξης εἶναι
πλέον ὄχι ἁπλῶς εὐδιάκριτη, ἀλλὰ ἀποδεδειγμένη, ὅλοι αὐτοὶ κοινωνοῦν (ἐναντιούμενοι στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὅλους τοὺς
Ἁγίους Πατέρες) μὲ τὴν νέα Ἐκκλησία, τὴν ἄλλη Ἐκκλησία, ὅπως ἀποκαλοῦσε ὁ
ἱερὸς Ἰωσὴφ Καλόθετος (μαθητὴς καὶ συναγωνιστὴς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ) τὴν
Ἐκκλησία τοῦ καιρού του! Δηλαδή, τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία, στὴν ὁποία προΐστατο ὁ
ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ καὶ ΝΟΜΙΜΟΣ, πλήν (ὡς ὁ Βαρθολομαῖος) αἱρετίζων, Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννης Καλέκας.
β) Ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ αὐτή (καὶ
τὴν ἀπόδειξη ὅτι ὁ Μελισσαρόπουλος ἦταν ὑψηλόβαθμος Μασῶνο), ὅτι ὁ Πατριάρχης
Ἀθηναγόρας ἐνεπνέετο ἐξ ἴσου ἀπὸ τὴν Μασωνικὴ Θρησκεία (καὶ ἦτο) Μασῶνος!
Ὅμως,
στὸ ἴδιο συμπέρασμα μὲ μαρτυρίες καὶ ἔγγραφα, ἔχει καταλήξει καὶ ὁ π. Εὐθύμιος
Τρικαμηνᾶς γιὰ τὴν Μασωνικὴ ἰδιότητα τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης. Κι ὅμως, ἀντι-Οἰκουμενιστὲς
Ἐπίσκοποι (Πειραιῶς, Κονίτσης, Γλυφάδας), Ἀδελφότητες (ὅπως τοῦ «Σωτῆρος») καὶ
οἱ πιστοὶ ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν ἐν ἀγνοία τους, τὸν τιμοῦν ὡς Ἅγιο. Πρόσφατα δὲ ὁ
μητροπολίτης Πατρῶν, ἐκκλησιαστικὸς προϊστάμενος τοῦ π. Ἀναστάσιου, τίμησε
πανηγυρικὰ τὴν μνήμη του! Δυὸ μέτρα καὶ δυὸ σταθμά!
Θὰ ἦταν ἐνδιαφέρον ὁ π. Ἀναστάσιος νὰ μᾶς μιλήσει
καὶ γιὰ τὴν περίπτωση αὐτή. Νὰ ἀπευθύνει –πρὸς ἑαυτὸν καὶ τοὺς
ἀντι-Οἰκουμενιστές– τὰ ἴδια «αμείλικτα
ερωτήματα» καὶ νὰ
διερωτηθεῖ, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ κοινωνοῦν μὲ Ἐπισκόπους ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν γραμμὴ Ἀθηναγόρα (ποὺ εἶχε κοινωνία μὲ θεοσοφιστὲς
καὶ Μασώνους)· πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ τιμοῦν ὡς Ἁγίους Μασώνους!
Πρωτοπρεσβύτερου, Εφημέριου Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών
Επιστολή Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα (Β΄)
Πάτρα, 25 Σεπτεμβρίου 2015
Α΄
Πατριάρχης
Αθηναγόρας:
«μελετούμεν αυτό εν
μυστική μεθ΄ υμών ψυχική επικοινωνια και αγαλλιάσει, ότι πλουτιζομεθα εκ των υψηλών σκέψεων της ημετέρας
Εντιμότητας. Ταύτα δε πάντα... έχουσι τοποθετήσει την υμετέραν Εντιμότητα εις την γενναία και τετιμημένην παρεμβολήν
των συμμετόχων και συνεργατών
της Μητρός Εκκλησίας εν τη προσπάθεια αυτής εις προώθησιν της ενότητος των Χριστιανών».
(Α΄)
Ως γνωστόν, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αποστέλλονται πολλές νέες εκδόσεις
θεολογικού και ευρύτερου ενδιαφέροντος. Λόγοι ευγενείας και εκκλησιαστικής
εθιμοτυπίας απαιτούν απαντητική επιστολή με τυπικό ευχαριστήριο περιεχόμενο εκ
μέρους του Πατριαρχείου, η οποία συνήθως υπογράφεται από την Αρχιγραμματεία.
Στον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα εστάλη νέα έκδοση που περιλάμβανε μία
απλή συλλογή-καταγραφή πολύ σύντομων βιογραφικών των φιλοσόφων από την
αρχαιότητα μέχρι την Αναγέννηση. Δεν επρόκειτο περί κάποιας σοβαρής και
αξιόλογης μελέτης-εισαγωγής στη φιλοσοφία, διότι δεν περιείχε περαιτέρω ανάλυση
και εμβάθυνση στις φιλοσοφικές θεωρίες που έχουν διατυπωθεί.άλλωστε
με τις 140 σελίδες το πόνημα δεν ήταν δυνατόν να πρόκειται περί σοβαρής
εισαγωγής στη φιλοσοφία.
Το Πατριαρχείο όμως δεν απάντησε με την καθιερωμένη τυπική ευχαριστήρια
επιστολή υπογεγραμμένη από τον αρμόδιο γραμματέα, αλλά ο ίδιος ο Πατριάρχης
Αθηναγόρας απέστειλε στον συγγραφέα μία ιδιαίτερα θερμή προσωπική επιστολή, της οποίας το περιεχόμενο και ο ιδιαίτερα
θερμός τόνος δεν δικαιολογείται από το επίπεδο, τη σοβαρότητα και
σπουδαιότητα του πονήματος. Διαβάζοντας την επιστολή (την οποία παραθέτουμε
ολόκληρη στο τέλος, χωρίς τα στοιχεία που φανερώνουν τον παραλήπτη) ιδιαίτερη
εντύπωση προκαλεί:
α) Ο θερμός προσωπικός τρόπος γραφής του πατριάρχου Αθηναγόρα που
προϋποθέτει στενή προσωπική σχέση και γνωριμία με τον συγγραφέα «πολλήν εδοκιμάσαμεν
ψυχικήν χαράν κομισάμενοι το ...σύγγραμμα της ημετέρας λίαν ημίν αγαπητής
Εντιμότητας. Ο Πατριάρχης τον γνωρίζει προσωπικά και είναι καλά ενημερωμένος για όλο
το συγγραφικό του έργο. Από την επιστολή προκύπτει ότι τα θερμά
αισθήματα είναι αμοιβαία, διότι και ο συγγραφέας από την πλευρά του στο
αποσταλλέν αντίτυπο ανέγραψε «ιδιόχειρον ευλαβή αφιέρωσιν» προς τον πατριάρχη Αθηναγόρα.
β) Από την επιστολή του Αθηναγόρα προκύπτει πλήρης ταύτιση απόψεων πατριάρχου και συγγραφέως στα σοβαρά πνευματικά ζητήματα. Επί πλέον δε, προκύπτει και ταύτιση στόχων πατριάρχου και συγγραφέως ως προς τον
πόθον «της εξυπηρετήσεως της κοινωνίας και μερικώτερον του ανθρώπου».
Τα πιο κάτω λόγια του πατριάρχου Αθηναγόρα είναι