Αγίου Ταρασίου, Λόγος εις τα Εισόδια

Λόγος στα Εισόδια

της Υπεραγίας Θεοτόκου

(Αγ. Ταρασίου, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως)

...Αφού μιλήσαμε με συντομία στα πιο πάνω θέματα και με κατάλληλο λόγο, θα αναφερθούμε όσο μας είναι δυνατόν στην Είσοδο της Παρθένου στο ναό και την εκπλήρωση του νόμου. Γιατί αυτή, που είναι ανώτερη από όλους τους αγίους, η καθαρή κατοικία του Λόγου, το απάνθισμα της παρθενίας, η κιβωτός του αγιασμού, το όρος το άγιον, η σκηνή που χώρεσε τον Θεό, η ακατάφλεκτη βάτος, το φλεγόμενο άρμα του Θεού, η αμόλυντη περιστερά, ο ευρύχωρος τόπος που χώρεσε τον Λόγο, η θεόφωτη νεφέλη, η στολισμένη βασίλισσα, που κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, προοριζόταν για κατοικία του δημιουργού και Θεού.

Γ. Ο Ιωακείμ ήταν πλούσιος και δίκαιος μέσα στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και πρόσφερε τα δώρα του στον Θεό. Επειδή δεν είχε παιδιά και ήταν άτεκνος οι ιερείς του ναού του Κυρίου δεν τα δέχονταν λέγοντας· «Δεν σου επιτρέπεται να τα προσφέρεις αυτά στον Θεό, γιατί ανάμεσα στους Ισραηλίτες δεν απόκτησες απογόνους». Κατέβηκε από το ναό σκυθρωπός και γεμάτος λύπη. Αφού ανέβηκε στο όρος, ολομόναχος ενώπιον του Θεού, προσευχόταν με συντριμμένη καρδιά και πονεμένη ψυχή, λέγοντας με δυνατή φωνή: «Εσύ, Κύριε, που γνωρίζεις τα βάθη της καρδιάς, ο δημιουργός των ορατών και αοράτων, που άπλωσες από τη μία άκρη του ορίζοντα έως την άλλη τον ουρανό σαν δερμάτινη σκηνή. Εσύ που διέταξες τον ήλιο να φωτίζει όλη την ημέρα και τη σελήνη και τα άστρα τη νυκτά. Εσύ, που πρόσταξες τα σύννεφα να δίνουν βροχή και που κατευθύνεις την κίνηση των ανέμων... άκουσέ με Εύσπλαχνε, και δώρησέ μου τέκνο, χάρισε μου κληρονόμο, για να σιωπήσουν τα δόλια χείλη, που κατηγορούν τον δίκαιο και με υπερηφάνεια τον ταπεινώνουν».

Αυτή ήταν η προσευχή του δίκαιου· αυτές ήταν οι παρακλήσεις του προπάτορα· τέτοιοι ήταν οι στεναγμοί της πονεμένης ψυχής του Ιωακείμ.

Δ. Η Άννα τι έκανε; Γιατί αξίζει να θυμηθούμε και τα δικά της λόγια. Αρμονικά έζησε με τον άνδρα της από τη νεανική ηλικία και αφού έφθασε στα γηρατειά παρέμεινε όλα τα χρόνια της στείρα. Και όλοι ήξεραν ότι ήταν άτεκνη. Βλέποντας λοιπόν την αναχώρηση του

"Ο άγ. Γεννάδιος κανένα δεν χειροτονούσε Ιερέα, αν αυτός δεν γνώριζε καλά την ερμηνεία των Ψαλμών"!

Εορτή των Αγίων Γενναδίου και Μαξίμου (Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως)

     καὶ ἑρμηνευτικὰ σχόλια στὸν Γ΄ Ψαλμό.

• Τρίτη, 17 Νοέμβριος 2015 00:05, Agioritikovima

Τη μνήμης των Αγίων Γενναδίου και Μαξίμου των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως τιμά σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδας.
Άξιοι κατά πάντα και οι δύο ποιμενάρχες της Εκκλησίας!
Ο Γεννάδιος Α', διαδέχτηκε το έτος 458 μ.Χ. τον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Ανατόλιο. Προηγούμενα ήταν πρεσβύτερος στην ίδια Εκκλησία. Ο Πατριάρχης αυτός, εργάστηκε καρποφόρα για την επιστροφή πολλών αιρετικών στην Ορθοδοξία.

Μεταξύ αυτών, επέστρεψε μέσω του Γενναδίου και ο ασπαζόμενος τις πλάνες των Ναβατιανών Μαρκιανός, τον όποιο και έκανε οικονόμο της Μεγάλης Εκκλησίας.
Επίσης ο Γεννάδιος Α', έπεισε τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Θράκα, να εξορίσει τον αιρετικό Πέτρο τον Κναφέα, όταν αυτός άρπαξε το θρόνο της Αντιόχειας από τον ορθόδοξο Πατριάρχη Μαρτύριο. Άλλα επί Γενναδίου ο αυτοκράτορας Λέων ο Μακέλλης, νομοθέτησε τον αγιασμό της Κυριακής. Ο Γεννάδιος κανένα δεν χειροτονούσε Ιερέα, αν αυτός δεν γνώριζε καλά την ερμηνεία των Ψαλμών.
Επίσης συγκάλεσε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκδόθηκε εγκύκλιος «κατά της χρηματολογίας προς χειροτονίαν». Μετά από αυτή την ευσυνείδητη και ιεροπρεπή πολιτεία, ο Γεννάδιος Α' πέθανε το 471 μ.Χ.
Τώρα ως προς τον Πατριάρχη Μάξιμο, δεν είναι επαρκώς καθορισμένο ποιος από τους Πατριάρχες Κωνσταντινούπολης, που φέρουν το όνομα αυτό είναι ο Άγιος. Κατά πάσα πιθανότητα όμως, πρόκειται για τον Μάξιμο Γ' (1476 - 1482 μ.Χ.). Αυτός καταγόταν από την Πελοπόννησο και εργάστηκε με πολλούς τρόπους για τη βελτίωση των ηθών.
Ο ίδιος μάλιστα, ακούραστα κάθε Κυριακή δίδασκε στο λαό τον Θείο Λόγο.

Απολυτίκιο:

Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.

Αρετών ταις ιδέαις κατακοσμούμενος, της Εκκλησίας εδείχθης Αρχιεράρχης σοφός, και ποιμήν αληθινός, πάτερ Γεννάδιε, ως θεράπων του Χριστού, και οσίων κοινωνός, εν πάση δικαιοσύνη. Και νυν δυσώπει απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

M. Ἀθανασίου  & Θεοδωρήτου Ἐπισκόπου Κύρου,

 Ἑρμηνεία εἰς τοὺς Ψαλμούς

Τοῦτο γάρ ἐστιν ὃ λέγει ὁ ψαλμός, ὅτιπερ ὁ χορὸς τῶν προφητῶν διώκεται ὑπὸ τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων. Δαυῒδ γὰρ ἑρμηνεύεται πεποθημένος· ὅπερ ἐστὶν ὁ χορὸς τῶν προφητῶν. Ὥσπερ οὖν ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἀνταρσίαν διεζήτει κατὰ τοῦ ἰδίου Πατρός, τουτέστι τοῦ Δαυΐδ, οὕτω καὶ οἱ Ἰουδαῖοι ἐπανέστησαν κατὰ τῶν πατέρων αὐτῶν προφητῶν, μὴ δεχόμενοι τὰ προστάγματα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ἀνθιστάμενοι αὐτοῖς.

Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με; Τό, τί, ἀντὶ τοῦ σφόδρα κεῖται.

Οὐκ ἔστι σωτηρία αὐτῷ ἐν Θεῷ αὐτοῦ. Ὁ Θεός, φησίν, αὐτοῦ οὐ σώσει αὐτόν· εἰς γὰρ μόνην τὴν ἁμαρτίαν ἔβλεπον ἣ ἐπεποιήκει, ἀγνοοῦντες αὐτοῦ τὴν μετάνοιαν.
Τοῦτο δὲ φανερώτερον δείκνυσιν ἐπὶ τοῦ Δαυῒδ λέγεσθαι τὸν ψαλμόν. Τὸ γὰρ ἐπανίστασθαι κυρίως λέγεται ἐπὶ τῶν πρότερον μὲν ἐν ὑπηκόων τάξει καθεστηκότων, μετὰ δὲ ταῦτα πόλεμον ἀραμένων.

Σὺ δὲ, Κύριε, ἀντιλήπτωρ μου εἶ, δόξα μου. Ἐπειδὴ ἐλέχθη, ὡς ἐκ προσώπου Κυρίου ὁ ψαλμὸς ἀπαγγέλλεται, ῥητέον ὡς καὶ αὐτοῦ ὑψοῦται ἡ κεφαλή, ὁ Θεὸς οὖσα, ὅταν ἡ θεότης αὐτοῦ φανερὰ δι' ἀποδείξεως τοῖς πιστοῖς γένηται.

Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα. Διδάσκει ὁ λόγος, ὡς ἐν ταῖς περιστάσεσι οὐκ ἄλλῳ ἢ Θεῷ μόνῳ προσιέναι δεῖ.

[Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα. Προέταξε μὲν τὴν εὐχήν, εἶτα μετὰ τὸ διάψαλμα τὴν εὐχαριστίαν, ἐπὶ τὸ τετυχηκέναι ὧν ᾔτησε. Νῦν μέντοι ἀποστρέφει τὸ πρόσωπον πρὸς ἡμᾶς, καὶ διηγεῖται πῶς εὐξάμενος ἐπηκούσθη, καί φησι· Φωνῇ μου πρὸς Κύριον ἐκέκραξα. Καὶ φωνὴν μὲν ὑποληπτέον τὴν νοερὰν τῆς διανοίας πρὸς τὸν τῶν ὅλων Θεὸν ἱκεσίαν· οὐ γὰρ τὴν κραυγὴν λέγει, ἀλλὰ τὴν αὐδαίαν τῆς διανοίας εὐχήν.

Τὸ δέ· ἐπήκουσέ μου ἐξ ὄρους, κατὰ τὴν κατέχουσαν εἴρηται δόξαν. Ἐνομίζετο γὰρ ἐν τῇ Σκηνῇ κατοικεῖν, ἐπειδὴ ἐκεῖθεν καὶ οἱ χρησμοὶ τοῖς ἱερεῦσι ἐδίδοντο. Ἢ τό, ἐξ ὄρους ἁγίου, ἀντὶ τοῦ, ἐξ οὐρανοῦ· ὡς καὶ τό· Ἐν ὄρει ἁγίῳ σου· καί, Ἐγγίσατε ὄρεσιν αἰωνίοις, δύναται ὄρος ἅγιον εἶναι Θεοῦ ἐξ οὗ εἰσακούει τῶν εὐχομένων ὁ Θεὸς ὁ μονογενὴς αὐτοῦ, περὶ οὗ εἴρηται· Ἔσται ἐμφανὲς τὸ ὄρος τοῦ Κυρίου ἐπ' ἐσχάτῳ τῶν ἡμερῶν· δηλούσης τῆς λέξεως ταύτης τὴν γενομένην αὐτοῦ φανέρωσιν, κατὰ τὴν ἐπιδημίαν ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων· ἤ, ἐξ ὄρους ἁγίου, ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. Ὄρος ἅγιον Θεοῦ ἡ ὑπερφυὴς γνῶσις αὐτοῦ.

[Τό, ἐξηγέρθην, τοῦτο δηλοῖ, ὅτι, τῆς θείας ἀπολαύσας τροπῆς, κρείττων ἐγενόμην τῶν προσπεσόντων κακῶν].

Ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα. Τὸν περὶ τοῦ νοῦ ὕπνον φησί, δι' οὗ καὶ εἰς τὴν ἁμαρτίαν κατέπεσεν.

[Ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι. Πάταξον, σύντριψον, ἢ πατάξεις. Ἐπισπεύδει τὴν ἐξανάστασιν τὴν κατ' αὐτῶν τοῦ Θεοῦ, ἤτοι τὴν ἄμυναν. Ματαίως ἔχει τοὺς ἐχθροὺς ὁ μὴ παρέχων πρόφασιν μίσους. Ὀδόντας δὲ ἁμαρτωλῶν ἢ τὴν ἰσχὺν λέγει τῶν εἰς αὐτὸν ἁμαρτανόντων, ἢ τοὺς λόγους τοὺς κατ' αὐτοῦ, καὶ τὰς βλασφημίας· ἢ ὀδόντες ἁμαρτωλῶν εἰσι λογισμοὶ ἄλογοι παρὰ φύσιν ἡμῖν ἐπισυμβαίνοντες. Τοῖς γὰρ λογισμοῖς ὡς ὀδοῦσι χρώμενοι πολλάκις ἀντικείμενοι προσεγγίζουσιν ἡμῖν, τοῦ φαγεῖν τὰς σάρκας ἡμῶν, τουτέστι τὰ ἐκ τῆς σαρκὸς φυόμενα. Φανερὰ δέ, φησίν, ἐστὶ τὰ ἔργα τῆς σαρκός, ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Ὀδόντας λέγει· ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν θηρίων τοῦτό φησιν, ἃ μᾶλλον τοῖς ὀδοῦσιν ἰσχύει, καὶ συνθλωμένων, εὐκαταφρόνητα γίνονται. Καὶ γὰρ οἱ φονεῖς καὶ αἱμοχαρεῖς καὶ αὐτῶν τῶν αἱμοβόρων θηρίων χείρους εἰσίν, ἢ τούτοις παρισοῦνται.]

Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία. Σῶσόν με, φησίν, Κύριε. Εὔχομαι δὲ καὶ τοῦτο εἰς πάντα ἐξενεχθῆναι τὸν λαόν. Ἰστέον δέ, ὡς ἅπας ὁ ψαλμὸς ἀναφορὰν ἔχει εἰς τὴν ἀνθρωπότητα, ἁμαρτοῦσαν μὲν καὶ δι' αὐτὸ τοῦτο παραδεδομένην τοῖς νοητοῖς ἐχθροῖς, βοῶσαν δὲ ἐν θλίψει καὶ ἐπακουσθεῖσαν παρὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴν καὶ σωθεῖσαν διὰ τοῦ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν δηλονότι, καὶ πατάξαι τοὺς ἐχθραίνοντας ἡμῖν δαίμονας. Αὐτὸς γάρ, ὁ τὰς μύλας τῶν λεόντων συνθλάσας Κύριος. Καὶ αὐτοῦ ἐστιν, ἤτοι παρ' αὐτοῦ, ἡ σωτηρία.

[Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία. Οὐκ ἔχω, φησίν, εἰς ἄνθρωπον τὴν ἐλπίδα, ἀλλὰ παρὰ σοῦ τὴν σωτηρίαν προσμένω, καὶ ὁ σὸς λαὸς σὺν ἐμοὶ πολεμούμενος].

(Μ. Ἀθανασίου)

ʹ. «Ἐγὼ δὲ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα· ἐξηγέρθην, ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου». Νύκτα τὰς συμφορὰς πολλάκις ἡ θεία καλεῖ Γραφή· ἐπειδὴ ὡς ἐν σκότει διάγειν νομίζουσιν οἱ τοῖς ἄγαν ἀνιαροῖς περιπίπτοντες· ταῖς δὲ νυξὶν ὁ ὕπνος συνέζευκται· σημαίνει τοίνυν κατὰ ταυτὸν τὰς θλίψεις, καὶ τὴν τούτων ἀπαλλαγήν. Τὸ γὰρ «Ἐξηγέρθην, ὅτι Κύριος ἀντιλήψεταί μου», τοῦτο δηλοῖ, ὅτι Τῆς θείας ἀπολαύσας ῥοπῆς κρείττων ἐγενόμην τῶν προσπεσόντων κακῶν. Διό,

ζʹ. «Οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι· ἀνάστα, Κύριε, σῶσόν με ὁ Θεός μου». Ἀρκεῖς γὰρ καὶ παρὼν τὰς πολλὰς μυριάδας διασκεδάσαι.

ηʹ. «Ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως, ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας». Τελείας μοι τοίνυν μετάδος τῆς σωτηρίας· καὶ καθάπερ πολλάκις ἄδικον κατ' ἐμοῦ δυσμένειαν ἐσχηκότας, καὶ ὁμοφύλους καὶ ἀλλοφύλους, καὶ Ἰσραηλίτας καὶ Ἀμαληκίτας, καὶ μέντοι καὶ αὐτὸν τὸν Σαούλ, ποινὴν εἰσεπράξω τῆς ἀδικίας· οὕτω με καὶ νῦν τῆς σωτηρίας ἀξίωσον. Τὸ δέ, «Ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας», ἀντὶ τοῦ, Πάσης αὐτοὺς ἐγύμνωσας ἰσχύος, ἐκ μεταφορᾶς τῶν θηρίων, ἃ τῶν ὀδόντων στερούμενα, εὐκαταφρόνητα λίαν ἐστὶ καὶ εὐκαταγώνιστα.

θʹ. «Τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία». Οὐκ ἔχων, φησίν, εἰς ἄνθρωπον τὴν ἐλπίδα, ἀλλὰ παρὰ σοῦ τὴν σωτηρίαν προσμένω· οὐκ ἐγὼ δὲ μόνος, ἀλλὰ καὶ ὁ σὸς λαὸς ὁ σὺν ἐμοὶ πολεμούμενος. Κήδομαι δὲ καὶ αὐτῶν τῶν πολεμούντων· καὶ γὰρ ἐκεῖνος σὸς χρηματίζει λαός. Δὸς τοίνυν, Δέσποτα, καὶ τούτοις, κἀκείνοις, τῆς εἰρήνης τὴν εὐλογίαν· τοῦτο γὰρ παρεδήλωσεν εἰρηκώς· «Καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου». Καὶ γὰρ ὁ μακάριος Μωσῆς ταῖς εὐλογίαις τὴν εἰρήνην συντάττει· εὑρίσκομεν δὲ κἀν τῇ ἱστορίᾳ σφόδρα τοῦ λαοῦ κηδόμενον τὸν μακάριον Δαβίδ, καὶ αὐτοῦ τοῦ πατραλοίου παιδός, καὶ μᾶλλον τῆς εἰρήνης, ἢ τῆς κατὰ τοῦ λαοῦ προμηθούμενον νίκης.

(Θεοδωρήτου Ἐπισκόπου Κύρου)

Η "φιλανθρωπία" των Οικουμενιστών!

 Εξήλθε του Νοσοκομείου ο Πατριάρχης Ειρηναίος

Από  ektimotheou.blogspot.gr

του π.Τιμόθεου Ηλιάκη

Με την Χάρη του Θεού και τις πρεσβείες της Θεοτόκου βγήκε χθες από το Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν από τις 3 Νοεμβρίου ο Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Ειρηναίος.
Ο Πατριάρχης, όπως είναι γνωστό, υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική επέμβαση λόγω περίσφιξης κήλης στο Νοσοκομείο Hadassa.

Μετά την έξοδο από το Νοσοκομείο ο Μακαριώτατος συνοδευόμενος από αγιοταφίτες Πατέρες και την αδελφή του κ. Μαρία Χάλαρη κατευθύνθηκε στην κατοικία του στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων όπου τον υποδέχθηκε ο Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, Αρχιεπίσκοπος Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος, ο οποίος μετέφερε τις ευχές του Πατριάρχη Θεόφιλου αλλά και την εντολή του όπως η μεν αδελφή του, που σημειωτέων πήγε στα Ιεροσόλυμα από την Αμερική όπου ζει μόνιμα, παραμείνει μόνο για μισή ώρα μέσα στο σπίτι και μετά να αποχωρήσει χωρίς να έχει το δικαίωμα να επισκεφθεί και πάλι τον ασθενούντα Πατριάρχη, οι δε Πατέρες Βαρθολομαίος και Μελέτιος παραμείνουν κοντά στον κ. Ειρηναίο για να τον διακονούν.
Η γνωστή σε όλους πόρτα κλειδώθηκε και πάλι και όποιος θέλει να επισκεφθεί τον υπό ανάρρωση Πατριάρχη θα πρέπει να παίρνει πρώτα άδεια από τους αρμόδιους του Πατριαρχείου.
Ειλικρινά λυπάμαι γιατί δικαιώθηκα όταν εξέφρασα επιφυλάξεις για τις προθέσεις του κ. Θεόφιλου όταν τον είδα να καμαρώνει δίπλα στον ασθενούντα Πατριάρχη που τον ανέδειξε και τον χειροτόνησε.
Και επανέρχομαι στην πρόταση που έχω από χρόνια καταθέσει.
Αν ο κ. Θεόφιλος έχει καλές διαθέσεις τότε να προχωρήσει μόνος του, χωρίς να ζητάει "παραίτηση" από τον κ. Ειρηναίο, να προχωρήσει στην άρση της αντικανονικής "ποινής" της ψευτο-καθαιρέσεως για να χαρούν ο Θεός οι Άγγελοι και οι άνθρωποι.

Πηγή

Ο Οικουμενισμός προς τα πού στρέφει την Ανατολή, κ. ΚΥΡΙΛΛΕ! Μήπως στην Πανθρησκεία; Για τον Οικουμενισμό γιατί δεν μιλάτε; Αυτός δεν είναι Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ της εποχής μας; Γιατί δεν κάνετε γι' αυτόν κάποιο Συνέδριο; Για να μη θίξετε τον Πατερούλη του Φαναρίου;

 Κηφισίας Κύριλλος:

Ο παπικός και προτεσταντικός χριστιανισμός έστρεψε τη Δύση στη γιόγκα

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 14 Νοεμβρίου στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο Πεύκης η Ημερίδα που οργάνωσε η Εστία Πατερικών Μελετών υπό την αιγίδα της Ι. Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού και του Γρ. επί των Αιρέσεων με θέμα «Γιόγκα; Ευχαριστώ δεν θα πάρω!».

Την έναρξη της Ημερίδας κήρυξε ο Σεβ/τατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού Κος Κύριλλος. Στην εναρκτήρια ομιλία του τόνισε ως βασικό αίτιο της αποδοχής από τον Δυτικό κόσμο της Γιόγκα και άλλων πρακτικών της ινδουιστικής «πνευματικότητας», την άνυδρη πνευματική κατάσταση των λαών της Δύσης που επέφερε ο στερούμενος χάριτος παπικός και προτεσταντικός χριστιανισμός. Υπογράμμισε την ταχεία και ευρεία εξάπλωση του φαινομένου, της εισόδου του στους χώρους της εκπαίδευσης και της υγείας καθώς και την ανάγκη ενημέρωσης του χριστεπωνύμου πληρώματος, ιδιαίτερα μετά την καθιέρωση από τον ΟΗΕ της διεθνούς ημέρας γιόγκα.
Στη συνέχεια έψαλε ο Βυζαντινός χορός «Εν Ψαλτηρίω» της σχολής βυζ. μουσικής και παραδοσιακών οργάνων «Σχολείον Ψαλτικής».
Ακολούθησαν οι εισηγήσεις των ομιλητών σε δύο συνεδρίες, από τις οποίες προκύπτει ότι η γιόγκα, ως στοιχείο της Ινδουιστικής θρησκευτικότητας, έχει συγκεκριμένη διδασκαλία για το τι είναι ο Θεός, ο κόσμος και ο άνθρωπος, που είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την Ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία της Εκκλησίας μας· ομοίως και ο τελικός σκοπός της γιόγκα, ο τερματισμός δηλ. του κύκλου των μετενσαρκώσεων.
Προωθήθηκε συστηματικά στη Δύση από την Θεοσοφία και τις διάδοχες αυτής καταστάσεις, ως το κίνημα της λεγόμενης Νέας Εποχής.
Βασική μέθοδος των γκουρού που δίδαξαν τη γιόγκα και τον διαλογισμό στη Δύση, αλλά και των σύγχρονων «διδασκάλων» είναι η συστηματική αλλοίωση του περιεχομένου οικείων σε μας όρων, όπως Θεός, Χριστός, συνειδητότητα, προσευχή, φιλοσοφία κλπ.. Συχνή είναι και η παράλληλη χρήση λατρευτικών επικλήσεων (mantras) προς τις «θεότητες» του ινδουιστικού πανθέου. Στόχος, η άρνηση της μοναδικότητας του Ιησού Χριστού, ως Θεού και Σωτήρος.
Σήμερα γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί παραπλανητικά χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο, ως σωματική άσκηση, φιλοσοφία, επιστήμη, μέθοδος αυτογνωσίας, χαλάρωσης κλπ. Τα παραπάνω δεν είναι παρά μανδύες της γιόγκα, η οποία παραμένει στην ουσία της μία πράξη θρησκευτικού προσανατολισμού, σύμφωνα με τα κείμενα του Ινδουισμού. Όσο αυτό αποκρύπτεται, στοιχειοθετείται το αδίκημα του προσηλυτισμού.
Ακολούθησε στρογγυλή τράπεζα - συζήτηση. Η ημερίδα ολοκληρώθηκε με την ανάγνωση των πορισμάτων και έκλεισε με τον Εθνικό μας Ύμνο.


    

   Πηγή

Ο καρπός της νηστείας Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Ὁ καρπός τῆς νηστείας

Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου 

Ὁ ἄνθρωπος πού φοβᾶται τό Θεό δέν καταφρονεῖ τό νόμο τῆς νηστείας. Θά σᾶς μιλήσω γι᾿ αὐτό τό θέμα, γιατί ὁ πονηρός διάβολος, πού μισεῖ ὅλα τά καλά, πηγαίνει σέ κάθε χριστιανό καί, δένοντάς τον ἀόρατα μέ τήν ἀμέλεια καί τήν ὀκνηρία, τόν πείθει νά καταφρονήσει τήν ἁγία νηστεία, πού γεννάει τόσα πνευματικά ἀγαθά καί συντελεῖ στή σωτηρία μας.

Γι᾿ αὐτό σᾶς παρακαλῶ, νά μήν ἀκούσετε καθόλου τόν ἐχθρό τῆς ψυχῆς μας οὔτε νά ὑποκύψετε στό πάθος τῆς γαστριμαργίας οὔτε νά ξαναγυρίσετε σέ περασμένη κακή συνήθεια.

Καθένας μας ἄς μήν ξεχνάει τήν ὠφέλεια πού προξενεῖ ἡ νηστεία. Εἶναι ὁ γιατρός τῶν ψυχῶν μας. Ἄλλου ταπεινώνει τή σάρκα. Ἄλλου καταπραΰνει τό θυμό. Ἀπό ἄλλον διώχνει τόν ὕπνο. Σέ ἄλλον φέρνει τήν προθυμία νά κάνει ἀγαθοεργίες. Ἄλλου καθαρίζει τόν νοῦ καί τόν ἐλευθερώνει ἀπό πονηρούς λογισμούς. Ἄλλου δαμάζει τήν ἀδάμαστη καί ἀσυγκράτητη γλῶσσα, γιά νά μή λέει λόγια περιττά καί ἄπρεπα. Ἄλλου ἐμποδίζει τά μάτια νά βλέπουν ἐδῶ κι ἐκεῖ καί νά περιεργάζονται πράγματα μάταια ἤ βλαβερά.

Ἡ νηστεία σιγά-σιγά λεπταίνει τό στρῶμα τῆς ἁμαρτίας, πού καλύπτει τήν ψυχή, καί διώχνει τήν ὁμίχλη, καθαρίζει τά ψυχικά μας μάτια καί μᾶς ἀποκαλύπτει τόν ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ νηστεία, μαζί μέ τήν ἀγρυπνία, μαλακώνει τή σκληρότητα τῆς καρδιᾶς καί μᾶς φέρνει σέ κατάνυξη, ὁπότε εὔκολα περνοῦμε, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τή θύελλα τῶν παθῶν καί τή φουρτούνα τῶν πειρασμῶν, καί φτάνουμε στό λιμάνι τῆς ἀπαθείας.

Αὐτά βέβαια, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι δυνατό νά γίνουν μέσα σέ μιά μέρα οὔτε μιά βδομάδα, ἀλλά κατορθώνονται, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, μέσα σέ μεγάλο χρονικό διάστημα καί μέ πολύ κόπο, ἀνάλογα μέ τήν προθυμία καί τήν προαίρεση τοῦ καθενός, τό μέτρο τῆς πίστεώς του, τή διάθεση καταφρονήσεως τῆς ἁμαρτίας, τό βάθος τῆς ἀδιάκοπης μετάνοιας, τή θερμότητα καί συχνότητα τῆς προσευχῆς. Ὅλων αὐτῶν, ὅμως, βάση καί προϋπόθεση καί ἀρχή εἶναι ἡ νηστεία. Ὅσες ἀρετές χτίσουμε πάνω στό θεμέλιο τῆς νηστείας, εἶναι ἄσειστες καί ἀσάλευτες, σά νά χτίστηκαν πάνω σέ στερεή πέτρα. Ὅταν βγάλουμε τό θεμέλιο τῆς νηστείας καί στή θέση του βάλουμε τό χορτασμό τῆς κοιλιᾶς, τότε μᾶς παρασύρουν οἱ πονηροί λογισμοί καί οἱ σαρκικές ἐπιθυμίες καί τά ψυχοφθόρα πάθη, ὅπως σέρνεται ἡ ἄμμος ἀπό τό ποτάμι, καί γκρεμίζεται ὁλόκληρη ἡ οἰκοδομή τῶν ἀρετῶν.

Γιά νά μή συμβεῖ λοιπόν σέ μᾶς αὐτό τό κακό, ἄς χτίσουμε τό οἰκοδόμημα τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς πάνω στή νηστεία. Αὐτό ὅμως νά γίνει μέ τή θέλησή μας, χωρίς τήν πίεση ἄλλων. Πρέπει ἐλεύθερα καί ἑκούσια νά ἐκτιμήσουμε καί ν᾿ ἀγκαλιάσουμε τή νηστεία, πού ἡ ἀναγκαιότητά της ὑπογραμμίζεται ὄχι μόνο ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς κανόνες τῶν ἁγίων Συνόδων καί τίς ὑποθῆκες τῶν Πατέρων, ἀλλά καί ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο.

Πρῶτα-πρῶτα ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, πρίν ἀναμετρηθεῖ στήν ἔρημο μέ τό διάβολο, νήστεψε σαράντα μέρες καί σαράντα νύχτες. Κι αὐτό τό ἔκανε, ὄχι γιατί Τοῦ χρειαζόταν ἡ νηστεία γιά νά καταλάβει τόν πονηρό, ἀφοῦ εἶναι Θεός παντοδύναμος, ἀλλά γιατί θέλησε νά μᾶς δώσει, ὅπως καί σ᾿ ἄλλες περιπτώσεις, ἄμεσο καί προσωπικό παράδειγμα γιά μίμηση. Ἐκεῖνος, σάν Θεός, ὄχι, ἀλλά ἐμεῖς, σάν ἄνθρωποι, ναί, ἔχουμε ἀνάγκη τή νηστεία γιά νά διώξουμε μακριά μας τό γένος τῶν δαιμόνων «ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν (ἀπό τόν ἄνθρωπο) εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ». Ὅπως λοιπόν ὁ ἀγώνας τοῦ Κυρίου κατά τοῦ διαβόλου θεμελιώθηκε στή νηστεία, ἔτσι καί ὁ δικός μας ἀγώνας.

Ἀλλά καί στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων διαβάζουμε, ὅτι στήν ἐκκλησία τῆς Ἀντιόχειας ἦταν κάποιοι «προφῆται καί διδάσκαλοι», τούς ὁποίους τό Ἅγιο Πνεῦμα πρόσταξε νά στείλουν τόν Παῦλο καί τόν Βαρνάβα στό ἀποστολικό ἔργο. Πότε καί πῶς ὅμως τούς μίλησε τό Ἅγιο Πνεῦμα; «Λειτουργούντων αὐτῶν τῷ Κυρίῳ καί νηστευόντων». Καί πράγματι, «ἐπιθέντες τάς χεῖρας αὐτοῖς (τῷ Βαρνάβα καί τῷ Παύλῳ) ἀπέλυσαν». Πῶς καί πάλι; «Νηστεύσαντες καί προσευξάμενοι». Καί ὅταν οἱ δύο αὐτοί Ἀπόστολοι ἐπισκέφθηκαν ἀργότερα τίς τοπικές ἐκκλησίες τῆς Μ. Ἀσίας, «χειροτονήσαντες πρεσβυτέρους κατ᾿ ἐκκλησίαν, προσευξάμενοι μετά νηστειῶν παρέθεντο αὐτούς τῷ Κυρίῳ».

Σέ μιά ἐπιστολή του, ἐξάλλου, ὁ πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος συμβουλεύει τούς συζύγους νά ἐγκρατεύονται «ἐκ συμφώνου πρός καιρόν, ἵνα σχολάζωσι τῇ νηστείᾳ καί τῇ προσευχῇ».

Βλέπουμε τώρα καθαρά, μέσ᾿ ἀπό τή Γραφή, τή σημασία τῆς νηστείας. Αὐτή διώχνει τό διάβολο. Αὐτή ἑλκύει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτή μᾶς σηκώνει νοερά ἀπό τή γῆ, ὅπου τρεφόμαστε μέ «τήν βρῶσιν τήν ἀπολλυμένην», καί μᾶς ἐμπνέει τή λαχτάρα γιά τά οὐράνια, γιά «τήν βρῶσιν τήν μένουσαν εἰς ζωήν αἰώνιον». Αὐτή μᾶς κάνει ὅμοιους μέ τούς ἄσαρκους ἀγγέλους, πού ποτέ δέν τρῶνε καί ἀκατάπαυστα δοξολογοῦν τό Θεό. Αὐτή δίνει φτερά στό θεῖο πόθο, στήν προσευχή καί τή δοξολογία τοῦ Κυρίου, στή μελέτη τοῦ λόγου Του. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπί παντί ῥήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».

Ἄς χορταίνουμε, λοιπόν, ὄχι τήν κοιλία μας μέ γήινες τροφές, ἀλλά τήν ψυχή μας μέ τά θεῖα λόγια τῆς Γραφῆς καί τίς θεόπνευστες διδαχές τῶν ἁγίων Πατέρων μας. Κάθε γήινη τροφή «οὐκ εἰσπορεύεται εἰς τήν καρδίαν, ἀλλ᾿ εἰς τήν κοιλίαν, καί εἰς τόν ἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται». Ἡ οὐράνια τροφή τοῦ θείου λόγου, ὅμως, μπαίνει στήν καρδιά, τρέφει τήν ψυχή, φωτίζει τό νοῦ, ἁγιάζει ὅλο τόν ἄνθρωπο. Ἄς διώξουμε τήν ἀμέλεια καί τή ραθυμία. Ὅποιος κάθεται στό τραπέζι καί δέν ἔχει ὄρεξη γιά φαγητό, εἶναι ἄρρωστος σωματικά. Ἔτσι καί ὅποιος δέν ἀκούει καί δέν μελετάει τό λόγο τοῦ Θεοῦ μέ πόθο κι εὐχαρίστηση μεγάλη, εἶναι ἄρρωστος ψυχικά, ἄγευστος ἀπό πνευματικά χαρίσματα, ἑτοιμοθάνατος ἀπό πείνα καί δίψα πνευματική.

Ἄς συνειδητοποιήσουμε λοιπόν τήν ἀναγκαιότητα τῆς παθοκτόνου καί ψυχωφελοῦς νηστείας, πού θά ζωογονήσει τά πάθη καί θά παρακινήσει τή βούλησή μας σέ πνευματικά παλαίσματα, σέ καρποφόρα ἄσκηση, σέ πείνα καί δίψα καί πόθο Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μή πεινάσῃ καί ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή διψήσῃ πώποτε».

 (Ἀπό τό βιβλίο: “ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ” Βασισμένο σέ κείμενο τοῦ Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ)

Πηγή: "Ἄλλη Ὄψις"

Οι Οικουμενιστές Επίσκοποι δεν έχουν παράπονο...

Δύο νέες εκδόσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος παρουσιάστηκαν χθες (15/11), στο ξενοδοχείο Κάραβελ των Αθηνών, στο πλαίσιο της 4ης Έκθεσης Χριστιανικού Βιβλίου.
Πρόκειται για τον Ε΄ Τόμο των «ΕΡΓΩΝ» του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου, του από Δημητριάδος, με τίτλο «Αρθρογραφία Β΄» (Εν Πλω – Ακρίτας) και το νέο βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, με τίτλο «Πίσω από τα καθημερινά» (Αρχονταρίκι).
Στην εκδήλωση παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, Βρεσθένης κ. Θεόκλητος, Καισαριανής, Βύρωνος & Υμηττού κ. Δανιήλ, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, ενώ τον Μακαριώτατο