Ο ΡΩΣΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ, Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Τι κοινό έχουν οι τρεις: Ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος, ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος και ο Καθηγητής κ. Πέτρος Βασιλειάδης;
Αντιλαμβάνονται
ότι η οποιαδήποτε απόφαση της Πανορθόδοξης Συνόδου μπορεί να ισχύσει
μόνον αν είναι σύμφωνη με την πίστη της Εκκλησίας, σύμφωνη με την πίστη
του ορθόδοξου πληρώματος της Εκκλησίας.
“Ακόμη
και αν υποτεθεί ότι οι διαφορές αυτές εξαφανίζονται ξαφνικά και οι
θεολόγοι υπογράψουν τα πάντα,ακόμα και τότε είναι απίθανο να αλλάξει
τίποτα, επειδή οι συμφωνίες αυτές θα πρέπει να γίνουν αποδεκτές από
όλους όσους θεωρούν τον εαυτό τους Ορθόδοξο Χριστιανό, και αυτό είναι
εξαιρετικά απίθανο."
Είπε ο Σεβ. Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος:
“Μέ
βάση τά προαναφερθέντα, θά θέλαμε νά καλέσουμε τόν πιστό λαό σέ διαρκῆ
ἐγρήγορση καί προσευχή, ὥστε νά ἀποφευχθοῦν τυχόν ἀστοχίες, σύγχυση καί
σχίσματα. Ἐπισημαίνουμε ὅτι ἄν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος ἀποδειχθεῖ
ὄντως Σύνοδος Ἁγίων Πατέρων, θά τήν ἀποδεχθοῦμε, ἄν ὅμως ἐπιχειρηθεῖ
ἀναίρεση ἤ «διόρθωση» ἀποφάσεων προηγούμενων Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἤ
Τοπικῶν Συνόδων καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες ἔλαβαν οἰκουμενικό
κύρος, τότε ἡ μόνη ἐπιλογή μας θά εἶναι νά τήν ἀπορρίψουμε.”
Αλλά
και ο Καθηγητής κ. Πέτρος Βασιλειάδης στην ομιλία του στο Κέντρο Pro
Unione ομολόγησε ότι ακόμη και μια Πανορθοδοξη Σύνοδος μπορεί να μην
κατορθώσει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των διοργανωτών της επειδή
στην Ορθοδοξία η πίστη του λαού του Θεού κρίνει τις συνόδους και ο
θεσμικός-συνοδικός παράγοντας λειτουργεί παράλληλα με τον χαρισματικό.
Σε απλά Ελληνικά οι Γέροντες που κατευθύνουν τους πιστούς μπορεί να
αποδοκιμάσουν τις αποφάσεις της Συνόδου και να καταστήσουν έτσι
προβληματική την αποδοχή της από το ποίμνιο της Εκκλησίας.
Ας
κάνουμε, λοιπόν, όλοι κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μας, ότι μπορούμε
για να ακυρώσουμε τη σύγκληση της Συνόδου. Αν αυτό δεν γίνει εφικτό, ας
προσπαθήσουμε να πάρει αποφάσεις όσον το δυνατό λιγότερο επώδυνες για
την πίστη μας. Και αν αυτό ακόμη αποτύχει ας κάνουμε ότι μπορούμε και
πριν συνέλθει και μετά το πέρας των εργασιών της για να υποσκάψουμε το
κύρος της ώστε να απορριφθεί τελικά από τη συνείδηση της Εκκλησίας ως
ληστρική ψευδοσύνοδος που παραχαράσσει την αμώμητη ορθόδοξη πίστη.
ΣΧΟΛΙΟ: Δὲν ξέρουμε ποιές θὰ εἶναι οἱ ἐπιλογὲς καὶ οἱ
ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο ποὺ ἑτοιμάζουν, ἐὰν τελικὰ
ὁ Θεὸς ἐπιτρέψει αὐτὴ νὰ πραγματοποιηθεῖ. Ἂν δηλαδή, οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, θὰ προτιμήσουν τὴν ρήξη μὲ τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἤ, ἂν θὰ ἀναβάλουν τὴν ἐφαρμογὴ τῶν σχεδίων τους
γιὰ λίγο, ὥσπου οἱ περιστάσεις νὰ εἶναι εὐνοϊκότερες γι’ αὐτούς. Ἐκεῖνο ποὺ διαφαίνεται, ὅμως, ἀπὸ τὶς τοποθετήσεις
κάποιων ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, εἶναι ὅτι θὰ συνεχίσουν τὴν ἀντι-Πατερικὴ στάση τῆς συνυπάρξεως μὲ τοὺς
Οἰκουμενιστές.
Δηλαδή, οἱ
ἀντι-Οἰκουμενιστὲς δίδουν τὴν ἐντύπωση ὅτι δὲν
τοὺς ἀνησυχεῖ ἡ φθορὰ ποὺ
ἐπισυμβαίνει στοὺς ἰδίους καὶ στὸ
πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν
συνύπαρξη μὲ τοὺς αἱρετικούς, παρὰ τὴν ἀντίθετη διδασκαλία καὶ τὸ
παράδειγμα τῶν Ἁγίων μας, ποὺ δήλωναν (καὶ τὸ ἐφάρμοζαν) ὅτι «δὲν θὰ
παραμείνουμε οὔτε μιὰ ὥρα σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς» (Μ. Βασίλειος). Ἔτσι,
ἡ στάση ποὺ διαφαίνεται πὼς θὰ
τηρήσουν (κατὰ τὴν ἔκφραση τοῦ κ. Τελεβάντου), ἂν ἡ Σύνοδος πάρει ἀποφάσεις ποὺ δὲν εἶναι «σύμφωνες μὲ τὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνες
μὲ τὴν πίστη τοῦ ὀρθόδοξου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας» (ἀντιλαμβανομένη
ὅτι τέτοιες ἀποφάσεις θὰ ξεσηκώσουν θύελλα ἀντιδράσεων), θὰ εἶναι συνύπαρξη μὲ τοὺς αἱρετικοὺς
Οἰκουμενιστές! Θὰ συνεχίσουν δηλ. τὴν ἀντι-Πατερικὴ στάση τῆς συνυπάρξεως μὲ
τοὺς Οἰκουμενιστές, ἔχοντας τὴν ψευδαίσθηση
ὅτι νίκησαν, ὅτι τοὺς ὑποχρέωσαν σὲ
ἀναδίπλωση! Θὰ συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν μαζί τους, μὲ τὴν ψευδαίσθηση ὅτι τοὺς
ἔχουν στὸ χέρι!!!
Καὶ ἐν τῷ μεταξὺ ἡ αἵρεση θὰ σέρνεται στὶς
αὐλὲς καὶ τὶς ἐνορίες τῶν Μητροπόλεων, θὰ ἀδρανοποιεῖ ἔτι περαιτέρω τὰ ὀρθόδοξα
ἀντανακλαστικά, θὰ συμπλέκεται μὲ τὴν προϊοῦσα ἐκκοσμίκευση καὶ θὰ ἀναμένει νὰ
φύγουν οἱ «γέροι», γιὰ νὰ πετύχει τὸν σκοπό της μὲ τοὺς ἐκκοσμικευμένους «νέους»
ὀρθοδόξους.
Αὐτὴ εἶναι ἡ «ὀρθοδοξία» τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν· ἀντιπατερικὴ
ὣς τὸ κόκκαλο! Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὅμως (ὅπως διὰ τῆς παραθέσεως πολλῶν κειμένων τους
ἔχει ἀποδειχθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια) δὲν
περίμεναν νὰ ριζώσει καὶ νὰ ἑδραιωθεῖ ἡ αἵρεση καὶ μετὰ νὰ τὴν πολεμήσουν. Τὴν πολεμοῦσαν ἐξ ἀρχῆς καὶ ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ
νὰ δώσουν τὸ παράδειγμα στοὺς ἁπλοὺς
πιστούς (ποὺ δὲν εἶχαν τὶς προϋποθέσεις νὰ ἀντιληφθοῦν τὶς δολιότητες καὶ τὶς
λεπτεπίλεπτες ἀκροβασίες στὰ περὶ τὴν Πίστη τῶν αἱρετικῶν) νὰ ἀπομακρυνθοῦν κι ἐκεῖνοι ἀπὸ τὴν αἵρεση.
Μαθαίνουμε καθημερινῶς περιπτώσεις πιστῶν ἀνθρώπων,
ποὺ ἀγνοοῦν
τὴν ὕπαρξη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς φθοροποιοῦ δράσης του, ἢ τὴν ὕπαρξη Οἰκουμενιστῶν
Ἐπισκόπων, ἢ τὴν ὕπαρξη τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως περὶ τῆς Διακοπῆς Μνημοσύνου
τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων. Καὶ τὸ ἀγνοοῦν, διότι οἱ Ἐπίσκοποι ἀπαγορεύουν στοὺς ἱερεῖς τους, κάθε τέτοια ἐνημέρωση τῶν
πιστῶν, γιὰ νὰ μὴν δυσαρεστήσουν τοὺς Πρώτους
τῆς Παναιρέσεως! Δηλαδή, σιγοντάρουν τὴν αἵρεση!
Δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι ἄλλο, παρὰ νὰ εὐχηθοῦμε ὁ
Θεὸς νὰ φωτίσει τοὺς Ποιμένες, ὥστε ἐπὶ
τέλους νὰ δράσουν
Ὀρθόδοξα! Καὶ κυρίως νὰ κάνουν ἐκεῖνο ποὺ ἀποφεύγουν νὰ κάνουν (καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ ἀπόδειξη ὅτι
εἶναι δεμένοι χειροπόδαρα ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν ὑποκύψει στοὺς πρωταίτιους τῆς αἱρέσεως): Καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἀποτελεῖ ἀποστολή τους καὶ πρέπει πρωτίστως να κάνουν, εἶναι νὰ
ἐνημερώσουν τὸν λαό (ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ τραγικὴ ἄγνοια) γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν κακοδοξιῶν τους, ἀφοῦ αὐτὸ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία τους. Τὸ νὰ κρατοῦν οἱ
Ποιμένες τὸν λαὸ σὲ ἄγνοια, σημαίνει πὼς προδίδουν τὴν ἀποστολή τους! Κι αὐτή τους
ἡ στάση ἰσοδυναμεῖ μὲ καταδίκη τοῦ ποιμνίου σὲ πνευματικὸ θάνατο.