Ο π. Πέτρος Χίρς κατάλαβε, όσα δεν κατάλαβαν οι πολλοί, αλλά δεν εφαρμόζει την Διακοπὴ Μνημοσύνου, που διδάσκουν οι Πατέρες, για όσους καταλαβαίνουν τί συμβαίνει!

π. Πέτρος Χίρς:

Σχόλιο για την κοινή διακήρυξη του Πάπα και του Πατριάρχη Μόσχας στην Κούβα

Πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Χιρς

“Οι περισσότεροι παρατηρητές της συνάντησης του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου με τον πάπα Φραγκίσκο, στην Κούβα την Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016, επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε πολιτικά, ηθικά ή άλλα δευτερεύοντα ζητήματα - μηνύματα της ιστορικής αυτής προσέγγισης. Για τον Ορθόδοξο παρατηρητή ωστόσο, ένα είναι το πρωτεύον θέμα: οι συνέπειες της κοινής δήλωσης τους, σε ο,τι αφορά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία.

Από το ύφος και τη λεκτική διατύπωση του ανακοινωθέντος συνάγεται ότι το Βατικανό συνέταξε την αρχική μορφή της κοινής δήλωσης του πάπα και του Πατριάρχη Μόσχας, η δε Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έκανε τις διορθώσεις (χαρακτηριστικό παράδειγμα η φράση: «πλήρης ενότητα»). Οι «συνθηματικές» φράσεις της νέας εκκλησιολογίας της Β’ Βατικανής Συνόδου είναι προφανείς σε πολλά σημεία του κειμένου. (Αν είχε γραφεί από εκπρόσωπο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι η υιοθέτηση της νέας εκκλησιολογίας στη Μόσχα έχει προχωρήσει περισσότερο απ’ ότι αρχικά θεωρήθηκε).

Παρακάτω επισημαίνω ορισμένες φράσεις και προτάσεις της κοινής δήλωσης, που θα μπορούσαν να θυμίζουν τη νέα εκκλησιολογία της Β’ Βατικανής Συνόδου (και οι οποίες μπορούν να ερμηνευτούν ως συνεπείς προς αυτήν).

Δείτε ιδίως τις λέξεις με πλάγια γράμματα (italics) :

1. «συναντηθήκαμε ως αδελφοί στη Χριστιανική πίστη»

2. «για να συζητήσουμε τις αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών»

3. «μοιραζόμαστε την ίδια πνευματική Παράδοση της πρώτης χιλιετίας του Χριστιανισμού»

4. «να προσευχηθούμε στον Κύριο με ανανεωμένο ζήλο για την πλήρη ενότητα όλων των μαθητών Του»

5. «Πιστεύουμε ότι αυτοί οι μάρτυρες της εποχής μας, οι οποίοι ανήκουν σε διάφορες Εκκλησίες, αλλά όμως είναι ενωμένοι δια των κοινών παθημάτων τους, αποτελούν εγγύηση της ενότητας των Χριστιανών»

6. «Οι Ορθόδοξοι και οι Καθολικοί είναι ενωμένοι όχι μόνον διαμέσου της Παραδόσεως που μοιράζονται, της Εκκλησίας της πρώτης Χιλιετίας, αλλά επίσης δια της αποστολής τους: να κηρύσσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού στον σημερινό κόσμο». Αυτή η αποστολή… αποκλείει κάθε μορφή προσηλυτισμού. Δεν είμαστε ανταγωνιστές, αλλά αδελφοί και η αντίληψη αυτή πρέπει να καθοδηγεί τις κοινές μας ενέργειες, καθώς και εκείνες που απευθύνονται προς τον έξω κόσμο. Προτρέπουμε τους Καθολικούς και τους Ορθοδόξους σε όλες τις χώρες να…. ομοφρονούν μεταξύ τους (τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν -Ρωμ. 15,5). Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να γίνει δεκτό να χρησιμοποιούνται αναξιόπιστα μέσα για την προσέλκυση πιστών από μία Εκκλησία σε μία άλλη…»

7. «Οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι καλούνται να εργαστούν μαζί, αδελφικά, για την κήρυξη του Ευαγγελίου της σωτηρίας, για τη συμμαρτυρία ως προς την ηθική αξιοπρέπεια και την αυθεντική ελευθερία του προσώπου, ώστε ο κόσμος να πιστέψει…»

8. «Εν πολλοίς, το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τη δυνατότητά μας να δώσουμε από κοινού μαρτυρία για το Πνεύμα της Αληθείας, στους δύσκολους αυτούς καιρούς».

Πιστεύουμε ότι, η τελευταία αυτή φράση και η αναφορά του κειμένου της δήλωσης στην «πλήρη ενότητα» αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας απομάκρυνσης από την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία.

Πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Χιρς

Σημ. Για το πλήρες κείμενο της κοινής δήλωσης (στα αγγλικά), βλ.http://www.pravoslavie.ru/english/90633.htm

Για περισσότερα στοιχεία σχετικά με τη νέα εκκλησιολογία της Β’ Βατικανής Συνόδου, από μια Ορθόδοξη οπτική, βλ. https://uncutmountainpress.com/…/the-ecclesiological-renov…/)

Πηγή

ΝΑ ΣΥΝΕΡΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΕΛΛΑ!

ΝΑ ΣΥΝΕΡΘΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΘΥΕΛΛΑ ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ

…«ΑΓΡΟΝ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ!»

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Στην χώρα του παραλόγου που λέγεται Ελλάδα, κάνεις δεν σκέφτεται τις επιπτώσεις από μια πολύ πιθανή σύγκρουση Ρωσίας Τουρκίας και τι συνέπειες θα έχει αυτή για την ευρύτερη περιοχή μας και κανείς δεν ασχολείται με το θέμα, ενώ ο αιφνίδιος θάνατος κάποιου τραγουδιστή απασχόλησε πολλές ώρες την ελληνική φθοροποιό επικαιρότητα.
Δηλαδή ενώ χτυπούν καμπάνες, εμείς, πάμε για…εκδρομή!
Δημοσίευμα της Whashigtontimes εκτιμά ότι ο Πούτιν παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με την Τουρκία και την παρασύρει

Αγιορείτες, ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ;

Στὸ ἱστολόγιο «Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ» (ἐδῶ)  πληροφορηθήκαμε τὶς «ενδιαφέρουσες αποκαλύψεις του θεολόγου εκ Κύπρου κ. Παναγιώτη Νούνη, για τον π. Νίκωνα και τι του απάντησε στο παρελθόν όταν ρωτήθηκε γιατί δεν μιλάει για τον Οικουμενισμό, διαβάστε τες εδώ».   Τὶς διαβάσαμε καὶ ἄλλη μιὰ φορὰ καταλάβαμε, γιατί οἱ Ἁγιορεῖτες, καί τινες ἄλλοι Ποιμένες, δὲν μιλᾶνε. Εἶναι φοβερὰ καὶ τρομερά, ὅσα ἀποκαλύπτει ὁ κ. Νούνης, ποὺ ἂν δὲν τὰ διαψεύσει ὁ π. Νίκων, πρέπει κάποιοι νὰ κρυφτοῦνε ἀπὸ ντροπή!      Μεταφέρουμε τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἄρθρου τοῦ κ. Νούνη.

Ο ΓΕΡΩΝ ΝΙΚΩΝ ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ ΜΕΤΕΒΛΗΘΕΙ ΣΕ ΑΡΙΣΤΟΝ ΦΕΡΕΦΩΝΟΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ.

Τοῦ Παναγιώτη Π. Νούνη

[ΜΕΡΟΣ Α΄]

 

…Τόν σεβαστόν Γέροντα Νίκωνα, τόν ἔχω γνωρίσει προσωπικά, ὅταν ἤμουνα ἤδη, νεοσσός 2ἐτῆς φοιτητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, καί τόν εἶχα συμπαθήσει, ὑπερβολικά, μάλιστα τόν θαύμαζα πολύ διότι ἦτον καί εἶναι λόγιος Καλόγερος…

Γ΄. Δέν δύναμαι νά ξεχάσω μάλιστα, ἕνα ἀπόγευμα, σέ μίαν ὁμιλία πού ἐπρόκειτο νά κάνει, σέ μαθητές,  ἔθεσα πρός τόν Γέροντα Νίκωνα, ἕνα ζήτημα πού μέ ἀπασχολοῦσε, δηλαδή: "διά ποῖον λόγον δέν ὁμιλεῖ, δημόσια, διά τόν Οἰκουμενισμόν"... ἐπί τῆς εὐκαιρίας τῆς τότε ἐκδόσεως ὑπό τῆς ἱερᾶς Συνάξεως Κληρικῶν, Μοναχῶν καί Λαϊκῶν διά τήν ἐπιφανή Ὁμολογίαν Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (2009 μ.Χ.)...! Δέν ἐπιθυμῶ νά σᾶς ἀποκαλύψω, τί ἀκριβῶς μοῦ ἔχει ἐξομολογηθεῖ, προσωπικά, ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά τότε ὁ Γέρων Νίκων, αὐτό πού μοῦ ἐξέφρασεν, σέ γενικόν πνεῦμα, ἦτον ὅτι, ἦτο ὑπερβολικά τρομοκρατημένος, φοβισμένος καί πανικοβλημένος μάλιστα περί τοῦ θέματος, ἤ, πολύ πιθανόν (ἐκ τῆς σημερινῆς ὁπτικῆς, πού τά ἀναμοχλεύω, εἰς τήν μνήμην μου) νά προσπαθοῦσε ἔμμεσα καί "διακριτικά", νά μέ (ἐκ)φοβίσει, ἵνα μή ἀσχολοῦμαι, διά τό θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἕνα μικρό στοιχεῖον ὅμως, θά σᾶς τό ἀποκαλύψω, καί τά ὑπόλοιπα... ὁ κάθείς λογικός καί σκεπτόμενος ἄνθρωπος, δύναται νά βγάλει, τά ἀσφαλή κ.ο.κ. συμπεράσματά του.

 Δ΄. Ἐξάπαντος μοῦ ἀποκάλυψεν, ὅτι δέν δύναται κανένας νά τά βάλει, μέ τούς Οἰκουμενιστάς... καί ὅτι φοβεῖται διά τήν ζωήν του!

Μόσχα και Φανάρι ακολουθούν την ίδια Οικουμενιστική οδό:

Ἀδυνατοῦν νὰ λύσουν τὰ προβλήματα τῆς ἁρμοδιότητά τους (προβλήματα Πίστεως ποὺ τοὺς χωρίζουν ἐπὶ χίλια χρόνια) καὶ γι'  αὐτὸ συμβιβάζονται Οἰκουμενιστικά,

καὶ ταυτόχρονα καμώνονται ὅτι θὰ λύσουν προβλήματα ἄλλων,  ποὺ γνωρίζουν καλὰ ὅτι θὰ παραμείνουν ἄλυτα!

Πατριάρχης Μόσχας:

Ορθόδοξοι και Ρ/ Καθολικοί μπορούμε να δώσουμε κοινές μάχες!

Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος καλεί τους Ρ/Καθολικούς από κοινού να αντιταχθούν στον αντι-εκχριστιανισμό του ανθρώπινου πολιτισμού.

 "Έχουμε ακόμα κάποιες δογματικές διαφωνίες, αλλά κανείς δεν μας εμποδίζει από μάχες, χέρι-χέρι, να σταματήσουν οι διώξεις, η εκδίωξη των χριστιανικών αξιών, και να τερματιστεί ο αντι-εκχριστιανισμός του ανθρώπινου πολιτισμού του 21ου αιώνα", είπε ο Πατριάρχης, μετά την προσευχή κοντά στο άγαλμα του Ιησού Χριστού στο όρος Corcovado, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία, τη μεγαλύτερη καθολική χώρα του κόσμου, το Σάββατο.

"Σήμερα, πολλοί Χριστιανοί σκοτώνονται στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, οι εκκλησίες και τα μοναστήρια τους

Η Βατικάνεια Σύνοδος και η συμφωνία του Balamand της "νέας Εκκλησίας" παρούσα παντού!

 Στο μικροσκόπιο η κοινή διακήρυξη Πάπα-Πατρ. Μόσχας:

Οι ισορροπίες και τα συμφέροντα

Του Μανώλη Κείου

Αν αναλύσει κανείς στο μικροσκόπιο της εκκλησιαστικής διπλωματίας την πρόσφατη κοινή διακήρυξη της συνάντησης του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κυρίλλου και του Πάπα Φραγκίσκου διαπιστώνει ένα παιχνίδι ισορροπιών...

Η δήλωση που εγκρίθηκε είναι ένα πολύπλοκο έγγραφο με ευρύτερη σημασία. Σε αυτό παρατηρούμε μια ισορροπία συμφερόντων και είναι προφανές ότι και από τις δύο πλευρές έχουν

Χριστιανός καί Σταυρός

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

      Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση. Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;
       Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος. Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς. Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου. Σταυρώνεις τό «ἐγώ» σου, ὅταν ἀρνεῖσαι νά ἱκανοποιήσεις τίς κακές ἐπιθυμίες σου. Κρεμᾶς τόν ἑαυτό σου στό σταυρό, ὅταν ἀφήνεις τόν Θεό νά κατευθύνει τή ζωή σου χωρίς τίς δικές σου λογικές παρεμβάσεις. Πεθαίνεις σάν τόν Κύριό σου, ὅταν ὑποτάσσεσαι στό θέλημά του χωρίς τά ἀτέλειωτα «γιατί».
      Ὁ Κύριος ζήτησε καί ζητᾶ νά τόν ἀκολουθήσουν ὅσοι εἶναι ἀποφασισμένοι νά σηκώσουν τό σταυρό τους, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά πεθάνουν, νά ἀρνηθοῦν τίς ἀπολαύσεις καί τήν τρυφή. Διότι ὅποιος ἀγαπᾶ τήν ἀσφάλεια καί τίς ἡδονές τῆς παρούσης ζωῆς εἶναι ἐχθρός τοῦ σταυροῦ, αὐτοῦ τοῦ σταυροῦ πού ὁ χριστιανός ἀγαπᾶ καί σηκώνει μέ ὑπομονή γιά χάρη τοῦ Ἐσταυρωμένου του Κυρίου!

Εἰς Φιλιππησίους 13· ΕΠΕ 22,8-10

Πηγή

Ολοι οι μετά το 1924 Ορθόδοξοι Άγιοι, δεν αρέσουν στους Παλαιοημερολογίτες!

Ἡ σκοπιμότητα τοῦ Φαναρίου, ὡς πρὸς τὴν

ἁγιοποίησή τους, δὲν ἀναιρεῖ τὴν ἁγιότητά τους.

Πηγή

Δύο επίσημες ανακοινώσεις των Γ.Ο.Χ. αφιερωμένες στους Χριστιανούς που νομίζουν ότι μπορούν να συνεργάζονται μαζί τους σε θέματα πίστεως

 1

Περί τῶν ἐσχάτως προβαλλομένων ὡς νεοφανῶν ἁγίων ὑπὸ τῶν Οἰκουμενιστῶν

Ἀριθμός Πρωτ. γ – 1830 

Ἐν Ἀθήναις, 23 – 11 / 6 – 12 – 2013 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

Πρὸς ἅπαντα τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαόν τῆς Ἐπικρατείας

 Ἀγαπητὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ,

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., κατὰ τὴν Συνεδρίαν τῆς 10/23 Ὀκτωβρίου 2013, συνεζήτησε τὸ θέμα τῶν ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν προβαλλομένων ψευδοαγίων τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τοῦ κινδύνου παραπλανήσεως τῶν πιστῶν ἐκ τῆς συστηματικῆς προπαγάνδας. Διὰ τὸν λόγον αὐτόν, ἐφιστῶμεν τὴν προσοχὴν εἰς ἅπαντα τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς ἀκαινοτομήτου Ἐκκλησίας, διὰ νὰ μὴ πίπτουν θύματα τῆς τοιαύτης προπαγάνδας. Οὐδεὶς τελευτήσας ἐν τῷ σχίσματι καὶ κοινωνῶν ἐν τῇ αἱρέσει τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δύναται νὰ τιμηθῇ ὡς ἅγιος ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν πληροῦν τὰ κριτήρια τῆς ἁγιότητος τὰ ὁποῖα ἀνέκαθε ἐδέχετο ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ἀσφαλῶς, τὸ ἐσβεσμένον πλέον Φανάριον ἀνακηρύσσει συνεχῶς ὡς ἁγίους πολλούς νεοφανεῖς γέροντας, προκειμένου νὰ κατωχυρώσῃ τὴν πλάνην ὅτι δύνανται καὶ οἱ κοινωνοῦντες μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν νὰ ἁγιάζουν καὶ νὰ καθίστανται παραδείγματα πρὸς μίμησιν, ὁπότε οὐδεὶς λόγος ὑπάρχει πρὸς ἀποτείχισιν τῶν ἀντιτιθεμένων εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διὰ νὰ γίνῃ πλέον εὔπεπτος ἀπὸ κοινόν ἡ ἀντίληψις αὕτη, συναναμιγνύειν κατὰ τὰς συνοδικάς των πράξεις ἀνακηρύξεως ἁγίων, ὁμοῦ μετὰ τῶν ψευδῶν ἁγίων τῶν ἐσχάτων χρόνων καὶ ἀληθεῖς Ἁγίους παρελθόντων αἰώνων, ὅπως τὸν Ἅγιον Νικόδημον τὸν Ἁγιορείτην καὶ τὸν Ἅγιον Κοσμᾶν τὸν Αἰτωλόν. Ἡμεῖς ὅμως, διαχωρίζοντες ὀρθῶς τὸ ἀγαθὸν ἐκ τοῦ πονηροῦ, τοὺς μέν παλαιούς καὶ ὄντως ἁγίους δεχόμεθα καὶ δίχως τὰς πατριαρχικάς των ἀποφάσεις, τοὺς δὲ νεοφανεῖς γέροντας ἀπορρίπτομεν. Εὑχόμεθα νὰ ἔχουν εἰσέλθει εἰς τὸν Παράδεισσον, ἀλλὰ δὲν ἀποτελοῦν ὑποδείγματα πρὸς μίμησιν ἀπὸ τοὺς πιστούς.

Τὸ αὐτό ἰσχύει καὶ διὰ τοὺς ἀνακηρυττομένους ὡς ἁγίους νεοφανεῖς γέροντας ἀπὸ τὰ λοιπά Πατριαρχεῖα τὰ ἐξ ἴσου βαρυνόμενα διὰ τῆς Οἰκουμενιστικῆς πλάνης ἢ καὶ τῆς Σεργιανιστικῆς, ὅπως τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Ὅθεν προσκηνυματικά ταξίδια καὶ ἐνοριακαί ἐκδρομαί διά προσκήνυσιν λειψάνων τοιούτων νεοφανῶν ψεοδοαγίων δὲν ἐπιτρέπονται, ὅπως οὔτε καὶ ἡ κατ’ ιδίαν τιμή αὐτῶν ὡς πραγματικῶν Ἁγίων διὰ τῆς ἱστορήσεως εἰκόνων καὶ τελέσεως ἀκολουθιῶν δι’ αὐτούς.

Ἅγιαι μορφαὶ ὑπῆρξαν κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας, ἀλλ’ ὅσοι ἡγίασαν ἀνῆκον εἰς τὰς τάξεις τῶν ἀγωνιζομένων ἐναντίον τῶν τῆς καινοτομίας τοῦ παπικοῦ ἑορτολογίου καὶ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Περὶ αὐτῶν, θὰ ὑπάρξῃ προσεχῶς καὶ Συνοδικὴ ἀπόφασις τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπὶ τούτοις εὐχόμεθα ὅπως διέλθητε πάντες τὴν περίοδον τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων ἐν κατανύξει καὶ προσευχῇ.

 Ἐντολῇ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς † Ὁ Μα­ρα­θῶ­νος Φώτιος

ΠΗΓΗ

  2

Διάλογος μετ’ Ἐνισταμένων: Κοινὴ Ἀνακοίνωσις 13
Ὁ Διάλογος μεταξύ της Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ ΙΓ’

 Τὴν Πέμπτην, 7ην / 20ην Φεβρουαρίου 2014, εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς, ἐπραγματοποιήθη ἡ ΙΓ’ Κοινὴ Σύσκεψις τῶν Ἐπιτροπῶν Διαλόγου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητος τῶν Ἐνισταμένων.

…
δ. Περὶ τῶν νεοφανῶν φερομένων ὡς ἁγίων μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 1924 καὶ ἀποβιωσάντων ἐν κοινωνίᾳ μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν-Σεργιανιστῶν, ἐπεβεβαιώθη, ὅτι ἡ τιμὴ τούτων ὡς Ἁγίων δὲν υἱοθετεῖται ὑπὸ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας.

…

Ἐκ τῆς Κοινῆς Γραμματείας τῶν Ἐπιτροπῶν Διαλόγου – Δάφνη-Φυλὴ – 14/27.2.2014
πηγή

Δήλωση π. Βασιλείου Θερμού

«Γιατί, πάτερ, με κατηγορείτε για ‘αμνήστευση’ της ομοφυλοφιλίας; Δεν σάς περνά από τον νου ότι ενδεχομένως με συκοφαντείτε;  τονίζω πως η ομοφυλοφιλία είναι ασύμβατη με την Αγία Γραφή και με το σχέδιο του Θεού. Μάλιστα σε κάποιο σημείο θα προσέξατε ότι χαρακτηρίζω ως ‘συμφορά’ για τους γονείς αν αυτό συμβή σε κάποιο παιδί τους».

Αὐτὰ γράφει, μεταξὺ ἄλλων, ὁ π. Βασίλειος Θερμός, στὴ «Δήλωσή» του. Θεωρεῖ πὼς τὸ κείμενο ποὺ ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης δημοσίευσε στὸ περιοδ. «Παρακαταθήκη» καὶ ἀναδημοσίευσαν πολλὰ ἱστολόγια, εἶναι συκοφαντικό. Δημοσιεύουμε τὴν «Δήλωση» καὶ περιμένουμε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὸν π. Ἀρσένιο.

Δήλωση π. Βασιλείου Θερμού

Ευχαριστώ για την φιλοξενία το ιστολόγιο ‘Αναστάσιος’ το οποίο δροσίζει τις ψυχές μας με εκλεκτά κείμενα πολυσυλλεκτικής προελεύσεως.

Έκρινα σκόπιμη την δημοσιοποίηση της δήλωσης αυτής επειδή τον τελευταίο καιρό ανακινείται στο διαδίκτυο το ζήτημα των υποτιθεμένων απόψεών μου περί της ομοφυλοφιλίας. Θα μπορούσε να μοιάζει με κακόγουστο αστείο αν δεν ήταν κακοήθης προπαγάνδα.

Η όλη υπόθεση (εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω, αν δεν μου διαφεύγουν

22 Φεβρουαρίου, Το μαρτύριο των εννέα παιδομαρτύρων!

Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες τῆς Κολὰ ἐν Γεωργίᾳ                         

Τὸ μαρτύριο τῶν ἐννέα παιδομαρτύρων ἔγινε τὸν 6ο αἰῶνα μ.Χ. στὴ Γεωργία. Σὲ ἕνα μεγάλο χωριὸ τῆς νοτιοδυτικῆς Γεωργίας, στὴν πεδιάδα Κολά, ὅπου βρίσκονται οἱ πηγὲς τοῦ ποταμοῦ Κύρου, ζοῦσαν ἐλάχιστοι Χριστιανοί. Οἱ περισσότεροι κάτοικοι ἦταν ἀκόμη εἰδωλολάτρες. Τὰ παιδιὰ τῶν Χριστιανῶν ἔπαιζαν μὲ τὰ παιδιὰ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ μόλις ὁ ἱερεὺς κτυποῦσε τὴν καμπάνα γιὰ τὸν Ἑσπερινό, ἄφηναν τὸ παιχνίδι καὶ ἔτρεχαν στὴν Ἐκκλησία. Τὰ ἀκολουθοῦσαν ὅμως πάντοτε ἐννέα ἀπὸ τὰ παιδιὰ τῶν εἰδωλολατρῶν: ὁ Γουαράμ, ὁ Μπακάρ, ὁ Βάτσε, ὁ Μπατζίμι, ὁ Τάτσι, ὁ Τζουανσέρι, ὁ Ραμάζι καὶ ὁ Παρσμάν. Μὰ σὰν ἔφθασαν στὴν πύλη τοῦ ναοῦ, οἱ Χριστιανοὶ δὲν ἐπέτρεπαν σὲ αὐτὰ νὰ εἰσέλθουν στὸ ναό. Αὐτὸ ἔγινε ἀρκετὲς φορές. Τὰ παιδιὰ ἐπέμεναν καὶ ἀποφάσισαν νὰ βαπτισθοῦν Χριστιανοί. Ὁ ἱερεὺς τοῦ χωριοῦ, ἕνας σεβάσμιος καὶ ἅγιος λευΐτης, τὰ