Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

Όταν οι λαθρομετανάστες φωνάζουν "αέρα"!

ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!!! (βίντεο)

Πῶς κατάντησε ἕνας ἡρωϊκὸς λαὸς μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό! Τώρα ἀντιστράφηκαν οἱ ὅροι: οἱ λαθρομετανάστες φωνάζουν "ἀέρα" καὶ οἱ Ἕλληνες φεύγουμε ἔντρομοι! Καὶ συνεχίζουμε νὰ ἀφήνουμε τὴν πορεία μας στὰ χέρια τοῦ κάθε Τσίπρα, συνεχίζουμε νὰ μένουμε ἀμετανόητα μακριὰ ἀπὸ Αὐτὸν ποὺ κρατεῖ στὰ χέρια Του τὴν πορεία τοῦ κόσμου!

Όλα προχωρούν, όπως τα σχεδιάζουν οι Οικουμενιστές για την Πανορθόδοξο!

Εκκωφαντική απουσία αντιοικουμενιστών Αρχιερέων, ιερέων και λαϊκών στην Πανορθόδοξη, στην αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος!

Συνήλθε σήμερα Τρίτη, 8 Μαρτίου 2016, στην πρώτη Συνεδρία της εκτάκτου Συγκλήσεώς της, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Προ της Συνεδρίας ετελέσθη Αρχιερατική θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη, ιερουργήσαντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσοστόμου.

Περί την 9η πρωινή, στη μεγάλη Αίθουσα των Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου, ετελέσθη η Ακολουθία για την έναρξη των εργασιών της Ιεράς Συνόδου. Αναγνωσθέντος του Καταλόγου των συμμετεχόντων Ιεραρχών, διεπιστώθη η απουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιακώβου, ο οποίος απουσίασε αιτιολογημένα.

Ακολούθως, συνεκροτήθη η Επιτροπή Τυπου από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου κ. Δωρόθεο και Πατρών κ. Χρυσόστομο.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ως Πρόεδρος του Σώματος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας προσεφώνησε τα Μέλη Αυτής ευχαριστώντας τους Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς για την προσέλευσή τους στην Συνεδρίαση. Κάνοντας αναφορά στο μείζον θέμα του προσφυγικού ανέφερε ότι «οι θάλασσές μας μετατράπηκαν σε υδάτινους τάφους. Τα νησιά μας και ο λαός μας επέδειξαν και συνεχίζουν να επιδεικνύουν ηρωισμό και αυτοθυσία για να επουλώσουν τις χαίνουσες πληγές αυτών των απελπισμένων ανθρώπων. Έκαναν πράξη την εντολή του Χριστού "αγαπάτε αλλήλους". Έχουμε χρέος να στηρίξουμε τον δοκιμαζόμενο άνθρωπο, να προσφέρουμε αμέριστη αγάπη και συμπαράσταση στον κόσμο. Έχουμε ωστόσο και υποχρέωση να κρατήσουμε ξεκάθαρες τις κόκκινες γραμμές που δεν θα θέτουν σε κίνδυνο την ταυτότητά μας, την παράδοσή μας, την εθνική και εδαφική μας ακεραιότητα, την Ορθοδοξία και τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό μας».

Ευχαριστώντας τους Σεβασμιωτάτους για την συστράτευσή τους με τον κλήρο και τον λαό για το ότι δίνουν ισχυρή μαρτυρία αγάπης και αλληλεγγύης, ευχήθηκε ο Θεός να δίνει σε όλους δύναμη να συνεχίσουν τον καλό αγώνα.

Συνεχίζοντας ο Μακαριώτατος τόνισε περί του θέματος: «Θα ήθελα από την θέση αυτή, νά καταδικάσω τους δουλέμπορους, να καταδικάσω κάθε άνθρωπο που εκμεταλλεύεται τον πόνο και την αγωνία αυτών των ανθρώπων, κάθε ενέργεια απαξίωσης του ανθρωπίνου προσώπου, και να απευθύνω έκκληση ενότητος, έκκληση συνέσεως, έκκληση διατηρήσεως της ειρήνης, κυρίως προς τους ευρωπαίους ηγέτες, πρός όλους όσοι πιστεύουν στις αρχές και αξίες των ιδρυτών της ευρωπαϊκής πορείας και ενώσεως. Η πατρίδα μας πρόσφερε, πλήρωσε και μετανόησε. Καιρός είναι τώρα να προσφέρουν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας, να επιδείξουν αλληλεγγύη και να συλλογισθούν το μέλλον της γηραιάς ηπείρου».

Κατόπιν έκανε αναφορά στα θέματα της ημερησίας διατάξεως, τα οποία είναι τα εξής: α ) «Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου», β) «Περί της Διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών εν τη Στοιχειώδη και Μέση Εκπαιδεύσει», γ) «Τροποποίηση δύο κανονισμών και λήψη αποφάσεων».

Σχετικά με το κρίσιμο θέμα της Πανορθοδόξου Συνόδου ο Μακαριώτατος ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για τον αγώνα που έδωσε ούτως ώστε να πραγματοποιηθεί τον προσεχή Ιούνιο στην Κρήτη, το ιστορικό αυτό εκκλησιαστικό γεγονός. Υπογραμμίζοντας την μεγάλη σημασία της μαρτυρίας της Ορθοδόξου ενότητος προς τον λοιπό χριστιανικό κόσμο ανέφερε ότι είναι «ιδιαιτέρως σημαντικό να δώσουμε την κοινή αυτή μαρτυρία μέσα από τις τοπικές αδελφές Εκκλησίες και οι αδελφοί Προκαθήμενοι να μοιραστούμε το κοινό ποτήριο της ζωής, διατρανώνοντας την ευχαριστιακή μας ταυτότητα και διακονία, και να απευθύνουμε μήνυμα ζωής και ελπίδος προς τους εγγύς και τους μακράν».

Αναφορικώς με το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών επισήμανε ότι «πρέπει να ξεκαθαρίσουμε την υποχρεωτικότητα του μαθήματος, την τήρηση των ωρών διδασκαλίας στο τρέχον πρόγραμμα και τον Ορθόδοξο χαρακτήρα του. Όλα τα άλλα μπορούν και πρέπει να συζητηθούν, δεδομένων των νέων προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε, τα τρία όμως παραπάνω σημεία πρέπει να είναι η αρχή και η βάση κάθε διαλόγου με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων».

Κλείνοντας την προσφώνησή του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος ανέφερε: «Περαίνοντας, Σεβασμιώτατοι άγιοι αδελφοί, επιτρέψτε μου να ευχηθώ να εισέλθουμε υγιείς προς την πορείαν της μετανοίας της μεγάλης Τεσσαρακοστής, να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας και να δώσει ο Θεός καλλίτερες ημέρες για την πατρίδα μας. Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει να επαγρυπνεί, να προσεύχεται και να δίδει την ορθή μαρτυρία του Λόγου της αληθείας, του μηνύματος της ειρήνης, της εν Χριστώ αγάπης και της καταλλαγής».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, ως αντιπρόεδρος της Ιεραρχίας, αντιφώνησε εκ μέρους των Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών.

Ακολούθως, σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ανέγνωσε την εισήγησή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός, με θέμα: «Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου». Ο Σεβασμιώτατος έκανε αρχικά ιστορική αναδρομή στις Συνόδους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στα είδη και τον σκοπό των Αγίων Συνόδων. Κατόπιν αναφέρθηκε στην μακρόχρονη προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία θα συγκλιθεί από 17 έως και 26 Ιουνίου ε.ε. στην Κρήτη. Τα προς συζήτησιν θέματα της Συνόδου είναι τα εξής:

1. Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω

2. Το Αυτόνομον εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία και ο τρόπος ανακηρύξεως αυτού

3. Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού

4. Η σπουδαιότης της νηστείας και η τήρησις αυτής σήμερον

5. Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον

Επίσης θα τεθεί και το θέμα «Η Ορθόδοξος Διασπορά», όχι προς έγκριση αλλά για να επικυρωθεί η απόφαση της Δ’ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως (6-13 Ιουνίου 2009), η οποία αποφάσισε την σύγκλιση Επισκοπικών Συνελεύσεων πάντων των εν τη περιοχή αναγνωριζομένων Επισκόπων ως μεταβατικό στάδιο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός, αφού έκανε επισημάνσεις και προτάσεις επί του πέμπτου θέματος, αναφέρθηκε στον Κανονισμό Οργανώσεως και Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και διατύπωσε τις προτάσεις του για την επιλογή των 24 Μελών, των Συμβούλων και των βοηθητικών Στελεχών.

Ακολούθησε διάλογος επί της Εισηγήσεως και έλαβαν τον λόγο οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Παροναξίας κ. Καλλίνικος, Ν. Σμύρνης κ. Συμεών, Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος, Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, Πατρών κ. Χρυσόστομος, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Δράμας κ. Παύλος, Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλος, Σταγών και Μετεώρων κ. Σεραφείμ, Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, Ελευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος, Άρτης κ. Ιγνάτιος, Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ και Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος.

Δια μυστικής ψηφοφορίας έγινε αποδεκτή η πρόταση της Δ.Ι.Σ. για την σύνθεση των Μελών της Ιεραρχίας που θα συμμετάσχουν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Η πρόταση αυτή έλαβε 52 θετικές ψήφους, 25 αρνητικές και ευρέθησαν και 2 λευκές.

Η σύνθεση της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος εις την Αγίαν και Μεγάλην Σύνοδον της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας είναι η εξής:

Α. Ἡ 25μελης Αντιπροσωπεία

1. Ο Αθηνών κ.κ. Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος της Δ.Ι.Σ.

2. Ο Ηλείας κ. Γερμανός, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

3. Ο Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

4. Ο Άρτης κ. Ιγνάτιος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

5. Ο Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

6. Ο Νικαίας κ. Αλέξιος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

7. Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

8. Ο Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

9. Ο Καστορίας κ. Σεραφείμ, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

10. Ο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεόκλητος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

11. Ο Κασσανδρείας κ. Νικόδημος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

12. Ο Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

13. Ο Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, Μέλος της Δ.Ι.Σ.

14. Ο Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θασου κ. Προκόπιος, Πρόεδρος της Σ.Ε. Δογματικών και Νομοκανονικών

15. Ο Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Πρόεδρος της Σ.Ε. Διορθοδόξων

16. Ο Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Τακτικό Μέλος της Σ.Ε. Δογματικών και Νομοκανονικών

17. Ο Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Τακτικό Μέλος της Σ.Ε. Διορθοδόξων

18. Ο Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ

19. Ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Τακτικό Μέλος της Σ.Ε. Διορθοδόξων

20. Ο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, Αναπλ. Μέλος της Σ.Ε. Διορθοδόξων

21. Ο Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος, Τακτικό Μέλος της Σ.Ε. Δογματικών και Νομοκανονικών

22. Ο Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, Αναπληρωματικό Μέλος της Σ.Ε. Δογματικών και Νομοκανονικών

23. Ο Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος, Αναπληρωματικό Μέλος της Σ.Ε. Δογματικών και Νομοκανονικών

24. Ο Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Αναπληρωματικό Μέλος της Σ.Ε. Δογματικών και Νομοκανονικών

25. Ο Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ, Αναπλ. Μέλος της Σ.Ε. Διορθοδόξων

Β. Η Εξαμελής Επιτροπή Ειδικών

1. Ο Μεθώνης κ. Κλήμης, Αρχιγραμματεύς Ιεράς Συνόδου

2. Αρχιμ. κ. Ιγνάτιος Σωτηριάδης, Γραμματεύς της Σ.Ε. Διορθοδόξων

3. Αρχιμ. Χερουβείμ Μουστάκας, Συνεργάτης της Σ.Ε. Διορθοδόξων

4. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Αδαμάντιος Αυγουστίδης, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αναπλ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Αθηνών

5. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Βασίλειος Καλλιακμάνης, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης

6. Ελλογιμώτατος κ. Γεώργιος Φίλιας, Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Γ. Η Τριμελής Αντιπροσωπεία βοηθών (stewarts)

1. κ. Εμμανουήλ Παπαμικρούλης, Συνεργάτης της Σ.Ε. Διορθοδόξων

2. κ. Δημοσθένης Θεοχάρης, Συνεργάτης της Σ.Ε. Διορθοδόξων.

3. κ. Νικόλαος Πετρόπουλος, Συνεργάτης Γραφείου Τύπου

Δ. Ο Ειδικός Σύμβουλος επί του Τύπου του Μακαριωτάτου

κ. Χάρης Κονιδάρης

Ε. Η Συντακτική Επιτροπή του Μηνύματος της Συνόδου

Ο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας

ΣΤ. Στη Γραμματεία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

1. Ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος

2. Ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ. Μάξιμος Παφίλης, Συνεργάτης της Σ.Ε. Διορθοδόξων, ως Ειδικός Σύμβουλος

Ζ. Στην Επιτροπή Τύπου της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

1. Ο Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος

2. Ο κ.Αλέξανδρος Κατσιάρας, Συντονιστής της Επιτροπής Διοικήσεως της Ε.Μ.Υ.Ε.Ε. και Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, ως Ειδικός Σύμβουλος.

Η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας θα συνεχίσει τις εργασίες Της αύριο, Τετάρτη 9 Μαρτίου ε.ε.

Η Επιτροπή Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

ecclesia.gr

Πηγή

Περί αγάπης και αληθείας προς τους αιρετικούς

Πολύ συχνά στα θέματα της Πίστεως και της προασπίσεώς της, προβάλλεται -συνήθως από νεωτεριστές, όπως λ.χ. τους οικουμενιστές κ.α.- το επιχείρημα αφ’ ενός της «αγάπης» προς τους καινοτόμους, τους αιρετικούς, τους αιρετίζοντες Ορθοδόξους κ.λπ., αφ’ ετέρου δε της «αποφυγής της κατακρίσεώς» τους. Σκοπός αλλά και επιτυγχανόμενο αποτέλεσμα της προβολής αυτού του επιχειρήματος είναι η άμβλυνση των αποστάσεων μεταξύ των «χριστιανικών ομολογιών» και των θρησκειών.

Η παρούσα μελέτη, θα προσπαθήσει να προσεγγίσει λίγο πιο προσεκτικά (όχι πλήρως, αλλά πάντως το κατά δύναμιν βαθύτερα) το θέμα τούτο της αγάπης προς τους αιρετικούς και πώς αυτή νοείται, πάντοτε βάσει αντιπροσωπευτικών διδασκαλιών, οι οποίες απηχούν τη διαχρονική φωνή της Εκκλησίας μας, την «consensus Ecclesiae», δηλ. την «ομοφωνία της Εκκλησίας».

Η πεποίθηση της Εκκλησίας, όπως προκύπτει από αυτά που μας παρέδωκαν όλοι οι φίλοι του Θεού, οι Άγιοι, είναι ότι αγάπη χωρίς την αλήθεια δεν νοείται, διότι αγάπη εν τω ψεύδει δεν είναι αληθής αγάπη, αγάπη εκ Θεού. Πρέπει παραλλήλως τόσο να διαφυλάσσεται η αγάπη, όσο και να προφυλάσσεται η αλήθεια, «και την αγάπην φυλάττεσθαι και την αλήθειαν εκδικείσθαι».

1. Εισαγωγή: Η αληθής αγάπη της Εκκλησίας και η ψευδής αγάπη («αγαπισμός») της Νέας Εποχής

Η κατά Χριστόν αγάπη διαφέρει από την κοσμική αγάπη
Η ψευδής αγάπη των αντιθέων.

2. Η Καινή Διαθήκη περί αληθείας και αγάπης, συνοπτικώς.

Σκοπός της αληθείας η σωτηρία του πλησίον.
Η αλήθεια ως κοινή Πίστη είναι παράγων συνδετικός των πιστών.
Η αγάπη και η αλήθεια παράλληλα χαρίσματα.
Την αλήθεια πάντοτε και αναποφεύκτως θα την πολεμεί το κακό.

3. Η εξωτερική ειρήνη προϋποθέτει την εσωτερική ειρήνη, και η εσωτερική ειρήνη προϋποθέτει τα ευσεβή δόγματα.
4. Είναι προτιμότερος ο επαινετός πόλεμος για την αλήθεια της Πίστεως, από τη συνθηκολόγηση με την αίρεση.
5. Οι Άγιοι Πατέρες περί της σχέσεως αγάπης και θεοσεβείας.
6. Η παρεμπόδιση της αιρετικής δραστηριότητος είναι έργο αγάπης, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή

Σχόλιο του οσίου Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς επί των λόγων του Αγίου Μαξίμου

7. Σύγχρονες μαρτυρίες περί της αληθείας και της αγάπης
8. Η παρασιώπηση της αληθείας είναι έλλειψη αγάπης προς τους πλανωμένους αιρετικούς
9. Η κριτική κατά των αιρέσεων, επειδή ενέχει αγάπη, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται, καθώς λέγουν οι Άγιοι, να είναι εμπαθής
10. Που μας οδηγεί, τελικώς, ο αγαπισμός της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου;
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (βασικές αρχές του New Age)
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

«ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΦΥΛΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΕΚΔΙΚΕΙΣΘΑΙ»

ήτοι

Περί αγάπης και αληθείας προς τους αιρετικούς

1. Εισαγωγή: Η αληθής αγάπη της Εκκλησίας και η ψευδής αγάπη («αγαπισμός») της Νέας Εποχής.
Ο Θεός είναι αγάπη και όσοι αγαπούν τον Θεόν πρέπει να αγαπούν και τους αδελφούς των: «ο Θεός αγάπη εστί […] και ταύτην την εντολήν έχομεν απ’ αυτού, ίνα ο αγαπών τον Θεόν αγαπά και τον αδελφόν αυτού»[i] · αυτή είναι μία βασική εντολή της Καινής Διαθήκης του Κυρίου και Θεανθρώπου και Παντοκράτορος Χριστού, η οποία υφαίνει όλη την πνευματική μας ζωή γύρω από

Ο Όσιος Θεοφύλακτος ο Ομολογητής Επίσκοπος Νικομήδειας (8 Μαρτίου)

.

῞Οταν οἱ Ἅγιοι ἦταν ἀσυμβίβαστοι μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ δὲν ἐφοβοῦντο μήπως, ἐλέγχοντας τοὺς "Οἰκουμενιστὲς" τοῦ καιροῦ τους, χάσουν τὸν θρόνο τους, ἀλλὰ τοὺς θύμιζαν κατὰ πρόσωπο ὅτι ἡ περιφρόνηση τῆς μακροθυμίας τοῦ Θεοῦ ὁδηγεῖ σὲ ὄλεθρο!

Ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Δ’ (775 – 780 μ.Χ.). Λόγω τῆς μεγάλης του παιδείας καὶ πρὸς συνέχιση τῶν σπουδῶν του ἦλθε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου γρήγορα ἀπέκτησε φήμη σοφοῦ καὶ δημιούργησε φιλικὲς σχέσεις μὲ ἀνώτερους κρατικοὺς λειτουργοὺς καὶ ἀξιωματούχους, καθὼς καὶ μὲ τὸν μετέπειτα Πατριάρχη Ταράσιο, ποὺ ἦταν τότε πρωτοσηκρίτης.

Ὅταν τὸ ἔτος 784 μ.Χ. ἐξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὁ Ταράσιος, εἰς διαδοχὴ τοῦ Πατριάρχου Παύλου, ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος μαζὶ μέ τὸν Μιχαήλ, ποὺ ἀργότερα ἔγινε Ἐπίσκοπος Συνάδων, ἀπεστάλησαν ἀπὸ τὸν Ταράσιο σὲ κάποια μονὴ τοῦ Εὔξεινου Πόντου. Λίγο ἀργότερα, πιθανὸν περὶ τὸ ἔτος 800 μ.Χ., ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Νοκομήδειας. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος διέπρεψε σὲ ἔργα ἐκκλησιαστικῆς φιλανθρωπίας καὶ κοινωνικῆς πρόνοιας. Ἀνήγειρε ναούς, τὸ μέγα νοσοκομεῖο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, γηροκομεῖα, πτωχοκομεῖα καὶ δημιούργησε λογία γιὰ τὶς ἄπορες χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Μάλιστα δὲ ὁ ἴδιος διακονοῦσε καὶ περιποιόταν τοὺς πάσχοντες ἀδελφούς του.

Ὅταν πέθανε ὁ Πατριάρχης Ταράσιος, ἐξελέγη στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο ὁ Ἅγιος Νικηφόρος Α’ (806–815 μ.Χ.). Στὴ βασιλεία ὑπερίσχυσε ὁ Λέων Ε’ ὁ Ἀρμένιος (813–820 μ.Χ.), ὁ ὁποῖος κινήθηκε κατὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων. Τότε παρέλαβε ὁ Ἅγιος Νικηφόρος τὸν Ὅσιο Θεοφύλακτο, τὸν Ἅγιο Αἰμιλιανὸ Κυζίκου, τὸν Ἅγιο Εὐθύμιο Σάρδεων, τὸν Εὐδόξιο Ἀμορίου, τὸν Ἅγιο Μιχαὴλ Συνάδων καὶ τὸν Ἅγιο Ἰωσὴφ Θεσσαλονίκης, ἀνέβηκε στὸ παλάτι καὶ ἔλεγξε μὲ εἰκονογραφικὰ χωρία τὸν αὐτοκράτορα γιὰ τὰ δυσσεβὴ διδάγματα καὶ τὴν εἰκονομαχική του διάθεση. Ἐπειδὴ ὁ αὐτοκράτορας ἔμενε ἀμετάπειστος, ὁ Ὅσιος Θεοφύλακτος ἔλαβε τὸν λόγο καὶ τοῦ εἶπε μὲ παρρησία: «Γνωρίζω ὅτι καταφρονεῖς τὴν ἀνοχὴ καὶ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ θὰ ἔλθει σὲ σένα ξαφνικὰ ὄλεθρος καὶ ἡ καταστροφὴ θὰ εἶναι ὅμοια μὲ καταιγίδα».

Ὁ αὐτοκράτορας ἐξαγριώθηκε καὶ τοὺς καταδίκασε ὅλους σὲ ἐξορία. Τὸν μὲν Πατριάρχη Νικηφόρο στὴ Χρυσούπολη, τοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς σὲ διαφορετικὰ μέρη καὶ τὸν Ὅσιο Θεοφύλακτο στὸ Στρόβιλο, ὅπου ἐπὶ τριάντα ἔτη παρέμεινε μὲ καρτερία καὶ ἐκεῖ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 845 μ.Χ.

Μετὰ τὴν κατάπαυση τοῦ διωγμοῦ, ἐπὶ τῆς εὐσεβεστάτης βασιλίσσης Θεοδώρας (842–857 μ.Χ.) καὶ τοῦ Πατριάρχου Μεθοδίου (842–846 μ.Χ.), τὸ ἱερὸ σκήνωμα αὐτοῦ ἀνακομίσθηκε στὴ Νικομήδεια, τὸ ἔτος 846 μ.Χ. καὶ ἐναποτέθηκε στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε οἰκοδομήσει.

Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀποκαλεῖ τὸν Ὅσιο Θεοφύλακτο στῦλο ἀληθείας, Ὀρθοδοξίας ἑδραίωμα, φύλακα τῆς εὐσεβείας, στήριγμα τῆς Ἐκκλησίας.

Μικρὸς ναὸς τοῦ Ὁσίου Θεοφύλακτου ἀνεγέρθη στὸ παλάτι κατὰ τὸν 10^ο αἰώνα μ.Χ. ἴσως ἐπὶ αὐτοκράτορα Ρωμανοὺ Α’ τοῦ Λεκαπηνοῦ (920–944 μ.Χ.), πατέρα τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θεοφυλάκτου (931–956 μ.Χ.)

Ἀπολυτίκιον.

Φύλαξ ἄγρυπνος, τῆς Ἐκκλησίας, καὶ καθαίρεσις, τῆς δυσσεβείας, Ἱεράρχα Θεοφύλακτε πέφηνας· τοῦ γὰρ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβόμενος, ὑπερορίας καὶ θλίψεις ὑπέμεινας· Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον.

Ὡς ἀρραγῆ, Ὀρθοδοξίας πρόμαχον, καὶ ἰσχυρόν, κακοδοξίας ἔλεγχον, εὐφημοῦμεν καὶ βοῶμέν σοι, Ἱερομύστα Θεοφύλακτε· Ἐκ πάσης ἐπηρείας διαφύλαττε, τοὺς πίστει ἑορτάζοντας τὴν μνήμην σου, πρεσβεύων σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Μεγαλυνάριον.

Ὡς θησαυροφύλακι ἱερῷ, τῶν θεοτυπώτων, παραδόσεων καὶ θεσμῶν, χαῖρέ σοι βοῶμεν, ψυχῆς ἐν εὐφροσύνῃ, Πατέρων χαῖρε δόξα, ὦ Θεοφύλακτε.

Πηγή

Τον συμφέρει να βλέπει «προβοκάτσια» πίσω από την είδηση ότι οι Γεωργιανοί επίσκοποι διαφωνούν με σχεδιασμούς των Οικουμενιστών που συγκαλούν την Πανορθόδοξη Σύνοδο!

Ξύδι παπα-Γιώργη, ξύδι …

π. Γ. ΤΣΕΤΣΗΣ

ΚΑΤΑ ΓΕΩΡΓΙΑΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του θεολόγου Ανδρέα Κυριακού

Αυτή τη φορά ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Τσέτσης τα βάζει με τη Γεωργιανή Εκκλησία. Βλέπει, εν πρώτοις, «προβοκάτσια» πίσω από την είδηση ότι οι Γεωργιανοί επίσκοποι απορρίπτουν το κείμενο «Σχέσεις της Ορθόδοξου Εκκλησίας με τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον». Ισχυρό του χαρτί αποτελεί ένα σημείωμα στο Facebook από την κα Ταμάρα Γρεντζελίντζε, πρώην στέλεχος του «ΠΣΕ». Η κυρία αυτή μιλά για παραπομπή του εν λόγω θέματος, όπως και του θέματος του γάμου, σε ομάδα θεολόγων που θα παρουσιάσουν στην ιεραρχία της Γεωργίας τα πορίσματά τους μετά το Πάσχα.

Όμως αυτό, ευλόγως, δεν καθησυχάζει τον π. Γ. Τσέτση γι’ αυτό ζητά επίσημη ανακοίνωση της Γεωργιανής Εκκλησίας επί τούτου. Αφού ΔΕΝ είναι ούτε αυτός τόσο βέβαιος πώς μιλά για «προβοκάτσια»; Γιατί δεν ζήτησε επίσημη ενημέρωση για να «κολλήσει στον τοίχο» τους αντιοικουμενιστές;

Δεν τον αναπαύουν οι Γεωργιανοί επίσκοποι. Δεν το κρύβει και τους χαρακτηρίζει «πείσμονες και σχολαστικούς», που με τη συμπεριφορά τους «ερεθίζουν και δημιουργούν αδιέξοδα». Ασφαλώς η προσκόλληση σε Ορθόδοξες θέσεις ερεθίζει τους οικουμενιστές, που σε όλα κάνουν εκπτώσεις και θεωρούν, συν τοις άλλοις, τον αιρετικό Παπισμό «αδελφήν Εκκλησίαν της πρεσβυτέρας Ρώμης»!!!. Δεν τους χειροκροτεί (αυτό έλειπε) για την εμμονή τους στις Ορθόδοξες παραδόσεις αλλά τους «ρίχνει λάσπη» αποφαινόμενος ότι όλ’ αυτά τα κάνουν κινούμενοι από πολιτικές σκοπιμότητες.

Το ίδιο λέγει και για την αποχώρηση της Εκκλησίας αυτής από το κακόφημο «ΠΣΕ» στα 1997. Μας λέγει ότι είναι η πτώση του κομμουνισμού που την ανάγκασε να εγκαταλείψει το «ΠΣΕ». Μα το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» κατέρρευσε στα 1991 κι η Εκκλησία της Γεωργίας απελάκτισε το «ΠΣΕ» στα 1997. Αν τα πράγματα ήταν όπως τα λέει ο π. Γ. Τσέτσης έπρεπε να φύγουν από την πανσπερμία των αιρέσεων του «ΠΣΕ» την επομένη της πτώσεως του κομμουνισμού.

Εύχομαι ο φόβος του π. Γ. Τσέτση (και των λοιπών της ομηγύρεως των οικουμενιστών) να γίνει πραγματικότης και να «τορπιλλίσουν» οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Γεωργίας τα σχέδιά τους στην Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ο φόβος των Γεωργιανών κάνει τον π. Γ. Τσέτση να μη συγκρατείται καθόλου στο τέλος του άρθρου του και να μιλά για «θεμελιοκρατικούς» (ηγούν φονταμενταλιστικούς) κύκλους που κρατάνε τη Γεωργιανή Εκκλησία στο μεσαίωνα !!!

Πηγή