Ο κ. Φίλης απειλεί ότι θα καταργήσει το Σύνταγμα!

Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ)

 Ο κ. Φίλης απειλεί (εν γνώσει ή εν αγνοία του;), ότι θα καταργήσει το Σύνταγμα;

Αθήνα, 12 Μαρτίου 2016

Αριθμ. Πρωτ.:   42

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο κ. Φίλης απειλεί (εν γνώσει ή εν αγνοία του;),

ότι θα καταργήσει το Σύνταγμα;

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ), απαντώντας σε δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας, κ. Νικόλαου Φίλη, τονίζει ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν προσφέρεται για πολιτικές σκοπιμότητες. Ενώ το θέμα  του περιεχομένου του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι πολύ σοβαρό, αφού πρόκειται για την ανάπτυξη της θρησκευτικής πνευματικής ταυτότητας και φυσιογνωμίας των μαθητών, ο Υπουργός φαίνεται να το αντιμετωπίζει με πολιτικά

Ο Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος 949-1022 (12 Μαρτίου)

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, γεννήθηκε τὸ ἔτος 949 μ.Χ. στὴ Γαλάτη τῆς Παφλαγονίας ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους, τὸν Βασίλειο καὶ τὴν Θεοφανώ. Ὁ θεῖος του Βασίλειος, ὁ ὁποῖος κατεῖχε ὑψηλὴ θέση στὸν αὐτοκρατορικὸ οἶκο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προσέλαβε νωρὶς τὸν ἀνεψιό του κοντά του, ὅπου, ὅπως ἦταν φυσικό, ἔτυχε καλῆς παιδείας. Ὅμως ὁ Ὅσιος δὲν ἔδινε προσοχὴ καὶ δὲν ἔδειχνε ἐνδιαφέρον γιὰ μάθηση. Κατὰ τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ Συμεὼν γνωρίστηκε μὲ ἕναν μοναχὸ τῆς περιωνύμου μονῆς Στουδίου, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν, ἐπίσης, Συμεών. Ὁ μοναχὸς αὐτὸς ἔγινε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὁ πνευματικός του πατέρας. Ὅταν κατὰ τὸ ἔτος 963 μ.Χ. πέθανε ὁ θεῖος του, ὁ Συμεὼν προσῆλθε στὴ μονὴ τοῦ Στουδίου, ὅπου ζητοῦσε «τὸν ἐκ νεότητος αὐτοῦ χρηματίσαντα πατέρα πνευματικὸν καὶ διδάσκαλον». Ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος Συμεὼν παρομοιάζει τὸν θεῖο του μὲ τὸν Φαραώ, τὴ διαμονή του στὸν αὐτοκρατορικὸ οἶκο μὲ τὴν αἰχμαλωσία τῶν Ἰσραηλιτῶν στὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν πνευματικό του πατέρα μὲ τὸν Μωϋσῆ. Κάποτε ὁ Γέροντάς του, τοῦ ἔδωσε ἕνα βιβλίο μὲ τὰ συγγράμματα τῶν Ἁγίων Μάρκου τοῦ Ἐρημίτου καὶ Διαδόχου Φωτικῆς. Ζωηρὴ ἐντύπωση τοῦ προξένησε τὸ ἀκόλουθο

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ θα κηρύξει την έναρξι της νέας εποχής!

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ θὰ κηρύξη, τὴν ἔναρξι τῆς νέας ἐποχῆς

εἰς τὴν γῆν, ἡ ὁποία θὰ διαδεχθῆ τὴν χριστιανικὴ ἐποχή,

 δημιουργώντας ἴσως μία τρίτη διαθήκη!

Πηγή

 Ἀπὸ τὸν μακαριστὸ π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο 

Περὶ μεταπατερικῆς - συναφειακῆς θεολογίας

Ἀνάμεσα στὰ πολὺ σημαντικὰ καὶ ἐνδιαφέροντα, ποὺ λέει ὁ μακαριστὸς Γέροντας, ὑπάρχει καὶ μία ἀναφορά του στὰ ὅσα συμβαίνουν στὶς ἔσχατες καὶ ἀποκαλυπτικὲς ἡμέρες μας, ἰδίως μὲ τὶς βλάσφημες καὶ αἱρετικὲς θέσεις τῆς «Θεολογικῆς Ἀκαδημίας» τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος περὶ μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς καὶ συναφειακῆς θεολογίας, καὶ ἡ ὁποία ἀναφορὰ ἀποτελεῖ, νομίζουμε, ἀπάντησι στὶς καινοφανεῖς καὶ φλήναφες θέσεις τῆς Ἀκαδημίας. 

Ἡ ὁμιλία αὐτὴ ἐξεφωνήθη τὴν Κυριακὴ 21 Νοεμβρίου 1982 στὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγίου Δημητρίου Κομνηνείου Στομίου, μὲ τίτλο «Σκιαγράφησις τοῦ προσώπου καὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τέλος τοῦ 13ου κεφ. τῆς Ἀποκαλύψεως».

Στὸ σημεῖο αὐτό, ἂν μᾶς ἐπιτρέπεται, μποροῦμε, κατὰ τὴν ταπεινή μας γνώμη, νὰ κάνουμε λόγο γιὰ τὸ προφητικό-προορατικὸ χάρισμα, ποὺ διέκρινε τὸν μακαριστὸ γέροντα, έφ᾽ ὅσον πρὶν ἀπὸ τόσα χρόνια (1982) προεῖδε τί θὰ γινόταν στὶς ἡμέρες μας (2013).

Παραθέτουμε παρακάτω τὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Γέροντος, τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς:

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ θὰ κηρύξη, ἀγαπητοί, τὴν ἔναρξι τῆς νέας ἐποχῆς εἰς τὴν γῆν, ἡ ὁποία θὰ διαδεχθῆ τὴν χριστιανικὴ ἐποχή, δημιουργώντας ἴσως μία τρίτη

"Στόχος μας μέσω των μεταναστών να κατακτήσουμε την Ευρώπη".

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΚΡΥΦΗ ΚΑΜΕΡΑ: 

Κυριακή της Τυρινής- «Οι θησαυροί και ο Θησαυρός»

 Οἱ  θησαυροὶ  καὶ  ὁ  Θησαυρὸς

 «Θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ματθ. 6,20)

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

     

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Ἀλλὰ δὲν ἀρκεῖ νὰ τὸ ἀκοῦμε μόνο· χρειάζεται καὶ νὰ τὸ πιστεύουμε καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», ὅποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν᾿ ἀκούῃ ἂς ἀκούῃ (Ματθ. 11,15). Μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἔχετε αὐτιὰ ἀνοιχτὰ στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τολμῶ νὰ μιλήσω.

Κυριακή της Τυρινής- «Οἱ θησαυροὶ καὶ ὁ Θησαυρὸς» (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου).pdf by aktines

Πράγματι έχουν ξεφύγει εντελώς! Κι ασφαλώς ΟΧΙ τόσο οι νεοταξίτες Οικουμενιστές...

Αυτοί θεωρούν ως καθήκον τους την Προδοσία

της Πίστεως(!),  αλλά οι "αντι-Οικουμενιστές"

που ακόμα τους στηρίζουν και τους Μνημονεύουν!

ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ  Η  ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ...! ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ ΔΙΠΛΑ ΔΙΠΛΑ  ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ? 

ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΜΙΑ ''ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ'' ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ 3 ΣΤΙΣ 8 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ! ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΑΡΑΓΕ? 

ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙΑΣΜΕΝΟΙ; 

ΤΙ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ  ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ:

Πολλές φορές ακόμα και άνθρωποι διαφορετικών θρησκειών που βρίσκουν μια

Ο "αγώνας" και η "λογική" των Οικουμενιστών Δεσποτάδων! --Μητροπολίτης Ιωαννίνων μας συμβουλεύει:

"Μὴν ἐμπιστεύεστε τοὺς Χιλιαστές"

(δηλ. μιὰ περιθωριακὴ αἵρεση),

"ἀλλὰ νὰ ἐμπιστεύεστε τοὺς

«Κανονικοὺς Ἐπισκόπους». Δηλαδή,

τούς ...Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές!

Αντιαιρετική εγκύκλιος Μητροπόλεως Ιωαννίνων

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ὑπ’ ἀριθ. 3/2016

Ἐν Ἰωαννίνοις τῇ 11ῃ Μαρτίου 2016

Πρός τὸν εὐσεβῆ καὶ φιλόχριστο λαὸ

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἀδελφοί∙

Σὲ συνέχεια τῆς ἀπὸ 19ης Ὀκτωβρίου 2014 Ἐγκυκλίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Μαξίμου μὲ θέμα τὴ στάση τῶν χριστιανῶν ἔναντι τῶν

Μην τα βάζεις με τον Θεό, Σεβασμιώτατε Δημητριάδος, κ. Ιγνάτιε Γεωργακόπουλε!

Ιγνάτιος (Βόλου):

«Όποιος αρνείται την προσφορά στους πρόσφυγες δεν είναι ούτε Έλληνας, ούτε Ορθόδοξος»!

Μόνο ἕνας Οἰκουμενιστής-διεθνιστής θὰ μποροῦσε νὰ πεῖ μὲ ἀπόλυτο τρόπο τέτοια λόγια. Καὶ δυστυχῶς ἀπὸ δαύτους ἔχει πολλοὺς ἡ χώρα μας! Τοὺς ἔχει ἐκθρέψει ἡ ἀριστερή καὶ τελευταῖα καὶ ἡ δεξιά νεοφιλεύθερη ἰντελιγκέντσια, καὶ τοὺς ἔχει ἀγκαλιάσει ἡ οἰκουμενιστικὴ “πεφωτισμένη” ἀ-πνευμάτιστη δεσποτοκρατία! Ἕνας τραγικὸς «ἀχταρμὰς» νεοταξιτῶν, πολιτικάντηδων τῆς ντροπῆς χωρὶς <τσίπα>, ἀλλὰ καὶ οἰκουμενιστῶν ἱερωμένων, βάλθηκαν νὰ ἀλλάξουν «τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας» τῶν ἐθνῶν καὶ τοὺς «προστεταγμένους καιροὺς» ποὺ ὅρισε ὁ Κύριος (Πράξ. 17, 26). Πολὺ εὔστοχα ὁ εἰδικὸς ἐπιστήμονας ἐπὶ τῶν τεκταινομένων ὑπὸ τῶν Τούρκων, ὁ κ. Νικόλαος Χειλαδάκης ἔγραψε:

Ποιός νοιάζεται «για ένα λαό που χάριν της αγαπητικής του διάθεσης, παραχωρεί τον εθνικό του χώρο στους απέναντι που τρίβουν τα χέρια τους… και ετοιμάζονται για την ολοκληρωτική ισλαμοποίηση της χώρας μας»;

Ὥστε λοιπόν, κατὰ τοὺς κ.κ. Ἰγνάτιο (ἀλλὰ καὶ ἄλλους ἱερωμένους, ὅπως τὸν κ. Ἱερώνυμο, τὸν κ. Σεραφεὶμ κ.λπ.), πρέπει σημειολογικὰ νὰ ἀποδεχόμαστε ἐπίσημα τὸν σατανικὸ σχεδιασμὸ ἀφανισμοῦ τῆς Ἑλλάδος; Πρέπει νὰ νομιμοποιοῦμε ἐπίσημα, καὶ νὰ ἐνθαρρύνουμε ἐπίσημα τοὺς Νεοταξίτες καὶ τοὺς Τούρκους νὰ συνεχίζουν νὰ στέλνουν τὸν λαθραῖο μουσουλμανικὸ στρατό τους (ποὺ στὴν πλειονότητά του εἶναι νεαροὶ μέχρι 30 ἐτῶν), γιὰ νὰ ἀλλοιώσουν ὅ,τι ἐθνικὸ καὶ χριστιανικὸ ἔμεινε σ’ αὐτὸν τὸν τόπο; Πρέπει νὰ τοὺς ταΐσουμε ἐπίσημα –μὲ τὶς κάμερες νὰ καταγράφουν τὴν φιλανθρωπία μας–, αὐτοὺς ποὺ αὔριο μὲ ἄνεση θὰ μποροῦσαν (ὑπακούοντες στὸ «Ἅγιο Κοράνιο») νὰ μᾶς σφάξουν ἀνελέητα; 

(Ἀσφαλῶς ἡ διακριτικὴ βοήθεια κάποιων ἀπ' αὐτοὺς ποὺ ἔχουν πραγματικὴ ἀνάγκη καὶ δὲν πετοῦν τὰ προσφερόμενα -ὅπως καταγγέλθηκε- στὸν πιὸ κάτω κάλαθο τῶν σκουπιδιῶν, εἶναι ἄλλο πρᾶγμα). 

Ὅμως, διαφορετικὰ μᾶς δίδαξε ὁ Θεὸς στὶς Ἅγιες Γραφές. Ἡ ὑπεράσπιση τῆς πατρίδος καὶ τῆς Πίστης εἶναι καθῆκον γιὰ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν παλαιὸ Ἰσραὴλ καὶ τὸν νέο. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ἀλλόθρησκους καὶ τοὺς αἱρετικούς, εἶναι καθῆκον καὶ ἀνάγκη γιὰ τὴν διατήρηση τῆς πατρίδος καὶ τῆς Πίστης κι ὄχι τὸ ἀντίθετο, μὲ τὴν δικαιολογία τῆς φιλανθρωπίας ἀποδοχὴ τῆς ἐθνικοθρησκευτικῆς μας ἀλλοτριώσεως!

Ἀλλὰ ἡ οἰκουμενιστικὴ ἀνοχὴ καὶ μεταπατερικὴ σκοτόμαινα, κ. Ἰγνάτιε, δὲν σᾶς ἀφήνουν νὰ συλλογίζεσθε λεύτερα καὶ ἀληθινά ἐν Χριστῷ!

Καὶ κάτι ἀκόμα· «Όποιος αρνείται την προσφορά στους πρόσφυγες (λέτε) δεν είναι ούτε Έλληνας, ούτε Ορθόδοξος»! Καὶ ποιός εἶστε ἐσεῖς ποὺ τὰ λέτε αὐτά; Μηπως εἶστε ἐκεῖνος ποὺ καταπατεῖ αἰώνιες θεϊκὲς Ἐντολές, ποὺ εἰσάγει τὴν μεταπατερικὴ κακοδοξία στὸ χῶρο τῆς ὀρθοδοξίας· ποὺ γράφει στὰ ὑποδήματά του τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ συνευφραίνεται μὲ τοὺς ἀλλόδοξους· ποὺ ψηφίζει ἐναντίον ἄρθρων τοῦ Συνόλου τῆς Πίστεως στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, στὸ Σάμπεζυ καὶ ἀλλαχοῦ· ποὺ εἰσηγεῖται στὴν τελευταία Σύνοδο τῆς Ἱεραρχία ὑπὲρ τῶν κακοδόξων εἰσηγήσεων τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν; Καὶ μιλᾶτε ἐσεῖς γιὰ Πίστη καὶ ὀρθοδοξία;

Ὅσο γιὰ μᾶς, μὴν ξεχνᾶμε· ἀφοῦ κι ἐμεῖς (στὸ ποσοστό ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ) συντελέσαμε στὴν δημιουργία αὐτῆς τῆς νέας τραγικῆς ἐθνικῆς περιπέτειας (ὅπως ἐξελίσσεται), καὶ οἰκοδομήσαμε προϋποθέσεις θεο-ἐγκατάλειψης –μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸ Νόμο Του–, ἐμεῖς πρέπει μὲ τὴν μετάνοιά μας νὰ προσπέσουμε καὶ πάλι στὸν φιλάνθρωπο Κύριο καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουμε διὰ τῆς Θεοτόκου:

«Δέξαι τὴν τεκοῦσαν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ σῶσον, Σωτὴρ ἡμῶν, λαὸν ἀπεγνωσμένον».

Καὶ βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἀρνούμαστε διακριτικὰ καὶ μὲ σύνεση τὴν βοήθεια στοὺς ἔχοντας ἀνάγκη, χωρὶς νὰ ξεχνᾶμε "ότι δίπλα σε όλους αυτούς τους απρόσκλητους εισερχομένους, υπάρχει ένας γηγενής λαός που δεν έχει ούτε δουλειά, ούτε χρήματα για το ηλεκτρικό, ούτε ιατρική περίθαλψη" (Ν. Χειλαδάκης).

Στὴν συνέχεια τὸ κείμενο τοῦ κ. Ἰγνάτιου: 

Ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου

Ὁ Ἀδάμ, ὁ πατέρας τῆς οἰκουμένης, ἐγνώριζε στόν Παράδεισο τή γλυκύτητα τῆς θείας ἀγάπης. Ἔτσι, μετά τήν ἔξωσή του ἀπό τόν Παράδεισο γιά τό ἁμάρτημά του, ἐγκαταλειμμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θλιβόταν πικρά καί ὀδυρόταν μέ βαθεῖς στεναγμούς. Ὅλη ἡ ἔρημος ἀντηχοῦσε ἀπό τούς λυγμούς του. Ἡ ψυχή του βασανιζόταν μέ τή σκέψη: «Ἐλύπησα τόν ἀγαπημένο μου Θεό». Δέν μετάνοιωνε τόσο γιά τήν Ἐδέμ καί τό κάλλος της, ὅσο γιά τήν ἀπώλεια τῆς θείας ἀγάπης, πού τραβᾶ ἀχόρταγα τήν ψυχή στό Θεό. Τό ἴδιο καί κάθε ψυχή πού γνώρισε μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα τό Θεό κι ὕστερα ἔχασε τή χάρη, δοκιμάζει τό ἀδαμιαῖο πένθος.

Θλίβεται ἡ ψυχή καί μεταμελεῖται σφοδρῶς, ὅταν προσβάλη τόν ἀγαπημένο Κύριο. Βασανιζόταν κι ὀδυρόταν στή γῆ ὁ Ἀδάμ κι ἡ γῆ δέν τοῦ ἔδινε χαρά. Νοσταλγοῦσε τό Θεό κι ἐφώναζε: Διψᾶ ἡ ψυχή μου τόν Κύριο καί Τόν ἀναζητῶ μέ δάκρυα. Πῶς νά μήν Τόν ζητῶ; Ὅταν ἤμουν μαζί Του, ἀγαλλόταν εἰρηνικά ἡ ψυχή μου καί ἤμουν ἀπρόσιτος γιά τούς ἐχθρούς. Τώρα ὅμως ἀπέκτησε ἐξουσία πάνω μου τό πονηρό πνεῦμα καί κλονίζει καί τυραννεῖ τήν ψυχή μου.

Γι᾽ αὐτό λυώνει ἡ ψυχή μου γιά τόν Κύριο μέχρι θανάτου. Τό πνεῦμα μου ὁρμᾶ πρός τό Θεό καί τίποτε τό γήϊνο δέν μέ παρηγορεῖ· κι ἡ ψυχή μου δέν βρίσκει πουθενά παρηγοριά, ἀλλά ποθεῖ διψασμένα νά Τόν δῆ καί νά Τόν ἀπολαύση ὡσότου χορτάση. Δέν μπορῶ νά Τόν λησμονήσω οὔτε στιγμή κι ἀπό τόν πολύ μου πόνο στενάζω καί ὀδύρομαι: Ἐλέησόν με ὁ Θεός, τό παραπεσόν Σου πλάσμα».

Ἔτσι ὀδυρόταν ὁ Ἀδάμ κι ἔτρεχαν ποτάμι τά δάκρυα ἀπό τό πρόσωπό του κι ἔπεφταν στό στῆθος του καί στή γῆ. Μέ δέος ἄκουγε ὅλη ἡ ἔρημος τούς στεναγμούς του. Ζῶα καί πουλιά σιωποῦσαν ἀπό θλίψη. Κι ὁ Ἀδάμ ὀδυρόταν, γιατί μέ τό ἁμάρτημά του στερήθηκαν ὅλοι τήν εἰρήνη καί τήν ἀγάπη.

Ἦταν μεγάλη ἡ θλίψη τοῦ Ἀδάμ μετά τήν ἐξορία του ἀπό τόν Παράδεισο. Σάν εἶδε ὅμως τό γυιό του Ἄβελ σκοτωμένο ἀπό τόν Κάϊν, αὐξήθηκε ἀκόμα πιό πολύ ἡ θλίψη τοῦ Ἀδάμ· φοβερά στενοχωρημένος κοίταζε κι ἔκλαιγε: «Ἐξ ἐμοῦ λαοί ἐξελεύσονται καί πληθυνθήσονται ἐπί τῆς γῆς· κι ὅλοι θά ὑποφέρουν, θά ζοῦν μέσα στήν ἔχθρα καί στόν ἀλληλοσκοτωμό». Κι ἦταν ἡ θλίψη του μεγάλη σάν τόν ὠκεανό· καί τήν καταλαβαίνουν μόνον οἱ ψυχές πού γνώρισαν τόν Κύριο καί τήν ἀνείπωτη ἀγάπη Του.

Κι ἐγώ ἔχασα τή χάρη καί φωνάζω μαζί μέ τόν Ἀδάμ: «Σπλαγχνίσου με Κύριε. Δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως καί ἀγάπης».

Ὤ ἀγάπη τοῦ Κυρίου! Ὅποιος σέ γνώρισε, σ᾽ ἀναζητεῖ ἀκούραστα καί φωνάζει μέρα καί νύχτα: «Σέ ποθῶ, Κύριε, καί Σ᾽ ἀναζητῶ μέ δάκρυα. Πῶς νά μή Σέ ζητῶ; Ἐσύ μοῦ ἔδωσες νά Σέ γνωρίσω μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, κι αὐτή ἡ θεία γνώση τραβᾶ ἀδιάκοπα τήν ψυχή μου κοντά Σου».

Θρηνεῖ ὁ Ἀδάμ: «Δέν μέ τέρπει ἡ σιγή τῆς ἐρήμου. Δέν μέ τραβοῦν τῶν βουνῶν τά ψηλώματα. Δέν μ᾽ ἀναπαύει ἡ ὀμορφιά τῶν δασῶν καί τῶν λειβαδιῶν. Δέν καταπραΰνει τόν πόνο μου τῶν πουλιῶν τό κελάδημα. Τίποτε, τίποτε δέν μοῦ δίνει τώρα χαρά, Ἡ ψυχή μου ράγισε ἀπό τήν πολύ στενοχώρια. Τόν ἀγαπημένο Θεό μου ἐπρόσβαλα. Κι ἄν μέ ξανάπαιρνε στόν παράδεισο ὁ Κύριος καί ἐκεῖ θά θρηνοῦσα λυπητερά, πονεμένα γιατί πίκρανα τόν ἀγαπημένο μου Θεό».

Ἅγιος Σιλουανός ὁ Αθωνίτης

Πηγή: http://www.imaik.gr