Νηστεία
Τοῦ Ἀδαμάντιου
Τσακίρογλου
Μπαίνοντας
πια στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής και της νηστείας προετοιμαζόμαστε
ψυχικά και σωματικά, έτσι ώστε να υποδεχθούμε κατάλληλα και να βιώσουμε το
μέγιστο γεγονός της ανθρωπότητας, την ανάσταση του Χριστού και Θεού μας.
Η
νηστεία είναι υψηλή έκφραση υπακοής προς τον Θεό. Είναι έκφραση αγάπης και
αφοσίωσης στο θελημά του. Είναι ένδειξη ευγνωμοσύνης, σε Εκείνον, που μας έδωσε
την δύναμη και την δυνατότητα να νηστεύουμε. Με την νηστεία θυσιάζουμε τις
υλικές απολαύσεις, για να απολαύσουμε τις ουράνιες, αψηφούμε τον ορατό κόσμο
για να γευτούμε τον αόρατο, αγνοούμε το σώμα για να ασχοληθούμε με την ψυχή,
πεινάμε για να χορτάσουμε, στερούμεθα για να πλουτίσουμε, αγωνιζόμαστε για να
κερδίσουμε το πιο υψηλό έπαθλο.
Δεν πρέπει όμως παράλληλα ποτέ να ξεχνάμε ότι η νηστεία ποτέ δεν πραγματοποιείται μόνη της. Ο Θεός και πατέρας μας της χάρισε πολύτιμες συντρόφους, που πρέπει πάντα να την συνοδεύουν: Η ταπείνωση, η ελεημοσύνη, η προσευχή και η αγάπη πρέπει πάντα να συντροφεύουν την νηστεία, χέρι με χέρι, βήμα με βήμα, σκαλί με σκαλί, γιατί χωρίς τις συντρόφους της η νηστεία καταντάει από ουράνιο άθλημα σε επίγεια επίδειξη εγωϊσμού και προσωπικής προβολής.
Δεν πρέπει όμως παράλληλα ποτέ να ξεχνάμε ότι η νηστεία ποτέ δεν πραγματοποιείται μόνη της. Ο Θεός και πατέρας μας της χάρισε πολύτιμες συντρόφους, που πρέπει πάντα να την συνοδεύουν: Η ταπείνωση, η ελεημοσύνη, η προσευχή και η αγάπη πρέπει πάντα να συντροφεύουν την νηστεία, χέρι με χέρι, βήμα με βήμα, σκαλί με σκαλί, γιατί χωρίς τις συντρόφους της η νηστεία καταντάει από ουράνιο άθλημα σε επίγεια επίδειξη εγωϊσμού και προσωπικής προβολής.
Γιατί
κακά τα ψέματα, μόλις αρχίζουμε την νηστεία, δυστυχώς παράλληλα κάνουμε, ό,τι
είναι δυνατόν για να την καταστρέψουμε. Παίρνουμε αμέσως ένα σοβαρό ύφος και
μία επιφυλακτική στάση, ενώ όπως λέει ο Κύριος μας, έπρεπε να είμασταν καθαροί
και χαμογελαστοί. Αμέσως αρχίζουμε να κοιτάμε τι τρώει ο διπλανός μας και
είμαστε μάλιστα έτοιμοι όχι μόνο να του κάνουμε πνευματική κατήχηση αλλά και να
τον επιπλήξουμε αυστηρά, ξεχνώντας ότι ο λόγος της νηστείας είναι η απόλυτα
προσωπική αμαρτωλότητά μας και όχι του διπλανού μας, ξεχνώντας ότι η νηστεία
είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός, ξεχνώντας ότι η νηστεία η ίδια δεν μας σώζει, αν
δεν συνοδεύεται από τις μακαριστές συντρόφους της, από την επίγνωση των
αμαρτιών μας και την πεποίθηση, ότι όσο και να νηστέψουμε δεν μπορούμε έτσι να
διαγράψουμε τα αμέτρητα λάθη μας.
Ας
νηστεύσουμε αυτή την φορά ταπεινά, προσωπικά και με πνευματική διαύγεια. Ας
αφεθούμε στα χέρια του Θεού, γιατί μόνο αυτός είναι ικανός να μας διδάξει την
σωστή νηστεία. Ας αφήσουμε την ανήσυχη αναζήτηση και ας απολαύσουμε την
μετρημένη και γεμάτη ευγνωμοσύνη αποδοχή των δωρεών εξ ουρανού. Ας αφήσουμε τον
εαυτό μας μέσω της νηστείας να νιώσει όχι μόνο κατανόηση για αυτόν που δεν
νηστεύει αλλά αληθινή αγάπη, με την βαθειά συνείδηση, ότι αυτός δεν έχει τόσες
αμαρτίες, όσες έχουμε εμείς που νηστεύουμε και ότι ο αγώνας του ίσως είναι πιο
σκληρός από ότι ο δικός μας.
Παράλληλα
ας συνειδητοποιήσουμε δύο βασικά στοιχεία της νηστείας που χαρακτηρίζουν σε
αντίθεση με την Δύση την Ορθοδοξία ιδίως την Καθαρή Δευτέρα:
Πρώτον
την ελπίδα, την χαρά, τον ανοιξιάτικο αλλά και μέσω της Τεσσαρακοστής
πνευματικό αέρα που κάνει τον άνθρωπο αετό και ως άλλον χαρταετό τον ανυψώνει
στον ουρανό, του ανοίγει ψυχικές και πνευματικές αναζητήσεις και περιπέτειες
και μεταμορφώνει την ψυχή του σε μυροβόλο κήπο. Η ελπίδα που επιτρέπει την
μετάνοια, η οποία δεν είναι στάχτες, όπως τονίζουν οι Παπικοί, αλλά ένα
λουλούδι που ανοίγει και μοσχομυρίζει.
Δεύτερον
την ελευθερία του ανθρώπου, που με τόση αγάπη του χάρισε ο Θεός. Ο Θεός σέβεται
τον άνθρωπο τόσο, που δεν καταπατάει ποτέ την ελευθερία του. Ελεύθερα και με
χαρά νηστεύουμε, όπου κι αν ζούμε, όπως και αν ζούμε. Για αυτό τον λόγο δεν
νοούνται αλλαγές στους άνωθεν σοφούς κανόνες της Εκκλησίας σχετικά με την
νηστεία, όπως ισχυρίζονται οι μεταπατερικοί και οι οικουμενιστές. Η Εκκλησία
μας φροντίζει για τον άνθρωπο εις τον αιώνα.
Η
Εκκλησία μας, η οποία όρισε, ακριβώς για να δείξει πόσο σέβεται την ελευθερία
του ανθρώπου, να συμπίπτει πάντα μέσα στην Σαρακοστή η γιορτή του Ευαγγελισμού.
Ο Θεός δεν γίνεται άνθρωπος, πριν ζητήσει την συγκατάθεση του ανθρώπου που τόσο
ωραία εκφράζεται στα λόγια της Παναγίας μας προς τον άγγελο «Ιδού η δούλη
Κυρίου γενοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Αυτό ακριβώς λέμε και εμείς στην περίοδο
της Μεγάλης Νηστείας, καθώς και σε όλη μας την ζωή. «Ιδού οι δούλοι Κυρίου
γενοιτό ημίν κατά το ρήμα Σου».
Στην
Σαρακοστή λοιπόν μαθαίνουμε εκτός από το να νηστεύουμε, και το να είμαστε
ελεύθεροι, γιατί η ελευθερία χρειάζεται εξάσκηση, αγώνα και αρετή. Η
ελευθερία είναι πεδίο άσκησης και τρομερής ευθύνης απέναντι στον Θεό και στον
συνάνθρωπο. Ποτέ δεν θα γίνουμε ελεύθεροι, εάν δεν μάθουμε να εξασκούμε την
ελευθερία μας.
Καλή
Σαρακοστή
Αδαμάντιος Τσακίρογλου
