Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΠΙΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΝΑΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΟΥΝ… ΛΑΘΡΟ!

 


FOTO2

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Η κατάσταση με τους λαθρό αρχίζει και παρουσιάζει πρωτοφανή φαινόμενα, όπως αυτό στην

Ξερεις ποιος ειμαι; (Ο Αντίχριστος)

  
    Ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν» ἐπανέρχεται στὸ Πανθρησκειακὸ βιτρὸ ποὺ ἐντοπίστηκε στὸ χῶρο σύγκλησης τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου στὴν Κρήτη. Δημοσιεύουμε τὸ κείμενο ποὺ ὑπογράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Σαράντης Σαράντος.
   Πρὶν ἀπ’ αὐτὸ ὅμως, καὶ γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα μεμονωμένο περιστατικό, ἀναρτοῦμε μιὰ φωτογραφία ποὺ ἁλιεύσαμε στὸ facebook τοῦ Πρωτοσύγκελλου καί Πρωτοπρεσβύτερου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου στὴν Γερμανία Κωνσταντίνου Μύρων, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ μέλος τῆς «Ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου»!


  Πρόκειται γιὰ τὴν φωτογράφιση τριῶν λέξεων, ποὺ στὰ ἑλληνικὰ μεταφράζονται «Ξέρεις ποιός εἶμαι;». Τρία γράμματα μὲ κόκκινο χρῶμα, ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὰ σύμβολα τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν Θρησκειῶν καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ἐρώτημα, παραπέμπουν σὲ Ἕνα κοινὸ Θεό! Ποιος ἄραγε εἶναι αὐτὸς ὁ «θεός»; Εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Πανθρησκειακὸ «θεό» τῶν Οἰκουμενιστῶν, τῶν Σιωνιστῶν καὶ τῶν Μασώνων; Τὸν Ἀντίχριστο; 
    Τὸ σύμβολο αὐτό, ὅπως κι ἄλλα παρόμοια, τὰ χρησιμοποιοῦν χριστιανικὲς «εκκλησίες» στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ προωθοῦνται ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο ἐσωτερικῶν τῆς Γερμανίας, ἀπὸ τὴν Ἐργασιακὴ Ὁμάδα Ἐκκλησιῶν, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση γιὰ τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν Θρησκειῶν.

    Τέτοια σύμβολα καὶ σήματα (καὶ διάφορες ἐκδηλώσεις) χρηματοδοτεῖ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση  γιὰ καλύτερη …ἐνσωμάτωση τῶν προσφύγων.
   
Ὡς πρὸς τὴν χρήση του (ὅπως πληροφορούμαστε) στὴν ἀρχὴ οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἦταν ἐπιφυλακτικές, ἀλλὰ στὴν συνέχεια τὰ ἀποδέχτηκαν, καθὼς εἶναι πραγματικότητα ἡ ἐξάρτηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ταγῶν ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ ὁποία διοργανώνει ἐκδηλώσεις Πανθρησκειακῆς ἰσχύος, ποὺ χρηματοδοτοῦνται μέχρι καὶ 15.000 εὐρώ.
 

   Αὐτά, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Γερμανία, γίνονται στὴ Γαλλία καὶ στὸ Βέλγιο. Στόχος τους, μὴ ἀποκρυπτόμενος πλέον, ἡ προβολὴ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ κυρίως, ἀλλὰ καί (κατὰ δεύτερο λόγο) τοῦ Μουσουλμανισμοῦ. Πρόσφατα βλέπουμε πὼς σ’ αὐτὸ τὸ πνεῦμα κινεῖται καὶ ὁ Ἕλληνας Ὑπουργὸς Παιδείας Φίλης.

 Η Εστία Πατερικών Μελετών για το πανθρησκειακό βιτρό στο χώρο σύγκλησης της Πανορθόδοξης Συνόδου



    Πολλά καί δυσμενέστατα σχόλια ἀπό ἐγκρίτους ἐπισκόπους,  κληρικούς καί θεολόγους ἔχουν διατυπωθεῖ γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη» Πανορθόδοξη Σύνοδο.  Ξαφνικά ἔρχεται στή δημοσιότητα τό πανθρησκειακό ἀποκρυφιστικό βιτρό πού ποζάρει στήν κεντρική εἴσοδο τῶν ἐγκαταστάσεων καί ἀκριβῶς ἔξω ἀπό τό Ἱερό Παρεκκλήσιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία θά καλωσορίζει (μᾶλλον θά κακωσορίζει) πάντας τούς ἐντίμους συνέδρους τῆς Συνόδου.  Θά τούς προετοιμάζει ὄχι ἁπλῶς σέ μιά παγχριστιανική, πού λέει ὁ λόγος, ἀσαφῆ καί χαώδη νοοτροπία, ἀλλά σέ μιά βάρβαρη, χοντροειδῆ καί πανθρησκειακή βλασφημία.
    Εἶναι γνωστό, ὅτι στίς 18 Μαΐου ἡ λεβεντογέννα νῆσος ἑόρτασε τή «Μάχη τῆς Κρήτης».  Ἀπό τούς Γερμανούς ἡ Κρήτη ὀνομάστηκε νεκροταφεῖο τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν Γερμανῶν. Ὁ Χίτλερ ἀπηγόρευσε νά ξαναεπιτεθοῦν μέ τόν ἴδιο τρόπο, δηλαδή ἀπό ἀέρος, σέ ὁποιοδή­ποτε ἄλλον τόπο, ὅπου Γῆς.
   Εἶναι λοιπόν δυνατόν ἡ ἡρωικότατη νῆσος Κρήτη νά ἀποβεῖ τώρα νεκτροταφεῖο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί ὀρθοδόξου ὁμολογίας καί μάλιστα νά σοκάρει τόσο προκλητικά (ποιούς;) τούς ἀρχιερεῖς τῆς ἁγίας ἀνά τήν Οἰκουμένη Ὀρθοδοξίας μας ἀλλά καί τούς λοιπούς αἱρετικούς πατατηρητές, ἐκ τῶν ὁποίων ἴσως κάποιοι διαθέτουν κάποια εὐλάβεια καί ἀνθρώπινη ἐντιμότητα!  Δέν θά φρίξουν καί αὐτοί μέ αὐτήν τήν ἀπροκάλυπτη ὕβρη;
  Μήπως ἔστω καί τώρα, τήν ὕστατη στιγμή, μπορεῖ νά ἀντικατασταθεῖ αὐτό τό πανθρησκειακό ἔκτρωμα καί νά τοποθετη­θεῖ λαμπρή βυζαντινή εἰκόνα τοῦ Ἀρχιερέως μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας, γιά νά φωτίσει τόν Παναγιώτατο Πρῶτο καί τούς Σεβασμιωτάτους, ἴσους μέ Αὐτόν, Ἐπισκόπους, γιά νά ἀποφασί­σουν τά βέλτιστα ὀρθοδόξως, παγκοσμίως καί οἰκουμενικῶς;
   Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου συνοψίζοντες τήν πλουσιώτατη ἐν Τριάδι ἐμπειρία  καί ἀγωνιζόμενοι ἐν τέλει καί γιά τήν κατοχύρωση τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος μέ τήν ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ἄνοιξαν τό δρόμο καί ἄντλησαν τό χάρισμα τῆς ἁγιογράφισης ἀπείρων εἰκόνων, πού κοσμοῦν τούς λαμπρούς ἀπό ἄκτιστη Χάρη Ἱερούς ὀρθοδόξους Ναούς.
   Ὄχι μόνο οἱ ὀρθόδοξοι, ἀλλά καί πολλοί ἑτερόδοξοι ἐπώνυμοι καί μή ἐκφράζονται μέ θαυμασμό γιά τή Βυζαντινή τέχνη καί ἐνθουσιάζονται μέ τίς ἅγιες Βυζαντινές εἰκόνες.
   Μά τί κόμπλεξ, τί δαίμονας μᾶς καταλαμβάνει καί ἀνοήτως ἤ μανιωδῶς ὑποκαθιστοῦμε τό χρυσάφι τῶν ἁγίων εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας καί τῶν μυριάδων ἁγίων μας μέ τή λάσπη, τό βοῦρκο καί τό ἀηδιαστικό ρετσινόλαδο τῆς πανθρη­σκείας καί τοῦ ἀποκρυφισμοῦ;  Δέν ἔχει τό θάρρος ὁλόκληρος Οἰκουμενικός Πατριάρχης, πρόεδρος μιᾶς τέτοιας Συνόδου νά πετάξει νά ἀποσύρει ἤ συμβολικά νά συντρίψει τό εἴδωλο, ὅπως θεαρέστως ἐποίησαν πολλοί ἐκ τῶν Ἁγίων μας καί νά στηλώσει στόν ἴδιο περίοπτο τόπο τήν μοναδικά μεγαλόπρεπη εἰκόνα τοῦ Ἀρχιερέως μας Ἰησοῦ Χριστοῦ;
  Ἄν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, κηρύξει ἀποκαθήλωση τοῦ ἀνοήτου γιά τήν περίσταση βιτρό, δέν θά ἔχει βεβαιότατες ἐλπίδες καί ἐπιτυχίες τῆς Πανορθοδόξου;

                                     Διά τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
                                     ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις
                                     ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

Οριακή γελοιότης! Απίστευτη προπαγάνδα σε αρχαΐζουσα!

Ἔτσι ἐκπαιδεύουν τοὺς μαθητές τους
οἱ καθηγητὲς τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Κρήτης;


Ψήφισμα της Πατριαρχικής Σχολής Κρήτης για την Μεγάλη Σύνοδο 


να Ἀνακοινωθέν-Ψήφισμα ντροπῆς γιὰ τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο» ἐξέδωσε ἡ Πατριαρχικὴ Ἐκκλησιαστικὴ Σχολὴ Κρήτης. Τὸ διαβάσαμε καὶ τρίβαμε τὰ μάτια μας. Ἔτσι ἐκπαιδεύουν τοὺς μαθητὲς τῆς Πατριαρχικῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς οἱ κ.κ. καθηγητές; Ψάξαμε στὸ ἱστολόγιο τῆς Σχολῆς καὶ βρήκαμε τὰ ὀνόματα τῶν μόνιμων καθηγητῶν τῆς Σχολῆς (ἐδῶ) ποὺ εἶναι τὰ ἑξῆς: Απόστολος Μπουρνέλης, Μιχαήλ Στρουμπάκης, Χριστόφορος Αρβανίτης, π. Αυγουστίνος Μπαϊραχτάρης, Εμμανουήλ Δουνδουλάκης, Ιωάννης Λίλης, Επίσκοπος Χριστουπόλεως Μακάριος Γρινιεζάκης.
Καὶ θὰ θέλαμε νὰ μάθουμε (γιὰ νὰ πληροφορηθοῦμε τὴν ποιότητα τῆς δουλειᾶς ποὺ γίνεται στὶς Ἐκκλησιαστικὲς Πατριαρχικὲς Σχολές): Τὸ περιεχόμενο τοῦ ψηφίσματος τὸ προσυπογράφουν ὅλοι οἱ καθηγητές; Δηλώνουν στὸ ψήφισμα:
«Ἡ ἡμετέρα Ἐκπαιδευτικὴ Κοινότης… συνωδὰ καὶ τῇ ὑπ’ ἀριθ. 429/7-3-2016 Ἐγκυκλίῳ τοῦ κατὰ Κρήτην Σχολικοῦ Συμβούλου (θεολόγων), ἐπωμίσθημεν, ἁμιλλώμενοι μετὰ ζήλου, τὴν πρωτοβουλίαν καὶ εὐθύνην τῆς καταλλήλου καὶ ἐμπεριστατωμένης ἐνημερώσεως τῆς ἱεροσπουδαστικῆς Κοινότητος διὰ μαθησιακῶν δράσεων, μετὰ διδακτικῶν θεμάτων, ἐπὶ τῇ συγκλήσει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου»!
Ἄρα ἡ «κατάλληλος καὶ ἐμπεριστατωμένη ἐνημέρωσις» εἶναι ἡ ἀπίστευτη αὐτὴ προπαγάνδα ὑπὲρ τῆς Συνόδου;

Ψήφισμα της Πατριαρχικής Σχολής Κρήτης για την Μεγάλη Σύνοδο

  Διαβάστε παρακάτω το ψήφισμα για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο που θα συγκληθεί στην Κρήτη, το οποίο εξέδωσε η Πατριαρχική Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.
 


Το ψήφισμα εδώ

ΕΓΚΛΗΜΑ Η ΔΩΡΕΑΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ

Βίντεο απάντηση σε μητροπολίτη Μεσογαίας, Νίκο Νικολόπουλο κλπ: 

Ε Γ Κ Λ Η Μ Α

Η ΔΩΡΕΑΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ


Το παρακάτω βίντεο 
αφιερωμένο στα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για την "μακροθυμία" του γνωστού τάχα "θρησκευόμενου" πολιτικάντη κ.Νίκου Νικολόπουλου, να δώσει τα όργανα της κόρης του, 
επικαλούμενος δυστυχώς και απόψεις ιεραρχών:


Όπως επισημαίνει (ανάμεσα σε πολλά ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέροντα) ο γιατρός κ.Χριστοδουλίδης στο βίντεο, εσκεμμένα μπερδεύουν τις λέξεις "μεταμόσχευση" και "μετάγγιση" (μετάγγιση αίματος και μετάγγιση μυελού των οστών)

Απόδοση του Πάσχα

Η "Απόδοσις" τών Εορτών και η ιστορία της

Του Ιωάννη Φουντούλη

  Πηγή: Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 2, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1963, στ. 1072-1074.
Ψηφιοποίηση και απόδοση σε απλή γλώσσα Papyrus 52 και Ν. Μ.


Ο όρος «απόδοσις», συναντάται στη λειτουργική γλώσσα με την εξής έννοια: Μετά την πάροδο οκτώ συνήθως ημερών επανάληψης κάποιας εορτής, η διάρκεια της οποίας παρατείνεται και μετά την εορτή, μέχρι και την ημέρα της απόδοσης.
Με ρητή διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου, οι μεγάλες Ισραηλιτικές εορτές διαρκούσαν 8 ημέρες. (Έξοδος 2/β: 15-19, Λευϊτικό 23/κγ: 36-39 και Αριθμοί 29/κθ: 35). Αυτή τη συνήθεια την κληρονόμησε και η Χριστιανική λατρεία. Πρώτη μαρτυρία περί παράτασης Χριστιανικής γιορτής για οκταήμερο, παρέχεται από τον Ευσέβιο, και πρόκειται για τα εγκαίνια των βασιλικών Τύρου και Ιεροσολύμων (355). Αυτό όμως ήταν κάποιο έκτακτο γεγονός. Πάντως πολύ ενωρίς επικρατούσε η συνήθεια, (τουλάχιστον στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων), να παρατείνεται ο εορτασμός των μεγάλων Χριστιανικών εορτών του Πάσχα, των Επιφανείων και της Πεντηκοστής για οκτώ ημέρες.
Κατά την μαρτυρία της Αιθερίας (τέλος Δ΄ αιώνα), κατά τις οκτώ ημέρες της εβδομάδος του Πάσχα τελούντο καθημερινές Λειτουργίες. Τη Δευτέρα και Τρίτη στο Μαρτύριο, την Τετάρτη στον Ελαιώνα, την Πέμπτη στην Ανάσταση, την Παρασκευή στην Αγία Σιών, το Σάββατο στον Σταυρό και την Κυριακή και πάλι στο Μαρτύριο. (Itinerarium 39, έκδ. H. Pétré, Ethérie, Journal de Voyage, Sources Chrétiennes 21, Paris 1948, σ. 242).
Παρόμοια συνέβαιναν και κατά τις οκτώ ημέρες μετά την εορτή των Επιφανείων, με Λειτουργίες και τελετές στα διάφορα προσκυνήματα της αγίας Πόλεως, με ιδιάζουσα λαμπρότητα και Εκκλησιαστική πομπή («Ac sic ergo per octo dies haec omnis laetitia et is hornatus celebratur in omnibus locis sanctis», Itinerarium 25, όπου και πριν, σ. 204). Τα ίδια γίνονταν και στη Βηθλεέμ κατ’ αυτή την περίοδο. (Itinerarium 25, όπου και πριν, σ. 206).
Η πράξη της Μητέρας των Εκκλησιών, γρήγορα διαδόθηκε στην Ανατολή και τη Δύση. Ήδη η Αιθερία, μαρτυρεί, ότι και στην πατρίδα της, με τον ίδιο τρόπο εορταζόταν το οκταήμερο του Πάσχα (Itinerarium 25, όπου και πριν, σ. 241). Πράγματι, κατά το Missale Mosarabicum, καθορίζεται η διάρκεια της εορτής του Πάσχα σε επτά ημέρες και ο ιερός Αυγουστίνος γνωρίζει την πράξη αυτή στις Εκκλησίες της Αφρικής. Μάλιστα την αποκαλεί «παλιά εκκλησιαστική συνήθεια» (Epist. 55, PL 33, 204 – 223).
Στην Ανατολή οι ημέρες της «Διακαινησίμου» εβδομάδος θεωρούνταν ως «μία και η αυτή λαμπροφόρος ημέρα της Αναστάσεως». Μάλιστα Εκκλησιαστικοί κανόνες και πολιτικοί νόμοι (Πενθέκτης κανόνας ΞΣΤ', Βαλεντινιανού ΙΙ [389]) επέβαλλαν την αργία για να μπορεί ο λαός να πηγαίνει στους ναούς. Διαρκούσε όμως η εορτή αυτή για σαράντα μέρες, μέχρι της αποδόσεώς της, την Τετάρτη πριν από την Αναλήψη, κατά την οποία ψαλλόταν όλη η αναστάσιμη ακολουθία του Πάσχα. Και έτσι «αποδιδόταν» η γιορτή.
Η γιορτή των Θεοφανείων, ακολουθούμενη στην Ανατολή από τη σύναξη τού Προδρόμου, διαρκούσε (κατά τον ίδιο τρόπο) επί οκτώ ημέρες, αποδιδόμενη την 14η Ιανουαρίου. Στα Δυτικά λειτουργικά βιβλία βρίσκονται ίχνη του οκταήμερου εορτασμού μόνο μετά τον Η' αιώνα, ενώ στη Ρώμη μέχρι του ΙΒ' αιώνα η γιορτή διαρκούσε τρεις μόνο ημέρες.
Η άλλη μεγάλη παλιά γιορτή της Πεντηκοστής, ακολουθούμενη από τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος, εορτάζεται ομοίως επί οκτώ ημέρες, ολοκληρώνοντας τον κύκλο των κινητών εορτών του έτους, μαζί με την Κυριακή μνήμης των Αγίων Πάντων. Στη δύση στο Γελασιανό ήδη ευχολόγιο (ΣΤ' αιώνας) απαντούν «orationes ad vesperas intra octavas pentecostes», αλλά ήδη από τον Ε' αιώνα ήταν στην Ανατολή και τη Δύση γνωστός ο οκταήμερος εορτασμός της εορτής. Ο Αμαλάριος μαρτυράει, ότι κάθε μία από τις  των επτά ημέρες που ακολουθούσαν,  ήταν αφιερωμένη προς τιμήν των επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Και ολοκληρωνόταν η γιορτή κατά τον γαλλικανικό τύπο, το μετά απ’ αυτή Σάββατο ή την Κυριακή, ή το αργότερο μέσω της εορτής της Αγίας Τριάδος.
Κατά μίμηση των εορτών αυτών και οι νεότερες δεσποτικές και θεομητορικές εορτές ακολουθήθηκαν από οκταήμερο εορτασμό, που ολοκληρωνόταν μέσω απόδοσης. Το μήκος όμως αυτού του μετά την εορτή εορτασμού, προσδιορίζεται εκάστοτε είτε από τυχόν άλλη γιορτή που ακολουθεί, είτε από τη σύμπτωση κάποιων απ’ αυτών, στην περίοδο του Τριωδίου. Έτσι η γιορτή των Γενεσίων της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου) αποδίδεται την 12η, λόγω της εορτής της Υψώσεως του τιμίου Σταύρου που πλησιάζει, η οποία πάλι αποδίδεται κανονικά την 21η Σεπτεμβρίου. Η γιορτή των Εισοδίων διαρκεί από την 21η μέχρι την 25η Νοεμβρίου, των Χριστουγέννων από την 25η μέχρι την 31η Δεκεμβρίου και της Μεταμορφώσεως από την 6η μέχρι της 13η Αύγουστου. Η θεομητορική γιορτή της Υπαπαντής, εάν μεν συμπέσει στην Τεσσαρακοστή, αποδίδεται αυθημερόν, εάν όμως προηγηθεί απ’ αυτή, τότε οι ημέρες του εορτασμού και η απόδοση εξαρτώνται από το πόσο κοντά είναι προς εκείνη. Η γιορτή του ευαγγελισμού αποδίδεται αυθημερόν, συμπληρωνόμενη στις 26, δηλαδή στη Σύναξη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ. Σημειωτέον όμως ότι η διάρκεια του εορτασμού κάθε μίας από αυτές τις γιορτές, ποίκιλλε σε διάφορες εποχές και κατά τα διάφορα Τυπικά. Το Τυπικό επί παραδείγμα της Ευεργέτιδος (ΙΑ' αιώνας) τοποθετεί την απόδοση της Υψώσεως στις 15 Σεπτεμβρίου, των Εισοδίων στις 23 Νοεμβρίου, των Επιφανειών στις 13 Ιανουαρίου και της Υπαπαντής στις 6 Φεβρουαρίου. Μεγαλύτερες διακυμάνσεις γνώρισε η διάρκεια της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων απεδίδετο στις 22, στη μονή του Στουδίου στις 18, σε άλλες Κωνσταντινουπολίτικες μονές στις 23, αλλά και στις 28 Αυγούστου, όπως συνέβαινε και στο Άγιο Όρος «δια το είναι ταύτην (την Θεοτόκον) και γνωρίζεσθαι προστάτιν κατ' εξοχήν αυτού». Τέλος, ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β΄ ο Παλαιολόγος (1282-1328) όρισε να εορτάζεται η γιορτή αυτή καθ' όλο τον Αύγουστο από 1η μέχρι και της 31η του μήνα.
Με όμοιο τρόπο κατά τη διαμόρφωση του Πεντηκοσταρίου οι ενδιάμεσες σ’ αυτό κινητές γιορτές ακολουθούνται από διαφορετικό αριθμό μεθεορτίων ημερών, και αποδίδονται στην τελευταία μέρα τους.
Κάποιες εορτές Αγίων διατηρούν ίχνη παρατάσεως της εορτής και αποδόσεώς τους. Έτσι η ακολουθία των Γενεσίων του Βαπτιστή (24 Ιουνίου) και της αποτομής της κεφαλής του (29 Αυγούστου) παρατείνονται και την επόμενη ημέρα, η γιορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου παρατείνονται απ’ αυτή τών Δώδεκα (29/30 Ιουνίου) και η γιορτή του Αγίου Δημητρίου από αυτή του μάρτυρος Νέστορος (26/ 27 Οκτωβρίου). Ίσως παλαιότερα κάποιοι Άγιοι τιμώμενοι τοπικά γιορτάζονταν για περισσότερες ημέρες. Για παράδειγμα, περί της εορτής του Αγίου Δημητρίου υπάρχει σαφής ένδειξη ότι στη Θεσσαλονίκη κατά τον ΙΔ' τουλάχιστον αιώνα, ακολουθείτο από οκταήμερο εορτασμό, που τελείωνε με απόδοση. Λόγος του Ισιδώρου Θεσσαλονίκης εκφωνήθηκε «την καλουμένην οκταήμερον εορτήν του Αγίου Δημητρίου» (Β. Λαούρδα, Ισιδώρου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, «ομιλίαι εις τας εορτάς του Αγίου Δημητρίου», Θεσσαλονίκη 1954, σ. 43-55. Παράβαλλε και σ. 32). Η πράξη αυτή διατηρήθηκε και από τους Ιταλο-Έλληνες. Το Τυπικό του Αγίου Βαρθολομαίου της Κρυπτοφέρρης (ΙΑ' αιώνας) προβλέπει οκταήμερο εορτασμό για τους κτίτορες της μονής Νείλο και Βαρθολομαίο και τους πολιούχους της Ρώμης, Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Προέβλεπε και τριήμερο εορτασμό των εγκαινίων του ναού της μονής (17-19 Δεκεμβρίου), και χρησιμοποιεί τον όρο «οκταήμερον» κατά μετάφραση προφανώς του λατινικού λειτουργικού όρου «octava».
Σύμφωνα με το ισχύον Τυπικό κατά τα μεθέορτα των εορτών συμψάλλεται η ακολουθία τους, μαζί με αυτή των Αγίων της κάθε ημέρας. Κατά την ημέρα της αποδόσεως, η ακολουθία του μεν Αγίου της ημέρας μεταφέρεται στα αποδειπνα, ή σε άλλη ημέρα, της δε αποδιδομένης εορτής ψάλλεται όλη η ακολουθία, εκτός των αναγνωσμάτων του εσπερινού και της λιτής, του ευαγγελίου του όρθρου και του πολυελέου. Κατά τη λειτουργία λέγονται ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της ημέρας. Και κατά την Κυριακή συμψάλλεται η αναστάσιμη μαζί με την ακολουθία της γιορτής, κατά τις λεπτομερείς διατάξεις του Τυπικού.
Στη Δύση οι γιορτές που παρατείνονταν για οκταήμερο, πολλαπλασιάσθηκαν τόσο, ώστε ήδη κατά τον ΙΔ' αιώνα άρχισαν να τις διακρίνουν σε Μεγάλες και σε Μικρές. Επανειλημμένες απόπειρες για περιορισμό τους δεν τελεσφόρησαν. Έτσι παρουσιάσθηκε νέα κατηγορία, αυτή τών «Προνομιούχων», η οποία πάλι υποδιαιρέθηκε σε επί μέρους κατηγορίες. Μέχρι το 1955 υπήρχαν επτά οκταήμερα προνομιούχα, έξι κοινά, πέντε απλά και επί πλέον, υπάρχαν αυτά των εγκαινίων του ναού, του πολιούχου και του επωνύμου Αγίου. Στην κατάσταση αυτή τέθηκε τέρμα μέσω του δεκρέτου της 23ης Μαρτίου 1955 του πάπα Πίου ΙΒ', μέσω του οποίου περιορίσθηκαν τα οκταήμερα αυτά μόνο στα τρία αρχαία: Χριστουγέννων, Πάσχα και Πεντηκοστής.
Βιβλιογραφία
Σ. Ευστρατιάδου, Το Εορτολόγιο της Ορθόδοξου Εκκλησίας, Αθήνα 1937.
Μ. R i g h e t t i, Manuale di Storia Jliturgica, IΙ, Milano 1955, β' εκδ. Α.
Μ a r t i m ο r t, L' Eglise en priere. Introduction a la Liturgie, Paris Tournai 1961.

Φώτη Κόντογλου

Ἀληθινή καί όχι ψεύτικη χαρά


ληθινὴ κι᾿ ὄχι ψεύτικη χαρὰ νοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿ εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿ αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰ τὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸ ὁποῖο δὲν τὸ γνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰ τὸν ἅγιο λόγο ποὺ εἶπε τὸ στόμα τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε». Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει:… «Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶ θὰ γελάσετε» (Λουκ. στ´ 21).
   Ὅποιος λυπᾶται καὶ ὑποφέρνει γιὰ τὸν Χριστό, πέρνει παρηγοριὰ οὐράνια καὶ εἰρήνη ἀθόλωτη. Παράκληση δὲν θὰ πεῖ παρακάλεσμα, ἀλλὰ παρηγοριά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα λέγεται Παράκλητος, δηλαδὴ Παρηγορητής, ἐπειδὴ ὅποιος τὸ πάρει, παρηγοριέται σὲ κάθε θλίψη του καὶ βεβαιώνεται καὶ δὲν φοβᾶται τίποτα. Κι᾿ αὐτὴ ἡ βεβαιότητα ποὺ δέχεται μυστικά, τὸν κάνει νὰ χαίρεται πνευματικά. Καὶ πάλι λέγει ὁ Κύριος παρακάτω στὴν ἐπὶ τοῦ Ὄρους ὁμιλία: «Μακάριοι ἐστὲ ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ,» (Ματθ. ε´ 11). Καὶ κατὰ τὸν μυστικὸ Δεῖπνο εἶπε στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους: «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται.» (Ἰω.ιστ´ 20).
  Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ τὰ λένε χαρὲς οἱ ἄνθρωποι, δὲν εἶναι ἀληθινὲς χαρές· μιὰ εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρά, τούτη ἢ ἡ πονεμένη χαρὰ τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ξαγοράζεται μὲ τὴ θλίψη, γιὰ τοῦτο κι᾿ ὁ Κύριος τη λέγει «πεπληρωμένη», δηλ. τέλεια, ἀληθινή, σίγουρη. (Ἰω. ιστ´ 25). Κι᾿ ὁ ἅγιος Παῦλος στὶς Ἐπιστολές του λέγει πολλὰ γι᾿ αὐτὴ τὴ βλογημένη θλίψη ποὺ εἶναι συμπλεγμένη μὲ τὴ χαρά: «Ἡ λύπη γιὰ τὸν Θεό, λέγει, φέρνει ἀμετάνοιωτη μετάνοια γιὰ τὴ σωτηρία (δηλ. ἡ λύπη ποὺ νοιώθει ὅποιος πιστεύει στὸν Θεό, κάνει ὥστε ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος νὰ μετανοιώσει καὶ νὰ σωθεῖ, χωρὶς νὰ ἀλλάξει γνώμη καὶ νὰ γυρίσει πίσω στὴν ἁμαρτία), ἐνῶ ἡ λύπη τοῦ κόσμου φέρνει τὸν θάνατο» (Κορινθ. Β´, ζ´ 10).
  Κι᾿ ἀλλοῦ λέγει πὼς οἱ χριστιανοὶ φαίνουνται στοὺς ἀσεβεῖς πὼς εἶναι λυπημένοι, μὰ στ᾿ ἀληθινὰ χαίρουνται: «ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες,» (Κορινθ. Β´, στ´ 10). Ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν παντοτινὴ χαρὰ φτερωμένος ὁ ἅγιος Παῦλος, γράφει ὁλοένα στοὺς μαθητάδες του: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!» (Φιλιπ. δ´ 4). «Πάλιν χαρῆτε» (Φιλιπ. β´ 28). «Πάντοτε χαίρετε.» (Θεσσαλ. ε´ 16).
«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε» (Κορινθ. Ζ΄16).
Φώτης  Κόντογλου

ΕΚΤΑΚΤΗ Σύγκληση της ρωσικής Ιεράς Συνόδου

για την έκδοση αποφάσεως σχετικά με τη συμμετοχή στο Πανορθόδοξο Συμβούλιο


1436529616
                                                
Η  Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας θα πραγματοποιήσει τις επόμενες ώρες  έκτακτη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της, για να  καθοριστεί ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσει σε σχέση με το Πανορθόδοξο Συμβούλιο, και την  κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
«Υπενθυμίζουμε ότι  σειρά από τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην πανορθόδοξη Σύνοδο στον  καθεδρικό ναός στην Κρήτη, έτσι και η Ρωσική Εκκλησία θα αποφασίσει σχετικά με την δική της συμμετοχή σε αυτήν» , είπε στο RIA Novosti σήμερα  Τρίτη, ο πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας.
«θα υλοποιήσουμε μια έκτακτη  συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου, ώστε να αποφασίσουμε πώς θα πρέπει να ενεργήσουμε  σε μια τέτοια κατάσταση. Επειδή αυτές είναι οι θεμελιώδεις θέσεις μας  τις  οποίες  έχουμε  κοινοποιήσει κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προ-Συμβουλίου, πλέον βλέπουμε ότι ουσιαστικά αγνοούνται . Από τη στιγμή αυτή  και μετά  θα πρέπει να αντιδράσουμε αποφασιστικά»,  είπε ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας.
Σήμερα  Τρίτη, η Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας Αντιοχείας εξέδωσε και αυτή την απόφασή της, σύμφωνα με την οποία, αρνείται να συμμετάσχει στο  Πανορθόδοξο Συμβούλιο . Παρόμοια απόφαση ελήφθη και από την Βουλγαρική Εκκλησία την περασμένη εβδομάδα.
Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία για αυτόν ακριβώς τον λόγο,  κάλεσε τις τοπικές Εκκλησίες στην σύγκληση  ενός κατεπείγοντος  προ-συμβουλίου συνεδρίου  σε σχέση με την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» που επικρατεί στην προετοιμασία του Συμβουλίου στην Κρήτη . Με τη σειρά του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ανακοίνωσε ότι «καμία  θεσμική δομή δεν μπορεί να αναθεωρήσει την ήδη ενεργοποιημένη  διαδικασία του Πανορθοδόξου Συμβουλίου στον καθεδρικό ναό της Κρήτης» .
Χωρίς να έχουμε «μαντικές ικανότητες», απλά τοποθετώντας όλες τις «ψηφίδες» στο σωστό σημείο, εκτιμάται ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία θα αποφασίσει να μην συμμετάσχει στο  Πανορθόδοξο Συμβούλιο, έτσι η ισχύς των αποφάσεων του θα είναι μηδαμινή.
Το πιο τρομερό όμως θα είναι τελικά ο «διαχωρισμός» των Ορθοδόξων Εκκλησιών που αποτελεί πάγια στρατηγική του Βατικανού και της νέας τάξης πραγμάτων.