Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, πῆρε θέση γιὰ τὸ προσυνοδικὸ κείμενο μὲ
τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν
χριστιανικόν κόσμον».
Ἐξετάζοντας αὐτὸ τὸ ἄρθρο δήλωνε ὅτι
«η Εκκλησία είναι “ΜΙΑ”,
κατά το Σύμβολο της Πίστεως· οι ετερόδοξες, όμως, «Εκκλησίες» δεν μπορούν να
κατονομάζονται καθόλου ως «Εκκλησίες» από τους Ορθοδόξους, επειδή, δογματικώς
θεωρούμενα τα πράγματα, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για πολλότητα «Εκκλησιών…, δεν είναι θεολογικά ορθό να τους
αναγνωρίζουμε εκκλησιαστικότητα».
Ἐρωτᾶται:
Τώρα ποὺ ἡ Ἐκκλησία -στὴν ὁποία ἀνήκει- ἀναγνώρισε ἐκκλησιαστικότητα
στὶς αἱρέσεις καὶ ἀφοῦ πιστεύει πὼς τοῦτο δὲν εἶναι «θεολογικὰ ὀρθό», δηλαδὴ ἀποτελεῖ
αἵρεση, τί προτίθεται νὰ κάνει; Θὰ παραμείνει σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς συνεπισκόπους
του; Ἢ θὰ περιμένει νὰ ἔρθει τὸ «κοινὸ ποτήριο»
γιὰ νὰ διαχωρίσει τὴν θέση του;
Ὑπενθυμίζουμε ὅτι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας,
τοὺς ὁποίους μᾶς ζητοῦν οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀκολουθοῦμε καὶ νὰ
μιμούμεθα, δὲν περίμεναν κάποιο «κοινὸ ποτήριο»,
ἀλλὰ παράλληλα μὲ τὶς διαμαρτυρίες, τὶς ἀναιρέσεις τῶν κακοδοξιῶν τῶν αἱρετικῶν,
διέκοπταν κάθε ἐκκλησιαστικὴ σχέση μαζί τους, ἀποτειχίζονταν ἀπ’ αὐτούς, ὅπως ἔκανε
ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ
Παλαμᾶς καὶ ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ποὺ προχθὲς τιμήσαμε τὴν μνήμη του.
Σήμερα,
βέβαια, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει καταφέρει νὰ ὑποβαθμίσει στὶς συνειδήσεις τῶν πιστῶν τὴν σημασία τῶν
κακοδοξιῶν ποὺ πρεσβεύει, διότι οἱ Ποιμένες κυριολεκτικὰ κατέστησαν ψευδοποιμένες
καὶ ψευδεπίσκοποι, καὶ δὲν ἐνημερώνουν τὸ λαὸ γιὰ τὴν σημασία τῶν καινοφανῶν
διδασκαλιῶν τῶν Οἰκουμενιστῶν, γιὰ τὴν ἀλλοτρίωση τῆς Πίστεως, ἀλλ’ οὔτε ἀγωνίζονται
γι’ αὐτήν.
Τρανὸ
παράδειγμα ἀγωνιστὴ τῆς Πίστεως, τὸν ὁποῖο ἀρνοῦνται νὰ μιμηθοῦν οἱ σύγχρονοι
ποιμένες, εἶναι ὁ ἅγιος Μάξιμος. Στὴν ἐποχή του καὶ ἐνῶ δὲν εἶχε λυθεῖ ἀκόμα ἀπὸ
Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ πρόβλημα τοῦ Μονοθελητισμοῦ, ὁ Ἅγιος Μάξιμος διεφώτιζε μὲ
τὴν διδασκαλία του γιὰ τὶς κακόδοξες θέσεις τῶν Μονοθελητῶν (ποὺ γιὰ τὸν πολὺ
λαὸ ἦσαν δυσδιάκριτες), ἀλλὰ ταυτόχρονα ἀποτειχίστηκε ἀπὸ αὐτούς, παρότι ἡ αἵρεση ἀκόμα δὲν εἶχε
καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο.
Ἀντίθετα
σήμερα ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι μὲν μιὰ αἵρεση πολυδαίδαλη καὶ πολύκλωνη, παρὰ ταῦτα
καὶ στοὺς μαθητὲς τοῦ Δημοτικοῦ εἶναι κατανοητὸ ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς εἶναι κακόδοξοι, ἀφοῦ παραδέχονται πολλὲς Ἐκκλησίες καὶ πολλὰ βαπτίσματα καὶ ἔτσι ἀπορρίπτουν (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) καὶ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ποὺ θέσπισε ἡ Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, καὶ ὡς ἐκ τούτου ὑπάρχει γι’ αὐτοὺς καταδίκη τῆς
Α΄ Οἰκουμενικῆς, ἀλλὰ καὶ τῶν ἑπόμενων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Δεδομένου
ὄντος, λοιπόν, ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἀποδεδειγμένη αἵρεση καὶ κατεγνωσμένη ἀπὸ συγχρόνους Ἁγίους, πῶς διδάσκουν οἱ
σύγχρονοι ποιμένες (καὶ ὁ κ. Σεραφείμ) τὴν παραμονὴ σὲ κοινωνία μετ’ αὐτῶν, τὴν
στιγμὴ ποὺ οἱ Ἅγιοι διέκοπταν τὴν κοινωνία καὶ γιὰ μὴ καταδικασμένη ἀπὸ Σύνοδο
αἵρεση;
Τὸ ἐκτενέστερο ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ
κείμενο τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς ποὺ παραθέσαμε στὴν ἀρχὴ εἶναι τὸ ἑξῆς:
«Το προσυνοδικό κείμενο με τίτλο “Σχέσεις
της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον” παρουσιάζει κατά
συρροή την θεολογική ασυνέπεια, η και αντίφαση. Έτσι, το άρθρο 1 διακηρύσσει
την εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξου Εκκλησίας, θεωρώντας την –πολύ
σωστά– ως την “Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία”. Όμως, στο άρθρο
6 παρουσιάζει μία αντιφατική προς το παραπάνω άρθρο (1) διατύπωση. Σημειώνεται
χαρακτηριστικά ότι “η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων
Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ' αυτής”.
Εδώ γεννάται το εύλογο θεολογικό ερώτημα: Αν η Εκκλησία είναι “ΜΙΑ”», κατά το
Σύμβολο της Πίστεως και την αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας (αρθρ. 1),
τότε, πώς γίνεται λόγος για άλλες
Χριστιανικές Εκκλησίες; Είναι προφανές ότι αυτές οι άλλες Εκκλησίες είναι
ετερόδοξες. Οι ετερόδοξες, όμως, “Εκκλησίε” δεν μπορούν να κατονομάζονται
καθόλου ως “Εκκλησίες” από τους Ορθοδόξους, επειδή, δογματικώς θεωρούμενα τα
πράγματα, δεν μπορεί να γίνεται λόγος
για πολλότητα “Εκκλησιών”, με διαφορετικά δόγματα και μάλιστα σε πολλά
θεολογικά θέματα. Κατά συνέπεια, ενόσο οι «Εκκλησίες» αυτές παραμένουν
αμετακίνητες στις κακοδοξίες της πίστεώς τους, δεν είναι θεολογικά ορθό να τους αναγνωρίζουμε –και μάλιστα
θεσμικά– εκκλησιαστικότητα, εκτός
της “Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας”» (ἐδῶ).
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ὁ μητροπολίτης
Πειραιῶς ποὺ καταδικάζει στὰ λόγια τὶς κακοδοξίες καὶ τὶς πράξεις τῶν Οἰκουμενιστῶν.
Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ ὑφιστάμενοί του, ὅπως ὁ π. Ἄγγελος
Ἀγγελακόπουλος (ἐδῶ) ἀλλὰ καὶ ὁ π. Παῦλος
Δημητρακόπουλος, ὁ ὁποῖος σὲ συζήτηση μὲ
δημοσιογράφο (στὸ βίντεο ποὺ ἀναρτοῦμε
στὴν συνέχεια) μιλᾶ γιὰ τὴν "Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο" καὶ
καταδεικνύει κι αὐτὸς τὶς κακοδοξίες τῶν κειμένων τῆς Συνόδου, καταγγέλλει τὸν ὀλέθριο ὀργανισμὸ τοῦ Π.Σ.Ε., προτείνει
στοὺς ἄλλους νὰ βγοῦν ἀπ’ αὐτόν, ἀλλ’ αὐτὸς μένει μέσα!!! (Στὸ
βίντεο τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα γιὰ τὸ Π.Σ.Ε. μετὰ τὸ 1:05:00).
π. Παῦλος: «Δὲν ὑπάρχει
λόγος νὰ βρισκόμαστε μέσα σ’ αὐτὸν τὸν ὀργανισμὸ
ποὺ ἐμφανίζεται ὡς ὑπερεκκλησία. Καὶ νὰ ποῦνε οἱ
προκαθήμενοι καὶ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ θὰ συγκροτήσουν τὴν Σύνοδο, κοιτάξτε, δὲν
βγαίνει τίποτα, νὰ βγοῦμε ἀπ’ αὐτὸν τὸν ὀλέθριο
ὀργανισμό, ἀκολουθώντας καὶ τὸν λόγο
τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ποὺ λέει στὴν Πρὸς Τίτον ἐπιστολή του "αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν
νουθεσίαν παραιτοῦ"! Τοὺς νουθετήσαμε 70 χρόνια. Δὲν δέχονται. Γιὰ ποιό λόγο θὰ πρέπει νὰ ἐξακολουθοῦμε ἐμεῖς νὰ παραμένουμε σ’ αὐτὸ τὸ
συνοθύλευμα τῶν αἱρέσεων;
Σ' αὐτὸ τὸ κείμενο τὸ
Προσυνοδικὸ δὲν ὑπάρχει ἡ λέξη αἵρεσις. Εἶναι κάτι τὸ φοβερό. Ἐσεῖς νομίζετε ὅτι αὐτὴ ἡ
Σύνοδος θὰ λειτουργήσει ὡς Ὀρθόδοξη; Γι' αὐτὸ ἀγωνιοῦμε, διότι πάει νὰ γίνει
μία Ψευδο-Σύνοδος».
Καὶ τώρα ποὺ αὐτὰ ποὺ προβλέψατε
ἔγιναν, τί θὰ κάνετε πατέρες; Θὰ ἐφαρμόσετε ὅσα οἱ Ἅγιοί μας ἔπραξαν ἢ θὰ ἐφαρμόσετε
τὴν παροιμία: «Δάσκαλε ποὺ δίδασκες...»! Γιατί ἐσεῖς καὶ ὁ Ἐπίσκοπός
σας δὲν φεύγετε ἀπὸ τὸ αἱρετικὸ καὶ ὀλέθριο Π.Σ.Ε. γιὰ νὰ εὐφράνετε τοὺς Ὀρθοδόξους
καὶ νὰ καταισχύνετε τοὺς κακοδόξους;
Ο/Η 
