Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Αυτή είναι η "Ομολογία" του π. Νικόλαου Μανώλη! Κατά την "Ομολογία" του Γέροντά του Αγάθωνα! Προτιμά τον Γέροντα, κι όχι την Εντολή της Εκκλησίας! Καλά, αφελής είναι ή μας παίζει τον αφελή; Ποιός κληρικός θα τολμήσει να διδάξει στους πιστούς να αποχωρούν από το Ναό, όταν έρχεται ο Δεσπότης τους;



εφημέριος του Ι.Ν. αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης
Για τον "Στύλο Ορθοδοξίας" (Ιούνιος 2016, αρ.φ. 179)
Η ψευδοσύνοδος της Κρήτης απειλεί την πνευματική ζωή των Χριστιανών
Η ψευδοσύνοδος της Κρήτης και η αντίδρασή μας
 Είναι ηθικά επιβεβλημένο να αναφερθούν μερικά πράγματα στο πολύ φλέγον ζήτημα αυτό το οποίο μόλις τώρα έχει αρχίσει να ταράζει τα ύδατα της Ορθοδοξίας. Η αντίδραση ενός Χριστιανού στο γεγονός της ψευδοσυνόδου της Κρήτης και των αποφάσεών της, οπωσδήποτε χρειάζεται να βασίζεται στην εμπιστοσύνη στα θεμέλια της Εκκλησίας μας. Τα θεμέλια αυτά είναι οι άγιοι Πατέρες, οι οποίοι σε αυτά τα ζητήματα, τα δογματικά και τα εκκλησιολογικά έχουν εδραιώσει την πίστη μας κι έχουν πάρει θέση ξεκάθαρη.

 Στο επόμενο διάστημα ο καθένας από εμάς θα κληθεί, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, να ομολογήσει τον Χριστό, να δώσει μία ομολογία.  Με αφορμή την στάση των Ορθοδόξων Χριστιανών που πρέπει να τηρηθεί, παραθέτω έναν λόγο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος λέγει για τα τρία είδη της αθεΐας.
 Το ένα είδος είναι η κλασσική αθεΐα και απιστία, αυτοί οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός. Το δεύτερο είδος αθεΐας και απιστίας είναι η διαστροφή της εννοίας του Θεού, από τις αιρέσεις και από τις θρησκείες. Όταν κανένας διαστρέφει την έννοια, δεν πιστεύει στον έναν αληθινό Θεό και πιστεύει στα είδωλα ή πιστεύει στο Μωάμεθ ή πιστεύει στο Βούδα ή πιστεύει εδώ-εκεί, αυτό είναι το δεύτερο είδος αθεΐας. Ας νομίζουν πως πιστεύουν στο Θεό και ότι είναι θρησκείες, άθεοι είναι και άπιστοι. Το δεύτερο λοιπόν είδος αθεΐας είναι οι αιρέσεις και οι άλλες θρησκείες και τα είδωλα. Κατά τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά υπάρχει και ένα τρίτο είδος αθεΐας το οποίο εκπλήσσει όταν το ακούσει κανείς αλλά το οποίο όμως είναι πολύ σωστό και έχει δίκιο ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, διότι αυτοί που ανήκουν σε αυτό το είδος της αθεΐας βοηθούν ώστε τα άλλα δύο προηγούμενα είδη, να αυξάνουν και να μεγαλώνουν. Ποιό είναι το τρίτο είδος αθεΐας; Στο τρίτο είδος αθεΐας ανήκουν εκείνοι οι οποίοι σιωπούν, οι οποίοι δεν μιλούν, οι οποίοι δεν πολεμούν τα άλλα είδη αθεΐας. Έχει γεμίσει ο κόσμος από αθέους και απίστους, έχουμε και στη χώρα μας αθέους και απίστους, έχουμε και στη χώρα μας αιρετικούς. Δεν μιλούν οι χριστιανοί, και εκείνοι κάνουν τη δουλειά τους. Προχωρούν οι αιρέσεις, προχωρούν οι θρησκείες, προχωράει το ισλάμ. Στο τρίτο είδος αθεΐας λοιπόν είναι αυτοί οι οποίοι σιωπούν και δεν πολεμούν τα άλλα είδη αθείας -τους πραγματικά αθέους και απίστους και εκείνους οι οποίοι διαστρέφουν την έννοια του Θεού- τις αιρέσεις και τις θρησκείες και την ειδωλολατρία. Αυτό το τρίτο είδος αθεΐας, της μεγαλύτερης από τις άλλες δύο, παρατηρείτε όταν κινδυνεύει η πίστη και δεν ανοίγουμε το στόμα μας να αντιδράσουμε, να μιλήσουμε και να κηρύξουμε. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος, που αυτός ο ησυχαστής Άγιος άφησε το κελί του, το άκτιστο φως, που έβλεπε καθημερινά και βγήκε να αντιδράσει και να τα βάλει με τους Πατριάρχες της εποχής του και όλους τους μεγάλους εκείνης της εποχής.
  Ἕνας άλλος λόγος, που αποτελεί προσωπική πηγή έμπνευσης καθενός χριστιανού που θέλει να ομιλεί στον κόσμο με την αντιαιρετική γλώσσα, είναι του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, ο οποίος λέγει ότι "κινδυνευούσης της πίστεως" είναι αμαρτία να σιωπάς. «Εντολή γαρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως. Ώστε ότε περί Πίστεως ο λόγος, ουκ έστιν ειπείν, εγώ τις ειμί;  Ιερεύς;  αλλ’  ουδαμού. Άρχων; Και ουδ’ ούτως. Στρατιώτης; Και που; Γεωργός; Και ου δ’αυτό τούτο. Πένης; Μόνον την εφήμερον τροφήν ποριζόμενος,  ουδείς  μοι  λόγος  και φροντίς περί του προκειμένου. Ουά, οι λίθοι κράξουσι, και συ σιωπηλός και άφροντις;». Δηλαδή «Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπούμε όταν κινδυνεύη η πίστης. Συνεπώς, όταν πρόκειται για την πίστιν, δεν πρέπει να είπη κανείς: ποιός είμαι εγώ; Ιερεύς, άρχων, στρατιώτης, γεωργός, πτωχός; Δεν μου πέφτει εμένα λόγος και φροντίς. Τι λέγεις, οι πέτρες θα φωνάξουν, και συ θα μείνεις σιωπηλός και άπραγος;»  
  Στην ίδια γραμμή με τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη ο Όσιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, που λίγο πριν κοιμηθεί, είπε εκείνη τη φοβερή φράση «Όταν θα έρθει η εποχή, που μία γιαγιά δεν θα της επιτρέπεται να ελέγξει τον Πατριάρχη, θα ‘ρθει η καταστροφή για την Ορθοδοξία». Αυτό δίνει απάντηση σε όσους Οικουμενιστές και φιλοοικουμενιστές μας λένε ότι δεν πρέπει να μιλάμε.
Η στάση των Χριστιανών
 Υπάρχει περίπτωση ο Ορθόδοξος Χριστιανός να δεχθεί (να επιτρέψει Ο Κύριος) πάρα πολλή κριτική κι από αδελφούς ακόμη και κοντινούς, ότι δεν πρέπει να μιλάει, να τον ειρωνευτούν ότι είναι ο κριτής των πάντων, ότι ελέγχει και παντού βρίσκει την αίρεση και δεν θα πρέπει να ελέγχει την Εκκλησία, αλλά να κάνει απόλυτη υπακοή στο Δεσπότη και στην ιερά Σύνοδο και άλλα παρόμοια. Ή πως ο Πατριάρχης δεν τον έχει πειράξει σε τίποτε και ότι το σωστό είναι να κοιτά τον εαυτό του μόνο, τις αμαρτίες του, την σύζυγό του, τα παιδιά του και να τα αφήσει όλα τα άλλα.  Σε τέτοιες προκλήσεις αντορθόδοξες και πονηρές θα πρέπει ομολογιακά να απαντά ο κάθε χριστιανός ως ακολούθως: «Αυτοί οι Άγιοι εμένα μου δίνουν την απάντηση ότι δεν πρέπει να το κάνω αυτό (να σταματήσω να αντιδρώ). Αυτοί οι πατερικοί λόγοι είναι που με εμπνέουν να ομιλώ».
 Με αυτήν την Ψευδοσύνοδο, που δεν την λέω αγία και μεγάλη Σύνοδο, ούτε Πανορθόδοξη, αλλά συνέδριο και ψευδοσύνοδο, αποκαλύπτεται ότι όποιος λέγει ότι η Ορθοδοξία κινδυνεύει έχει απόλυτο δίκιο. Εδώ ας μην κρυβόμαστε πίσω από αυτό που τονίζουν Ο Κύριος και οι Απόστολοι για την Εκκλησία ότι «πύλαι άδου ου καταισχύσουσιν αυτήν». Αυτό φυσικά και ισχύει και είναι ο Χριστός η κεφαλή του σώματος και ποτέ η Εκκλησία δεν θα πάθει κάτι, πάντα θα υπάρχει και θα αποτελεί το σώμα του Χριστού. Ωστόσο η Εκκλησία περιλαμβάνει σε κάθε εποχή ένα πλήθος πιστών ανθρώπων και απίστων και λιγότερο πιστών, οι οποίοι στην πορεία τους μπορεί να χαθούν. Για αυτούς τους ανθρώπους έχουμε ευθύνη να τους κρατήσουμε εντός της εκκλησίας.
  Τὸ κυριότερο είναι ποιά Εκκλησία θα τους διδάξουμε αν κάθε ημέρα στα δόγματα κάνουμε ο,τι κάνουν οι Πατριάρχες και αφαιρούμε. Επειδή υπάρχει μία αφαιρετική ενέργεια των Πατριαρχών πάνω στα δόγματα της Εκκλησίας και βγάζουν κανόνες, βγάζουν θέματα τέτοια ώστε απογυμνώνουν την Ορθοδοξία από τα θεμέλια, που είναι η Θεολογία.
Καταλυτική αντίδραση
 Αν ο Πατριάρχης σε μία λειτουργία που θα πάει σε έναν Ναό, επιλέξει να επιτρέψει μέσα στη λειτουργία να εισέλθει και κάποιος αιρετικός, π.χ. ένας Καρδινάλιος η ένας Μονοφυσίτης επίσκοπος η κάποιος πάστορας Προτεστάντης κτλ., για να συμπροσευχηθούν ή να τελέσουν μαζί μία αρτοκλασία (όπως είναι συνηθισμένο πλέον, κάνουν αρτοκλασίες,  θέτουν τα χέρια και οι παπικοί επάνω στο πρόσφορο), αν εκείνη τη στιγμή αποχωρήσει το εκκλησίασμα, θα το ξανακάνει αυτό ο Πατριάρχης; Μία, δύο, τρεις φορές, αν συμβεί και αποχωρήσει το ποίμνιο από το Ναό, μετά δεν θα τολμήσει να το επαναλάβει.
 Αυτό θα πρέπει να ακούγεται και να διαδίδεται. Συνέβη ένα τέτοιο περιστατικό; Να βγαίνει στη δημοσιότητα. Έγινε κάτι στην Αυστραλία; Να το λέει ο κόσμος.  Αντέδρασαν κάποιοι σε άλλη εκκλησία; Να το διαδίδουν οι πιστοί. Τα πράγματα σήμερα, εκτός από γόνατα και προσευχή, θέλουν όπλα και δράση όπως έλεγε ο μακαριστός επίσκοπος Φλωρίνης κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης.
 Πολλές φορές αρκεί και μία καλή συμβουλή να προσφέρεται στον κόσμο, ότι δηλαδή  αυτά που αποφάσισαν στην ψευδοσύνοδο, δεν είναι καλά πράγματα. Οι ιερείς, οι μοναχοί και οι μοναχές που δέχονται πλήθος κόσμου για να τους συμβουλευτούν και να τους μιλήσουν, πρέπει να μιλάνε στο λαό και να λένε πως η σύνοδος αυτή δεν αποφάσισε καλά πράγματα, ότι αν δουν Καρδινάλιο στο ναό οι πιστοί, να σηκωθούν να φύγουν, να μην πάρουν την ευχή του, να μην δεχθούν να συμπροσευχηθούν με ένα καρδινάλιο, με έναν παπικό, με έναν αιρετικό μέσα στην λειτουργία. Να αντιδράσουν και έτσι θα λάβουν τον στέφανο της Ομολογίας από τον Κύριό μας και Θεός μας. Αμήν!

Άλλη μια μεταστροφή στην Ορθοδοξία, που δεν οφείλεται στους Διαλόγους,


ο ποοι ΑΝΤΙΘΕΤΑ παγορεύουν κα ἐμποδίζουν τν πιστροφή τν τεροδόξων στν Ὀρθόδοξη κκλησία!

Ο αμερικανός ταξίαρχος
και η θαυμαστή μεταστροφή του στην Ορθοδοξία





Απόδοση στα ελληνικά π. Γεώργιος Κονισπολιάτης

Ένας αμερικανός ταξίαρχος όπου στάλθηκε σε αποστολή στην Μολδαβία, αγάπησε τον μολδαβικό τρόπο ζωής και αποφάσισε να βαπτιστεί ορθόδοξος.

 Ο Norvel Coots,επικεφαλής του Ιατρικού Αρχηγείου του ΝΑΤΟ  έχει τον βαθμό του Ταξίαρχου.Φτάνοντας στο Κίσιβο εντυπωσιάστηκε από τις δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες ζούσαν χιλιάδες παιδιά.Το 2000 έθεσε τις βάσεις ενός προγράμματος για την βοήθεια τους,πρόγραμμα το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα.


 «Είδα τα ορφανοτροφεία που λειτουργούσαν κατά το σοβιετικό σύστημα,μεγάλα ορφανοτροφεία χωρίς ρεύμα και νερό,ουσιαστικά  μόνο ένα μέρος για μείνει κάποιος το βράδυ.Αν και τα παιδιά είχαν φαγητό και λάμβαναν κάποια μόρφωση,είχαν ανάγκη από φροντίδα,στοργή και άλλα βασικά πράγματα που θα εξασφάλιζαν καλύτερες συνθήκες ζωής

Η προσπάθεια μας ξεκίνησε το 2000,είπε ο ίδιος σε μία συνέντευξη στην România Liberă.

Ο ταξίαρχος Coots υποστηρίζεται από την Ορθόδοξη εκκλησία της Μολδαβίας και τον αρχιεπίσκοπο Βλαδίμηρο του Κισίβου.Ο Αμερικανός υποστηρίζει πως οι δωρεές ελήφθησαν μέσω της ορθόδοξης εκκλησίας αλλά συνέβαλε και ο ίδιος προσωπικά.
Un general american s-a botezat ortodox după ce a stat câțiva ani în Moldova. Șeful Comandamentului Medical Regional Europa al NATO spune că Maica Domnului i-a vorbit
 Οι εμπείριες που έζησε εκεί στις όχθες του ποταμού Προύθου,έκαναν τον ταξίαρχο να αλλάξει ζωή.Βαπτίστηκε Ορθόδοξος και υποστηρίζει πως άκουσε την ίδια την Παναγία να του λέει να βοηθήσει τα παιδιά της Μολδαβίας

«Έγινα ορθόδοξος.Τα παιδιά μου πήραν μολδαβικά ονόματα,Μαξιμιλιανός και Καταλίνα.Την δεύτερη φορά που πήγα στην Μολδαβία για να ολοκληρώσω το πρόγραμμα,επισκέφτηκα ένα παλιό μοναστήρι στο Ορχέι.Τότε μου μίλησε η Παναγία και μου είπε να βοηθήσω εκείνα τα παιδιά.Ήδη αισθάνομαι Μολδαβός και μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Βλαδίμηρο θέλουμε να αναπτύξουμε και άλλα προγράμματα

Ο Καρπασίας Χριστοφόρος ανέλαβε να υπερασπιστεί την …«εκκλησιολογία» της "Αγίας και Μεγάλης Συνόδου"!

   Θλίψη προκαλεῖ ἡ συνειδητοποίηση ὅτι ὅλο καὶ περισσότεροι Ἐπίσκοποι ἀποδεικνύουν ἐμπράκτως ὅτι ἔχουν μολυνθεῖ ἀπὸ τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Νέα ἀποκάλυψη εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος Καρπασίας Χριστοφόρος, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε νὰ ὑπερασπιστεῖ(!) τὴν …«ἐκκλησιολογία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου»!
  Τὸ “πάτημά” του εἶναι ὅτι οἱ «ἐπικριτὲς τοῦ κειμένου “Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον” δὲν ἐπιχειρηματολογοῦν πάνω στὸ κείμενο», «παραβλέπουν τὶς διατάξεις τοῦ κειμένου αὐτοῦ καθ’ ἑαυτοῦ» καὶ «ἐκφράζουν γενικὲς ἀπόψεις» ἀπορρίπτοντες τὸ κείμενο καὶ «θεωρώντας αὐτοὺς ποὺ τὸ ἐδέχθησαν καὶ τὸ ὑπέγραψαν ὡς μειοδότες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ κυρίως τῆς ἐκκλησιολογίας της».
   Ἐπειδὴ ὁ θεοφιλέστατος κ. Χριστοφόρος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι θὰ ἀναπτύξει στὸ μέλλον ἐκτενέστερα τὶς θεολογικὲς του θέσεις ἐπὶ τοῦ θέματος (καὶ γιατί βιάστηκε καὶ δὲν τὶς ἐξέθετε τώρα;), δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ αὐτές, ἀλλὰ θὰ παρατηρήσουμε ὅτι: μόνο ἕνας ἐκ δεξιῶν ὑποστηρικτὴς τοῦ αἱρεσιάρχη Βαρθολομαίου καὶ τῆς φατρίας του θὰ τολμοῦσε νὰ ὑπερασπιστεῖ τὸ ἀνόσιο καὶ δόλιο ἔργο τοῦ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη καὶ αὐτοὺς ποὺ τὸ ὑπέγραψαν.
    Ἂς τὸν χαίρονται κάποιοι “φίλοι” του σιγονταρο-Οικουμενιστές (ἐδῶ καὶ στὴν Ἀμερική).
   Παρότι διαφωνοῦμε πλήρως μὲ τὴν καινοφανῆ  ἀντιπαραδοσιακὴ στάση τοῦ «ἀχρικαιρισμοῦ» (ὡς πρὸς τὴν πρακτικὴ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν)
ποὺ ἐκφράζουν ὁ καθηγητὴς Τσελεγγίδης, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, οἱ μητροπολίτες Πειραιῶς Σεραφεὶμ καὶ Ναυπάκτου Ἱερόθεος καί τινες ἄλλοι “ἀντι-Οἰκουμενιστές”, εἶναι παραδεκτὸ ὅτι αὐτοί, στὸν θεωρητικὸ τομέα συνεισφέρουν σημαντικὰ στὴν ἀποκάλυψη καὶ ἀναίρεση τῶν κακοδοξιῶν τῶν Οἰκουμενιστῶν. Στὰ ἄρθρα τους, λοιπόν, στὰ ὁποῖα παραπέμπουμε τὸν θεοφιλέστατο Καρπασίας (καὶ εἶναι πολλά) μπορεῖ νὰ δεῖ (ἄν θέλει) τὴν μεγάλη ἀλήθεια, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἑξῆς:
    Ὅπως οἱ περισσότεροι αἱρετικοί, ἔτσι καὶ οἱ δόλιοι Οἰκουμενιστές, ἀποκρύπτουν καὶ συσκιάζουν τὶς κακοδοξίες τους ἢ τὸ σκοπό τους· τὶς παρουσιάζουν μὲ ὀρθόδοξο ἔνδυμα· ἄλλα λέγουν κι ἄλλα ἐννοοῦν, ὅπως ὁ Μέγας ἀγωνιστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως Ἀθανάσιος μᾶς διαβεβαιώνει. Καὶ ἀποροῦμε πῶς ὁ θεοφιλέστατος, ποὺ ἔχει συγγράψει (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) ἕνα ὀγκωδέστατο σύγγραμμα Περὶ τῶν Θρησκειῶν καὶ τῶν Αἱρέσεων ἐκ 1159 σελίδων, δὲν συνάντησε πουθένα αὐτὰ τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν αἱρετικῶν!
     Νὰ τοῦ θυμίσουμε πρόχειρα ὅτι ὁ Νεστόριος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ὀνόμαζαν τὴν Θεοτόκον Χριστοτόκον, ὅρον ποὺ ἐφαίνετο ὀρθόδοξος, ἀλλὰ οἱ Πατέρες ἀντελήφθησαν τὴν δολιότητά τους, ἀφοῦ κάτω ἀπὸ τὸ Χριστοτόκος ἐκρύπτετο ἡ πεποίθησή τους ὅτι ἡ Παναγία δὲν ἐγέννησε τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, ἀλλὰ τὸν ἄνθρωπον Ἰησοῦν.
  Στὴ συνέχεια  μᾶς λέγει ὁ θεοφιλέστατος  ὅτι ἀκόμα  «καὶ στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους… χρειάστηκε νὰ ἑρμηνευτοῦν (ἐκ τῶν ὑστέρων) οἱ ὅροι (ποὺ χρησιμοποιήθηκαν στὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων) ἀπὸ τοὺς Πατέρες διὰ τῶν συγγραμμάτων τους, γιὰ νὰ γίνουν κατανοητοί»!
    Σωστά. Ἀλλ’ ἐδῶ, κ. Χριστοφόρε, τὰ Προσυνοδικὰ κείμενα ἦσαν γνωστὰ ἐκ τῶν προτέρων· ἡ δολιότητα τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ οἱ κακοδοξίες τους γνωστὲς καὶ διάχυτες στὶς πράξεις, στὶς ὁμιλίες καὶ στὰ Συνέδριά τους· οἱ ἐπισημάνσεις τῶν δογματολόγων καθηγητῶν καὶ Ἐπισκόπων ἐπίσης γνωστές· οἱ ἐνστάσεις τῶν Ἐκκλησιῶν (π.χ. Ἑλλάδος καὶ Βουλγαρίας) ἐπίσης γνωστές, καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ οἱ διοργανωτὲς ἐπέμεναν ἕως τέλους στὴν συμπερίληψη τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» γιὰ κάθε μιὰ ἀπὸ τὶς αἱρετικὲς Ὁμολογίες καὶ παραφυάδες, κάτι ποὺ ἀπεδείκνυε τοὺς σκοτεινοὺς σκοπούς τους, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλοι ἀπὸ τὸ νὰ συσκοτίσουν, νὰ ὑποβαθμίσουν, νὰ ὑποβιβάσουν, νὰ ἀφαιρέσουν τὴν Μοναδικότητα καὶ ταυτότητα τοῦ Ὅρου Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν «Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία». Ἐδῶ ἀκόμα καὶ οἱ παραγωγοὶ τῆς ἑλληνικῆς “φέτας” δίνουν μάχες, θεοφιλέστατε, ὥστε νὰ παραμείνει ἡ ὀνομασία Προέλευσης Προστατευόμενη ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, καὶ ἐσεῖς μᾶς λέτε ὅτι δὲν πρέπει οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι νὰ ἀγωνιστοῦν γιὰ τὴν ἀποκλειστικότητα τοῦ ὀνόματος τῆς Ἐκκλησίας; Πρέπει νὰ τὸ χάσουμε καὶ μετά, ἐκ τῶν ὑστέρων, νὰ ἑρμηνεύσουμε τί ἐννοούσαμε; Κρίμα! Ἄλλο νὰ τὸ λένε οἱ ἄλλοι, καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ μὴν τὸ χρησιμοποιοῦν, καὶ ἄλλο νὰ τὸ ἐκχωρήσουμε ἐμεῖς.
    Πρὶν παραθέσουμε τὸ κείμενο τοῦ θεοφιλεστάτου, παραθέτουμε ἕνα τμῆμα ἀπὸ πρόσφατο ἄρθρο τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους (ἐδῶ) ποὺ σὰν νὰ γράφτηκε ἀκριβῶς ὡς ἀπάντηση στὸ ἄρθρο τοῦ Καρπασίας:
   «Υπήρξαν τόσες θεολογικές ενστάσεις για τη χρήση του όρου “εκκλησίες” για τις αιρετικές ομάδες ή κοινότητες, γιατί δεν αποσύρθηκε ο όρος;  Η επιμονή για τον όρο “εκκλησίες” ήταν τόση, που προτιμήθηκε να διαμορφωθεί σε “ετερόδοξες εκκλησίες”, με σκοπό να παραμείνει ο όρος “εκκλησίες”.  Εξάλλου μια μόνο αιχμή υπήρξε στη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης  (21-28 Ιανουαρίου 2016) και αυτή δεν ήταν για τις αιρέσεις, καθότι εκλείπει η λέξη τούτη στο εν λόγω κείμενο, αλλά για τους “αγωνιστάς της Ορθοδοξίας”, και μάλιστα με ειρωνική χρειά.  Πρωτόγνωρη συνοδική τακτική, που δυστυχώς εκφράζει μονομέρεια.
   Ο όρος “ετερόδοξες” έστω και εάν φαίνεται ότι προστέθηκε για διευκρίνιση, καταδεικνύει όμως και την επιμονή  να παραμείνει οπωσδήποτε ο όρος “εκκλησίες”.  Κάλλιστα θα μπορούσε να αποσυρθεί πλήρως ο όρος “εκκλησίες’’ και να αναπαύσει και όσους έφεραν θεολογικές ενστάσεις στο θέμα αυτό.  Η Εκκλησία Συνοδικά χρησιμοποιούσε εκκλησιολογικούς όρους και όχι στρεβλούς “τεχνικούς” όρους.

   “Εν τη Εκκλησία υπάρχει η θεανθρωπίνη φιλοσοφία της καθολικής ενότητος (πανενότητος) και η θεανθρωπίνη αίσθησις αυτής” λέγει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, και ως εκ τούτο αποτελεί εκκλησιολογικό άτοπο η χρήση του εκκλησιολογικού όρου “εκκλησίες” για αιρετικές ομάδες ή κοινότητες».

Η ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ

ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Ἐπισκόπου Καρπασίας Χριστοφόρου

  Πρὸ καὶ μετὰ τὴ σύγκλιση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου ἐκφράσθηκαν πολλὲς καὶ διάφορες ἐνστάσεις καὶ ἀντιρρήσεις σχετικὰ μὲ τὸ κατὰ πόσον τὸ κείμενο "Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον" ἀνταποκρίνεται στὴν ἐκκλησιολογία τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας. Ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ θὰ ἤθελα νὰ ἐκφράσω κάποιες πρῶτες θεολογικὲς σκέψεις, ἐπιφυλασσόμενος ἀργότερα, Θεοῦ θέλοντος, νὰ παρουσιάσω κάτι ἴσως πιὸ ἐκτενὲς καὶ ὁλοκληρωμένο.
   Πρῶτον, οἱ περισσότεροι ἐπικριτὲς τοῦ κειμένου αὐτοῦ, συνήθως, δὲν ἐπιχειρηματολογοῦν πάνω στό κείμενο, ἀλλὰ ἐκφράζουν γενικὲς

Συνεχίζουν τα ΑΙΣΧΗ τους, ανανεωμένοι μετά την Κολυμπάριο Σύνοδο οι Οικουμενιστές, με τους ομφαλοσκοπούντες αντι-Οικουμενιστές σε καλοκαιρινή ραστώνη!

 Εσθονία- Οικουμενιστική συνάντηση μοναχών και μοναζουσών




    Πραγματοποιήθηκε η 36η διαχριστιανική συνάντηση μοναχών και μοναζουσών του Οργανισμού EIIR στην Ταλλίνη της Εσθονίας από 5 έως 10 Ιουλίου 2016.

    Πρόεδρός του Οργανισμού EIIR είναι ο Μητροπολίτης Βελγίου Αθηναγόρας ενώ ιδρύθηκε από τον μακαριστό Μητροπολίτη Σηλυβρίας Αιμιλιανό (σ.σ.: τὸν ἐπὶ χρόνια εὐλογοῦντα καὶ οἰκουμενιστικῶς ποιμαίνοντα τοὺς πιστοὺς τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ κ. κρυφο-Οικουμενιστή μητροπολίτη κ. Ἀμβρόσιου) και τον ισπανό Don Hulián Hernando (Βλέπε φωτο). 
    Το γενικό θέμα της συνάντησης ήταν «Μακάριοι οι ελεήμονες». Τη μοναστική αυτή συνάντηση χαιρέτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Μητροπολίτης Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας Στέφανος και ο Λουθηρανός Αρχιεπίσκοπος Urnan Vilma. 
    Παραβρέθηκαν ακόμα και οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Τάρτου Ηλίας,

Τι είναι είδηση για την "Ρομφέα"! Ο Μητροπολίτης Δράμας μίλησε βλάχικα!


dramaspaulos
Γραφείο ειδήσεων Romfea.gr

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το 32ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Βλάχων που φέτος φιλοξενήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας....

Ἡ συνέχεια ἐδῶ
http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/9285-o-mitropolitis-dramas-milise-blaxika-binteo

Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου

12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν

Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου.





ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Ἀπολυτίκιον.  Τῆς ἐρήμου πολίτης

Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν πάλαι ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς συντρέχοντα ταχέως τοὺς εὐσεβεῖς, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Τῆς ἐνθέου ἀγάπης τὸ πῦρ δεξάμενος, ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ καὶ παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετῶν, προσευχαῖς θαυματουργῶν, Παΐσιε θεοφόρε, καὶ νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπὲρ παντὸς τοῦ κόσμου, Ὅσιε.  

Ἦχος α΄.  Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Τῇ χάριτι Χριστοῦ, ὡς οἱ πάλαι Πατέρες, συνέζησας σεμνέ, τοῖς ἀλόγοις θηρίοις, καὶ φίλος γενόμενος, πτερωτῶν καὶ τῶν ὄφεων, ἐξεπλάγησαν, οἱ σὲ εἰδότες θεόφρον, καὶ ἀνύμνησαν, τὸν Παντοκράτορα Λόγον, τὸν σὲ θαυμαστώσαντα.

Δόξα Πατρί... Καὶ νῦν…  Θεοτοκίον

Εἰκόνα τὴν σεπτήν, φοβερᾶς Προστασίας, Παΐσιε Μητρός, τοῦ Δεσπότου ἐκράτεις, καὶ ἔβλεψας ὅσιε, πρὸς τὰ ἄνω καὶ ὤφθη σοι, ταύτης ἔλλαμψις, ἡ καταυγάζουσα πάντας, διὸ πρέσβευε, διηνεκῶς σὺν Παρθένῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τὸν πολυθαύμαστον, σεμνὸν Παΐσιον, τὸν καθαιρέσαντα, ὀφρὺν τοῦ δράκοντος, καὶ ἡδονὰς τὰς σαρκικάς, συντρίψαντα τῇ ἀσκήσει, Ἄθωνος τὸ κλέϊσμα, καὶ Φαράσων ἐκβλάστημα, τὸν εὐεργετήσαντα, πολυτρόπως τοῖς θαύμασι, τὰ πλήθη τῶν πιστῶν ὀρθοδόξων, πάντες τιμήσωμεν ἐνθέως.

Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ΄. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Τῆς νεότητος ὤφθης παιδαγωγός, καὶ ἀκέστωρ ἀνθρώπων ναρκομανῶν, τοῖς σχοῦσι δυσίατα, πορνικὰ ἁμαρτήματα, ταῖς σαῖς εὐχαῖς ἐφάνης, θεράπων πανάριστος, καὶ τῶν ἀναζητούντων, ὁδὸν τὴν σωτήριον, πάτερ ἐπεγνώσθης, ἀκριβὴς ποδηγέτης, καὶ πάντων Παΐσιε, βακτηρία γεγένησαι, ἀσκητὰ θεοφώτιστε· διὸ ἐν Σουρωτῇ οἱ πιστοί, τὸν σὸν τάφον, προσκυνοῦντες χαίρουσι, καὶ σεμνῶς τὴν σὴν μνήμην, κατὰ χρέος μέλπουσι.

Δόξα Πατρί... Καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὅμοιον.

Τὴν ἁγίαν μορφήν σου ἑωρακώς, ὡς ὑπάρχει Παρθένε ἐν τῇ Σιών, ὁ θεῖος Παΐσιος, ἐν τῷ ὄρει ἐδίδαξε, τοῖς εἰκονογράφοις, ποιεῖν ἐν πιστότητι, καὶ πολλήν σου χάριν, ἐκήρυττεν ἅπασιν· ὅθεν Θεοτόκε, μὴ ἐλλείπῃς ἀπαύστως, Χριστὸν ἱκετεύουσα, ὑπὲρ πάντων τῶν δούλων σου, τῶν ὑμνούντων τὸν τόκον σου, καὶ πάντας τοὺς Ἁγίους αὐτοῦ, ἐν οἷς ἔστι, ἁγνὴ καὶ ὁ Ὅσιος, ὁ τιμώμενος ὕμνοις, ὑπὸ πάντων τὴν σήμερον.


Ἦχος δ΄. 
Ταχὺ προκατάλαβε
Εὐχῆς ἐργαστήριον, ἡ σὴ ἁγία ψυχή, Παΐσιε γέγονε, τῇ συνεχεῖ προσευχῇ, καὶ θείαις δεήσεσι, σὺ γὰρ μακροχρονήσας, ἐν τῇ κέλλῃ σου πάτερ, ὤφθης καθάπερ στήλη, φωτεινὴ ἱκετεύων, Χριστὸν τὸν πάντων κτίστην, καὶ παντοκράτορα.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄.  Τῇ Ὑπερμάχῳ

γίου Ὄρους ἀσκητὴν τὸν περιάκουστον, καὶ Ἐκκλησίας τὸν φωστῆρα τὸν νεόφωτον, ἐπαινέσωμεν ἐν ὕμνοις ὁλοκαρδίως, ποδηγῶν γὰρ τοὺς πιστοὺς πρὸς βίον ἄριστον, ποταμῶν τῶν δωρημάτων τούτους ἔπλησας, διὸ κράζουσι· Χαίροις πάτερ Παΐσιε.


ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ

Τί σε προσφωνήσω Παΐσιε, τῆς νεότητος πατέρα, καὶ λαμπρὸν μυσταγωγόν, μοναζόντων τὸν ἀλείπτην, πρὸς τὰ κρείττω θαυμαστόν, νοσούντων, ἰατῆρα ἀκριβέστατον, δαιμόνων, σκεδαστὴν καὶ πολεμήτορα, ἐν τοῖς ἐσχάτοις γὰρ ἔτεσιν, ὡς ἰσοστάσιος πέφηνας,τῶν πρόπαλαι, διδασκάλων τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τί σε νῦν προσείπω Παΐσιε, τῶν ἀνδρῶν ἐξηρτημένων, ταῖς οὐσίαις λυτρωτήν, δηλωτὴν τῶν ἐσομένων, γεγονότων τοῖς πιστοῖς, ἀθέων, παιδευτὴν θαυμασιώτατον, δειλαίων, στηριγμὸν καὶ μέγα θάρσημα, ἀσκητικῶς γὰρ ἐβίωσας, καὶ ὑπὲρ φύσιν χαρίσματα, προσέλαβες, ἀξιάγαστε πατὴρ ἡμῶν.

Πάτερ θεοφόρε Παΐσιε, ὑπὲρ πάντων τῶν πιστῶν, τῶν ἀνυμνούντων σε θερμῶς, μὴ ἐλλείπῃς τὸν Χριστόν, καθικετεύων θερμουργῶς, ἐκτήσω, παῤῥησίαν γὰρ πρὸς Κύριον, καὶ ἔσχες, χαρισμάτων πλῆθος Ὅσιε, προῤῥήσεως καὶ ἰάσεως, τῶν ἀλγουμένων κακώσεσι, ἐν σώματι, καὶ ψυχῇ ἀειμακάριστε.

Δόξα Πατρί.

σιε πάτερ Παΐσιε, εἰς πᾶσαν τὴν γῆν Ἑλλάδος, καὶ πανταχοῦ τῆς Οἰκουμένης, ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος τῶν κατορθωμάτων σου, ὡς ἄγγελος γὰρ ἔνσαρκος, ἐκ τοῦ Ἄθωνος, τὰ ζωοποιὰ διδάγματα τοῦ Εὐαγγελίου, εἰς πᾶσαν τὴν γῆν διεκήρυξας, ὡσαύτως δὲ γέγονας, τῇ βιοτῇ καὶ ἔργοις σου, μοναστῶν πρότυπον, κοσμικῶν διδάσκαλος, νεότητος παιδαγωγός, Σουρωτῆς ὁ παραστάτης, καὶ πάντων ὁ φίλος, ὅθεν καὶ ἡμεῖς ταπεινῶς, πρὸς σὲ ἅγιε δεόμεθα, μὴ ἐλλείπῃς πρεσβεύων τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Πηγή: Ο ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Το φαινόμενο της Γατζέας


Του Ιω. Ρίζου

Ο ομολογιακός αγώνας στο Άγιο Όρος άρχισε.
Οι διωγμοί ξεκίνησαν.
Τα δάκρυα και ο πόνος είναι πλέον το προσφάγι των Πατέρων.
Τα Γεροντάκια  της καρδιάς μας που έλιωσαν στα βράχια του Άθωνα,  παλικάρια στο στρατό του Εσταυρωμένου δεν διστάζουν  στα γεράματα τους να αφήσουν  τα ευτελή τους κελάκια, να βάλουν στον ντορβά τα τριμμένα τους ράσα αναμένοντας την κρίση των άκριτων κριτών.
Δόξα τω Θεώ, ο Κύριος δεν μας εγκατέλειψε ακόμα!

Την ώρα όμως που συμβαίνουν αυτά τα ιστορικά γεγονότα, μαθαίνω έκθαμβος ότι η περίφημη «Σύναξη Κληρικών και Μοναχών» που επί χρόνια κραδαίνει –για τον εαυτό της- τον τίτλο της αντι-οικουμενι-στικής ηγεσίας  θα εξετάσει το φλέγον αυτό ζήτημα τον Οκτώβριο!!! Βέβαια καμιά φορά χιονίζει και τον Οκτώβριο και λόγω της ορεινής τοποθεσίας είναι πιθανό η Σύναξη να μεταφερθεί για … Απρίλιο και βλέπουμε!
«Με συσκέψεις επι συσκέψεων και ολιγωρία κοιτάζατε ο ένας τον άλλον και έπεσε  η Ταρσός στους αρειανούς» έλεγε ο Μ. Βασίλειος στους επισκόπους ελέγχοντας τους[1] και μάλλον ταιριάζει ο έλεγχος του  και στην εν λόγω Σύναξη.
 Είναι η Σύναξη που καταγγέλλει εδώ και δεκαετίες τον οικουμενισμό, φοβάται όμως να υποδείξει ονομαστικά τους  οικουμενιστές  ώστε να  προστατέψει  το ποίμνιο από την κοινωνία με αυτούς, εγκλωβίζοντας  το –με φοβερή ευθύνη της– σε μόνιμη κατάσταση μολυσμού.
Είναι η Σύναξη που έχει εξαντλήσει την προβολή  της μισής Ορθόδοξης διδασκαλίας, ενώ την άλλη μισή την αποσιωπά ή την έχει αντικαταστήσει με μια δική της προσωποχρονική θεωρία!
Είναι η Σύναξη που επι δεκαετίες ως ειδικός κυνηγός συλλέγει και αρχειοθετεί  τα ίχνη του λέοντος, μα σαν τον βρίσκει,  αλλάζει δρόμο, για να ξαναρχίσει να ψάχνει τα ίχνη του και πάλι.
Είναι η Σύναξη που 20 χρόνια κοσκινίζει άλλα ποτέ δεν πρόκειται  να ζυμώσει (όπως θα έλεγε ο  αείμνηστος Κορναράκης).

Δυστυχώς όμως στοιχειοθετείται  ότι  είναι και η Σύναξη που όχι μόνο κρύβει τον λύχνον υπό τον μόδιον άλλα και με τις κατάλληλες «πυροσβεστικές» παρεμβάσεις  της ενίοτε τον σβήνει,  περιμένοντας τις ιδανικές θερμοκρασιακές και ατμοσφαιρικές συνθήκες για να εφαρμόσει αυτά που ο Κύριος και οι άγιοι μας δίδαξαν να εφαρμόζουμε  παντού και πάντα.
Ας στραφούμε λοιπόν αδελφοί μου  στους επιβεβαιωμένους Ομολογητές Ποιμένες που μας χάρισε ο Θεός κι ας μην τους παραμερίσουμε περιμένοντας τους μελλοντικούς υποψηφίους και τους υπό προϋποθέσεις  «στρατηγούς» του αγώνα, οι οποίοι προς το παρόν αναπαύονται στις μισθολογικές καταστάσεις των επισκόπων.
Ας στηρίξουμε υλικά και πνευματικά τους Αγιορείτες που έριξαν στο καντιλάκι  της Πίστης όχι λάδι, αλλά τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Ας προσευχηθούμε να ισχυροποιήσει ο Κύριος αυτούς που με την θυσιαστική στάση τους βοηθούν κι εμάς να γλυτώσουμε από τα τοξικά βρομόνερα  της κοινωνίας με την αίρεση.
Φτάνει πιά η επαίσχυντη και βολική «χρυσή τομή». Οι επιστολικοί και πρακτικογραφικοί  «αγώνες» που χωρίς ομολογιακό βίωμα δεν έγιναν ποτέ γέφυρα προς τον ουρανό.
«Ουδέποτε με τις μέσες καταστάσεις, άνθρωπε μου, διορθώθηκαν τα εκκλησιαστικά. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση μεταξύ αλήθειας και ψεύδους …αυτός που παρεκκλίνει λίγο από την αλήθεια, στο ψεύδος ανήκει».[2]




[1] Επιστολή 34.
[2] Άγ. Μάρκος ο Εφέσου, επιστολή προς Γεώργιον Σχολάριον. P.G.160, 1082-1096.

Πώς δια της "ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ" συνυπάρχουμε με τους αιρετικούς και αποφεύγουμε τις ΔΙΩΞΕΙΣ!

   Ἄλλη μιὰ φορά, καθὼς τὰ πράγματα στενεύουν ἀκόμα περισσότερο, καθὼς ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο» ἐπιβεβαίωσε τοὺς φόβους τῶν πιστῶν. Ἐμμονὴ τῶν Οἰκουμενιστῶν στὶς κακοδοξίες τους καὶ ἐπισημοποίησή τους, δολιότητα, συνωμοτικὴ δράση, ἐκβιασμοὶ καὶ κάθε εἴδους ἐκφοβισμοὶ πρὸς τοὺς ἱερωμένους ὅλων τῶν βαθμῶν, ὥστε νὰ ὑποστηρίξουν τὸ καταχθόνιο σχέδιό τους καί, τέλος, οἱ πρῶτες διώξεις τῶν μοναχῶν ποὺ τόλμησαν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Μιὰ ἀπομάκρυνση, ὅπως ἐκείνη τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ποὺ ἔλεγε: «πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι (ὅσο ἀπομακρύνομαι) τούτου καί τῶν τοιούτων (τοῦ ἑνωτικοῦ πατριάρχου Μητροφάνους καί τῶν λατινοφρόνων γενικῶς), ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι τοῖς θεολόγοις τῆς Ἐκκλησίας».
Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ στάση αὐτὴ  τῆς Ἐκκλησίας εἶναι διαχρονική. Διδάσκεται ἀπὸ αὐτὴν ἀκόμα τὴν περίοδο τῆς Π. Διαθήκης, στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Κύριο, τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, καὶ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς: «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν».
Αὐτὴν τὴν ἀπομάκρυνση (ἀποτείχιση στὴ γλῶσσα τῶν Ἱ. Κανόνων) δίδασκε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, τουλάχιστον ἀπὸ τὸ 2001, ὅπως φαίνεται ἀπὸ βίντεο καὶ ἄρθρα του (ποὺ πρόσφατα παρουσιάσαμε) καὶ στὰ ὁποῖα μιλᾶ περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, αἰτιολογώντας ὅτι ἡ κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινώνητους Οἰκουμενιστές, μᾶς ἐξομοιώνει μὲ αὐτούς! Τώρα, ὅμως, αὐτὸς καὶ οἱ ἄλλοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς μουγκάθηκαν, διότι κάθε φωνὴ συνεπάγεται διώξεις καὶ ἀπομόνωση! Εὐχόμαστε νὰ ἀνανήψουν.

Ἐπαναλαμβάνουμε, λοιπόν, τὸ ἀπόσπασμα, στὸ ὁποῖο ὁ π. Θεόδωρος διαβάζει μιὰ ἐρώτηση περὶ Ἀποτειχίσεως ποὺ ὑπεβλήθη στὴν Ἡμερίδα «Περὶ τοῦ Παπικοῦ Πρωτείου» ποὺ διοργάνωσε ἡ Μητρόπολη τοῦ  Πειραιῶς καὶ ἀπαντώντας μιλᾶ καὶ περὶ Συνοδικότητος. Λέγει:
«Τὸ θέμα τὸ ὁποῖο θίγει ὁ ἀδελφὸς ἐδῶ, μᾶς ἔχει ταλαιπωρήσει καὶ μᾶς ἔχει βασανίσει πάρα πολύ. Ἤδη ἀναφέρθηκα στὴν εἰσήγησή μου στὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως, τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου. Οἱ Πατέρες οἱ ὁποῖοι τὸ χειριζόμαστε τὸ θέμα, τὸ χειριζόμεθα μὲ πολὺ διάκριση κι ἂς ἔχουν ἐμπιστοσύνη οἱ ὑποβάλλοντες τὸ ἐρώτημα καὶ στὴ δική μας τὴ διάκριση καὶ στὴν δική μας εὐαισθησία
Καὶ νὰ πᾶμε στὸ τελευταῖο· ἐμένα μὲ κατηγόρησε γνωστός, ἀγαπητός, σεβαστὸς Ὀρθόδοξος καθηγητής, συνάδελφος στὴν Ἀθήνα στὴ Θεολογικὴ Σχολή, γιατί, ἐνῶ ἔλεγα γιὰ τὴν Ἀποτείχιση, δὲν προχωρῶ στὴν Ἀποτείχιση.
Ἐγὼ λειτουργῶ Συνοδικά. Λειτουργῶ μαζὶ μὲ ἄλλους ἀδελφοὺς καὶ ἄλλους Πατέρες. Ἂν ὁποιοσδήποτε ἐδῶ, ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι πρέπει νὰ προχωρήσει σὲ Ἀποτείχιση (ὅπως καὶ ὁ συνάδελφος ὁ ὁποῖος ὑπέβαλε τὸ ἐρώτημα), μπορεῖ κι ὡς λαϊκὸς νὰ προχωρήσει στὴν ἈποτείχισηΝὰ μὴν κοινωνεῖ καὶ νὰ μὴν κάνει μυστήρια (ὁ ἐν λόγῳ λαϊκός) σὲ ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι δὲν προβαίνουμε στὴν Ἀποτείχιση κι ἂς βρεῖ χῶρο νὰ κάνει τὴ δική του τὴν Ἀποτείχιση».

Σχόλιο: Ἐδῶ, νομίζουμε, ὅτι ὁ π. Θεόδωρος γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἀντίφαση λόγων καὶ ἔργων, («ἐνῶ ἔλεγα γιὰ τὴν Ἀποτείχιση, δὲν προχωρῶ στὴν Ἀποτείχιση») διαστρέφει μιὰ ἐκκλησιαστική-ποιμαντικὴ πραγματικότητα.
«Ἐγὼ λειτουργῶ Συνοδικά», δηλώνει ὁ π. Θεόδωρος. Ἂν δὲν κάνουμε λάθος, «Συνοδικά» στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα, σημαίνει ἀληθινά, ὀρθόδοξα, Εὐαγγελικά, κι ὄχι ἁπλῶς μαζὶ μὲ ἄλλους. «Συνοδικὰ» σημαίνει πὼς ὅ,τι κάνω, συμφωνεῖ μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, βαδίζω καὶ πορεύομαι «σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις», τοὺς τωρινοὺς καὶ τοὺς παλαιότερους. Ἂν ἡ πορεία μου, ἡ «λειτουργία» μου αὐτὴ καθορίζεται ἀπὸ κάποια σύγχρονη Σύνοδο Ἱεραρχῶν, ἢ κάποια «Σύναξη» Γερόντων, οἱ ἀποφάσεις τῆς ὁποίας διαφέρουν ἀπὸ ἐκείνη τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ ἐμποδίζουν νὰ ἀκολουθῶ τὴ Σύνοδο Πάντων τῶν Ἁγίων, τότε ἡ «Συνοδικότητά» μου πάσχει. Δὲν μπορῶ, λοιπόν, νὰ κατοχυρώνω τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου μὲ ἁγιοπατερικὸ λόγο ἀκαταμάχητο, καὶ μετὰ νὰ μὴν ἀκολουθῶ τὸν περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου λόγο μου μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι, ἡ «Σύναξη» τῶν Γερόντων δὲν συμφωνεῖ!  Διότι τότε (αὐτὸ εἶναι αὐτονόητο) συμφωνῶ μὲ κάποιους Γέροντες, ἀλλὰ διαχωρίζομαι ὡς διαφωνῶν ἀπὸ ΟΛΟΥΣ τοὺς Ἁγίους καὶ βέβαια ἀπὸ τὴν αἰώνιο Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας.
  
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τοποθέτησή του στὴν Ἡμερίδα στὸν Πειραιᾶ, παρόμοια εἶπε καὶ σὲ ἄλλη ὁμιλία του. Ἰδοὺ  καὶ ἡ ἀπομαγνητοφώνηση τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση στὸν Σοχό, περὶ τῆς θεωρίας τῶν ''συγκοινωνούντων δοχείων'':
   «...Στό θέμα τών σχέσεων πού υπάρχουν ανάμεσα στούς Πατριάρχας, τούς Επισκόπους καί σέ εμάς τούς Κληρικούς καί σέ εσάς τούς Χριστιανούς, αυτές οι σχέσεις αποδίδονται μέ τήν εικόνα τών “συγκοινωνούντων δοχείων”. Δηλαδή. Όταν ο Πατριάρχης συμπροσεύχεται μέ τόν πάπα καί είναι υπόλογος απέναντι τών αγίων Κανόνων, γιατί οι άγιοι Κανόνες λένε “Επίσκοπος, αιρετικοίς συνευξάμενος καθαιρήσθω” καί υπάρχει καί ένας άλλος Κανόνας, ο οποίος λέει “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· αυτός ο οποίος κοινωνεί, ο