«Η γαρ πλάνη ουδαμού ίσταται»

 «Τῶν αἱρετικῶν ἡ κακοδοξία, πάντοτε πηγαίνει εἰς τὸ χειρότερον καὶ γίνεται μεγαλυτέρα πληγή…» 

(Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία εἰς τὰς ΙΔ΄ Ἐπιστολὰς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τ. 3^ος, σ. 318).

 Συνέντευξη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου δημοσιεύει σήμερα η ιταλική εφημερίδα La Repubblica με ιδιαίτερη αναφορά στην σημασία της Πανορθόδοξης Συνόδου που έλαβε πρόσφατα χώρα στην Κρήτη.

«Ή Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, μέσα από τα κείμενα πού επεξεργάστηκε και ενέκρινε, κατάφερε να ανταποκριθεί επιτυχώς στις ανάγκες του σύγχρονου Ορθοδόξου Χριστιανού, αναλύοντας και διευθετώντας καθημερινά ποιμαντικά προβλήματα, όπως οι μικτοί γάμοι καθώς και οι σχέσεις μετά του λοιπού Χριστιανικού κόσμου και η σημασία των διαλόγων σε διαχριστιανικό και διαθρησκειακό επίπεδο», δήλωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Τόνισε επίσης ότι «η παρουσία παρατηρητών εκ μέρους των ετεροδόξων Εκκλησιών και των Χριστιανικών οργανισμών, αποτελεί ένα απτό παράδειγμα της σπουδαιότητας την οποία αποδίδει ή Ορθόδοξη Εκκλησία στην συνεργασία με τους λοιπούς χριστιανούς» και για τον λόγο αυτό ακριβώς «το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως η Πρωτόθρονος Εκκλησία, έχουσα την ευθύνη τού συντονισμού των σχέσεων και των διαλόγων σε διαχριστιανικό και διαθρησκειακό επίπεδο, συνεχίζει με αμείωτο ενδιαφέρον την πορεία αυτή για την μαρτυρία τού Ευαγγελίου».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εκφράζει επίσης την πεποίθηση ότι πέρα από τον συνεχιζόμενο διμερή διάλογο με την Καθολική Εκκλησία, υπάρχει περιθώριο για κοινές δράσεις και πρωτοβουλίες, όπως ήταν η επίσκεψη στην Λέσβο «με τον αδελφό πάπα Φραγκίσκο», ως ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης προς τους πρόσφυγες».

Απαντώντας τέλος σε ερώτηση της La Repubblica σχετικά με την πρόοδο που μπορεί να έχει επιτελεσθεί στον Οικουμενικό Διάλογο μέχρι τους εορτασμούς της επετείου των δεκαεπτά αιώνων από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που έχουν ορισθεί για το 2025, η Αυτού Αγιότητα Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απαντά:

«Από την πλευρά της ή Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πίστη στον Θεό και με αισιοδοξία θα συνεχίσει τούς θεολογικούς διαλόγους, κυρίως με την Ρωμαιοκαθολική αδελφή Εκκλησία και πιστεύουμε ότι στα επόμενα χρόνια θα υπάρξει σημαντική πρόοδος. Δεν θα ήταν σοφό να θέσουμε χρονικά όρια στον διάλογό μας, δεν μπορούμε να εργαζόμαστε με κοσμικά κριτήρια και κανόνες. Πιστεύουμε ότι οφείλουμε να συνομιλούμε με ειλικρίνεια, αίσθημα αγάπης, να προσευχόμαστε πολύ και με την χάρη τού Θεού, όταν εκείνος το θελήσει, θα προχωρήσουμε στην επίλυση των διαφορών μας και στην ποθητή ενότητα».

 Πηγή

    «Τοιαῦτα μὲν οὖν ὁ παράφρων ἑαυτῷ συνείρει κακὰ καὶ πάσαις ὁμοῦ ταῖς θείαις γραφαῖς ἀντιφωνῶν οὐκ αἰσχύνεται, τὸ γεγραμμένον ἐφ' ἑαυτῷ δεικνύων ἀληθές. Ὅταν ἔλθῃ "ἀσεβὴς εἰς βάθος κακῶν καταφρονεῖ." λίαν γὰρ ὄντως ἐβάθυνεν εἰς κάκωσιν ἐξ ἀνοίας ὁ θεομάχος, τὸ μὲν ἐξ ἀληθείας ὀρθοῦσθαι παραιτούμενος, τῇ δὲ σαθρότητι τῶν οἰκείων ὀκλάζων λογισμῶν» (Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην, ἐδῶ).

Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα

† π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

«Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου^.και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου^. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως^. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ' αυτόν^. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων^. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.» (Σ. Σειρ.48,11)

Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.

 Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο

Ομιλία του μοναχού Σεραφείμ Ζήση (Βίντεο)

      Μετὰ τὸν σχολιασμὸ σημείων τῶν εἰσηγήσεων τῶν π. Θεοδώρου Ζήση καὶ τοῦ κ. Τσελεγγίδη, παρουσιάζουμε καὶ σχολιάζουμε κάποια σημεῖα ἀπὸ τὴν εἰσήγηση τοῦ μοναχοῦ Σεραφεὶμ Ζήση.

Μοναχός Σεραφείμ Ζήσης:

Οι αποφάσεις στο Κισινάου της Μολδαβίας για τη Σύνοδο της Κρήτης

   …6^ον: Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γίνει –μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης νὰ λάβει πειστικὲς καὶ σαφεῖς, ὄχι διφορούμενες καὶ ἀντιφατικές -ὅπως ἔλαβε- ἀποφάσεις– εἶναι νὰ ὑπάρξει συνεννόηση,

ἀφ’ ἑνὸς μὲ τὶς Ἐκκλησίες ἐκεῖνες ποὺ ἀπουσίασαν γιὰ σοβαροὺς δογματικοὺς καὶ ἐκκλησιολογικοὺς λόγους,

ἀφ’ ἑτέρου δὲ στοὺς Ἐπισκόπους πού, εἴτε ἀρνήθηκαν νὰ λάβουν μέρος, εἴτε ἔλαβαν μέρος καὶ δὲν ὑπέγραψαν τὸ ἐπίμαχο κείμενο,

κατὰ τρίτον στὸ Ἅγιον Ὄρος καί, ἐπίσης, στὸ ὑγιὲς πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τὸ ὁποῖον ἀντιδρᾶ,

ὥστε νὰ ἀπορριφθοῦν συνοδικῶς, ὡς ἄκυρες, οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, ἰδιαίτερα τὸ Οἰκουμενιστικὸ αὐτὸ κείμενο καὶ νὰ γίνει ἐπίσημη συνοδικὴ καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς αἱρέσεως.

   [σ.σ.: Μακάρι νὰ ὑπῆρχε στὰ πράγματα αὐτὴ ἡ προοπτικὴ τῆς συνεννόησης. Κάτι τέτοιο, ὅμως, δὲν φαντάζει μόνο ἰδανικὸ στὶς γεμᾶτες σύγχυση ἔσχατες μέρες ποὺ ζοῦμε, ἀλλά -ἐν γνώσει τοῦ π. Σεραφείμ- ἡ προσδοκία αὐτὴ ἐνέχει τὴν παραπλάνηση τῶν ἀκροατῶν του. Διότι: α) Οἱ Ἐκκλησίες ποὺ ἀπουσίασαν ἔχουν ὑπογράψει τὶς κακοδοξίες ποὺ ἐπισημοποιήθηκαν στὴν πανορθόδοξη, καὶ ἔχουν ἀποδεχτεῖ Προσυνοδικά, τουτέστιν ἐπίσημα καὶ δι’ ὑπογραφῆς τους, τὴν καταστρατήγηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ποὺ ὁρίζουν τὸν Συνοδικὸ (κι ὄχι Παπικό) τρόπο τῆς λειτουργίας τῶν Συνόδων. Ὁπότε εἶναι φανερό (ἂν ἐξαιρέσουμε κάποια ἀπ’ αὐτές) ὅτι δὲν «ἀπουσίασαν γιὰ σοβαροὺς δογματικοὺς καὶ ἐκκλησιολογικοὺς» μόνο «λόγους»! β) Γιὰ νὰ ἀφήσουμε τὰ περὶ Ἐπισκόπων, τὸ Ἅγιον Ὄρος διώκει τοὺς μοναχούς, οἱ ὁποῖοι τόλμησαν νὰ ἀμφισβητήσουν τὶς ἀποφάσεις τοῦ Πάπα τοῦ Φαναρίου καὶ νὰ μιλήσουν γιὰ Διακοπὴ τῆς μνημονεύσεως τοῦ ὀνόματός του].

  Νὰ γίνει, ἐπίσης, προσπάθεια ἐπιστροφῆς στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ὥστε νὰ θεραπευθοῦν τὰ τραύματα τοῦ παρελθόντος καὶ νὰ προληφθοῦν νέες διαιρέσεις καὶ ἐντάσεις. [σ.σ.: Γιατί ἔμπλέκει τὸ πρόβλημα Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ὁ π. Σεραφείμ; Τὸ πρόβλημα εἶναι τώρα ὁ Οἰκουμενισμός. Οἱ ἐντάσεις ἐκεῖ ἔχουν τὴν ρίζα τους. Μακάρι, βέβαια, νὰ ἐλύνετο καὶ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ τὸ μεῖζον εἶναι ἡ Παναίρεση· ἂν λυθεῖ τὸ Ἡμερολογιακὸ καὶ παραμείνει ἡ Παναίρεση, ποιό τὸ κέρδος; Πιθανὸν κάποια νέα σχίσματα].

   Ἡ ἀδιαμαρτύρητη ἀποδοχὴ τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ αὐτοῦ κειμένου τῆς Κρήτης, ἡ μὴ ἐπίσημη ἀπόρριψή του, ὁδηγεῖ στὴν μεταφορὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀπευθείας μέσα στὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ στὴν συνύπαρξη δύο ἀντίθετων δογματικῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων· ἀφ’ ἑνὸς ἐκείνης τῆς Παραδόσεως ἡ ὁποία ὁμολογεῖται στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως περὶ Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑτέρου ἐκείνης τῆς καινοτόμου Παραδόσεως ξένης καὶ αἱρετικῆς, δηλαδὴ τῶν πολλῶν ἑτεροδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἔτσι, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἐκκλησία, παρουσιάζεται σχιζοφρενής, ὄχι ἔχουσα «νοῦν Χριστοῦ», ἀλλὰ Χριστὸν «μεμερισμένον», πολλὲς «δόξες», δογματικές, δηλαδή Πίστεις. [σ.σ.: Ἐρώτηση κρίσεως: Τοῦτο, πάτερ Σεραφείμ, δὲν ἔχει γίνει;].

   Καὶ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ μέσο διὰ τοῦ ὁποίου ἔγινε γνωστὴ στὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες στὸν οὐρανό -μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας- ἡ πολυποίκιλη σοφία  τοῦ Θεοῦ, παρουσιάζεται ἡ Ἐκκλησία τώρα -στὸ κείμενο αὐτὸ τοῦ Κολυμπαρίου- ὡς στερημένη ἀπὸ τὸ βασικὸ γνώρισμά της, τῆς Πεντηκοστῆς, τὴν ἑνότητα, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἑνότητα, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο συνάρμοσε σὲ συμφωνία, ἑνιαίας πρὸς τὴν Ἁγία Τριάδα Πίστεως, τὶς διαφορετικὲς γλῶσσες τοῦ πλήθους τῶν ἐθνῶν. [Καὶ τοῦτο τὸ δρᾶμα, δὲν τὸ ζοῦμε σήμερα, ὄχι μόνο μεταξὺ Οἰκουμενιστῶν καὶ ἀντιΟἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ ὅσων ἀγωνίζονται γιὰ τὴν καθαρότητα τῆς Πίστεως, ἀφοῦ οἱ «στρατηγοὶ» τοῦ ἀντιΟἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνος, ἀρνοῦνται ὡς Πατέρες νὰ δεχθοῦν στὸ ἴδιο τραπέζι γιὰ συζήτηση, ὅσους τοὺς ὑπενθυμίζουν μὲ αὐστηρό –πολλὲς φορὲς καὶ λανθασμένο τρόπο– τὴν αὐτονόητη ὑποχρέωση ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές;].

  Ἡ ὑποχρέωση μιᾶς συνοδικῆς καταδίκης τοῦ κειμένου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ γενικῶς, προκύπτει ἀβίαστα καὶ ἀπὸ τὴν διαπίστωση τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ πρὸς τοὺς Μονοθελῆτες. Σύμφωνα μὲ αὐτὴν δὲν ἀρκεῖ ἡ ἐξαφάνιση ἢ ἡ παρασιώπηση ἑνὸς κειμένου  αἱρετικοῦ, τὸ ὁποῖον ἐγκρίθηκε συνοδικά, ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἡ συνοδικὴ καταδίκη του, ὥστε νὰ μὴ βλάπτει τὶς ψυχὲς ὅσων τὸ διαβάζουν. Λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος: «κατέβηκε ἀπὸ τοὺς πέτρινους τοίχους, ἀλλ’ ὄχι ἀπὸ τὶς νοερὲς ψυχές. Νὰ δεχθοῦν τὴν κατάκριση αὐτῶν ποὺ ἔγινε στὴ Ρώμη καὶ ἐκτέθηκε συνοδικὰ μὲ εὐσεβῆ δόγματα καὶ κανόνες καὶ τότε ἔχει καταστραφεῖ τὸ διαχωριστικὸ τοῖχος καὶ δὲν χρειαζόμαστε προτροπή.

   [σ.σ.: Κι ὥσπου νὰ καταδικαστεῖ τὸ κείμενο αὐτό, θὰ τὸ ἀφήσουμε νὰ διακινεῖται ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους στὶς Μητροπόλεις καὶ στὶς ἐνορίες (ὅπως ζήτησε ὁ Οἰκουμενιστὴς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, κι ὅπως θὰ κάνουν ὑπακούοντες οἱ περισσότεροι Μητροπολίτες καὶ ἱερεῖς) μὲ ἀποτέλεσμα «νὰ βλάπτονται οἱ ψυχὲς ὅσων τὸ διαβάζουν»; Ἢ θὰ μιμηθοῦμε τὸν ἅγιο Μάξιμο (τιμὴ Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου) καὶ θὰ Διακόψουμε τὸ Μνημόσυνο τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ὅπως αὐτὸς διέκοψε τὴν ἐπικοινωνία μετὰ τεσσάρων Πατριαρχῶν;].

   7^ον: Πρέπει ἐδῶ -παρὰ ταῦτα- νὰ γίνει ἡ ὑπενθύμιση, σὲ συσχετισμὸ μὲ τὴν δογματικὴ συνείδηση ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ(!) τῶν λαϊκῶν, ὅτι ἡ μνημόνευση τῶν ἐπισκόπων στὶς Ἐκκλησίες δὲν εἶναι χωρὶς προϋποθέσεις, ἀλλὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν δογματικὴ πίστη τῶν ἐπισκόπων, καθὼς οἱ ἐπίσκοποι μνημονεύονται στὴν Θεία Λειτουργία ἀληθινῶς κι ὄχι ψευδῶς, ὡς ὀρθοτομοῦντες τὸν λόγον τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἤ, μὲ ἄλλα λόγια, καὶ ὅπως προϋποθέτει ἡ Ἁγία Γραφή, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἀγρυπνοῦν γιὰ χάρη τῶν ψυχῶν μας. Σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία (ὅπως αὐτὴ διαπότισε καὶ τὸ αὐτοκρατορικὸ ἐκκλησιαστικὸ δίκαιο), σκοπὸς τοῦ Πατριάρχη εἶναι πρῶτα, ἐκείνους ποὺ παρέλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοὺς διαφυλάξει σὲ εὐσέβεια καὶ σὲ σεμνότητα βίου· ἔπειτα, καὶ ὅλους τοὺς αἱρετικούς, κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνατοτήτων του, νὰ τοὺς ἐπιστρέψει πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Αἱρετικοὶ δέ, ὀνομάζονται ἀπὸ τοὺς νόμους καὶ τοὺς Κανόνες καὶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν κοινωνία μὲ τὴν καθολικὴ Ἐκκλησία. [σ.σ.: Ἐδῶ ἔπρεπε νὰ διευκρινήσει, τί ἀκριβῶς ἐννοεῖ, διότι τὸ σημεῖο αὐτὸ μπορεῖ νὰ παρερμηνευτεῖ]. Αὐτὰ ἀναφέρονται στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς νόμους τῆς Ἐπαναγωγῆς τοῦ Μ. Φωτίου.

    Καὶ συνεχίζει. Αὐτό, διότι ὁ Πατριάρχης σημαίνει ζωντανὴ καὶ ἔμψυχη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τὴν ἀλήθεια μὲ ἔργα καὶ λόγια. Ὅπως λοιπόν, δὲν προσκυνοῦμε τὴν ἁγιογραφημένη εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἂν αὐτὴ μὲ Νεστοριανικὴ λογικὴ δὲν διασώζει τὰ ἐπιγράμματα τῆς ὁμολογίας τῆς Θεότητός Του, ἢ ἂν δὲν διασώζει τὰ ὑπόλοιπα γνωστὰ ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ παράδοση γνωρίσματα τῆς ἀνθρωπίνης Του φύσεως, ἔτσι καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀναγνωρίζεται ἡ ζῶσα εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δὲν διασώζει τὴν δογματικὴ ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ οὐσία τοῦ 31^ου Ἀποστολικοῦ κανόνος, καὶ τοῦ 15^ου κανόνος τῆς ἱερᾶς Πρωτοδευτέρας συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου, τοῦ ἔτους 861, σχετικὰ μὲ τὴν διακοπὴ τῆς κοινωνίας πρὸς τὸν τοπικὸ ἐπίσκοπο.

   [σ.σ.: Δὲν  θὰ ἐξετάσουμε ἐδῶ, ἂν αὐτὴ μόνο «εἶναι καὶ ἡ οὐσία» τῶν παραπάνω ἱερῶν Κανόνων. Ἀλλὰ θὰ καταγράψουμε τὸ αὐθόρμητο ἐρώτημα ποὺ δημιουργεῖται. Τὸ  πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνης «διασώζει τὴν δογματικὴ ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας»; Τὸ  πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου Ἰωάννη Ζηζιούλα «διασώζει τὴν δογματικὴ ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας»; Τὸ  πρόσωπο τοῦ ἐπισκόπου Χρυσοστόμου Σαββάτου «διασώζει τὴν δογματικὴ ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας»; Τὰ  πρόσωπα τῶν ……. Ἐπισκόπων «διασώζουν τὴν δογματικὴ ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας»;].

Μοναχός Σεραφείμ Ζήσης: Οι αποφάσεις στο Κισινάου της Μολδαβίας για τη Σύνοδο της Κρήτης

Μοναχός  Σεραφείμ Ζήσης: Οι αποφάσεις στο Κισινάου της Μολδαβίας για τη Σύνοδο της Κρήτης 12/07/2016 (Ἱστολόγιο Ἀκτίνες)

"Ας δώσουμε τα χέρια εν αγάπη και αληθεία" στους Οικουμενιστές, π. Παύλε;

  Ἰσχυρὰ τὰ ἐπιχειρήματά τοῦ πατρὸς Παύλου Δημητρακόπουλου τοῦ Ἀντιαιρετικοῦ γραφείου Πειραιῶς, κατὰ τῆς ἐνέργειας τοῦ Πάπα νὰ εὔχεται γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῆς ἐν Κολυμπαρίῳ Κρήτης Συνόδου. Ἐπίσης ἰσχυρὲς καὶ ὀρθὲς οἱ ἐπισημάνσεις του γιὰ τὶς κακόδοξες ἐνέργειες τῶν διοργανωτῶν τῆς Συνόδου.

   Τό πρόβλημά του, ὅμως, (ὅπως κι ὅλων τῶν ἀντιΟἰκουμενιστῶν) εἶναι, ὅτι συνεχῶς μᾶς ἀποκαλύπτουν τὰ λάθη καὶ τὶς κακοδοξίες τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ κοινωνοῦν μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν! Οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο "κοινωνοῦν" συμπροσευχόμενοι μετὰ τῶν "ἀκοινωνήτων" παπικῶν, ἀλλὰ μετὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν ποὺ ἐφευρίσκουν, καὶ ἐκφέρουν καὶ δικές τους κακοδοξίες, καὶ τὶς ἐπισημοποιοῦν ἐν Συνόδῳ «ἵνα ἀρέσωσι τῷ στρατολογήσαντι Πάπᾳ»!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 18η Ιουλίου 2016.

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

        Τις ημέρες που συγκλήθηκε και συνεδρίαζε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος στην Κρήτη, παρατηρήσαμε ένα πρωτόγνωρο για την εκκλησιαστική μας ιστορία και παράδοση φαινόμενο: να εύχονται διακαώς οι αιρετικοί για την επιτυχία της! Είναι όπως αναφέραμε ένα φαινόμενο καινοφανές, το οποίο ουδέποτε στο παρελθόν επαναλήφθηκε. Στην ιστορία των Συνόδων της Εκκλησίας μας οι αιρετικοί ήταν απολογούμενοι και καταδικάζονταν οι κακοδοξίες τους. Γι’ αυτό και δεν γινόταν αυτές αποδεκτές από εκείνους. Έστω για παράδειγμα οι Μονοφυσίτες, οι οποίοι καταδικάστηκαν από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, δεν την αναγνώρισαν, όπως και τις κατοπινές Συνόδους και γι’ αυτό αποκαλούνται και «Αντιχαλκηδόνιοι».

     Στη Σύνοδο της Κρήτης γίναμε μάρτυρες αλγεινών φαινομένων. Κατ’ αρχήν της αφαιρέθηκε ο τίτλος της «Οικουμενικής Συνόδου» για το λόγο ότι δε μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτή «οι δυτικοί αδελφοί» μας, κατά τη ρήση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, δηλαδή των αιρετικών. Αλλά όμως όταν είχαν συγκληθεί οι Μεγάλες Σύνοδοι της Εκκλησίας μας υπήρχαν αιρετικές κοινότητες, όμως ουδέποτε η Εκκλησία διανοήθηκε να μην πραγματοποιήσει Σύνοδο ή να μην την ονομάσει

Ο άνθρωπος επικοινωνεί με την πραγματικότητα, ή ζει σε άλλες Εκκλησιαστικες συντεταμένες; Μάλλον το δεύτερο συμβαίνει! Ζει την ουτοπία της νέας πονηρευομένης εκκλησίας του Οικουμενισμού!

 "Διετυπώσαμεν διά των Συνοδικών αποφάσεων εις γλώσσαν σύγχρονον και εις όρους κατανοητούς εις τον ανθρώπινον νουν "

  ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

"Διετυπώσαμεν διά των Συνοδικών αποφάσεων εις γλώσσαν σύγχρονον και εις όρους κατανοητούς εις τον ανθρώπινον νουν τα όσα παρελάβομεν παρά των θεοφόρων Πατέρων ημών, οικοδομήσαντες επί του θεμελίου αυτών" αναφέρει μεταξύ άλλων ο Οικ. Πατριάρχης σε γράμμα που έστειλε στην στην ιεραρχία, τον κλήρο και τους πιστούς της Εκκλησίας της Κρήτης  για την οργάνωση και φιλοξενία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αναλυτικά:

   «Ιερώτατοι, ο τε Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κύριος Ειρηναίος και πάντες οι Μητροπολίται, οι συγκροτούντες την Ιεράν Επαρχιακήν Σύνοδον της εν Κρήτη Εκκλησίας, αδελφοί και συλλειτουργοί της ημών Μετριότητος εν Κυρίω αγαπητοί, χάρις είη υμίν και ειρήνη παρά Θεού.
Αισίως επανεκάμψαμεν εις τα ίδια, βιώσαντες πάντες ο

Να και το καλό του πραξικοπήματος: ανέδειξε την ..."αναγκαιότητα" της Πανθρησκείας για την καταστολή των πραξικοπημάτων!

 Κοινή  δήλωση:

Ο Βαρθολομαίος και οι θρησκευτικοί ηγέτες της Τουρκίας καταδικάζουν το πραξικόπημα

ΤΟΥΡΚΙΑ-ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ:ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Ο Βαρθολομαίος και οι θρησκευτικοί ηγέτες της Τουρκίας καταδικάζουν το πραξικόπημα

Την κοινή δήλωση υπογράφουν ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Θρησκευμάτων της Τουρκίας, ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης και ο Αρχιραββίνος της Τουρκίας
Την απόπειρα πραξικοπήματος που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στην Τουρκία καταδίκασαν με κοινή τους δήλωση οι ηγέτες των θρησκευτικών κοινοτήτων της γειτονικής μας χώρας.
Η δήλωση από τους εκπροσώπους των εβραϊκών, χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων σημειώνει μεταξύ άλλων ότι «εκφράζουν την μεγάλη θλίψη για τις τρομοκρατικές επιθέσεις που διαταράσσουν την ειρήνη του μεγάλου έθνους μας και του κόσμου».
Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Θρησκευμάτων της Τουρκίας, ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αρχιραββίνος της Τουρκίας.

Πηγή

Η διαστροφή εξαπλώνεται σαν την φωτιά! Παντού!

Οἶστρος  σοδομισμοῦ

         

   Μὲ ρυθμοὺς ἐπιδημίας ἁπλώνεται παγκοσμίως ὁ σοδομισμός. Οἱ διεστραμμένοι νόες ποὺ προωθοῦν τὰ σχέδια ἐκφυλισμοῦ τῆς ἀνθρωπότητας, τελευταῖα «χτύπησαν» καὶ τὴν ἡλικία τῆς ἀθωότητας, τὰ μικρὰ παιδιά. Μεταφέρουμε τὴ σχετικὴ εἴδηση:
   «Ἕνα ἀκόμα σὸκ γιὰ τὰ ἤθη καὶ τὶς παραδόσεις ἔρχεται ἀπὸ τὴν “προοδευτικὴ” Βρετανία, ὅπου ἐλήφθη μιὰ ἀπόφαση σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία οἱ μαθητὲς 80 δημοσίων σχολείων θὰ μποροῦν νὰ φοροῦν φοῦστες, στὰ πλαίσια τῆς νέας πολιτικῆς γιὰ τὴν ταυτότητα φύλου ἡ ὁποία πρόκειται νὰ ἐφαρμοστεῖ στὴ Χώρα, μὲ βάση τὴν ὁποία δὲν θὰ ὑπάρχουν διαχωρισμοὶ μεταξὺ ἀγοριῶν καὶ κοριτσιῶν, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν». Μεταξὺ τῶν σχολείων στὰ ὁποῖα θὰ ἐφαρμοστεῖ τὸ πρόγραμμα, περιλαμβάνονται καὶ 40 δημοτικὰ σχολεῖα, προκειμένου «νὰ γίνει “πειραματισμὸς” καὶ σὲ μικρότερες ἡλικίες» («Pronews.gr» 17-6-2016).
   Τὴν ἴδια στιγμὴ στὴν Αὐστραλία ἔ­χουν ἤδη ἀρχίσει νὰ κυκλοφοροῦν σὲ δημοτικὰ σχολεῖα ἀφίσες ποὺ παρουσιάζουν μικρὰ ἀγόρια νὰ φοροῦν φοῦστες. Ἡ κίνηση αὐτὴ γίνεται, σύμφωνα μὲ τοὺς ὑποστηρικτές της, προκειμένου νὰ ἀποφασίσουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ μικρὴ ἡλικία γιὰ τὸ φύλο τους καὶ ἂν θέλουν νὰ ἀνήκουν στὴν κοινότητα τῶν «τράνς», ὥστε νὰ αἰσθάνονται ἄνετα καὶ βολικὰ μὲ τὸ ντύσιμό τους. «“Καν­ένα τρὰνς ἄτομο δὲν πρέπει νὰ ὑποχρεώνεται νὰ παρουσιάζεται κατὰ τρόπο ποὺ θὰ τὸ κάνει νὰ αἰσθάνεται ἄβολα. Κάτι τέτοιο μπορεῖ νὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπιζήμιο, ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς νέους”, δήλωσε ἐκπρόσωπος τοῦ Stonewall» (ὅ.π.).
   Δηλαδὴ θέλουν νὰ μᾶς ποῦν ὅτι τὰ παιδάκια τῶν 5 ἐτῶν αἰσθάνονται ἄβολα ποὺ εἶναι ἀγοράκια ἢ κοριτσάκια καὶ πρέπει νὰ ἀποφασίσουν ἂν ἐπιλέγουν τὴν ἀλλαγὴ φύλου (!).
   Ἀλλὰ γιατί νὰ πᾶμε μακριά; Στὴν πατρίδα μας δὲν ἦταν ποὺ τὸν περασμένο Ἰούνιο κυκλοφόρησαν ἀφίσες, οἱ ὁ­ποῖες μάλιστα ἀναρτήθηκαν καὶ στὶς στάσεις τοῦ Μετρό, στὶς ὁποῖες ἀναγραφόταν: «Ἄντρας δὲν γεννιέσαι· γίνεσαι / Γυναίκα δὲν γεννιέσαι· γίνεσαι»!
   Τί νὰ ποῦμε; Παγκόσμια παράκρουση. Τέλεια σύγχυση φρενῶν. Ἀμὸκ σοδομισμοῦ. Τὸ μόνο ποὺ ταιριάζει νὰ ποῦμε εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀποθησαυρίζεται στὸ Γεροντικὸ ὡς λόγος τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ὁ ὁποῖος γιὰ τὶς ἔσχατες ἡμέρες προφήτευσε πὼς ὁ κόσμος θὰ τρελαθεῖ, καὶ ὅταν βλέπουν κάποιον λογικὸ θὰ τοῦ λένε «εἶσαι τρελός». Σ’ αὐτὲς τὶς ἡμέρες πλέον ζοῦμε. Ἀλλὰ ἐμεῖς δὲν θὰ συσχηματισθοῦμε μὲ τὸν κόσμο γιὰ νὰ μὴ μᾶς ὀνειδίζουν. Θὰ συνεχίσουμε νὰ σωφρονοῦμε καὶ νὰ διαλαλοῦμε τὸ ἀληθές, τὴν ὑγεία, ἔστω κι ἂν ὅλος ὁ κόσμος, ὁ ὁποῖος «ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», μᾶς θεωρεῖ παράφρονες.

Κατηγορία Απόψεις και κρίσεις                                                                                                                                   Πηγή