Μετά την ΚΡΗΤΗ η Πανθρησκεία είναι πιό κοντά! --"Η αρχή της υποχρεωτικής παγκόσμιας επιβολής της πανθρησκείας "!!!

Ο Πάπας θα κάνει αποκαλύψεις για τους «εξωγήινους»

σε διαθρησκευτική διάσκεψη τον Σεπτέμβριο στην Ιερουσαλήμ!

Θα παραβρεθεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης;

Οικουμενική συνάντηση μεταξύ των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών έχει οριστεί να λάβει χώρα τον Σεπτέμβριο του 2016, στην οποία ο Πάπας Φραγκίσκος αναμένεται να αποκαλύψει όλη την αλήθεια για τους εξωγήινους, αναφέρουν ξένα ΜΜΕ.

Αυτό το ιστορικό γεγονός το οποίο πρόκειται να λάβει χώρα από τις 4 Σεπτεμβρίου στην Ιερουσαλήμ, ενώ  σύμφωνα με την Καθολική εκκλησία και  τους «μυημένους στις αποκαλύψεις του Πάπα» έτσι θα σηματοδοτηθεί η εμφάνιση  μιας παγκόσμιας θρησκείας. 

Οι ηγέτες της πολυθρησκευτικής, παγανιστικής εκδήλωσης, έχουν ονομάσει αυτή την ανίερη συγκέντρωση ως «Mekudeshet» και έχουν ανακοινώσει  τα σχέδιά τους να εκτελέσουν  μια 11ήμερη «καθαγίαση»!

Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα,  ότι αυτή είναι η αρχή της υποχρεωτικής παγκόσμιας επιβολής της πανθρησκείας ή αγγλιστί  «One World Religion». Αυτό είναι κάτι για το οποίο άλλωστε ο Πάπας  έχει εργαστεί αρκετό καιρό προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μόνο πράγμα που ο Πάπας έχει δρομολογήσει  τα τελευταία δύο χρόνια. Ο ίδιος έχει ξεκινήσει μια

"Σας παρακαλούμε να συνέλθετε, παύοντας τις διώξεις,όσων υψώσουν φωνή ενάντια στην παναίρεση του Οικουμενισμού.

Επιστολή διαμαρτυρίας

προς την Ἱ. Μονή Μεγίστης Λαύρας

για τον π. Σάββα Λαυριώτη

Καρδίτσα 6-8-2016
Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος

Πρὸς:
τὴν Ιερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας
Κοινοποίηση:
Ιερὰ Κοινότητα Αγίου Όρους
Πολιτικό Διοικητή Αγίου Όρους
Υπουργείο Εξωτερικών

            Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί εν Χριστώ,

     Ως Ορθόδοξοι πιστοί, πληροφορηθήκαμε τις εξελίξεις σχετικά με την αβάσιμη και άδικη δίωξη του πατρός Σάββα Λαυριώτη.

     Με μεγάλη λύπη διαπιστώνουμε ότι η ιστορικὴ και αρχαιότερη Μονὴ της Μεγίστης Λαύρας, όχι μόνο δεν πρωτοστατεί στον αγώνα κατὰ της παναίρεσης του Οικουμενισμού, δίνοντας το παράδειγμα στους υπόλοιπους Αγιορείτες, αλλά αντιθέτως εκδιώκει και τους ελάχιστους αγωνιστές στα θέματα Πίστεως, όπως τον πατέρα Σάββα Lαυριώτη. Αντὶ να τον επαινέσετε και να μιμηθείτε το παράδειγμά του, εσείς συντάσσεστε με τα φρονήματα του παναιρετικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Αρχοντώνη που αποδεικνύεται έργω και λόγω άξιος διάδοχος του λατινόφρονος προκατόχου του Βέκκου και δέχεσθε ως Ορθόδοξη τη ληστρικὴ καὶ αιρετική ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης.

    Γι’ αυτό ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί νιώθουμε απογοήτευση και

Περίληψη κανονικο-δογματικής μελέτης.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ»

 Ή ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»

ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

– Περίληψη κανονικο-δογματικής μελέτης –

Του

Κυριάκου Κυριαζόπουλου

καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου

στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.

    Η Ψευδο-Σύνοδος της Κρήτης εισήγαγε «συνοδικώς», δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν, την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός, Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός, είναι Νεο-γνωστικισμός ή Θρησκευτικός Συγκρητισμός, και αναμειγνύει την Ορθοδοξία με αιρέσεις, με θρησκεύματα, με φιλοσοφικά συστήματα, με τον Σατανισμό. Τον πολέμησαν σθεναρά οι Απόστολοι, όπως ο Ιωάννης και ο Παύλος, και οι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, όπως ο Άγιος Ειρηναίος, Επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) στο έργο του «Έλεγχος και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως». Διότι ανατρέπει συνολικά την Ορθόδοξη πίστη, μέσω της αντιπατερικής ή μεταπατερικής θεολογίας, η οποία αλλοιώνει τους θεολογικούς όρους με δαιμονικές και ορθολογιστικές ερμηνείες τους.

          Η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος» δεν είναι Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά Ψευδο-Σύνοδος. Τούτο σημαίνει ότι δεν είναι έγκυρη, ούτε αυτοδικαίως άκυρη, αλλά είναι ακυρώσιμη, ήτοι μπορεί να ακυρωθεί από μια όντως Ορθόδοξη Πανορθόδοξη Σύνοδο, η οποία μπορεί ενδεχομένως να συγκληθεί στο μέλλον. Αυτή η Ψευδο-Σύνοδος συγκλήθηκε ουσιαστικά από το Υπουργείο Εξωτερικών  των ΗΠΑ δια στόματος της κυρίας Ελισάβετ Προδρόμου, αξιωματούχου του ίδιου Υπουργείου και Ειδικής Συμβούλου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο.

          Οι λόγοι για τους οποίους η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος» είναι Ψευδο-Σύνοδος είναι οι ακόλουθοι:

1 – Δεν καταδίκασε την Παναίρεση του Οικουμενισμού, αλλά την εισήγαγε «συνοδικώς», δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν.

2 – Στην Ψευδο-Σύνοδο δεν συμμετείχαν όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αλλά μόνον δέκα (10), που εκπροσωπούν μόνο το ένα τρίτο (1/3) των Ορθοδόξων πιστών, ενώ τέσσερις (4) Αυτοκέφαλες δεν συμμετείχαν που εκπροσωπούν τα δύο τρίτα (2/3) των Ορθοδόξων.

3 – Η Ψευδο-Σύνοδος συγκλήθηκε χωρίς έγκυρη απόφαση σύγκλησης, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δεδομένου ότι δεν υπογράφηκε από το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

4 – Λειτούργησε χωρίς έγκυρο κανονισμό, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δεδομένου ότι δεν υπογράφηκε από το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

5 – Είχε, μη έγκυρα, στην ημερήσια διάταξή της ως θέματα το σχέδιο κειμένου «Το μυστήριον του γάμου και τα κωλύματα αυτού», το οποίο δεν είχε υπογραφεί από τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Γεωργίας στη Σύναξη των Προκαθημένων του Σαμπεζύ του Ιανουαρίου 2016, όπως και τα λοιπά πέντε (5) σχέδια κειμένων τα οποία δεν είχαν υπογραφεί από το Πατριαρχείο Αντιοχείας, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών.

6 – Μέλη με αποφασιστική ψήφο στην Ψευδο-Σύνοδο δεν ήταν οι συμμετέχοντες Αρχιερείς, αλλά οι δέκα (10) Αυτοκέφαλες Εκκλησίες [τόσο κατά το πρότυπο του Συνεδρίου Εκκλησιών της Κωνσταντινούπολης του 1923 επί Πατριάρχη Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη), το οποίο επέτρεψε στις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να εισάγουν καινοτομίες (νέου εορτολογίου, δευτέρου γάμου κληρικών κλπ.) όσο και κατά το πρότυπο του λεγόμενου Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών], ενώ όλα τα είδη Ορθοδόξων Συνόδων έχουν ως μέλη τους μόνον Αρχιερείς με αποφασιστική ψήφο, κατά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και κατά το κοινό Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο. Τούτο συνιστά εκκλησιολογική αίρεση.

7 – Η Ψευδο-Σύνοδος αυτοαναγορεύθηκε σε ανώτατη αυθεντία σε θέματα πίστης, πράγμα το οποίο συνιστά αίρεση, ενώ η ανώτατη αυθεντία σε σχέση με το απλανώς θεολογείν (ή το αλάνθαστο σε θέματα πίστης) ανήκει μόνο στο Σώμα της Εκκλησίας (δηλ. στις Συνόδους των Συνοδικών Αρχιερέων, εφόσον οι αποφάσεις τους σε θέματα πίστης εκ των υστέρων εγκρίνονται από τους λοιπούς Αρχιερείς και γίνονται δεκτές από τους λοιπούς κληρικούς, τους μοναχούς και τους λαïκούς, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και το κοινό Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο.

8 – Στις «συνοδικές» (ή δεσμευτικές) αποφάσεις της η Ψευδο-Σύνοδος απαρνήθηκε την Ορθόδοξη μέθοδο επιστημονικής θεολογίας, και υιοθέτησε την αντιπατερική ή μεταπατερική δαιμονική θεολογία, η οποία συνδυάζει την αλήθεια με το ψεύδος, ως μέθοδο δήθεν «Ορθόδοξης» θεολογίας στα πλαίσια της Νέας Εποχής, καθ’ υπόδειξη του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ δια στόματος της ανωτέρω αναφερόμενης κυρίας Ελισάβετ Προδρόμου.

9 – Η συμμετοχή στην Ψευδο-Σύνοδο όχι του Κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, αλλά του Ιερώτατου Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ο οποίος εξελέγη αντικανονικά στον Πατριαρχικό Θρόνο Ιεροσολύμων, διότι αντικανονικώς και αυθαιρέτως η λεγόμενη «Πανορθόδοξη Αγία και Ιερά Σύνοδος» αποφάσισε στις 24-5-2005 την έκπτωση του Κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, κατόπιν πολιτικής παρέμβασης, χωρίς κατηγορητήριο και χωρίς δίκη, και χωρίς να υφίσταται κανονική παραίτησή του από τον Πατριαρχικό Θρόνο.

10 – Ο Κανονικός Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίος, με το υπ’ αριθ. 86/20-6-2015 Διάγγελμά του προς το Ποίμνιό του, τους Αγιοταφίτες, τους Προκαθημένους των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών και το Χριστεπώνυνο Πλήρωμα της ανά την Οικουμένη Ορθοδοξίας, καθιστά σαφές ότι καταψηφίζει τις αποφάσεις της Ψευδο-Συνόδου, οι οποίες εισάγουν «συνοδικώς» την Παναίρεση του Οικουμενισμού, και κατά συνέπεια, 1) δεν είναι έγκυρη η θετική ψήφος για τις εν λόγω αποφάσεις του Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ο οποίος εξελέγη αντικανονικά στον Πατριαρχικό Θρόνο Ιεροσολύμων, αλλά είναι έγκυρη η αρνητική ψήφος του Κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, και 2) δεν ελήφθησαν εγκύρως οι αποφάσεις της Ψευδο-Συνόδου, διότι δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των δέκα (10) Αυτοκεφάλων που συμμετείχαν στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο (όπως ορίζει ο, κατά τα ανωτέρω, μη έγκυρος Κανονισμός της), δεδομένου ότι ο Κανονικός Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίος καταψήφισε τις αποφάσεις της ίδιας Ψευδο-Συνόδου.

          Η Παναίρεση του Οικουμενισμού εισήχθη «συνοδικώς» μέσω της δογματικής απόφασης της Ψευδο-Συνόδου με τον τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Αυτή η δογματική απόφαση αλλοιώνει δογματικά τα άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως «Και εις το Πνεύμα το Άγιον … το εκ του Πατρός εκπορευόμενον», «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» και «Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών». Διότι:

Α - Αναγνωρίζει τον Παπισμό ως Εκκλησία εντασσόμενη στο «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», χωρίς οι εκπρόσωποι και οι οπαδοί του να μετανοήσουν για τις πλάνες τους, το μη προβλεπόμενο στην Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και στο Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο  «δογματικό» πρωτείο επισκοπικής εξουσίας επί όλης της Εκκλησίας, το filioque (που έχει καταδικαστεί από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο και το οποίο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο της Πίστεως «Και εις το Πνεύμα το Άγιον… το εκ του Πατρός εκπορευόμενον…», τη νεοπλατωνική, αυγουστίνια, σχολαστική, θεολογία η οποία δεν έχει καμία σχέση με την Ορθόδοξη Πνευματικότητα της θεραπευτικής μεθόδου της κάθαρσης – φωτισμού – θέωσης κλπ. Σημειωτέον ότι ο Παπισμός έχει καταδικαστεί δογματικά από τουλάχιστον δεκαπέντε (15) Συνόδους, Οικουμενικές, Αγίες και Μεγάλες ή Ενδημούσες, ετών 879, 1009, 1054, 1341, 1347, 1351, 1441, 1443, 1450, 1484, 1722, 1727, 1838, 1848 και 1895. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι ανίσχυρες 1) οι Εγκύκλιοι του 1902 και ιδίως του 1920, όταν οι αιρετικοί (ή ετερόδοξοι), για πρώτη φορά σε Ορθόδοξα εκκλησιαστικά κείμενα (ή δογματικά και συμβολικά μνημεία), ονομάστηκαν «αναδενδράδες (= κλάδοι) του Χριστιανισμού» και «Εκκλησίες», 2) η άρση της ακοινωνησίας με τους Παπικούς (με τον παραπλανητικό ως προς τους Ορθοδόξους τίτλο «άρση αναθεμάτων») του 1965, και 3) το Κείμενο του Μπαλαμάντ του 1993 της Μεικτής Θεολογικής Επιτροπής Παπικών και Ορθοδόξων, με το οποίο διαπιστώνεται ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά «αδελφή Εκκλησία» με έγκυρα μυστήρια.

Β – Αναγνωρίζει, μαζί με τον Παπισμό, και τις λοιπές αιρέσεις, Μονοφυσίτες, Παλαιοκαθολικούς, Αγγλικανούς και λοιπούς Προτεστάντες ως Εκκλησίες εντασσόμενες στο «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Σημειωτέον ότι ο Μονοφυσιτισμός έχει καταδικαστεί από την Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ και Ζ΄ Οικουμενικές Συνόδους και συνεπώς, ως προσκρούουσα σε αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους, είναι  ανίσχυρη η Β΄ Κοινή Δήλωση του Σαμπεζύ το 1990, η οποία διαπιστώνει δήθεν χριστολογική συμφωνία με τους μονοφυσίτες.

Γ – Αναγνωρίζει το Παγκόσμιο Συμβούλιο των «Εκκλησιών», τα κείμενά του και τους σκοπούς του, ήτοι:

1) Ότι εν λόγω Παγκόσμιο Συμβούλιο είναι «Αδελφότητα Εκκλησιών», στη βάση της ισότητας ως προς την κατεχόμενη από αυτές θεολογική αλήθεια (αρθ. 1 Καταστατικού ΠΣΕ). Δηλ. όταν μια Εκκλησία (ορθόδοξη ή προτεσταντική) γίνει μέλος του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζει ως Εκκλησίες τις λοιπές ορθόδοξες ή προτεσταντικές Εκκλησίες – μέλη.

2) Ότι οι «Εκκλησίες – μέλη του» (12 Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και περίπου 340 Προτεσταντικές «Εκκλησίες») έχουν στόχο την ορατή ενότητά τους, η οποία είναι διαφορετική από την ενότητα εν Χριστώ των Ορθοδόξων Εκκλησιών (αρθ. 3 Καταστατικού ΠΣΕ). Δηλ. έχουν ως στόχο τους την ενότητα της «Εκκλησίας του Οικουμενισμού» ή της Πράσινης Παγκόσμιας Θρησκείας του Σατανά, με βάση τη λεγόμενη «βαπτισματική θεολογία» (του Κειμένου Β.Ε.Μ. της Λίμα – Περού το 1982 για μερική αποδοχή των ετερόδοξων τελετών βαπτίσματος, ευχαριστίας και ιερωσύνης), δηλ. την ένταξη στην ακόμη αόρατη αδιαίρετη Εκκλησία «Εκκλησία του Οικουμενισμού» («θεολογία της ενωμένης αόρατης, αλλά διαιρεμένης ορατής Εκκλησίας») των Χριστιανών εν γένει μέσω βαπτίσματος στο όνομα της Αγίας Τριάδος χωρίς να απαιτείται ούτε ο κανόνας του τύπου της τριπλής κατάδυσης στο νερό ούτε η ακριβής Ορθόδοξη πίστη. Η μεν  «θεολογία της αδιαίρετης αόρατης Εκκλησίας» αλλοιώνει δογματικά το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», η δε «βαπτισματική θεολογία» αλλοιώνει δογματικά το άρθρο «Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

          Το εκκλησιολογικό κείμενο «Προσκεκλημένοι να είμαστε η Μία Εκκλησία (= του Οικουμενισμού) (Called to be the One Church)» της 23-2-2006 της Θ΄ Γενικής Συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας το 2006, το οποίο αποδέχθηκε η πλειονότητα των Ορθοδόξων εκπροσώπων, αμφισβητεί και προσβάλλει δογματικά το άρθρο της Πίστεως «Εις Μίαν… Καθολικήν… Εκκλησίαν» και συγκεκριμένα τις ιδιότητες της «Μίας» (δηλ. της ενότητας στην πίστη των τοπικών ορθοδόξων εκκλησιών) και της «Καθολικής» (δηλ. της πληρότητας της πίστης). Διότι οι εν λόγω  Ορθόδοξοι εκπρόσωποι αποδέχθηκαν το εν λόγω κείμενο το οποίο προβλέπει:

1 – Η Ορθόδοξη Εκκλησία , της οποίας δώδεκα (12) Αυτοκέφαλες Εκκλησίες είναι μέλη του Π.Σ.Ε., δεν αποτελεί καθ’ εαυτήν την Καθολική Εκκλησία, αλλά η Καθολική Εκκλησία ταυτίζεται με την «Εκκλησία του Οικουμενισμού». Κατά την παρ. 6 του εν λόγω εκκλησιολογικού κειμένου, «… Κάθε εκκλησία (είτε ορθόδοξη είτε προτεσταντική) είναι η Καθολική Εκκλησία, αλλά δεν είναι το σύνολο αυτής. Κάθε εκκλησία (Ορθόδοξη ή προτεσταντική) εκπληρώνει την καθολικότητά της σε κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες. Επιβεβαιώνουμε ότι η καθολικότητα της Εκκλησίας εκφράζεται πιο ορατά στη συμμετοχή στη θεία κοινωνία και σε αμοιβαία αναγνωρισμένους και συμφιλιωμένους (δηλ. χωρίς ακριβή Ορθόδοξη πίστη) κληρικούς» (“… Each church is the Church catholic, but not the whole of it. Each church fulfils its catholicity when it is in communion with the other churches. We affirm that the catholicity of the Church is expressed most visibly in sharing holy communion and in a mutually recognized and reconciled ministry”).

2 – Είναι θεμιτή η ύπαρξη ποικιλίας δογμάτων μέσα στην «Εκκλησία του Οικουμενισμού», δηλαδή η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα των πίστεων (unity in diversity), ήτοι η περιεκτικότητα των πίστεων (comprehensiveness) αντί της αποκλειστικότητας της ακριβούς Ορθόδοξης πίστης (exclusiveness). Κατά την παρ.5 του ίδιου εκκλησιολογικού κειμένου, «… Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές εκκλησιολογικές αφετηρίες και ένα φάσμα απόψεων για τη σχέση της «Εκκλησίας του Οικουμενισμού» με τις εκκλησίες (μέλη του ΠΣΕ, ορθόδοξες ή προτεσταντικές). Μερικές διαφορές εκφράζουν .. την καλοσύνη… Άλλες διαφορές διαιρούν την «Εκκλησία του Οικουμενισμού», αυτές πρέπει να υπερπηδηθούν… έτσι ώστε ο χωρισμός και η απόκλιση να μην έχουν την τελευταία λέξη…» (… We acknowledge that there are different ecclesiological starting points, and a range of views on the relation of the Church to the churches. Some differences express… goodness… Other differences divide the Church, these must be overcome… so that separation and exclusion do not have the last word”).  

          Κατόπιν των ανωτέρω:

          Κατά την Παράδοση της Εκκλησίας και κατά την Πατερική Θεολογία (ενδεικτικά του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη), οι Ορθόδοξοι πιστοί, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, οφείλουν

- κατά τους Κανόνες 31^ο Αποστολικό και 15^ο της Πρωτοδευτέρας, με τελευταίο χρονικό σημείο κατ’ οικονομίαν διατηρήσεως της κοινωνίας, για όσους επιλέξουν την οικονομία, τη «συνοδική» εισαγωγή της «Παν)αιρέσεως (Επιστολή Αγ. Θεοδώρου Στουδίτη προς ηγούμενο Θεόφιλο), η οποία πραγματοποιήθηκε στις 25-6-2016, ημερομηνία ψηφίσεως της Παναιρετικής δογματικής απόφασης με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», οπότε έληξε πλέον η δυνατότητα της κατ’ οικονομίαν διατηρήσεως της κοινωνίας για όσους είχαν επιλέξει την οικονομία και δεν υφίσταται επομένως περαιτέρω δυνατότητα «ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΣΜΟΥ»  - 

να παύσουν την εκκλησιαστική κοινωνία, ως εξής:

α) Οι μεν κληρικοί οφείλουν να παύσουν το μνημόσυνο της προϊσταμένης τους αρχής, εφόσον αυτή είναι Παναιρετική στο φρόνημα ή συμβιβασμένη με την Παναίρεση.

β) Οι δε μοναχοί και λαϊκοί οφείλουν να παύσουν την κοινωνία με τους κληρικούς, ιερείς και αρχιερείς, εφόσον αυτοί είναι Παναιρετικοί στο φρόνημα ή συμβιβασμένοι με την Παναίρεση.

          Όσον αφορά την Εκκλησία της Ελλάδος,  πρέπει να επισημανθεί ότι, κατά την ειδησεογραφία, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με πρόταση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, έλαβε υπόψη της στην Έκτακτη Συνεδρίασή της του Μαϊου 2016 τα δεδομένα της διαβούλευσης επί των προσυνοδικών κειμένων μόνον των Μητροπολιτών – μελών της, αρνούμενη να λάβει υπόψη της τα δεδομένα της ίδιας διαβούλευσης που προέρχονταν από τις λοιπές τάξεις του πληρώματός της (λοιπών κληρικών, μοναχών, και λαϊκών), σε αντίθεση με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία η Ιερά της Σύνοδος έλαβε υπόψη της τα δεδομένα της δικής της διαβούλευσης επί των αυτών προσυνοδικών κειμένων τα προερχόμενα από όλες τις τάξεις του πληρώματός της (αρχιερείς, λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί). Τούτο αποδεικνύει ότι όσοι Μητροπολίτες από την  Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δέχθηκαν την εν λόγω πρόταση του Αρχιεπισκόπου, ακολουθούν όχι την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, αλλά την Μη ορθόδοξη εκκλησιολογία παπικής εμπνεύσεως του γνωστού εισηγητή της. Κατ’ αυτήν, όπου Επίσκοπος  - έστω και Μη ορθοτομών, δηλ. Μη αποκόπτων τις απαγορευμένες από την Αγία Γραφή, τις Αγίες Συνόδους και τους Αγίους Πατέρες καινοτομίες, ως προστάτης του ποιμνίου της τοπικής του εκκλησίας -  εκεί Εκκλησία, κατά το γαλλικό L’ Etat c’est moi (το Κράτος είναι δικό μου) του Βασιλιά Λουδοβίκου 14^ου, το οποίο αναλόγως μεταφερόμενο (mutatis mutandis) σημαίνει «ο Επίσκοπος ή ο Προκαθήμενος είναι η Εκκλησία». Επίσης, η 25μελής αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης παραβίασε σαφώς την απόφαση του Μαϊου 2016 της Έκτακτης Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία έδιωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία.

          Κατόπιν των ανωτέρω, είναι σαφές ότι οι Προκαθήμενοι και οι Αρχιερείς που ανήκαν στις αντιπροσωπείες των δέκα (10) Αυτοκέφαλων Εκκλησιών διέπραξαν το εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα της ΑΙΡΕΣΕΩΣ, διότι οι εν λόγω Αυτοκέφαλες Εκκλησίες ψήφισαν τη δογματική απόφαση με τον τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», η οποία περιλαμβάνει τις ανωτέρω αναφερόμενες δογματικές αλλοιώσεις του Συμβόλου της Πίστεως.  Σε σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος, ο Προκαθήμενός της και  τα λοιπά 24 μέλη – Μητροπολίτες της αντιπροσωπείας της στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης, διέπραξαν, εκτός του εκκλησιαστικού ποινικού αδικήματος της αιρέσεως, και εκείνο της παράβασης καθήκοντος, διότι παραβίασαν την απόφαση του Μαϊου 2016 του ανώτατου οργάνου διοικήσεως της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλ. της (Έκτακτης) Συνόδου της Ιεραρχίας της, η οποία έδωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει, στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο, ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία.

          Οι τέσσερις (4) Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες των Πατριαρχείων της Αντιοχείας, της Ρωσίας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, αν αποφασίσουν ότι πρέπει να μην αναγνωρίσουν και να μην αποδεχθούν τις αποφάσεις της Ψευδο-Συνόδου της Κρήτης και μάλιστα τη δογματική απόφαση «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», η οποία εισάγει «συνοδικώς» την Παναίρεση του Οικουμενισμού ή Νέο-γνωστικισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού, τότε:

1 - είναι υποχρεωμένες να παύσουν την κοινωνία με τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες οι οποίες συμμετείχαν στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο και συνεπώς

2 - εκκλησιολογικά στερούνται παντελώς της δυνατότητας της μεσοβέζικης λύσης, αφενός μεν να μην αναγνωρίσουν ως ορθόδοξες την Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης και τις αποφάσεις της και μάλιστα την εν λόγω δογματική της απόφαση, αφετέρου δε να διατηρούν την κοινωνία με τις λοιπές δέκα (10) Αυτοκέφαλες Εκκλησίες που εισήγαγαν «συνοδικώς» την Παναίρεση του Οικουμενισμού,

2.Α. με τη μνημόνευση των ονομάτων των Προκαθημένων των δέκα (10) Αυτοκέφαλων από τους Προκαθημένους των τεσσάρων (4) Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων,

2.Β. με τα συλλείτουργα κληρικών των τεσσάρων (4) Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων με κληρικούς των (10) Αυτοκέφαλων,

2.Γ. με την ανταλλαγή γραμμάτων μεταξύ των Προκαθημένων των τεσσάρων (4) Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων με τους Προκαθημένους των (10) Αυτοκέφαλων,

2.Δ. με τη συμμετοχή εκπροσώπων των τεσσάρων (4) Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων σε κοινές επιτροπές διαλόγων με τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες για ένωση με αιρετικούς (ή ετεροδόξους),

2.Ε. με τη συμμετοχή Προκαθημένων και εκπροσώπων των τεσσάρων (4) Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων σε μέλλουσες να συνέλθουν «Πανορθόδοξες Συνόδους».

          Επομένως, επιβάλλεται, προς το πνευματικό συμφέρον της Ορθοδοξίας και για τον αναγκαίο διαχωρισμό, από την επιτευχθείσα στην Κρήτη ανάμειξη, της Ορθόδοξης Αληθείας από το Οικουμενιστικό ή Νέο-γνωστικό ή Συγκρητιστικό Ψεύδος, η συγκρότηση Τοπικής Συνόδου των τεσσάρων (4) Ορθόδοξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών για την δογματική καταδίκη των αποφάσεων και μάλιστα της δογματικής απόφασης της Ψευδο-Συνόδου της Κρήτης, προκειμένου να συνέλθουν οι ιεραρχίες των δέκα (10) Αυτοκέφαλων και να μετανοήσουν για την πραγματοποιηθείσα από αυτές ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ, ΕΞ ΑΓΑΠΗΣ, ΕΠΕΚΤΕΙΝΕ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΣΑΡΚΟΥ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΑΡΚΩΘΕΝΤΟΣ ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ. Η εκκλησιαστική διπλωματία εκκλησιολογικώς είναι ανεπίτρεπτη επί θεμάτων Ορθόδοξης Πίστεως, διότι «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η Αλήθεια»  από την άποψη της ΣΩΤΗΡΙΑΣ.

       

  Σε πλήρη μορφή την εν λόγω μελέτη μπορείτε να αναγνώσετε στη ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ (www.theognosia.gr).

Οι διδασκαλίες των Αγίων που κάποιοι γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια! Ακόμα και μετά την Πανορθόδοξη!

Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

   «Θα πρέπει να γνωρίζεις ότι μνημονεύαμε τότε που δεν είχε γίνει ακόμη Σύνοδος, ούτε είχε συνοδικώς εκφωνηθεί το αιρετικό δόγμα και ο αναθεματισμός των ορθοδόξως φρονούντων. Και, πριν υπάρξει αυτή η ξεκάθαρη ομολογία και αποδοχή της αιρέσεως από τους Επισκόπους, δεν ήταν ασφαλές να αποκοπούμε τελείως από τους παρανόμους, αλλά μόνον να αποφεύγουμε τη φανερή και δημόσια εκκλησιαστική επικοινωνία με αυτούς, να τους μνημονεύουμε δε κατ’ οικονομίαν μέχρι κάποιο χρονικό διάστημα.

    Από την ώρα όμως που έγινε φανερή και ξεκάθαρη η αιρετική διδασκαλία, και μάλιστα κατοχυρώθηκε συνοδικώς, πρέπει και συ και όλοι οι Ορθόδοξοι να αποφύγετε με παρρησία κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους κακοδόξους και να μην μνημονεύετε κάποιον από αυτούς οι οποίοι συμμετείχαν στην Σύνοδο, ή είναι ομόφρονες με τις αποφάσεις της…

   Επειδή ο ιερός Χρυσόστομος εχθρούς του Θεού δεν χαρακτήριζε μόνον τους αιρετικούς, αλλά και αυτούς οι οποίοι επικοινωνούν εκκλησιαστικά μαζί τους» (Επιστολή 39. Θεοφίλω ηγουμένω, Φατούρος, σελ. 113, στιχ. 51. PG 99, 1045D. ΕΠΕ, Φιλοκαλία, τομ. 18Β, σελ. 196).

____________________________________________________________________

π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος (σὲ συμφωνία μὲ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές): 

  «Βέβαια, μέχρι τώρα ο “λαϊκός οικουμενισμός” δεν είχε την παραμικρή συνοδική και ως εκ τούτου εκκλησιαστική και εκκλησιολογική νομιμοποίηση.

(σ.σ.: Τὴν εἶχε, διότι ἔχουν γίνει ἑκατοντάδες Σύνοδοι, κηρυττομένου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οἱ συνεδριάζοντες Ἐπίσκοποι δὲν τὸν κατεδίκαζαν, πρᾶγμα ποὺ ἐκκλησιαστικὰ εἶναι ταυτόσημο μὲ τὴν ἀποδοχή του. Ἀλλ΄ ἂς εἶναι).

     Είναι προφανές ότι η περιφρόνηση της μέχρι σήμερα ομόφωνης και πάγιας πατερικής, κανονικής και εκκλησιαστικής παράδοσης δεν ήταν δυνατόν να θεμελιωθεί σε κανένα Δογματικό ή Συμβολικό κείμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σε καμία συνοδική απόφαση. Όσοι, λοιπόν, ενεργούσαν αντίθετα σε αυτή την ορθόδοξη παράδοση ήσαν πάντοτε εκτεθειμένοι στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών ως παραβάτες των ιερών κανόνων και επιλήσμονες των αρχιερατικών υποσχέσεών τους, είχαν μεν την κάλυψη της εξουσίας, αλλά δεν είχαν τη σκέπη της  θεολογίας.  Η έλλειψη αυτή τους εξέθετε και δεν τους επέτρεπε να προχωρήσουν όσο και όπως θα ήθελαν.
    Δυστυχώς, όμως τώρα τα δεδομένα αλλάζουν!»   (ἐδῶ). 

    Κι ἀφοῦ ὅλα πιὰ ἄλλαξαν μετὰ τὴν "Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο", γιατί, πάτερ μου, ἐσὺ κι οἱ ὑπόλοιποι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς "μὲ νύχια καὶ μὲ δόντια" προσπαθεῖτε νὰ βρεῖτε φόρμουλα, ὥστε νὰ δικαιολογήσετε τὴν παραμονή σας σὲ κοινωνία μὲ τοὺς καὶ Συνοδικῶς  πλέον  Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές; Τὸ νὰ ἐξηγήσετε τοὺς λόγους ποὺ δὲν σᾶς ἐπιτρέπουν προσωπικῶς νὰ Διακόψετε τὸ Μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν, εἶναι κατανοητό, ἀλλὰ τὸ νὰ ἀλλοιώνετε τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ καλύψετε τὴν ἀδυναμία σας αὐτή, ποιά ἐξήγηση ἔχει;

     Καταλάβετέ το· δὲν σᾶς πιέζουμε νὰ ἀποτειχιστεῖτε! Αὐτὸ εἶναι δική σας εὐθύνη. Δὲν σᾶς ἐλέγχουμε γι' αὐτό, ποὺ εἶναι θέμα τῆς ἐλευθερίας σας. Ἐκεῖνο ποὺ λέμε εἶναι, πὼς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καταδικασμένους ἢ μὴ καταδικασμένους ἀπὸ σύγχρονη Σύνοδο. Αὐτὸ δὲν μπορεῖτε νὰ τὸ παραβλέπετε καὶ νὰ διδάσκετε ἄλλα. Εἶστε, λοιπόν, ἐλεύθεροι νὰ μὴν τὸ ἐφαρμόζετε, ἀλλὰ δὲν εἶστε (ὡς Ὀρθόδοξοι Ποιμένες)  ἐλεύθεροι νὰ μὴν διδάσκετε τὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως τῶν αἱρετικῶν, ποὺ εἶναι ἡ στάση καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων στὸ συγκεκριμένο θέμα.

Χωρίς σχόλια!

 Κωνσταντῖνος Δημητρόπουλος

Πρὸς Ἀρχιεπίσκοπο ΓΟΧ Ἑλλάδος

«Να ενωθούμε στον αγώνα

ενάντια στον οικουμενισμό»!

Καὶ ἡ ἀπάντηση τῶν Γ.Ο.Χ.

Ενώ οι ανάξιοι της Αποστολής τους Επίσκοποι σιωπούν, εμείς δεν ξεχνάμε ότι η "νέα Εκκλησία" με Συνοδική επισημότητα είναι εδώ!

   

   Πολλοὶ κατηγόρησαν τοὺς 24 Ἑλλαδίτες Ἐπισκόπους (ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο τῆς Κρήτης), γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἀντέδρασαν καὶ ὑπέγραψαν τὶς κακόδοξες ἀποφάσεις της (μὲ μία, ἄνευ οὐσιαστικῆς σημασίας ἐξαίρεση, ἀφοῦ ἦταν γνωστὸ ὅτι χρειαζόταν καὶ ἴσχυε ΜΟΝΟ ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου).

  Ὅμως τὸ πρόβλημα εἶναι μεγαλύτερο, διότι οἱ κακόδοξες θέσεις ποὺ ὑπεγράφησαν στὴν Κρήτη ἐκυοφοροῦντο ἀπὸ καιρό· εἶχαν ἀνακοινωθεῖ π.χ. πρόσφατα, ἀπὸ βέβηλα Πατριαρχικὰ χείλη στὶς 29/8/2015 στὴν Σύναξη Ἱεραρχῶν στὸ Φανάρι, στὴν ὁποία συμμετεῖχαν 30 περίπου Μητροπολίτες τῶν Νέων Χωρῶν! Καὶ δυστυχῶς οἱ συμμετέχοντες στὴν Σύναξη, ἄκουσαν καὶ δὲν τόλμησαν νὰ τὰ καταδικάσουν, νὰ τὰ ἀνατρέψουν! Δὲν τόλμησαν ἔστω ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅταν ἐπέστρεψαν στὶς Μητροπόλεις τους νὰ ἐνημερώσουν τὸ ποίμνιο ὅτι ὁ Πατριάρχης εἰσάγει καινὰ δαιμόνια!

   Ἄρα τὸ κακὸ εἶναι μεγαλύτερο. Οἱ Μητροπολίτες ποὺ ἀποδέχτηκαν ἢ σιώπησαν στὶς ἀλλοίωσεις τῆς Πίστεως, εἶναι διπλάσιοι στὸν ἀριθμό, ἀπ' ἐκείνους ποὺ εἶναι συνυπεύθυνοι γιὰ ὅλα ὅσα ἀποφασίστηκαν στὸ Κολυμπάρι!

   Ἀλλὰ καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι, τσιμουδιά!!! Ὄχι μόνο δὲν "ἐκσφενδονίζουν τοὺς λοιμώδεις λύκους", ἀλλὰ "συνευδοκοῦν"!  

  Ἡ κακοδοξία εἰσῆλθε στὴν Ἐκκλησία! Καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἐπιμένουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Ἐπισκόπους αὐτούς!

  Εἶπε, λοιπὸν στὶς 29/8/2015, ὁ κ. Βαρθολομαῖος τότε, προετοιμάζοντας τὸ κλίμα γιὰ ὅσα θὰ ἐπακολουθοῦσαν στὴν Σύνοδο:

    "Ἡ συνύπαρξις καὶ συμβίωσις τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν ἀποτελεῖ ἤδη ἀναπότρεπτον πραγματικότητα εἰς τὸν χῶρον τῆς Διασπορᾶς ἐξαπλουμένη ταχέως καὶ ἐντὸς τῶν ἄλλοτε ἀμιγῶς Ὀρθοδόξων ἐθνῶν καὶ κοινωνιῶν καὶ ὑποχρεοῦσα τὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν νὰ προσαρμόσῃ διὰ τῆς οἰκονομίας τὴν ὅλην ποιμαντικὴν αὐτῆς ζωήν. Οὕτως, ἐπὶ παραδείγματι, ἡ αὔξησις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν μικτῶν γάμων ἀποτελεῖ πλέον πραγματικότητα, ἡ ὁποία ὑποχρεώνει τὴν Ἐκκλησίαν νὰ ἀποδεχθῇ τὴν μετὰ τῶν ἑτεροδόξων κοινὴν προσευχὴν  καὶ  λατρείαν,  ὅπερ  καὶ ἐφαρμόζει  ἤδη  εἰς πάσας τὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας.
   Τοῦτο οὐδόλως ἀποτελεῖ ἐκτροπήν(!!!!!) ἐκ τοῦ θεμελιώδους στοιχείου διαχωρισμοῦ τῶν Ὀρθοδόξων ἐκ τῶν λοιπῶν χριστιανῶν, συνισταμένου εἰς τὴν ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ κοινωνίαν, ἥτις προϋποθέτει πλήρη συμφωνίαν ἐν τῇ πίστει τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπὶ τοῦ σημείου τούτου οὐδεμία οἰκονομία χωρεῖ" (Εἰσηγητικὴ ὁμιλία Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη στὴ Σύναξη Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, 29 ΑΥΓ 2015).

Τὸ σχόλιό μας, τότε  (1 ΣΕΠ 2015):

    Νά, λοιπόν, ποὺ ἡ κακόδοξη διδασκαλία τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου (σ.σ.: ὁ Παπισμὸς ἔχει μυστήρια, καὶ βάπτισμα, παντρεύει Ὀρθόδοξο μὲ Ρωμαιοκαθολικό) δικαιώνεται καὶ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη! Ἡ παρανομία τῶν μικτῶν γάμων, γίνεται πλέον καθεστώς! Διαστρέφει ἐδῶ ὁ πατριάρχης τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὲν σηκώθηκε κάποιος Ἐπίσκοπος νὰ τοῦ πεῖ ὅτι ἡ κατ’ Οἰκονομία ἀνοχὴ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ μικτοὺς γάμους, ἐδόθη ὑπὸ προϋποθέσεις καὶ ποτὲ ἡ οἰκονομία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν καθίσταται Ἀκρίβεια. (Νὰ τοῦ πεῖ) ὅτι, διακοινωνία δὲν ἔχουμε μόνο ὅταν ὑπάρχει συμμετοχὴ αἱρετικῶν στὴν Ὀρθόδοξη Θ. Εὐχαριστία, ἀλλὰ ὅταν συμμετέχουν αἱρετικοὶ καὶ στὰ ἄλλα μυστήρια! Ἀλλὰ ἡ νέα Ἐκκλησία εἶναι ἐδῶ, καὶ σ’ αὐτὴ συμμετέχουν κι οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι, ἀφ’ ὅσον παραμένουν καὶ ἀνέχονται τὴν κακόδοξη διδασκαλία καὶ πρακτικὴ τοῦ …«Πρώτου» τῶν Ὀρθοδόξων!

    Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι μ’ αὐτοὺς τοὺς ἐπισκόπους μᾶς διδάσκουν νὰ κοινωνοῦμε καὶ νὰ συμβουλευόμαστε οἱ, τάχα, ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποιμένες, τὰ ἱστολόγια καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς λαϊκοί!

Πηγή

   Νά, καὶ τὰ ὀνόματα ὅσων συμμετεῖχαν τότε στὴν Σύναξη τοῦ Φαναρίου:

   «Τήν, Τρίτην, 1ην ἀρξαμένου μηνός Σεπτεμβρίου (2015), ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησε κατά τήν τελεσθεῖσαν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ Θείαν Λειτουργίαν, ἐν συγχοροστασίᾳ μετά τῶν Σεβ. Ἱεραρχῶν ...Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου κ. Δημητρίου, Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου κ. Δαμασκηνοῦ, Ξάνθης κ. Παντελεήμονος, Σάμου καί Ἰκαρίας κ. Εὐσεβίου, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἑορδαίας κ. Θεοκλήτου, Κασσανδρείας κ. Νικοδήμου, Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγου, Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου, Ἐδέσσης καί Πέλλης κ. Ἰωήλ, Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου, Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παύλου, Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἀνθίμου, Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, Δράμας κ. Παύλου, Σισανίου καί Σιατίστης κ. Παύλου, Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννου, Χίου κ. Μάρκου, Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου, Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεοκλήτου, Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς κ. Παντελεήμονος, Κίτρους κ. Γεωργίου, Ἰωαννίνων κ. Μαξίμου, Ἐλασσῶνος κ. Χαρίτωνος, Γρεβενῶν κ. Δαβίδ καί Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστίνου».

Πηγή: fanarion.blogspot.gr

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ!

Θεματο-φύλακες

ή

Θησαυρο-φύλακες;

     Ο Αμερικανός πρώην διπλωμάτης Arthur Hughes σε άρθρο γνώμης που φιλοξενεί ο Euractiv υπό τον τίτλο «Και το Πατριαρχείο θα βάλει στο στόχαστρο η Άγκυρα;» (ἐδῶ) μεταξύ των άλλων συμπερασματικά γράφει:

    «…Όλα αυτά, σημαίνουν ότι το ύψος της χρηματοδότησης (του Οικουμενικού Πατριαρχείου) συνδέεται άμεσα με το βαθμό στον οποίο οι επικεφαλής του Πατριαρχείου εκπληρώνουν τα καθήκοντα που τους αναθέτουν οι Αμερικάνοι επιτελείς».

 Και διερωτώμεθα τώρα:

-Τελικά  το Οικουμενικό Πατριαρχείο και οι επικεφαλής του οι οποίοι δέον να έχουν τον ρόλο του θεματοφύλακα της Ορθοδόξου Πίστεως, είναι διάκονοι Χριστού και Ορθοδοξίας, ή ολοπρόθυμοι διάκονοι Αμερικάνων και Εβραιοσιωνιστών;

-Είναι Επί-σκοποι της Εκκλησίας ή Πρό-σκοποι της ΝΤΠ;

-Αποβλέπουν στον αιώνιο πλούτο της Βασιλείας του Χριστού και της αλήθειας Του ή στα 30 αργύρια των χρηματοδοτών αφεντικών τους;

«Οὐδεὶς οἰκέτης δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Λουκ. ιστ΄13).

 ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ   ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ 

Ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της (λυκο)Συνόδου;

    Δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει ένα τραγικό γεγονός που μας εκπλήσσει και μας φέρνει σε απορία. Οι πλείστοι των πατέρων να παρασέρνονται εκ των φαινομένων και να μην βλέπουν αυτό που κρύβεται, δηλαδή η άλωση της Ορθοδοξίας εκ των έσω, διότι ούτε ο πάπας ήλθε να μας καταλάβει, ούτε οι προτεστάντες μας ενόχλησαν, ούτε καμιά άλλη αίρεση μπήκε ανάμεσά μας.

     Κι όμως η κεφαλή της Εκκλησίας, ο Πατριάρχης και τα μέλη του πατριαρχείου συνεχώς επί πολλά έτη πηγαίνουν στους αιρετικούς και ενεργούν πράξεις που απαγορεύουν οι ιεροί κανόνες. Και τώρα στις μέρες μας στη σύνοδο που συνεκάλεσε αναγνώρισε και αποδέχτηκε επίσημα «συνοδικά» τους εχθρούς της πίστεως, τους αιρετικούς, το οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην ένωση των εκκλησιών-αιρέσεων, δηλαδή στη συγχώνευση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις αιρέσεις και την υποδούλωση της στο πρωτείο και αλάθητο του πάπα. Από που συμπεραίνονται όλα αυτά;

   Πρώτον, θα έπρεπε να λαμβάνουμε όλοι υπόψη μας ότι την σύνοδο την οργανώνει ο Βαρθολομαίος, που φανερά δηλώνει και υποστηρίζει τον Οικουμενισμό, δηλαδή την ένωση των Εκκλησιών-αιρέσεων χωρίς την απόρριψη των αιρετικών αποκλίσεων, αλλά ακόμη και την ταύτιση με τις άλλες θρησκείες (πανθρησκεία), διότι όλες είναι οδοί σωτηρίας, άρα ο Χριστός είναι το ίδιο με τον Αλλάχ, τον  Βούδα, και όλους τους θεούς όλων των θρησκευμάτων. Ακόμη έχει υβρίσει τους αγίους Πατέρες ότι έπεσαν θύματα του αρχεκάκου όφεως, διότι χώρισαν την Εκκλησίαν, δηλαδή τους Ορθοδόξους από τους αιρετικούς και πιστεύει ότι οι κανόνες της Εκκλησίας είναι «τείχη του αίσχους» που εμποδίζουν την ένωση και πρέπει να καταργηθούν.

   Δεύτερον, οι συνεργάτες του που σχεδίασαν τα θέματα της Συνόδου, όπως ο Ζηζιουλας, είναι άνθρωποι με παπικά φρονήματα και λέει ο Χριστός «μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ. 7,16).

    Τρίτον, όλοι οι φωτισμένοι πατέρες όπως ο Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Φιλόθεος Ζερβάκος το έλεγαν με σιγουριά ότι αυτή η Σύνοδος θα επιφέρει πολλά κακά στην Εκκλησία, όπως η κατάργηση των προηγούμενων συνόδων και πράγματι δεν ελήφθησαν υπόψη καθόλου οι κανόνες των οικουμενικών συνόδων.

    Τέταρτον, η αποχή τεσσάρων τοπικών εκκλησιών που αποτελούν το 70 % των ορθοδόξων χριστιανών δεν σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά και δημιουργείται σχίσμα εξαιτίας του Βαρθολομαίου, όπως έκανε ο Μεταξάκης με το νέο ημερολόγιο.

   Πέμπτον, οι οκτώ μητροπολίτες που δεν υπέγραψαν πλανήθηκαν; Διαβάστε τις δηλώσεις τους για να βγάλετε συμπέρασμα, καθώς επίσης και άλλων παραδοσιακών θεολόγων, όπως του Τσελεγγίδη, διότι από τα κείμενα της συνόδου αυτό είναι πολύ δύσκολο, επειδή η οικουμενιστικοί τους σκοποί είναι καλυμμένοι δηλαδή είναι σαν να πιστεύεις κάτι που σου λέει ο διάβολος «ο πλανών την οικουμένην» (Αποκαλυψη 20,2) ενώ οφείλεις να ρωτήσεις πνευματικό οδηγό.

     Έκτον, δεν ήταν όλοι μητροπολίτες, αλλά ορισμένοι επιλεγμένοι το 1/80, αλλά και να ήταν δεν ψήφιζαν και να διαφωνούσαν δεν λαμβάνονταν υπόψη για να μη χαλάσει η ομοφωνία. Αυτό δεν είναι παπισμός, που το επιβάλλουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Πολλοί αντιοικουμενιστές μητροπολίτες που τους κάλεσαν στη σύνοδο δεν πήγαν διότι είπαν «θα κάνουμε τις γλάστρες».

  Έβδομον, ως τώρα γνωρίζαμε ότι οι ετερόδοξες ομολογίες είναι αιρέσεις, ενώ τώρα η σύνοδος αυτή υπέγραψε ότι αποδεχόμαστε τις ετερόδοξες εκκλησίες και κοινότητες «κοινότητες εννοούν την κάθε βλάσφημη και διεστραμμένη θρησκευτική ομάδα» ως ιστορικές εκκλησίες. Πουθενά δεν αναφέρονται ως αιρέσεις. Σε επόμενη σύνοδο είναι σίγουρο ότι θα τεθεί θέμα ενώσεως αφού είναι ιστορικές εκκλησίες. Γράφουν με στόμφο για την Ορθοδοξία για να παραπλανήσουν τους λίαν επιεικώς αφελείς, αλλά αδειάζουν μέσα στα κείμενα και το δηλητήριο της παναίρεσης του οικουμενισμού (αυτό είναι το σύστημα όλων των σεκτών και των αιρέσεων).

   Όδγοον, αναγνωρίζεται ως ωφέλιμο το Π.Σ.Ε. στο οποίο συμμετέχουμε οι ορθόδοξοι και το οποίο αποτελείται κυρίως από προτεσταντικές κοινότητες με διάφορα ακατονόμαστα πιστεύω, με κοινή αποδοχή της «θεωρίας των κλάδων» δηλαδή ότι όλοι κατέχουν την αλήθεια και στο οποίο έχουν ληφθεί φοβερές αιρετικές αποφάσεις.

   Ένατο, αναγνωρίζει τους θεολογικούς διαλόγους για τους οποίους φωτισμένοι πατέρες έχουν καταγγείλει πολλούς συμβιβασμούς περί πίστεως και αιρετικά ανοίγματα ενώ δεν έχουν φέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα και εκεί έχουν συμφωνήσει ότι επειδή τα δόγματα μας χωρίζουν θα ενωθούμε και ας πιστεύει ο καθένας ότι θέλει.

   Δέκατον, δεν ασχολήθηκε (όπως έκαναν όλες οι πραγματικά Άγιες Σύνοδοι), με τα προβλήματα τις εκκλησίας που είναι η αλλαγή του ημερολογίου, που έφερε φοβερό σχίσμα και η μάστιγα του οικουμενισμού που αναταράζει την εκκλησία και το ποίμνιο και συνεχώς κερδίζει έδαφος στους κόλπους της εκκλησίας και των ψευδοποιμένων.

    Ενδέκατον, είναι και άλλα πολλά θέματα που αμαυρώνουν το πρόσωπο της ψευδοσυνόδου, που δεν έχουν τέλος και δεν θα έχει τέλος το ξεπούλημα της μητέρας ορθοδοξίας από τα τέκνα της που όμως δεν είναι τέκνα της, όπως γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης «εξ ημων εξήλθον αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών, ει γαρ ήσαν εξ ημών μεμενήκεισαν αν μεθ’ ημών, αλλ’ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών (1 Ιω. 2,19).

    Δωδέκατον, αν προσέξει κανείς τα κείμενα και τα μηνύματα της συνόδου είναι μπερδεμένα, ασαφή και αντιφατικά (που μας θυμίζουν φυλλάδια ιεχωβάδων), όπως πχ στη μια παράγραφο γράφει μια είναι η εκκλησία η ορθόδοξη και στην άλλη λέει ότι και οι άλλες είναι εκκλησίες. Για αυτό και πολλοί πατέρες με καλή πρόθεση τα δέχονται με αγαθό λογισμό. Αλλά όμως σε θέματα πίστεως χρειάζεται ακρίβεια, διότι η πίστις είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ύπαρξής μας και οι Πατέρες μας αγωνίστηκαν και για ένα γιώτα «ι» όπως ομοούσιος- ομοιούσιος και δεν έκαναν κανέναν συμβιβασμό. Πως λοιπόν σημερινοί πατέρες, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, ηγούμενοι, αντιπρόσωποι, προϊστάμενοι, θεολόγοι και τόσοι πιστοί ακολουθούν τον οικουμενισμό και τους οικουμενιστές και όλη αυτήν την προσπάθεια μαζοποιήσεως και πολτοποιήσεως των προσωπικών πιστεύω, των θρησκειών, των λαών και των αξιών εκτός αν πλέον δεν τους ενδιαφέρει η πίστη, η Εκκλησία, ο Θεός, ο Νόμος Του και το ποίμνιο, αλλά κοιτούν αξιώματα, οικονομικά οφέλη ή ακολουθούν από φόβο.

     Αλλά εσύ μικρό ποίμνιο του Χριστού ούτε αξιώματα έχεις, ούτε οικονομικά οφέλη, αλλά έχεις πίστη δυνατή που δοκιμάζεται στο διωγμό της οικονομικής κρίσεως και έχεις ζήλο και αγάπη για το Χριστό και δεν θα πτοηθείς από το φόβο και δεν θα υποχωρήσεις στην πίστη σου, μόνο πρόσεξε από τους λυκοποιμένες με ένδυμα προβάτου, διότι ο Κύριος είπε: «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν» (Ιω. 10,5).

Μοναχός Παϊσιος Αγιορείτης

πηγή