Ἐλλειψις ποιμένων εγκατάλειψις Κυρίου!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

«Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπί τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν ...»  (Ἰεζεκιήλ κεφ. λδ΄, 2-10).

   Ἡ ἱερωσύνη εἶναι μέγα μυστήριο. Ὁ ἄνθρωπος, παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητα του, γίνεται ὁ λειτουργὸς τῶν μυστηρίων, ὁ οἰκονόμος τῆς Θείας χάριτος, ὁ ποιμὴν ἀθανάτων ψυχῶν "αἵματι Χριστοῦ ἐξηγορασμένων" (Μ. Βασιλείου. Ὅροι κατ' ἐπιτομήν ΡΠΔ´, ΒΕΠΕΣ 53, 305).Η ἱερωσύνη εἶναι ἔργον ὁμολογίας καὶ "ἔργον διακονίας" (Εφ. 4,12), ποὺ σημαίνουν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ὑπεράσπιση τῆς Ἑκκλησίας καὶ ταπεινὴ ὑπηρεσία και θυσιαστικὴ προσφορὰ πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἄλλους, τοὺς ἀδελφούς -ὄχι τοὺς ὑπηκόους-, τοὺς ὁποίους οἱ κληρικοὶ ἐτάχθησαν νὰ διακονήσουν.

    Πρότυπo τῆς ἱερωσύνης εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς  "Ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι", εἶπε ὁ ἴδιος, "ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν" (Μαρκ. 10,45).  Ἡ ἱερωσύνη εἶναι, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, "ἀρετῆς τύπος" καὶ ὄχι "ἀφορμὴ βίου", "λειτουργία ὑπεύθυνος" καὶ ὄχι "ἀρχὴ ἀνεξέταστος" (Ἀπολογ. 8, ΒΕΠΕΣ 58, 248-249). Αὐτὸ δείχνουν ὁ βίος καὶ ἡ στάση τῶν Ἀποστόλων. Ὑπηρέτησαν τὴν ὁμολογία τῆς Πίστεως καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου "ἐν ὑπομονῇ πολλῆ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις ..." (Β´ Κορ. 6, 4-5).

   Μά, θα ἀναρωτηθεῖ κανείς, βιώνουμε σήμερα, στὸν καιρὸ τῆς ἀλλοίωσης τῶν πάντων, τῆς καθίδρυσης τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὸν καιρὸ τοῦ διωγμοῦ τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, στὸν καιρὸ τῆς ἀπέραντης συγχύσεως, αὐτὴν τὴν ἀγωνιζόμενη καὶ ποιμένουσα ἱερωσύνη; Δυστυχῶς ὄχι. Γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας μείναμε δυστυχῶς χωρὶς ποιμένες, ἐκτὸς λαμπρῶν ἐξαιρέσεων, ποὺ ὅμως καὶ αὐτοὶ διώκονται. Ὁ Θεὸς θέλοντας ἴσως νὰ μᾶς ταπεινώσει –διότι ποιὸς γνωρίζει, τί βούλεται ὁ Θεός– καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴν μετάνοια, θέλοντας ἴσως νὰ μᾶς τιμωρήσει γιὰ τὴν χλιαρότητα μας καὶ τὴν ἀνομία μας, μᾶς ἐγκατέλειψε καὶ ἐπέτρεψε αὐτὴν τὴν κατάσταση. Καὶ γιὰ μὴν ὅμως ἀρχίσουν τὰ σχόλια περὶ βλασφημίας καὶ ἀσέβειας ἐκ μέρους μου, ἂς διαβάσουμε τί ἔγραφε ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ἀπὸ τὸν 5ο κιόλας αἰῶνα γιὰ τοὺς Ποιμένες:

   «Τὸ πάλαι ὑπὲρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δὲ μᾶλλον ἀναιροῦσι αὐτοί τὰ πρόβατα· τότε νηστείαις τὸ σῶμα ἐσωφρόνιζον, νῦν δὲ τρυφαῖς παρασκευάζουσι σκιρτᾶν. Τότε τὰ ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένειμον, νῦν δὲ τὰ τῶν πενήτων σφετερίζονται· τότε τὴν ἀρετῆν ἤσκουν, νῦν δὲ τοὺς τὴν ἀρετὴν ἀσκοῦντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρὸς τὴν ἱερωσύνην ὑπήγοντο, νῦν δὲ οἱ φιλάργυροι· τότε οἱ τὸ πρᾶγμα φεύγοντες διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχής, νῦν δὲ οἱ τὸ πρᾶγμα ἐπιτρέχοντες μεθ’ἡδονῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐναβρυνόμενοι, νῦν δὲ οἱ πλεονεξίᾳ ἐκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμοῦ ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριον, νῦν δὲ οἱ μηδὲ εἰς ἔννοιαν τοῦτο λαμβάνοντες. Τότε οἱ τύπτεσθαι νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἔτοιμοι. Καὶ τότε μὲν τὴν ἀγνείαν ἐξεθείαζον, νῦν δέ, ἀλλ’ οὐδέν βούλομαι δυσχερὲς εἰπεῖν...». (Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου PG 78, 905).

   Βλάσφημος καὶ ὁ Ἅγιος; Οὐ μὴ γένοιτο. Ἀναρωτιέται πραγματικὰ κανείς, ὅπως καὶ αὐτός, γιὰ τὸ ἱερατεῖο τοῦ Χριστοῦ, ἂν βλέπει τί γίνεται καὶ τί συμβαίνει, ἂν βλέπουν, ποιοὶ μᾶς κυβερνοῦν καὶ μᾶς καθοδηγοῦν, ἂν βλέπουν ὅτι τὰ πάντα, δόγματα, ἐντολές, νόμοι, ἀξίες  ἀναιροῦνται, γι’ αὐτὸ καὶ φτάσαμε ἐδῶ ποὺ φτάσαμε, ἂν βλέπουν, ὅτι τὸ ποίμνιο εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀκατήχητο, ἀποπροσανατολισμένο, συγχυσμένο, ἐγκαταλελειμένο στὸ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων;

   Τὸ βλέπουν ἀλλὰ δυστυχῶς «δεκάρα δὲν δίνουν». Δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει καὶ δὲν νοιάζονται, γιατὶ ἀγάπησαν τὴν δόξα τοῦ κόσμου καὶ ὄχι τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐάν κάποιοι διαφωνήσουν, ἂς μὲ διαψεύσουν καὶ ἂς ἀναφέρουν ἔστω καὶ μὶα μοναδικὴ περίπτωση, ποὺ νὰ ἔπραξαν, ὄχι μὲ ἀνούσιες ἀνακοινώσεις ἀλλὰ ὅπως θὰ ἔπρεπε τὸ καθῆκον τους, ἢ νὰ ἔκαναν ἁπλά καὶ μόνον κάτι, τὸ ὁποῖο νὰ δείχνει τὴν κατεύθυνση, ποὺ πρέπει να ἀκολουθήσει τὸ ποίμνιο καὶ νὰ πολεμήσει γιὰ τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. Πότε καὶ ποῦ καὶ γιὰ ποιὸ θέμα, οἱ Ποιμένες μας, ἐκτὸς τῶν γνωστῶν λαμπρῶν ἐξαιρέσεων (ὄχι πάντως «οἱ φιλόλογοι» τῆς Γατζέας), ποὺ σήμερα ὅμως καὶ αὐτοὶ διώκονται, ὕψωσαν ἀψηφώντας τὸ κόστος τὸ «ἀνάστημά» τους στοὺς «μεγάλους» καὶ «ἰσχυροὺς» τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ προστατεύσουν τὸ Δόγμα, τὴν Πίστη, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ ποίμνιόν Της,  τό δίκαιο τοῦ φτωχοῦ, τοὺς ἀδικουμένους καὶ κατατρεγμένους, ἐν ὁλίγοις "τὸν ἀγρὸν τῆς χήρας" ὅπως ἔκαναν ὅλοι οἱ πραγματικοί, ἀληθινοί καὶ γνήσιοι Ποιμένες τοῦ Κυρίου μας, Χρυσόστομοι, Βασίλειοι, Γρηγόριοι, Ἀθανάσιοι, Μάξιμοι, Θεόδωροι καὶ τόσοι ἄλλοι. 

   Ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας φωνάζει: «Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων».(Ιωα. ι΄, 11) οἱ σημερινοὶ Ποιμένες, τιθέασιν οὐδέν, οὔτε κὰν ἕνα κείμενο για τα πρόβατα τοῦ Χριστοῦ˙ φιλολογοῦν, χωρίς νὰ ἀναφέρονται καὶ χωρὶς νὰ δείχνουν κατανόηση πουθενὰ γιὰ τὴν ἀγωνία τοῦ Πιστοῦ, τὸν φόβο του γιὰ τὴν ψυχή του, γιὰ τὸ τί μέλλει γενέσθαι, γιὰ τὸ τί πρέπει νά πράξει σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀπίστευτους καιρούς. Ἐνῶ οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι ἐξ αἰτίας τῆς ὁμολογίας τους καὶ τῶν ἀγώνων τους γιὰ τὸ ποίμνιο τους βασανίσθηκαν, χλευάσθησαν, ταλαιπωρήθησαν, ὑβρίσθησαν,ἐκδιώχθησαν, ξέρουμε ἐμεῖς κάποιον, ἐκτὸς τῶν ὀλίγων σήμερα  ὁμολογητῶν ἁγιορειτῶν πατέρων καὶ τὼν μετρημένων στὰ δάκτυλα ἐκλεκτῶν ἱερέων, ποὺ νὰ θυσίασε καὶ νὰ ἔχασε τὴν θέση του, τὴν ἐξουσία του, τὸν μισθόν του, ἢ ὅ,τι δήποτε ἄλλο; Ἢ σιωποῦν ἢ ἀναλώνονται σὲ γραπτὲς τάχα διαμαρτυρίες ἄνευ ἀντικτύπου, τύπου Γατζέας, διότι λόγια δίχως ἔργα μηδέν ἐστι.

   Οἱ ποιμένες σήμερα πιστεύουν ὅτι, ὅλα αὐτά ἀφοροῦν μόνον ὅλους τοὺς ἄλλους, τοὺς κοινοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν νὰ «λύνουν» καὶ νὰ «δένουν», ὅποιον θέλουν, να συναναστρέφονται μὲ ἀνήθικους καὶ προδότες τῆς πίστεως καὶ νὰ διώκουν τοὺς ἠθικούς καὶ τοὺς ὁμολογητές, νὰ χειροτονοῦν ὅποιον φαίνεται νὰ τοὺς χρησιμεύει καὶ ὅποιον τοὺς ἀρέσεικαὶ νὰ καθαιροῦνὅποιον τοὺς ἐλέγχει, νὰ καταργοῦν καὶ νὰ καταπατοῦν Ἱερούς Κανόνες, καὶ ὅποτε τοὺς συμφέρει να τοὺς ἐπικαλοῦνται ἢ νὰ τοὺς παρερμηνεύουν, νὰ συμπεριφέρονται ὅπως θέλουν καὶ νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν, χωρίς μάλιστα ποτέ νὰ δίνουν λόγο ἢ νὰ ἀπολογοῦνται σὲ κανέναν, νὰ αὐτοανακηρύττονται σὲ αὐθεντίες καταργώντας τὶς πραγματικὲς αὐθεντίες τουτέστιν τοὺς Ἅγιους Πατέρες, νὰ μιλοῦν μὲ εὐκολία γιὰ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ ἀπαγορεύοντας ὅμως αὐστηρὰ κάθε ὑπόδειξη γιὰ τὸν κίνδυνο ἀπώλειας τῆς δικῆς τους ψυχῆς, ξεχνώντας, ὅτι τὰ  «ΟΥΑΙ» τοῦ Κυρίου μας πρωτίστως σὲ ποιμένες ἀναφέρονται. Οἱ προφῆτες μᾶς προειδοποίησαν γιὰ αὐτοὺς τοὺς καιρούς:

   «Ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελώνα μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου τὴν ἐπιθυμητήν...» (Ιερεμίας ιβ΄, 10)

    «Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες. Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες ὑμῶν, οἱ πίνοντες τὸν οἶνον καὶ οἱ δυνάσται οἱ κεραννύντες τὰ σίκερα,οἱ δικαιοῦντες τὸν ἀσεβῆ ἕνεκεν δώρων καὶ τὸ δίκαιον τοῦ δικαίου αἴροντες. Διὰ τοῦτο ὃν τρόπον καυθήσεται καλάμη ὑπὸ ἄνθρακος πυρὸς καὶ συγκαυθήσεται ὑπὸ φλογὸς ἀνειμένης, ἡ ῥίζα αὐτῶν ὡς χνοῦς ἔσται καὶ τὸ ἄνθος αὐτῶν ὡς κονιορτὸς ἀναβήσεται· οὐ γὰρ ἠθέλησαν τὸν νόμον Κυρίου Σαβαώθ, ἀλλὰ τὸ λόγιον τοῦ ἁγίου Ἰσραὴλ παρώξυναν...»(Ησ.ε’, 20-24)

   «Ὦ ποιμένες Ἰσραήλ, μὴ βόσκουσι ποιμένες ἑαυτούς; Οὐ τὰ πρόβατα βόσκουσιν οἱ ποιμένες; ἰδού τὸ γάλα κατέσθετε καὶ τὰ ἔρια περιβάλλεσθε καὶ τὸ παχύ σφάζετε καὶ τὰ πρόβατά μου οὺ βόσκετε. Τὸ ἠσθενηκός οὐκ ἐνισχύσατε καὶ τὸ κακῶς ἔχον οὐκ ἐσωματοποιήσατε καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ κατεδήσατε καὶ τὸ πλανώμενον οὐκ ἐπεστρέψατε καὶ τὸ ἀπολωλός οὐκ ἐζητήσατε καὶ τὸ ἰσχυρόν κατηργάσασθε μόχθῳ. Καὶ διεσπάρη τὰ πρόβατά μου διὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας καὶ ὲγενήθη εἰς κατάβρωμα πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ... διὰ τοῦτο, τάδε λέγει Κύριος Κύριος·ἰδοὺ ἐγὼ ἐπί τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν ....». (Ιεζεκιήλ λδ’, 2-10).

   Εἶναι πιὰ γιὰ ὅλους μας ἡ ὥρα τῆς εὐθύνης καὶ τῶν γονάτων, τῆς πάλης μὲ τὸν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου καὶ τῆς μετάνοιας, τῆς θυσίας γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ τῆς καταδίκης τοῦ ψεύδους, τῆς ὑπακοῆς στοὺς λίγους ἄξιους ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἁγίας "ἀνυπακοῆς" στοὺς πολλοὺς ἀνάξιους. Ποιός ξέρει; Ὁ Θεὸς ποὺ θέλει τὴν σωτηρία τοὺ ἁμαρτωλοῦ, ποιμένος και ποιμενομένου, καὶ ὄχι τὴν ἀπωλειά του, ἴσως μᾶς λυπηθεῖ σὰν τοὺς Νινευίτες. 

Πηγή

Συντονισμένη η προώθηση Παγκόσμιας Κυβέρνησης και της θρησκείας του Αντιχρίστου!

   Η επιβολή της παγκόσμιας διακυβέρνησης ήταν το κύριο θέμα του Μ. Ομπάμα  στην ομιλία στην Ν. Υόρκη, παρότι  η συνάντηση των ηγετών του κόσμου  ήταν αφιερωμένη στο μεταναστευτικό.

Στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο Αμερικανός Πρόεδρος υποστήριξε ότι τα έθνη θα πρέπει να εγκαταλείψουν την  αυτονομία τους  και τις ελευθερίες τους για την «διεθνή συνεργασία» με σκοπό την επίτευξη « παγκόσμιας ασφάλειας»,  αναφέρει αμερικανικό δημοσίευμα.

Ο Ομπάμα  είπε ότι στον πλανήτη  όπως ο ίδιος πιστεύει,   η «παγκόσμια ασφάλεια» μπορεί να επιτευχθεί  ΜΟΝΟ  με την βοήθεια  διεθνών οργανισμών, όπως τα ΗΕ.

Τόνισε επίσης  ότι τα  «ισχυρά έθνη», όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να δεχθούν περιορισμούς και να εγκαταλείψουν «κάποιες από τις ελευθερίες τους».

Ο πρόεδρος αναγνώρισε ότι ο ίδιος έχει επικριθεί από τους ίδιους τους συμπολίτες του για αυτήν την πεποίθηση, αλλά ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό είναι ο σωστός “δρόμος».

Με λίγα λόγια το παγκόσμιο σχέδιο το οποίο θα κληθεί να συνεχίσει φυσικά και ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, θα αφαιρέσει από τις  χώρες της δύσης  κάποια  όρια της  ελευθερία τους,  εγκαταλείποντας  ακόμη και   αυτόνομα δικαιώματα τους, όπως η ελευθερία να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, προς χάριν δήθεν μια »  παγκόσμιας ασφάλειας».

«Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε μόνο ότι η  υπόσχεση της ίδρυσης αυτής της παγκόσμιας κυβερνήσεως θα  αντικαταστήσει τις καταστροφές του πολέμου με την συνεργασία των ισχυρών εθνών όπως το δικό  μου,  το οποίο αποδέχεται τους  περιορισμούς», δήλωσε ο Ομπάμα.

Μιλάμε για την απόλυτη παράνοια η οποία όμως  αφορά τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών στον πλανήτη μας.

Η νέα τάξη πραγμάτων με πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ και τον νυν Αμερικανό Πρόεδρο, θέτει  σε πλήρη εφαρμογή όλα τα εφιαλτικά σενάρια περί «παγκόσμιας κυβέρνησης», και τα οποία θα αλλάξουν τις ζωές  μας δραματικά σε ότι γνωρίζαμε έως τώρα.

Για αυτό φυσικά υφιστάμεθα αυτήν την ανεξήγητη παγκόσμια οικονομική κρίση, τους πολέμους όπως στην Συρία αλλά και αλλού.

Το σχέδιο όπως είναι γνωστό σε όλους,  όλων αυτών των ανίερων μυστικών οργανώσεων που ευρίσκονται από πίσω από  τους πολιτικούς ηγέτες όπως ο Ομπάμα,  έχει προφητευθεί από τους Αγίους της ορθοδοξίας μας εδώ και εκατοντάδες χρόνια με εξονυχιστικές μάλιστα λεπτομέρειες .

Για αυτό άλλωστε κυνηγούν τον χριστιανισμό με τόση μανία  και ειδικά τους Χριστιανούς σε όλον τον πλανήτη, και γι' αυτό ακριβώς «δαιμονοποιούν» την Ρωσία που ξαναγύρισε μετά από τόσα χρόνια αθεΐας  και κομουνισμού, στο δρόμο του Θεού.

Όσο για την ταλαιπωρημένη πατρίδα μας, πολλοί Έλληνες δυστυχώς αναμένουν την λύση στο πρόβλημα τους από «καθαρούς» δήθεν  πολιτικούς και κόμματα, αλλά καλό θα ήταν αντί για αυτό να γυρίσουν  στην πηγή της σοφίας και της λύτρωσης που είναι η ορθόδοξη πίστης μας. Όλα τα άλλα θα βρουν τότε σύντομα τον δρόμο τους.

ΠΗΓΗ

Το Βίντεο της ΟΜΙΛΙΑΣ π. ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΕΩΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ (18/9/2016)

Ομιλία π. Σάββα στη ΛΑΡΙΣΑ και ΨΗΦΙΣΜΑ

μη αναγνωρίσεως -από το ΛΑΟ του ΘΕΟΥ-

της Συνόδου της Κρήτης

    

   Πραγματοποιήθηκε στὴν Λάρισα μιὰ ἐνδιαφέρουσα ὁμιλία ἀπὸ τὸν π. Σάββα Λαυρεώτη στὸ ξενοδοχεῖο «Metropol»(*). Τὸ θέμα ἦταν: «ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ ΕΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΩ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ».

   Ἡ αἴθουσα τοῦ ξενοδοχείου ἦταν κατάμεστη ἀπὸ τοὺς ἑκατοντάδες Λαρισαίους καὶ Βολιῶτες, ἀλλὰ καὶ πιστοὺς ἀπὸ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος.

    Παρὼν στὴν ἐκδήλωση ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν π. Σάββα καὶ τὸν π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ, καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ Φιλώτα Ἀμυνταίου π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, ποὺ πρόσφατα διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεοκλήτου.
    Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κατατοπιστικὴ ὁμιλία τοῦ π. Σάββα Λαυρεώτη (τὸ βίντεο μὲ τὴν ὁμιλία ἑτοιμάζεται καὶ σύντομα θὰ τὸ ἀναρτήσουμε), σημαντικὲς ὑπῆρξαν οἱ ἐρωτήσεις τῶν ἀκροατῶν, οἱ παρεμβάσεις καὶ ἀπαντήσεις τοῦ π. Παϊσίου καὶ τοῦ π. Εὐθυμίου, ἀλλὰ καὶ τὸ  ΨΗΦΙΣΜΑ ποὺ ἐγκρίθηκε καὶ ἔχει ὡς ἑξῆς:

  Ἐπειδὴ ὀρθοδόξως οἱ ἀποφάσεις κάθε Συνόδου ἀναγνωρίζονται ἢ καταδικάζονται ἀπὸ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς, μετὰ καὶ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Σάββα, ποὺ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀπέδειξε ὅτι στὴν λεγόμενη «Μεγάλη καὶ Ἁγία Σύνοδο» τῆς Κρήτης ἀποφασίστηκαν ἐπισήμως Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες, ὡς τμῆμα τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ

ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΘΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ

καὶ καλοῦμε τὸν Ὀρθόδοξο Λαό, παραμερίζοντας τὴν «κακὴ ὑπακοὴ» σὲ κακόδοξους Ἐπισκόπους νὰ τὴν καταδικάσει.

ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ!

  Από την αρχαιότητα ήδη συνήθιζαν οι Βασιλιάδες όταν επέστρεφαν νικηφόροι από τις μάχες να φέρουν εν πομπή από πίσω τους τα διάφορα ακριβά λάφυρά από τις μάχες προς βεβαίωση της νίκης επί των εχθρών τους.

Από αυτά τα λάφυρα και σκύλα (από το σκυλεύω) τα πιο πολυτιμότερα ήταν οι ίδιοι οι νικημένοι Βασιλιάδες και οι αξιωματούχοι τους που τους έσερναν επιδεικτικά οπίσω τους για να τους ευτελίζουν και ρεζιλεύουν.

Κατά παρόμοιο τρόπο όλοι είδαμε πριν λίγες ημέρες τον κατσικοπόδαρο Πάπα να γυρνάει σαν νιόπαντρος (το ποτήρι με το κρασί του έλειπε) με την σειρά σε όλη την παράταξη, την σάρα και την μάρα των εκπροσώπων όλων των θρησκειών του κόσμου. Τους χαιρετούσε έναν-έναν  και επιδεικτικά οπίσω του τραβούσε , σαν σκυλάκι, τον ηττημένο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο για να αποδείξει περίτρανα την νίκη του επί της Ορθοδοξίας και την καθυπόταξη της Εκκλησίας μας κάτω από την παντόφλα του.

(Ο αιρετικός Πάπας χαιρετώντας τους εξίσου αιρετικούς συνοδεία του Οικ. Πατριάρχου και του γορίλα του Ταρζάν σωματοφύλακά του με το άσπρο σκουφί)

   Και δεν έφτανε μονάχα αυτό αλλά και κατά την επίσημη ομιλία του Βαρθολομαίου στην Ασίζη ο Πάπας δίπλα ακριβώς κοιμόταν βαθέως εις τας αγκάλας του Μορφέως περιφρονώντας με θράσος για άλλη μία ακόμη φορά τον Πατριάρχη και την εκπροσωπουμένη δι΄αυτού Ορθόδοξη Εκκλησία.

    Όσα φθινοπωρινά όνειρα όμως και αν βλέπει στα ζωντανά ή στον ύπνο του ο Πάπας για την υποταγή των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών σε εκείνον και τον Αντίχριστο τον οποίο εκπροσωπεί, θα φθίνουν μονίμως διότι η ψυχή μας δεν δαμάζεται ούτε υποτάσσεται σε κανέναν άνθρωπο ή διάολο παρά μονάχα τον Χριστόν λατρεύει και Αυτόν μόνον προσκυνά.

 Κύριον τὸν θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις  (Ματθ. δ΄- 10)

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Π.Κ.

Διεγέλα τα γέλωτος ορών άξια!

ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΔΡΑ

 ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΚΑΙ

ΠΡΑΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ

  Διεγέλα τα πάντα, γέλωτος ορών άξια τα τοις πολλοίς σπουδαζόμενα».

(Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)

Φαρισαϊσμός Γεροντοκρατίας! Στη χθεσινή της "σύναξη" αποφάσισε την συνέχιση της κοινωνίας μετά των Οικουμενιστών!

Πε­ρὶ τῆς «ἀ­τύ­που» Συ­νά­ξε­ως Κλη­ρι­κῶν καὶ Μο­να­χῶν^[1]

Γρά­φει ὁ Λαυ­ρέν­τι­ος Ντετ­ζι­όρ­τζι­ο,

ἐκ­δό­της τῆς πε­ρι­ο­δι­κῆς ἐκ­δό­σε­ως 

«Κο­σμᾶς Φλα­μι­ᾶ­τος»

   

   Ἡ πο­λύ­φερ­νη Σύ­να­ξη Κλη­ρι­κῶν καὶ Μο­να­χῶν τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας ―ἂν καὶ «ἄ­τυ­πη»― λει­τουρ­γεῖ ἀ­πὸ τοῦ 1997, ὁ­πό­τε καὶ συγ­κρο­τή­θη­κε μὲ ἀ­φορ­μὴ τὸ ἠ­λε­κτρο­νι­κὸ φα­κέ­λω­μα (Συν­θή­κη Σέγ­κεν, ἠ­λε­κτρο­νι­κή πα­ρα­κο­λού­θη­ση, ταυ­τό­τη­τα μὲ b­ar-c­o­de, c­h­ip κ.λπ.­). Πα­ρὰ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι δη­λώ­νει «ἄ­τυ­πη» καὶ δι­α­θέ­τει χα­λα­ρὴ ὀρ­γα­νω­τι­κὴ δο­μή, ὡ­στό­σο ἔ­χει συγ­κρο­τη­μέ­νες καὶ πα­γι­ω­μέ­νες:(α) Ἡ­γε­τι­κὴ ὁ­μά­δα: ἡ ὁ­ποί­α «ἀ­να­δεί­χθη­κε» αὐ­θαι­ρέ­τως ἐξ ὀ­φίκ­κι­ο, χά­ριν τοῦ γε­ρον­τι­σμοῦ/γε­ρον­το­κρα­τί­ας· δὲν ἐ­κλέ­χθη­κε πο­τὲ καὶ λει­τουρ­γεῖ μὲ δε­σπο­το­κρα­τι­κὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: αὐ­τάρ­κει­α, αὐ­τα­ρέ­σκει­α καὶ αὐ­ταρ­χι­σμό.

(β) Γραμ­μα­τεί­α: ποὺ ἐ­πί­σης δὲν ἀ­να­δεί­χθη­κε μὲ δη­μο­κρα­τι­κὲς δι­α­δι­κα­σί­ες, ἀλ­λὰ ἐ­νερ­γεῖ ἐξ ὀ­νό­μα­τος τῆς Συ­νά­ξε­ως καὶ τῆς ἡ­γε­τι­κῆς ὁ­μά­δος της.

(γ) Ἰ­δε­ο­λο­γί­α: ποὺ ἔ­χει ἄ­ξο­να καὶ ἀ­να­φο­ρὰ τὸν ἐ­πι­σκο­πο­κεν­τρι­σμό, συ­σπει­ρώ­νον­τας ἢ ἀ­πο­βάλ­λον­τας πρό­σω­πα ἀ­να­λό­γως τῆς θε­τι­κῆς ἢ μὴ θέ­σε­ώς ἔ­ναν­τι τῆς Δε­σπο­το­κρα­τί­ας καὶ τῆς σχέ­σε­ώς τους μὲ τὴν Δε­σπο­το­κρα­τί­α.

(δ) Πο­λι­τι­κή: ποὺ κι­νεῖ­ται με­τα­ξὺ δι­α­μαρ­τυ­ρί­ας καὶ συμ­βι­βα­σμοῦ, μὲ μι­νι­μα­λι­στι­κὸ σκο­πὸ («ἁ­πλῶς νὰ κα­τα­θέ­σου­με τὴν μαρ­τυ­ρί­α μας»­), ἐξ οὗ ὁ ἀ­λυ­σι­τε­λὴς καὶ ἀ­τε­λέ­σφο­ρος «χαρ­το­πο­λε­μι­κός» ἐ­παμ­φο­τε­ρι­σμός της.

(ε) Συ­νε­δρι­ά­σεις: ὅ­που κυ­ρι­αρ­χοῦν καὶ ἐ­πι­βάλ­λουν τὶς ἀ­πό­ψεις τους ―«κα­πελ­λώ­νον­τας» τοὺς πάν­τες ὄ­χι δι­ὰ τῆς πει­θοῦς καὶ τῆς ἐ­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­ας τους, ἀλ­λὰ δι­ὰ τῶν βα­ρέ­ων ὀ­νο­μά­των τους καὶ τῶν ὑ­ψη­λῶν ἀ­ξι­ω­μά­των τους― ὁ π. Θε­ό­δω­ρος Ζή­σης, ὁ π. Γε­ώρ­γι­ος Με­ταλ­λη­νός, ὁ ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­νά­σι­ος ὁ Με­γα­λο­με­τε­ω­ρί­της, καὶ πα­λαι­ό­τε­ρα ὁ ἀρ­χιμ. Ἰ­ω­σὴφ ὁ Ξη­ρο­πο­τα­μι­νὸς καὶ ὁ μον. Ἀρ­σέ­νι­ος Βλι­αγ­κόφ­της, ποὺ ἐ­κτε­λοῦ­σε χρέ­η γραμ­μα­τέ­ως. Σή­με­ρα, τὸν ρό­λο τοῦ γραμ­μα­τέ­ως φαί­νε­ται νὰ ἔ­χει ἀ­να­λά­βει ὁ ἀρ­χιμ. Παῦ­λος Δη­μη­τρα­κό­που­λος, δε­ξὶ χέ­ρι τοῦ Πει­ραι­ῶς Σε­ρα­φεὶμ καὶ ἐ­πι­κε­φα­λῆς τῆς ἐ­πὶ τῶν αἱ­ρέ­σε­ων ἐ­πι­τρο­πῆς τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως Πει­ραι­ῶς.

(στ) Δρά­σεις: ποὺ ἐ­ξαν­τλοῦν­ται σὲ κεί­με­να, ὁ­μι­λί­ες, ἡ­με­ρί­δες, συ­νέ­δρι­α, ἐκ­δό­σεις, οἱ ὁ­ποῖ­ες καὶ αὐ­τὲς γί­νον­ται ἁ­πλῶς χά­ριν ἐν­τυ­πω­σι­α­σμοῦ εὐ­καί­ρως ἀ­καί­ρως καὶ σπο­ρα­δι­κῶς, δι­ό­τι δὲν ἔ­χουν συ­νέ­χει­α, συ­νέ­πει­α, δι­άρ­κει­α, δυ­να­μι­κή· κυ­ρί­ως πραγ­μα­το­ποι­οῦν­ται ὅ­ταν συμ­βαί­νουν ἰ­δι­αι­τέ­ρως προ­κλη­τι­κὰ οἰ­κου­με­νι­στι­κὰ ἢ φι­λε­νω­τι­κὰ γε­γο­νό­τα, προ­κει­μέ­νου νὰ ἐμ­πο­δί­σουν τὴν ἐμ­φά­νι­ση ἢ νὰ ἐ­ξου­δε­τε­ρώ­σουν τὴν ἀ­νά­πτυ­ξη ἄλ­λων ἀν­τὶ-Οἰ­κου­με­νι­στι­κῶν κι­νή­σε­ων καὶ δρά­σε­ων, ὥ­στε ἡ πα­ναί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ ἀ­νε­νό­χλη­τη νὰ συ­νε­χί­σει τὸ ἑ­ω­σφο­ρι­κὸ ἔρ­γο της. Τὸ 1914, δι­ὰ τοῦ ἀρ­χιμ. Ἀ­θα­να­σί­ου τοῦ Με­γα­λο­με­τε­ω­ρί­του καὶ τοῦ π. Θε­ο­δώ­ρου Ζή­ση, «κα­πέ­λω­σαν» καὶ χει­ρα­γώ­γη­σαν τὴν κί­νη­ση τῶν Ἁ­γι­ο­ρει­τῶν Πα­τέ­ρων, ποὺ

«Κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου».

          «ΑΓΑΠΗΣΩ σε, Κύριε, ἡ ἰσχύς μου. Κύριος στερέωμά μου καὶ καταφυγή μου καὶ ρύστης μου.  Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν, ὑπερασπιστής μου καὶ ἀντιλήπτωρ μου. ρύσεταί με ἐξ ἐχθρῶν μου δυνατῶν, καὶ ἐκ τῶν μισούντων με, ὅτι ἐστερεώθησαν ὑπὲρ ἐμέ. προέφθασάν με ἐν ἡμέρᾳ κακώσεώς μου, καὶ ἐγένετο Κύριος ἀντιστήριγμά μου, ὅτι ἐφύλαξα τὰς ὁδοὺς Κυρίου καὶ οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου.    Μετὰ ὁσίου ὅσιος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἀνδρὸς ἀθῴου ἀθῷος ἔσῃ, καὶ μετὰ ἐκλεκτοῦ ἐκλεκτὸς ἔσῃ καὶ μετὰ στρεβλοῦ διαστρέψεις. ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου. ὅτι ἐν σοὶ ῥυσθήσομαι ἀπὸ πειρατηρίου καὶ ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος. ὁ Θεός μου, ὑπερασπιστής ἐστι πάντων τῶν ἐλπιζόντων ἐπ᾿ αὐτόν» ( Ἀπὸ ιζ΄ Ψαλμό).

Ψαλμός ιζ΄

Εἰς τὸ τέλος· τῷ παιδὶ Κυρίου τῷ Δαυΐδ, ἃ ἐλάλησεν τῷ Κυρίῳ τοὺς λόγους τῆς ᾠδῆς ταύτης ἐν ἡμέρᾳ, ᾗ ἐῤῥύσατο αὐτὸν ὁ Κύριος

Μνήμη (ΧΘΕΣ) των 26 Ζωγραφιτών αγιορειτών Πατέρων, αλλά και των αντι-Πατέρων της Γατζέας (Αγιορειτών και μη) που συνεχίζουν την κοινωνία με τους Οικουμενιστές!

Ιστολόγιο Ομάδας Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

 22α Σεπτεμβρίου:

Μνήμη 26 Ζωγραφιτών αγιορειτών

Μαρτύρησαν (κάηκαν ζωντανοί) υπό των Λατίνων.

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε κάποιους αγιορείτες...

Η παρούσα ανάρτηση, αφιερωμένη εξαιρετικά σε κάποιους αγιορείτες πατέρες (κυρίως μεγάλων και γνωστών μονών), 

που εδώ και λίγα χρόνια αγχώθηκαν και ασχολούνται μόνιμα με τον ΕΝΦΙΑ και τις επενδύσεις και τα ανοίκιαστα ακίνητα του μοναστηριού τους,

και πανικόβλητοι "χτίζουν" γέφυρες επικοινωνίας με πολιτικούς κάθε απόχρωσης για να διασφαλίσουν (έτσι νομίζουν) οικονομικά το μοναστήρι τους..
"Ούκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος"


ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΓΙΟΡΙΤΕΣ  

ΜΑΡΤΥΡΟΥΣΑΝ :

22α Σεπτεμβρίου

"Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,μνήμη τῶν ἁγίων εἴκοσιν ἓξὁσιομαρτύρων Ζωγραφιτῶν, τῶν ἐλεγξάντων τοὺς Λατινόφρονας"

Για όσους δεν αποδέχονται να ξεχάσουν,
αφιερώστε 5 λεπτά για να δείτε ποιους τιμά σήμερα η εκκλησία μας και τι υπέστησαν από την "αδελφή εκκλησία" (έτσι αποκαλούν πλέον, επίσημα, με απόφαση της ψευδοσυνόδου της Κρήτης(!), τους αιρετικούς που ρήμαξαν την εκκλησία μας) :

Ιστολόγιο Ομάδας Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Την 1η φωτογραφία λάβαμε από τους "Προσκυνητές Αγ.Όρους Αργολίδος" (δείτε τους εδώ)

που πρόσφατα εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο και δίνουν την δική τους αγωνιστική μαρτυρία-ομολογία,

τις 2 τελευταίες φωτογραφίες είδαμε  εδώ.