Οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες, περιπίπτουν
ἀπὸ «γκάφα» σὲ γκάφα καὶ ἐνσπείρουν τὴν σύγχυση στοὺς πιστούς! Τοῦτο κατάφεραν νὰ ἐπιτύχουν καὶ πάλι τὶς τελευταῖες μέρες!
Α. Προχθὲς δημοσίευσαν ἕνα κείμενο (ποὺ ὑπογράφουν ἀπὸ κοινοῦ) ὁ π. Πέτρος Χίρς
καὶ ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος. Στὸ κείμενο αὐτὸ δικαιολογοῦν τὴν
στάση τοῦ Πατριάρχη Ἠλία, ὁ ὁποῖος ὑποδέχτηκε τὸν Πάπα στὴν Γεωργία καὶ …τίμησε
ἕναν αἱρετικό! «Δόξα και ευχαριστία οφείλουμε στον Τριαδικό Θεό» γράφουν,
γιατὶ φανερώνει «προσωπικότητες» (ὅπως ὁ Πατριάρχης Γεωργίας Ἠλίας) «που λειτουργούν ως
σημεία αναφοράς και αξιομνημόνευτα παραδείγματα Ορθοδόξου αυτοσυνειδησίας και αξιοπρέπειας»!!!
Ἀναρτώντας
τὸ ἄρθρο τους αὐτό (ἐδῶ) προτάξαμε
τὸν ἑξῆς ὑπέρτιτλο: «Κρίμα! Κρίνουν τα πράγματα με βάση τις προδοτικές
ενέργειες των αιρετικών Οικουμενιστών, κι όχι με τα παραδείγματα των Αγίων!».
Καὶ πράγματι, οἱ ὡς ἄνω πατέρες συνέκριναν τὴν ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη Γεωργίας
μὲ ἐκεῖνες τὶς προχωρημένες αἱρετικὲς ἐνέργειες τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καί,
ὡς ἐκ τούτου ἀθώωσαν τὸν κ. Ἠλία! Ἴσως καὶ γιατὶ εἶχαν κάποιο «συμφέρον»!
Εἶναι δηλαδὴ γνωστὸ ὅτι οἱ ἀρχηγοὶ τῶν «ἀντι-Οἰκουμενιστικῶν» ἐπισκέφτηκαν τὴν Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας (ἐδῶ) καὶ μᾶς
διαβεβαίωσαν ὅτι τὸ κλίμα ἐκεῖ εἶναι ὀρθόδοξο, στήριξαν δὲ τὶς ἐλπίδες τους καὶ
στὴν Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τῶν
Οἰκουμενιστῶν· ἐλπίδες πού, δυστυχῶς, ἕως τώρα δὲν καρποφόρησαν.
Μᾶς ἐξέπληξε δέ,
αὐτὸ τὸ κοινὸ ἄρθρο τῶν πατέρων Χίρς-Γκοτσόπουλου, καὶ διότι σὲ αὐτὸ ἐγκωμιάζοντας
τὸν Πατριάρχη ποὺ δέχτηκε τὸν Πάπα, ἀποδοκίμασαν οὐσιαστικὰ τοὺς κληρικοὺς
καὶ μοναχοὺς ποὺ διαμαρτυρήθηκαν (ἐδῶ) καὶ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας …τοὺς ἀποδοκίμασε!!! Ἀποδοκίμασαν, δηλαδή, ἑτεροχρονισμένα
οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» τοὺς …ἑαυτούς τους, ἀφοῦ τὸ 2001 τὴν ἴδια
τακτικὴ τῆς διαμαρτυρίας στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα, ἐπέδειξαν οἱ Ἕλληνες ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες!
Δὲν
χρειάζεται νὰ ἐπιχειρηματολογήσουμε γιὰ νὰ ἀποδείξουμε ὅτι κανένας Ἅγιος δὲν θὰ ὑποδεχόταν μὲ τιμὲς ἕνα αἱρεσιάρχη. Φτάνει νὰ προστρέξουμε σ’ αὐτὰ ποὺ ἔλεγαν τὸ
2001 οἱ συνάδελφοί τους ἀντι-Οἰκουμενιστές, γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Παύλου
στὴν Ἀθήνα. Ἄραγε ὁ ἀείμνηστος π. Γεώργιος Καψάνης καὶ οἱ ἄλλοι Ἁγιορεῖτες, ὁ π.
Θεόδωρος Ζήσης καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ποὺ τότε ἀντέδρασαν, ἦσαν κατακριτέοι; Συγκεκριμένα
ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (ποὺ τότε πράγματι ἐξέφρασε ἀγωνιστικὰ τὸ Ὀρθόδοξο
φρόνημα καὶ μάλιστα παρότρυνε σὲ Ἀποτείχιση τῶν πιστῶν, γι’ αὐτὸ
συμπαραταχτήκαμε μαζί του) ἔγραψε:
«Ἤμασταν
ἡ μόνη Ὀρθόδοξη χώρα ἀπὸ ὅσες ἐπισκέφθηκε ὁ πάπας, ποὺ δὲν ἔγινε δημόσια
ἐμφάνιση τοῦ ποντίφηκα, καὶ παντοῦ ὅπου χρειάσθηκε νὰ κινηθεῖ, αὐτὸ ἔγινε μὲ
τὴν συνοδεία ἰσχυρῆς ἀστυνομικῆς δύναμης. Γράψαμε τότε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπουσίαζε
ἀπὸ τὴν ὑποδοχὴ τοῦ πάπα, γιατὶ ὅσοι ἐπισκοποι τὸν δέχθηκαν δὲν ἐκπροσωποῦσαν
τὴν Ἐκκλησία· δὲν ἦσαν μὲ τὸ Ἀρνίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀλλὰ μὲ τὸ Θηρίο, δὲν ἦσαν
μὲ τὸν Χριστό, ἀλλὰ μὲ τὸν Ἀντίχριστο. …Σὰν νὰ ἔφυγε ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ πάνω
ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα μετὰ ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐπίσκεψη τοῦ πάπα στὴν Ἀθήνα στὶς 4
Μαΐου τοῦ 2001, καὶ τὰ κακὰ ἔρχονται τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο»!
Β. Μετὰ ἀπ’ αὐτό, προχθὲς πάλι, εἴδαμε κι ἄλλο ἕνα ἄρθρο «ἀντι-Οἰκουμενιστῆ» ἱερωμένου τῆς Μητροπόλεως
Πειραιῶς, τοῦ π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου. Σ’ ἕνα ἄρθρο του γιὰ τὸν ἅγιο Κυπριανὸ
καὶ τὴν ἐκκλησιολογία του, ἐπισημαίνει καὶ καταγγέλλει τὴν Παναίρεση τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, τὴν «ἀντιπατερικότητα τῶν συγχρόνων οἰκουμενιστῶν
καί τῆς
λεγομένης “Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου” τῆς Κρήτης», σημειώνει δέ,
πὼς «ὅ,τι βρίσκεται ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας εἶναι
παρασυναγωγή, αἵρεση, σχίσμα καί παραθρησκεία» καὶ αὐτάρεσκα δηλώνει ὅτι ἐμεῖς «παραμένουμε
ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι»!
Γράφει μεταξὺ ἄλλων ὁ π. Ἄγγελος:
«Ὁ Οἰκουμενισμός,
προβάλλει τίς αἱρετικές θεωρίες τῆς “βαπτισματικῆς
θεολογίας” καί τῆς “διευρημένης ἐκκλησίας”, σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία
εἶναι μία καί περιλαμβάνει τούς χριστιανούς κάθε αἱρέσεως καί ὁμολογίας, ἀπό τή
στιγμή πού δέχθηκαν τό βάπτισμα. Ἔτσι, ὅλες οἱ χριστιανικές αἱρέσεις καί
ὁμολογίες εἶναι μεταξύ τους “ἀδελφές ἐκκλησίες”.
Μέ ὅσα παραπάνω
ἀναφέραμε καταδείχθηκε ἡ ἀντιπατερικότητα τῶν συγχρόνων οἰκουμενιστῶν καί τῆς
λεγομένης “Ἁγίας καί
Μεγάλης Συνόδου” τῆς Κρήτης. Ἐμεῖς, ὅμως, παραμένοντας
ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι καί τῷ ἁγίῳ
Κυπριανῷ, διακηρύσσουμε καί ὁμολογοῦμε ὅτι Μία καί Μοναδική εἶναι ἡ Ἐκκλησία
τοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος καί ὅ,τι βρίσκεται ἐκτός Αὐτῆς εἶναι παρασυναγωγή, αἵρεση, σχίσμα καί
παραθρησκεία».
Ἀλλὰ πῶς, π. Ἄγγελε, «παραμένετε ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι» κοινωνώντας μὲ αἱρετικοὺς ποὺ ὄχι μεμονωμένα κηρύττουν τὴν
αἵρεση «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀλλὰ τὴν κηρύττουν ἐπίσημα καὶ ἐν Συνόδῳ καί, παρὰ τὶς
διαμαρτυρίες τῶν πιστῶν, συνεχίζουν νὰ τὴν ἐπιβάλλουν, ξεκινώντας μάλιστα καὶ διωγμοὺς ἐναντίον τῶν
πιστῶν ποὺ διαμαρτύρονται ἐμπράκτως; Γιατί δημιουργεῖτε σύγχυση στὴν σύγχυση;
Καλύτερο ἦταν καὶ συμφερότερο γιὰ τὴν ψυχή σας νὰ μὴν γράφατε τίποτα, παρὰ νὰ
καθοδηγεῖτε μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο τοὺς πιστούς, νὰ τοὺς ἀποπροσανατολίζετε καὶ
νὰ τοὺς δημιουργεῖτε τὴν ὀλέθρια ψευδαίσθηση ὅτι ἀρκεῖ κανεὶς νὰ διαμαρτύρετε
κι ἂς κοινωνεῖ μὲ αἱρετικοὺς Ποιμένες!
____________________________________________________________________________
Ἐν Πειραιεῖ
3-10-2016
Ο άγιος Κυπριανός Επίσκοπος Καρχηδόνος
απαντά στη «Σύνοδο» της Κρήτης
πρωτοπρεσβ.
π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
ἐφημ. Ἱ. Ν.
Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως
Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στίς 2
Ὀκτωβρίου ἑόρτασε τήν μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Κυπριανοῦ ἐπισκόπου
Καρχηδόνος τοῦ ἱερομάρτυρος καί τῆς ἁγίας ἐνδόξου παρθενομάρτυρος Ἰουστίνης. Ὁ
ἅγιος Κυπριανός ἦταν γνωστός γιά τήν μαγική του τέχνη, ἀφοῦ ὑπῆρξε πρώην μάγος.
Ἐξαιτίας, ὅμως, τῆς παρθένου Ἰουστίνης, μεταστράφηκε, μετενόησε, ἔκαψε τά
μαγικά του βιβλία, πίστεψε στόν Χριστό, βαπτίστηκε, καί στό τέλος
ἀποκεφαλίστηκε ἀπό τούς εἰδωλολάτρες γι' αὐτή του τήν πίστη.
Ἡ Ἐκκλησία μας χρησιμοποιεῖ τούς ἐξορκισμούς του, γιά νά ἀπαλλάξει τούς
δαιμονιζομένους καί τούς μαγεμένους ἀπό τόν δαίμονα καί τή σατανική μαγεία.
Παραλλήλως, ὁ ἅγιος Κυπριανός ὑπῆρξε μέγας θεολόγος καί ἐκκλησιαστικός ἄνδρας
καί διακρίθηκε γιά τήν ποιμαντική του δραστηριότητα καί εὐαισθησία, ὡς Ἐπίσκοπος,
στά θέματα τῆς πίστεως, τά δογματικά καί ἰδιαίτερα στό θέμα τοῦ βαπτίσματος.
Ὁ ἅγιος Κυπριανός, ὡς Ἐπίσκοπος Καρχηδόνος,
συνήθροισε τρεῖς τοπικές Συνόδους στήν Καρχηδόνα. Τήν πρώτη τό 255 μ.Χ, τήν
δεύτερη καί τήν τρίτη τό 258 μ.Χ. Ἡ τοπική Σύνοδος τοῦ 258 μ.Χ., στήν ὁποία
συμμετεῖχαν 84 θεοφόροι Πατέρες, ἐξέθεσε Κανόνα, στόν ὁποῖο ὁρίζεται ὅτι ὅλοι οἱ αἱρετικοί καί σχισματικοί πρέπει νά
βαπτίζονται, ἐπειδή τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καί τῶν σχισματικῶν δέν εἶναι
ἀποδεκτό. Πιό συγκεκριμένα στόν Κανόνα τῆς Τοπικῆς Συνόδου τῆς Καρχηδόνος
λέγεται: «…ἀνέγνωμεν γράμματα ἀφ' ὑμῶν σταλέντα περί τῶν παρά τοῖς
αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς δοκούντων βαπτίζεσθαι, ἐρχομένων πρός τήν καθολικήν
Ἐκκλησίαν, ἥτις ἐστί μία, ἐν ᾗ βαπτιζόμεθα καί ἀναγεννώμεθα… διά παντός
ἰσχυρῶς καί ἀσφαλῶς κρατοῦμεν μηδένα βαπτίζεσθαι δύνασθαι ἔξω τῆς καθολικῆς
Ἐκκλησίας, ἑνός ὄντος βαπτίσματος καί ἐν μόνῃ τῇ καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ ὑπάρχοντος».
Ὁ λόγος εἶναι προφανής: «Παρά δέ τοῖς αἱρετικοῖς, ὅπου Ἐκκλησία οὐκ ἔστιν,
ἀδύνατον ἁμαρτημάτων ἄφεσιν λαβεῖν… ὅθεν οὐ δύναται χρίσμα τό παράπαν παρά τοῖς
αἱρετικοῖς εἶναι… εἰ ἠδυνήθη βαπτίσαι, ἴσχυσε καί Ἅγιον Πνεῦμα δοῦναι. Εἰ οὐκ
ἠδυνήθη, ὅτι ἔξω ὧν, Πνεῦμα Ἅγιον οὐκ ἔχει, οὐ δύναται τόν
ἐρχόμενον βαπτίσαι. Ἑνός ὄντος τοῦ βαπτίσματος καί ἑνός ὄντος τοῦ ἁγίου
Πνεύματος καί μιᾶς Ἐκκλησίας ὑπό Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν τεθεμελιωμένης˙
καί διά τοῦτο τά ὑπ' αὐτῶν γινόμενα ψευδῆ καί κενά ὑπάρχοντα, πάντα ἐστίν
ἀδόκιμα»[1]. Δηλ.
«…διαβάσαμε τά γράμματα, πού στάλθηκαν ἀπό ’σᾶς, σχετικά μέ αὐτούς, πού τούς
φαίνεται καλό νά βαπτίζονται ἀπό τούς αἱρετικούς ἤ σχισματικούς, καί
προσέρχονται στήν Καθολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι μία,
στήν ὁποία βαπτιζόμαστε καί ἀναγεννιώμαστε… μέ κάθε τρόπο, μέ ἰσχύ καί ἀσφάλεια
κρατᾶμε (τήν παράδοση ὅτι) κανείς δέν μπορεῖ νά βαπτίζει ἤ νά βαπτίζεται ἐκτός
τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γιατί ἕνα βάπτισμα ὑπάρχει καί αὐτό
βρίσκεται μόνο στήν Καθολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία». Ὁ λόγος εἶναι προφανής : «Στούς
αἱρετικούς, πού δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία, εἶναι ἀδύνατον νά λάβει κάποιος
ἄφεση ἁμαρτιῶν… γι' αὐτό δέν μπορεῖ νά