Ιωάννης Ν. Μαρκάς, Λόγος δογματικός περί του πνεύματος της «Συνόδου» της Κρήτης

    Οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ὅπως ἐδῶ ὁ κ. Μαρκάς (ἀκόλουθος τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση) βάλθηκαν νὰ μᾶς τρελάνουν!

  Προσάπτουν στοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, βαρεῖς ἐκ τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως παραλείψεις καὶ κατηγορίες, καὶ στὴ συνέχεια... κοινωνοῦν μὲ αὐτούς. Ἐπικαλοῦνται τὴν τήρηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ξεχνοῦν τὴν δική τους παράλειψη· ὅτι ἔχουμε Ἐντολὴ νὰ μὴ κοινωνοῦμε μὲ αὐτοὺς ποὺ χωλαίνουν στὰ θέματα τῆς Πίστεως, ποὺ μάλιστα Συνοδικὰ παίρνουν κακόδοξες ἀποφάσεις, νὰ μὴ τοὺς λέμε «χαίρετε», νὰ μὴν καθόμαστε οὔτε στὸ ἴδιο τραπέζι μαζί τους. Ξεχνοῦν τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν» τοῦ Θεοῦ στὴν Π.Δ., ποὺ ἐπαναλαμβάνει ὁ ἀπ. Παῦλος στὴν Κ.Δ.

  Παρακολουθῆστε πῶς παρουσιάζει καὶ μὲ ποιούς χαρακτηρισμούς -ὁ κ. Μαρκάς- τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἔδωσαν "γῆ καὶ ὕδωρ" στὸν ἀρχι-Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μετὰ τῶν ὁποίων ὁ ἴδιος καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κοινωνοῦν ἀδιακόπως «μὴ τηροῦντες τὰς Ἐντολάς τοῦ Θεοῦ»!  Ποιόν ἀλήθεια κοροϊδεύουν;

Γράφει:

 «"Ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν, καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ τηρῶν, ψεύστης ἐστί, καὶ ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν".

  » Στο συνεδριακό κέντρο του Κολυμπαρίου, οι μετέχοντες Επίσκοποι αγνόησαν επιδεικτικά την εμπειρία των Αγίων Πατέρων, δεν στοιχήθηκαν πίσω από αυτούς, αρνήθηκαν να εκτελέσουν και να τηρήσουν τις εντολές του Χριστού, αυτονομήθηκαν και προσχώρησαν στο στρατόπεδο της πλάνης και της πονηρίας, από τη στιγμή που δεν διαφύλαξαν τουλάχιστον τη δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας.

   Όλοι αυτοί λοιπόν οι προβατόσχημοι λύκοι μπορούν να κοροϊδέψουν και να παραπλανήσουν τον σημερινό ακατήχητο λαό, δεν μπορούν όμως να ξεφύγουν από τον διαχρονικό έλεγχο των αγίων Πατέρων, Ποιός μπορεί, από όσους συμμετείχαν στην βλάσφημη «Σύνοδο» της Κρήτης, να αμφισβητήσει τους λόγους του αγίου Μακαρίου; Ποιός δύναται άραγε εκ των συμμετεχόντων να αντειπεί στον άγιο πως τα ενεργήματα της «Συνόδου» δεν ήσαν όμοια με αυτά της πλάνης;

    Αυτοί οι ιεράρχες, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά είναι φανερό πως έφτασαν στο έσχατο σημείο της μανίας.

      Αυτοί  οι  ιεράρχες  λοιπόν,  συνεχίζει  ο  άγιος Παλαμάς,  είναι άξιοι θρήνου, όχι μόνο γιατί (τελικώς) είναι εντελώς ανέραστοι του θείου Φωτός, αλλά διότι  επιπλέον δεν θέλουν να ακολουθήσουν τους αγίους, επιχειρώντας να συμπαρασύρουν και αυτούς που τους υπακούουν. Στο τέλος λοιπόν καθίστανται κληρονόμοι του «ουαί», κυρίως λόγω αυτής της ανεπανόρθωτης βλάβης που προκαλούν στους ακροατές τους, διότι όπως βεβαιώνει ο προφήτης Αββακούμ, «ουαί εις τον ποτίζοντα τον αδελφόν δηλητηριώδες ποτόν».

Λόγος δογματικός περί του

πνεύματος της «Συνόδου»

της Κρήτης

«Ἀποβαλλόμεθα τοὺς λέγοντας ἐκχεῖσθαι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον οὐκ ἐπὶ τοὺς ἁγίους μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοὺς ἀσεβεῖς, καὶ οὐκ ἐπὶ τούτους μόνον, …. ἀλλ’, ὢ τῆς δαιμονιώδους φρενοβλαβείας, και ἐπ’ αὐτὰ τὰ πνεύματα τῆς πονηρίας»[1] .

του Ιωάννη Ν. Μαρκά, πτυχιούχου θεολογίας Α.Π.Θ.

Ο έλεγχος επί δογματικών ζητημάτων αποτελεί εντολή και όχι επιλογή.

Είναι πράγματι συγκλονιστική η ομιλία του Αποστόλου Παύλου στο 20ο κεφάλαιο των Πράξεων, εκεί όπου απευθυνόμενος στους πρεσβυτέρους της Εφέσσου ουσιαστικά τους θέτει προ των τεράστιων ευθυνών που αναλαμβάνουν ως πηδαλιούχοι της Αγιωτάτης Εκκλησίας του Χριστού, διαμηνύοντάς τους τα εξής: «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦματὸ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν

Η Θρησκειολογική σούπα των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων

Κανένας δέν ἀμφισβητεῖ, ὅτι ἡ Ἑλλάδα περνάει ἀπό μία βαθύτατη ἠθική κρίση, ἡ ὁποία εἶναι καί ἡ οὐσιαστική αἰτία τῆς οἰκονομικῆς κρίσης πού κλονίζει τήν χώρα ἤδη παραπάνω ἀπό μιά 5ετία. Ἐπίσης γίνεται ἀπό ὅλους δεκτό, ὅτι βαρύτατη εὐθύνη γιά τήν κρίση αὐτή, τόσο τήν ἠθική ὅσο καί τήν οἰκονομική, φέρουν τά πολιτικά κόμματα τῆς πατρίδας μας πούἐκπροσωποῦνται στό Ἐθνικό Κοινοβούλιο. 

Καί ἐνῶ εἶναι φανερό, ὅτι σχεδόν ἀποκλειστικά αὐτά εὐθύνονται, ἔχουν τό θράσος καί ὑπόσχονται ὅτι θά βγάλουν τήν χώρα ἀπό αὐτή τήν δεινή κατάσταση. Σέ μία τέτοια κρίση τό πιό φυσικό πού ἔχει νά κάνει κανείς εἶναι ὁ τονισμός τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἡ ἐνίσχυση τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης τῆς χώρας, ἡ παροχή κάθε βοήθειας στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἐνίσχυση τῆς παιδείας μέσῳ τῆς καλλιέργειας ἰδίως τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) πού μέ μοναδικό τρόπο καλλιεργεῖ τόν ἄνθρωπο. Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔχει ἐπισημάνει μιά μεγάλη ἀλήθεια λέγοντας: «Ὅταν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται». Πέφτουν ὅλοι οἱ ἠθικοί φραγμοί. Ἡ Ρωσσία πού ἐπί 70 χρόνια ἔζησε στή δύνη τῆς ἀθεΐας, σήμερα βρίσκει πάλι τό δρόμο της μέ τόν ἐπανευαγγελισμό τῆς χώρας. 

Στήν Ἑλλάδα ὅμως τά πράγματα μοιάζουν νά ἀκολουθοῦν ἄλλη πορεία. Δέν ἐπιχειρεῖται αὐτό τό αὐτονόητο, ἡ ἐπιστροφή στόν θησαυρό τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τόν ὁποῖο τρεφόταν ἐπί χιλιετίες ὁ λαός της. Ἀντίθετα ἡ χώρα ὠθεῖται ἀπό τίς πολιτικές ἐξουσίες ὅλων τῶν ἀποχρώσεων ὅλο καί περισσότερο στόν ἀποχριστιανισμό της, στήν ἀθεΐα. Κυριολεκτικά μέ μανία γκρεμίζεται ὅ,τι ἔχει ἀπομείνει ἀπό Χριστό στόν τόπο αὐτό. Χαρακτηριστικό δεῖγμα αὐτῆς τῆς μανίας τῶν πολιτικῶν ἐξουσιῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ περιπέτειες τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά τελευταῖα χρόνια. 

Φθάνει δέ ἡ μανία αὐτή στή κορύφωσή της μέ τή σημερινή ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Ὁ τωρινός Ὑπουργός ἔχει συνυφάνει μέ τό πρόσωπό του σέ μοναδικό βαθμό τόν ἀμοραλισμό, τήν ἀπάτη καί τά ἀσύστολα ψεύδη, προκειμένου νά παρουσιάζει τά ἄσπρα μαῦρα καί τά μαῦρα ἄσπρα. Μερικά μόνο δείγματα αὐτῆς τῆς «ἱκανότητας» τοῦ κ. Ὑπουργοῦ: Διακηρύττει κάθε

Διαφωνούμε με τις διώξεις μοναχών...! --Έκκληση για ειρήνευση!

Αυτή την στάση των Αγίων απέναντι στην αίρεση, δεν την βλέπουν οι σημερινοί Ποιμένες;

 Μνήμη του οσιομάρτυρος Ανδρέου του εν τη Κρίσει (17 Οκτωβρίου)

.

    Σήμερα, τελείται από την Εκκλησία η ανάμνηση της ανακομιδής του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου του τετραημέρου, δηλαδή η μεταφορά του από την επισκοπή Κιτίου, στην Κωνσταντινούπολη, με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα Λέοντος του Σοφού.

  Την ίδια μέρα τιμάται η μνήμη του προφήτη Ωσηέ, των αγίων Αναργύρων Λεοντίου, Ανθίμου, Ευτροπίου, Κοσμά και Δαμιανού, που ήσαν αδελφοί κατά σάρκα, και κατάγονταν από την Αραβία, και τέλος του οσιομάρτυρος Ανδρέου του εν τη Κρίσει.

   Ο όσιος Ανδρέας καταγόταν από την Κρήτη και έζησε κατά τον 8ο αιώνα. Διδάχθηκε την ευσέβεια από τους ενάρετους γονείς του και από νεανικής ηλικίας αφιερώθηκε στο έργο της διδαχής του ιερού Ευαγγελίου. Κατά τους χρόνους της εικονομαχίας, υπέρ της οποίας πρωτοστατούσε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Κοπρώνυμος, ο άγιος εμφανίστηκε με παρρησία στο παλάτι και έλεγξε το βασιλιά για την ασέβειά του. Αυτό προκάλεσε τη μήνη του τελευταίου, ο οποίος και διέταξε να υποβληθεί ο άγιος σε φρικτά βασανιστήρια μέχρι θανάτου. Το σώμα του, μετά από σχετική διαταγή, το έριξαν έξω από την πόλη, όπου τοποθετούνταν τα σώματα των κακούργων που καταδικάζονταν σε θάνατο. Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, όμως, δόξασε το μάρτυρα με τον τρόπο που Εκείνος γνωρίζει να τιμά όσους Τον αγαπούν αληθινά.

    Στη συνέχεια, κήδευσαν και ενταφίασαν το σκήνωμα του Αγίου σε ιερό τόπο, που ονομαζόταν «Κρίσις». Από τον τόπο αυτό έλαβε ο οσιομάρτυρας Ανδρέας το προσωνύμιο «εν Κρίσει».

  Ας υποκλιθούμε ευλαβικά στον τάφο του Αγίου Λαζάρου, επισκόπου Κιτίου, κάτω από το Ιερό Βήμα του ομώνυμου αυτοκρατορικού Ναού του στην Λάρνακα και να τον παρακαλέσουμε για την πατρίδα μας και τους νέους, να διατηρούν αντιστάσεις παρά τις δυσκολίες και τις τυχόν καθημερινές απογοητεύσεις της ζωής.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Εκκλησία Κύπρου churchofcyprus.org.cy

Οι αρρώστιες ...σὰν φάρµακα!

Από το Γεροντικό:

    Οἱ ἅγιοι Πατέρες µᾶς ἔχουν διδάξει ὅτι οἱ ἀρρώστιες µᾶς ἔρχονται σὰν φάρµακα, γιὰ τὴ θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τῆς ψυχῆς µας. Μὲ τὶς ἀρρώστιες µας καὶ τοὺς πόνους, ὁ Κύριος µᾶς ἰατρεύει ἀπὸ τὶς πληγὲς τῶν παλαιῶν καὶ τῶν τωρινῶν µας ἁµαρτιῶν. Καὶ µᾶς προφυλάσσει ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ διαφορετικὰ θὰ κάναµε. Καὶ γι’ αὐτὸ πρέπει, τὸν πλούσιο ἐν ἐλέει Κύριό µας, ποὺ πάντοτε µὲ τὴ σοφία καὶ τὴν ἀγάπη Του οἰκονοµεῖ γιὰ µᾶς ὅ,τι µᾶς ὠφελεῖ, νὰ Τὸν εὐγνωµονοῦµε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς µας, ποὺ µᾶς ἀξίωσε νὰ εἴµαστε ἄρρωστοι. Καὶ ποτὲ νὰ µὴ γογγύζουµε γι’ αὐτό.

Πηγή